Στις 2 Νοεμβρίου του 1940, σ' όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες δημοσιεύτηκε μια επιστολή, που έμελλε να αποτελέσει ένα από τα σημαντικότερα ντοκουμέντα της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας.
Ήταν το ανοιχτό γράμμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη «προς το λαό
της Ελλάδας».
(Ιστορικος-Δημοσιογράφος)
Κάθε πράκτορας του φασισμού
πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση
Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο
για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι
και θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από
κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα 'ναι νίκη της
Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι
όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
Αθήνα, 31 του Οχτώβρη 1940,
Νίκος Ζαχαριάδης
Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ».
Η δικτατορία του Μεταξά υποχρεώθηκε να δημοσιεύσει το γράμμα, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να το αξιοποιήσει προς όφελός της. Έτσι πλαστογράφησε τον τίτλο του, για να προσδώσει μεγαλύτερη αξία στον εαυτό της.
«Το γράμμα του σ. Ζαχαριάδη –αποκάλυπτε ο μεταπολεμικός «Ριζοσπάστης»2 [«Ριζοσπάστης» 28/10/1945]– δημοσιεύτηκε στις αθηναϊκές εφημερίδες
στις 2 Νοέμβρη 1940 και σε φωτοτυπία, με
μια πλαστογραφία που έκανε τότε ο Μανιαδάκης. Ο σ. Ζαχαριάδης την ίδια μέρα
που έστελνε το ανοιχτό γράμμα προς τον ελληνικό λαό, έγραψε και ένα άλλο για
τον υφυπουργό Δημοσίας Ασφαλείας Ι. Μανιαδάκη. Με το δεύτερο αυτό γράμμα, ο σ. Ζαχαριάδης καθιστούσε υπεύθυνο τον
Μανιαδάκη για την τύχη των φυλακισμένων στην απομόνωση της Κέρκυρας που
κινδύνευαν απ' τους βομβαρδισμούς της φασιστικής αεροπορίας εναντίον της
Κέρκυρας.
Οι βομβαρδισμοί είχαν αρχίσει από την πρώτη μέρα του πολέμου. Ο σ.
Ζαχαριάδης ζητούσε να σταματήσει η απομόνωση για να 'χουν τη δυνατότητα οι
φυλακισμένοι να προστατεύονται καλύτερα στις ώρες του συναγερμού. Η πλαστογράφηση βρίσκεται σε τούτο δω: Ο Μανιαδάκης πήρε την επικεφαλίδα αυτού
του δεύτερου γράμματος που απευθυνόταν προς τον "Υφυπουργόν της Δημοσίας Ασφαλείας Κον Μανιαδάκην" και
την έβαλε σαν επικεφαλίδα στο
"Ανοικτό Γράμμα", θέλοντας έτσι να δείξει ότι και αυτό σ' αυτόν το έστειλε ο σ. Ζαχαριάδης».
«Η πρώτη αντίδραση του Κόμματος -γράφει ο Ευάγ. Αβέρωφ, αναφερόμενος στη στάση του ΚΚΕ στον ελληνοϊταλικό
πόλεμο3 [Ευάγγελου
Αβέρωφ: «Φωτιά και τσεκούρι», εκδόσεις ΕΣΤΙΑ, σελ. 93]- υπήρξε
απρόβλεπτη. Στις 30 Οκτωβρίου του 1940 (σ.σ. 31 Οκτωβρίου είναι το σωστό), ο Ζαχαριάδης από τη φυλακή, όπου βρισκόταν
τριάμισι περίπου χρόνια, απηύθυνε μια επιστολή προς τον Μανιαδάκη.
Δημοσιεύτηκε αμέσως σε όλες τις εφημερίδες. Επρόκειτο για μια ωραία έκκληση
υπέρ της αμύνης και κατέληγε ως εξής: "Όλοι στον αγώνα, καθένας στη θέση
του, η νίκη θα ανήκη στην Ελλάδα και στο λαό της. Οι εργάτες όλου του κόσμου
βρίσκονται στο πλευρό μας". Ήταν κείμενο επιδέξιο από την πλευρά του (η νίκη στο λαό, όχι στη δικτατορία, οι
εργάτες όλου του κόσμου), αλλά ήταν συγχρόνως κείμενο χρήσιμο για τον αγώνα».
Τα σημεία του γράμματος που
στρέφονται κατά της δικτατορίας δεν είναι μόνον αυτά που επισημαίνει ο Αβέρωφ.
Η φράση «Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα» είναι
ίσως το ισχυρότερο χαστούκι κατά της δικτατορίας και μία σαφέστατη έκκληση προς
τον ελληνικό λαό να είναι εχθρικός απέναντί της κι απέναντι στα όργανά της. Αλλά το γράμμα δε σταματούσε εκεί. Έδινε
προοπτική στο λαό και προσδιόριζε με ακρίβεια το χαρακτήρα της πάλης του,
όταν έλεγε πως «Έπαθλο για τον
εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι, και
θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε
ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό».
Ας δούμε, όμως, τι έχει πει ο
ίδιος ο Ν. Ζαχαριάδης για το γράμμα.
 |
| Νίκος Ζαχαριάδης 27 Απριλίου 1903, Αδριανούπολη, Τουρκία 1 Αυγούστου 1973, Σουργκούτ, Ρωσία Σκίτσο-πορτραίτο από τον Αντώνη Πρωτοπάτση (1897, Μυτιλήνη - 1947, Αθήνα) |
Ο Ν. Ζαχαριάδης δε συνήθιζε να μιλάει για τις πράξεις του, παρά μόνον όταν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει,
για να δώσει διευκρινίσεις και να βοηθήσει τους συνομιλητές του να κατανοήσουν
βαθύτερα το θέμα και τα κίνητρα των πράξεών του. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και
η ομιλία του στην 7η Ολομέλεια της ΚΕ
του ΚΚΕ, το 1957, όπου μιλώντας για το ιστορικό του γράμμα δεν έκρυψε τις
δυσκολίες και τις ταλαντεύσεις που είχε, όχι μόνον όταν το έγραφε, αλλά και
μετά.
«Αυτό το γράμμα, είπε4, [«Το
ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», εκδόσεις ΣΕ, τόμος 8ος, σελ. 693] για να
γίνει δυσκολεύτηκε αυτός που το 'γραψε. Ταλαντεύσεις είχε μέσα εκεί στην
Ασφάλεια, "είναι σωστό, για δεν είναι σωστό;". Κι οι ταλαντεύσεις του
αυτές ξέρετε πότε διαλύθηκαν, σύντροφοι, και ανέπνευσε; Ήταν στις 22 του Ιούλη
1941 οριστικά»5 [Πρόκειται για λάθος στην ημερομηνία που
οφείλεται ή στον Ζαχαριάδη ή στους πρακτικογράφους. Η ημερομηνία πρέπει να
είναι 22 Ιουνίου 1941, ημέρα επίθεσης της χιτλερικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ].
Έχει σημασία να δούμε σε τι
αποσκοπούσε ο Ν. Ζαχαριάδης γράφοντάς το γράμμα αυτό. Ο ίδιος αναφέρει6
[Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», «Το 3ο ανοιχτό γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη», τόμος 5ος,
σελ. 274-275]:
«Το γράμμα μου που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες στις 2 του Νοέμβρη 1940
αποβλέπει στα παρακάτω: 1) Να δώσει έγκυρη ενιαία κατεύθυνση στους
κομμουνιστές όλης της χώρας. 2) Να
κινητοποιήσει το λαό στην αντιφασιστική εξόρμηση για την εθνική ανεξαρτησία
και λευτεριά. 3) Να αποκαταστήσει
στο εσωτερικό τις λαϊκές ελευθερίες, μια λαϊκή αντιπλουτοκρατική πολιτική. 4) Να κάμει τον πόλεμο εθνικό,
αντιφασιστικό, αντιιμπεριαλιστικό, με βασικό και μοναδικό σκοπό την
εξασφάλιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας, της ειρήνης και ουδετερότητας μας, έξω από το γενικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο».
Μιλώντας, το Δεκέμβρη του
1942, από το βήμα της 2ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Κόμματος, ο Γ. Σιάντος είχε πει πως ολόκληρη η εθνικοαπελευθερωτική δουλιά
του ΚΚΕ στηριζόταν στο ιστορικό γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη για τον
ελληνοϊταλικό πόλεμο και στις θέσεις που είχε διατυπώσει το 1939 η Εκτελεστική
Επιτροπή της Κομιντέρν7 [«Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», εκδόσεις
ΣΕ, τόμος 5ος, σελ. 296].
Όμως, παρόλο που το γράμμα
έφερε την προσωπική του σφραγίδα, ο
Ζαχαριάδης αρκούνταν να πει πως εκείνο το γράμμα
«ήταν αποτέλεσμα, συνισταμένη
όλης της δουλιάς του Κόμματος που έκανε προηγούμενα»8 [«Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», εκδόσεις ΣΕ, τόμος 8ος,
σελ. 693].
Αυτό κατά βάση ήταν σωστό, γιατί χωρίς την προηγούμενη κομματική δράση
ήταν αδύνατη μια γενίκευση και μια συμπύκνωση του κομματικού λόγου σε τέτοιο
υψηλό επίπεδο, όπως είναι το επίπεδο του γράμματος.
Το γράμμα, που
αποτελούσε το αντιφασιστικό,
αντιιμπεριαλιστικό, διεθνιστικό, πατριωτικό «ΟΧΙ» του ΚΚΕ, ήταν και το πρώτο παλλαϊκό κάλεσμα
αντίστασης, από τη σκοπιά πραγματικά των λαϊκών συμφερόντων, αλλά και του
καθήκοντος της στιγμής.
Η συνέχεια είναι γνωστή.
Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στη δημιουργία του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα που έγραψε το μεγάλο έπος της Εθνικής Αντίστασης.
Και παρά το γεγονός ότι μετά
την απελευθέρωση δεν ευοδώθηκαν οι σκοποί της λαϊκής πάλης για μια Ελλάδα
λαϊκοδημοκρατική με την επέμβαση και των Αγγλοαμερικάνων, εντούτοις η
ιστορική αλήθεια, ότι η εργατική τάξη
ηγήθηκε της εθνικοαπελευθερωτικής πάλης και το Κόμμα της την καθοδήγησε, δεν
μπορεί ούτε να παραχαραχτεί, ούτε να αλλοιωθεί, παρά τις αντίθετες επιδιώξεις
των αστών ιδεολόγων, πολιτικών και ιστορικών.
Επισημάνσεις, ενσωμάτωση των παραπομπών του αρχικού κειμένου και επιλογή φωτογραφιών Μποτίλια Στον Άνεμο
Εξαιρετική ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο για την επιλογή.
Οι εποχές και οι συνθήκες κάνουν την επιλογή.
ΔιαγραφήΚι εμείς; Ακολουθούμε ή μένουμε παθητικοί θεατές;
Να είσαι καλά Ιχνηλάτη.