Η αστική τάξη ποντάρει σε όλα τα άλογα. Οι εργαζόμενοι ΕΝΑ σίγουρο έχουν

Χωρίς φόβους και αυταπάτες...

Τα πράγματα πάνε καλά! Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μεγαλύτερο από το αναμενόμενο. Η ανάκαμψη θα έρθει, τέρμα τα μνημόνια, τέρμα τα νέα μέτρα! Είναι ώρα, λένε, να μπει τέρμα στη λιτότητα, να διαπραγματευτούμε για το χρέος!
 
Αυτό είναι το μοτίβο του αστικού Τύπου και της φιλοκυβερνητικής προπαγάνδας τις τελευταίες μέρες. Οι απειλές, οι εκβιασμοί και εκφοβισμοί των προηγούμενων μηνών έρχονται ν' αντικατασταθούν από την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων ότι τα βάσανα των εργαζομένων τελειώνουν, ότι ζυγώνει η ώρα που ο λαός θα ανακουφιστεί.

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί τις «κυβερνητικές επιτυχίες». Όμως σημειώνει ότι υπάρχει ελπίδα, αρκεί... να φύγει αυτή η κυβέρνηση, να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, ν' αλλάξει ο συσχετισμός στο Ευρωκοινοβούλιο, να εφαρμοστεί μια νέα συμφωνία στην ΕΕ για την αναδιάρθρωση του χρέους (με διαγραφή μέρους του) ...και όλα μέλι γάλα...

Άλλη μια δόση, λοιπόν, από αυταπάτες που κρύβουν την αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι η περιβόητη καπιταλιστική ανάκαμψη, για την οποία κόπτονται και οι δύο, προϋποθέτει τσακισμένα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, ότι

• το τέρμα στη λιτότητα σημαίνει στην πραγματικότητα χρηματοδοτήστε το κεφάλαιο, 

ότι η ΕΕ, στην οποία βγάζουν και οι δύο το καπέλο, σημαίνει μνημόνια διαρκείας για τους λαούς, ότι την όποια αναδιάρθρωση του χρέους θα την πληρώσει ο λαός, ότι

• το μόνο που μπορούν να υποσχεθούν για την πλειοψηφία των εργαζομένων είναι η διαχείριση της φτώχειας, της ανεργίας, της ανασφάλειας...

Αυτός ο ανταγωνισμός στην καλλιέργεια αυταπατών και ψευδαισθήσεων στο λαό θα συνεχιστεί με αποκορύφωμα τις εκλογές του Μάη.

Στην πραγματικότητα ανταγωνίζονται για το ποιος θα διαχειριστεί το ενδεχόμενο εξόδου από την κρίση, την προοπτική περάσματος στη φάση της ανάκαμψης.

Αντιπαράθεση η οποία βεβαίως δεν περιορίζεται στα ελληνικά όρια, αλλά αφορά συνολικά την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Και στην ατζέντα υπάρχουν πολλά ζητήματα που έχουν αναδειχτεί όλη την προηγούμενη περίοδο:

• Ανάγκη νέων μηχανισμών εποπτείας με τη νομιμοποίηση του Ευρωκοινοβουλίου,
• Δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου,
• Αναδιάρθρωση του χρέους των «κρατών του Νότου»,
• Ρευστότητα για επενδύσεις κ.ά.

Βεβαίως εδώ τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά, γιατί εξελίξεις στη διεθνή οικονομία δείχνουν και ανησυχητικά σημάδια που, ανεξάρτητα από το τι γίνεται στην Ευρωζώνη, μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά, να δυσκολέψουν την όποια διαδικασία ανάκαμψης.

Σε κάθε περίπτωση, το ποιος συσχετισμός στο Ευρωκοινοβούλιο ανάμεσα στις κεντροαριστερές και κεντροδεξιές δυνάμεις, ποια κυβέρνηση, ποιες τοπικές διοικήσεις δεν είναι κάτι αδιάφορο για την αστική τάξη, για το κεφάλαιο που έχει την εξουσία στα χέρια του.

Ποντάρουν σε όλα τα «άλογα» του αστικού πολιτικού συστήματος και κάνουν τους υπολογισμούς τους, μελετούν ποιοι συνδυασμοί και συνθέσεις τους ευνοούν καλύτερα...

Έτσι θα πρέπει όμως να κάνουν και οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι,

• Να μετρήσουν και να μελετήσουν καλά με βάση τα δικά τους ταξικά συμφέροντα.
• Να κάνουν το κουμάντο τους.
• Να απορρίψουν τόσο τους εκφοβισμούς όσο και τις αυταπάτες.
• Να συμβάλουν στη συγκρότηση της δικιάς τους ισχυρής εργατικής-λαϊκής αντιπολίτευσης, δηλαδή ισχυρό εργατικό κίνημα και λαϊκή συμμαχία που θα βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και θ' ανοίγει την προοπτική να έρθει ο λαός στην εξουσία.

Να ενισχύσουν δηλαδή ολόπλευρα το ΚΚΕ.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ-Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ, 6/2/2014