Η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, οι κόντρες υπό ξένη σημαία, ο μπούσουλας του κεφαλαίου & το σχόλιο του ΚΚΕ για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης

Κάτω από σημαία ξένη για τα λαϊκά συμφέροντα συνεχίζονται οι κόντρες, οι αντιθέσεις, αλλά και οι συνθέσεις και οι «γέφυρες» ανάμεσα στις επιμέρους εκδοχές της αντιλαϊκής πολιτικής.

*

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Κόντρες και παζάρια σε εχθρικό έδαφος για το λαό

*

Μπαράζ μέτρων για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων

Κάτω από σημαία ξένη για τα λαϊκά συμφέροντα συνεχίζονται οι κόντρες, οι αντιθέσεις, αλλά και οι συνθέσεις και οι «γέφυρες» ανάμεσα στις επιμέρους εκδοχές της αντιλαϊκής πολιτικής.

Η κάλυψη των χρηματοδοτικών και δημοσιονομικών «κενών», ο επιμερισμός της χασούρας που σηματοδοτεί το ενδεχόμενο για νέο «κούρεμα» ή για «ελάφρυνση» πάνω στο υπερσυσσωρευμένο ελληνικό κρατικό χρέος, έχουν για κοινό παρονομαστή, τα νέα αλλεπάλληλα μέτρα, τα οποία και εντάσσονται στους σχεδιασμούς εξόδου από την καπιταλιστική κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, με το λαό τσακισμένο.

Έτσι, για παράδειγμα, κυβερνητικές «διαρροές» στον αστικό Τύπο φέρουν τον πρωθυπουργό, Αντ. Σαμαρά, να βάζει «φρένο» στις αξιώσεις της τρόικας και να διαμηνύει ότι η συγκυβέρνηση «δεν εκβιάζει ούτε εκβιάζεται», ότι «δικαιούμαστε λύση σε ό,τι αφορά το χρέος, άμεσα, ώστε να ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ευ. Βενιζέλος, δήλωσε ότι δεν αντέχει ο λαός νέες επιβαρύνσεις και πως «όταν λέμε "όχι" στα νέα δημοσιονομικά μέτρα, το εννοούμε».

Από τα κιτάπια του κεφαλαίου είναι και η ίδια η προγραμματική συμφωνία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που βρίθει με προτάσεις για νέες ελαφρύνσεις των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, για την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων του ΕΣΠΑ, για ιδιωτικοποιήσεις, για μέτρα προσέλκυσης «επενδυτών», σε ένα στέρεο έδαφος, χωρίς τις σημερινές «αβεβαιότητες» γύρω από την έκβαση του κρατικού χρέους ή ακόμη και για την πρόταση από την πλευρά του ΔΝΤ για «κούρεμα» 10% στις καθαρές καταθέσεις κρατών που αντιμετωπίζουν «κενά χρηματοδότησης».

Σε αυτό το εχθρικό για τα λαϊκά συμφέροντα έδαφος, οι αντιθέσεις των μονοπωλίων εκδηλώνονται και μέσα στην ίδια την ΕΕ και την Ευρωζώνη, στα κράτη της οποίας, αλλά σε διαφορετικό βαθμό στο καθένα από αυτά, έχουν περιέλθει οι απαιτήσεις από το σημερινό μακροπρόθεσμο ελληνικό κρατικό χρέος.

Οι κόντρες εκδηλώνονται σε πολλαπλά επίπεδα, όπως για παράδειγμα γύρω από την ενιαία εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, για τις αρμοδιότητες που θα αναλάβει να διεκπεραιώνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ακόμη και γύρω από τη σχετικά πρόσφατη πρόταση για τη διαμόρφωση αρνητικών επιτοκίων στη διατραπεζική αγορά, προκειμένου οι τράπεζες να μη διακρατούν αλλά να διοχετεύουν κεφάλαια στους επιχειρηματικούς ομίλους και τις ισχυρές επιχειρήσεις, κρατών όπου διαπιστώνονται «προβλήματα». Είναι φανερό πως οι αντιθέσεις τους δεν αφορούν μόνο -ενδεχομένως ούτε κατά κύριο λόγο- την κατάσταση στην Ελλάδα.

Σε αυτό το πλαίσιο απόλυτα ψευδεπίγραφη είναι η «πολιτική διαπραγμάτευση» για τα όποια ανοιχτά ζητήματα, την οποία και διαφημίζουν οι κάθε είδους διαχειριστές του εκμεταλλευτικού συστήματος. Τα παζάρια που πραγματικά γίνονται, ο «τρόπος διαπραγμάτευσης», δεν μπορούν να αποσπαστούν από το επίπεδο της οικονομίας, όπου είναι δεδομένη η απόλυτη κυριαρχία των μονοπωλίων και η υπηρέτηση των συμφερόντων τους από τα κράτη και τις κυβερνήσεις.

Και έρχεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, να υπερθεματίσει στον αποπροσανατολισμό περί «πολιτικής διαπραγμάτευσης», τονίζοντας σε πρόσφατο σχόλιό του:

«η πραγματική αλλαγή στην ασκούμενη πολιτική συνίσταται στην ανατροπή των μνημονίων, στο πλαίσιο μιας πραγματικής διαπραγμάτευσης που θα έχει ως βασικό της άξονα την ευρωπαϊκή ρύθμιση για το χρέος και τη στήριξη της ανάπτυξης. Αυτό δε θέλουν και δεν μπορούν να το κάνουν οι υπάκουοι μαθητές της κ. Μέρκελ, που κάθε μέρα που περνά είναι περισσότερο αναξιόπιστοι και απομονωμένοι τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό».

Έχουμε λοιπόν: «ανάπτυξη» (για ποιον;), «πραγματική διαπραγμάτευση» (ανάμεσα στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους για τη δικιά τους μοιρασιά), «αναξιόπιστοι» (άραγε στη βάση ποιας πολιτικής, η «αναξιοπιστία»;), η ΕΕ «βασικός άξονας», άρα καλοδεχούμενοι και όχι στην «απέξω» και οι άλλοι εμπλεκόμενοι στην πτώχευση του λαού.

Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου
και όχι για να ελαφρύνει την αντιλαϊκή επίθεση

Μπαράζ μέτρων

Το στίγμα του επόμενου κύματος της αντιλαϊκής πολιτικής δόθηκε την περασμένη εβδομάδα από την ΕΕ, στο πλαίσιο ειδικής έκθεσης της «Ομάδας Δράσης» που έχουν συγκροτήσει για την Ελλάδα.

Στο συγκεκριμένο κείμενο αποτυπώνονται οι αντιλαϊκές κατευθύνσεις για τις «αναδιαρθρώσεις»

• στη δημόσια διοίκηση,

• τη διάλυση των προνοιακών επιδομάτων,

• τις εξελίξεις στο ασφαλιστικό σύστημα όπου προδιαγράφονται νέες σαρωτικές ανατροπές,

• συνταγές για το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων κ.ά.

Πρόκειται για διατυπώσεις «καρμπόν» με αυτές που κατά καιρούς έχουν αξιώσει ΣΕΒ, τραπεζίτες, μεγαλοξενοδόχοι, μεγαλοεξαγωγείς και άλλα τμήματα του κεφαλαίου.

Επισημαίνουν ότι η τρέχουσα αξιολόγηση κρατικών φορέων, υπηρεσιών και υπαλλήλων στο στενό και ευρύτερο κρατικό τομέα και το πρόγραμμα κινητικότητας «βάζουν τα θεμέλια για ένα μόνιμο σύστημα κινητικότητας προσωπικού». Στις «βασικές αναμενόμενες εξελίξεις» συγκαταλέγεται η «έγκριση διετούς στρατηγικής διοικητικής μεταρρύθμισης, η οποία θα περιλαμβάνει μια ολοκληρωμένη στρατηγική στον τομέα των ανθρωπίνων πόρων».

Με κεντρικό στόχο την παραπέρα καρατόμηση των κρατικών κονδυλίων για τα προνοιακά επιδόματα και τη διαχείριση φαινομένων ακραίας φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού προτείνουν «περισσότερο αποτελεσματική στόχευση των κοινωνικών επιδομάτων, στέγασης, οικογενειακό, επιδόματα αναπηρίας κ.ά.».

Επισημαίνουν ότι η Παγκόσμια Τράπεζα έχει συντάξει «λεπτομερές έγγραφο σχετικά με τη διαμόρφωση προγράμματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», τα ψίχουλα ελεημοσύνης του οποίου, έσπευσαν, αμέσως στη συνέχεια, να εξαγγείλουν οι υπουργοί της συγκυβέρνησης.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν κομμάτι από τα «διαρθρωτικά μέτρα», στα οποία και εστιάζουν οι παράγοντες της συγκυβέρνησης, τα οποία και θα ενσωματωθούν στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2014 - 2017. Αρχές Νοέμβρη επανέρχονται στην Αθήνα τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της τρόικας, όπου θα τεθούν τα «ζητήματα» για τα χρονοδιαγράμματα κάλυψης των δημοσιονομικών και χρηματοδοτικών «κενών».

ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ

Ανάπτυξη για το κεφάλαιο

Ταυτόχρονα, «αναπτυξιακό μοντέλο» κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των μονοπωλιακών ομίλων υποσχέθηκε ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας, στο πλαίσιο της ομιλίας του στο συνέδριο του ΣΕΤΕ.

Όπως ανακοίνωσε, εκπόνηση ειδικής μελέτης έχει ανατεθεί από τη συγκυβέρνηση στο ΙΟΒΕ, το ΚΕΠΕ και την εταιρεία «McKinsey» για τον εντοπισμό οικονομικών κλάδων που «μπορούν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην επόμενη περίοδο», στους οποίους εντάσσονται συγκεντρωμένοι κλάδοι, όπως η ενέργεια, κλάδοι της μεταποίησης, μεταφορές, τουρισμός κ.ά.

Οι συγκεκριμένες μελέτες θα αποτελέσουν τον μπούσουλα για την κατανομή των πόρων του νέου ΕΣΠΑ που θα ξεκοκαλίσουν οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι.

Ο Γ. Στουρνάρας διαφήμισε και το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, ειδικότερα τους διαγωνισμούς

• για τα μεγάλα έργα υποδομής,

• λιμάνια,

• περιφερειακά αεροδρόμια,

• μαρίνες.

Η περαιτέρω βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, θα προέλθει από «παρεμβάσεις στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, με την εξάλειψη εμποδίων και στρεβλώσεων στην ενέργεια και στις αγορές τροφίμων», δηλαδή σε κλάδους που υπόσχονται εντατικούς ρυθμούς κερδοφορίας για τους ιδιοκτήτες τους.

• Η επιχείρηση προσέλκυσης «επενδύσεων», ανεξάρτητα από την έκβασή της, έχει κράχτη την εφαρμοζόμενη πολιτική, τα μέτρα πτώχευσης της λαϊκής οικογένειας, τα οποία θα παραμείνουν σε ισχύ και τα επόμενα χρόνια, στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Ο λαός να απορρίψει τα ψέματα κυβέρνησης - αντιπολίτευσης

Σε σχόλιό του για τις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης - τρόικας το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Η λεγόμενη κόντρα της κυβέρνησης με την τρόικα δεν έχει στόχο να βάλει φρένο στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά να διεκδικήσει διευκολύνσεις που θα της επιτρέψουν να στηρίξει ακόμη περισσότερο τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου. Συσκοτίζει το γεγονός ότι πλήθος αντιλαϊκών μέτρων έχουν ήδη συμφωνηθεί και θα τα νιώσει στο πετσί του ο λαός το επόμενο διάστημα, ενώ άλλα λεγόμενα "διαρθρωτικά", όπως οι νέοι φόροι σε ακίνητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι απολύσεις, οι περικοπές στο Ασφαλιστικό κ.ά. -ανεξάρτητα αν πάρουν τη μορφή νέου μνημονίου- είναι προ των πυλών, γιατί αυτό απαιτούν οι ανάγκες της ελληνικής πλουτοκρατίας και η επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Εξίσου αποπροσανατολιστική είναι και η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που υπόσχεται στο λαό καλύτερες μέρες, χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ και την πολιτική υπέρ των μονοπωλίων, αλλά μέσω μιας πιο ικανής διαπραγμάτευσης και ενός κουρέματος, όπως αυτό που προτείνει το ΔΝΤ, τασσόμενη με τα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου που ζητάνε αλλαγή στο μοντέλο διαχείρισης.

Ο λαός χρειάζεται να απορρίψει τα ψέματα τόσο της κυβέρνησης, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.

Καμία διαπραγμάτευση από καμία κυβέρνηση -σημερινή ή αυριανή- εντός των τειχών της ΕΕ δεν μπορεί να ματαιώσει την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και τα μνημόνια διαρκείας.

Γι' αυτό και ο λαός πρέπει να χαράξει το δικό του δρόμο σε σύγκρουση με την ΕΕ και το καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και να απαλλαγεί οριστικά και τελεσίδικα από τη φτώχεια, τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα χωρίς ημερομηνία λήξης».

Ανδρέας ΣΑΚΑΡΕΛΟΣ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 26/10/2013

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

8/9/2013 -- Μια σκάλα πάνω η αντιλαϊκή επίθεση
27/8/2013 -- Ο ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί για το κρατικό χρέος...
18/11/2012 -- Τι κρύβεται πίσω από την κόντρα για το ελληνικό χρέος;
24/8/2012 -- Θέλουν χειραγώγηση του λαού
17/1/2012 -- «Κούρεμα» για την πλουτοκρατία