New Star: Εκδήλωση αλληλεγγύης στον λαό της Κούβας ― 69 χρόνια από την 26 Ιουλίου 1953 ― Η Επανάσταση συνεχίζεται ― Προβολή ντοκιμαντέρ - Καλλιτεχνικό πρόγραμμα ― Τρίτη, 26/7/2022 - ΕΑΤ/ΕΣΑ, Πάρκο Ελευθερίας, 20:00

 

ΚΟΥΒΑ -69 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 26η ΙΟΥΛΊΟΥ 1953

Από την επίθεση στη Μονκάδα στην Επανάσταση που συνεχίζεται

 

Η NEW STAR  σας καλει στην Τιμητικη εκδηλωση ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στον λαο της ΚΟΥΒΑΣ

στον ιστορικό χώρο του πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ, στο Πάρκο Ελευθερίας.(ΜΕΤΡΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ)

ΤΡΙΤΗ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022 στις 20.00 (ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ)

 

Θα μιλησει ο ΠΡΕΣΒΗΣ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αραμίς Φουέντε Ερνάντες

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τους

ΑΜΔΡΙΑΝΟΥ ΣΟΦΙΑ

ΓΑΝΩΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΘΕΛΜΑ

ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΑΡΕΤΗ

ΚΟΡΟΜΗΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΜΑΡΑΖΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΧΟΥΡΣΟΥΛΙΔΟΥ ΜΑΓΔΑ

*
Θα απαγγείλουν οι Ποιητες

ΜΑΝΙΑΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΠΟΥΡΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

*

Θα προβληθεί σε Α ΠΡΟΒΟΛΗ το ΚΟΥΒΑΝΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

ΚΟΥΒΑ, ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, ΠΡΙΝ ΤΟ 1959

Cuba, Caminos de Revolución - Antes del 59'

(ΔΙΑΡΚΕΙΑ 60 ΛΕΠΤΑ)

 

Σπάνια έχουμε την ευκαιρία να δούμε και να ακούσουμε γι’ αυτά τα γεγονότα από πρώτο χέρι, και το ντοκιμαντέρ αυτό είναι ό, τι πιο κοντινό θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε μια τέτοια εμπειρία. 

Ένα ντοκιμαντέρ για την Κούβα φτιαγμένο από Κουβανούς, γεμάτο με μοναδικά και συνταρακτικά πλάνα και φωτογραφίες από την Κούβα της εποχής, τις αμερικανικές αποβάσεις, τις λαϊκές εξεγέρσεις, τους νεκρούς στους δρόμους της Αβάνας, πρωτοσέλιδα, κι έπειτα τον Επαναστατικό Στρατό στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα.

Ακούμε μέσα από συνεντεύξεις και ηχογραφημένες ομιλίες, τη φωνή το Τσε, του Φιντέλ, του Ραούλ Κάστρο και αλλων ηγετων της Επαναστασης

Γνωρίζουμε ήδη κομμάτια αυτής της ιστορίας, γνωρίζουμε ήδη πόσο τραγικά δυσανάλογοι ήταν οι αριθμοί που είχαν στις γραμμές τους οι αντάρτες σε σχέση με τον στρατό του Μπατίστα. Κι αυτό κάνει ακόμα πιο ισχυρό το απόσπασμα της συνέντευξης του Φιντέλ Κάστρο στον Αμερικανό δημοσιογράφο Χέρμπερτ Μάθιους, πάνω στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα, όπου τον ακούμε να λέει, στα αγγλικά,  "Έχουμε ανοίξει το δρόμο της Κουβανικής Επανάστασης. [...] Όπως είδατε κατά τη διάρκεια της πορείας, υπάρχουν χιλιάδες άντρες που θα ήθελαν να ενωθούν μαζί μας, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να τους δεχθούμε λόγω έλλειψης όπλων. Ελπίζουμε όμως να αποκτήσουμε αυτά τα όπλα από τους ίδιους τους στρατιώτες του Μπατίστα. Αυτό είναι μόνο η αρχή." Ήταν αυτή η ιστορική συνέντευξη και το ρεπορτάζ του Μάθιους στους New York Times που απέδειξε στον κόσμο ότι το ανταρτικό υπάρχει και διέψευσε την προπαγάνδα του δικτάτορα Μπατίστα.

Αυτή τη φορά, ευτυχώς για την Κούβα, η επανάσταση θα έρθει πραγματικά στην εξουσία. Δεν θα είναι όπως το 1895 που ήρθαν οι Αμερικανοί και έγιναν ιδιοκτήτες. Όταν επενέβησαν την τελευταία στιγμή και μετά δεν άφησαν να μπει ούτε ο Καλίξτο Γκαρθία που είχε παλέψει 30 χρόνια, δεν τον άφησαν να μπει στο Σαντιάγο της Κούβας. Δεν θα είναι όπως το 1933 που ο κόσμος άρχισε να πιστεύει ότι γίνεται επανάσταση, ήρθε ο κ. Μπατίστα, πρόδωσε την Επανάσταση, κατέλαβε την εξουσία και καθιέρωσε μια δικτατορία για έντεκα χρόνια. Δεν θα είναι όπως τo 1944 τη χρονιά που τα πλήθη πιστεψε ότι ο λαός είχε επιτέλους έρθει στην εξουσία και αυτοί που ήρθαν στην εξουσία ήταν οι κλέφτες. Ούτε κλέφτες, ούτε προδότες αυτή τη φορά αυτή είναι η Επανάσταση... 

Ο ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ για την 26 ΙΟΥΛΙΟΥ

Υπάρχει ένα επιχείρημα πιο ισχυρό από τ’άλλα: Είμαστε Κουβανοί, και το να είσαι Κουβανός συνεπάγεται ένα καθήκον⋅ η μη εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος είναι έγκλημα, είναι προδοσία. Είμαστε περήφανοι για την ιστορία της πατρίδας μας⋅ τη μάθαμε στο σχολείο και μεγαλώσαμε ακούγοντας για ελευθερία, δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα. Διδαχθήκαμε να τιμούμε το ένδοξο παράδειγμα των ηρώων και των μαρτύρων μας. Τσεσπέδες, Αγκραμόντε, Ματσέο, Γκόμεζ και Μαρτί ήταν τα πρώτα ονόματα που χαράχτηκαν στο μυαλό μας.

Διδαχθήκαμε να τιμούμε και να υπερασπιζόμαστε την αγαπημένη σημαία με το μοναχικό αστέρι, και να τραγουδάμε κάθε απόγευμα τους στίχους του Εθνικού μας ύμνου: “Μια ζωή με αλυσίδες είναι ζωή μες στην ατίμωση και τη ντροπή” και “να πεθαίνεις για την πατρίδα σημαίνει να ζεις για πάντα!”. Όλα αυτά τα μάθαμε και δε θα τα ξεχάσουμε ποτέ, ακόμα κι αν σήμερα στην πατρίδα μας θάνατος και φυλακή περιμένουν όσους εφαρμόζουν τις ιδέες που διδάχθηκαν από κούνιας. Γεννηθήκαμε σε μια χώρα ελεύθερη που μας κληροδότησαν οι γονείς μας, και το νησί αυτό θα βυθιστεί στη θάλασσα πριν δεχτούμε να γίνουμε σκλάβοι οποιουδήποτε.

Σε ένα μόνο πράγμα είμαστε όπως το 1953. Έχουμε την ίδια πίστη στο μέλλον της πατρίδας, την ίδια πίστη στις ικανότητες του λαού μας, την ίδια σιγουριά για τη νίκη, την ίδια χαρά που μπορούμε να ονειρευόμαστε όλα όσα θα γίνουν πραγματικότητα αύριο, πάνω στα όνειρα του χθες που ήδη πραγματοποιήθηκαν.

Δόξα στη σημερινή 26η Ιουλίου και σε εκείνους που, τέτοια μέρα, σαράντα εννέα χρόνια πριν, έχυσαν το αίμα τους και έδωσαν τη ζωή τους για να συνεχίσουν με ολοένα μεγαλύτερη συνείδηση την πορεία πάνω στο μονοπάτι που χάραξαν οι προκάτοχοί τους!

Δόξα στον λαό που μέσα από τη διδαχή των δίκαιων ιδεών και των ηρωικών παραδόσεων, έχει παραμείνει πιστός σ’ αυτές και θα παραμείνει πιστός αύριο και για πάντα ως τη νίκη!

Τι είμαστε, τι θα είμαστε αν όχι μια και μοναδική ιστορία, μια και μοναδική ιδέα, μια και μοναδική βούληση για πάντα;

Το Κίνημα της 26ης Ιουλίου 

Το Κίνημα της 26ης Ιουλίου ήταν μία επαναστατική ομάδα με ηγέτη τον Φιντέλ Κάστρο, που σχεδίασε και πέτυχε το 1959 την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα.
Η ονομασία του προήλθε μετά από μία αποτυχημένη πολεμική επιχείρηση στη Μονκάδα, η οποία έλαβε χώρα στις 26 Ιουλίου 1953.

Μετά από αυτή την επίθεση, η ομάδα ανασυγκροτήθηκε στο Μεξικό, το 1955, έχοντας ως μέλη 82 εξόριστους επαναστάτες, μεταξύ αυτών ο Φιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του Ραούλ καθώς και ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, με αποστολή τον σχηματισμό ενός αντάρτικου στρατού για την ανατροπή του καθεστώτος της Κούβας. Άλλα μέλη του κινήματος, όπως ο Φρανκ Παΐς και ο Αρμάντο Χαρτ, παρέμειναν στην Κούβα, σχεδιάζοντας δολιοφθορές.

Σε ό,τι αφορά στο πολιτικό του πρόγραμμα, το κίνημα της 26ης Ιουλίου ήταν υπέρ μίας γεωργικής μεταρρύθμισης αναδιανομής της γης.

Στις 25 Νοεμβρίου του 1956, η ομάδα των ανταρτών επιβιβάστηκε στο πλοιάριο Γκράνμα και αποβιβάστηκε στην Κούβα στις 2 Δεκεμβρίου.

Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες ανάγκασαν το πλήρωμα να προσαράξει στις ακτές του νησιού καθυστερημένα και σε διαφορετικό σημείο από το αρχικά συμφωνημένο. Κατά την απόβασή τους, δέχτηκαν επίθεση από τα στρατεύματα του καθεστώτος του Μπατίστα, από την οποία επέζησαν τελικά 15-20 αντάρτες.

Η ολιγάριθμη αυτή ομάδα ανασυντάχθηκε καταφεύγοντας στα βουνά της Σιέρρα Μαέστρα και αποτέλεσε τον πρώτο πυρήνα της Κουβανικής Επανάστασης, που διήρκεσε για τα επόμενα δύο περίπου χρόνια και οδήγησε τελικά στην ανατροπή του Μπατίστα.
Μετά την επιτυχία της επανάστασης, το κίνημα της 26ης Ιουλίου συνενώθηκε με άλλες πολιτικές ομάδες, σχηματίζοντας τον Ιούλιο του 1961 ένα νέο πολιτικό κόμμα, τις Ενωμένες Επαναστατικές Οργανώσεις, οι οποίες μετεξελιχθηκαν το 1965 στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας.