Άγριες άγιες μέρες ή Ο αφρός των ημερών

Άγριες άγιες μέρες

 

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1. Όσο και αν οι εκκλησιαστικοί κύκλοι φαντασιώνονται ότι βιώνουμε άγιες μέρες, οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν ως πέρασμα για την έξοδό μας από την αγριότητα των ημερών, ματαιοπονούν. Κοντά τους καίγεται η κυβέρνηση, μέρα με τη μέρα, εξαιτίας της αναξιοπιστίας, της αποδιοργάνωσης και της διαρκούς αδιαφορίας της εφ' όλης της ύλης.

Για πρώτη φορά, το χάσμα ανάμεσα στο καθεστώς και την πραγματικότητα ψάχνει να βρει λύση, ένα συναινετικό διαζύγιο. Από δω και στο εξής τον πρώτο λόγο θα έχουν τα γραφεία στοιχημάτων για το χρόνο πτώσης του καθεστώτος, την οποία το λαϊκό ένστικτο βλέπει στο τέλος του Φλεβάρη.

2. Ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος μόνο με τον κόσμο δεν έχει σχέση. Ασκεί το ταλέντο του στους διαδρόμους του καθεστώτος, προσφέροντας τη σκέψη του ως σωτήρια δύναμη που θα κρατήσει ακλόνητη την εξουσία - με το αζημίωτο.

Πουλώντας την υπόθεσή του με χαμηλό τόκο, έλπιζε σ' αυτούς τους ευέλικτους καιρούς, όπως όλοι οι καλοί τοκογλύφοι, να μετατραπεί η κρίση σε μια «δημιουργική» κερδοσκοπία.

3. Από τη μεταπολίτευση έως τις μέρες μας ένα είναι το καθεστώς, αδιαίρετο, που το υπηρέτησαν σαν σκυλιά γνωστά κέντρα με τη μορφή κομμάτων.

Ναι, το καθεστώς μπορεί να γιορτάζει όχι μόνο τη νικηφόρα παρουσία του πάνω στα σώματα των πολιτών, αλλά, χάρη στον Τσίπρα πια, και τη διάρκειά του. Από δω και στο εξής το έργο του πρωθυπουργού θα είναι γεμάτο απειλές και, ανάλογα τις περιστάσεις, σχέδια επί σχεδίων για καταστολή. Ιδεώδης ιεροεξεταστής, με τόσους κόλακες δίπλα του, μπορεί να συγκεντρώνει όσες πληροφορίες επιθυμεί για το καλό του καθεστώτος.

Η σχέση του με τον κόσμο είναι ανύπαρκτη και το συχνά οξύτατο ύφος του είναι θεατρικό, για να τονίσει πως είναι μόνος και συνεπώς έχει κάθε δικαίωμα να αποποιείται οτιδήποτε λειτουργεί αρνητικά για την κυβέρνησή του.

Το μεγαλύτερο άλλοθι για το καθεστώς το έδωσαν οι Αριστεροί όχι μόνο γιατί η δράση τους αποδείχτηκε απογοητευτική, αλλά γιατί έσπειραν στον ευρύτερο πληθυσμό την αρχή της καχυποψίας όσον αφορά τον κόσμο των επαναστατικών ιδεών.

4. Όλες οι μέθοδοι αντιμετώπισης της προσφυγικής εισροής στην Ευρώπη είναι για τα σκουπίδια. Από δω και στο εξής η υπόθεση των προσφύγων πρέπει να περάσει στα χέρια τους, να γίνει η πρώτη και μόνιμη προτεραιότητά τους.

Όσοι μιλάνε περί ανθρωπισμού και βοήθειας προσποιούνται ότι δεν βλέπουν τη μοναδική επιθυμία των προσφύγων για ελευθερία. Ας επωφεληθούν οι Σύριοι από το χάος για μια δυναμική διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Όσο δεν συμβαίνει αυτό, θα είναι μόνιμα θύματα και έρμαια της Ευρώπης που θα δίνει λύσεις σε βάρος τους.

5. Η άποψη ότι το «ψεύδεσθαι» μπορεί να αναπτυχθεί ως ιδεολόγημα ανήκει στον Σύριζα. Όσο για την κοινωνία, δεν είναι άμοιρη ευθυνών, ούτε ανυποψίαστη, ούτε ανήλικη για να την εκμαυλίζει ο καθένας.

Η έλλειψη παιδείας την κατέστησε ρηχή και στρίμωξε την ηθική της μπροστά στις ανάγκες. Δυστυχώς χάθηκε εκείνο το ένστικτο που, με το πρώτο, κατέβαζε τους ανθρώπους στο πεζοδρόμιο και τη θέση του πήρε μια άνευ προηγούμενου νωθρότητα, γεμάτη θεωρητικά καραγκιοζιλίκια.

6. Η πτήση γελοιότητας της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζεται απρόσκοπτα. Η απροθυμία των μνηστήρων να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα τούς έχει μετατρέψει σε νεκροθάφτες και, με δική τους επιμέλεια, βάζουν στο χώμα την παράταξη. Θεωρώ ότι ίσως είναι η μόνη πράξη που θα τους σύρει από το τέλμα.

Είναι αμέτρητα τα παρακλάδια βλακείας σε όλη τη διαδικασία αναζήτησης αυτού του ενός αρχηγού που πρέπει να φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της τελειότητας (αν είναι δυνατόν!).

Τρία ευρώ και ελαφρά τη καρδία αρκούν να εμφυσήσουν στο χαριτωμένο κοινό της Νέας Δημοκρατίας το καθήκον να εμφανιστεί μπροστά στην κάλπη και με μια απλή χειρονομία να εκδηλώσει όποια εμπάθεια, ατολμία ή τις ορέξεις του και, παραμυθιασμένος, να πιστέψει ότι συνέβαλε στο πεπρωμένο της πατρίδας μέσα από την ευταξία της παράταξής του.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 20/12/2015