Κούβα: Η απελευθέρωση των 5 και ο δρόμος για την κατάκτηση μιας ακόμα ιστορικής λαϊκής νίκης

Χεράρδο Ερνάντες, Φερνάντο Γκονζάλες, Αντόνιο Γκερέρο, Ρενέ Γκονζάλες, Ραμόν Λαμπανίνο, οι Πέντε κουβανοί αιχμάλωτοι της αυτοκρατορίας

Κούβα: Ιστορική νίκη ή ιμπεριαλιστικός ελιγμός;

 

Βαγγέλης Γονατάς

από

CUBA de Corazon

Αβάνα, Τετάρτη 17 Δεκέμβρη, σήμερα από το πρωί “μυρίζει” μια διαφορετική μέρα. Έχει ήδη ανακοινωθεί ότι στις 12 πμ (7μμ ώρα Ελλάδας) θα μεταδοθεί διάγγελμα του Ραούλ. Η πρώτη ενστικτώδης σκέψη των κουβανών σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι ότι πέθανε ο Φιντέλ. Όμως τα χαμόγελα που δεν μπορούσαν να κρυφτούν και η είδηση που είχε αρχίσει να διαρρέει, έκανε όλους να πιστεύουν ότι κάτι καλό θα ανακοινωθεί. Έτσι στις 12, όλη η Κούβα στήθηκε στις τηλεοράσεις. Χιλιάδες κουβανές και κουβανοί σε καφέ, μπαρ, δημόσια κτίρια, σχολές, ανέμεναν το διάγγελμα.

Πράγματι, στις 12 ακριβώς με χωριστά ταυτόχρονα διαγγέλματα σε Αβάνα και Ουάσιγκτον, ο Πρόεδρος της Κούβας Ραούλ Κάστρο και ο βορειοαμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα εξάγγειλαν την έναρξη διπλωματικών σχέσεων και την ταυτόχρονη απελευθέρωση των 3 κουβανών ηρώων από τους Πέντε που παρέμεναν στις βορειοαμερικάνικες φυλακές και 2 κατασκόπων της CIA που κρατούνταν στις κουβανικές φυλακές.

Tαυτόχρονο διάγγελμα Ραούλ – Ομπάμα σε Αβάνα και Ουάσιγκτον

Τα δύο μέρη δεν έκρυψαν τις προθέσεις τους, οι μεν κουβανοί διακήρυξαν την διατήρηση και συνέχεια της επανάστασής τους, οι δε βορειοαμερικάνοι την πρόθεσή τους περί του αντιθέτου, ομολογώντας ταυτόχρονα την αποτυχία της μέχρι τώρα πολιτικής τους στο θέμα του αποκλεισμού (εμπάργκο) της Κούβας.

Οι λαϊκές αντιδράσεις στην Αβάνα ήταν άμεσες, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας, η πρώτη πορεία των φοιτητών της Σχολής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Αβάνας διέσχιζε την κεντρική λεωφόρο της πρωτεύουσας “Calle 23” και τα αυτοκίνητα κορνάριζαν πανηγυρικά ανεμίζοντας κουβανικές σημαίες φωνάζοντας συνθήματα για τους Πέντε κουβανούς ήρωες που απελευθερώθηκαν. Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν τα επόμενα εικοσιτετράωρα με μεγάλες συναυλίες, και συγκεντρώσεις σε όλο το νησί.

Το αλάνθαστο λαϊκό κριτήριο, αντιλαμβανόταν ότι επρόκειτο για μεγάλη ιστορική νίκη. Η απόσπαση των αιχμαλώτων από τα νύχια της αυτοκρατορίας μετά 16 χρόνια ανυποχώρητης πάλης δικαιολογούσε τους έξαλλους πανηγυρισμούς. Επίσης η ομολογία της αποτυχίας της βορειοαμερικάνικης πολιτικής του αποκλεισμού (εμπάργκο) ήταν επίσης μια μεγάλη νίκη, μια δικαίωση της κουβανικής στάσης που πολύ εύστοχα είχε περιγράψει ο κομαντάντε Καμίλο Σιενφουέγος, “ούτε βήμα πίσω, ούτε καν για να πάρουμε φόρα”!

Πανηγυρισμοί έξω από τον κινηματογράφο Yara στην Αβάνα

Αντίθετα απέναντι στο Μαϊάμι, οι αντιδράσεις ήταν χωρίς μαζικότητα, πολύ κάτω από τις προσδοκίες διοργανωτών και ΜΜΕ, όμως σαφώς οργίλες κατά της συμφωνίας, κατηγορώντας τον Ομπάμα για «κομμουνιστή» κ.α, ενώ η απουσία από αυτές νεολαίας της πολυπληθούς κουβανικής κοινότητας, ήταν χαρακτηριστική.

Τα άμεσα μέτρα της συμφωνίας, πέρα από την αποφυλάκιση των 3 που σφραγίζουν την νικηφόρα έκβαση ενός πολύχρονου αγώνα, περιλαμβάνουν το άνοιγμα Πρεσβειών στις δύο πρωτεύουσες μέχρι τον Γενάρη του 2016, χαλάρωση κάποιων ταξιδιωτικών, ταχυδρομικών και τραπεζικών εμποδίων μεταξύ Αβάνας - Μαϊάμι, δρομολόγηση από πλευράς ΗΠΑ της εξόδου της Κούβας από την βορειοαμερικάνικη «λίστα χωρών που υποθάλπουν την τρομοκρατία» και την υπογράμμιση από πλευράς Κούβας ότι ο αποκλεισμός (εμπάργκο) συνεχίζεται και πρέπει να τελειώσει.

Κατά τα άλλα, συνεχίζονται όλα τα υπονομευτικά προγράμματα, (…οι προϋπολογισμοί τους είχαν ήδη εγκριθεί) με τελευταίο την αποστολή μαζικών SMS στους κουβανούς για να κάνουν την “κουβανική άνοιξη" στις πλατείες την 30η Δεκεμβρίου 2014.

Έξαλλου, έχει ήδη διακηρυχθεί σε όλους τους τόνους από την βορειοαμερικάνικη άκρα δεξιά (και όχι μόνο) ότι οι διακηρύξεις Ομπάμα θα μείνουν στα χαρτιά . «Ο κόσμος θα αντιληφθεί τους επόμενους μήνες ότι δεν υπάρχει καμία αλλαγή στον νόμο», δήλωσε ο Díaz-Balart (Γερουσιαστής των Δημοκρατικών από το Μαϊάμι).

Από την άλλη, οι ενορχηστρωτές της νομοθεσίας Helms-Burton που πέρασαν το 1996 με συνοπτικές διαδικασίες τον νόμο που ”εκσυγχρόνισε” και ενίσχυσε τον αποκλεισμό, κωδικοποίησαν άθελά τους και τη διακριτική ευχέρεια του προέδρου να χορηγεί άδεια για οτιδήποτε υπόκειται στο εμπάργκο.

***

Ο Latuff το 2009 για τα 50 χρόνια της Επανάστασης. Αλλά και για τους 5 Κουβανούς

Πώς κατέκτησε όμως η Κούβα αυτήν την ιστορική νίκη;

1. Η Κούβα στάθηκε σταθερή και αταλάντευτη όλα αυτά τα χρόνια και άντεξε στον καθολικό πόλεμο στις πιο δύσκολες συνθήκες, που όλοι γνωρίζουμε. Άντεξε γιατί ό λαός της ήταν αποφασισμένος να το κάνει, και είχε μια ηγεσία στην οποία πίστευε, την στήριζε και δεν ήταν διατεθειμένος να παραδώσει αυτά που κατέκτησε με την επανάστασή του.

2. Η αλλαγή του συσχετισμού στην Λατινική Αμερική και η διαδικασία που συντελείται εκεί, αναβάθμισαν τον διεθνή ρόλο της Κούβας στην περιοχή καθώς ήταν το «πρώτο ελεύθερο έδαφος της Αμερικής» που, από την Επανάστασή της και μετά πρωταγωνίστησε, ενέπνευσε και στήριξε κάθε προοδευτική αλλαγή στην Ήπειρο.

3. Η συνεπής πάλη για την απελευθέρωση των Πέντε ηρώων, έγινε διεθνές ζήτημα και δεν επέτρεψε να ξεχαστεί η υπόθεση. Η διεθνής αλληλεγγύη σε όλα τα μήκη του πλανήτη, από τις πιο διαφορετικές δυνάμεις, διαμόρφωσε και τις συνθήκες για να χρεοκοπήσει και ο παραλογισμός του αποκλεισμού (εμπάργκο) στην διεθνή κοινή γνώμη.

4. Η αναποτελεσματικότητα της βορειοαμερικάνικης πολιτικής απέναντι στην Κούβα σε συνδυασμό με τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τον οικονομικό πόλεμο από την μια, και η διεθνής πολιτική της Κούβας από την άλλη, που όχι μόνο την έβγαζε σιγά-σιγά από την οικονομική απομόνωση αλλά σε συνδυασμό με τις ολοκληρώσεις που πραγματοποιούνταν στην Λατινική Αμερική αλλά και διεθνώς (BRICS). Οι επιθετικές οικονομικές κινήσεις (Ειδική Ζώνη Ανάπτυξης του Mariel) της Κούβας την τοποθετούν σε διεθνή θέση δυσανάλογη του μεγέθους της.

Κανένα από τα 4 παραπάνω στοιχεία από μόνο του, δεν έφερε το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Κανένα από τα υπόλοιπα όμως δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς το πρώτο, την σταθερή και αταλάντευτη θέση της Κούβας στα 56 χρόνια της Επανάστασής της.

18 Ιουνίου 2009. Η νεολαία της Κούβας διαδηλώνει στο μνημείο των θυμάτων κατά της τρομοκρατίας στην Αβάνα, απαιτώντας την απελευθέρωση των Πέντε Κουβανών.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, ότι η ιστορική αυτή νίκη του κουβανικού λαού, βρήκε θέση στην ειδησεογραφία και στην Ελλάδα της κρίσης, καθώς... "οι διεθνείς υποχρεώσεις των Μέσων Ενημέρωσης πρέπει να τηρούνται πάντα".

Προωθούν λοιπόν όπως πάντα την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και πασχίζουν να μας πείσουν, ντε και καλά, ότι η μεγάλη μας νίκη είναι ήττα. «Έρχονται οι Αμερικάνοι», «πέφτει η Κούβα» -λένε- με… μια ελαφριά δόση μελαγχολίας!

Έπεσε λοιπόν η Κούβα επειδή θα συνάψει διπλωματικές σχέσεις με τις ΗΠΑ; Η Κούβα που δεν έπεσε στην Ειδική Περίοδο, δεν έπεσε όταν την επισκέφτηκε ο Πάπας, δεν έπεσε όταν αρρώστησε ο Φιντέλ, δεν έπεσε γενικώς, θα πέσει τώρα με τους αμερικάνους διπλωμάτες και το δολάριο;

Είναι εντυπωσιακό πόσοι πρόθυμοι βρέθηκαν να θεωρούν εαυτούς πιο έμπειρους και με καθαρότερη άποψη από τους κουβανούς στην αντιμετώπιση της “ιμπεριαλιστικής διείσδυσης”, και οι οποίοι θεωρούν σχεδόν βέβαιο ότι οι κουβανοί θα υποκύψουν στην ιμπεριαλιστική “πολιτική του καρότου”.

Αυτή η θέση εκφράστηκε καθαρότερα στην σχετική ανακοίνωση του KK Mεξικού , που «δεν βλέπει λόγο για ευφορία την στιγμή που οξύνεται η ταξική πάλη και ο ιμπεριαλισμός γίνεται επιθετικότερος».

Η αλήθεια είναι, ότι ο ιμπεριαλισμός από την φύση του θα γίνεται επιθετικότερος όσο πλησιάζει προς τον θάνατό του, ακόμα και αν σήμερα «παραμένει ζωντανός, πολύ ζωντανός». Όμως, μόνο όσοι πιστεύουν ότι είναι ανίκητος, και επομένως δεν σκοπεύουν ποτέ να τον νικήσουν, καταφέρνουν να βλέπουν ήττες μέσα στις (σπάνιες) νίκες μας.

Η απόσπαση των 3 αγωνιστών από τον ιμπεριαλισμό, είναι μια καθαρή νίκη. Εμείς λοιπόν πανηγυρίζουμε μαζί με τους κουβανούς και όλη την προοδευτική ανθρωπότητα την ιστορική αυτή νίκη του κουβανικού λαού, που είναι νίκη όλων μας. Μια λάμψη μέσα στα μαύρα σκοτάδια, μια αστραπή στην καταιγίδα που ποτέ δεν κόπασε.

Υπενθυμίζουμε μόνο, ότι η Κουβανική Επανάσταση κατάφερε 3 στρατιωτικές νίκες απέναντι στον βορειοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό (Επανάσταση, Κόλπος των Χοίρων, Αγκόλα) σε δύο Ηπείρους (Λατινική Αμερική, Αφρική).

Της αξίζει λοιπόν η εμπιστοσύνη μας, και πριν ανησυχήσουμε αν οι κουβανοί θα θαμπωθούν από τις βορειοαμερικάνικες χάντρες και καθρεφτάκια, ας αναλογιστούμε τις δικές μας χάντρες και καθρεφτάκια, που ιστορικά μας θάμπωσαν.

Επισημάνσεις, πρόσθετες φωτό, Μποτίλια Στον Άνεμο

(Με την "άδεια" του συγγραφέα)

Βλέπε από Μποτίλια:

Για τους πέντε Κουβανούς αγωνιστές στις φυλακές των ΗΠΑ και για τον Προλεταριακό Διεθνισμό τους

Περισσότερα:

Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Επίμετρο: Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (84 ΦΩΤΟ)

και

«Θα πεθάνω όπως έχω ζήσει»: Ο Κουβανός Αγωνιστής, ποιητής και ζωγράφος Αντόνιο Γκερέρο – Από μέσα προς τα έξω: Ζωγραφική, ποίηση, επιστολές – Επίμετρο: VOLVERAN! (5 VIDEO, 62 πίνακες, 39 φωτό)