Μποτίλια Στον Άνεμο

Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Μερικά κρίσιμα ερωτήματα πριν πας στην κάλπη ‒ Θυμήσου: Ψηφίζεις και για δυνατή, λαϊκή αντιπολίτευση

Ελπίδα του λαού το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ

-- Αφού οι βουλευτικές εκλογές βγάζουν κυβέρνηση, δεν πρέπει να επιλέξουμε με κριτήριο ποιος θα μας κυβερνήσει;

Δε θα πάει με αυτήν την έννοια χαμένη η ψήφος στο ΚΚΕ;

Οι εκλογές βγάζουν κυβέρνηση, όμως όποια και αν είναι η κυβέρνηση, η πραγματική εξουσία βρίσκεται και θα βρίσκεται στα μονοπώλια, στο κεφάλαιο, στην εργοδοσία, δηλαδή στον πραγματικό αντίπαλο του λαού, των εργαζομένων.

Οι εκλογές λοιπόν κρίνουν σε ποια θέση θα είναι ο λαός απέναντι σε αυτό τον αντίπαλο την επόμενη μέρα των εκλογών και με καινούργια κυβέρνηση.

Και αυτό μετριέται μόνο από τη δύναμη που θα έχει το ΚΚΕ.

Η μέχρι τώρα πείρα έχει δείξει ότι κυβερνήσεις έχουν φύγει και έχουν έρθει χωρίς να αλλάζει κάτι προς όφελος του λαού. Ο λαός θα παραμένει στην «αντιπολίτευση» όσο τα μονοπώλια θα βρίσκονται στο τιμόνι της εξουσίας. Πρέπει λοιπόν να οργανώσει τη δική του εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση την επόμενη μέρα των εκλογών.

Μόνη δύναμη που μπορεί να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση μέσα και έξω από τη Βουλή είναι το ΚΚΕ.

Γιατί τα άλλα κόμματα είναι δεσμευμένα απέναντι στο κεφάλαιο, στην ΕΕ με βάση τα προγράμματά τους και την πρακτική τους. Όχι μόνο η ΝΔ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που την διαδέχεται, αλλά και τα άλλα κόμματα που συνωστίζονται για το ποιος θα συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ δεν έχει δεσμεύσεις απέναντι στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στα μονοπώλια γιατί έχει ως στόχο ο λαός να γίνει κυρίαρχος, να συγκροτήσει τη δική του εξουσία, να πάρει τον πλούτο που παράγει στα χέρια του.

Γι' αυτό είναι ο πιο συνεπής υπερασπιστής των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.
Γι' αυτό μπορεί να ασκήσει αντιπολίτευση μέσα και έξω από τη Βουλή με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα.

Γι' αυτό η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη κερδισμένη για το λαό.

-- Αυτά που λέει το ΚΚΕ είναι καλά, αλλά αφορούν το μέλλον.

Με όσα έχουμε τραβήξει, δεν πρέπει να ψηφίσουμε με βάση το τι μπορεί να γίνει εδώ και τώρα για να ανακουφιστεί ο λαός;

Αυτά που λέει το ΚΚΕ αφορούν το παρόν. Μόνη διέξοδος στο σήμερα για το λαό είναι το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου που έχει χτιστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια και έχει ενισχυθεί στις συνθήκες της κρίσης, η αποκατάσταση των απωλειών σε εισόδημα και δικαιώματα.

Ποιος προσφέρει τέτοια διέξοδο στο λαό; Κανένας.

Ούτε η ΝΔ, που έχει βάλει πλάτη να τσακιστούν εργατικά - λαϊκά δικαιώματα,

ούτε όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεσμεύεται σε μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, σε νέα προνόμια, δεσμεύεται στις Συνθήκες της ΕΕ, όπως ανοιχτά έχει δηλώσει.

Δεν μπορεί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν να υποσχεθεί ανάκτηση των εργατικών - λαϊκών απωλειών.

Γι' αυτό δεν μιλά για κατάργηση του συνόλου των εφαρμοστικών νόμων.
Γι' αυτό προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι διέξοδος γι' αυτούς είναι ορισμένα ψίχουλα - «μπαλώματα» μόνο για όσους βρίσκονται στην ακραία φτώχεια.
Γι' αυτό προσπαθεί να εκπαιδεύσει τους εργαζόμενους στη λογική των μειωμένων απαιτήσεων, στη λογική ότι μια ζωή με ψίχουλα είναι σωτηρία για το λαό.

Ο λαός, οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι μόνο με την πάλη τους, χωρίς την ανάγκη κανενός σωτήρα, μπορούν να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική που θα συνεχίζεται, μπορούν να παλέψουν για ανάκτηση απωλειών, για ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου.

Το ΚΚΕ έδωσε, δίνει και θα δίνει όλες του τις δυνάμεις σε αυτό τον αγώνα, αγώνας δεμένος με την προοπτική, με το μέλλον, δηλαδή με το δρόμο της πάλης για να έρθει ο λαός στην εξουσία.

-- Με τόσα που μας έχουν κάνει αυτοί που κυβερνάνε, δεν πρέπει να ψηφίσουμε πρώτα και κύρια για να φύγουνε αυτοί;

Δε θα προσπαθήσουν να κάνουν κάτι καλύτερο οι επόμενοι;

Τα εργατικά - λαϊκά στρώματα δικαιολογημένα θα «μαυρίσουν» σε μεγάλο βαθμό τη μέχρι σήμερα συγκυβέρνηση.

Ο λαός όμως πρέπει να σκεφτεί:

Πόσες και πόσες φορές έχει πληρώσει ακριβά, με οδυνηρά αποτελέσματα, τη λογική του «μικρότερου κακού»;
Πόσες φορές με την ίδια λογική έδιωξε αυτούς που κυβερνούσαν θεωρώντας ότι αυτό που φταίει είναι η κακή διαχείριση, η ανικανότητα, η αλαζονεία τους,

και έφερε νέους οι οποίοι είχαν όμως πάντα ένα κοινό με τους προηγούμενους:

Υπηρετούσαν τους ίδιους στόχους,
Υπάκουαν στην ίδια γραμμή, αυτή του ευρωμονόδρομου, που θεωρεί απαραβίαστη την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Κι όμως, αυτό το κοινό είναι που τελικά φταίει, όπως άλλωστε αποδείχθηκε από το τι ακολούθησε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφέρει.

Ανεξάρτητα από την καταγωγή των στελεχών του, τη συνθηματολογία του,

Δίνει όρκους πίστης στο αντιλαϊκό θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ που δηλώνει πως θα τηρήσει απαρέγκλιτα,

Έχει δεσμευτεί στη στήριξη του κεφαλαίου με φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις, φθηνό ρεύμα, κρατικό χρήμα.
Αποδέχεται τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς λιτότητας.
Δίνει όρκους πίστης στο ΝΑΤΟ.
Ενώ τώρα λέει ότι θα αντικαταστήσει το μνημόνιο με ένα δικό του μνημόνιο, που απλώς θα το ονομάζει πρόγραμμα.

Οι διαφορές του με τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτες.

Τι θετικό λοιπόν μπορεί να φέρει αυτή η αλλαγή;

Άρα, ο λαός εκτός από το να εκφράσει τη διάθεση να τιμωρήσει τους προηγούμενους πρέπει να σκεφθεί και τι είναι οι επόμενοι, βλέποντας πίσω από τις αοριστίες και τις γενικολογίες των συνθημάτων τους.

Πρέπει να εμπιστευτεί την κρίση του ΚΚΕ, που τον προειδοποιεί και τώρα όπως και παλιότερα.

Θυμάστε ότι το 2009 το ΚΚΕ έλεγε πως το ΠΑΣΟΚ δεν θα φέρει φιλολαϊκή πολιτική παρόλο που υποσχόταν πιο πολλά από τα σημερινά ψίχουλα του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό γιατί πίσω από τη σκόνη των υποσχέσεων υπήρχαν δεσμεύσεις στο κεφάλαιο, σχέδια αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων ίδια με αυτά της ΝΔ.

Γι' αυτό άλλωστε όταν χρειάστηκε το κεφάλαιο τους έβαλε να συγκυβερνήσουν και οι παλιές τους κόντρες έγιναν αέρας κοπανιστός.

Είναι κρίσιμο λοιπόν ο λαός να μην την ξαναπατήσει.

-- Τώρα που είναι σχεδόν σίγουρη η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, δε θα γινόταν κάτι καλύτερο για το λαό αν έμπαινε και το ΚΚΕ στην κυβέρνηση;

Δε θα ήταν αυτό μια εγγύηση;

Σκεφτείτε τι θα σήμαινε το ΚΚΕ να δώσει στήριξη ή ανοχή σε μια κυβέρνηση:

που δεσμεύεται στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ,
που θα συνεχίζει να ελαφρύνει φόρους για το κεφάλαιο,
θα ψηφίζει προϋπολογισμούς λιτότητας για τους τομείς Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας,
θα δίνει κρατικό χρήμα στα μονοπώλια,
θα τάζει φτηνό ρεύμα στους βιομήχανους.

Μια κυβέρνηση που δεν έχει σκοπό να πειράξει ούτε τρίχα από το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο, παραπέμπει στη Δευτέρα Παρουσία - όταν το επιτρέψει η οικονομία, δηλαδή ποτέ - την ανάκτηση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και του εισοδήματος που χάθηκαν την προηγούμενη πενταετία.

Εξάλλου, η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι κάθε κυβέρνηση που κινείται στο έδαφος της εξουσίας των μονοπωλίων, παρ' όλες τις προθέσεις αυτών που την συγκροτούν, θα οδηγηθεί αντικειμενικά σε αντιλαϊκούς δρόμους, πολύ περισσότερο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο τον έχει ήδη διαλέξει.

Ποια θα ήταν λοιπόν η προσφορά του ΚΚΕ μέσα σε μια τέτοια κυβέρνηση;

Μόνο και μόνο να αξιοποιείται ως ένα βολικό άλλοθι για τους κυβερνώντες ότι «μη μιλάτε, μη διαμαρτύρεστε, ακόμα και το ΚΚΕ μας στηρίζει ή μας δίνει ανοχή», με στόχο να εμποδισθεί κάθε εργατική - λαϊκή αντίδραση.

Όμως, αν έκανε κάτι τέτοιο το ΚΚΕ δεν θα πρόσφερε υπηρεσίες στους εργαζόμενους, αντίθετα