Ουκρανία: Νεοναζιστικό εγκληματικό κράτος στην καρδιά της Ευρώπης (Ι)

Ουκρανία: Νεοναζιστικό εγκληματικό κράτος στην καρδιά της Ευρώπης

Πηγή και Μτφρ.: Lenin Reloaded
από 
Voltairenet, 25 Φεβρουαρίου 2014

“Υπάρχουν πολλοί που δεν ξέρουν ότι είναι φασίστες

αλλά θα το ανακαλύψουν όταν έρθει η ώρα.”

Ernest Hemingway, Για ποιον χτυπά η καμπάνα

 
Στις 22 Φεβρουαρίου, τρομοκράτες του Κοινοβουλίου του Ευρωμαϊντάν έφεραν σε πέρας ένα νεοναζιστικό πραξικόπημα, χρησιμοποιώντας την ένοπλη βία, καταστρατηγώντας κάθε κανόνα του Συντάγματος και του διεθνούς δικαίου, και τσαλαπατώντας τις ευρωπαϊκές αξίες. Η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες –που είπαν στον κόσμο πως το Ευρωμαϊντάν είναι μια μη βίαιη δράση του Ουκρανικού λαού– προκάλεσαν Ναζιστικό πραξικόπημα για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης, εκμεταλλευόμενες την αδύναμη στάση της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς.

Μετά την υπογραφή μιας άκυρης συμφωνίας "επίλυσης της κρίσης" την Παρασκευή, η κατάσταση στην Ουκρανία ξέφυγε ραγδαία από τον έλεγχο των συμβαλλομένων και "μαρτύρων" της. Καμία από τις πρόνοιες αυτού του εγγράφου δεν υλοποιήθηκε. Οι νόμιμες αρχές διέφυγαν (ή προσπάθησαν να διαφύγουν) απ' τη χώρα, τα κυβερνητικά κτίρια του Κιέβου έχουν καταληφθεί από τον εξεγερμένο όχλο. Οι εξτρεμιστές υπαγορεύουν τους νέους κανόνες σε "ηγέτες" της αντιπολίτευσης-βιτρίνα, οι οποίοι προσπαθούν απελπισμένα να ελέγξουν το Μαϊντάν.

Αυτό το οποίο συνέβη στην Ουκρανία στις 22 Φεβρουαρίου 2014 είναι ουσιαστικά ένα εγκληματικό πραξικόπημα το οποίο διέπραξαν ένοπλοι αναρχικοί και Ουκρανοί Ναζί, οι οποίοι απολαμβάνουν οικονομικής, διπλωματικής και ακόμα και θρησκευτικής στήριξης και ενθάρρυνσης από τις ισχυρές ομάδες της Δύσης εδώ και δύο δεκαετίες. 

Πολλές από τις πόλεις της Ουκρανίας πέφτουν τώρα στο χάος της λεηλασίας, της απρόκλητης βίας, του νόμου του Λυντς και της πολιτικής καταστολής.

Τα πρώτα σημάδια του επερχόμενου χάους είναι πρόδηλα, καθώς οι Ουκρανικές αρχές παλινδρόμησαν απέναντι στην τρίμηνης διάρκειας πολιορκία του κέντρου του Κιέβου από ακραία ένοπλα στοιχεία της Γαλικίας και από τοπικές εγκληματικές συμμορίες.

• Κοίταζαν σιωπηλά όταν εξοργισμένοι φανατικοί έκαιγαν ζωντανούς άοπλους αστυνομικούς και αξιωματικούς της Μπερκούτ, όταν τους λυντσάριζαν και τους έβγαζαν τα μάτια.
• Δεν έκαναν τίποτε για να σταματήσουν τους αλλόφρονες "μαχητές της ελευθερίας" απ' τις επιθέσεις στις επαρχιακές διοικήσεις, τον εξευτελεισμό των αξιωματούχων και τη λεηλασία αστυνομικών και στρατιωτικών οπλοστασίων στη Δυτική Ουκρανία.
• Παρέλυσαν όταν άγνωστοι ελεύθεροι σκοπευτές σκότωναν εν ψυχρώ στρατιωτικό προσωπικό, διαδηλωτές και απλούς περαστικούς απ' τις στέγες των κτιρίων του Κιέβου.
• Κήρυξαν ακόμα και αμνηστία (δύο φορές!) για αυτούς που ευθύνονται για κτηνώδη εγκλήματα ενάντια στην αστυνομία και τη δημόσια τάξη.

Έτσι, το ίδιο το καθεστώς Γιανουκόβιτς έστρωσε το δρόμο για να έλθει στην Ουκρανία ένα φρικιαστικό φάντασμα της διαλυμένης απ' τον πόλεμο Λιβύης.

Είναι η πλευρά των ανταρτών ένα αυτο-οργανωμένο και αυτοδίδακτο λαϊκό κίνημα που κουράστηκε να αντιμετωπίζει ένα διεφθαρμένο και ανίκανο κράτος; Μάλλον όχι.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι διεθνείς ομάδες ισχύος έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια από τα χαρτονομίσματα του Federal Reserve (επίσης γνωστά ως δολάρια) για τη χρηματοδότηση "δημοκρατικών" ΜΚΟ και πολιτικών.

Καθώς διακήρυσσαν την "Ουκρανική αφοσίωση στην ευρωπαϊκή επιλογή και τις δημοκρατικές αξίες", είδαν ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει βραχυπρόθεσμη ιστορική προοπτική για να καταστεί η Ουκρανία κράτος εχθρικό προς τη Ρωσία, πράγμα που είναι σαφώς ο τελικός στόχος της παγκόσμιας πολιτικής στην Ανατολή.

Το βάρος του στοιχήματος έπεσε στα ακραία εθνικιστικά στοιχεία της Δυτικής Ουκρανίας και της Ουνιατικής Εκκλησίας, μιας μειονοτικής Ελληνικής-Καθολικής κοινότητας που ακολουθεί ανατολική τελετουργία, και η οποία δημιουργήθηκε από την Αγία Έδρα στον 16ο αιώνα, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αδυνατίσουν τα στενά δεσμά των Ορθόδοξων με τη Μόσχα.

Από τις αρχές του 1990, οι Ουνιάτες απολαμβάνουν τη σιωπηλή στήριξη των άρτι αυτόνομων κεντρικών αρχών του Κιέβου. 

Η τακτική τους ήταν να καταλάβουν Ορθόδοξους ναούς στο έδαφος του Πατριαρχείου της Μόσχας. Το τελευταίο πράγμα που δίδασκαν οι ιερείς των Ουνιατών στις κατειλημμένες εκκλησίες όλα αυτά τα χρόνια ήταν το χριστιανικό κάλεσμα σε μετάνοια και ειρήνη.  

Αντ' αυτού, κήρυτταν μια νέα εκστρατεία ενάντια στους Ορθόδοξους και προκάλεσαν άμεσα και νομιμοποίησαν ρατσιστικές επιθέσεις και ακόμα και δολοφονίες, ενεργώντας ακριβώς όπως οι ακραίοι τζιχαντιστές των ένοπλων ψευδο-ισλαμικών σεκτών. 

Αρκεί να δείτε μια "Κυριακάτικη λειτουργία" του Mykhailo Arsenych, ιερέα τοπικής Ουνιατικής Εκκλησίας στην περιοχή Ivano-Frankovsk της Ουκρανίας, ο οποίος λέει:

• "Σήμερα είμαστε πραγματικά έτοιμοι για επανάσταση. Οι μοναδικές αποτελεσματικές μέθοδοι μάχης είναι οι δολοφονίες και η τρομοκρατία! Να βεβαιωθούμε ότι κανένας Κινέζος, Νέγρος, Εβραίος ή Μοσχοβίτης δεν θα 'ρθει να μας πάρει τη γη αύριο!"