Δημήτρης Κουτσούμπας: Να μην λείψει κανένας και καμία από το λαϊκό προσκλητήριο του ΚΚΕ – Από την εκδήλωση τιμής στους εκτελεσμένους από την αστική τάξη της χώρας Μπελογιάννη, Μπάτση, Αργυριάδη, Καλούμενο

Δημήτρης Κουτσούμπας: Να μην λείψει κανένας και καμία από το λαϊκό προσκλητήριο του ΚΚΕ (ΦΩΤΟ)

Με μεγάλη συμμετοχή η εκδήλωση για τον Νίκο Μπελογιάννη στην Κοκκινιά

Στο κατάμεστο κλειστό γήπεδο του "Πλάτωνα" στη Νίκαια μίλησε απόψε ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στην εκδήλωση που οργάνωσε η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με αφορμή την επέτειο εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη. Η εκδήλωση είναι αφιερωμένη στο σύνολο των  αγωνιστών που πάλεψαν για τα δίκαια του λαού, της εργατικής τάξης, για το σοσιαλισμό.

Λίγο πρίν από την εκδήλωση ο Δ. Κουτσούμπας κατάθεσε ένα μπουκέτο κόκκινα γαρύφαλα στον τάφο του Ν. Μπελογιάννη, στο Γ' Νεκροταφείο της Αθήνας. 

Ολόκληρη η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα έχει ως εξής:

«Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες

Πέρασαν 62 χρόνια από τότε, που χαράματα της Κυριακής, σαν αυτής που ξημερώνει απόψε, 30 Μάρτη του 1952, οι δολοφόνοι οδηγούσαν τον Νίκο Μπελογιάννη στο εκτελεστικό απόσπασμα. 62 χρόνια, και το γαρίφαλο της υπέρτατης θυσίας ανθίζει πάντα στο νου και την καρδιά όλων μας.

Τιμούμε σήμερα τη μνήμη του εκτελεσμένου Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, του Μπάτση, του Αργυριάδη, του Καλούμενου.

Τιμούμε στο πρόσωπο των οικογενειών τους, των συγγενών και των φίλων τους, όλους τους επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές του λαού μας, του λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ.

Τιμούμε τους αγωνιστές που αναδείχτηκαν μέσα από τους προπολεμικούς εργατικούς-λαϊκούς αγώνες, τα μπουντρούμια της μεταξικής δικτατορίας, την ΕΑΜική αντίσταση, την εποποιία του ΔΣΕ, τις φυλακές και τις εξορίες, την πολιτική προσφυγιά, τους κατοπινούς αγώνες του λαού μας ενάντια στη δικτατορία.

Αλλά και σε συνθήκες αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που όμως ο αντίπαλος δεν παραιτείται ούτε για μια στιγμή από την προσπάθεια να τσακίσει το κίνημα, να βάλει εμπόδια στην πάλη του λαού, να εμποδίσει αυτή η πάλη να ωριμάσει ως το επίπεδο της διεκδίκησης συνολικών αλλαγών και ριζικών ανατροπών.

Σε κάθε ιστορική φάση το σύστημα επιδιώκει αυτό το στόχο, πότε με την κρατική καταστολή, πότε την εξαγορά, πότε αξιοποιώντας και τα δύο μαζί.

Και φυσικά, όταν αναφερόμαστε στο σύστημα, δεν εννοούμε μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση. Εννοούμε την αστική εξουσία, τους μηχανισμούς της, τα κόμματά της. Εννοούμε πάνω από όλα, αυτούς που πραγματικά έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες.

Σήμερα που το καπιταλιστικό σύστημα αντιμετωπίζει και εξαιτίας της κρίσης μεγάλα αδιέξοδα, που δε μπορεί να ακολουθήσει, όπως παλιότερα, μια πολιτική διαχείρισης με κάποιες παροχές για να ενσωματώνει, δε μπορεί να χρησιμοποιήσει το καρότο τόσο πολύ, επιστρατεύει το μαστίγιο, το οποίο παίρνει διάφορες μορφές.

Τη μορφή της κρατικής καταστολής και εργοδοτικής βίας, τη μορφή του αντικομμουνισμού, σαν κι αυτόν που – όχι τυχαία – εκφράζει ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης, ο Μπαλτάκος και που είναι άλλωστε επίσημη πολιτική της ΕΕ. Τη μορφή του φασισμού, με την αξιοποίηση από μεγαλοσυμφέροντα των μαντρόσκυλων της ΧΑ.

Βεβαίως δεν εγκαταλείπουν και δε θα εγκαταλείψουν και το καρότο. Μόνο που το καρότο σήμερα έχει άλλη μορφή σε σχέση με το παρελθόν. Είναι τα καλέσματα προς το ΚΚΕ, τους κομμουνιστές, τους φίλους και οπαδούς του Κόμματος, τους απλούς αγωνιστές να στηρίξουν μια κυβέρνηση εντός των τειχών του συστήματος, μια κυβέρνηση διαχείρισης στο όνομα του να ανακόψουμε τον κατήφορο, κάτι να διασώσουμε στον πάτο της κρίσης.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι

Ο Μπελογιάννης ζει, γιατί το κίνημα που τον έθρεψε και τον διαπαιδαγώγησε, το επαναστατικό κίνημα, το Κομμουνιστικό Κόμμα, ζει και αναπτύσσεται. Μέσα σ' αυτό το κίνημα, σ' αυτό το Κόμμα, έμαθαν όλοι οι "Μπελογιάννηδες" να παλεύουν "χωρίς ύπνο και ξεκούραση, για να φτιάξουν έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων".

Είμαστε σίγουροι ότι τα επόμενα χρόνια η ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, για την οποία παλεύουμε από σήμερα με όλες μας τις δυνάμεις, θα αναδείξει νέα πρότυπα συλλογικού και ατομικού ηρωισμού, νέους αγωνιστές, νέους λαϊκούς ηγέτες. Θα βγουν και άλλοι "Μπελογιάννηδες".

Δε συμμεριζόμαστε την άποψη ορισμένων που λένε ότι αυτό που λείπει σήμερα είναι ένας φωτισμένος ηγέτης που θα εμπνεύσει, θα ξεσηκώσει και που συνήθως καμία σχέση δεν έχει με το λαϊκό κίνημα, την ιστορία του λαού μας, την προοπτική που έχει ανάγκη σήμερα.

Αυτό που συνήθως το σύστημα βαφτίζει «ηγέτη» δεν έχει καμία σχέση με το γνήσιο λαογέννητο ηγέτη, που είναι σάρκα από τη σάρκα του λαού. Συνήθως εννοούν τις ιλουστρασιόν φυσιογνωμίες, τους τηλεοπτικούς αστέρες που τους εμφανίζουν ως δήθεν νέους.

Τους παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών που φτιάχνουν ίδιας κοπής κόμματα και τους αρχηγούς κομμάτων που εγκρίνουν τη δημιουργία ντοκιμαντέρ αυτοπροβολής τους, ντοκιμαντέρ και διαφημιστικά τερτίπια που επιδιώκουν να ευνοήσουν το ναρκισσισμό τους, τη ματαιοδοξία τους, χρησιμοποιώντας μάλιστα πολιτικούς αντιπάλους τους επώνυμους και αναγνωρισμένους πριν ακόμα γεννηθούν αυτοί, για να ψηφοθηρήσουν για μια ακόμα φορά σε βάρος των αγνών αγωνιστών, μοιράζοντας φρούδες ελπίδες και καθρεφτάκια της γνωστής γκλαμουράτης χολιγουντιανής αμερικανιάς.

Ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του δε γεννήθηκαν ούτε ηγέτες, ούτε ήρωες. Δεν είχαν την επανάσταση στα γονίδιά τους. Ήταν απλοί άνθρωποι που ανήκαν στην εργατική τάξη, τη φτωχολογιά, τον αδούλωτο ελληνικό λαό. Άλλοι από αυτούς ήταν αγράμματοι, μορφώθηκαν μέσα στις φυλακές και στις εξορίες. Άλλοι θα μπορούσαν να κάνουν καριέρες, άφησαν στην άκρη πτυχία, ακόμα και περιουσίες, δόθηκαν "ψυχή τε και σώματι" στην υπόθεση του λαού και της πάλης του για ένα καλύτερο μέλλον.

Έγιναν λαϊκοί ηγέτες, ανδρώθηκαν μέσα στο Κόμμα, απέκτησαν τέτοια χαρακτηριστικά σε συνθήκες άλλοτε λαϊκής ανάτασης, άλλοτε σε συνθήκες σκληρών ταξικών αγώνων, άλλοτε παρανομίας και χαμηλών ή ανύπαρκτων εκλογικών ποσοστών, άλλοτε σε συνθήκες που ο ίδιος ο λαός βγήκε μπροστά, διεκδικώντας να γίνει αυτός πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

Μεγαλούργησαν, γιατί μεγαλουργούσε και ο ίδιος ο λαός κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Γι αυτό και ξεχώρισαν με τη στάση και τη θυσία τους, δε δίστασαν να προσφέρουν τη ζωή τους στο λαό, στους εκμεταλλευόμενους, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν τη ζωή και μάλιστα μια ζωή άνετη.

• "Αντί να διαλέξω τη ζωή της καριέρας - και μπορούσα εύκολα να δημιουργήσω τέτοια - προτίμησα μια ζωή γεμάτη διωγμούς, στερήσεις, πόνους και δάκρυα", έγραφε στο στερνό του γράμμα ο ήρωας κομμουνιστής ηγέτης.

Ακριβώς απ' αυτήν την περιφρόνηση της ταπεινωτικής ευκολίας, της ρουτίνας, της συνεχούς πάλης με το καθημερινό, ακόμα και αυτές τις ίδιες τις ανθρώπινες ανάγκες, εμπνεύστηκαν οι αγωνιστές τη βαθιά αγάπη για τον άνθρωπο, το ευτυχισμένο μέλλον του, τη λευτεριά της πατρίδας, τη λευτεριά του εργάτη και όλων των καταπιεσμένων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες

 Αναμφίβολα, οι εποχές δεν είναι ακριβώς ίδιες. Σήμερα δεν υπάρχει το σοσιαλιστικό σύστημα, δεν υπάρχει ένα ισχυρό διεθνές κομμουνιστικό κίνημα που εκείνη την περίοδο για την οποία μιλάμε απόψε, όχι μόνο υπήρχαν, αλλά ήταν και σε άνοδο.

Δεν υπάρχει σήμερα το πρότυπο της άλλης, της σοσιαλιστικής κοινωνίας που οικοδομείται, που εμπνέει και καθοδηγεί, αποδεικνύοντας ότι υπάρχει και άλλος δρόμος από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Σήμερα υπάρχουν πλέον γενιές που δεν γνώρισαν την Σοβιετική Ένωση, το σοσιαλισμό, γεννήθηκαν και ζουν μέσα σε συνθήκες αντεπανάστασης, τα μαθαίνουν και τα διδάσκονται όλα διαστρεβλωμένα, παραποιημένα.

Μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές του 1991, αυτό το ζωντανό πρότυπο χάθηκε. Ο αντίπαλος βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για αποτυχία του σοσιαλισμού, για την αιωνιότητα του καπιταλισμού, ότι το κέρδος είναι η μοναδική κινητήρια δύναμη της κοινωνίας.

• Σήμερα όμως έχουμε περισσότερες δυνατότητες από ότι είχε τότε ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του.
• Έχουμε ως Κόμμα σύγχρονες επεξεργασίες, σύγχρονο Πρόγραμμα, καταστάλαγμα από τη μελέτη της θεωρίας, της ιστορίας του ΚΚΕ και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, αλλά και από την καθημερινή δράση.
• Έχουμε την ιστορική εμπειρία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ου αιώνα.
• Μπορούμε πειστικά να απαντήσουμε τι πήγε στραβά, πού έγιναν λάθη σε αυτήν την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας.

Μπορούμε όμως να πούμε και σε όσους κακόβουλα αλλά και σε όσους καλοπροαίρετα που δεν γνωρίζουν, μας ρωτάνε: 

• "πού έγιναν αυτά που προτείνετε"; -"Όπου εφαρμόστηκαν, απέτυχαν"…

Αγαπητοί φίλοι,

• Ο σοσιαλισμός έλυσε εδώ και δεκαετίες προβλήματα που σήμερα όχι απλά υπάρχουν, αλλά οξύνονται ακόμη περισσότερο.
• Εξασφάλισε το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά,
• εξάλειψε την ανεργία, τον αναλφαβητισμό,
• έθεσε στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών την επιστήμη και την τεχνολογία, 
• προώθησε την ισότιμη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. 
• Εξασφάλισε οι λαοί και οι εθνότητες της ΕΣΣΔ να ζουν σε ειρήνη και ευημερία,
• ενώ σήμερα σε συνθήκες καπιταλιστικής παλινόρθωσης και ανταγωνισμών οι ίδιοι λαοί γίνονται έρμαια του εθνικιστικού διχαστικού δηλητηρίου, όπως δείχνουν και οι εξελίξεις στην Ουκρανία.

Και ακόμη: 

• Ο σοσιαλισμός νίκησε, συνέτριψε το φασισμό και το ναζισμό, αυτό το τέρας που γέννησε το καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτές οι κατακτήσεις δεν ακυρώνονται και δεν παραγράφονται από τις αντεπαναστατικές ανατροπές, ακόμη και από τα λάθη που έγιναν στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Σήμερα είμαστε πιο έμπειροι.

Αυτό που χρειάζεται είναι να συνδυάζουμε τη θεωρητική γνώση και την εξέλιξη και τον εμπλουτισμό της επαναστατικής θεωρίας με την καθημερινή επαναστατική δράση, την ικανότητα αυτή να γίνεται κτήμα του λαού. 

Αυτό είναι ένα ακόμη δίδαγμα της ζωής του Μπελογιάννη, που δίδαξε και με το θάνατο του, αλλά και με τη ζωή του.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι

Εκείνη την περίοδο της ήττας και της υποχώρησης, πολύτιμες υπηρεσίες στον αντίπαλο προσέφεραν οι ριψάσπιδες του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Όσοι έριξαν το ανάθεμα στη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ου αιώνα, απαρνήθηκαν τη σοσιαλιστική προοπτική, συνθηκολόγησαν με τον καπιταλισμό και από τότε σπέρνουν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία.

Πότε εμφανίζοντας ως δήθεν προοδευτικό και μονόδρομο για το λαό τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως η ΕΕ, άλλοτε χαρακτηρίζοντας το σοσιαλισμό ως Δευτέρα παρουσία, άλλοτε ότι αρκεί μια αλλαγή κυβέρνησης που θα εξανθρωπίσει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και την ΕΕ.

Και μάλιστα φτάνουν σε σημείο να πλασάρουν αυτό το συμβιβασμό τους, μιλώντας για "επαναστάσεις" και "ανατροπές", εμφανίζοντας τον εαυτό τους ως συνεχιστές και της ΕΑΜικής παράδοσης, των επαναστατικών παραδόσεων των μεγάλων ταξικών και απελευθερωτικών αγώνων.

Τα μεγάλα λόγια και η ριζοσπαστική φρασεολογία, ως περιτύλιγμα, δε μπορούν να κρύψουν το περιεχόμενο και την ουσία της πολιτικής τους πρότασης.

Δεν είναι η πρώτη φορά.

Οι παλιότεροι αγωνιστές θα θυμούνται καλά ότι τη δεκαετία του ’70 και του ’80 και το ΠΑΣΟΚ εμφάνισε τον εαυτό του ως συνεχιστή της εθνικής αντίστασης, του ΕΑΜ, των αντιδικτατορικών αγώνων, δίπλα σε συνθήματα, όπως "Έξω η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ", "Έξω οι βάσεις του θανάτου", συνθήματα που τα αμέσως κατοπινά χρόνια, "πριν αλέκτορα φωνήσαι", εγκαταλείφθηκαν και ως συνθήματα, πολύ περισσότερο ως πολιτικές πράξεις, πάντα στο όνομα της προσαρμογής, του ρεαλισμού, των συνθηκών, του συσχετισμού και πάει λέγοντας.

Σήμερα, μετά την ραγδαία κατρακύλα και διάλυση του ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ ζήλεψε αυτή τη δόξα του παλιού, διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ, που άλλαζε θέσεις και συνθήματα σαν τα πουκάμισα, μετά από κάθε υφαρπαγή λαϊκής ψήφου στις εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ακολουθήσει τον ίδιο ολισθηρό δρόμο.

Από πολλές απόψεις μάλιστα και ακόμα χειρότερα από τότε. Χωρίς καν τα προωθημένα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης, της "αλλαγής", των αρχών της δεκαετίας του 80.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να εμφανιστεί ως συνεχιστής του αγώνα του ΕΑΜ 1940- 1944, της ΕΔΑ των δεκαετιών του ’50 και του ’60, προσπαθώντας να καπηλευτεί όλους τους αγώνες του λαού μας και φυσικά αποκόβοντας από αυτούς τους αγώνες το πραγματικό, το ριζοσπαστικό περιεχόμενό τους.

• Ούτε κουβέντα φυσικά για το ότι το ΕΑΜ μιλούσε και πάλευε για λαοκρατία, λαϊκή εξουσία, ανεξάρτητα από τις όποιες στρατηγικές αδυναμίες του ΚΚΕ εκείνη την περίοδο.

• Η ΕΔΑ αποκαλούσε την τότε ΕΕ, την ΕΟΚ δηλαδή, "λάκκο των λεόντων" και απέρριπτε τη συμμετοχή και ενσωμάτωση της Ελλάδας σε αυτή τη συμμαχία.

• Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με τα διαπιστευτήρια του ΣΥΡΙΖΑ, τις δηλώσεις του προέδρου του από το Τέξας, τις καθημερινές δηλώσεις στελεχών του ότι "προς θεού δεν πρέπει να θιγεί η πορεία της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη", ότι "θα τα βρούμε με τους εταίρους, γιατί είναι προς το κοινό συμφέρον"!!!

• Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με τα νέα διαπιστευτήρια που έδωσαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη φορά στο γερμανικό κοινοβούλιο, ότι μπορούν οι ευρωπαίοι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων "να έχουν εμπιστοσύνη στο ΣΥΡΙΖΑ", ότι δε θα κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι του ενάντια στα συμφέροντά τους, δε θα κάνει τίποτε εις βάρος τους, αλλά θα συνεχίσει την πολιτική των "μεταρρυθμίσεων", δηλαδή των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και των αντιλαϊκών μέτρων.

Ξεπέρασαν μάλιστα και τον εαυτό τους, αν αναλογιστεί κανένας, ότι πριν λίγα χρόνια, οι ίδιοι αυτοί 

• έλεγαν, ότι η "κρίση είναι εισαγόμενη" και τώρα λένε ότι "η κρίση είναι δική μας, δεν ευθύνονται οι ξένοι"…

Για όσους δεν το έχουν ακούσει στα κανάλια, αυτή ήταν η νέα τους πιο πρόσφατη κωλοτούμπα, -δια στόματος αυτή τη φορά Δραγασάκη- ανάμεσα στις τόσες που έχουν κάνει τα τελευταία 2 χρόνια με τα άλματα στο κενό του παλιού πασοκικού μεγαλείου.

Αλλαγή θέσεων σαν τα πουκάμισα, ανάλογα με το ακροατήριο και το τι συμφέρει κάθε φορά.

Χτες μάλιστα πήγε να το διορθώσει, μετά την κατακραυγή των αριστερών ανθρώπων, και μάλλον το έκανε χειρότερο.

Στο σύντομο χαιρετισμό του, όπως είπε, σε Γερμανούς βουλευτές, δεν εννοούσε ότι είναι κρίση του λαού μας.

• Ταυτόχρονα όμως τσιμουδιά δεν έβγαλε για τα διαπιστευτήρια που έδωσε στους Γερμανούς βουλευτές επισημαίνοντάς τους, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιόπιστη πολιτική δύναμη.

Και καλά, όταν αυτό το λες μιλώντας προς τους εργαζόμενους της χώρας, έχει την εξήγησή του. Όταν όμως απευθύνεσαι προς τους Γερμανούς βουλευτές του Κόμματος της Μέρκελ ή των σοσιαλδημοκρατών, τότε άλλο πράγμα σηματοδοτεί.

• Τι μεγαλύτερη απόδειξη χρειάζεται κάποιος για να καταλάβει ότι η σύγκλιση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται πλέον ακόμη και στο επίπεδο των επιχειρημάτων, για το ποιος θα γίνει πιο αρεστός στην ΕΕ και στο μεγάλο κεφάλαιο;.

Οι παλιοί αγωνιστές, οι ριζοσπάστες, οι αριστεροί, οι άνθρωποι που πάλεψαν μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, της ΕΔΑ, της ΔΝΛ μόνο οργή μπορούν να αισθάνονται, ακούγοντας τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα και άλλων που, ενώ διέπρεψαν τόσα χρόνια ως ευρωλάγνοι, σήμερα προκειμένου να κοροϊδέψουν και πάλι, και να εγκλωβίσουν λαϊκό κόσμο που καταλαβαίνει ότι η ΕΕ είναι η κόλασή του και όχι ο παράδεισος που του υποσχέθηκαν όλοι – μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ- βγαίνουν και

• λένε ότι "η ΕΟΚ, η ΕΕ ήταν μια ωραία ιδέα, αλλά λοξοδρόμησε στην πορεία"!!!

Φτάνουν στο σημείο να αποθεώνουν δηλαδή τον Αντενάουερ, τον Βίλυ Μπράντ, τον Ντε γκωλ και τόσα άλλα "γκεσέμια" της διεθνούς αστικής τάξης.

• Ας απαντήσουν αυτοί οι αγωνιστές τι ήταν και τότε και σήμερα η ΕΕ και πως την αντιπάλεψε το λαϊκό κίνημα, ανεξάρτητα από τις όποιες αδυναμίες στις θεωρητικές αναλύσεις και την πρακτική δράση...
• Ας απαντήσουν αυτοί οι αγωνιστές και ας διδάξουν, με την πείρα τους, και τους νέους ανθρώπους, στην δικαιολογημένη έλλειψη γνώσης των οποίων ποντάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, τι ήταν το σχέδιο Μάρσαλ που έχει κάνει σημαία του ο ΣΥΡΙΖΑ και το παρουσιάζει ως τη βασική του θέση για τη διαχείριση του χρέους…

Δε λέει όμως ότι το σχέδιο Μάρσαλ, το δόγμα Τρούμαν, η βοήθεια που έδωσαν οι ΗΠΑ, σε άλλες εποχές, για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης καπιταλιστικής Ευρώπης, τα έδωσαν για τη στήριξη του κεφαλαίου, για την αναχαίτιση του σοσιαλιστικού συστήματος που ήταν σε ανοδική πορεία.

Φυσικά και τότε –στην Ευρώπη και κυρίως στην Ελλάδα– υπήρξαν και αντιθέσεις για το πώς θα αξιοποιηθούν τα κονδύλια της αμερικανικής βοήθειας.

Άλλοι τόνιζαν την ανάγκη της βιομηχανικής, παραγωγικής ανασυγκρότησης, αλλά και την ανάγκη να στηριχθούν οι κατεστραμμένοι κρατικοί μηχανισμοί, οι ένοπλες δυνάμεις του αστικού κράτους, να εξασφαλισθεί η σταθερότητα κυρίως απέναντι στο λαϊκό κίνημα που στην Ελλάδα βρίσκονταν σε ένοπλη αντιπαράθεση με το αστικό κράτος.

Όμως και τότε οι όποιες αντιθέσεις των αστών δεν τους εμπόδιζαν από κοινού να επιτίθενται στο λαό, στο κίνημα, στο ΚΚΕ.

• Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, τους εκτέλεσε μια κεντρώα κυβέρνηση Πλαστήρα και όχι η γνωστή δεξιά αντικομμουνιστική παράταξη της εποχής.

Πώς μπορούν να λησμονήσουν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι αγωνιστές της Αντίστασης, του ΔΣΕ, των μετέπειτα μεγάλων δημοκρατικών λαϊκών αγώνων, της πολιτικής προσφυγιάς, ότι μόλις 6 μέρες μετά την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, ο Γεώργιος Παπανδρέου, έγραφε άρθρο στην τότε "Καθημερινή", με το οποίο διαφωνούσε με τους χειρισμούς της κυβέρνησης Πλαστήρα, αλλά από θέσεις ακόμα πιο αντιδραστικές, αμερικανόπνευστες, θεωρώντας την δολοφονία του Μπελογιάννη, όχι ως εγκληματική πράξη, αλλά ως πράξη εθνικής ασφαλείας!!!

Τέτοιο αίσχος, δηλαδή από τον γνωστό και ως "Γέρο της Δημοκρατίας"!

Μήπως το ίδιο δε συμβαίνει και σήμερα; Ο καλός και ο κακός χωροφύλαξ, δεν εναλλάσσονται; Το καρότο με το μαστίγιο;

Η εκτέλεση ενός λαού σήμερα με την οικονομική καπιταλιστική κρίση, με την ανεργία, τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την πείνα, την απόγνωση.

Έτσι εμφανίζονται και τα σημερινά αστικά κόμματα, ότι έχουν δήθεν διαφορές φοβερές και τρομερές, ότι προτείνουν λύσεις δήθεν εκ διαμέτρου αντίθετες, αναπαράγοντας λογικές "φως-σκότος".

Φυσικά και αντιθέσεις υπάρχουν. Δεν τις υποτιμούμε. Είναι όμως αντιθέσεις και διαφορές ανάμεσα στην ΕΕ και το ΔΝΤ για τη διαχείριση του χρέους.

• Ανάμεσα στη Γερμανία και τη Γαλλία, την Ιταλία, τις ΗΠΑ.
• Ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου στην ίδια χώρα που άλλα τα συμφέρει μια πολιτική με περισσότερες φοροπαλλαγές και επιδοτήσεις, ενώ άλλα υποστηρίζουν τη σταθερότητα και τη μείωση του χρέους. 
• Αντιθέσεις ακόμη και ανάμεσα σε όσους επιδιώκουν την ενίσχυση των ενοποιητικών στοιχείων της Ευρωζώνης και της ΕΕ και όσων θέλουν αλλαγή, ακόμη και με αποχώρηση χωρών από αυτήν.

Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει την ενιαία στάση τους απέναντι του στο λαό και τα δικαιώματά του, τη στήριξή τους στην καπιταλιστική ανάκαμψη που πατάει πάνω στα ερείπια των λαϊκών κατακτήσεων.

Γι αυτό και ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί από όλους εκείνους που τον καλούν να παλέψει κάτω από ξένες σημαίες, να στρατευθεί πότε με την πρόταση διαχείρισης του ΔΝΤ, της Κομισιόν, πότε με τις χώρες του Βορρά ή του Νότου.

• Αυτό αναδεικνύει το ΚΚΕ σήμερα με την πρότασή του για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, για κοινωνικοποίηση του πλούτου που παράγει, να πάρει ο λαός στα χέρια του την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας, να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του.

Η πρότασή του απαντά και στο σήμερα και το αύριο, μπορεί να συσπειρώσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας.

Ό,τι και να λένε όσοι μιλάνε για περιχαράκωση του ΚΚΕ, επειδή δε δέχεται να γίνει το κερασάκι στην τούρτα αντιλαϊκών κυβερνήσεων.

Είναι αυτοί που μας εγκαλούν ότι έχουμε δήθεν τη λογική "τι Πλαστήρας, τι Παπάγος".

Αυτό που δε βλέπουν ή καλύτερα δεν θέλουν να δουν, είναι ότι μπορεί να υπάρχουν διαφορές σε θέματα διαχείρισης ανάμεσα στα αστικά κόμματα, ανάμεσα στα φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά, ανάμεσα στα αστικά και τα μικροαστικά οπορτουνιστικά.

• Αλλά αυτό που μετράει είναι η στάση τους τελικά απέναντι στον ίδιο τον καπιταλισμό, στο αστικό πολιτικό σύστημα, στο πολιτικό σύστημα της εξουσίας των μονοπωλίων.
• Η στάση απέναντι στην ουτοπική, για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα αλλαγή που αποκαλείται "κοινωνική μεταρρύθμιση" και στην μόνη ρεαλιστική προοπτική για πραγματική αλλαγή σε όφελός του, δηλαδή την "κοινωνική επανάσταση".

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Αποτελεί χυδαιότητα να προσαρμόζει ο καθένας την ιστορία στα μέτρα του, πάνω από όλα να διαστρεβλώνει την ιστορία του λαϊκού κινήματος μόνο και μόνο για να δικαιώσει την πολιτική του και κυρίως την ενσωμάτωσή του σε ένα βάρβαρο σύστημα.

Είναι χυδαιότητα να αναφέρεται ο κ. Τσίπρας και άλλοι στο ΕΑΜ επισημαίνοντας μάλιστα ότι αυτό που "πρέπει να κρατήσουμε από το ΕΑΜ" είναι γενικά κι αφηρημένα "να μην περιχαρακωνόμαστε".

• Αυτό που διδάσκει το ΕΑΜ και που πρώτα απ΄ όλα πρέπει να κρατήσουμε, είναι η ασυμβίβαστη και αδιάλλακτη πάλη, όταν όλα τα "σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά".
• Είναι το να μην υποτάσσεσαι σε έναν αρνητικό συσχετισμό δύναμης, σε έναν αντίπαλο που μπορεί να φαντάζει πανίσχυρος.

Η αναλογία του τότε με το σήμερα είναι ακριβώς η ανάγκη της συνεπούς πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση, τα μεγάλα συμφέροντα, το κεφάλαιο, τα ευρωπαϊκά μονοπώλια και την ένωσή τους.

Άλλωστε και τότε τα μονοπώλια της Γερμανίας ήταν αυτά που είχαν στηρίξει το φασιστικό τέρας, τον Χίτλερ, το ναζισμό.

Σήμερα αυτή η πάλη, οι παρακαταθήκες που αφήνουν είναι η αντίσταση και πάλη ενάντια στην ΕΕ, στην δικτατορία του κεφαλαίου και των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Αν διδάσκει κάτι η πείρα του ΕΑΜ επίσης που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι ο λαός μας δε μπορεί να διαχωρίζεται, με βάση κάλπικους και για λόγους συνήθειας ή προπαγανδιστικών εντυπώσεων διαχωρισμούς, σε "αριστερούς - δεξιούς", σε "μνημονιακούς – αντιμνημονιακούς".

• Το ΕΑΜ τότε ένωσε το λαό με βάση την κοινωνική τους τοποθέτηση κι όχι την πολιτική- κομματική τους προτίμηση μέχρι εκείνη τη στιγμή. 

Σήμερα η πρόταση του ΚΚΕ για τη λαϊκή συμμαχία θέλει να ενώσει τους εργάτες, τους ανέργους, του υπαλλήλους, τους αυταπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, χωρίς να βάζει κομματικές ταμπέλες.

Το ΚΚΕ γι’ αυτή την ευρύτητα παλεύει και όχι για τη δήθεν, τη σικέ "ευρύτητα", που πριμοδοτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στην οποία χωράνε ο ΣΕΒ, τμήματα του κεφαλαίου, τα επιτελεία και όργανα της ΕΕ, τα οποία θέλουν να διοικήσουν.

• Όταν ψηφίζεις τη συνθήκη Μάαστριχτ, όταν ξύνεσαι με την ΟΝΕ και το ευρώ, όταν συναγελάζεσαι με τον ΣΕΒ και τα διάφορα ιδρύματα του συστήματος, όταν θεωρείς δεδομένα αυτά τα τείχη, τότε όσους λόγους κι αν βγάλεις ενάντια στην "περιχαράκωση", είναι αέρας κοπανιστός.

Να τη βράσουμε αυτή τη "μη περιχαράκωση" που προτείνετε στον λαό, στους αγωνιστές. Αυτή είναι, καταντάει να γίνεται, η μεγαλύτερη περιχαράκωση και απομόνωση από το λαό, τα δικαιώματά του, την προοπτική του.

Θα το επαναλάβουμε για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν:

• Η πραγματική ευρύτητα θέσεων, προτάσεων, πρωτοβουλιών, δράσης, ανάπτυξης των αγώνων, του κινήματος, δεν έχει σχέση με ανεμομαζώματα κι ανεμοσκορπίσματα, δήθεν αγανακτισμένων, δήθεν οργισμένων, που την μια στιγμή κραυγάζουν τυφλωμένοι και την άλλη ενισχύουν τον ναζισμό και τους εγκληματίες της ΧΑ, την άλλη πλέουν σε "θολά ποτάμια" που οδηγούν σε βάλτο το λαό και πότε στεγάζονται σε καιροσκοπικά, οπορτουνιστικά που λέμε, σχήματα, σε διάφορες εκδοχές της σοσιαλδημοκρατίας που πουλάνε φύκια διαχείρισης για μεταξωτές κορδέλες ψεύτικων τελικά ελπίδων.

Φυσικά, ξέρουμε τι τους πονάει, τι τους ενοχλεί πραγματικά έτσι που να φτάνουν στο σημείο μέχρι και να διαστρεβλώνουν συστηματικά τις κρυστάλλινες θέσεις του ΚΚΕ:

• Τους ενοχλεί ότι επιμένουμε να λέμε με ειλικρίνεια στο λαό, ότι η οργή του δεν πρέπει να είναι τυφλή, πρέπει να μετεξελιχθεί, να γίνει συνειδητή. Να μην διαχυθεί γενικώς και αντιμνημονιακώς σε όλες τις τέτοιες εκδοχές του, αλλά να κατευθυνθεί μαζικά, αποφασιστικά στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ, παντού.

Ακριβώς γιατί το ΚΚΕ, δύναμη κι ελπίδα είναι του λαού!

• Το ΚΚΕ ποτέ δεν πρόδωσε το λαό, τους αγώνες του, τις αγωνίες του. Το ΚΚΕ ποτέ δεν τρομοκρατήθηκε, δεν φοβήθηκε.
• Το ΚΚΕ άντεξε κι αντέχει. Αντλεί δύναμη από την δύναμη του λαού.
• Έχουμε βαθιά εμπιστοσύνη στην δύναμη του δίκιου της εργατικής τάξης, του λαού μας.

Ξέρουμε, έχουμε μάθει πολύ καλά, είναι βαθύ πιστεύω μας, αυτό που έγραφε ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος από τον Αι Στράτη, την ημέρα της δολοφονίας του Μπελογιάννη:

"Εσύ απόδειξες, Νίκο,

πόσο μικρά είναι αυτή την ώρα τα όνειρα,

η ψάθινη πολυθρόνα του περιβολιού,

το πράσινο τραπεζάκι, η σιγουριά από τα κάγκελα του κρεβατιού τις νύχτες

πόσο μικρά

μπροστά στο μπόι της χαράς να πεθαίνεις για τη χαρά του κόσμου"...

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Μπελογιάννης, Ηλέκτρα, Τατάκης, Παπαρήγας, Λουλές, Σεφέρης Λευτέρης, Διαμαντής, Φλωράκης, και τόσοι άλλοι…

Ατέλειωτες μορφές αγωνιστών που τα έδωσαν όλα για το λαό.

Αυτό είναι το μεγαλείο του ΚΚΕ. Χιλιάδες βαθιές ρίζες μέσα στο λαό. Θάλασσες κόκκινα γαρίφαλα στα χέρια αγωνιστών, άξιων συνεχιστών, που δεν θα τα αφήσουμε να μαραθούν ποτέ...

Ποια άλλη πολιτική δύναμη αλήθεια, έχει να επιδείξει τέτοιες ηρωικές μορφές, τέτοιους μεγάλους αγώνες για το καλό του λαού και του τόπου;

• Είμαστε σήμερα εδώ τα παιδιά όλων αυτών των αγωνιστών, επώνυμων και ανώνυμων.
• Είμαστε εδώ τα εγγόνια τους, τα αδέλφια τους, οι συγγενείς, οι γνωστοί τους.
• Όσοι διδαχτήκαμε και διδασκόμαστε από το παράδειγμά τους, τη θυσία τους. 
• Είναι σήμερα μαζί μας, όλοι όσοι βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν. 
• Όσοι έμειναν για χρόνια ολάκερα στην πολιτική προσφυγιά, στα φιλόξενα χώματα του σοσιαλισμού, σπούδασαν, μόρφωσαν τα παιδιά τους, δούλεψαν και μεγάλωσαν, χρήσιμοι για την κοινωνία, για το λαό. 
• Όσοι αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα σε δύσκολες συνθήκες της κρίσης, συνταξιούχοι που τους κόβουν τη σύνταξη, επαγγελματίες που βάζουν λουκέτο, εργάτες που περιπλανώνται άνεργοι, φοιτητές και σπουδαστές που παλεύουν να πάρουν το πτυχίο, με ανασφάλεια και ημιαπασχόληση, αγροτόπαιδα που ξεκληρίστηκαν από τα χωράφια τους ελέω ΚΑΠ και ΕΕ, υπάλληλοι με διαθεσιμότητες που απολύθηκαν.

Μαζί με το Κόμμα δίνουν τη μάχη όλοι οι αγωνιστές της ζωής, οι απόγονοι της δρακογενιάς της Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ, των χτεσινών και σημερινών αγώνων του λαού μας.

Πάνω από 60 χρόνια τώρα που ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του οδηγήθηκαν στο τόπο της θυσίας, το γαρύφαλλο της θυσίας τους ανθίζει πάντα, αγέραστο στη λαϊκή μνήμη.

• Βρίσκεται στα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που θα γίνουν στις 18 Μάη.

• Βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο για τις ευρωεκλογές που θα γίνουν μια Κυριακή μετά, στις 25 Μάη.

Να μην λείψει κανένας και καμιά από αυτό το λαϊκό προσκλητήριο του ΚΚΕ.

Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλι!».

902