Τα παιδιά στο σοσιαλισμό ήταν η μόνη περίπτωση χρήσης του όρου «οι άρχοντες της κοινωνίας» – Το παράδειγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Με αφορμή τη μικρή Μαρία - Ι)

 Σκέψεις με αφορμή τη μικρή Μαρία…

Η περίπτωση της μικρής Μαρίας που βρέθηκε σε καταυλισμό των Ρομά στα Φάρσαλα, και η όλη τραγικότητα για το «εμπόρευμα άνθρωπος» που διαμορφώνει ο καπιταλισμός- όπου εμπορευματοποιεί τα πάντα, φέρνει στο προσκήνιο όχι μόνο την υπεροχή του σοσιαλισμού, αλλά την επικαιρότητα και αναγκαιότητά του.

Τα παιδιά στο σοσιαλισμό, ήταν η μόνη περίπτωση χρήσης του όρου «οι άρχοντες της κοινωνίας».

Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, έδωσε τη δυνατότητα επίλυσης βασικών προβλημάτων και εξασφάλισης δημόσιων και δωρεάν παροχών σε όλους τους τομείς της φροντίδας της Υγείας, της Πρόνοιας, της Μόρφωσης, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού, της Στέγασης. Στην περίπτωση της φροντίδας των παιδιών, της οικογένειας, είναι ενδεικτική η περίπτωση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Την δεκαετία του ’70, είχε δημιουργηθεί ένα εκτεταμένο δίκτυο καινούργιων βρεφικών, παιδικών σταθμών, σχολείων, μονάδων υγείας, χώρων πολιτιστικών δραστηριοτήτων, προγραμμάτων πολιτισμού και τουρισμού για όλα τα παιδιά.

Σχεδόν όλα τα παιδιά μεταξύ της ηλικίας 1-3 ετών, είχαν εξασφαλισμένη φροντίδα στα βρεφοκομεία, ενώ από 3 μέχρι 6 χρονών στα νηπιαγωγεία, με μια συμμετοχή των γονέων με 1,40 μάρκα την ημέρα. Σε κάθε γέννηση παιδιών δίδονταν στην οικογένεια 1000 μάρκα κρατικό επίδομα γέννησης και μετά παρέχονταν μηνιαίο επίδομα παιδιών, για συνταξιούχους και σε νεοπαντρεμένους. Η άδεια εγκυμοσύνης και λοχείας ήταν 26 εβδομάδες -περίπου 6 μήνες. Οι μητέρες, εργάζονταν 40 ώρες την βδομάδα- έναντι του 5νθήμερου και των 43 ωρών που ήταν ο κανονικός χρόνος εργασίας.

Στα σχολεία, υπήρχαν αίθουσες αυτομελέτης, όπου παιδιά της 1ης μέχρι της 4ης τάξης- μπορούσαν (αν το ήθελαν) να διαβάζουν έπειτα από τα μαθήματα και να προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. Καθημερινά είχαν δωρεάν μεσημεριανό φαγητό, φρούτα και γάλα και οι γονείς πλήρωναν 35 πφέννιχ [σεντς]. Σχολικοί ιατροί εξέταζαν περιοδικά.

Αντίστοιχες παροχές -και στέγαση στην περίπτωση των σχολών και πανεπιστημίων- υπήρχαν σε όλες τις εκπαιδευτικές κλίμακες. Π.χ. στην επαγγελματική μόρφωση σε τεχνικές σχολές, το ένα τρίτο των μαθητευομένων, έμενε σε εστίες, με δωρεάν σίτιση (55 πφεννιχ), πολιτιστικές δραστηριότητες.

Για παιδιά ΑΜΕΑ, υπήρχαν 553 ιδιαίτερα σχολεία και ειδική φροντίδα. Τα παιδιά μέσα από τα σχολεία μπορούσαν να κάνουν διακοπές σε κατασκηνώσεις, ενώ τα συνδικάτα των εργοστασίων, εξασφάλιζαν και μέσω δικών τους εγκαταστάσεων διακοπές εκτός από τους εργαζόμενους, και σε ένα μεγάλο αριθμό σπουδαστών των σχολών, και παιδιών των εργαζομένων με 12 μάρκα για κάθε παιδί. Για κάθε νέο και νέα μόλις τέλειωνε τεχνική σχολή ή αποφοιτούσε από το πανεπιστήμιο, ήταν εξασφαλισμένη μια ανάλογη δουλειά.

Υπήρχαν πολυάριθμα παιδικά θέατρα, πολλές χιλιάδες λέσχες νεολαίας. Υπήρχε διευρυμένο δίκτυο για τον παιδικό και νεανικό αθλητισμό, με στάδια, αθλητικές εγκαταστάσεις, αίθουσες γυμναστικής και κολύμβησης.

Τα νέα ζευγάρια πέρα από τη δωρεάν λαϊκή κατοικία (έναντι ενός πολύ χαμηλού ποσού για νοίκι, φως, νερό, θέρμανση) το κράτος τους χορηγούσε και άτοκα δάνεια των 5.000 μάρκων, για αγορά ειδών οικιακής χρήσης, του οποίου η αποπληρωμή του γίνονταν σε μικρές δόσεις, μπορούσε όμως να χαριστεί και ολόκληρο. Π.χ. με τη γέννηση του πρώτου παιδιού χαρίζονταν τα 1.000 μάρκα, του 2ου άλλα 1.500 και με του 3ου τα υπόλοιπα 2.500.

Με ένα ποσό έως 10% του μεικτού μισθού (περίπου 60 μάρκα το μήνα), μπορούσαν οι εργαζόμενοι να έχουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική-ιατρική- νοσοκομειακή περίθαλψη, σύνταξη.

Οι ηλικιωμένοι μπορούσαν αν ήθελαν, να ζουν σε αναπαυτήρια και γηροκομεία. Μπορούσαν επίσης, αντί μηδαμινού ποσού ή και εντελώς δωρεάν, να παίρνουν μεσημεριανό σε εστιατόρια λεσχών ή ιδρυμάτων, ενώ επιχειρήσεις χορηγούσαν από τα εστιατόρια τους δωρεάν φαγητό στους συνταξιούχους πρώην εργάτες τους.

Όλα αυτά πριν 30 χρόνια, ενώ σήμερα και στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, υπάρχει φτώχεια, ανεργία, στέρηση του δικαιώματος της στέγασης, των διακοπών, χωρίς φροντίδα υγείας, με εγκαταλειμμένα παιδιά στους δρόμους και στο έλεος των «επιχειρηματιών» εκμετάλλευσης της παιδικής εργασίας-πορνείας, εμπόριο οργάνων…

902