SYRIZA: Το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» της αστικής τάξης και οι χαμένες κατακτήσεις του κοσμου της εργασίας

Είναι γραμμένα σε ορθάνοιχτο κιτάπι

Ο λαός να μην παγιδευτεί

Η προχτεσινή ενημέρωση των δημοσιογράφων από τον υπουργό Εργασίας είναι ενδεικτική της προπαγανδιστικής γραμμής που διαμορφώνει η κυβέρνηση, ενόψει και των εκλογών.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γ. Κατρούγκαλος είπε ότι το μνημόνιο δίνει περιθώρια «ευελιξίας» σε ό,τι αφορά τα μέτρα που πρέπει να νομοθετηθούν σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό και ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να δώσει τη μάχη της διαπραγμάτευσης για να πετύχει ρυθμίσεις λιγότερο επώδυνες για το λαό.

Τα «όπλα» της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση για τα μέτρα, που σκοπεύει να νομοθετήσει μέχρι το τέλος του χρόνου, είναι - σύμφωνα με τον υπουργό - το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και οι θέσεις του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας.

• Η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποσπάσει εκ νέου την ανοχή των εργαζομένων και, βεβαίως, να χειραγωγήσει το λαό, ώστε και με την ψήφο του να αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική πλειοψηφία είναι προκλητική.

Επαναφέρει το παραμύθι του «καλού διαπραγματευτή», που μπορεί τάχα να φέρει καλύτερα αποτελέσματα για το λαό ακόμη και με την εφαρμογή του μνημονίου - καρμανιόλα. Είναι ένα από τα ύπουλα αντιλαϊκά επιχειρήματα - παγίδες με τα οποία «χρυσώνουν το χάπι» του μνημονίου.

Τα ίδια έλεγε, όμως, και προεκλογικά η κυβέρνηση, για να καταλήξει τελικά να υπογράψει το τρίτο (και χειρότερο) μνημόνιο, που προβλέπει επίσης την πλήρη εφαρμογή των άλλων δύο. Είναι αναξιόπιστοι.

Τα βάρβαρα μέτρα που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο για τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό είναι ανεπίστρεπτα και μόνο η αποφασιστική παρέμβαση των εργαζομένων και του λαού στο πεδίο της ταξικής πάλης μπορεί να τα εμποδίσει.

• Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση υπόσχεται να βελτιώσει τους όρους του μνημονίου παγιδεύοντας το λαό (αλήθεια, γιατί δεν έγινε με τη διαπραγμάτευση και μπορεί να γίνει τώρα;), ο αρμόδιος υπουργός εκδίδει εγκυκλίους που επιδεινώνουν κι άλλο τους όρους συνταξιοδότησης για δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένους.
• Την ώρα που επικαλούνται τις «βέλτιστες πρακτικές», για να νομοθετήσουν στα Εργασιακά, τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» δείχνουν ότι το μήνα Ιούλη, μόνο το 16% των νέων θέσεων εργασίας ήταν πλήρους απασχόλησης.
• Το υπόλοιπο 84% ήταν θέσεις ημιαπασχόλησης, μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής και πάει λέγοντας.

• Παρόμοια είναι η τάση μείωσης της πλήρους απασχόλησης και σε όλα τα άλλα κράτη - μέλη των Ευρωζώνης - ΕΕ, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.

Κατά τ' άλλα, η «ευελιξία» που διαπιστώνει η κυβέρνηση σε σχέση με όσα συμφώνησε στο μνημόνιο, είναι κοροϊδία στο τετράγωνο. 

Αλήθεια, πόση ευελιξία μπορεί να περιέχει ο όρος ότι η κυβέρνηση πρέπει να επανεξετάσει ορισμένα υφιστάμενα πλαίσια της αγοράς εργασίας,

• «συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων»;

'Η η παραδοχή ότι

• «οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δε θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης»;

Αυτά είναι που συμφώνησαν στο τρίτο μνημόνιο. 

Επομένως, ας αφήσουν τα ψέματα ο υπουργός Εργασίας και η κυβέρνηση.

• Τα μέτρα που θα φέρουν θα είναι σαρωτικά, επειδή προστίθενται και δεν αντιτίθενται στις ανατροπές που έγιναν με τα προηγούμενα μνημόνια.

• Τα εναπομείναντα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα μπαίνουν ξανά στη λαιμητόμο επειδή αυτό επιβάλλουν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου, ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης που υπηρετεί και αυτή η κυβέρνηση.

• Τα μέτρα αυτά περιγράφονται στις γενικές κατευθύνσεις των στρατηγικών της ΕΕ και είναι η μήτρα των «βέλτιστων πρακτικών» που επικαλείται η κυβέρνηση. Μόνο που αυτές οι πρακτικές είναι βέλτιστες μόνο για το κεφάλαιο.

Μόνο αν κατανοηθεί ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων και ανάλογα οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων, μπορεί να δημιουργηθούν όροι για το εμπόδισμά τους, για την ανάκτηση των απωλειών, την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, κάτι που απαιτεί πάλη ενάντια στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στην εξουσία τους.

Σ' αυτήν τη ρότα, η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα να εγκαταλείψουν τα αστικά κόμματα, να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ και με την ψήφο τους στις εκλογές.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 21/8/2015