ΣΥΡΙΖΑ: Κλείνει το μάτι στην αστική τάξη, κλείνει τα μάτια στον λαό

ΣΥΡΙΖΑ

 Υποσχέσεις με νόημα προς την αστική τάξη

Τη διαβεβαιώνει ότι θα αξιοποιήσει κι αυτός τη «γεωπολιτική δυναμική» της χώρας για να την αναβαθμίσει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό

Σαφές μήνυμα στην αστική τάξη ότι «ο βασικός διαπραγματευτικός στόχος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η συλλογική και συνολική ανάπτυξη» της καπιταλιστικής οικονομίας, έστειλε ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας το περασμένο Σάββατο σε εκδήλωση του ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ» του γερμανικού Die Linke.

Στην κατεύθυνση αυτή και προκειμένου να εξασφαλίσει χρήμα για το κεφάλαιο, είπε ότι θα διεκδικήσει «την ελάφρυνση από τον όγκο του χρέους και την κινητοποίηση πόρων για ένα ευρωπαϊκό "New Deal"».

Ταυτόχρονα, σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», αναπαράγει τα περί «γεωπολιτικής δυναμικής» της Ελλάδας, όπως κάνει και η κυβέρνηση.

Με το ιδεολόγημα της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής», υπόσχεται κι αυτός στην αστική τάξη ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευθεί την αναβάθμισή της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, μπλέκοντας το λαό βαθύτερα στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Λέει μεταξύ άλλων:

«Η Ελλάδα δεν είναι οικόπεδο προς πώληση (...) Δεν έχουμε όμως χάσει ακόμα τη γεωπολιτική μας δυναμική. Η Ελλάδα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο σε μια εύθραυστη περιοχή, όπως αυτή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, με μια ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, ως μια χώρα της Δύσης που δεν ακολουθεί όμως τυφλά τις εντολές της Δύσης. Αλλά αναπτύσσει με βάση τις δικές της αξίες, τα δικά της συμφέροντα, διμερείς σχέσεις με όλες τις σημαντικές δυνάμεις στην περιοχή. Με γνώμονα την προώθηση της ειρήνης, της συνεργασίας, της ασφάλειας και της συνανάπτυξης (...) όλα μπορούν να γίνουν με λαϊκή κυριαρχία και αξιοπρέπεια».

Ο Αλ. Τσίπρας κρύβει ότι ισότιμες σχέσεις ανάμεσα σε καπιταλιστικές χώρες δεν μπορούν να υπάρξουν.

Όπως είναι αδύνατον μια καπιταλιστική χώρα να κινείται «αυτόνομα», έξω από ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και συνασπισμούς.

Όσο για την «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική που λέει ότι τον διαφοροποιεί από την κυβέρνηση, το παράδειγμα της Ουκρανίας είναι διδακτικό: Η αστική της τάξη «έπαιζε» τόσο με τις ΗΠΑ - ΕΕ, όσο και με τη Ρωσία, με αποτέλεσμα το μάρμαρο να το πληρώνει τώρα ο λαός.

Στην ίδια συνέντευξη, ο Αλ. Τσίπρας παρουσιάζει την ΕΕ σαν

«το κατ' εξοχήν πεδίο για την άσκηση προοδευτικών οικονομικών πολιτικών για την ανάπτυξη, την αναδιανομή και την πλήρη απασχόληση»,

καλλιεργώντας αυταπάτες στο λαό ότι αν αλλάξουν οι «πολιτικοί συσχετισμοί», η συμμαχία των μονοπωλίων μπορεί να γίνει φιλολαϊκή.

Ο ίδιος διαβεβαίωσε τους «εταίρους» στην ΕΕ ότι

«εμείς δεν επιθυμούμε και δεν στοχεύουμε στη διάλυση της Ευρωζώνης, δεν θα είμαστε, όμως, και όμηροι κανενός. Άλλωστε, ο όρος realpolitik είναι γερμανικής προέλευσης»...

Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι

«με τους νέους θεσμούς οικονομικής διακυβέρνησης, που εμπεδώνουν τη διαρκή λιτότητα (...) αποδυναμώνουν το δημοσιονομικό ρόλο των εθνικών κοινοβουλίων. Με την εφαρμογή του λεγόμενου "ευρωπαϊκού εξαμήνου" από το 2011 (...) Με το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σύμφωνο, τις δέσμες έξι νομοθετικών πράξεων και δύο νομοθετικών πράξεων. Με τον Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 472/2013 για την ενισχυμένη εποπτεία (...) Δηλαδή, Μνημόνια με άλλο όνομα»!

Αυτά βεβαίως που μόλις τώρα ανακαλύπτει ο Α. Τσίπρας υπάρχουν στις Συνθήκες της ΕΕ από γεννησιμιού της.

Παρ' όλα αυτά όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, να υπηρετεί τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 25/3/2014