Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024

Γιώργος Μπλάνας (1955 - 18.2.2024): Καντάτα σε πέντε μέρη για τον Μίκη Θεοδωράκη (Πέμπτο μέρος)


 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ

 

ΚΑΝΤΑΤΑ

Σε πέντε μέρη για τον

ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

 

 

ΟΙ ΦΩΝΕΣ

 

Μίκης Θεοδωράκης (Θ)

Ελλάδα (Ε)

 

 

 

V

Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

 

 

Θ  Είχα ένα σπάγκο· μαγικό.

     Κι έβγαινα με το φως κι έλεγαν όλοι:

     πού πάει πάλι ο Μίκης, ο μικρός του Θε­οδωράκη;

     Τι θέλει από τη θάλασσα, αυτό το παιδί!

 

Ε  Δεν μπορούσαν να με δουν

     που σε περίμενα σε μια σπηλιά θαλασ­σινή

     να με ταΐσεις χάδια καβούρια και φιλιά.

     Έπρεπε ν’ ακούσουν τα τραγούδια σου, για να καταλάβουν

     πως η σπηλιά κι η θάλασσα κι εγώ κι εσύ

     κι η μουσική σου ήμασταν πάντα μέσα τους.

 

Θ  Τι μέρες, τι νύχτες ήταν εκείνες!

     Το σύμπαν αγκάλιαζα όταν σε αγκάλιαζα.

     Κι εσύ, η Ελλάδα μου, η αρχόντισσα κυ­ρά των ημερών μου,

     μου χάριζες το φως μέσα στη νύχτα,

     τον ίσκιο τον πλατύφυλλο μέσα στο με­σημέρι.

     Πώς πέρασαν τα χρόνια!

 

Ε  Μια στιγμή ήταν ‒ μόνο μια στιγμή.

     Η ζωή ξαναρχίζει με κάθε τραγούδι.

     Πώς νομίζεις ταξιδεύω τόσους αιώνες;

 

Θ  Νιώθω πως με ανέβασες τόσο ψηλά,

     που τρέμω να σωπάσω.

     Πώς να σωπάσει μια καρδιά, αφού χτυ­πάς

     μέσα της με χρυσάφι σπαρμένο στο νερό,

     σύριζα στη γαλήνη των ακτών;

     Πώς να σταματήσει αφού ακούω

     μέσα της τη φωνή σου να μαθαίνει

     στα μικρά των δελφινιών

     να παίζουν στο περιβόλι του Αιγαίου;

 

Ε  Όποιος με τραγούδησε μια φορά αληθινά

     δεν παύει ποτέ να τραγουδάει.

     Μου ανήκεις, τραγουδιστή. Αυτή είναι η μοίρα σου.

     Μαζί θα πορευτούμε στους αιώνες των Ελλήνων.

     Μαζί θα τραγουδάμε, όσο υπάρχει το γα­λάζιο της απεραντοσύνης,

     το λευκό της αιωνιότητας. Εμπρός, τραγούδησε! Τραγούδησέ μου!

 

 

Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2018 (σσ. 25-26)

 

 

Γιώργος Μπλάνας: Περί Γραφής - Μια μεγάλη συνέντευξη του 2012 από όπου και η φωτό


Ο Γιώργος Μπλάνας από το βιβλιοnet (βιογραφικό και βιβλία)

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.