STUDIO new star art cinema
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054 - 2108220008
Ώρες προβολών 29/10 – 4/11
*
ΚΟΣΜΟΣ ΣΕ ΕΚΣΤΑΣΗ του Γκλάουμπερ Ρόχα
(Βλέπε κάτω)
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 19.00
*
Γιοσέπ
(Βλέπε κάτω)
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 20.45
*
Τα χελιδόνια της ΚΑΜΠΟΥΛ
(Βλέπε κάτω)
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 22.00
*
Σατιαζίτ Ράι – 3 ταινίες
Για τον σκηνοθέτη και το έργο του:
Το τραγούδι του δρόμου
(Βλέπε κάτω και στον επάνω σύνδεσμο)
ΠΕΜΠΤΗ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ στις 17.00
*
ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ στις 17.00
*
ΔΕΥΤΕΡΑ/ΤΡΙΤΗ/ΤΕΤΑΡΤΗ στις 17.00
***
Terra em Transe / Κόσμος σε Εκσταση / Γκλάουμπερ Ρόχα / 1967
Χρησιμοποιώντας έναν φανταστικό τόπο, το Ελντοράντο, ο Ρόχα περιγράφει την πολιτική κατάσταση της Βραζιλίας τη δεκαετία του '60, αποδίδοντας συμβολικά τις πολιτικές κατευθύνσεις που επικρατούσαν και τους επηρεασμούς τους από τις πολυεθνικές, την Εκκλησία, τα ΜΜΕ και τις λαϊκές απαιτήσεις.
Συνοπτικά, οι πολιτικοί εμφανίζονται ως κατευθυνόμενοι και λαοπλάνοι, αφήνοντας τον εξαθλιωμένο λαό στη μοίρα του. Η ταινία αποτελεί την αναδρομή της ζωής ενός ακτιβιστή ποιητή και δημοσιογράφου σε σχέση με τη στήριξή του στον εκάστοτε «κατάλληλο» ηγέτη αλλά και με την εξέλιξη της ίδιας του της συνείδησης, που τελικά, μέσα από αλλεπάλληλες παλινδρομήσεις, καταλήγει να στηρίζει την ένοπλη πάλη.
Η ταινία έχει ένα βαθμό δυσκολίας στην κατανόησή της, αφού δεν ακολουθεί γραμμική αφήγηση και είναι ντελιριακή στο σύνολό της, σεναριακά και σκηνοθετικά, όντας απόλυτα επηρεασμένη από το Νέο Κύμα. Θεωρείται η πιο πολιτική ταινία του Ρόχα και γυρίστηκε κάτω από συνθήκες μυστικότητας, καθώς το σενάριο απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία. Η βραζιλιάνικη κυβέρνηση αρνήθηκε να τη στείλει στις Κάννες και στάλθηκε παράνομα, με την υποστήριξη της Κούβας και Ευρωπαίων κινηματογραφιστών. Κέρδισε το βραβείο των κριτικών στις Κάννες και τη Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Λοκάρνο.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 28/10/2020
*
Γιοσέπ – Josep
4 / 5
Animation 2020 | Έγχρ. | Διάρκεια: 71'
Γαλλοϊσπανοβελγική ταινία, σκηνοθεσία Ορέλ
Από Χρήστο Μήτση - 08/10/2020
Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, 2020, Εγχρωμο
Σκηνοθεσία: του Ορέλ
Σενάριο: Ζαν Λουί Μιλεσί
Μοντάζ: Τομάς Μπελέρ
Μουσική: Σίλβια Περέζ Κρουζ
Με τις φωνές των: Σερζί Λοπέζ, Εμανουέλ Βοτερό, Ξαβιέ Σερανό, Αλέν Κοσί, Φρανσουά Μορέλ, Σίλβια Περέζ Κρουζ
Διάρκεια: 71 λεπτά
Διανομή: Cinobo
Τον Φεβρουάριο του 1939 και μετά την πτώση της Βαρκελώνης, εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί Δημοκρατικοί καταφεύγουν στη Γαλλία. Ως ανεπιθύμητοι, οι περισσότεροι περιορίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ανάμεσά τους κι ο Καταλανός Γιοζέπ, ταλαντούχος ζωγράφος, ο οποίος θα αναπτύξει μια ριψοκίνδυνη φιλία με έναν Γάλλο χωροφύλακα.
Τον Φεβρουάριο του 1939 η Βαρκελώνη είχε μόλις πέσει στα χέρια των εθνικιστών του στρατηγού Φράνκο, ο οποίος προχωρούσε ακάθεκτος προς την περικυκλωμένη Μαδρίτη και το τέλος του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Μισό εκατομμύριο Δημοκρατικοί καταφεύγουν τότε κατά κύματα στη Γαλλία, όπου ως ανεπιθύμητοι, οι περισσότεροι περιορίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ανάμεσά τους κι ο Καταλανός Γιοσέπ, ταλαντούχος ζωγράφος, ο οποίος θα αφήσει πίσω του την έγκυο αρραβωνιαστικιά του. Στην αναζήτησή της θα τον βοηθήσει μυστικά ένας Γάλλος χωροφύλακας που θα τον συμπονέσει και θα προσπαθήσει να τον προστατεύσει από τη βίαιη συμπεριφορά των συναδέλφων του, ιστορία την οποία θα αρχίσει να αφηγείται, κατάκοιτος υπερήλικος πλέον, στον έφηβο εγγονό του.
Ο Γάλλος χωροφύλακας είναι φανταστικό πρόσωπο, ο Γιοσέπ (Μπαρτόλι) όμως ήταν ένας νεαρός πολιτικοποιημένος σκιτσογράφος, ενεργό μέλος του POUM, ο οποίος φυλακίστηκε σε γαλλικά στρατόπεδα, προτού δραπετεύσει και καταφύγει στο Μεξικό, ζήσει έναν παράφορο έρωτα με τη Φρίντα Κάλο και καταξιωθεί τελικά στη Νέα Υόρκη ως μοντέρνος ζωγράφος. Ο «συνάδελφός» του, γνωστός σκιτσογράφος της Le Monde Ορέλ (Ορελιέν Φρομάν), ξεκινά τη σκηνοθετική καριέρα του μεταφέροντας ελεύθερα την ιστορία του Ισπανού πολεμιστή και αρτίστα στη μεγάλη οθόνη. Σ’ αυτήν, το στενό κοστούμι του ιστορικού μελοδράματος συναντά την απελευθερωτική φόρμα του μοντέρνου, ενήλικου animation και ο αληθινός αγώνας μιας θαρραλέας επιβίωσης έναν διδακτικό μύθο για την πολιτική και ηθική ακεραιότητα.
Σκληρότητα και ευαισθησία συνυπάρχουν εδώ στην ίδια
μονοκοντυλιά, με τον Ορέλ να υιοθετεί μια τολμηρή διηγηματική ελευθερία, να εκμεταλλεύεται όλες τις
δυνατότητες του κινούμενου σκίτσου (ρεαλιστική, ονειρική, χιουμοριστική,
αποστασιοποιητική, συγκινητική, αλληγορική) και μέσα από ένα ευφάνταστο ταξίδι
μπροστά και πίσω στο χρόνο να κοιτά κατάματα την Ιστορία, ρίχνοντας φως στις
σκοτεινότερες, λιγότερο ένδοξες γωνιές της. Η σύνδεσή τους με το παρόν είναι
άμεση και αφυπνιστική, σε μια αγκαθωτή στην όψη μα τρυφερή στην καρδιά
κινηματογραφική έκπληξη, η οποία επιλέχτηκε στο επίσημο πρόγραμμα του 73ου
Φεστιβάλ Κανών, που δεν διεξήχθη τελικά, ενώ απέσπασε το βραβείο κοινού και
σεναρίου στις 26ες Νύχτες Πρεμιέρας.
Γαλλία, Ισπανία. 2020. Διάρκεια: 71΄. Διανομή: CINOBO.
*
Τα Χελιδόνια της Καμπούλ
The Swallows of Kabul
των Ζαμπού Μπρετμάν & Ελεά Γκομπέ-Μεβεγιέκ
Γράφει η Πόλυ Λυκούργου
6 στα 10
Γαλλία, Ελβετία, Λουξεμβούργο, Μονακό, 2019, Εγχρωμο
Παραγωγή: Ρεζινάλντ ντε Γκιλεμπόν, Μπερτοσά Ζοέλ, Μισέλ Μερκτ
Σκηνοθεσία: Ζαμπού Μπρετμάν & Ελεά Γκομπέ-Μεβεγιέκ
Σενάριο: Ζαμπού Μπρετμάν, Σεμπαστιάν Ταβέλ
Μοντάζ: Φρανσουά Μπερνάρ
Μουσική: Αλέξις Ρολτ
Με τις φωνές των: Σιμόν Αμπκαριάν, Ζιτά Ανρό, Σουάν Αρλόντ
Διάρκεια: 81 λεπτά
Διανομή: Cinobo
Χειροποίητο 2D animation με σημαντικό πολιτικό σχόλιο, που μπορεί να μην ξεφεύγει εντελώς από τα κλισέ, αλλά συγκινεί και προβληματίζει. Επίσημη συμμετοχή στο «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ των Καννών και υποψήφιο στα Βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Τέλη δεκαετίας του 90, Καμπούλ, Αφγανιστάν. Η κυριαρχία των Ταλιμπάν έχει ισοπεδώσει την πόλη - κυριολεκτικά και ηθικά. Το πανεπιστήμιο έχει βομβαρδιστεί, οι βιβλιοθήκες καταστραφεί, η μουσική και οι τέχνες απαγορευτεί. Οι γυναίκες υποχρεώνονται να φορούν μπούρκα και να μένουν σπίτι, ή, αν χρειάζεται να κυκλοφορήσουν, να συνοδεύονται από τον άντρα-κηδεμόνα τους. Οι γυναίκες, ως σώμα και πνεύμα, έχουν «εξαφανιστεί». Το μόνο που κυκλοφορεί ελεύθερα είναι η βία. Δημόσιες εκτελέσεις σε πλατείες και γήπεδα υπενθυμίζουν καθημερινά ποιος έχει την απόλυτη εξουσία πάνω στην ανθρώπινη ζωή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι δρόμοι δύο ζευγαριών τέμνονται. Οι Ζουνάιρα και ο Μόσεν - δύο νέοι, ερωτευμένοι κι (ακόμα) αντιδραστικοί απέναντι στο καθεστώς. Ο Μόσεν, πιο θυμωμένα: βλέπει τα ιδανικά του να βουλιάζουν και σταδιακά πέφτει σε κατάθλιψη. Η Ζουνάιρα πιο επαναστατικά, με την αισιοδιοξία που διατηρεί αυτός που έχει δίκιο: δεν μπορεί, αυτός ο εφιάλτης θα τελειώσει. Από την άλλη, ο Ατίκ και η Μουζαράτ, δύο μεσήλικες χωρίς καμία αισιοδοξία. Εκείνος είχε πολεμήσει με θάρρος και πίστη εναντίον των Σοβιετικών και τώρα είναι επιστάτης σε γυναικείες φυλακές. Εκείνη, στο τελευταίο στάδιο καρκίνου. Οταν μία απερίσκεπτη πράξη της Ζουνάιρα την οδηγήσει σε ένα κελί του Ατίκ, να περιμένει την εκτέλεσή της, κάτι θα ξυπνήσει κάτω από τον υποταγμένο, γκρι ουρανό της Καμπούλ.
Αρχές του 2000, ο Αλγερινός συγγραφέας Γιασμίνα Χάντρα (ψευδώνυμο που διατηρεί, τιμώντας τη γυναίκα του, ο Μοχάμεντ Μουλεσεχούλ) έγραψε το best seller μυθιστόρημα και το 2019 η σκηνοθέτης Ζαμπού Μπρεϊτμάν και η καρτουνίστα Ελεά Γκομπέ-Μεβελέκ το μετέφεραν στην μεγάλη οθόνη, με ένα μελαγχολικό, χειροποίητο animation, το οποίο έκανε την πρεμιέρα του στο «Ενα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Καννών. Κι ίσως να ήταν ο μόνος τρόπος να μεταφερθεί μία τέτοια ιστορία με σκίτσα. Η βαρβαρότητα είναι αβάσταχτη - ακόμα κι όταν μεταμφιέζεται σε αχνά, μουντά, χρώματα νερομπογιάς.
Η Μπρεϊτμάν άλλωστε πήρε την απόφαση να γυρίσει κανονικά την ταινία, οι ηθοποιοί της να παίξουν τους ρόλους κι όχι μόνο να τους σπικάρουν, ενώ η Γκομπέ-Μεβελέκ σχεδίασε από πάνω το 2D animation. Αυτή η τεχνική που έχει χρησιμοποιηθεί κι αρκετές άλλες φορές στο παρελθόν («Βαλς με τον Μπασίρ», 2008) δίνει μία πραγματική ένταση κι ενέργεια στους διαλόγους και τη δράση, ένα κομμάτι που πάλλεται κάτω από το σκίτσο. Το ίδιο κάνει και η αντίστιξη των ξεβαμμένων χρωμάτων της ταινίας και του έμμεσα απειλητικού sound design. Ενώ η εικόνα δεν χρησιμοποιεί μια θερμή χρωματική παλέτα για να αποτυπώσει τον τρόμο, ο ήχος (ο συνεχής εχθρικός βόμβος μιας πόλης που η αγριότητα κυριαρχεί) σε βάζει στη συναισθηματική φόρτιση των ηρώων. Από στιγμή σε στιγμή, μπορεί να χάσεις τη ζωή σου. Χαρακτηριστική μία σκηνή λιθοβολισμού: δεν βλέπουμε την αγριότητα, αλλά ακούμε τον ήχο της πέτρας πάνω σε σάρκα και κόκκαλα. Είναι αρκετό.
Ο συνδυασμός των δύο κατασκευάζει μία ατμόσφαιρα μελαγχολίας, εγκλωβισμού, απόγνωσης - όχι μόνο για τους ήρωες, αλλά και για εμάς: πώς είναι δυνατόν να έχουμε επιτρέψει να κυριαρχήσει ένα τέτοιο καθεστώς στο σύγχρονο κόσμο; Ξαφνικά τα αχνά χρώματα στην οθόνη καταπιέζουν, υποδηλώνουν μία συλλογική παραίτηση. Μία παράλογη εκλογίκευση, αποδοχή. Κι αυτό θα μπορούσε να είχε ένα ακόμα πιο συγκλονιστικό αντίκτυπο στο θεατή, αν δεν υπογραμμιζόταν από έναν διδακτισμό και μελοδραματισμό στο σενάριο. Οι χαρακτήρες παραείναι στερεοτυπικοί και οι διάλογοί τους αρκετά κλισέ σε σημεία.
Στο σύνολο όμως, αυτό το ενήλικο, πολιτικό animation καταφέρνει να υπενθυμίσει πόσο εύθραυστες πραγματικότητες είναι η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η ελευθερία. Πόσο χειραγωγικός ο τρόμος και η ωμή βία. Και πόσο τελικά η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η τιμή και, πάνω από όλα, η αγάπη θα βρουν τον τρόπο να δραπετεύσουν, να αποδημήσουν από τους μελανούς, βαρείς ουρανούς.
*
Το Τραγούδι του Δρόμου
Pather Panchali
Δραματική | 1955 | Α/Μ | Διάρκεια: 125'
Ινδική ταινία, σκηνοθεσία Σατγιαζίτ Ράι με τους: Ούμα Ντας Γκούπτα, Κάνου Μπανερτζί, Σουμπίρ Μπανερτζί
5/5 αστεράκια
Η ζωή του μικρού Άπου, γιου ενός φτωχού αγρότη, σε ένα χωριό των Ινδιών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Τα διδάγματα του νεορεαλισμού
ταξιδεύουν ως την νοτιοανατολική Ασία σε ένα αριστούργημα ποιητικών εικόνων,
ανθρώπινων συναισθημάτων και συγκινητικών μαθημάτων ζωής. Η πρώτη ταινία του
σπουδαίου Σατγιαζίτ Ράι (σε μουσική Ραβί Σανκάρ), ο οποίος μαζί με τον Ακίρα
Κουροσάβα έκανε γνωστό σ’ όλον τον κόσμο το σινεμά της Ανατολής.
STUDIO new star art cinema
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33
ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054 –2108220008
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.