Στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας: 99 Σπίτια

Στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας

(Πατησίων 252, πλ. Κολιάτσου)

Σήμερα, Κυριακή, 21 Φλεβάρη, στις 19.30

*

99 σπίτια

(99 Homes)

Σκηνοθεσία Ραμίν Μπαχράνι

Δραματική 2014 | Έγχρωμο | Διάρκεια: 112'

Κριτική Τζία Γιοβάνη

Ταινία ρεαλιστική, οξεία κοινωνική και οικονομική καταγγελία για το κράτος - ληστή και τις τράπεζες - κλέφτη. Η ιστορία της αγγίζει όλους όσοι έχουν δάνειο σε τράπεζα και δεν είναι πλέον σε θέση να το ξεπληρώσουν...

Η ταινία μιλά για εξώσεις φτωχών ανθρώπων από τα σπίτια τους, στη «μακρινή» Φλόριντα βεβαίως των ΗΠΑ. Θα διαπιστώσετε όμως ότι οι ΗΠΑ ήρθαν κι εδώ!

Γι' αυτό και οι προκλητικά κοροϊδευτικές δηλώσεις προς το λαό, της εκπροσώπου της «δεύτερη φορά αριστεράς κυβέρνησης» καθώς οι πλειστηριασμοί κατοικίας βαφτίζονται «επιτυχία» και «προστασία των αδυνάμων».

Σε ό,τι αφορά δε την προστασία, θα την αισθανθεί καθένας στο πετσί του. Στη σημερινή οικονομική κατάσταση η ταινία έχει διπλή αξία.

Από τη μια γίνεται εργαλείο ψυχολογικό, κοινωνιολογικό και ανάλυσης σχετικά με τους κερδισμένους (winners) και τους χαμένους (losers), διαχωρισμό στον οποίο η Αμερική πιστεύει ανέκαθεν.

Η ταινία το λέει ξεκάθαρα: Η Αμερική δεν είναι κράτος για τους «χαμένους» αλλά μόνο για τους «κερδισμένους». Το επιβεβαιώνουν οι καταχρηστικές φρικαλεότητες από πλευράς πολιτείας, Δικαιοσύνης / Αδικίας καθώς και ο ρόλος της αστυνομίας του αστικού κράτους.

Ο ιρανικής καταγωγής σκηνοθέτης Ραμίν Μπαχρανί βυθίζει την τελευταία του ταινία στην πιο στυγνή επικαιρότητα. Ταυτόχρονα, δείχνει να ενδιαφέρεται για το πώς οι ανθρώπινες σχέσεις διαμορφώνουν και αλλοιώνουν χαρακτήρες και προσωπικότητες.

Ο Ντένις, νεαρός εργάτης δουλεύει μεροκάματο. Δυο βδομάδες σκληρής δουλειάς σε οικοδομή πάνε στράφι, γιατί η εργολαβική εταιρεία που δούλευε παράτησε τη δουλειά κι έτσι ο Ντένις δεν πήρε μία... Τα λεφτά θα πήγαιναν στη δόση του σπιτιού που μένει με τη μητέρα και το γιο του. Ο Ντένις άργησε να πληρώσει τη δόση και πέφτει στη μοίρα χιλιάδων άλλων, την έξωση. Δεν έχει νόημα η προσπάθειά του να κερδίσει χρόνο... Ο δικαστής έβγαλε την απόφαση έξωσης σε 60 δευτερόλεπτα, σε ένα νορμάλ δικαστήριο, συνηθισμένο να παίρνει τα σπίτια ανθρώπων φτωχών και πάμφτωχων... Οι αξίες πια έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Διχασμένος ο Ντένις ανάμεσα στο καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος πουλά την ψυχή του στον διάβολο για να προστατεύσει τους δικούς του.

Ο Ρικ Κάρβερ, μεσίτης ακινήτων ειδικευμένος στις εξώσεις και πλειστηριασμούς φτωχόσπιτων, επιχειρηματίας «περπατημένος» και κυνικός, χωρίς ενδοιασμούς, πουλά τα σπίτια που έρχονται στην κατοχή του από παράνομες δουλειές και τσεπώνει χοντρά λεφτά. Αυτός δεν φτιάχνει σπίτια σαν τον Ντένις, σ' αυτόν τα σπίτια ανήκουν.

Οι τύχες των δυο ανδρών διασταυρώνονται: στην αρχή σαν εχθροί - όταν ο Ρικ εμφανίζεται στην έξωση του Ντένις - κατόπιν σαν συνέταιροι, σ' ένα σκοτεινό παιχνίδι κερδοσκοπίας ακινήτων. Στη σχέση Ντένις - Ρικ, τίποτα δεν είναι δοσμένο: Ο εργοδότης εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο κι ο νεαρός, όσο μπορεί, το αφεντικό του. Ούτε σεβασμός ούτε δέος. Μόνο ανάγκη δένει τον έναν με τον άλλον.

«Η Αμερική δεν δανείζει τους χαμένους», γιατί «έχει φτιαχτεί από κερδισμένους, στηρίζεται από κερδισμένους και στηρίζει τους κερδισμένους».

Ιστορία αξιόπιστη, καθόλου ασήμαντη, βαθιά χωμένη στο σημερινό ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό, αναγνωρίσιμο περίγραμμα που σημαδεύεται από άγχος, φόβο, δυσπιστία και, δυστυχώς, παραίτηση.

Aνθρωποι πετάγονται στο δρόμο αφού λόγω κρίσης και περικοπών δεν μπορούν πια να ξεχρεώσουν μια υποθήκη.

Ταινία με γρήγορο, επιθετικό ρυθμό και διαρκή κίνηση που επιστρέφει πάντα στο ίδιο σημείο: Τον ανταγωνισμό, στον βωμό του οποίου θυσιάζονται τα πάντα, με πρώτο την ανθρωπιά. Είναι αλήθεια ότι στην ταινία αλλάζουν τα πάντα χωρίς να αλλάζει τίποτα...

Με τους: Μάικλ Σάνον, Αντριου Γκάρφιλντ, Λόρα Ντερν, κ.ά.

Παραγωγή: «99 homes», ΗΠΑ (2014)

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 26/11/2015

*

Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας