STUDIO new star art cinema - 8 μεγάλες στιγμές της 7ης Τέχνης: Ο Δράκος του Κακού ενάντια στον Άγιο Πολεμιστή & Ο Θεός και ο Διάβολος στη Χώρα του Ήλιου (Η μαρξιστική κληρονομιά του Γκλάουμπερ Ρόχα) - Ο Ανικητος & Ο Κόσμος του Απού (To κορυφαίο σινεμά του Σατιαζίτ Ράι) - Ιμέλντα Μάρκος: Βασίλισσα Χωρίς Θρόνο - Αρά Γκιουλέρ: Το μάτι της Κωνσταντινουπόλης - Γάτα στον Τοίχο - Στη Γη του Άγριου Μελιού

 

Με το 30% της πληρότητάς τους και υποχρεωτική χρήση μάσκας

STUDIO new star art cinema
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054 --2108220008

Ώρες προβολών από 22/10 έως 28/10

*

1. Ο Δράκος του Κακού ενάντια στον Άγιο Πολεμιστή του Γκλάουμπερ Ρόχα

(Βλέπε κάτω)

ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20.00

*

2. Ο Θεός και ο Διάβολος στη Χώρα του Ήλιου του Γκλάουμπερ Ρόχα

(Από Μποτίλια)

ΔΕΥΤΕΡΑ/ΤΡΙΤΗ/ΤΕΤΑΡΤΗ στις 22.00

*

3. Ο Ανικητος του Σατιαζίτ Ράι

(Από Μποτίλια)

ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ στις 18.30

*

4. Ο Κοσμος του ΑΠΟΥ του Σατιαζίτ Ράι

(Από Μποτίλια)

ΔΕΥΤΕΡΑ/ΤΡΙΤΗ/ΤΕΤΑΡΤΗ στις 18.15

*

5. Ιμέλντα Μάρκος: Βασίλισσα Χωρίς Θρόνο

(Βλέπε κάτω)

ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΙΤΗ -ΤΕΤΑΡΤΗ στις 20.00

*

6. Γάτα στον Τοίχο των Βέσελα Καζακόβα και Μίνα Μιλέβα

(Βλέπε κάτω)

ΚΥΡΙΑΚΗ στις 22.ΟΟ

*

7. Στη Γη του Άγριου Μελιού του Λιουμπομίρ Στεφάνοφ

(Από Μποτίλια)

ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ στις 17.00

*

8. Αρά Γκιουλέρ: Το μάτι της Κωνσταντινουπόλης των Μπινούρ Καραεβλί, Φατίχ Καϊμάκ

(Βλέπε κάτω)

ΔΕΥΤΕΡΑ/ΤΡΙΤΗ/ΤΕΤΑΡΤΗ στις 17.00

*

Γραφείο Τύπου NEW STAR

Phone: 2108640054 - 2108220008 - 2108640017

E-mail: newstarcine@gmail.com

***

Ο Δράκος του Κακού Ενάντια στον Άγιο Πολεμιστή

Από Χρήστο Μήτση - 15/10/2020

4 / 5

Σινεφίλ 1969 | Έγχρ. | Διάρκεια: 100'

Γαλλοβραζιλιάνικη ταινία, σκηνοθεσία Γκλάουμπερ Ρόχα με τους: Μαουρίσιο ντο Βάλε, Οντέτε Λάρα, Όθον Μπάστος

29 χρόνια μετά την τελευταία αποστολή του, ο Αντόνιο ντας Μόρτες αναλαμβάνει να σκοτώσει έναν ακόμα Βραζιλιάνο παράνομο. Συνειδητοποιώντας, όμως, πως αυτός είναι ένας ιδεαλιστής επαναστάτης, στρέφεται ενάντια στο αφεντικό του, τον προύχοντα της περιοχής.

Η διασημότερη ταινία του βραζιλιάνικου cinema novo διατηρεί μεγάλο μέρος του ποιητικού οίστρου και της παθιασμένης επαναστατικότητάς της, δείχνοντας πλέον το πέρασμα του (κινηματογραφικού) χρόνου από πάνω της.

Μια πενταετία μετά το αλληγορικό, σουρεαλιστικό και βαθιά πολιτικό γουέστερν «Ο Θεός και ο Διάβολος στη Χώρα του Ήλιου» (1964), ο Γκλάουμπερ Ρόχα θα προχωρήσει στο έγχρωμο σίκουελ του και τη διασημότερη παρακαταθήκη του βραζιλιάνικου cinema novo. Ο εξολοθρευτής των κανγκασέιρος (ληστές-επαναστάτες) Αντόνιο ντας Μόρτες αναλαμβάνει να σκοτώσει έναν ακόμα παράνομο, 29 χρόνια μετά την τελευταία αποστολή του. Συνειδητοποιώντας, όμως, πως αυτός είναι ένας ιδεαλιστής προστάτης των φτωχών, στρέφεται ενάντια στο αφεντικό του, τον προύχοντα της περιοχής. Βραβευμένη για τη σκηνοθεσία της στο Φεστιβάλ Κανών, αυτή η πρωτότυπη, μαρξιστική διασκευή του μύθου του Αγίου Γεωργίου και του δράκου διατηρεί μεγάλο μέρος του ποιητικού οίστρου και της παθιασμένης επαναστατικότητάς της, δείχνοντας όμως πλέον το πέρασμα του (κινηματογραφικού) χρόνου από πάνω της.

Βραζιλία, Γαλλία. 1969. Διάρκεια: 100΄. Διανομή: NEW STAR.

 

*

Ιμέλντα Μάρκος: Βασίλισσα Χωρίς Θρόνο

The Kingmaker

της Λόρεν Γκρίνφιλντ

Γράφει η Λήδα Γαλανού (Flix)

8 στα 10

Δανία, Η.Π.Α., 2019, Εγχρωμο

Παραγωγή: Φρανκ Εβερς, Λόρεν Γκρίνφιλντ

Σκηνοθεσία: Λόρεν Γκρίνφιλντ

Σενάριο: Λόρεν Γκρίνφιλντ

Φωτογραφία: Σάνα Χέιγκαν, Λαρς Σκρι

Μοντάζ: Περ. Κ. Κίρκεγκαρντ, Αντριου Νάκμαν

Μουσική: Τζόσλιν Πουκ

Πρωταγωνιστούν: Ιμέλντα Μάρκος και (σε αρχειακό υλικό) οι Φέρντιναντ Μάρκος, Τζορτζ Μπους, Ρίτσαρντ Νίξον, Ρόναλντ Ρέιγκαν, Φιντέλ Κάστρο, Μουαμάρ Καντάφι

Διάρκεια: 101 λεπτά

Διανομή: Cinobo

Η Ιμέλντα Μάρκος πέρα από τα 3.000 ζευγάρια παπούτσια της. Ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ για την παραποίηση της πραγματικότητας, με συμμετοχή στα φεστιβάλ του Λονδίνου, Στοκχόλμης και Βαρσοβίας

Το ντοκιμαντέρ είναι η αποτύπωση της πραγματικότητας - ποιας πραγματικότητας; Εκείνης, μάλλον, που θέλει να επιβάλει το κεντρικό πρόσωπό του, ή ο/η σκηνοθέτης του - και πόσο αριστουργηματικό είναι το παιχνίδι μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, τεκμηρίων και... fake news, όταν τα δυο μπλέκονται αριστοτεχνικά.

Αν το μόνο που γνωρίζει κανείς για την Ιμέλντα Μάρκος, την πάλαι ποτέ (ή διαχρονικά;) Πρώτη Κυρία των Φιλιππίνων, είναι πως διέθετε 3.000 ζευγάρια παπούτσια, το ντοκιμαντέρ αυτό θ' ανοίξει τα μάτια διάπλατα. Η Ιμέλντα κάθεται μπροστά στην κάμερα, σήμερα. Στα 90 χρόνια της, με το συμπαγές hairdo-κράνος, με τα φουσκωτά μαγουλάκια της, τα φουσκωτά μανικάκια της σε με μια σειρά από πανομοιότυπα φορέματα στολισμένα με εναλλασσόμενα περίτεχνα, πολύτιμα κοσμήματα. Μ' ένα βλέμμα τρυφερής αθωότητας και μελαγχολίας για την αδικία που της κατάφερε η ζωή - «Εχω λογαριασμούς σε 175 τράπεζες και δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω κανέναν!». Ενα κράμα Γιάννας Αγγελοπούλου (ως προς τα νεανικά χρόνια της) και Μαρίας Αντουανέτας (ως πρότυπο), μια μητέρα-δυνάστης, μια πανέξυπνη, δολοπλόκος πολιτικός που σκεπάζει αφοπλιστικά τα αποδεδειγμένα εγκλήματά της μ' ένα πέπλο παραπληροφόρησης - πιο απλά, αδυσώπητου ψέμματος, κοιτάζοντας το φακό. 

Εκεί, η Ιμέλντα, μιλώντας συχνά για τον εαυτό της στο τρίτο πρόσωπο, ανατρέχει στο παρελθόν. Απ' όταν ήταν μια φτωχή καλλονή που γνώρισε κι ερωτεύτηκε ο ανερχόμενος, τότε, Φέρντιναντ Μάρκος, στο στρατιωτικό νόμο που εκείνος, ως δικτάτορας, επέβαλε, «την καλύτερη περίοδο των Φιλιππίνων», που έγιναν αληθινός Παράδεισος! Το πώς εκείνη εκτόνωσε την αγοραστική μανία της αποκτώντας όχι μόνο δεκάδες ουρανοξύστες στη Νέα Υόρκη, αλλά κι ένα ολόκληρο φυσικό πάρκο άγριων ζώων που εισήγαγε από την Αφρική κι εγκατέστησε στο νησάκι Καλαουίτ (και καθόλου δεν πειράζει που εκτόπισε 254 οικογένειες κατοίκων σ' ένα άλλο νησί, παλαιά αποικία λεπρών, γιατί στ' αλήθεια δεν τους πείραζε να φύγουν). Το πώς σχεδίασε και δρομολόγησε την κατάχρηση του κρατικού προϋπολογισμού και των αμερικανικών βοηθημάτων, για ν' αποκτήσει η ίδια κι η οικογένειά της αμύθητα πλούτη αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων - πώς δεν δίστασε ν' αναθέσει τη δολοφονία του πολιτικού αντιπάλου του Μάρκος, που τύχαινε να είναι και παλιό φλερτ της. Πώς έκανε ό,τι πιο σκοτεινό, για το καλό των Φιλιππινέζων, ως η μητέρα που εκείνοι, άμοιροι, είχαν ανάγκη να τους φροντίζει (αν ήταν πολύ καλά παιδιά).

Η Γκρίνφιλντ κατ' αρχάς τραβά η ίδια υπέροχο υλικό στις σημερινές Φιλιππίνες. Καδράρει την Ιμέλντα με διακριτικά σκωπτικό χιούμορ, τις γειτονιές της φτώχειας με μάτια ανοιχτά. Διακόπτει την αφήγησή της με τον αντίλογο που περιμένεις ν' ακούσεις, από δημοσιογράφους, πολιτικούς, ακτιβιστές, ήρεμα και συγκροτημένα, αφήνοντας εκείνους να διαψεύσουν την πρωταγωνίστριά της, χωρίς, ποτέ, να κατηγορεί η ίδια ή να καταδεικνύει.

Φέρνει την ταινία της ως το σήμερα, όταν η Ιμέλντα αγωνίζεται να «βγάλει» αντιπρόεδρο της χώρας τον κακομοίρη, εύπιστο γιο της, τον Μπονγκμπόνγκ, ελπίζοντας ότι έτσι, όχι απλώς θα διαγραφούν οι κατηγορίες για κλοπή δημόσιας περιουσίας, αλλά κι ότι θ' αποκτήσει και πάλι τη θέση της ως Πρώτη Κυρία, ακόμα καλύτερα, Πρώτη Μητέρα - όχι ότι την εγκατέλειψε ποτέ. Αν η Ιμέλντα Μάρκος είναι μια ακόμα προσωποποίηση, εξωτική, κωμική και φρικιαστική μαζί, των fake news, το σημαντικό στο «The Kingmaker» δεν είναι πως η Λόρεν Γκρίνφιλντ το κάθε ψέμα το εκθέτει και το ανατρέπει με τον κατάλληλο, αντίθετο ομιλητή. Είναι πως αποκαλύπτει, με υπομονή και χρησιμοποιώντας μια εξίσου ψεύτικη, εικαστική πανδαισία στο περιβάλλον της ηρωίδας της, πόσο εύκολα μπορεί κανείς να πείσει για μια «εναλλακτική» αλήθεια, αν είναι αρκετά οξυδερκής κι αδίστακτος.

Γιατί ενώ η πραγματικότητα ξεδιπλώνεται ακέραια στην ταινία, η Ιμέλντα σ' έχει ήδη υπνωτίσει, με την τρυφερή φωνή της, την ομορφιά της νιότης της, τη λαιμαργία να δεις πόσα, μα πόσα πολλά παπούτσια, χρυσά βάζα, μπιζού, κτίρια συγκέντρωσε, μέσα σε δυο δεκαετίες, στο σεντούκι της. Γιατί είναι μια προσωπικότητα συναρπαστική, μια πλουμιστή μεταμόρφωση του Κακού, μια εθιστική, σήμερα, τρελογιαγιά, από την οποία δεν μπορείς να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου, όσο κι αν σε παραλύει ο τρόμος. Κι αυτό, ακριβώς, είναι η επιτυχία της Λόρεν Γκρίνφιλντ - η απόδειξη του πόσο εύκολο είναι να πιστέψεις το παραμύθι.

*

Γάτα στον Τοίχο

Cat in the Wall

Βέσελα Καζάκοβα και Μίνα Μιλέβα

4 στα 10

Βουλγαρία, Μ. Βρετανία, Γαλλία, 2019, Εγχρωμο

Παραγωγή: Βέσελα Καζάκοβα, Μίνα Μιλέβα, Λάμπρος Ατεσλης, Κριστόφ Μπράντσερ

Σκηνοθεσία: Βέσελα Καζάκοβα και Μίνα Μιλέβα

Σενάριο: Βέσελα Καζάκοβα και Μίνα Μιλέβα

Φωτογραφία: Ντίμιταρ Κόστοβ

Μοντάζ: Ντόνκα Ιβάνοβα

Μουσική: Αντι Κάουτον

Πρωταγωνιστούν: Ιρίνα Ατανάσοβα, Εϊντζελ Γκένοβ, Γκίλντα Γουά, Τζον-Τζο Ινκπεν, Καντίσα Τζι Καμάρα

Διάρκεια: 92 λεπτά

Γλώσσα: Αγγλικά, Βουλγαρικά

Υπότιτλοι: Ελληνικά

Διανομή: Cinobo

Ένα ρεαλιστικό πορτρέτο της Αγγλίας του Brexit, με τη δύναμη του βλέμματος δύο δυναμικών γυναικείων υπογραφών του σινεμά τεκμηρίωσης, οι οποίες στη μετάβαση προς τη μυθοπλασία ξεχνούν πως εδώ έχει μεγαλύτερη σημασία η (κινηματογραφική) ουσία και όχι το μήνυμα. Βραβείο Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ της Βαρσοβίας.

Γράφει ο Μανώλης Κρανάκης (Flix)

Η Ιρίνα, μια ανύπαντρη μητέρα από τη Βουλγαρία, μένει στις εργατικές κατοικίες στα προάστια του Λονδίνου. Οπως είναι αναμενόμενο, η ζωή της είναι κάθε άλλο παρά ειδυλλιακή: οι προσπάθειες να αξιοποιήσει το πτυχίο Αρχιτεκτονικής που έφερε από την πατρίδα πέφτουν στο κενό, καθώς η δουλειά στο μπαρ και οι καθημερινοί καβγάδες με τους γείτονες την απομακρύνουν ολοένα περισσότερο από τα όνειρά της. Ωσπου, μια μέρα, κάνει την εμφάνισή της μια αδέσποτη γάτα, η οποία μοιάζει να γίνεται μέλος της «οικογένειας», πριν τη διεκδικήσουν με τη σειρά τους ένας ένας όλοι οι κάτοικοι του κτιριακού συγκροτήματος.

Είναι κάτι παραπάνω από φανερή η προσπάθεια των Μίνα Μιλέβα και Βεσέλα Καζακόβα (από τη Βουλγαρία με έδρα το Λονδίνο, προϋπηρεσία στο ακτιβιστικό ντοκιμαντέρ και ουσιαστικά «ανεπιθύμητες» από τη βουγλαρική κυβέρνηση για τις αποκαλύψεις τους γύρω από τη διαφθορά του κομμουνιστικού κόμματος) να καταγράψουν γλαφυρά τη σημερινή πραγματικότητα στο Λονδίνο του Brexit, του gentrification και άλλων έννοιών που αποκτούν κάθε λεπτό διαφορετικό νόημα, μέσα από το βλέμμα του «ξένου» που πρέπει καθημερινά να αποδεικνύει το δικαίωμα που έχει να ζει σε ένα άλλο μέρος από αυτό που γεννήθηκε.

Λέγοντας «γλαφυρά», εννοούμε και με υστερία και υπερβολή στο ρεαλισμό και μια συνεχή «καταγγελία» και με «φορετά» ψεύτικα τελικά τσιτάτα γύρω από την παγκοσμιοποιήση, το χαμένο όνειρο του σοσιαλισμού, τη νέα τάξη των πραγμάτων παγκοσμίως, πρακτικές που βοηθούν στην εύκολη (βλ και λαϊκίστικη) ταύτιση του θεατή ο οποίος θέλει - και η ταινία κάνει τα πάντα για τον κάνει να το πιστέψει - να νιώσει όπως ακριβώς και η Ιρίνα, αλλά απομακρύνουν την ουσία από την, έστω και με κλισέ, κινηματογραφική ανάπτυξή της.

Αυτό δεν αφαιρεί από την ταινία την ενέργειά της και την πιστότητα στην τρυφερή χαρτογράφηση της ελπίδας για μια νέα ζωή σε έναν τόπο που ωστόσο αλλάζει πιο γρήγορα απ' όσο προλαβαίνεις να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Δεν τη βοηθάει όμως να εκμεταλλευτεί την αλληγορική ιδέα με τη «γάτα στον τοίχο» που δίνει και τη μυθοπλαστική ανάσα στην θεωρητικά ντοκιμαντερίστικη υφή της υπόλοιποης ταινίας και να γίνει και το πραγματικά ανανεωτικό πορτρέτο της σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας, παραμένοντας διαρκώς σε εκείνο το χώρο που βρίσκονται οι ταινίες που νιώθεις ότι τις έχεις ξαναδεί και σε μια καλύτερη εκδοχή τους.

 

*

Το Μάτι της Κωνσταντινούπολης

The Eye of Istanbul

3 / 5

Ντοκιμαντέρ 2015 | Έγχρ. | Διάρκεια: 61'

Τούρκικη ταινία, σκηνοθεσία Μπινούρ Καραεβλί, Φατίχ Καϊμάκ

Η ιστορία του Τούρκου κορυφαίου φωτογράφου Αρά Γκιουλέρ, γνωστού και ως «μάτι της Κωνσταντινούπολης».

Αναλυτική κριτική από Χρήστο Μήτση

Κινηματογραφικά απλή, αλλά πολιτιστικά σημαντική κατάθεση, η οποία αποτυπώνει τον τρόπο σκέψης και τη διαχρονική αξία ενός σπουδαίου καλλιτέχνη.

Από τους σπουδαιότερους σύγχρονους φωτογράφους, ο αρμενικής καταγωγής Αρά Γκιουλέρ ξεκίνησε την καριέρα του το 1950 και για πάνω από μισό αιώνα απαθανάτισε με την κάμερά του ιστορικά γεγονότα, διεθνείς προσωπικότητες και την απλή καθημερινότητα της τούρκικης μεγαλούπολης, αποκτώντας το παρατσούκλι «μάτι της Κωνσταντινούπολης». Ο τρόπος με τον οποίο μεταμόρφωσε αυτήν την αστική πραγματικότητα σε ποιητική εικόνα εξιστορείται στο ντοκιμαντέρ των Καραεβλί και Καϊμάκ μέσα από τις δικές του εξομολογήσεις αλλά και μια σειρά συνεντεύξεων ειδικών και συνεργατών του. Μια κινηματογραφικά απλή, αλλά πολιτιστικά σημαντική κατάθεση, η οποία αποτυπώνει τον τρόπο σκέψης και τη διαχρονική αξία ενός σπουδαίου καλλιτέχνη, ο οποίος πέθανε πριν από λίγους μήνες σε ηλικία 90 ετών.

Τουρκία. 2015. Διάρκεια: 61΄. Διανομή: NEW STAR.

*

Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας

ΣΙΝΕΜΑ