Κώστας Γουλιάμος: Συμπορεύομαι με το ΚΚΕ για να σέβομαι τον εαυτό μου, «για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό, τον Σοσιαλισμό», όπως έλεγε ο Μπελογιάννης — Η υποψηφιότητα με το ΚΚΕ, το διακύβευμα των εκλογών και η συνενοχή στο έγκλημα των Τεμπών, η «διπλωματία των σεισμών» και η ευρωατλαντική «πατέντα» συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, η επομένη των εκλογών στην Κύπρο, ο «πολιτικός υβριδισμός» και το ΑΚΕΛ, η σημερινή κρίση στην Ευρώπη — Συνέντευξη στην Cyprus Times

Ο Κώστας Γουλιάμος (Καλαμάτα, 1955), ποιητής, συγγραφέας (βλ. βιβλιονέτ), τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών & Τεχνών και τέως πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, με αφορμή την κάθοδό του στις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, μιλά στη Cyprus Times για την επόμενη μέρα των εκλογών στην Κύπρο, αναφέρεται στις εκλογές στην Ελλάδα, και σχολιάζει τη βελτίωση του κλίματος μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας μετά τις πολύνεκρες τραγωδίες στις δύο χώρες.

Μιλάει επίσης για το Κυπριακό που περνά σε νέα φάση όξυνσης, λόγω των πολεμικών επιχειρήσεων και αντιθέσεων γύρω από τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και τους δρόμους διακίνησης εμπορευμάτων.

Με ποιες φιλοδοξίες διεκδικείτε έδρα στη Βουλή των Ελλήνων;

Δεν είναι θέμα προσωπικής φιλοδοξίας. Σε μια εποχή που ο καπιταλισμός γίνεται όλο και πιο βάρβαρος και βίαιος, και οι κυβερνήσεις που τον υπηρετούν πιο αυταρχικές, αποτελεί χρέος και καθήκον η συμπόρευσή μου στον αγώνα για την ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη.

Άλλωστε το ουσιαστικά και πραγματικά προοδευτικό είναι να γίνει ανατροπή των πολιτικών που σχεδιάζει για μας χωρίς εμάς η Ε.Ε. και που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν διαδοχικά οι αστικές κυβερνήσεις ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ-ΠΑΣΟΚ. Πολιτικές και σχέδια που στηρίζουν -με διαφορετικές αποχρώσεις, ύφος και τακτική- τ' αστικά-κυβερνητικά κόμματα, Και τα οποία βρίσκονται σε πλήρη αντιστοιχία με την ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών συμμετοχή σε πολέμους κι επεμβάσεις. Πολιτικές που σαφώς προκαλούν τεράστιους κινδύνους για τη χώρα και το λαό. Παράλληλα η Ελλάδα, μολονότι κατατάσσεται στις τρεις πρώτες χώρες-μέλη της Ε.Ε φτωχοποίησης, εντούτοις η πολιτική των αστικών κυβερνήσεων εξακολουθεί να στηρίζει κι εφαρμόζει τα «μνημόνια διαρκείας» της Ε.Ε και υπερσυσσώρευσης πλούτου. Ας σημειωθεί πως είναι τα ίδια αστικά κόμματα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ–ΠΑΣΟΚ που πρόσφατα απέρριψαν την τροπολογία του ΚΚΕ για παύση κάθε πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της πρώτης-κύριας κατοικίας και άλλων περιουσιακών στοιχείων των λαϊκών οικογενειών.

Διανύουμε, επομένως, ένα κρίσιμο σημείο της Ιστορίας, όπου μόνο ο ίδιος ο λαός μπορεί να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων κι έτσι μπορεί να επιβάλει το τέλος των αντιλαϊκών στόχων. Με ισχυρό ΚΚΕ στη Βουλή των Ελλήνων αλλάζουν παντού οι συσχετισμοί δύναμης κι έτσι μπορούμε να πετύχουμε τη συνολική ανατροπή των κεφαλαιοκρατικών στόχων ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό.

Γιατί με το ΚΚΕ;

Το ΚΚΕ είναι κόμμα με τεράστια ιστορία 100 και πλέον χρόνων. Κόμμα δοκιμασμένο στις θύελλες, που δεν σκύβει το κεφάλι. Είναι το κόμμα που πάντα εξελίσσεται μέσα από τους αγώνες και τις αγωνίες της νέας γενιάς, τους προβληματισμούς του λαού. Η αγωνιστική δύναμη, η πολιτική γνώση και η οργανωτική δεινότητα του ΚΚΕ, το ήθος και οι ουμανιστικές αξίες του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, όλ' αυτά μαζί αλλά και πολλά άλλα, μ' εμπνέουν. Όπως εμπνέουν όλες τις γενιές. Επέλεξα συνειδητά να συμπορευτώ με το ΚΚΕ και να κατέλθω στο ψηφοδέλτιο του Βόρειου Τομέα Αθηνών στις Βουλευτικές εκλογές του Μάη. Ευχαριστώ de profundis τον Γενικό Γραμματέα Δημήτρη Κουτσούμπα και την ΚΕ του ΚΚΕ για την εμπιστοσύνη τους. Αποτελεί ύψιστη τιμή αλλά και πολιτικό χρέος η συμπόρευσή μου με το ΚΚΕ, ιδιαίτερα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που το κόμμα δίνει τον αγώνα της ανατροπής.

Συμπορεύομαι με το ΚΚΕ γιατί δεν έλειψε από κανένα δίκαιο αγώνα του λαού. Πάντα έδινε και εξακολουθητικά δίνει όλες τις δυνάμεις του δίπλα στην εργατική τάξη, τη μικρομεσαία αγροτιά. Στέκεται στο πλευρό των αυτοαπασχολούμενων και της νεολαίας, στο πλευρό των ανέργων και των απολυμένων, των συνταξιούχων, των «φτωχών εργαζόμενων». Στο πλευρό των ανθρώπων του πολιτισμού, των γραμμάτων, των επιστημών και των τεχνών. Γιατί μόνο το ΚΚΕ πιστεύει στη δύναμη του λαού και αγωνίζεται να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Είναι το μόνο κόμμα που δείχνει το δρόμο για το πώς θα χτυπηθεί οριστικά η ανεργία, η φτώχεια, η ανασφάλεια, η καταστροφή του περιβάλλοντος και η λαίλαπα της εμπορευματοποίησης. Γιατί οι προβλέψεις και η ανάλυση του ΚΚΕ επαληθεύονται. Προειδοποίησε έγκαιρα για το Κυπριακό, για το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για τις αρνητικές συνέπειες για τους εργαζόμενους από τη λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων και τον αέναο κύκλο των καπιταλιστικών κρίσεων. Γιατί δεν μπήκε ποτέ μαζί σε ψηφοδέλτια με υποψήφιους της Χρυσής Αυγής, όπως λογουχάρη διέπραξαν η ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, στο Εργατικό Κέντρο Πύργου. Γιατί τα έδρανα του ΚΚΕ ήταν άδεια όταν οι υπόλοιποι χειροκροτούσαν τους ναζί του τάγματος Αζόφ. Συμπορεύομαι με το ΚΚΕ για να σέβομαι τον εαυτό μου. Για να συνεχίσω ν' αγωνίζομαι «για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό — τον Σοσιαλισμό», όπως έλεγε ο Μπελογιάννης.

Ποια είναι η γνώμη σας για το διακύβευμα των εκλογών;

Το ΚΚΕ κατέθεσε στον λαό τις θέσεις του για μια γνήσια εργατική, λαϊκή διακυβέρνηση της Ελλάδας, τεκμηριώνοντας επιστημονικά το πρόγραμμά του. Αντίθετα, ο κ. Μητσοτάκης, στην ανακοίνωσή του για την ημερομηνία των εκλογών, έθεσε το γνωστό εκβιαστικό περί «ακυβερνησίας ή σταθερότητας». Ένα αντίστοιχο αφήγημα -σε διάφορες εκδοχές- διατυπώνουν και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Πρόδηλα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ(ΠΑΣΟΚ) επιδιώκουν τη στήριξη και ανοχή του λαού πάνω σε πολιτικές που, κατά την περίοδο που κυβέρνησαν, συσσώρευσαν αβυσσαλέες ανισότητες και ανεργία. Συσσώρευσαν περισσότερη αστάθεια και ανασφάλεια. Έτσι λοιπόν λαός δεν αποδέχεται την εκλογή ανάμεσα στη «Σκύλλα και τη Χάρυβδη», επειδή ακριβώς ό,τι και να διαλέξει θα λειτουργεί σε βάρος του.

Στις εκλογές της 21ης του Μάη δεν κρίνεται αν η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα σχηματίσουν ή όχι αυτοδύναμη κυβέρνηση. Δεν κρίνεται το δίπολο «ακυβερνησία ή ψήφος σε ΚΙΝΑΛ(ΠΑΣΟΚ) – ΝΔ ή σε ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ(ΠΑΣΟΚ)». Δεν κρίνεται ακόμα και ποια άλλα κόμματα θα αποτελέσουν τη συμπληρωματική λωρίδα της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης. Όλ' αυτά τ' αφηγήματα βρίσκονται άλλωστε σε πλήρη αναντιστοιχία με τα λαϊκά προβλήματα. Απλά είναι ψευδεπίγραφα διλήμματα, που ως τέτοια λειτουργούν με όρους εναλλαγής και συναλλαγής της κυβερνητικής εξουσίας. Είναι άλλωστε γνωστή η πολιτική τακτική των αστικών κομμάτων μέσα από πρακτικές ομηρίας στη βάση ψευτοδιλημμάτων και εκβιασμών. Ο λαός γνωρίζει καλά πως τ' αστικά κόμματα συμφωνούν στα «μεγάλα», εξού και διαρκώς στήνουν τεχνητές ή προσχηματικές διαμάχες αποπροσανατολισμού.

Για το ΚΚΕ οι ίδιες οι εξελίξεις θέτουν το πραγματικό δίλημμα στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές: ή θα είναι δυνατός ο λαός με ισχυρό ΚΚΕ ή θα είναι δυνατή η οποιαδήποτε αντιλαϊκή κυβέρνηση και ο λαός αδύναμος. Το ΚΚΕ, ως εγγυητής των συμφερόντων του λαού, μπορεί ν' ανατρέψει τα αντιλαϊκά σχέδια. Με ένα ισχυρό ΚΚΕ γίνεται ο λαός κυρίαρχος στον τόπο του και κύριος του πλούτου που παράγει.

Η πρόσφατη τραγωδία στα Τέμπη ανέδειξε σοβαρές παθογένειες του ελληνικού κράτους. Πως αντικρίζετε αυτά τα ζητήματα;

Αλήθεια, πόσες φορές δεν εξαγγέλθηκαν υποσχέσεις και πολιτικά αφηγήματα για μια πιο προοδευτική ή/και πιο συνετή κυβέρνηση; Γνώριμα επίσης στο λαό και τ' αφηγήματα του «εκσυγχρονισμού», της «επανίδρυσης» του κράτους, όπως και το «φιλικό στον πολίτη επιτελικό κράτος» της σημερινής κυβέρνησης. Όμως ο λαός για δεκαετίες βιώνει με τρόπο τραγικό την αντιλαϊκή συνέχεια του κράτους, εντός του οποίου εκκολάπτονται κι εμπεδώνονται φαινόμενα διαπλοκής και παρασιτισμού. Στη διάρκεια δε αυτής της τετραετίας, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 50% των νομοσχεδίων της κυβέρνησης της Ν.Δ, το δε ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) το 70%. Στην πραγματικότητα και τα τρία αυτά αστικά κόμματα συμπορεύτηκαν στις πολιτικές τους, τόσο στους πλειστηριασμούς όσο και στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών.

Πρόδηλα, τις κυβερνήσεις δεν απασχολούσε η ασφάλεια των πολλών αλλά τα κέρδη των ολίγων. Διόλου τυχαίο πως εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους όλης της χώρας με σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον σιδηρόδρομο. Αφορά όλους σχεδόν τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής ζωής. Από τ` ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας στους χώρους εργασίας, τις εξαθλιωμένες υποδομές των σχολικών και πανεπιστημιακών κτιρίων, μέχρι την ελλιπή αντιπλημμυρική, αντισεισμική και αντιπυρική προστασία, με τα γνώριμα τραγικά επακόλουθα κάθε χρόνο. Πάντως όποιο ζήτημα εξετάσουμε, στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούμαστε: η λειτουργία του αστικού κράτους ενισχύει σταθερά τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας.

Για παράδειγμα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ μείωσε κατά 17% την κρατική συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ και προώθησε το 3ο μνημόνιο που πρόβλεπε τη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στο 50% του συνόλου της αγοράς. Έτσι άνοιξε και ο δρόμος για την περιλάλητη «απελευθέρωση». Εφαρμόζοντας τις κεφαλαιοκρατικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. για την «απελευθέρωση» της ενέργειας, καταλήξαμε στη σημερινή «ενεργειακή φτώχεια». Ακολούθησαν οι σιδηρόδρομοι και πρόσφατα το νερό. Πολιτικές που -σε συνάρτηση με τις οδηγίες της Ε.Ε και τις τεράστιες δαπάνες στους επικίνδυνους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς-, κατεδαφίζουν τα εργασιακά, όπως και άλλα δικαιώματα. Ταυτόχρονα ιδιωτικοποιούνται διαρκώς υποδομές που πληρώνει ο λαός, και οι οποίες επανακρατικοποιούνται όταν γίνουν ασύμφορες για τους ιδιώτες.

Για το ΚΚΕ τόσο η ελληνική όσο και η διεθνής πείρα διδάσκει ότι το αστικό κράτος, το κράτος κεφαλαίου, δεν μπορεί να μετασχηματιστεί προς όφελος του λαού. Ούτε μπορεί ένα τέτοιο κράτος ν` αποτελέσει αντίβαρο στα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ. Απέναντι στη δικτατορία του κεφαλαίου, το ΚΚΕ παίρνει θέση μάχης για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής.

Το σιδηροδρομικό δυστύχημα και οι πρόσφατοι φονικοί σεισμοί στην Τουρκία λειτούργησαν υπέρ των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Είμαστε μπροστά σε μια κατάσταση πραγμάτων που δημιουργεί βάσιμες προσδοκίες για μια θετική πορεία ή μήπως έχουμε να κάνουμε μ’ ένα συγκυριακό συμβάν;

Από πολλές απόψεις, οι αναλύσεις των αστικών επιτελείων συσκοτίζουν τις ενδοϊμπεριαλιστικές αναμετρήσεις, ερμηνεύοντας επιλεκτικά τις εξελίξεις, ή (επι)μένοντας στην επιφάνεια των γεγονότων. Έτσι πιστεύουν πως μπορούν ν' αποκρυφτούν ή/και υποβαθμιστούν οι αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος και, βέβαια, ο ρόλος της οικονομικής ολιγαρχίας. Επιπλέον, η εν λόγω αστική ανάλυση εστιάζει το ενδιαφέρον της σε συγκεκριμένες πολιτικές ηγεσίες, εναποθέτοντας μάλιστα στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε το ρόλο του προστάτη της ειρήνης και της ασφάλειας. Πρόκειται για συνειδητά συστηματική στρέβλωση, που ως τέτοια απαιτεί διαρκή εγρήγορση και αποκάλυψη.

Σε ό,τι αφορά στην επί του προσκηνίου λεγόμενη «διπλωματία των σεισμών», δεν πρέπει να καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις. Γιατί στο παρασκήνιο οι συναντήσεις με ευρωΝΑΤΟική «εποπτεία», εντείνονται κι επεκτείνονται. Επί της ουσίας, εκκολάπτονται επικίνδυνες διευθετήσεις υπό το πρίσμα ευρύτερων ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών σχεδίων στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Σε αυτά τα σχέδια εμπίπτει και η ευρωατλαντική «πατέντα» συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, προς χάριν όχι μόνο του αφηγήματος της «ενεργειακής ασφάλειας» της Ε.Ε, αλλά και της θωράκισης και συνοχής του ΝΑΤΟ, έναντι των ανταγωνιστών του στην περιοχή.

Μολοταύτα, είναι ευκρινές το σκηνικό των εύθραυστων ισορροπιών, εντός του οποίου η ΑμερικανοΝΑΤΟϊκή και, γενικότερα, η ευρωατλαντική συμμαχία δεν απέτρεψαν κρίσεις κι` εντάσεις. Τουναντίον, καλλιέργησαν -κι εξακολουθητικά καλλιεργούν- τον ανταγωνισμό της ελληνικής και της τουρκικής (μεγαλο)αστικής τάξης για γεωπολιτική αναβάθμιση, ενισχύοντας όμως τις διεκδικήσεις της τουρκικής πλευράς σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Σε αυτές τις συνθήκες τμήματα της αστικής τάξης στην Τουρκία και την Ελλάδα εκδηλώνουν τόσο εθνικιστικές θέσεις όσο και κοσμοπολίτικες αντιλήψεις, που εκφράζονται μέσα στ' αστικά κόμματα.

Το ΚΚΕ δείχνει το δρόμο, παλεύει για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος, το οποίο γεννά τους ανταγωνισμούς, τους πολέμους, τον αστικό κοσμοπολιτισμό, το νεοφασισμό, την ακροδεξιά, τον εθνικισμό και σωβινισμό, την προσφυγιά και τις ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις.

Σε αυτόν τον αγώνα συγκρούεται με την αστική τάξη και τις πολιτικές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που εμπλέκουν τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Χειρίζεται με ευθύνη τα σύνθετα ζητήματα, που αφορούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, από τη σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.

Στο Κυπριακό, πως βλέπετε τα πράγματα; Αντιλαμβάνεστε να υπάρχουν προοπτικές λύσης;

Οφείλουμε να ερμηνεύσουμε διαλεκτικά το άλυτο πρόβλημα εισβολής-κατοχής, καθώς περνά σήμερα σε νέα φάση όξυνσης, λόγω των ιμπεριαλιστικών πολεμικών επιχειρήσεων στην περιοχή και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων γύρω από τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου αλλά και τους δρόμους διακίνησης εμπορευμάτων.

Από την άλλη, τ' αστικά κόμματα -όπως και θύλακες του αστικού κράτους- έχουν κάθε συμφέρον να καλλιεργούν την εθνικιστική αντιπαράθεση, όπως και τον αστικό κοσμοπολιτισμό στο κυπριακό. Οι δύο αυτές πλευρές αποτελούν τις όψεις του ίδιου νομίσματος, το οποίο τελικά υπηρετεί τη διχοτόμηση, είτε με συγκαλυμμένη είτε με ανοικτή μορφή, διευκολύνοντας κάθε φορά τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στο κυπριακό.

Ήταν γι' αυτό το λόγο που το ΚΚΕ υπήρξε η μοναδική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που καταδίκασε αποφασιστικά και καθαρά το συνομοσπονδιακό, διχοτομικό «σχέδιο Ανάν/Χάνεϊ».

Και είναι γι` αυτό το λόγο που σταθερά παλεύει για Κύπρο Ενιαία. Αντιπαλεύει τον εθνικισμό και την γκετοποίηση που προκαλούν η «διζωνικότητα» και τα δύο «Συνιστώντα Κράτη», εκφράζοντας την αναγκαιότητα της ενιαίας οργάνωσης και της κοινής πάλης ενάντια στον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον αστικό κοσμοπολιτισμό.

Το ΚΚΕ πιστεύει πως ο αγώνας για λύση πρέπει να κατευθύνεται στο στόχο για μια Κύπρο Ενιαία, στην οποία αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες. Για το ΚΚΕ, Κύπρος Ενιαία σημαίνει Ενιαία Κρατική Συγκρότηση. Ένα κράτος και όχι δύο κράτη. Επιπρόσθετα, ο λαός πρέπει ν` αντιμετωπίσει αυστηρά τις αστικές πολιτικές δυνάμεις που προσπαθούν να υποβαθμίσουν την πραγματικότητα– ότι δηλαδή η Ε.Ε είναι συνένοχη για τη συνεχιζόμενη κατοχή «κράτους-μέλους» της.

Ζείτε χρόνια στην Κύπρο, όπου πρόσφατα ανέλαβε την εξουσία η νέα κυβέρνηση. Ποια είναι η πρώτη εντύπωση που έχετε σχηματίσει;

Σε αυτές τις Προεδρικές αναδείχθηκε πιο ευδιάκριτα η ανάπτυξη και διαμόρφωση ενός φαινομένου, το οποίο αποκαλώ «πολιτικό υβριδισμό». Είναι πλέον πιο ευκρινής η αλληλοσύνδεση ή, άλλως, η διασταύρωση φαινομενικά αντίθετων πολιτικών γενών. 

Θεωρώ πως η κυβέρνηση –αναντίρρητο παράγωγο «πολιτικού υβριδισμού»- αποϊδεολογικοποιεί και αποταξικοποιεί την πολιτική, την οποία αντικαθιστά με τεχνοκρατικά σχήματα που βρίσκονται σε πλήρη αντιστοιχία με τις αντιλαϊκές πολιτικές της Ε.Ε. Με άλλα λόγια, με τις κεφαλαιοκρατικές πολιτικές που διαιωνίζουν την έκρηξη των κρίσεων, τις ανισότητες, την ανεργία και τη φτωχοποίηση των λαών της Ευρώπης. Αυτές ακριβώς οι πολιτικές έχουν οδηγήσει τους λαούς της Ευρώπης σε τεράστιες κινητοποιήσεις και απεργίες.

Εν πάση περιπτώσει, ο «πολιτικός υβριδισμός» αποτελεί μηχανισμό του αστικού κράτος με στόχο την αναδιάταξη του συστήματος με όρους εναλλαγής συναλλαγής. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται —και θα κινείται— η νέα κυβέρνηση, εντός του οποίου κυριαρχεί -και θα κυριαρχεί- κλιμακωτά η αποϊδεολογικοποίηση των κοινωνικών, πολιτικών, πολιτισμικών και οικονομικών ζητημάτων, προεξάρχοντος του Κυπριακού.

Πως είδατε την εκλογική προσπάθεια του ΑΚΕΛ;

Η Κύπρος είναι υπέρμετρα μικρή κι εύκολα μπορεί να εξηγηθεί το αποτέλεσμα των Προεδρικών στη βάση υποψηφιοτήτων με ιδεολογικές διασταυρώσεις και συγκλίσεις που προέρχονται από φαινομενικά αντίθετα πολιτικά γένη ή/και όμορους κομματικούς χώρους, και που κάνουν πλέον δυσδιάκριτες τις ιδεολογικές διαφορές. Έχω ήδη αναφερθεί στον «πολιτικό υβριδισμό».

Θεωρώ πως το ΑΚΕΛ έχει χρόνο, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές, να ερμηνεύσει διαλεκτικά τι κομίζει στην κυπριακή κοινωνία η ρυμούλκηση στον αστικό μηχανισμό του «πολιτικού υβριδισμού». Εν ολίγοις, δεν πρέπει να σταθεί στην κατά τ' άλλα εκλογική επιτυχία -πραγματολογικά ή και αντικειμενικά ομιλούντες- της στήριξης της υποψηφιότητας του κ. Μαυρογιάννη.

Αναφερθήκατε προηγουμένως στην έκρηξη απεργιών και κινητοποιήσεων στην Ευρώπη. Τι ακριβώς σηματοδοτεί αυτή η κατάσταση;

Πραγματικά η κοινωνική έκρηξη κλυδωνίζει την Ευρώπη απ’ άκρη σ’ άκρη. Βιώνουμε στην εποχή μας ασύμμετρες κοινωνικές συνθήκες ως αποτέλεσμα ενός κύκλου καπιταλιστικών κρίσεων, κύκλων πανδημίας, περιφερειακών πολέμων, ενεργειακής και οικολογικής κρίσης. Τα δε τελευταία ιδιαίτερα χρόνια, οι λαοί στην Ευρώπη βιώνουν πιο έντονα την πιο σφοδρή καπιταλιστική κρίση, που ως τέτοια καταρρίπτει κάθε αστικό αφήγημα περί «βιώσιμης» ή «δίκαιης» ανάπτυξης ή/και “διόρθωσης” των αβυσσαλέων ανισοτήτων, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα τη θέση πως οι κρίσεις είναι μέρος της «κανονικότητας» του αστικού συστήματος και όχι μια απλή «έκτακτη κατάσταση».

Η σημερινή κρίση στην Ευρώπη προέκυψε από την ίδια την «κανονικότητα» των αντιφάσεων του καπιταλιστικού συστήματος.

Από τότε που ξεκίνησε η πανδημία, κάθε 26 ώρες δημιουργείται ένας νέος δισεκατομμυριούχος. Ταυτόχρονα, αποτυπώνεται μια βαθύτατη υποτέλεια της Ε.Ε στις ΗΠΑ και, συνάμα, αβυσσαλέες ανισότητες που οδηγούν στην εξέγερση των λαών. Τίποτα δεν θα σταματήσει αυτή τη χιονοστιβάδα. Το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει μόλις το 2% του συνόλου του παγκόσμιου πλούτου. Αντίθετα, το πλουσιότερο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 76% του συνόλου του παγκόσμιου πλούτου. Οι σύγχρονες παγκόσμιες ανισότητες πλησιάζουν τα επίπεδα των αρχών του 20ού αιώνα, ακόμα και στην κορυφή του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Επομένως, οι νέοι, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι «εργαζόμενοι φτωχοί», τα «χαμηλόμισθα» νοικοκυριά έχουν κάθε λόγο ν` ανατρέψουν τη βαρβαρότητα των ανισοτήτων.

Η αγανάκτηση και οργή, που διογκώνεται σε πολλές χώρες, είναι απόδειξη των αδιεξόδων ενός καπιταλιστικού συστήματος όπου παράγουν οι πολλοί αλλά κερδίζουν οι λίγοι. Αυτή η συστημική «λογική» του καπιταλισμού πρέπει ν` ανατραπεί.

Cyprus Times