Αλκυονίς, Studio, Ζέφυρος: Ντίνο Ρίζι και Έρωτας στη Ρώμη (1960) - Ντενί Βιλνέβ και Blade Runner 2049 (2017) - Ελεάνορ Κόπολα και Το Παρίσι μπορεί να περιμένει (2016) - Γιόζεφ Χάντερ και Wild Mouse (2017) - Ντε Σίκα, Βερτόφ, Σταματόπουλος και Γράμμος 16η εβδομάδα − 4o Φεστιβάλ Ταινιοθήκης Μόσχας − 50 χρόνια από την Ανάσταση του Τσε

«LOVE IN ROME» του ΝΤΙΝΟ ΡΙΖΙ

(Un amore a Roma, 1960)

Από 5/10, σε επανέκδοση - ψηφιακά αποκαταστημένη

NEWSTAR

*

Μια μεγάλη ιστορία αγάπης από έναν σπουδαίο δημιουργό.

Ο γοητευτικός, πλούσιος, με ευγενική καταγωγή,  διανοούμενος Μαρτσέλο.

Η νεαρή, πανέμορφη, τσαχπίνα, λαϊκής καταγωγής, ηθοποιός Άννα πλαγιάζει με όποιον της «γυαλίσει»…

Θελκτικοί, δυναμικοί, και νέοι… ερωτεύονται. Παράφορα!

Μια σχέση όλεθρος ξεκινά στη νυχτερινή Ρώμη.

Η εναλλαγή των εποχών φέρ​ν​ει την τραγωδία. Της ψυχής…

*

Από 05/10 έως 11/10/2017

(Για τις ταινίες, στους συνδέσμους της Μποτίλιας)

*

ΖΕΦΥΡΟΣ

Τρώων 36, Άνω Πετράλωνα – Θησείο

Tηλ. επικοινωνίας: 2103462677

Εισ.: €7.00, φοιτ./ άνω των 65/Εκπαιδευτικοί /άνεργοι €6.00

ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ  €5.00

 1) «LOVE IN ROME» του ΝΤΙΝΟ ΡΙΖΙ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 20.00

2) «Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΤΕΛΑ ΡΟΒΕΡΕ» του ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΡΟΣΕΛΙΝΙ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 22.00

Σελίδα στο facebοok ZEFIROS NEW STAR ART CINEMA

***

ΑΛΚΥΟΝΙΣ newstarart cinema

ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ 42-46, ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια)

Τηλ.210 8220008: 210 8220023 Εισ.:€7.00, Παιδ.-φοιτ./ άνω των 65 & Εκπαιδευτικοί/Ατέλεια/Στρατιωτικο €5.00, για ανέργους €3.00, οικογενειακό πακέτο τριών ατόμων €10.00

Κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ τα δύο άτομα € 7,00, κάθε ΤΡΙΤΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ €5.00

Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο

1) «Blade Runner 2049» του Denis Villeneuve
(Βλέπε στο τέλος)

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ  22.00

2) «Το Παρίσι Μπορεί να Περιμένει (2016)» της Ελεάνορ Κόπολα
 (Βλέπε στο τέλος)

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ εκτός ΚΥΡΙΑΚΗΣ και ΔΕΥΤΕΡΑΣ  18.00

3) «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε» του ΚΩΣΤΑ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

16^η εβδομάδα

ΠΕΜΠΤΗ έως ΣΑΒΒΑΤΟ 16.15

4) «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ» του ΤΖΙΓΚΑ ΒΕΡΤΟΦ

ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΤΕΤΑΡΤΗ 16.30

*

ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

(ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ)

ΚΥΡΙΑΚΗ 8/10

12.00 Παιδικό πρόγραμμα με μαριονέτες, της Μαρίνα Κουρτσέφσκαγια. Θα ακολουθήσει master class της δημιουργού Μαρίνα Κουρτσέφσκαγια

14.00 Παιδικό πρόγραμμα - 1,5 ώρα Καινούρια κινούμενα σχέδια του

Φεστιβάλ "Σούζνταλ".

16.00 «Στον Ουρανό, Κυνηγώντας το Όνειρο», Σκηνοθεσία: Ίγκορ Πέριν

18.00 «Ένα Παραμύθι για τον Μαλτσις Κιμπαλτσίς», Σκηνοθεσία: Εβγκένι Σερστομπίτοφ

20.00 «Το Φθινόπωρο του '41», Σκηνοθεσία: Ελένα Μπορίσοβα

Πρεμιέρα παρουσία της ηθοποιού Μαρίνα Κουντελίνσκαγια

22.00 «Τσαπάγεφ», Σκηνοθεσία: Γκεόργκι Βασίλιεβ

ΔΕΥΤΕΡΑ 9/10

18.00 «Το Τέλι και το Τόλι», Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Αμίροφ

Παρουσία της Παραγωγού Μαρίας Ξυνοπούλου

*

Αλκυομνίς - STUDIO

«50 ΧΡΟΝΙΑ από τη δολοφονία του ΤΣΕ» ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Εισιτήριο Φεστιβάλ ΤΣΕ:  € 2,00 ανά ταινία.

***

STUDIO new star art cinema

ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Τηλ. 210-8640054

Εισ.: € 7.00, Παιδ.-φοιτ./ άνω των 65 & Εκπαιδευτικοί / Ατέλεια / Στρατιωτικό €5.00, Άνεργοι €3.00.

Οικογενειακό πακέτο τριών ατόμων €10.00.

Κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ τα δύο άτομα € 7,00, κάθε ΤΡΙΤΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ €5.00.

Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο 

1) «Wild Mouse (2017)» του Josef Hader
 (Βλέπε στο τέλος)

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 18.00 και 23.00

2) «Blade Runner 2049» του Denis Villeneuve

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ  20.00

***

«LOVE IN ROME»

(Un amore a Roma)

Ρομαντικό Δράμα –Ιταλία1960 – 107΄ - Α/Μ

Σκηνοθεσία: Ντίνο Ρίζι

Σενάριο: Ερκόλε Πάτι, EnnioFlaiano

Ηθοποιοί: Μιλέν Ντεμονζό, Έλσα Μαρτινέλι, Πίτερ Μπάλντγουιν, Βιιτόριο Ντε Σίκα

Μουσική: Carlo Rustichelli

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας γοητευτικός, με ευγενή (αν και ξεπεσμένη) καταγωγή διανοούμενος (Πήτερ Μπάλντουϊν), που παρατάει όποια ελεγκάν γυναίκα τον περιστοιχίζει και τον ερωτεύεται.

Μια νεαρή, όμορφη, λαϊκής καταγωγής και φιλόδοξη ηθοποιός η Άννα  (Μιλέν Ντεμονζό), που πλαγιάζει με όποιον της "γυαλίσει", καθότι απ' αυτό το υλικό είναι... φτιαγμένη, όπως ισχυρίζεται.

Δύο άνθρωποι θελκτικοί, δυναμικοί και ερωτεύσιμοι, που... ερωτεύονται. Μεταξύ τους. Παράφορα. Μια σχέση-όλεθρος ξεκινά στα σοκάκια της νυχτερινής Ρώμης.

Η εναλλαγή των εποχών απομακρύνει την ευτυχία και φέρνει εγγύτερα την τραγωδία. Της ψυχής... Τα καλοκαίρια η σχέση τους πότε γκρεμίζεται και πότε ανασταίνεται.

Οι συγκρούσεις αλληλοδιάδοχες με διαλείμματα ανασύνταξης του έρωτα. Καλοκαίρι, βλέπεις. Ο καιρός της κορύφωσης των συναισθημάτων και της έκρηξης των ορμονών. Η παραλία, το κρεβάτι, οι άδειοι δρόμοι, τα καφέ, οι ταβέρνες με θέα στη θάλασσα, ακόμη και το τελεφερίκ, δονούνται από ένα πάθος αδιέξοδο που τελικά... θα καταστρέψει και τους δύο!

*

Λίγα λόγια για την ταινία

Πρόκειται για ένα καλοφτιαγμένο ιταλικό ρομαντικό δράμα. Εδώ, η φαμ-φαταλική ηρωίδα, που δεν μπορεί να δαμάσει τον εαυτό της και να παραμείνει πιστή στην αληθινή της αγάπη για μεγάλο διάστημα, ερμηνεύεται από την Ντεμονζό - μάλλον στον πιο σημαντικό και αξιόλογο ρόλο της καριέρας της. Η ηρωίδα έχει θέσει ως στόχο μια κινηματογραφική καριέρα, ωστόσο, φαίνεται να είναι ικανή να εξασφαλίσει μονάχα μικρούς ρόλους σε ταινίες όπου ο σπουδαίος Βιτόριο Ντε Σίκα εμφανίζεται στο ρόλο ταραγμένου σκηνοθέτη σε ένα από αυτά.

Εν τούτοις, ο αληθινός πρωταγωνιστής του φιλμ είναι ο Μπάλντουϊν, που - ως δοκιμιογράφος - επωμίζεται και τον σχολιασμό σε πρώτο πρόσωπο, που εξομαλύνει τα περιστασιακά κενά και τα χρονικά χάσματα της αφήγησης, αφού η ιστορία εξελίσσεται σε ένα διάστημα πολλών μηνών.

Στην πραγματικότητα, ο ίδιος είναι μπλεγμένος και με δύο ακόμα γυναίκες στη διάρκεια του φιλμ - την Έλσα Μαρτινέλι  και την Αυστριακή Μαρία Πέρσι, την ευφυή αλλά ενάρετη κόρη ενός φίλου του πατέρα του, ενός μεσήλικα κυνηγού, στα ...θηράματα του οποίου συγκαταλέγεται και η Ντεμονζό. Και οι δυο γυναίκες ηθοποιοί ερμηνεύουν χαρακτήρες με πραγματική δύναμη, μακριά από κάθε  στερεότυπο.

Ο ήρωας, σε μια στιγμή αδυναμίας, απογοητευμένος από την ιδιότροπη και καπριτσιόζα φύση της Ντεμονζό, κάνει πρόταση γάμου στην εκπρόσωπο της "ανώτερης τάξης" Πέρσι, αλλά δεν είναι σε θέση να την ακολουθήσει μέχρι τέλους.

Ο φωτισμός του μια ασύλληπτη εναλλαγή του αστραφτερού με το σκιώδες, που αποτυπώνει την συναισθηματική κατάσταση των ηρώων,  είναι αριστουργηματικός, προσδίδοντας στο φιλμ όχι μονάχα μια ατόφια κομψότητα αλλά και μια πραγματική αίσθηση του στυλ.

Δεδομένου του καυστικού χιούμορ του σκηνοθέτη, ο θεατής συναντά το περιστατικό με τον Ντε Σίκα, αλλά και την σπαρταριστή εικόνα ενός παχύσαρκου μεσήλικα που με απάθεια καπνίζει και καταβροχθίζει ταυτόχρονα το φαγητό του σε ένα πάρτι, καθώς ο ήρωας προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει την καλή του στο τηλέφωνο.

*

ΝΤΙΝΟ ΡΙΖΙ – ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Μαζί με τους Μάριο Μονιτσέλι, Λουΐτζι Κομεντσίνι, Νάνι Λόι και Έτορε Σκόλα, καθόρισε το κινηματογραφικό είδος, που ονομάστηκε κωμωδία αλά Ιταλικά και μπορούμε να την ορίσουμε ως τη σύμμειξη του νεορεαλισμού με την παλιά ναπολιτάνικη ηθογραφία ενός Εντουάρντο ντε Φίλιπο. Οι ταινίες της πρώτης περιόδου του Ρίζι αποτελούν ένα γλυκόπικρο χρονικό του ιταλικού μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος.

Ο Κονσταντίνο Ρίζι (Dino Risi) γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1916 στο Μιλάνο. Ο πατέρας του ήταν γιατρός στη Σκάλα του Μιλάνου, αλλά τον άφησε ορφανό σε ηλικία 12 ετών. Σπούδασε ιατρική, όπως επιθυμούσαν οι θείοι του που ανέλαβαν την κηδεμονία του και ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική. Ένα τυχαίο γεγονός του άλλαξε κατεύθυνση και τη ζωή του ολόκληρη. Το 1940 συναντήθηκε στην μπουτίκ ενός φίλου του με τον νεαρό σκηνοθέτη Αλμπέρτο Λατουάντα, ο οποίος έψαχνε βοηθό σκηνοθέτη για μια ταινία. Ο Ντίνο δέχθηκε και από τότε αφιερώθηκε ολόψυχα στην 7η Τέχνη.

Από το 1946 έως το 2002 γύρισε 80 ταινίες (μικρού και μεγάλου μήκους) για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και σκηνοθέτησε εμβληματικούς ιταλούς ηθοποιούς, όπως η Σοφία Λόρεν, ο Βιτόριο Γκάσμαν, ο Αλμπέρτο Σόρντι, ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και ο Ούγκο Τονιάτσι. Μεγάλες επιτυχίες του θεωρούνται οι ταινίες: Φτωχοί, αλλά Ωραίοι (1957), Ο Φανφαρόνος (1962), Τα Τέρατα (1963) και το αριστουργηματικό Άρωμα Γυναίκας (1974), μία κωμωδία για έναν άνδρα που είναι διχασμένος ανάμεσα στον πόθο της αγάπης και στην επιθυμία του θανάτου. Η ταινία χάρισε στον Βιτόριο Γκάσμαν το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου στις Κάννες το 1975 και στον Ρίζι μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Σεναρίου το 1976. Πιο γνωστή μας είναι η αμερικανική εκδοχή της ταινίας, που σκηνοθέτησε ο Μάρτιν Μπρεστ το 1992, με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο. Το 2002 τιμήθηκε με το Χρυσό Λιοντάρι στη Μόστρα της Βενετίας για το σύνολο του έργου.

Ο Ντίνο Ρίζι πέθανε σε βαθύ γήρας στις 7 Ιουνίου 2008 στη Ρώμη. Η κριτική τού αναγνώρισε την ικανότητα «να παντρεύει το λαϊκό πνεύμα με τη Μέθοδο, το χυδαίο χιούμορ με μία υποδόρια ηθική». Από τον γάμο του με την Κλαούντια, με την οποία χώρισε τη δεκαετία του '80, απέκτησε δύο γιους, τον Κλάουντιο και τον Μάρκο, που ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του.

*

ΜΙΛΕΝ ΝΤΕΜΟΝΖΟ

Η Μιλέν Ντεμονζό (γεννημένη Marie-Hélène Demongeot , 29 Σεπτεμβρίου 1935) είναι γαλλίδα ηθοποιός με μια καριέρα έξι δεκαετιών.  Έχει εμφανιστεί σε 72 ταινίες από το 1953. Παντρεύτηκε τον γιο του συγγραφέα Ζορζ Σιμαινόν. Πρωταγωνίστρια σε πολλές ταινίας και sexsymbol του 60, θύμιζε περισσότερο ξανθιά σταρ του Χόλιγουντ παρά σοφιστικέ γαλλίδα πρωταγωνίστρια. Ήταν η απίστευτα σέξι καλλονή, που φωτογραφιζόταν πλάι στον Άλεν Ντελόν.

*

ΕΛΣΑ ΜΑΡΤΙΝΕΛΙ

Μια από τις πιο όμορφες Ιταλίδες ηθοποιούς της δεκαετίας του 1950 και 1960 (30 Ιανουαρίου 1935  - 8 Ιουλίου 2017).

Η Μαρτινέλι, η οποία εκτός από ηθοποιός ήταν και μοντέλο, μεσουράνησε από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 ως τις αρχές της δεκαετίας του 1970, οπότε και σταδιακά αποσύρθηκε από το χώρο του κινηματογράφου.

Η λεπτή και ψηλή καλλονή ήταν μοντέλο αρχικά πριν την εντοπίσει σε μια φωτογραφία του περιοδικού Life ο Κερκ Ντάγκλας, ο οποίος την επέλεξε για την ταινία του γουέστερν "The Indian Fighter" ("Η ανταρσία άρχισε" /1955).

Το 1956 βραβεύτηκε με την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ντονατέλλα» του Μάριο Μονιτσέλι.

Η Μαρτινέλι έπαιξε σε περίπου 60 ταινίες, συμπεριλαμβανομένου του Κερκ Ντάγκλας και τον Όρσον Ουέλς στο "The Trial" ("Η Δίκη"/1962), την κινηματογραφική μεταφορά του έργου του Φραντς Κάφκα, έως τον Γάλλο Ροζέ Βαντίμ στην ταινία "Et mourir de plaisir" (1960)..

Σφράγισε τον κινηματογράφο με την κομψότητα και την ομορφιά της σε μικρές παραγωγές στην Ιταλία και στο εξωτερικό αλλά και με το ταλέντο της να υποδύεται περίπλοκα πρόσωπα σε πιο φιλόδοξες παραγωγές.

Το 1957 παντρεύτηκε τον κόμη Φράνκο Μαντσινέλι με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, πριν κάνει ένα δεύτερο γάμο, το 1968, με τον φωτογράφο Willy Rizzo.

Από Μποτίλια: ΒΙΤΟΡΙΟ ΝΤΕ ΣΙΚΑ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

*

ΠΙΤΕΡ ΜΠΑΛΝΤΓΟΥΙΝ

Γεννήθηκε στο Chidham , κοντά στο Chichester , στο Sussex, όπου ο πατέρας του ήταν διευθυντής δημοτικού σχολείου και η μητέρα του δάσκαλος. Παρακολούθησε το σχολείο γυμναστικής Horsham και στη συνέχεια έκανε την υπηρεσία στο στρατό. Η εισαγωγή του στο θέατρο ήρθε κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου όταν οι γονείς του τον πήραν για να δουν μια παραγωγή του θεάτρου Φεστιβάλ Chichester του Peter Pan με πρωταγωνιστές την Ann Todd και τον Alastair Sim .

Μετά τις σπουδές του στη σχολή θεάτρου Bristol Old Vic  , ο Baldwin εντάχθηκε στη θεατρική εταιρεία της Δυτικής Αγγλίας, όπου συνεργάστηκε με τον μελλοντικό συνεργάτη The Coralation Street Thelma Barlow . Αργότερα περιόδευσε με το Old Vic και εντάχθηκε στο Bristol Old Vic.

Ο Μπάλντγουιν έκανε αρκετές εμφανίσεις σε ταινίες μέχρι που κατέκτησε κύριο ρόλο στην τηλεοπτική κωμωδία Girls About Town η οποία έτρεξε από το 1969 έως το 1971. Έκανε επίσης εμφανίσεις σε άλλες τηλεοπτικές σειρές όπως Menace , The Νέο Dick Van Dyke Show και Spy Trap και είχε αρκετούς ρόλους στο West End Theatre .

IMDB τηςταινίας  «LOVE IN ROME »

Link photo τηςταινίας  «LOVE IN ROME»

*

Phone: 2108220008, 2108220023

E-mail: newstarcine@gmail.com

W: http://newstarartcinema.gr/

*

Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο
Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio
Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα που σημάδεψαν τα χρόνια μας

*

Παρουσιάσεις ταινιών από τον Μπ. Ζ.

Μποτίλιες στο Σκοπευτήριο, στην ΟΓΕ και στην Αλκυονίδα

***
Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας
και
Μποτίλια Στον Άνεμο: Πρόσωπα διά χειρός
 

*

«Blade Runner 2049»
Και μια συνέντευξη του
Denis Villeneuve

Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο 5 αστεράκια

Ο κριτικός της LiFO είδε το πολυαναμενόμενο σίκουελ του Ντενί Βιλνέβ και το θεωρεί αριστούργημα

3.10.2017 | 15:40

Το Blade Runner 2049 δεν είναι remake ή επανατοποθέτηση του εμβληματικού αριστουργήματος του Ρίντλεϊ Σκοτ. Πρόκειται για συνέχεια του έργου που βασίστηκε στο δυστοπικό και ελλειπτικά οραματικό Ηλεκτρικό Πρόβατο του Φίλιπ Κ. Ντικ, πάντα στο ζοφερό, βροχερό Λος Άντζελες, 30 χρόνια αργότερα. Το κοινωνικό χάος είναι δεδομένο – και ολοφάνερο. Έχει προηγηθεί ένα black out και τα περισσότερα αρχεία έχουν σβηστεί. Ο Blade Runner, ο διώκτης του εγκλήματος, είναι ο Ράιαν Γκόσλινγκ, ο Κ, ένας αποτελεσματικός, υπεύθυνος αστυνομικός, ο οποίος αναφέρεται στην υπολοχαγό Τζόσι (Ρόμπιν Ράιτ).

Αν θυμάστε, ο κατασκευαστής των replicants, ο Ταϊρέλ, έχει δολοφονηθεί από ένα προηγμένο δημιούργημά του (ο Ρούτγκερ Χάουερ, ο οποίος απαιτούσε προέκταση ζωής, αλλά δεν κατάφερε να αυτοτροποιηθεί) και τη θέση του πήρε ο Νιάντερ Γουάλας, ένας ζεν φιλόσοφος που ζει σαν ημίθεος (ο Τζάρεντ Λέτο, απόκοσμα φωτισμένος), με δεξί του χέρι τη Luv. Ο Κ λαμβάνει την εντολή να αναστείλει μια επικίνδυνη κατάσταση, ένα μυστικό, που αν διαδοθεί, «μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο». Η έρευνά του τον οδηγεί στα ίχνη του αστυνόμου Ντέκαρντ (Χάρισον Φορντ, στην καλύτερή του στιγμή στο σινεμά, εδώ και δεκαετίες!), ο οποίος εξαφανίστηκε 30 χρόνια πριν, και ενώ οι ερωτήσεις αθροίζονται, η Luv έχει πάρει προσωπικά την υπόθεση.

Ποιος ή ποια είναι ανδροειδές, ποια ανάμνηση είναι αληθινή, ποιος κρατά το κλειδί του μυστικού και ποιος απ' όλους θα επιζήσει είναι η μία πλευρά του πολύγωνου σασπένς που δημιουργεί η ταινία, και η υπερβολική ανάλυση εμπίπτει στην επικίνδυνη ζώνη των spoilers. Ωστόσο, αυτά που μετράνε είναι η ουσία, τα διλήμματα και οι συγκρούσεις που αναπτύσσονται με βραδυφλεγή ένταση από τον Ντενί Βιλνέβ, ο οποίος κατορθώνει όχι μόνο να μην προδώσει το σύμπαν του πρωτοτύπου και μαζί τις προσδοκίες των ορκισμένων πιστών αλλά να εμβαθύνει στην υπαρξιακή ηθική, να συνεχίσει το ρευστό πλέγμα της αβεβαιότητας και να ανανεώσει την ελπίδα σε μια αρμονικότατη εξίσωση του μεγέθους με την καλλιτεχνικότητα, του θεάματος με τη συνείδηση.

Διότι η κλίμακα του Blade Runner 2049 είναι τεράστια και ταυτόχρονα τέλεια διαχειρίσιμη, με φυσικά σκηνικά ανακτορικού ύψους, τα κίτρινα χρώματα του Ρότζερ Ντίκινς να ζαλίζουν και τα γκρίζα να παγώνουν (η 14η υποψηφιότητά του είναι τελειωμένο γεγονός και το Όσκαρ, αν δεν του δοθεί, κανονικό ποινικό αδίκημα), το ύφος αυστηρό σε σημείο που κόβει τα πόδια και το τέμπο μαεστρικά ζυγισμένο.

Ο τρόπος που αφηγείται ο Βιλνέβ τη μοναξιά και την ανθρωπιά προκαλεί δέος: η επιλογή του να βρίσκει χρόνο για να καταδείξει χαρακτήρες αντί απλώς να επιδείξει ιδέες δεν συναντάται πουθενά σε ένα είδος που συχνότατα αναδίδει άγχος και πίεση, ακριβώς επειδή οι εμπορικές απαιτήσεις σκεπάζουν τις προθέσεις και την όποια πηγή (ό,τι έσπειρε στην Άφιξηεδώ ευδοκιμεί πανηγυρικά).

Από το αρχικό Blade Runner, το πρώτο μοντάζ του οποίου έχει δηλώσει πως αγάπησε πραγματικά, πήρε όλα τα στοιχεία που θα τον οδηγούσαν σε ένα επίμονο και επίπονο ταξίδι στην αλήθεια και άφησε στην άκρη τον φιλμ νουάρ πυρήνα. Στο 2049 δεν υπάρχει παρόμοιο στυλιζάρισμα ούτε η μοιραία γυναίκα στο πρόσωπο της Ρέιτσελ, η οποία έφυγε με τον Ντέκαρντ προς άγνωστη κατεύθυνση ή μάλλον το έσκασε μαζί του, ανάλογα με το ποιο cut προτιμάτε.

Η μουσική επένδυση του Χανς Ζίμερ επιβάλλεται παρά γλυκαίνει, όπως το αξέχαστο σκορ του Βαγγέλη Παπαθανασίου, εντούτοις μένει μια αίσθηση νοσταλγίας για μια ζωή που ενδεχομένως να μην έχει βιωθεί, σαν τις ένθετες μνήμες που προβληματίζουν όσους τις ανακαλούν, και τον σημαντικό σπιρτάνθρωπο-οριγκάμι του πρώτου φιλμ, που εδώ δίνει τη θέση του σε ένα ξύλινο μικροσκοπικό αλογάκι.

Αντί να παγιδευτεί σε μια αναπαράσταση του πρώτου μέρους, ο Βιλνέβ αναζητά τον μίτο του μύθου, σκαλίζει τις έννοιες του νηφάλια, χωρίς στρυφνές περιττολογίες, και χτίζει ακόμα πιο αξιομνημόνευτους χαρακτήρες: από τον αινιγματικό Σάπερ Μόρτον (ο Ντέιβ Μπαουτίστα αναπάντεχα ευάλωτος) και τις δύο γυναίκες αμφίβολης προέλευσης και κατάληξης, την Joi, την εικονική σύντροφο του Κ που μεταμορφώνεται από σκαμπρόζα νοικοκυρούλα σε σκλάβα του σεξ σε κλάσμα δευτερολέπτου, και την ασταμάτητη Luv (αποκάλυψη η Ολλανδή Σίλβια Χουκς), ως το πορτρέτο της άτεγκτης, μέχρι την πικρή ανατροπή, Τζόσι της Ρόμπιν Ράιτ και, φυσικά, τους δύο πρωταγωνιστές.

Σε ένα εμπνευσμένο καστ, ο Ράιαν Γκόσλινγκ με τα ασύμμετρα μάτια, τη σταθερά καλή μυϊκή κατάσταση και την παιγνιώδη έκφραση του προσώπου του ενσωματώνει ένα συναρπαστικό δραματικό οξύμωρο, ενώ ο Ντέκαρντ του Φορντ εμφανίζεται δυναμικά από το πουθενά, όχι ως διασταύρωση του Σαμ Σπέιντ με τον Φίλιπ Μάρλοου, όπως βαρύθυμα, μαγκιόρικα και απολαυστικά παρέπεμπε στο original, αλλά ως υπενθύμιση ενός αυθεντικού αντιήρωα που δεν πέφτει αμαχητί σαν τα ολογράμματα του Φρανκ Σινάτρα και του Έλβις Πρίσλεϊ, σε μια σκηνή που φέρνει στον νου περιέργως τη σεκάνς με τους καθρέφτες στον Κίτρινο πράκτορα του Χονγκ Κονγκ με τον Μπρους Λι!

«Το λες επειδή δεν έχεις δει να ξετυλίγεται μπροστά σου ένα θαύμα» λέει ο Μόρτον στον Κ στο ξεκίνημα και, όντως, ένα μικρό κινηματογραφικό θαύμα εκτυλίσσεται στις σχεδόν τρεις ώρες που διαρκεί το Blade Runner 2049. Αναλογικά, δεν είναι παράτολμο να παραδεχτώ πως αποτελεί τον Νονό 2 της επιστημονικής φαντασίας, και μάλιστα από άλλον σκηνοθέτη. Ευτυχώς, οι μπάλες μένουν στον αέρα και έπεται συνέχεια.

Πηγή: www.lifo.gr

*

Denis Villeneuve
Συνέντευξη

Ο Καναδός σκηνοθέτης του «Blade Runner 2049» Denis Villeneuve μιλά αποκλειστικά στo LIFO.gr

O κινηματογραφικός κριτικός μας συναντά στη Βαρκελώνη τον σκηνοθέτη του αριστουργηματικού sequel που κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη στις ελληνικές αίθουσες

3.10.2017 | 10:00

Το μόνο που μπορώ να πω για το "Blade Runner" είναι πως πρόκειται για τη συνέχεια του original. Δείτε το slideshow Το μόνο που μπορώ να πω για το "Blade Runner" είναι πως πρόκειται για τη συνέχεια του original. Tweet Send Mail SHARES 74 ΣΧΟΛΙΟ 1 Από τον ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ Η Sony φαινόταν αποφασισμένη να πραγματοποιήσει επιτέλους το κρυφό όνειρο, και μαζί τον φανερό φόβο πολλών οπαδών του «Blade Runner», και να βάλει μπροστά τη συνέχεια ή κάποια ιδέα που να σχετίζεται ευθέως με το αριστούργημα του Ρίντλεϊ Σκοτ. Διάφορες απόπειρες στο παρελθόν έπεσαν στο κενό, είτε μιλάμε για το «Blade Runner Down» του Στιούαρτ Χέιζελντιν (σύγκρουση με τα δικαιώματα του μυθιστορήματος του Φίλιπ Κ. Ντικ) είτε για τα σχέδια των Ρίντλεϊ και Τόνι Σκοτ για μικρού μήκους prequel, περίπου δέκα χρόνια πριν.

Ο Ντενί Βιλνέβ γνώριζε πως η ταινία θα γυριζόταν με ή χωρίς αυτόν στο τιμόνι. Είχε ανέκαθεν επιφυλάξεις για μεγάλα sci-fi που πάντα του πρότειναν, και με εξαίρεση την «Άφιξη» φοβόταν πως θα υστερούσε λόγω της πίεσης που θα δεχόταν. Για να αποδεχτεί την πρόκληση του «Blade Runner 2049» έθεσε κομψά κάποιους όρους: να κοιταχτεί στα μάτια με τον Σκοτ και να πάρει τις ευλογίες του, να δουλέψει περισσότερο πάνω στις ήδη δυνατές ιδέες του σεναρίου και να τις βελτιώσει αλλά και να νιώσει έτοιμος να επιβιβαστεί σε ένα μεγάλο κινηματογραφικό σκάφος, και να συνεισφέρει καλλιτεχνικά.

Στη Βαρκελώνη, όπου τον συναντήσαμε, μας είπε πως ο Ρίντλεϊ Σκοτ δεν παρενέβη καθόλου, από δική του επιλογή. Βρισκόταν διακριτικά στη θέση του παραγωγού, από απόσταση, και δήλωσε πρόθυμος να βοηθήσει, όποτε χρειαζόταν. Αλλά δεν χρειάστηκε, όπως φαίνεται. Γνωρίζαμε πως ήταν αρκετά νωρίς για αποκαλύψεις (οι συνεντεύξεις έγιναν τέλη Ιουνίου) και ο Καναδός δημιουργός του «Μέσα από τις φλόγες», του «Prisoners» και του «Sicario» περιορίστηκε στο να δώσει λίγες λεπτομέρειες για την ταινία του.

«Το μόνο που μπορώ να πω για το "Blade Runner" είναι πως πρόκειται για τη συνέχεια του original. Προσπαθήσαμε να αναπαραστήσουμε την ίδια ατμόσφαιρα, τον τόνο του φιλμ νουάρ της πρώτης ταινίας και την ίδια στιγμή να προσθέσουμε νέα στοιχεία, εξελίσσοντας την ιστορία».

Αν και δεν του αρέσει να προσέχει τι θα πει μήπως και του ξεφύγει κάποιο από τα κλειδιά της ταινίας, ο Βιλνέβ κατανοεί τη σαρωτική δύναμη που έχει το Διαδίκτυο να μαρτυράει μυστικά σε χρόνο dt, ικανοποιώντας έτσι την ανάγκη πολλών να καταναλώνουν spoilers πριν βγει καν η ταινία στις αίθουσες. Το «Blade Runner 2049» είναι η πρώτη ταινία της οποίας το σενάριο έπρεπε να κλείνει προσεκτικά στο συρτάρι του κάθε βράδυ και να μη μιλάει γι' αυτή σε ανθρώπους που δεν ήταν στο set ή δεν ανήκαν στο επιτελείο της παραγωγής. Από την άλλη, όμως, η μεγάλη του χαρά είναι να ανακαλύπτει δημιουργίες στη σκοτεινή αίθουσα, χωρίς να γνωρίζει εκ των προτέρων τι θα δει, τον σκηνοθέτη, το είδος ή τη χώρα προέλευσής τους.

Ο τρόπος με τον οποίο μιλάει ο Βιλνέβ για τον εαυτό του, η σύνεση και ο σεβασμός που δείχνει για τους προκατόχους, τους συναδέλφους και τους συνεργάτες του μας κάνει να ξεχνάμε προς στιγμήν πως πρόκειται για έναν από τους δυο-τρεις πιο σημαντικούς και περιζήτητους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες στο αγγλόφωνο σινεμά, και μάλιστα σε ένα είδος όπως η επιστημονική φαντασία, με αυξημένο ρίσκο, παρά την τρέχουσα μόδα. Εκφράζεται με δέος γι' αυτούς που καταπιάνονται συστηματικά με παρόμοιες ταινίες, αν και ο ίδιος θα μπει για τα καλά στο κλαμπ, μια και η επόμενη ταινία του είναι το «Dune», ένα δύσκολο έργο που ο Ντέιβιντ Λιντς δεν είχε καταφέρει να αναδείξει, πόσο μάλλον να ξεμπερδέψει από τη δαιδαλώδη, φορτωμένη πλοκή του.

Επισημαίνοντας πως η επιστημονική φαντασία επέστρεψε πλέον, με θόρυβο και άποψη, τον ρωτώ τι τον ελκύει στο είδος: «Αυτό που λατρεύω στην επιστημονική φαντασία», απαντά ανακουφισμένος που η ερώτηση δεν αφορά άμεσα την κρυπτική πλοκή, «είναι πως καταπιάνεται με εύφλεκτα και διανοουμενίστικα θέματα που ένα απλό δράμα δεν μπορεί να χωρέσει και αν το έκανε, θα κατέληγε βαρύ και νοηματικά αδόκιμο. Και, αν μου επιτρέψουν να ξανακάνω ταινία μετά το "Blade Runner", θα ήθελα να γυρίσω το "Dune", γιατί αγαπώ το βιβλίο του Φρανκ Χέρμπερτ και μέχρι στιγμής δεν έχει διασκευαστεί ικανοποιητικά στο σινεμά».

Μιλώντας για το καστ, είπε πως ο Χάρισον Φορντ είχε συμφωνήσει και ήταν ενεργά αναμεμειγμένος στο φιλμ πολύ πριν προσληφθεί ο ίδιος και πως για τον ρόλο του Νιάντερ Γουάλας, του κατασκευαστή των replicants που αντικαθιστά τον Ταϊρέλ, η αρχική του επιλογή ήταν ο Ντέιβιντ Μπάουι, αλλά δυστυχώς τους πρόλαβε το μοιραίο − ο ρόλος κατέληξε στον Τζάρεντ Λέτο. Το μυστικό της ταινίας βρίσκεται στους replicants, στη σχέση των ρομπότ με τους ανθρώπους και στην επισφαλή θέση τους στην κοινωνία που τα χρησιμοποιεί χωρίς να κατανοεί τη φύση τους: «Τα ανδροειδή είναι σαν το τέρας του Φρανκενστάιν» λέει ο Βιλνέβ. «Είναι κατασκευασμένα από τεχνητά υλικά, αλλά δεν διαφέρουν σε πολλά από εμάς. Το θέμα τους είναι μια σειρά ηθικών συγκρούσεων που αντιμετωπίζουν. Σαν τους ανθρώπους, δηλαδή. Δεν είναι κακόβουλα όντα, τουλάχιστον εγώ δεν τα βλέπω έτσι. Θέλουν να ικανοποιηθούν και να είναι ελεύθερα».

Πηγή: www.lifo.gr

 *

Wild Mouse του Josef Hader (2017)

Συντελεστές

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Josef Hader

Παίζουν: Josef Hader, Pia Hierzegger, Jorg Hartmann, Georg Friedrich, Denis Moschitto, Crina Semciuc, Nora Waldstatten

Ο πολυτάλαντος Αυστριακός ηθοποιός Josef Hader, ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα του για τη δουλειά του στο θέατρο, γράφει το σενάριο, σκηνοθετεί για πρώτη φορά και πρωταγωνιστεί σε μια διασκεδαστική και αιχμηρή κωμωδία που σατιρίζει τα προβλήματα της σύγχρονης αστικής τάξης. Ο ήρωας της ταινίας ενσαρκώνεται ιδανικά από τον Hader σε μία απολαυστική και καλοζυγισμένη ερμηνεία ανάμεσα στην ευαισθησία και σε ένα αυτοκαταστροφικό πάθος για εκδίκηση. Με γερές δόσεις μαύρου χιούμορ, η ταινία ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό, ενώ ο πρωταγωνιστής περιφέρεται στη φωτογενή Βιέννη, αλλά και στα χιονισμένα τοπία της Αυστρίας.

Σύνοψη

Στους βασιλιάδες φερόμαστε με ευγένεια! Αυτό πρεσβεύει ο καταξιωμένος μουσικοκριτικός Georg (Josef Hader), αλλά ο ίδιος μετρά κέρματα αφού απολύθηκε από την εφημερίδα όπου έγραφε για δεκαετίες. Ενώ κρύβει την απόλυση από τη σύζυγο του (Pia Hierzegger), η οποία ασχολείται αποκλειστικά με το πώς θα μείνει έγκυος, ο Georg καταστρώνει την εκδίκηση του. Στα καταχθόνια σχέδιά του τον βοηθά ένας συμμαθητής του, ο Erich (Georg Friedrich). Σύντομα, η πρώην ήρεμη και τακτοποιημένη ζωή του Georg εκτροχιάζεται.

Σημείωμα του Josef Hader
(σκηνοθέτης / σεναριογράφος / ηθοποιός)

Δεν έχω τα κατάλληλα προσόντα για να κάνω αυτό που κάνω. Μετά το India (ταινία του 1993), βρέθηκα ξαφνικά στη θέση του σεναριογράφου και ηθοποιού χωρίς να έχω πραγματικά εκπαιδευτεί σε κανέναν από αυτούς τους ρόλους. Μαζί με τον Wolfgang Murnberger, έχω κάνει κινηματογραφικές μεταφορές, προσπαθώντας να αξιοποιήσω το στοιχείο του δράματος που βρίσκεται στην κωμωδία.

Χάρη στη γενναιοδωρία του Murnberger μου έχει δοθεί πολλές φορές  η ευκαιρία να πω τη γνώμη μου στο γύρισμα και να επηρεάσω το πώς σκηνοθετούνται αυτές οι παραγωγές. Μου έδωσε την ώθηση να γράψω το δικό μου σενάριο και να πάρω όλη την ευθύνη για το καλλιτεχνικό όραμα μιας ταινίας από την αρχή μέχρι το τέλος.

Η προσέγγιση μου όταν αιχμαλωτίζω την εμπειρία της ζωής, είναι να μην αποκλείω κανένα «χρώμα» ούτε να επιτρέπω σε συγκεκριμένη «απόχρωση» να κυριαρχήσει. Τα κινηματογραφικά είδη προσφέρουν ένα πρίσμα μέσα από το οποίο καταλαβαίνουμε τον κόσμο. Στα δικά μου μάτια, η τραγική κωμωδία είναι η πιο ακριβής αναπαράσταση αυτού που λέμε ζωή.

culturenow

*

Το Παρίσι μπορεί να περιμένει

Paris Can Wait - Bonjour Anne (2016)

Eleanor Coppola

Συντελεστές

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Eleanor Coppola

Παίζουν: Diane Lane, Arnaud Viard, Alec Baldwin

Η πολυπράγμων Eleanor Coppola (συγγραφέας, καλλιτέχνης, δημιουργός ντοκιμαντέρ) έχει διακριθεί για το καταπληκτικό ντοκιμαντέρ Hearts of Darkness: A Filmmaker’s Apocalypse (Βραβείο) που επικεντρωνόταν στη δημιουργία του Αποκάλυψη Τώρα, της ταινίας-σταθμού του συζύγου της Francis Ford Coppola. Το Παρίσι Μπορεί να Περιμένει είναι η πρώτη της ταινία μυθοπλασίας, μια ρομαντική και γεμάτη γεύση, αρώματα και όμορφα γαλλικά τοπία κωμωδία-οδοιπορικό σε σενάριο και σκηνοθεσία δική της, με πρωταγωνιστές τους εξαιρετικούς Diane Lane (Unfaithful) και Alec Baldwin (The Departed, 30 Rock TV series).

Σύνοψη

Η Anne (Diane Lane) είναι σε ένα σταυροδρόμι. Παντρεμένη εδώ και χρόνια με έναν επιτυχημένο παραγωγό του Χόλιγουντ, αφοσιωμένο στην καριέρα του και αμελή σύζυγο (Alec Baldwin), βρίσκεται να κάνει ένα οδικό ταξίδι από τις Κάννες στο Παρίσι συνοδευόμενη από τον Γάλλο συνεργάτη του συζύγου της (Arnaud Viard). Μια -υπό κανονικές συνθήκες επτάωρη- διαδρομή εξελίσσεται σε ένα αποκαλυπτικό ταξίδι ημερών, με ειδυλλιακά τοπία, υψηλή κουζίνα, εκλεκτά κρασιά, γέλιο και σοφία.

Πώς ξεκίνησαν όλα

To 2009, η Eleanor Coppola βρέθηκε με ένα κρύωμα που την εμπόδισε να πάρει μια πτήση. Είχε συνοδεύσει τον σύζυγο της, Francis, στο φεστιβάλ των Καννών και σκόπευαν να συνεχίσουν για την Ανατολική Ευρώπη, για δουλειά. Και τώρα τι θα γινόταν;

Το δίλημμα γρήγορα λύθηκε από τον συνέταιρο του συζύγου της, έναν Γάλλο, που οδηγούσε επιστρέφοντας στο Παρίσι. Της πρότεινε να την πάρει μαζί του. Εκείνη δέχτηκε. Μέχρι τη νύχτα θα κοιμόταν στο διαμέρισμα τους στο Παρίσι. Και όταν ο Francis θα τελείωνε με τις υποχρεώσεις του θα τη συναντούσε για τις σύντομες διακοπές τους.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, αφού επέστρεψε στην Καλιφόρνια, η Eleanor διηγούνταν σε μία φίλη τις ζωηρές αναμνήσεις της από αυτό το οδοιπορικό με έναν μανιακό της καλής κουζίνας Γάλλο που την πήγε τελικά ένα ταξίδι διαφορετικό. Οι επτά ώρες έγιναν σαράντα, μέχρι που το παλιό Peugeot του έπνευσε τα λοίσθια και νοίκιασαν άλλο αυτοκίνητο. «Αυτή είναι μια ταινία που θέλω να δω», της είπε η φίλη της γελώντας.

Το Παρίσι Μπορεί να Περιμένει είναι αυτή η ταινία.  Σε σενάριο, σκηνοθεσία και παραγωγή της Eleanor Coppola, είναι η πρώτη ταινία μυθοπλασίας της. Μια καυστική και σύγχρονη κωμωδία, με λαμπερούς πρωταγωνιστές την Diane Lane και τον Alec Baldwin που ενσαρκώνουν ένα παντρεμένο ζευγάρι, τους Anne και Michael Lockwood. Ο Γάλλος συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός Arnaud Viard υποδύεται τον ατίθασο Jacques.

Η ταινία αντανακλά τη χαρά που ξυπνά μετά από ώρες συναναστροφής ανάμεσα σε μία Αμερικανίδα που είναι σε ένα σταυροδρόμι στη ζωή της, και σε έναν γοητευτικό Γάλλο που χρησιμοποιεί τη γοητεία του και την πολυμάθεια του για να καμουφλάρει προσωπικά ζητήματα.

culturenow