ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ
Άλλο ένα πεδίο που «βγάζει μάτι» η στρατηγική τους σύγκλιση
Η κοκορομαχία ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέση και με το πώς θα προωθηθούν τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.
Ζήτημα όπου στην πράξη, και πέρα από την κάλπικη προεκλογική τους αντιπαράθεση με στόχο την πόλωση, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις συγκλίνουν στρατηγικά και το διακηρύσσουν μάλιστα σε ξένα και εγχώρια επιτελεία του μεγάλου κεφαλαίου.
Έλεγε ο Αντ. Σαμαράς, τη Δευτέρα, για το
«Πετρέλαιο και φυσικό αέριο, που είναι πολύ πιθανό να βρίσκονται στον ελληνικό χώρο, και το χερσαίο και τον υποθαλάσσιο. Και που τώρα οι άδειες για έρευνα έχουν προχωρήσει πολύ και για εξόρυξη ακόμα έχουν προχωρήσει πολύ και δίνονται - έχουν ήδη δοθεί αυτές οι άδειες - με ταχείς ρυθμούς. Κι έτσι τα Γιάννενα μαζί με το Κατάκολο και τις περιοχές του Πατραϊκού είναι οι περιοχές, όπου οι διαπραγματεύσεις με ιδιώτες ενδιαφερόμενους έχουν προχωρήσει πάρα πολύ. Και σύντομα θα ανοίξουν το δρόμο για την αξιοποίηση αυτού του πλούσιου, σε ενεργειακά αποθέματα, ορυκτού μας πλούτου (...) Κι έτσι η Ελλάδα θα γίνει πολύ σημαντική όχι μόνο για εμάς αλλά και για τον εφοδιασμό ολόκληρης της Ευρώπης».
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση δρομολογεί έρευνες χωρίς ανακήρυξη ΑΟΖ.
Υπάρχει και υπόδειξη των ΗΠΑ να αποφύγει κάθε «μονομερή ενέργεια», να κινηθεί στην κατεύθυνση «συνεκμετάλλευσης» με την Τουρκία. Επιπλέον, η κρατική καπιταλιστική ιδιοκτησία δεν είναι «λαϊκή περιουσία» που ανήκει σε όλους.
Το αστικό κράτος και οι φορείς του υπηρετούν στρατηγικά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
Ετσι, τα όποια κρατικά έσοδα θα στηρίξουν την κερδοφορία μονοπωλιακών ομίλων, όχι την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών.
Άλλωστε, ο περιλάλητος Εθνικός Φορέας Διαχείρισης Υδρογονανθράκων όχι μόνο δεν διεξάγει αυτοδύναμη έρευνα, αλλά δε μετέχει καν σε κοινοπραξίες έρευνας - εκμετάλλευσης.
Ουσιαστικά, διανέμει τον εγχώριο ενεργειακό πλούτο σε μονοπώλια.
Η σημερινή κρατική πολιτική και υποδομή δε διασφαλίζει
- ούτε καν τη δυνατότητα ελέγχου της δράσης των ομίλων,
- ούτε τα συνήθη ανταλλάγματα ενίσχυσης της εγχώριας τεχνογνωσίας και επιστημονικής έρευνας.
Το πλαίσιο των ερευνών δε διασφαλίζει
- ούτε καν τη δέσμευση συγκεκριμένων ποσοτήτων της εγχώριας εξόρυξης, περιορίζεται σε ορισμένα μισθώματα και φορολογικά κρατικά έσοδα.
Είναι αυτοί οι προνομιακοί όροι επένδυσης για το κεφάλαιο που εξηγούν το ενδιαφέρον μονοπωλίων για εκμετάλλευση των ελληνικών υδρογονανθράκων.
Από την παράδοση του ορυκτού πλούτου της χώρας στο ιδιωτικό κεφάλαιο για να κερδοφορήσει (ενώ κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών) μεγάλος χαμένος θα βγει ο λαός, αλλά και οι εργαζόμενοι του κλάδου, αφού η κερδοφορία των επενδύσεων θα στηριχτεί στην ένταση της εκμετάλλευσής τους.
 |
| «Καλή είδηση. Είναι καλύτερο να γίνει παρά να μη γίνει» είχε πει παλιότερα κι ο Ευκλείδης. Τη μια έτσι, την άλλη γιουβέτσι! |
Για όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να πει το παραμικρό. Παραπέρα, πληροφορίες θέλουν ντόπια μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη, με πλωτά γεωτρύπανα και εξέδρες, να καλοβλέπουν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχοντας βεβαιότητα (ή και διαβεβαιώσεις;) ότι έτσι θα αναπτύξουν αποδοτικότερα τις μπίζνες τους.
Άλλωστε, υπάρχει το προηγούμενο της πρεμούρας του να στηριχτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι που αποβλέπουν στο κατασκευαστικό κομμάτι του ενεργειακού κλάδου. Ενδεικτικά, το Γενάρη 2014, σε ανακοίνωση του Τμήματος Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ για τις εξελίξεις στον αγωγό TAP τονιζόταν:
«Δεν έχει περάσει πολύς χρόνος από τη συζήτηση στη Βουλή της σύμβασης για τον αγωγό ΤΑΡ και βλέπουμε οι πρώτες αντιδράσεις να δικαιώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ (...) Στο συνέδριο "Investing in Energy" ο Διευθυντής Ενεργειακών και Βιομηχανικών Εργων της JP Αβαξ κ. Αρσενίου υποστήριξε ότι "οι προδιαγραφές που έχουν τεθεί από τον TAP αποκλείουν τις ελληνικές εταιρείες". Η παρέμβασή του στο συνέδριο συνοδευόταν επίσης με σκέψεις για μετακόμιση της εταιρείας στο εξωτερικό, αν δεν επιλυθεί το θέμα με τις εγγυητικές επιστολές των ελληνικών τραπεζών (...) Η χώρα δεν αναβαθμίζεται σε ενεργειακό κόμβο μια και δεν συμμετέχει στο κοινοπρακτικό σχήμα του αγωγού».
Καταλήγοντας, ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούσε απ' τους καπιταλιστές εύσημα, επειδή «δεν υπερψήφισε τη σύμβαση», καθώς
«παρά τις διακηρύξεις για επενδύσεις και ανάπτυξη, ουσιαστικό όφελος για τον τόπο φαίνεται πως δεν υπάρχει, όταν ακόμη και εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου, από το βήμα συνεδρίου, ασκούν έντονη κριτική για τον αγωγό ΤΑΡ, λέγοντας ότι το πιο πιθανό είναι να μην αφήσει τίποτα στη χώρα ως προς το κατασκευαστικό του σκέλος, καθώς οι διαγωνισμοί "βγαίνουν" με προδιαγραφές μόνον "για ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια", δηλαδή είναι στην πράξη κομμένες και ραμμένες για συγκεκριμένες εταιρείες. Εμείς δεν έχουμε τίποτε άλλο να προσθέσουμε».
Πράγματι, τι να προσθέσει κανείς όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί, αναπαράγει και υπερασπίζεται τις αξιώσεις μονοπωλίων που διαμαρτύρονται γιατί υποσκελίζονται στη μοιρασιά της πίτας έναντι ανταγωνιστών τους;
Νωρίτερα, το Μάη 2013, μιλώντας η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Ουζουνίδου σε ημερίδα του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και του ΙΟΒΕ για τον αγωγό TAP, τασσόταν αναφανδόν υπέρ της κατασκευής του, υπογραμμίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ
«αποδίδει μεγάλη σημασία στο να καταστεί η χώρα μας επί της ουσίας ενεργειακός κόμβος με σημαντικά οφέλη για την εθνική οικονομία (...) Στο πλαίσιο αυτό, εμείς θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό να προχωρήσει ο TAP με επωφελείς όρους για τη χώρα όπως και κάθε άλλο σχέδιο το οποίο θα προσφέρει πλεονεκτήματα στην οικονομία και στην κοινωνία μας».
Θέλει τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες να παίζουν αναβαθμισμένο ρόλο στη διαχείριση των αγωγών. Σε αυτήν τη βάση στηρίζει και την κατασκευή του ΤΑΡ. Τον οποίο στηρίζουν και οι ΗΠΑ.
Δεν ήταν, βέβαια, πάντα έτσι η θέση του. Το Φλεβάρη 2013, όταν υπογραφόταν η τριμερής (Ελλάδα, Αλβανία, Ιταλία) συμφωνία κατασκευής του αγωγού, ο ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε αμφιβολίες. Ελεγε σε ανακοίνωσή του:
«Η παρουσία των ΗΠΑ στη σημερινή υπογραφή καθώς και οι πρόσφατες παρεμβάσεις στο διαγωνισμό για ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ είναι ενδεικτικές του γεγονότος ότι οι ΗΠΑ επηρεάζουν καθοριστικά τις επιλογές και της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης. Επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις μας ότι οι ΗΠΑ έχουν θέσει θέμα να μην υπάρξει ενδυνάμωση των ενεργειακών μας σχέσεων με τη Ρωσία».
Την ίδια μέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε την κυβέρνηση για κομπρεμί με τους Αμερικανούς, ο Αλ. Τσίπρας συναντιόταν με τον Αμερικανό υφυπουργό Ερικ Ρούμπιν, που παραβρέθηκε στην υπογραφή της τριμερούς στην Αθήνα! Δεν ξέρουμε αν η συνάντηση ώθησε, ώστε να βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ νερό στο κρασί του, αλλά τον Απρίλη 2013, όταν η διακρατική συμφωνία ήρθε προς έγκριση στη Βουλή, ψήφισε «παρών». Ο δε εισηγητής του Β. Χατζηλάμπρου «εξηγούσε» στην ομιλία του ότι
«το "παρών" το δικό μας δηλώνει ότι θέλουμε να συμμετάσχουμε σ' αυτά που έχει ανάγκη η χώρα».
Ενα μήνα μετά, στην ημερίδα για τον TAP, η Ουζουνίδου πέταγε και σπόντες ενάντια στις χώρες της ΕΕ που δεν ακολουθούν τη γραμμή των ΗΠΑ:
«Εντύπωση προξενεί ότι μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες, EDF (Γαλλία), ENI (Ιταλία), Wintershall (Γερμανία) συντάσσονται σε ενεργειακά θέματα με τις ρωσικές εταιρείες στην προώθηση μεγάλων ενεργειακών έργων. Μοιάζει περίεργο οι αμερικανικές εταιρείες να ενδιαφέρονται περισσότερο για την απεμπλοκή της Ευρώπης από τη ρωσική εξάρτηση από την ίδια την Ευρώπη».
Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ εμπλέκεται στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, «κλείνοντας το μάτι» υπέρ μιας μεριάς κόντρα σε άλλη, αφού εμμέσως πλην σαφώς φαίνεται να εγκαλεί χώρες της ΕΕ που λοξοκοιτάζουν προς Ρωσία για να καλύψουν ενεργειακές τους ανάγκες.
Μαζί και στις λυκοσυμμαχίες
«Τα τελευταία δυόμισι χρόνια έγιναν όσα δεν είχαν γίνει τα προηγούμενα εξήντα σε αυτόν τον τομέα, γεωστρατηγικής αναβάθμισης της περιοχής, της Χώρας μας (...) δημιουργήσαμε γεωπολιτικές συμμαχίες και στρατηγικά ερείσματα στην περιοχή μας, με την Κύπρο και την Αίγυπτο αφενός, αλλά και με την Κύπρο και το Ισραήλ». Αξονες και αντι-άξονες που χτίζονται, αναδιατάσσονται και σπάνε με βάση τα συμφέροντα της κάθε αστικής τάξης χωριστά.
«Κι αυτή η στρατηγική πρέπει να συνεχιστεί», επέμεινε ο Αντ. Σαμαράς. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε να τιναχθούν όλα στον αέρα, απ' όσους θέλουν να συγκρουστούμε και με την Ευρώπη και με το ΝΑΤΟ (...) Διακυβεύονται τεράστιες δυνατότητες Ανάπτυξης αλλά και τεράστιοι κίνδυνοι που θα αντιμετωπίζαμε, αν μέναμε απομονωμένοι, γύρω από τη Μέση Ανατολή η οποία συνεχώς αποσταθεροποιείται».
Και σε αυτό το ζήτημα, ο Αντ. Σαμαράς έχει σύμμαχο τον Αλ. Τσίπρα, ο οποίος ήδη από το Μάη 2014, προσαρμόζοντας το «ανήκομεν εις την δύσιν» του Καραμανλή του πρεσβύτερου στα σύγχρονα «ριζοσπαστικά - αριστερά» πλαίσια, διακήρυξε:
«Λέω με τη δύναμη της φωνής μου, η Ελλάδα είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται»!
Επιπρόσθετα, την Τετάρτη, στην περιλάλητη διαδικτυακή του συνέντευξη, ερωτηθείς για τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, καθησύχασε το κεφάλαιο πως μέσα από εκεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να πετύχει το στόχο για αναβάθμιση του ρόλου του στην ευρύτερη περιοχή.
«Η χώρα δεσμεύεται από συμφωνίες και θεσμικό πλαίσιο που, αν δεν το τηρήσουμε, θα δημιουργηθεί θέμα συνέχειας της παρουσίας μας.Εμείς λοιπόνσκοπεύουμε να ασκήσουμε έντονη δραστηριότητα σ' αυτούς τους οργανισμούς στην κατεύθυνση υπεράσπισης μιας στρατηγικής για εξωτερική πολιτική ενεργητικήκαι πολυδιάστατη, εξυπηρέτησης των εθνικών συμφερόντων, χωρίς να αποδεχόμαστε άκριτα τις κατευθύνσεις και αποφάσεις των εταίρων μαςσε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Θα ήταν όμως άστοχο από πλευράς μας να βάζαμε, και δεν είναι στην πρόθεσή μας, να ανοίξουμε ένα θέμα που θα μας οδηγήσει σε ρήξη χωρίς κέρδος», ήταν η δήλωσή του.
Λίγο αργότερα, πρόσθεσε ότι η Ελλάδα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα παίζει «ενεργητικό ρόλο σε όλους τους οργανισμούς που συμμετέχει» (προφανώς και στο ΝΑΤΟ) και δε θα στηρίζει επεμβάσεις έξω από το πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, αν και είναι γνωστό ότι το δίκαιο αυτό είναι που νομιμοποιεί τα αιματοκυλίσματα των ιμπεριαλιστών, στα δικά τους μέτρα κόβεται και ράβεται.
Επιπλέον, τον Οκτώβρη 2014, σε επίσκεψή του στο υπουργείο Αμυνας φέρεται (σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές) να συμφώνησε στην ανάγκη ενδυνάμωσης των σχέσεων με τις αστικές τάξεις Ισραήλ και Αιγύπτου, στο δρόμο που χάραξε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 17/1/2015
Λοιπές επισημάνσεις, φωτό: Μποτίλια Στον Άνεμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.