Η (αν)αρθρογραφία της (κρ)ΑΥΓΗΣ και η (π)ειρινική πάλη του ΣΥΡΙΖΑ − Ελισαίος Βαγενάς: Στο ένα μάτι δάκρυ υποκρισίας, στο άλλο η χαρά της αφοσίωσης σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ

Τρία πουλάκια κάθονταν στων ΗΠΑ το ταμπούρι

Η αποχώρηση ΗΠΑ - Ρωσίας από τη Συνθήκη εξάλειψης των πυραύλων μεσαίου και μικρού βεληνεκούς (INF) και τα δάκρυα του ΣΥΡΙΖΑ

*

Του Ελισαίου BΑΓΕΝΑ
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ

*

Στις αρχές Φλεβάρη οι ΗΠΑ έθεσαν σε εφαρμογή την απόφασή τους για αποχώρηση από τη Συνθήκη εξάλειψης των πυραύλων μεσαίου και μικρού βεληνεκούς (INF), που είχαν υπογράψει με την ΕΣΣΔ το 1987. Αμεση ήταν η αντίδραση της Μόσχας, που επίσης ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τη Συνθήκη.

Διάφοροι εμπειρογνώμονες εκτιμούν πως το επόμενο βήμα θα είναι η κατάργηση και της συμφωνίας ΗΠΑ - Ρωσίας για τη μείωση των στρατηγικών πυρηνικών όπλων (START - 3), που υπεγράφη το 2010.

ΣΥΡΙΖΑ: Στο ένα μάτι λάμπει δάκρυ υποκρισίας, στο άλλο η χαρά της αφοσίωσης σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ

Όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω, οι εξελίξεις αυτές σηματοδοτούν μια νέα φάση του ανταγωνισμού ανάμεσα στις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες οι οποίες διαθέτουν πυρηνικά όπλα, και δεν αφορούν απλώς τις αμερικανορωσικές σχέσεις.

Ωστόσο, εκείνο που για αρχή είναι εντυπωσιακό είναι η υποκρισία με την οποία αντιμετώπισε το θέμα η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυγή», που δημοσίευσε άρθρο του Π. Τριγάζη με τίτλο «Βαρύτατο πλήγμα για την ευρωπαϊκή ασφάλεια».

Εκεί αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι

«σημειώνεται νέο μεγάλο πισωγύρισμα στην υπόθεση του πυρηνικού αφοπλισμού» και ότι «η σημερινή Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με νέες απειλές», ενώ ακολουθεί κάλεσμα για ενίσχυση του λεγόμενου «αντιπυρηνικού κινήματος».

Ποιοι όμως τα γράφουν αυτά;

• Δεν είναι αυτοί που τότε, ως ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, πανηγύριζαν για τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και έβλεπαν σε αυτήν την εξέλιξη πως «ανοίγουν οι δρόμοι για τη δημοκρατία και την ειρήνη»;
• Δεν είναι αυτοί που σήμερα, ως ΣΥΡΙΖΑ, έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ;
• Δεν είναι αυτοί που έχουν δώσει τη Σούδα, που στήνουν σε όλη τη χώρα νέες βάσεις ως εφαλτήρια των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που εκσυγχρονίζουν τον Αραξο για να «φιλοξενήσει» τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα;
• Δεν είναι αυτοί που συμμετέχουν ενεργά στα επιχειρησιακά σχέδια του ΝΑΤΟ, το οποίο έχει χαράξει τη γραμμή του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος» και εκπονεί ανάλογα θερμοπυρηνικά σχέδια;
• Δεν είναι αυτοί που ως κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν το 2017, μαζί με τις ΗΠΑ και χώρες του ΝΑΤΟ, τη Συνθήκη απαγόρευσης των πυρηνικών όπλων, η οποία πέρασε από τον ΟΗΕ με τις ψήφους 120 χωρών, αν και έχει καθαρά διακηρυκτικό χαρακτήρα;

Όσο κι αν ανοίγει η κάνουλα με τα κροκοδείλια δάκρυα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την απόσυρση ΗΠΑ - Ρωσίας από τη Συνθήκη INF, αυτά δεν μπορούν να ξεπλύνουν την εμπλοκή τους, την εγκληματική στήριξη που παρέχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στα φονικά σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών.

Ο «πολυπολικός κόσμος» των πυρηνικών όπλων

Τα τελευταία χρόνια είμαστε μάρτυρες μιας προπαγάνδας την οποία καλλιεργούν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει ασφαλέστερος μόνο και μόνο γιατί αναδεικνύονται «νέοι πόλοι» παγκόσμιας ισχύος.

Γιατί δίπλα «στη μία και μόνη υπερδύναμη», τις ΗΠΑ, εμφανίζονται νέες δυνάμεις οι οποίες αμφισβητούν την υπεροχή της, όπως η Κίνα, η ΕΕ, η Ρωσία κ.ο.κ.

Προσπαθούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να πείσουν τους εργαζόμενους πως ο καπιταλισμός «αυτορρυθμίζεται» με αυτόν τον τρόπο, «φτιάχνει νέους πόλους ισχύος» και θα γίνει ασφαλέστερος.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως αυτό που παρακολουθούμε είναι η «κορυφή του παγόβουνου» στις διεργασίες αλλαγής του συσχετισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

• Ο πόλεμος, όμως, είναι σύμφυτος με τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος, πολύ περισσότερο στο ανώτατο στάδιό του, το ιμπεριαλιστικό, και δεν εξαρτάται από τον αριθμό των «πόλων ισχύος».

Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμ. Μακρόν ζήτησε να φτιαχτεί ένας «πραγματικός ευρωπαϊκός στρατός» για «να προστατευθούμε» - όπως είπε - «από την Κίνα, τη Ρωσία, ακόμα και από τις ΗΠΑ».

Όπως είναι γνωστό, εκτός των ΗΠΑ - Ρωσίας και άλλες ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις διαθέτουν και αναπτύσσουν πυρηνικά όπλα.  
Στην πρώτη πεντάδα, μαζί με ΗΠΑ - Ρωσία, βρίσκονται η Βρετανία, η Γαλλία και η Κίνα, κι από κοντά έρχονται το Ισραήλ και άλλες χώρες, ενώ άλλες επιδιώκουν να αποκτήσουν τα επόμενα χρόνια πυρηνικά όπλα, αναπτύσσοντας την πυρηνική τεχνογνωσία τους.

Οι ΗΠΑ με την αποχώρησή τους από τη Συνθήκη INF επιδιώκουν να «στριμώξουν» τη Ρωσία, γνωρίζοντας πως είναι ισχυρότερες οικονομικά. Ετσι, θεωρητικά πιο εύκολα θα αντεπεξέλθουν σε μια νέα «κόντρα» ανάπτυξης πυρηνικών όπλων.

Την ίδια ώρα, δεν κρύβουν ότι επιδιώκουν να θέσουν όρια και στις άλλες ανερχόμενες πυρηνικές δυνάμεις.

Έτσι, π.χ. σύμφωνα με διαφορικές εκτιμήσεις ένα σημαντικό ποσοστό των πυρηνικών όπλων της Κίνας (από το 30% έως και το 95%) στηρίζεται σε πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς, ωστόσο η Κίνα -όπως και η Γαλλία- δεν δεσμεύεται από κάποια συμφωνία περιορισμού αυτών των όπλων.

Οι ΗΠΑ, ανακατεύοντας γερά την «τράπουλα» των συμφωνιών για τα πυρηνικά όπλα, ισχυρίζονται πως επιδιώκουν να πιέσουν όχι μόνο τη Ρωσία αλλά και τις άλλες πυρηνικές δυνάμεις να υπογράψουν από κοινού μια νέα ανάλογη συνθήκη.

Αυτό που δεν λένε οι ΗΠΑ είναι ότι μέσα από αυτήν τη νέα συμφωνία θέλουν να διασφαλίσουν τη σημερινή πυρηνική υπεροχή τους έναντι των ανταγωνιστών τους.

Αποπροσανατολιστικοί στόχοι της δήθεν «αντιπυρηνικής πάλης»

Το άρθρο της «Αυγής», αφού αποσιωπά πλήρως τις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ

• για τη βαθιά εμπλοκή της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, καθώς και 
• για το «ξέπλυμα» που με μαστοριά κάνει στο ρόλο ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ,

στο τέλος απευθύνει ένα κάλεσμα σε «αντιπυρηνική πάλη», για να υπογραφούν νέες συμφωνίες ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ρωσία για τα πυρηνικά όπλα.Πρόκειται για ένα εντελώς παραπλανητικό κάλεσμα.

Καταρχάς, ακόμα κι αν τηρούνταν όλες οι προηγούμενες συμφωνίες, τα πυρηνικά που απομένουν στον πλανήτη μας είναι σε θέση να τον τινάξουν στον αέρα πολλές φορές.

Οι συμφωνίες αυτές έχουν δεκάδες «παράθυρα» για την ανάπτυξη νέων, εξίσου καταστροφικών όπλων, όπως είναι π.χ. τα σχέδια στρατιωτικοποίησης του Διαστήματος που προωθούνται κυρίως από τις ΗΠΑ, οι νέοι «άτρωτοι» πύραυλοι της Ρωσίας, ή τα «όπλα προηγμένης τεχνητής νοημοσύνης» που σχεδιάζουν ευρωπαϊκά και άλλα μονοπώλια.

Το κυριότερο, όμως, είναι πως η «Αυγή» αποκρύπτει τη ρίζα του φαινομένου που βλέπουμε. Ότι δηλαδή, όπως έχει αποδείξει η ζωή, αυτή είναι η κατάληξη του σφοδρού ανταγωνισμού των αστικών τάξεων, που επιδιώκουν να αυξήσουν την ισχύ τους για να επιτύχουν τον έλεγχο:

• Των ενεργειακών πηγών (πετρελαίου, φυσικού αερίου κ.ά.) και δρόμων μεταφοράς τους (αγωγών, λιμανιών κ.ο.κ), καθώς και του ορυκτού πλούτου, των σπάνιων γαιών, των αποθεμάτων νερού.
• Των χερσαίων και θαλάσσιων διόδων μεταφοράς εμπορευμάτων.
• Του Διαστήματος, για στρατιωτικούς και άλλους σκοπούς.

Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που αφορούν το πώς θα μοιραστούν σε τελική φάση τα μερίδια των αγορών, δεν παύουν ούτε στιγμή. Εξελίσσονται με όλα τα μέσα.

• Και από αυτόν τον ανταγωνισμό τους τα πυρηνικά όπλα κατέχουν εξέχουσα θέση, γιατί αναβαθμίζουν τη στρατιωτική ισχύ της κάθε δύναμης.

Όταν λοιπόν καλούμαστε να στρέψουμε την προσοχή «στην πάλη κατά των πυρηνικών», έχουμε να κάνουμε με μια κούφια φλυαρία, που έχει διπλό στόχο:

1) Τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων από την πάλη ενάντια στη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα πελώριο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που μπορούν να διεξαχθούν ακόμα και με πυρηνικά όπλα (βλ. Αραξο).

2) Τη σπορά στο λαό της αυταπάτης πως μπορεί να υπάρξει ένας «καλύτερος» καπιταλισμός, «ανθρώπινος», «ειρηνικός», όπου θα συνεχίσουν μεν να υπάρχουν αντιθέσεις και ανταγωνισμοί αλλά αυτά θα «ρυθμίζονται» δήθεν από «συμφωνίες» και «συστήματα ασφαλείας», ώστε να μην κινδυνεύουμε από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Η αλήθεια είναι ότι όπως ο λύκος δεν μπορεί να γίνει χορτοφάγος, έτσι και ο καπιταλισμός δεν μπορεί να γίνει «ανθρώπινος» και «ειρηνικός», όσο κι αν ασπρίζει η τρίχα του. Η κατασκευή νέων οπλικών συστημάτων και πυρηνικών όπλων θα συνεχίσει να «οργιάζει».

Ούτε ο λεγόμενος «πολυπολικός κόσμος» ούτε οι διάφορες συμφωνίες ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν εξασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια για τους λαούς, όσο παραμένουν οι αιτίες που προκαλούν τους πολέμους!

Να γιατί ο αγώνας ενάντια στα πυρηνικά είναι αναπόσπαστος από τον αγώνα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, ενάντια στις ξένες βάσεις, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με την εργατική τάξη στην εξουσία, για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 16-17/2/2019