Δυνάμεις του ΠΑΜΕ: Αγώνας με το λαό για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία – ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην κερκόπορτα

 

Αγώνας με το λαό για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία

«Τώρα για σας, γιατροί και νοσηλευτικοί. Νομίζουμε ότι κι ανάμεσά σας πρέπει να υπάρχουν ορισμένοι λίγοι ίσως, μα οπωσδήποτε υπάρχουν, που τις υποχρεώσεις τους θυμούνται απέναντι σ' αυτούς, που ανθρώπινο πρόσωπο έχουνε όπως και εκείνοι. Αυτούς προσκαλούμε τους αρρώστους μας να υποστηρίξουν στον αγώνα τους ενάντια στα ταμεία ασθενείας και στη μεταχείριση που συναντάνε στα νοσοκομεία οι καταπιεσμένες τάξεις.

Ξέρουμε πως γι' αυτό πρέπει να μπείτε οι ίδιοι στον αγώνα ενάντια σ' άλλους, ενάντια στα πρόθυμα όργανα της εκμετάλλευσης και της απάτης. Ζητούμε να τους θεωρήσετε εχτρούς δικούς σας. Μ' αυτόν τον τρόπο μοναχά αναπτύσσετε το δικό σας ιδιαίτερο αγώνα ενάντια στους δικούς σας εκμεταλλευτές που κάθε ώρα σας φοβερίζουνε με κείνη την πείνα, που το σύντροφό σας έριξε κάτω. Αγωνιστείτε μαζί μας!».

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Στις 11/3, σε σχέδιο νόμου του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, κατατέθηκε τροπολογία, η οποία μεταξύ άλλων προβλέπει την παράταση της πενταετούς θητείας των νοσοκομειακών γιατρών, για ένα χρόνο. Αφορά όσους διορίστηκαν μετά τις 11/3/2009, ημερομηνία δημοσίευσης του ν. 3754/2009, σε θέσεις κλάδου ΕΣΥ στο βαθμό Διευθυντή, Επιμελητή Α, Β και Γ και δεν έχουν μονιμοποιηθεί μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος.

Μέχρι την ψήφιση του νόμου 3754/2009, όσοι γιατροί είχαν προσληφθεί στα δημόσια νοσοκομεία, μετά τη πενταετή θητεία, αν είχαν θετική αξιολόγηση, συνέχιζαν να εργάζονται με σχέση εργασίας μόνιμης, Πλήρους και Αποκλειστικής Απασχόλησης (ΠΑΑ), αλλιώς γινότανε προκήρυξη της θέσης τους. Η κυβέρνηση, με τη ρύθμιση αυτή, παρατείνει την εργασιακή τους ομηρία, βάζει σε αμφισβήτηση το δικαίωμα των νοσοκομειακών γιατρών στη μόνιμη και σταθερή δουλειά και ανοίγει το δρόμο για την παραπέρα αντικατάσταση μόνιμων θέσεων εργασίας με ευέλικτες.

Είναι αλήθεια ότι η μονιμότητα των νοσοκομειακών γιατρών ήταν εδώ και χρόνια υπό αίρεση και συνεχίζει να είναι.

Ήταν στο στόχαστρο όλων των κυβερνήσεων τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στο παρελθόν, στις δηλώσεις του υπ. Υγείας Αλέκου Παπαδόπουλου το 1997:

«Οι υπηρετούντες σήμερα δημόσιοι υπάλληλοι είναι μόνιμοι και έχουν συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, δυστυχώς. Αν υπήρχε δυνατότητα και σ' αυτούς θα κάναμε άρση, αλλά τώρα δε γίνεται. Για τους νεοεισερχόμενους όμως δε θα είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, διότι δε νοείται και δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο γιατρός μόνιμος δημόσιος υπάλληλος».

Υπάρχει, επίσης, και ένα τμήμα νοσοκομειακών γιατρών, που υποστηρίζουν ότι ο θεσμός της ΠΑΑ ήταν σωστός όταν έγινε, ενώ τώρα αποτελεί αντικίνητρο στην παραγωγικότητα των ιατρικών εργασιών και στους ίδιους τους γιατρούς.

Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ για την ένταξη των γιατρών στο ΠΕΔΥ (Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας), στήριξε τη θέση της πλήρους, αλλά όχι της αποκλειστικής απασχόλησης.

Μία τέτοια θέση αντικειμενικά ασκεί πίεση για την άρση της ΠΑΑ και όχι για τη στήριξή της.

Την κατεύθυνση της κατάργησης της μονιμότητας των γιατρών στο Δημόσιο υπηρετούσε και η θεσμοθέτηση της πενταετούς θητείας των νεοπροσλαμβανομένων γιατρών από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης της συγκεκριμένης τροπολογίας στη Βουλή, ο Αναπληρωτής υπουργός Υγείας ισχυρίστηκε ότι η παράταση της θητείας των γιατρών διευκολύνει την κατάσταση, επειδή υπάρχει νομικό κενό και απαιτείται νομοθετική ρύθμιση για τη μονιμοποίηση των γιατρών.

Οι αιτιάσεις της κυβέρνησης ότι η τροπολογία κρίνεται απαραίτητη γιατί όσοι γιατροί κλάδου ΕΣΥ διορίστηκαν μετά τις 11/3/2009 και οι γενικοί γιατροί που διορίστηκαν σε θέσεις γιατρών υπηρεσίας υπαίθρου μέχρι τις 31/12/2010, «θα αποχωρήσουν από τη θέση τους μετά τη λήξη της θητείας τους» και θα διαταραχθεί η εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, φανερώνουν τις προθέσεις της να προχωρήσει σε απολύσεις. Πότε, αλήθεια, ανακάλυψε το νομικό κενό; Πόσα χρόνια της πήρε της κυβέρνησης για να το μάθει;

Αλλά έστω και ξαφνικά να το «ανακάλυψε». Γιατί δεν προτίμησε να καλύψει το «κενό», με νέα διάταξη, που να κατοχυρώνει την άμεση μονιμοποίηση όλων των γιατρών και αυτών αλλά και όσων προσληφθούν στο μέλλον με σχέση εργασίας ΠΑΑ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις;

Ρητορικό είναι, βέβαια, το ερώτημα, αφού δεν πρόκειται για καμιά παράλειψη.

Ούτε αυτή, ούτε και η νομοθετική ρύθμιση που έγινε επί υπουργού Υγείας Δ. Αβραμόπουλου (Ν. 3754/2009) είναι «αθώες».

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι αυτή τη ρύθμιση την είχαν στηρίξει όλες οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις στη ΟΕΝΓΕ (Συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΚ, ΔΗΚΝΙ, ΑΡΣΙ κ.ά.), σε αντίθεση με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να έχουν οι νοσοκομειακοί γιατροί.

Ακόμα και να φέρει η κυβέρνηση ρύθμιση, που θα λύνει το πρόβλημα που έχει προκύψει, αυτή θα είναι μονίμως προσωρινή και υπό αίρεση, γιατί θα εξαρτάται από την αξιολόγηση.

Συνδέεται με τα κριτήρια που θα μετράνε την απόδοση των γιατρών, κατά πόσο συμβάλλουν στη βελτίωση της επιχειρηματικής λειτουργίας των κρατικών νοσοκομείων.

Αυτό δε θα αφορά μόνο τους γιατρούς που παρατείνεται η θητεία τους για ένα χρόνο, αλλά το σύνολο των γιατρών, που σήμερα είναι ΠΑΑ.

Στρατηγική της κυβέρνησης είναι να ενισχυθεί η επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων και μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο δε χωράει το δικαίωμα της μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, όπως δε χωράνε τα σύγχρονα δικαιώματα των ασθενών.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είχαν ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια τους, που μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν για να μη μονιμοποιηθούν οι γιατροί, αλλά και για να δημιουργούν δεσμεύσεις και εξαρτήσεις.

Ήταν η λεγόμενη αξιολόγηση που χρησιμοποιούνταν ως κριτήριο, για να μπορέσει ο επί θητεία γιατρός να μονιμοποιηθεί.

Κριτήριο της αξιολόγησης: ασθενείς-πελάτες, νοσοκομείο-επιχείρηση

Τα κριτήρια που προσδιορίζονται στο ν. 4052/2012 είναι:

Νοσηλευθέντες, ημέρες νοσηλείας, μέση διάρκεια νοσηλείας, εξετάσεις, χειρουργικές και άλλες επεμβάσεις, άμεση διακίνηση λίστας ασθενών, διαγνωστικές πράξεις, συμμετοχή στη λίστα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, χρήση γενοσήμων, κωδικοποιήσεις, τεκμηριωμένη εξοικονόμηση πόρων.

Επιβεβαιώνεται ότι κριτήριο της αξιολόγησης των γιατρών είναι η προώθηση της λειτουργίας του δημόσιου νοσοκομείου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με στόχο να εξασφαλίζει έσοδα από τους ασθενείς - πελάτες.

Με τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, οι νοσοκομειακοί γιατροί καλούνται όχι μόνο να υποταχθούν, να συμβιβαστούν στην εμπορευματική λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων, για να εξασφαλιστεί η «βιωσιμότητά τους», αλλά και να συμβάλουν ενεργά στην υλοποίηση της πολιτικής που θέλει τους ασθενείς, πελάτες.

• Να θεραπεύουν όποιον έχει να πληρώσει.
• Να πληρώνουν οι ασθενείς για εξετάσεις, ακόμα και για επείγοντα περιστατικά.
• Να στέλνει το νοσοκομείο τα «ραβασάκια» στην εφορία των ανασφάλιστων ασθενών κ.ά.

Και όλα αυτά, γιατί αυτό υπαγορεύει η ανάγκη θωράκισης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα στη Γερμανία, όπου οι ειδικευόμενοι γιατροί αξιολογούνται με κριτήριο πόσες φορές καλούν τους ειδικούς γιατρούς να έρθουν στο νοσοκομείο, για να δουν κάποιο περιστατικό.

Με άλλα λόγια, το δικαίωμα στη μόνιμη δουλειά οι γιατροί θα πρέπει να το ανταλλάσσουν με την προσαρμογή τους στις ανάγκες του νοσοκομείου-επιχείρηση.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αν χτες η αξιολόγηση είχε ως ένα βαθμό «τυπικό» χαρακτήρα για να μονιμοποιηθεί κάποιος, αυτό μπορεί να ισχύει και σήμερα. Τώρα, δηλαδή, που ενισχύεται η επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων, γενικεύονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και ένα μεγάλο μέρος των αναγκών καλύπτεται από γιατρούς που εργάζονται με ελαστικές μορφές απασχόλησης (επικουρικοί, μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών).

Οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης ότι η αξιολόγηση, όπως εφαρμοζόταν μέχρι σήμερα, ήταν μια τυπική διαδικασία, ο νόμος που ψηφίστηκε για την αξιολόγηση, τις καταργήσεις οργανισμών και τις απολύσεις στο Δημόσιο, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για εφησυχασμό.

Από τις ίδιες τις εξελίξεις επιβεβαιώνεται ότι η αξιολόγηση συνολικά στο Δημόσιο, αλλά και ειδικότερα στο χώρο της Υγείας, δεν στοχεύει στην ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, στην παροχή δωρεάν, ποιοτικών, υψηλού επιπέδου υπηρεσιών Υγείας ή στην εξάλειψη των αιτιών που ευθύνονται για την υποβάθμισή τους.

Στις σημερινές συνθήκες, η αξιολόγηση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αντιδραστικού κρατικού ελέγχου, μοχλός προώθησης των αντιλαϊκών ανατροπών στην Υγεία, στην Παιδεία κ.λπ., οδηγεί αναπόφευκτα σε απολύσεις.

Πρόσληψη μετά από αξιολόγηση, μονιμοποίηση μετά από αξιολόγηση, σημαίνει αποδέσμευση του πτυχίου από το επάγγελμα. Σημαίνει κατάργηση του πτυχίου ως μοναδικής προϋπόθεσης.

Όποιος σήμερα αποδέχεται σε αυτές τις συνθήκες την αξιολόγηση, ανεξάρτητα από προθέσεις, ρίχνει νερό στο μύλο της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Αποσυνδέουν την αξιολόγηση του προσωπικού από την αξιολόγηση των αντίστοιχων δομών που υπηρετούν, που ωστόσο είναι άρρηκτα συνδεδεμένες, διαποτίζονται από την ίδια αντιδραστική λογική.

ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην κερκόπορτα

Γι' αυτό το λόγο, η θέση της «αριστερής» πλειοψηφίας της ΟΕΝΓΕ (πλειοψηφούν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ) να ισχύσουν οι διατάξεις του άρθρου 7 του ν. 3754/2009, δηλαδή η μονιμοποίηση μετά από αξιολόγηση, όχι μόνο δε διασφαλίζει τους γιατρούς επί θητεία, αλλά ανοίγει την κερκόπορτα για μελλοντικές απολύσεις και την ισχυροποίηση της λειτουργίας του νοσοκομείου ΑΕ.

Στη ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Καλλιεργούν αυταπάτες,

• Πως μπορεί να συνυπάρχουν δικαιώματα και επιχειρηματική δράση.
• –ως σε αυτές τις συνθήκες μπορεί και αξιολόγηση να γίνεται και να είναι κατοχυρωμένο το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Είναι αυτές οι παρατάξεις που:

• Την ίδια στιγμή που μιλάνε για μόνιμη, πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, στηρίζουν τη μονιμοποίηση των επικουρικών μετά από αξιολόγηση.
• Είναι υπέρ του δημόσιου τομέα Υγείας και ταυτόχρονα στηρίζουν την επιχειρηματική δράση στην Υγεία.
• Είναι αυτές που στηρίζουν τη συνύπαρξη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας.

Και η λύση με τις Δυνάμεις του ΠΑΜΕ

Για τους νοσοκομειακούς γιατρούς, που ζουν από το μισθό τους, η λύση βρίσκεται στον αγώνα δίπλα στο λαό για να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία.

Ένα είναι καθαρό, πως αυτό το σύστημα δεν έχει κριτήριο ανάπτυξης τις λαϊκές ανάγκες αλλά το κέρδος.

Είναι σάπιο και πρέπει να ανατραπεί.

Στον αντίποδα βρίσκεται η ξεκάθαρη και κρυστάλλινη θέση της ΔΗΠΑΚ - γιατρών (δυνάμεις του ΠΑΜΕ)

• Για μονιμοποίηση όλων των γιατρών επί θητεία, των επικουρικών χωρίς καμία προϋπόθεση.

• Για προσλήψεις γιατρών σε θέσεις μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης με μοναδική προϋπόθεση το πτυχίο και τον τίτλο ειδικότητας.

Είναι η μόνη θέση που υπερασπίζεται χωρίς αστερίσκους το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά των νοσοκομειακών γιατρών.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί πρέπει

• Να αρνηθούν τη συμβολή τους στην πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ, που τους οδηγεί να απαρνηθούν το ρόλο τους να υπηρετούν τους ασθενείς, να στέκονται εχθρικά απέναντί τους και τους μετατρέπει σε φτηνό ευέλικτο επιστημονικό δυναμικό, καλολαδωμένο γρανάζι του δημόσιου νοσοκομείου - επιχείρηση.

• Να σταθούν στο πλευρό των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στον αγώνα για να πάψει η Υγεία να είναι εμπόρευμα, για να τεθεί η επιστημονική γνώση στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

Αφροδίτη ΡΕΤΖΙΟΥ
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ)

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 19/3/2014