Γιώργος Σεφέρης (29.2.1900 – 20.9.1971): Γυμνοί! γυμνοί! γυμνοί! (Αυτοκίνητο) — Μίλτος Πασχαλίδης: Αφήγηση

Γιώργος Σεφέρης

Βουρλά, Σμύρνη, 29[14] Φεβ. 1900 – Αθήνα, 20 Σεπ. 1971

Πορτρέτο του ποιητή από τον Γιάννη Ψυχοπαίδη (γ. 1945)
 

 

Γιώργος Σεφέρης

Αυτοκίνητο

 

 

Στη δημοσιά σαν αγκαλιά

δίκλωνη ενός διαβήτη,

του αγέρα δάχτυλα στη χήτη

και μίλια στην κοιλιά,

 

οι δυο μας φεύγαμε αδειανοί

βιτσιά για το ήπιο βλέμμα·

φτιασίδι ο νους, φτιασίδι το αίμα

γυμνοί! γυμνοί! γυμνοί!

 

…Σ’ ένα κρεβάτι μ’ αψηλό

κι αλαφρύ προσκεφάλι

πώς ξεγλιστρούσε αλάργα η ζάλη

σαν ψάρι στο γιαλό…

 

Στη δίκλωνη τη δημοσιά

φεύγαμε κορμιά μόνο

με τις καρδιές στον κάθε κλώνο

χώρια, ζερβά δεξιά.

 

Γιώργος Σεφέρης, Στροφή, 1931. Αθήνα: τυπ. Εστίας.

Στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα. 1963. 4η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος (σ. 16)

 

Μίλτος Πασχαλίδης - Γιώργος Σεφέρης

 

 

Αφήγηση

 

Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας,

κανείς δεν ξέρει να πει γιατί,

κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες,

σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο

στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα.

 

Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους,

ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν, γυναίκες

που γερνούνε δύσκολα,

αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες,

σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες

και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών.

 

[Πηγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει

Δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης

Μηχανή μιας απέραντης οδύνης

Που κατάντησε να μην έχει σημασία]

 

Άλλοι τον άκουσαν να μιλά

μοναχό, καθώς περνούσε

για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια,

για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες,

που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς.

Άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο,

εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου,

τα πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή.

 

Το συνηθίσαμε, είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος,

μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα,

σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ’ το τρένο,

ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή.

 

Το συνηθίσαμε, δεν αντιπροσωπεύει τίποτα,

σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει

και σας μιλώ γι’ αυτόν, γιατί δε βρίσκω τίποτα,

που να μην το συνηθίσατε⸱

προσκυνώ.

 

Γιώργος Σεφέρης, Ημερολόγιο Καταστρώματος Α΄, 1940. Αθήνα: τυπ. Εστίας.

Στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα. 1963. 4η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος (σ. 181-182)