Γιάννης Ρίτσος: Τα μονόχορδα κλειδιά του

Γιάννης Ρίτσος
1 Μαΐου 1909, Μονεμβασιά - 11 Νοεμβρίου 1990, Αθήνα
Σχέδιο (3^ο από 4 του Ρίτσου), Μπάμπης Ζαφειράτος, 10.ΧΙ.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

ΜΟΝΟΧΟΡΔΑ

ΕΠΙΛΟΓΗ

17. Λέξη απ’ την επανάληψη ανανεωμένη.

28. Ανεβαίνει ψηλά να πιάσει χώμα.

41. Καλό προσωπείο, σε δύσκολους καιρούς, ο μύθος.

49. Ένα κομμένο μαρμάρινο χέρι σε κρατάει ψηλά μέσα στο θαύμα.

59. Άνεμε, που με γύμνωσες, μου ’γινες το μοναδικό μου ρούχο.

70. Στο σώμα μου διδάχτηκα τον κόσμο.

71. Φιλήδονο φεγγάρι, μη μου αλλάζεις τα λόγια.

84. Ω, αφίλητο στόμα, για το βαθύ τραγούδι.

95. Έτσι περάσανε τα χρόνια ‒ λύκοι, λέξεις και φεγγάρια.

97. Τ’ άπιαστο ολόκληρο το δίνω. Κανείς δεν το παίρνει.

99. Από το δάσος το ’φερα αυτό το σκαμνί. Κάθομαι. Γράφω δέντρα.

105. Με πέτρες λιθοβολισμών το ’στησα ετούτο το μνημείο.

114. Δεν ήταν χαστούκια· χειροκροτήματα ήταν. Σου άφησαν σημάδια.

119. Κάποτε, από μια σύμπτωση, βρίσκουν οι λέξεις το άλλο νόημά τους.

131. Κρατάει στα δόντια του σφιχτά ένα φύλλο δάφνης. Πώς να τραγουδήσει;

136. Όμορφο στόμα, παραμορφωμένο απ’ την ηχώ του βάθους.

143. Πέταλο γιασεμιού, σ’ ένα ποτήρι με νερό, μακριά που με αρμενίζεις.

150. Αν δεν μπορέσω να το δεις κι εσύ, μοιάζει σα να μην το ’χω.

161. Λιόγερμα, ή δόξα των χρωμάτων σου καλύπτει το τέλος.

186. Σβήνω τον ίσκιο ολόκληρο με τούτο το χρυσό μολύβι.

188. Η νύχτα πάντα πίσω απ' τις σελίδες μου. Γι’ αυτό και λάμπουνε τόσο πολύ τα γράμματα μου.

198. Βαθύ νερό του πηγαδιού τ’ αγάλματα ποτίζει.

202. Ανάβω στίχους να ξορκίσω το κακό που πλάκωσε τη χώρα.

212. Με την ελπίδα μιας στιγμής, μας χρέωσαν όλο το μέλλον.

228. Ελληνική καμπύλη λόφου· ο ναός που λείπει πλέει στον αέρα.

248. Ακόμη ένα παράσημο στο στήθος σου· στο πρόσωπό σου ακόμη μια ρυτίδα.

278. Άλλα του πήραν· άλλα τα ’δωσε. Απ’ τις απώλειες θησαυρίζει τώρα.

282. Σώμα περιφραγμένο ‒ συστολή του άπειρου.

286. Τι ήσυχα που γκρεμίζεται μέσα στην ποίηση ο χρόνος.

336. Να ξέρεις, ‒ τούτα τα μονόχορδα είναι τα κλειδιά μου. Παρ’ τα.

_____________

Τα Μονόχορδα γράφτηκαν στο Καρλόβασι τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 1979. 
Από το βιβλίο ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ, Επιλογή Χρύσα Προκοπάκη (Κέδρος, 2000)

_________________ 

Περισσότερα με ετικέτα: Γιάννης Ρίτσος