Με μεγάλη θλίψη το ΚΚΕ αποχαιρετά τον σύντροφο Αντώνη Σκυλλάκο - Σήμερα, στις 6 μ.μ. η πολιτική κηδεία στη Λάρισα
Τρίτη 24/08/2021 - 08:06, Πηγή φωτό: Eurokinissi
Με μεγάλη θλίψη η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποχαιρετά τον σύντροφο Αντώνη Σκυλλάκο, για πολλά χρόνια μέλος της ΚΕ, όπως επίσης και για χρόνια βουλευτή και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του Κόμματος, που «έφυγε» από τη ζωή την Κυριακή, ύστερα από έμφραγμα και μετά από πολύχρονη μάχη με προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν.
Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει σήμερα Τρίτη στον Λόφο Μεζούρλου στη Λάρισα, τόπο εκτελέσεων εκατοντάδων αγωνιστών και κομμουνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.
Αντί για στεφάνια, η οικογένεια παρακαλεί να διατεθούν χρήματα ως ένδειξη αλληλεγγύης στο νησί της επανάστασης, την Κούβα και το λαό της, μέσω του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης.
Αριθμός λογαριασμού στην Εθνική Τράπεζα: 129/001049-98 - ΙΒΑΝ: GR1901101290000012900104998».
Στη μάχη για την υπεράσπιση του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος
«Το σημαντικότερο γεγονός των τελευταίων χρόνων ήταν η κατάρρευση των καθεστώτων σε μια σειρά σοσιαλιστικές χώρες και οι δραματικές εξελίξεις στη Σοβιετική Ενωση. Για πολλούς αυτό ονομάστηκε "κοσμογονία" και θεωρήθηκε σαν δικαίωση της ιδεολογίας και της πολιτικής του καπιταλισμού. Ομως για μας τους κομμουνιστές, για τους κομμουνιστές όλου του κόσμου, η όλη εξέλιξη αποτελεί απλώς μια προσωρινή ήττα του κομμουνιστικού κινήματος στην πορεία της ανθρωπότητας προς τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό».
Ετσι ξεκινούσε την ομιλία του στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ ο Αντ. Σκυλλάκος, τον Φλεβάρη του 1991, παρεμβαίνοντας στην εσωκομματική διαπάλη, υπερασπιζόμενος τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, απέναντι στον οπορτουνισμό, που επεδίωκε τη διάλυσή του, αξιοποιώντας και τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.
Στο ίδιο πνεύμα ήταν και η παρέμβασή του λίγους μήνες πριν (Ιούνης 1990), στην Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ, όπου συμμετείχε ως μέλος τότε της ΚΕ και βουλευτής του ενιαίου Συνασπισμού:
Στην ομιλία του στο 13ο Συνέδριο σημείωνε ανάμεσα σε άλλα:
«Μέσα στη γενική σύγχυση, που δημιουργήθηκε από αυτές τις εξελίξεις, μπήκε σε αμφισβήτηση η χρησιμότητα και η ρεαλιστικότητα της σοσιαλιστικής προοπτικής και δημιουργήθηκαν ερωτηματικά για το αν χρειάζεται επαναστατικό Κόμμα στις σύγχρονες συνθήκες. Εμείς μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση πρέπει να είμαστε καθαροί: Ο σοσιαλισμός δεν είναι μόνο κίνημα - ιδέα - όραμα. Είναι πρώτα απ' όλα αλλαγή του κοινωνικού συστήματος.
Κάτι ακόμα: Καλή είναι η συνέχιση της συζήτησης για τη σχέση μεταρρύθμισης και επανάστασης. Πρέπει, όμως, να πούμε ΟΧΙ στα ηθελημένα ή αθέλητα γλιστρήματα σε σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση, πρέπει να πολεμήσουμε με επιμονή τις αμφιλεγόμενες και τις δεκτικές διαφόρων ερμηνειών διατυπώσεις. Οχι, στο όνομα του γεγονότος ότι το συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης των σοσιαλιστικών χωρών δεν "περπατούσε" από ένα σημείο και μετά, να βάζουν κάποιοι σύντροφοί μας σε αμφισβήτηση τη χρησιμότητα της Οχτωβριανής και άλλων σοσιαλιστικών επαναστάσεων».
Σε άλλο σημείο, ανέφερε: «Ένα άλλο μεγάλο θέμα που απασχόλησε περισσότερο απ' όλα τον προσυνεδριακό διάλογο, είναι τι Κόμμα θέλουμε. Θα ήθελα να τονίσω ότι δεν αρκεί να κρατήσουμε τον τιμημένο τίτλο του ΚΚΕ και το σφυροδρέπανο με την κόκκινη σημαία. Αυτά από μόνα τους δεν εξασφαλίζουν την κομμουνιστική φυσιογνωμία του Κόμματός μας. Από τη συμμετοχή μου στην ΚΕ και όλη την ιδεολογική διαπάλη του τελευταίου καιρού, έχω πειστεί ότι υπάρχουν κίνδυνοι για το Κόμμα μας.
Αν γίνουν δεκτές οι απόψεις εκείνων που επιλεκτικά θέλουν να διαλέγουν κάποιες ιδέες των κλασικών ή αρνούνται με τον έναν ή άλλο τρόπο την ιδεολογική ενότητα του Κόμματος. Αν το ΚΚΕ περιορίσει την αυτόνομη επεξεργασία της πολιτικής του και της δράσης του σ' όλους τους τομείς και εκχωρήσει, σχηματικά το λέω, όλες τις εξουσίες στο Συνασπισμό. Αν δεχτούμε τη σταδιακή κατάργηση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού με πρώτα βήματα την "ανεξαρτησία" των συνδικαλιστών από το Κόμμα, την αυτονόμηση του "Ριζοσπάστη" από την ΚΕ και την άρνηση της εφαρμογής των κατά πλειοψηφία αποφάσεων, χωρίς να "προβλέπονται κυρώσεις". Αν αποδεχτούμε τη χρησιμοποίηση του αστικού Τύπου σαν μηχανισμό ενίσχυσης της μιας ή της άλλης άποψης και της προβολής προσωπικών απόψεων, που δημιουργούν σύγχυση σε κρίσιμες στιγμές.
Αν αφήσουμε να "περπατάει" η άποψη μελών του ΚΣ της ΚΝΕ και της απερχόμενης ΚΕ, ότι η ΚΝΕ πρέπει να πάψει να είναι κομμουνιστική οργάνωση της νεολαίας και να μετατραπεί σε κίνηση. Αν, τέλος, επιτρέψουμε να επικρατήσουν απόψεις που θέλουν γενική ρήξη με το παρελθόν του Κόμματος - πράγμα που ισοδυναμεί με απόρριψη της πολύτιμης κληρονομιάς 72 χρόνων και θα αποτελεί πραγματικό "χαρακίρι" για το κύρος του Κόμματός μας. Αν, αγαπητοί σύντροφοι, δεν ανοίξουμε μέτωπο ενάντια σ' αυτά και σε πολλά άλλα, τότε το μέλλον του Κόμματός μας είναι αβέβαιο».
Στο 19ο Συνέδριο το 2013, ο Αντ. Σκυλλάκος, ως μέλος του Κόμματος, εξέφρασε τη γνώμη του για το σχέδιο Προγράμματος του ΚΚΕ, με κείμενό του στον Προσυνεδριακό Διάλογο. Ανάμεσα σε άλλα, διατύπωνε διαφορετικές απόψεις για την πολιτική συμμαχιών του Κόμματος, τη συμμετοχή σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και των σταδίων.
Μεταξύ άλλων, αναφερόταν στο ενδεχόμενο σχηματισμού «με εκλογές αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής κυβέρνησης σε συνθήκες βέβαια οξυμένης ταξικής πάλης» στο έδαφος του καπιταλισμού, «όχι για να διαχειριστεί το σύστημα (όπως θέλουν οι οπορτουνιστές), αλλά με τη στήριξη και τη συμμετοχή του λαού να πάρει τα "κλειδιά" του κράτους (...) ώστε να συμβάλλει στη δημιουργία επαναστατικής κατάστασης, στο να ανοίξει ο δρόμος για τη Σοσιαλιστική Επανάσταση».
Πορεύτηκε με ανιδιοτέλεια σε όλη την κομματική του ζωή
Στα μπλόκα των αγροτών το 2009
Στη μακρά κοινοβουλευτική του θητεία, ως βουλευτή του ΚΚΕ, ο Αντ. Σκυλλάκος υπερασπίστηκε με συνέπεια τις θέσεις και την πολιτική του Κόμματος από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων.
Σεμνός και ανιδιοτελής, αναγνωριζόταν από ευρύτερο κόσμο και διατήρησε μέχρι τέλους τη λαϊκότητα που τον έκανε αγαπητό, ειδικά στη Θεσσαλία, όπου οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα τον τίμησαν πολλές φορές με την ψήφο τους, ως στέλεχος και υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ.
Στις εκλογές του 2012 ήταν υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του Κόμματος. «Στο ΚΚΕ κανείς δεν παίρνει σύνταξη. Οσο αντέχουμε βιολογικά τα δίνουμε όλα για το Κόμμα. Θα συνεχίσω την κομματική και πολιτική δραστηριότητα σε όποιο τομέα ή δουλειά κριθεί ότι μπορώ να βοηθήσω», δήλωνε ο ίδιος, ολοκληρώνοντας την κοινοβουλευτική του θητεία.
Στη Βουλή έδωσε μάχες για την αποκάλυψη της αντιλαϊκής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων και του δικομματισμού, αλλά και της πολιτικής του οπορτουνισμού, με βασικό φορέα τον τότε Συνασπισμό, μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά σε ό,τι αφορά την «πορεία ολοκλήρωσης» της ΕΕ, την οποία στήριζαν «με μια φωνή» όλα τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ.
Σε μια τέτοια συζήτηση για το Ευρωσύνταγμα, το 2005, σημείωνε ότι
«εμείς λέμε "όχι" σε αυτήν τη Συνθήκη για το συγκεκριμένο περιεχόμενο, αλλά λέμε και ένα μεγάλο "όχι" γενικά για οποιαδήποτε Συνθήκη και για την ίδια την ΕΕ, γιατί πιστεύουμε ότι δεν διορθώνεται αυτή η ΕΕ» και πρόσθετε: «Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε για τις απόψεις του ΣΥΝ είναι ότι σπέρνει αυταπάτες. Δηλαδή, υπάρχει η δυνατότητα να βγουν τόσες κυβερνήσεις και στις 25 χώρες, οι οποίες θα είναι αριστερές και θα εφαρμόσουν μια άλλη συνθήκη; Η συνθήκη αυτή δεν διορθώνεται. Πρέπει να την κάψουμε, να τη σκίσουμε (...)».
Με τις εργαζόμενες στη «Σεξ Φορμ» το 2005
Σχολίαζε μάλιστα για τη θέση του ΣΥΝ ότι τέτοιες συνθήκες εμποδίζουν τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις να εφαρμόσουν «αριστερή» πολιτική, ότι αυτά είναι «αστεία πράγματα», υπενθυμίζοντας ότι σε όλα τα εγκλήματα και τους βομβαρδισμούς της ΕΕ οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις συναποφάσιζαν και πρωτοστατούσαν.
Αλλά και για τη Συνθήκη της Λισαβόνας το 2008 προειδοποιούσε από το βήμα της Βουλής για τη «ρήτρα αλληλεγγύης» μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ ότι
«χωρίς να το ζητήσει καμία κυβέρνηση, μπορείς να επεμβαίνεις σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος, διότι μπορείς να ονοματίζεις οποιαδήποτε κοινωνική αναταραχή ή τις πολιτικές εξελίξεις τρομοκρατία και να επεμβαίνεις σε μία χώρα, εφόσον η ΕΕ κρίνει ότι δεν συμφέρουν την Ευρώπη οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα αυτή» και σημείωνε για τις θέσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων:
«Σε εμάς δεν υπάρχει αντίφαση. Εμείς λέμε "όχι" στη Συνθήκη, "όχι" στην Ευρωπαϊκή Ενωση (...) Αντίφαση υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ. Λέει "όχι" στην Ευρωσυνθήκη, αλλά (...) λέει "ναι" στην ολοκλήρωση της Ευρώπης, "ναι" στην πρόκληση της ενοποίησης της Ευρώπης. Ομως, αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Η Ευρωσυνθήκη είναι αντιδραστική, αντιλαϊκή, αντιδημοκρατική, είναι όμως ταυτόσημη με την πορεία της ενοποίησης».
Με μαθητές στο Περιστέρι
Το ίδιο και για τη «μετά - ΟΝΕ εποχή», που κυριαρχούσε στην αντιπαράθεση στις αρχές του 2000.
«Απέναντι στο "Σύμφωνο Σταθερότητας", που το μόνο που σταθεροποιεί είναι η λιτότητα για τους εργαζόμενους και τα υπερκέρδη του κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιπαραθέσουν το δικό τους "σύμφωνο" υπεράσπισης των συμφερόντων τους», έλεγε ο Αντ. Σκυλλάκος σε περιοδεία κλιμακίου του Κόμματος στον ΟΤΕ Καλλιθέας.
Σημείωνε μάλιστα για τον ΣΥΝ ότι με τις προτάσεις του «είτε για κεντροαριστερά, είτε για μετεκλογική συνεργασία σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, δεν βοηθιέται ο κόσμος να ξεφύγει από τις παγίδες των δύο μεγάλων κομμάτων».
Συλλυπητήρια από τον πρόεδρο της Βουλής
Σε δήλωσή του για τον θάνατο του Αντ. Σκυλλάκου, ο πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας, αναφέρει:
«Ο Αντώνης Σκυλλάκος υπήρξε μια μαχητική προσωπικότητα, με ενεργή συμμετοχή στον αντιδικτατορικό αγώνα, ένας άνθρωπος που υπηρέτησε τις ιδέες του με αφοσίωση, ήθος και σεμνότητα, αποτελώντας μια ξεχωριστή φυσιογνωμία στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου μας. Τίμησε με την κοινοβουλευτική του παρουσία τη Βουλή των Ελλήνων, ως βουλευτής Λάρισας το 1989 και το 1993, ενώ στις εκλογές του 2000 εξελέγη βουλευτής στη Β' Αθήνας, όπου και εκλεγόταν σταθερά μέχρι το 2012. Στην οικογένειά του και στους οικείους του εκφράζω τα θερμά συλλυπητήριά μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.