Κώστας Γουλιάμος: Η εκκωφαντική σιωπή καλλιτεχνών-λογοτεχνών

*

Ο Κώστας Γουλιάμος είναι τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, πρώην πρύτανης Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, ποιητής, συγγραφέας. Ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ (Μάιος – Ιούνιος 2023). Πρόσφατα τιμήθηκε με το Βραβείο “εξαιρετικής προσφοράς στη γενική εκπαίδευση”.

*

Η εκκωφαντική σιωπή καλλιτεχνών-λογοτεχνών: εντείνεται κι εκτείνεται η πανδημία της απουσίας από τον δημόσιο λόγο ενός κύκλου καλλιτεχνών και λογοτεχνών

Πλην ελάχιστων βεβαίως εξαιρέσεων, οι λεγόμενοι λογοτέχνες και καλλιτέχνες περιορίζονται σε ρόλο επιτήδειων ουδέτερων,  παθητικών ή/και αποστασιοποιημένων θεατών πολύτροπων, όσο κι επικίνδυνων εξελίξεων.

Αναμφίβολα πρόκειται για κρίση, ως παράγωγο πολλαπλών κρίσεων και, κυρίως, μιας θλιβερής παρακμής σε κάθε πτυχή του πολιτισμικού βιόκοσμου.

Τελικά όλο αυτό το φαινόμενο της πολυετούς και συνεχούς αποκοινωνικοποίησης έχει μεταλλάξει τη συμπαγή μάζα καλλιτεχνών-λογοτεχνών σε μια κλειστή, μεταπρατικού χαρακτήρα συντεχνία λόγου και εικόνας, όπου κυριαρχούν μεταπρατικές δράσεις και ανταλλακτικές προσεγγίσεις (αγοραίες δημόσιες σχέσεις), με την ευγενή χορηγία του ηγεμονικού συστήματος.

Διόλου επομένως τυχαίο πως οι περισσότεροι ομφαλοσκοπούν και επιλεκτικά-συνειδητά αποκοινωνικοποιούνται.

Έτσι απολήγουν σε αγοραίες πολιτισμικές καρικατούρες, καθότι η δράση τους —συνήθως σε πλήρη στοίχιση με κέντρα και παράκεντρα του ηγεμονικού λόγου—, βρίσκεται όχι μόνο έξω από την κοινωνία αλλά και λειτουργεί ερήμην αυτής.

Αφήνω βέβαια κατά μέρος πως πλείστοι εξ αυτών, μέσα από την ματαιόδοξη/ατομικιστική εγωπάθεια —και, πάντως, άκρας θεατρικότητας στάση τους— πιστεύουν πως μπορούν να συγκαλύψουν το βάθος της άγνοιάς τους.

Θεωρούν πως το «φαίνεσθαι» σκεπάζει τις φαντασιώσεις τους ή, άλλως, το μέγα κενό τους.

Κι ας μην έχουν ιδέα ούτε και γνώση σε πολλά από αυτά που ανακατεύονται.

Γι’ αυτό και περιφέρονται παντού... όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός: όπου γάμος και χαρά και η Κοντύλω πρώτη μέσα.

Δεν μπορεί... κάποιος θα δει την όποια Κοντύλω ή τον όποιο Κοντύλη, και στην...διασταύρωση κάτι ίσως προκύψει. (Κοινοποίηση: Μποτίλια Στον Άνεμο)

Κώστας Γουλιάμος fb (μαζί με τη φωτό) - Ο τίτλος είναι της ΜΣΑ

_____________________________

Σχόλιο ΜπΣΑ στο συγκεκριμένο άρθρο:

Έτσι δεν ήταν πάντα, Κώστα; Σε αστικές περιόδους η τέχνη και η ζωή κινούνται σε ράγες παράλληλες, οι οποίες ουδέποτε συναντώνται, όσο και αν τις προεκτείνουμε απ’ την Παταγονία μέχρι το άπειρο. Ταυτόχρονα, ανάμεσά τους παρεμβάλλεται και ένας διπλής όψεως καθρέφτης, με αποτέλεσμα η ζωή και η τέχνη να βλέπουνε το είδωλό τους, πιστεύοντας πως βλέπουνε η μια την άλλη. Οι δε λογοτέχνες και καλλιτέχνες που αναφέρεις είναι πανβέβαιοι πως περιγράφουν, ερμηνεύουν και μεταβάλλουν τα κοινωνικά δεδομένα για την εξύψωση του ανθρώπου, δηλώνοντας -την ώρα που κινούνται στις ράγες του συστήματος- πως το καταφέρνουν αυτό επειδή είναι ακομμάτιστοι! Ενώ λαμπρούς μαρξιστές λογοτέχνες, όπως π.χ. εσένα Κώστα, υπέρμαχους της μη ευκλείδειας γεωμετρίας, της γεωμετρίας Λομπατσέφσκι, τους θεωρούν αφυψηλού από το δυσθεώρητο όμως βάθος της αγνοίας τους... Με την αγάπη μου και τα φιλιά μου ¡hasta la poesía de la revolución! Ή μέχρι να ενώσουμε, ανατινάζοντας, τις ράγες...

*