Ανάπτυξη που να υπηρετεί το λαό

Ξεπέρασε κάθε προηγούμενο χτες η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των επιτελείων της ότι «ο τροχός γυρίζει» και έρχεται ανάπτυξη, μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις και τις επενδύσεις που κάνουν ξένοι και ντόπιοι μονοπωλιακοί όμιλοι στην Ελλάδα.

Αξιοποιήθηκε, μάλιστα, γι' αυτό όλη η γκάμα των χτεσινών συναντήσεων του πρωθυπουργού, με τους εκπροσώπους της «Cosco», της «Vodafone», της «Wind» και της κοινοπραξίας που εκπροσωπεί τον αγωγό ΤΑΡ.

Τις διακηρύξεις περί ανάπτυξης συνοδεύει η καλλιέργεια προσδοκιών ότι από αυτή θα ωφεληθεί ο λαός με τη δημιουργία θέσεων εργασίας και άρα ανάσχεση της ανεργίας που τσακίζει κόκαλα.

Πράγματι, ανάπτυξη κάποια στιγμή θα γίνει και στην Ελλάδα. Μόνο που θα είναι καπιταλιστική και γι' αυτό σε βάρος των λαϊκών αναγκών.

Καταρχήν, επενδύσεις και ιδιωτικοποιήσεις γίνονταν στην Ελλάδα και πριν την κρίση.

• Για παράδειγμα, η «Cosco» μπήκε στο ΣΕΜΠΟ το 2009 και μάλιστα όχι με τη μέθοδο της ιδιωτικοποίησης, αλλά της παραχώρησης από τον ΟΛΠ για 35 χρόνια.

• Η «Ντόιτσε Τέλεκομ» επένδυσε στον ΟΤΕ το 2008.

• Άλλες πολυεθνικές είχαν ήδη καταλάβει τομείς όπως οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, φυτεύοντας ανεμογεννήτριες σε κάθε βουνοκορφή.

• Αλλά ακόμα και οι λεγόμενες πρώην ΔΕΚΟ, που βρίσκονται στη λίστα των ιδιωτικοποιήσεων, ανήκουν κατά ένα μεγάλο μέρος σε ιδιώτες και λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Όπως, για παράδειγμα, η

• ΔΕΠΑ, η οποία, αν και κρατική στα χαρτιά, κάθε άλλο παρά εξασφαλίζει φτηνό αέριο στο λαό, αφού στόχος της ήταν και είναι η αύξηση της κερδοφορίας της.

Απέτρεψαν όλες αυτές οι επενδύσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις την κρίση στην Ελλάδα;

Μήπως την απέτρεψαν σε άλλες καπιταλιστικές χώρες, όπου οι αναδιαρθρώσεις υπέρ του κεφαλαίου έγιναν πιο έγκαιρα και χωρίς σοβαρή αντίσταση;

Η απάντηση είναι όχι.

Και ο λόγος που δεν απέτρεψαν την κρίση είναι ότι ο καπιταλιστής επενδύει, εξαγοράζει και πουλά όχι με κριτήριο τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, αλλά με κίνητρο το κέρδος και πάντα ανταγωνιστικά προς τον άλλο καπιταλιστή.

Από κει προκύπτει η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, που δεν επενδύονται στην παραγωγή επειδή δεν αποδίδουν πλέον στον καπιταλιστή το προσδοκώμενο κέρδος και τα κρατάει στα σεντούκια του, μέχρι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, με καταστροφή κεφαλαίου και υποτίμηση της εργατικής δύναμης.

Η ανάπτυξη που τώρα ευαγγελίζεται η κυβέρνηση θα οικοδομηθεί στα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών κατακτήσεων, αφού ο σάπιος καπιταλισμός δεν έχει πια τη δυνατότητα να κάνει την παραμικρή παραχώρηση.

Επιπλέον, όμως, στον κύκλο αυτής της αναιμικής ανάκαμψης, θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την επόμενη κρίση, που θα είναι πιο βαθιά και ακόμα πιο δύσκολο για τους αστούς να τη διαχειριστούν.

Διέξοδος για το λαό υπάρχει και είναι

• να πάρει ο ίδιος στα χέρια του τα γκέμια της εξουσίας,

•  να αφαιρέσει από τους αστούς τα μέσα παραγωγής.

Φιλολαϊκή ανάπτυξη σημαίνει

• κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της οικονομίας,

• εργατικός - κοινωνικός έλεγχος στα μέσα παραγωγής.

Σημαίνει αμοιβαία επωφελείς και ισότιμες σχέσεις με τα άλλα κράτη και τους λαούς τους.

Κι αυτό μόνο η λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορούν να το πετύχουν.

Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ» του «Ριζοσπάστη» της 27/06/2013.

Κατηγορία: Απόψεις/Σχόλια