Έντγκαρ Άλαν Πόε: 19 Ιανουαρίου 1809 - 7 Οκτωβρίου 1849 – Τρία ποιήματα

David Levine

Τρία ποιήματα

 1.  Το Κοράκι 
2.  Ουλαλούμ – Μια Μπαλάντα 
3.  Ελντοράντο

Μετάφραση
Μπάμπης Ζαφειράτος
____________________________________

(Christopher Lee)


Το Κοράκι

1.

Μεσονύχτι, ήμουν θλιμμένος, κι έγερνα αποκαμωμένος,

Μες σε αλλόκοτα βιβλία κι ολοκίτρινα χαρτιά,

Σφάλιζαν τα βλέφαρά μου, κι ως γλιστρούσα στα όνειρά μου

Ξάφνου απ’ την εξώθυρά μου κάτι ακούστηκε πνιχτά

«Κάποιος επισκέπτης θα ’ναι, ψέλλισα, που μου χτυπά,

«Τούτο μόνο, τι άλλο πια;».

2.

Α, τη θύμησή μου αρπάζει κρύος Δεκέμβρης που οργιάζει,

Και στην κάμαρα σωριάζει στάχτες, σπίθες και στοιχειά

Το αύριο να ’ρθει λαχταρούσα, κι άδικα παρακαλούσα

τη Λεονόρα που θρηνούσα να ξεχνούσα στα χαρτιά

Την πανέμορφη Λεονόρα των αγγέλων συντροφιά

Που είναι μακριά μου πια.

3.

Οι κουρτίνες μου θροΐζουν όλο θλίψη ψιθυρίζουν

Άγριοι τρόμοι με θερίζουν κι ανταριάζει μου η καρδιά·

Έτσι για να γαληνέψω την ψυχή μου να ημερέψω

Μονολόγησα «Ίσως είναι κάποιος ξένος που χτυπά

Ξένος, αργοπορημένος που την πόρτα μου χτυπά.

Αυτό θα ’ναι, τι άλλο πια».

4.

Κι ευθύς θέριεψε η ψυχή μου, χάνονται κι οι δισταγμοί μου

«Κύριε –λέω– ή Κυρία, συμπαθάτε με βαθιά,

Βάραιναν τα βλέφαρά μου κι από την εξώθυρά μου,

Σιγανά στα όνειρά μου, ήρθε ο χτύπος σας, πνιχτά.

Δυσκολεύτηκα ν’ ακούσω». Κι άνοιξα στην κρύα νυχτιά.

Πίσσα, τίποτε άλλο πια.

Η συνέχεια, με την εικονογράφηση

του Γκουστάβ Ντορέ (1832 – 1883): εδώ

*


Η κλασική απαγγελία του τραγουδοποιού Jeff Buckley (1966-1997)

Ουλαλούμ – Μια Μπαλάντα

1.

Σκυθρωποί οι ουρανοί βουρκωμένοι

Και τα φύλλα, στεγνά και ξερά–

Ρουφηγμένα τα φύλλα, ξερά.

Νύχτα του έρμου Οχτώβρη θλιμμένη

Μια αμνημόνευτη κρύα χρονιά

Πλάι μου του Ώμπερ η λίμνη, ένας βάλτος

Στου Γουήρ τη βαθιά καταχνιά–

Του  Ώμπερ δίπλα ο θολός δασοβάλτος

Του Γουήρ τα μακάβρια στοιχειά.

2.

Σε Τιτάνια αλέα σεργιανούσα

Κυπαρίσσια ψηλά κι η ψυχή μου–

Μια Ψυχή συντροφιά μου, η ψυχή μου.

Στην καρδιά μου ηφαίστεια βογγούσαν

Καταράχτες που σέρνουν σκουριά–

Την καυτή τους τη λάβα ξερνούσαν

Και θειάφι απ’ το Γιάνικ σκορπούσαν,

Σε ακτές μακρινές του Βοριά–

Απ’ του Γιάνικ τα όρη περνούσαν

Για τις χώρες του άγριου Βοριά.

Η συνέχεια: εδώ

*

Ελντοράντο

[1^η εκδοχή. Η ωραία, αλλά όχι (και τόσο) πιστή]

Στις μάχες δεινός

Ιππότης τρανός

Με λιοπύρι με σκιά και με μπόρα

Τραγούδι αρχινά

Kαι χρόνια γυρνά

Του Ελντοράντο ζητώντας τη χώρα.

Μα όμως γερνά

Ο ιππότης και να

Την καρδιά του τη σκιάζει η μπόρα,

Αφού δεν μπορεί

Σημάδι να βρει

Στου Ελντοράντο να μοιάζει τη χώρα.

Η ρώμη περνά

Κι αυτός μια σκιά

Οδοιπόρου ανταμώνει στην μπόρα

«Σκιά, –τον ρωτά–

Πού βρίσκεται πια

Η χρυσή του Ελντοράντο η χώρα;»

«Πέρα απ’ τα Βουνά

Του Φεγγαριού

Στην Κοιλάδα της Σκιάς, μες στη μπόρα

Κάλπασε γοργά,

–Η σκιά του απαντά–

Αν ζητάς του Ελντοράντο τη χώρα!»

Η συνέχεια με τη 2^η εκδοχή, την (πιο) πιστή, αλλά όχι (και τόσο) ωραία: εδώ