Roque Dalton: Desnuda
Ρόκε Δάλτον
Γυμνή
Αγαπάω τη γύμνια σου
γιατί γυμνή από τους πόρους σου με πίνεις
σάμπως τεράστια τείχη από νερό να με καταποντίζουν.
Τα σύνορα γκρεμίζει η γύμνια σου στην θέρμη της,
μου ανοίγει διάπλατες τις πόρτες για να σε μαντέψω,
με παίρνει απ’ το χέρι σαν το παιδί που έχασε το δρόμο του
κι απάνω σου εμπιστεύτηκε τους φόβους τα γιατί του.
γιατί γυμνή από τους πόρους σου με πίνεις
σάμπως τεράστια τείχη από νερό να με καταποντίζουν.
Τα σύνορα γκρεμίζει η γύμνια σου στην θέρμη της,
μου ανοίγει διάπλατες τις πόρτες για να σε μαντέψω,
με παίρνει απ’ το χέρι σαν το παιδί που έχασε το δρόμο του
κι απάνω σου εμπιστεύτηκε τους φόβους τα γιατί του.
Γλυκό το δέρμα σου στη γεύση του αλατιού το ανασαίνω το αργοπίνω
γίνεται σύμπαν μου, σύμβολο πίστης που με τρέφει·
μια λάμπα με αρώματα που την κρατώ ψηλά σαν τον τυφλό
όταν πλάι στα σκοτάδια οι πόθοι με αλυχτάνε.
γίνεται σύμπαν μου, σύμβολο πίστης που με τρέφει·
μια λάμπα με αρώματα που την κρατώ ψηλά σαν τον τυφλό
όταν πλάι στα σκοτάδια οι πόθοι με αλυχτάνε.
Όταν με γδύνεις με τα μάτια κλειστά
χωράς μες σε μια κούπα που την αγγίζω με τη γλώσσα μου,
μέσα στα χέρια μου χωράς σαν το επιούσιο ψωμί,
κι είσαι απ’ το σώμα μου αναπόσπαστη σαν τη σκιά της ύπαρξής του.
Τη μέρα που θα πέθαινες θα σε απόθετα ολόγυμνη στη γη
για να σκορπίσεις άχραντη στο χώμα,
για να μπορώ το δέρμα σου να το γεμίζω με φιλιά μέσα στους χίλιους δρόμους,
για να σου πλέκω τα μαλλιά σπαρμένα σε όλα τα ποτάμια.
Τη μέρα που θα πέθαινες θα σε απόθετα ολόγυμνη στη γη
σαν τότε που ξαναγεννήθηκες ανάμεσα στα πόδια μου.
EL turno del ofendido ─Η σειρά του ταπεινωμένου
(Casa de las Américas, Cuba 1962)
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 9 Ιανουαρίου 2019
χωράς μες σε μια κούπα που την αγγίζω με τη γλώσσα μου,
μέσα στα χέρια μου χωράς σαν το επιούσιο ψωμί,
κι είσαι απ’ το σώμα μου αναπόσπαστη σαν τη σκιά της ύπαρξής του.
Τη μέρα που θα πέθαινες θα σε απόθετα ολόγυμνη στη γη
για να σκορπίσεις άχραντη στο χώμα,
για να μπορώ το δέρμα σου να το γεμίζω με φιλιά μέσα στους χίλιους δρόμους,
για να σου πλέκω τα μαλλιά σπαρμένα σε όλα τα ποτάμια.
Τη μέρα που θα πέθαινες θα σε απόθετα ολόγυμνη στη γη
σαν τότε που ξαναγεννήθηκες ανάμεσα στα πόδια μου.
EL turno del ofendido ─Η σειρά του ταπεινωμένου
(Casa de las Américas, Cuba 1962)
Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 9 Ιανουαρίου 2019
Πρώτη δημοσίευση: Κατιούσα, 14/5/2019.
Desnuda
Roque Dalton
Amo tu desnudez
porque desnuda me bebes con los poros,
como hace el agua cuando entre sus paredes me sumerjo.
Tu desnudez derriba con su calor los límites,
me abre todas las puertas para que te adivine,
me toma de la mano como un niño perdido
que a ti dejara quietas su edad y sus preguntas.
Tu piel dulce y salobre que respiro y que sorbo
pasa a ser mi universo, el credo que me nutre;
la aromática lámpara que alzo estando ciego
cuando junto a las sombras los deseos me ladran.
Cuando te me desnudas con los ojos cerrados
cabes en una copa vecina de mi lengua,
cabes entre mis manos como el pan necesario,
cabes bajo mi cuerpo más cabal que su sombra.
El día en que te mueras te enterraré desnuda
para que limpio sea tu reparto en la tierra,
para poder besarte la piel en los caminos,
trenzarte en cada río los cabellos dispersos.
El día en que te mueras te enterraré desnuda,
como cuando naciste de nuevo entre mis piernas.
EL turno del ofendido
(Casa de las Américas, La Habana, Cuba 1962)
Φωτό: Auguste Rodin (1840-1917) Je suis belle, 1882. Γύψινο πρόπλασμα για χάλκινο χυτό, 69,5 x 36,3 x 36,2 cm. Paris Musée Rodin ©Musée Rodin, Photo Christian Baraja
(Πηγή φωτό: https://newyorkarts.net/2016/01/rodin)
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.