Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος - Απόκοσμη Καπιταλιστική Νύχτα — ΚΚΕ: Ο αδηφάγος καπιταλισμός είναι ο ένοχος για την καταστροφή του περιβάλλοντος — Εκδήλωση του ΚΚΕ για το Περιβάλλον - Ομιλίες (VIDEO: Kουτούμπας, Ραλλάτος, Γεωργιάδη, Ζιώγας, Τσιμπουκάκης, Τάτσης)

*

Εκδήλωση του ΚΚΕ για το Περιβάλλον - Ομιλίες

Στη εκδήλωση μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Έγιναν, επίσης, οι εξής παρεμβάσεις:
Για την ολοκληρωμένη προστασία των δασών, μίλησε ο Αντώνης Ραλλάτος, δασολόγος, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Για τη βιομηχανική ρύπανση και τα Βιομηχανικά Ατυχήματα Μεγάλης Έκτασης, μίλησε η Εύη Γεωργιάδου, δρ χημικός μηχανικός, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Για τη διαχείριση απορριμμάτων, μίλησε ο Μπάμπης Ζιώγας, υγειονολόγος μηχανικός, υπεύθυνος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Για την κυβερνητική πολιτική χρήσεων γης στην Αττική, μίλησε ο Ηλίας Τσιμπουκάκης, χημικός μηχανικός, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Για τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος στην Αττική, μίλησε ο Γιώργος Τάτσης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟΑ.

 (Τα κείμενα κάτω)

*

ΚKE

Το καπιταλιστικό σύστημα ο πραγματικός ένοχος για την καταστροφή του περιβάλλοντος

Παρασκευή 04/06/2021 - 08:06

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος:

«Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος καλούμε τους εργαζόμενους, τον λαό, τη νεολαία να δυναμώσουν τον αγώνα ενάντια στις πραγματικές αιτίες που υποβαθμίζουν και καταστρέφουν το περιβάλλον.

Για ακόμη μια χρονιά, η Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος αξιοποιείται ως ευκαιρία απ' τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και τους διεθνείς οργανισμούς για να μιλήσουν για την άνοδο της θερμοκρασίας της Γης, την καταστροφή των δασών, τη ρύπανση του νερού και του αέρα, το ανθυγιεινό περιβάλλον των μεγαλουπόλεων.

• Όλοι αυτοί που ευθύνονται για το Μάτι, το πρόσφατο έγκλημα στα Γεράνεια Όρη, τη Μάνδρα και άλλες αναρίθμητες καταστροφές, καλούν σε συστράτευση για την προστασία του περιβάλλοντος και του πλανήτη.

Οι υποκριτικές δηλώσεις τους ενοχοποιούν γενικά την επίδραση του ανθρώπου στη φύση και τη βιομηχανική ανάπτυξη.

• Με προεξάρχοντα τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, που διακηρύσσει την επιστροφή των ΗΠΑ στην "πράσινη" μετάβαση, προσπαθούν να συσκοτίσουν τον πραγματικό ένοχο, το καπιταλιστικό σύστημα, που θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. 

Στην πραγματικότητα, αυτό για το οποίο νοιάζονται οι κυβερνήσεις είναι να βρουν διέξοδο για νέες κερδοφόρες επενδύσεις.

• Προς το σκοπό αυτό αξιοποιούν τη διαχείριση περιβαλλοντικών προβλημάτων, τα οποία ωστόσο γεννά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η πολιτική τους.

Γι' αυτό κι όλες μαζί οι φιλελεύθερες, "πράσινες" και σοσιαλδημοκρατικές αστικές πολιτικές δυνάμεις:

• Προωθούν αποφασιστικά τις κατευθύνσεις της "Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας" στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη και στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής:

• Στηρίζουν ολόπλευρα τους "πράσινους" επενδυτές κι εκμεταλλευτές, που καταστρέφουν τα δάση.

• Μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, ευθύνονται για πλημμύρες, εξαιτίας της απογύμνωσης ορεινών όγκων, για να εγκαταστήσουν θηριώδη αιολικά πάρκα, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές και σε αναδασωτέες δασικές εκτάσεις.

• Επιβαρύνουν τον λαό με το πανάκριβο "πράσινο" ρεύμα, τους "πράσινους" φόρους, την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων και νέου "πράσινου" εξοπλισμού.

• Κλείνουν τα μάτια μπροστά στην έκρηξη της ανεργίας, στην αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης και τη σπατάλη Ενέργειας απ' την αύξηση της ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο, με την εφαρμογή του σχεδίου απολιγνιτοποίησης της χώρας.

• Την ίδια ώρα που διοχετεύουν πακτωλούς χρηματοδοτήσεων στις επενδύσεις της "πράσινης" οικονομίας, συνεχίζουν την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση των αναγκαίων υποδομών και των μηχανισμών πολιτικής προστασίας, την έλλειψη ολοκληρωμένης προστασίας και διαχείρισης των δασών.

• Οδηγούν κάθε χρόνο σε τραγωδίες και εκατόμβες νεκρών από πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Είναι άλλωστε πρόσφατη η τραγωδία στα Γεράνεια.

Είναι νωπές οι τραγωδίες στο Μάτι, στη Μάνδρα, στην Ελασσόνα, στον Σαρωνικό, στη Χαλκιδική, στην Ηλεία και τόσες άλλες.

• Είναι οι ίδιες δυνάμεις που στηρίζουν τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που, εκτός από την καταστροφή χωρών, τους χιλιάδες νεκρούς, τα εκατομμύρια πρόσφυγες, επιφέρουν τεράστιο πλήγμα στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον.

Την ίδια στιγμή, η διαπάλη μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων, αλλά και στο εσωτερικό ισχυρών κρατών, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, για την επικράτηση των σχεδίων της "πράσινης" ανάπτυξης συνεχίζεται.

• Αποτελεί μία ακόμη πλευρά των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για το μοίρασμα και τον έλεγχο των αγορών, εδαφών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, απειλώντας το μέλλον της ανθρωπότητας.

Η ουσιαστική έλλειψη κάθε προστασίας επιβεβαιώνει ότι το κέρδος, η οικονομία της αγοράς, η αντίληψη του κόστους - οφέλους δεν "αντέχουν" ούτε το ελάχιστο νομικό πλαίσιο πολιτικής προστασίας που αντιμετωπίζεται ως "πάρεργο".

• Τα αθώα θύματα από τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, τα ατυχήματα μεγάλης έκτασης δεν βαραίνουν γενικά "τα ακραία καιρικά φαινόμενα", την "κλιματική αλλαγή" ή την τεχνολογία.

• Βαραίνουν το ίδιο το σύστημα, που έχει μετατρέψει τα πάντα σε εμπορεύματα, πρώτα και κύρια την ίδια την ανθρώπινη ζωή.

Στη χώρα μας και εν μέσω πανδημίας, η κυβέρνηση της ΝΔ πήρε τη σκυτάλη απ' την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τις προηγούμενες κυβερνήσεις και έγραψε ένα νέο αντιλαϊκό - αντιπεριβαλλοντικό κεφάλαιο.

• Διαμορφώνει ένα ακόμη πιο κερδοφόρο πλαίσιο για τους "πράσινους καπιταλιστές", εκχωρώντας τους γη, δάση, αέρα, θάλασσα, παραλίες, για κάθε είδους εκμετάλλευση κι υποβαθμίζοντας κι αυτό ακόμη το υποτυπώδες πλαίσιο προστασίας που υπήρχε.

• Ο πρόσφατος νόμος για τον "εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας" αποδεικνύει ότι κέρδη και ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος δεν συμβαδίζουν.

• Προχωράει στο τσιμεντάρισμα και την καζινοποίηση του Ελληνικού (αλλά με αυτόνομη "πράσινη" Ενέργεια) και στο "εθνικό πρόγραμμα αναδασώσεων" όλων των βουνών της Ελλάδας με φύτευση του πιο "γρήγορα αναπτυσσόμενου νέου είδους δένδρου", τις Ανεμογεννήτριες.

Ο σημερινός δρόμος ανάπτυξης υπονομεύει την ισόρροπη σχέση που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην ανθρώπινη, βιομηχανική δραστηριότητα και τη φύση, προς όφελος των λαϊκών αναγκών.

• Αυτός ο ένοχος δεν μπορεί να μετατραπεί σε "σωτήρα", με την "πράσινη" καπιταλιστική ανάπτυξη και με στόχο δήθεν την εξασφάλιση της "κλιματικής ουδετερότητας".

Διέξοδος για τους λαούς:

• Είναι ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, όπου κριτήριο της κοινωνικής παραγωγής θα είναι η διευρυμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

• Είναι ο δρόμος της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της παραγωγής, ο δρόμος της εργατικής εξουσίας.

Μόνο αυτό το πλαίσιο επιτρέπει να λαμβάνονται υπόψη συνδυασμένα οι πραγματικές επιπτώσεις κάθε δραστηριότητας στο περιβάλλον και οι συνολικές ανάγκες του λαού.

• Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στον σοσιαλισμό μπορεί να διασφαλίσει την ισόρροπη σχέση ανθρώπου και φύσης, να συνυπολογίσει τις ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου, τις δυνατότητες της κοινωνικής παραγωγής και την ανάγκη φιλολαϊκής διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος.

• Ο κεντρικός σχεδιασμός θα εξασφαλίζει φθηνή και επαρκή Ενέργεια με ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

• Η διαχείριση του νερού θα διασφαλίζει φθηνό, άφθονο και υψηλής ποιότητας νερό για τις λαϊκές ανάγκες και όχι νερό - πανάκριβο εμπόρευμα για τον λαό.

• Θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασών, αλλά και την ορθολογική διαχείριση των αποβλήτων, βασικός όρος για την προστασία του περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων του.

Σ' αυτόν τον αγώνα που σημαδεύει τον πραγματικό ένοχο, το σύστημα που καταστρέφει το περιβάλλον και εμπορεύεται την προστασία του, οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται σταθερά στην πρώτη γραμμή».

902

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ NEW DEAL

«Πόσο "πράσινο" είναι το πράσινο New Deal; Αγώνας για πραγματική προστασία του περιβάλλοντος»! Με το πρόταγμα αυτό πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στον Περισσό η εκδήλωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ με θέμα «Οι θέσεις του ΚΚΕ για την προστασία του περιβάλλοντος, στον αντίποδα της πολιτικής του Πράσινου New Deal» και κεντρικό ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Οι συμμετέχοντες, με την τήρηση των απαραίτητων μέτρων ασφάλειας, παρακολούθησαν με αμείωτο ενδιαφέρον μια εκδήλωση με ξεχωριστή σημασία, σε μια περίοδο όπου η «πράσινη ανάπτυξη» και μάλιστα στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος βρίσκεται στον «αφρό» της επικαιρότητας, με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις να διαγκωνίζονται σε προτάσεις που αφορούν το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, εγκληματώντας σε βάρος του περιβάλλοντος και συνολικά των λαϊκών αναγκών.

Αμέσως μετά την ομιλία ακολούθησαν παρεμβάσεις για την ολοκληρωμένη προστασία των δασών από τον Αντώνη Ραλλάτο, δασολόγο, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ, για τη βιομηχανική ρύπανση και τα Βιομηχανικά Ατυχήματα Μεγάλης Έκτασης, από την Εύη Γεωργιάδου, δρ. χημικό μηχανικό, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ, για τη διαχείριση απορριμμάτων, από τον Μπάμπη Ζιώγα, υγιεινολόγο μηχανικό, υπεύθυνο του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ, για την κυβερνητική πολιτική χρήσεων γης στην Αττική, από τον Ηλία Τσιμπουκάκη, χημικό μηχανικό, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, και για τις σχετικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες στην Αττική από τον Γιώργο Τάτση, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής.

*

Πολλαπλό αρνητικό αποτύπωμα για τους εργαζόμενους και το περιβάλλον από την «πράσινη» καπιταλιστική ανάπτυξη

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στην εκδήλωση

Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε πως αν πιστέψει κανείς τις διακηρύξεις των κυβερνήσεων και των άλλων κομμάτων, θα κατέληγε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ποτέ στο παρελθόν η προστασία του περιβάλλοντος δεν είχε τόσους πολλούς φίλους.

Το πράσινο έγινε το αγαπημένο χρώμα όλων των αστικών κομμάτων.

Η ανάγκη της μεγάλης κρατικής παρέμβασης στην οικονομία είναι, επίσης, ο νέος κοινός τόπος όλων των αφηγήσεων, τόσο των φιλελεύθερων όσο και των σοσιαλδημοκρατικών.

Οι υποσχέσεις τους για ένα πιο φιλικό περιβάλλον, πιο δίκαιο καπιταλισμό, που θα φέρει το περιβόητο «Πράσινο New Deal», προβάλλονται απατηλά, με επιμονή, από μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα, που είναι αφιερωμένη στην προστασία του περιβάλλοντος, αυτές οι διακηρύξεις επαναλαμβάνονται ακόμα πιο έντονα.

Εξάλλου, πρόσφατα συζητήθηκε στη Βουλή η πρόταση για την υιοθέτηση και εφαρμογή του ελληνικού κλιματικού νόμου, με βάση τις γνωστές ευρωενωσιακές κατευθύνσεις.

Κύριος στόχος του «Πράσινου New Deal» η θωράκιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου

Έγκαιρα και πρόσφατα, με τις Θέσεις για το 21ο Συνέδριό του, το ΚΚΕ έχει αναδείξει τον πραγματικό χαρακτήρα του περιβόητου «Πράσινου New Deal», δηλαδή της πολιτικής, που, ειδικά μετά την εκλογή Μπάιντεν στις ΗΠΑ, αποτελεί την κυρίαρχη ατζέντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου διεθνώς. Και αποτελεί τον άξονα που διατρέχει τόσο την «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία» όσο και την πολιτική όλων των αστικών κομμάτων στη χώρα μας.

Η προωθούμενη πολιτική της λεγόμενης «Πράσινης Κοινωνικής Συμφωνίας» προσπαθεί να διαχειριστεί το ίδιο πρόβλημα με αυτό που επιχείρησε να αντιμετωπίσει η πρόταση «New Deal» σχεδόν έναν αιώνα πριν: Το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου.

Σε πολλούς κλάδους της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας λιμνάζουν κεφάλαια που δεν μπορούν να επενδυθούν κερδοφόρα, οδηγώντας σε διαδοχικές διεθνείς κρίσεις, όπως του 2008 και του 2020.

Αφού για να δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες, να διαμορφωθεί πεδίο για κερδοφόρες καπιταλιστικές επενδύσεις πρέπει να απαξιωθεί και να καταστραφεί ένα τμήμα του υπάρχοντος κεφαλαίου.

Αυτόν το στόχο υπηρετεί σήμερα η «απόσυρση» λιγνιτικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, παραδοσιακών δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, αεροπλάνων και οχημάτων που κινούνται με τα παραδοσιακά καύσιμα, δηλαδή τη βενζίνη και το πετρέλαιο.

Φυσικά, τα μέτρα λαμβάνονται στο όνομα της αναμενόμενης κλιματικής αλλαγής.

Οι υφιστάμενες υποδομές παραγωγής, οι υποδομές μεταφοράς, Ενέργειας και μετακίνησης δακτυλοδείχνονται ως «μη φιλικές προς το περιβάλλον» και εμφανίζονται νέες επενδύσεις σε «πράσινες» υποδομές ως λύσεις φιλικές για το περιβάλλον, δημιουργώντας καινούργιες αγορές τρισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως.

Ο κύριος στόχος, λοιπόν, της πολιτικής αυτής δεν είναι στην πραγματικότητα η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, αλλά η θωράκιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Γι' αυτό, παράλληλα με τη μεγάλη κρατική στήριξη των νέων «πράσινων» επενδύσεων, προωθούνται μέτρα αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης, επέκτασης των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων, «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας.

Η αύξηση των κερδών απαιτεί μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Δεν είναι σύμπτωση ότι η προώθηση αυτής της πολιτικής συμβαδίζει με τις αντεργατικές αλλαγές που προωθούνται για τον εργάσιμο χρόνο και τον μισθό, αλλά και με την κλιμάκωση της κρατικής καταστολής, ως του εργαλείου «πειθάρχησης» του λαού στις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων.

Η «πράσινη ανάπτυξη» φέρνει περιβαλλοντική καταστροφή

Σε όλο τον κόσμο οι εργαζόμενοι ανησυχούν - και ανησυχούν δίκαια - για τη συνεχιζόμενη περιβαλλοντική και γενικότερη υποβάθμιση που βιώνουν.

Και αυτήν την ανησυχία αξιοποιούν οι κυβερνήσεις και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του κεφαλαίου για να στοιχίσουν τους εργαζόμενους ως «ενεργούς υποστηρικτές» των σχεδίων τους.

Όμως, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί δεν μπορούν να συσκοτίσουν πως στην πραγματικότητα η υλοποίηση της «πράσινης μετάβασης» θα έχει πολλαπλό αρνητικό αποτύπωμα στο περιβάλλον.

Ο πραγματικός στόχος της «πράσινης μετάβασης» υπονομεύει την ισόρροπη σχέση ανάμεσα στην παραγωγική δραστηριότητα και στο περιβάλλον.

Τα παραδείγματα που αποδεικνύουν την περιβαλλοντική καταστροφή που φέρνει η «πράσινη ανάπτυξη» του καπιταλιστικού κέρδους είναι ατελείωτα:

-- Δάση, δασικές εκτάσεις και περιοχές Natura σε ολόκληρη τη χώρα καταστρέφονται, για να κατασκευαστούν γιγαντιαία αιολικά πάρκα, με εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες στον υδροφόρο ορίζοντα, σε πλημμυρικά φαινόμενα στις παρακείμενες περιοχές, στη βιοποικιλότητα που καταστρέφεται από τα χιλιάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων.

-- Ολόκληρη η χώρα, κάθε μεγάλο βουνό, έχει γίνει πεδίο τοποθέτησης δεκάδων ή εκατοντάδων ανεμογεννητριών, με αρνητικές συνέπειες για τους κατοίκους, τις τοπικές οικονομίες, το περιβάλλον και τον πολιτισμό.

-- Η πολιτική που μετατρέπει τη χώρα σε ένα ατελείωτο εργοτάξιο εγκατάστασης εισαγόμενων ανεμογεννητριών υλοποιείται με την ίδια ζέση από όλα τα κόμματα.

Τώρα απ' τη ΝΔ, πριν απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας επιδεικτικά και καθ' ολοκληρία τις διαμαρτυρίες εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων και επιστρατεύοντας την κρατική καταστολή, για να εξαναγκάσουν τις τοπικές κοινωνίες να αποδεχτούν την καταστροφή του τόπου τους.

Σε όλη τη χώρα, απ' την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Νότια Λακωνία και την Κρήτη, απ' την Εύβοια μέχρι τα βουνά της Ηπείρου, η πολιτική ΕΕ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να πετύχει την «ομοιομορφία» πολλών βουνών, αφού είναι πλέον γεμάτα ορεινούς δρόμους, ανεμογεννήτριες και κατεστραμμένα φυσικά οικοσυστήματα.

Τώρα έχουν μπει στο στόχαστρο των «επενδυτών» ακόμα και πραγματικά μνημεία της φύσης, όπως τα βουνά των Αγράφων και της Πίνδου.

Οι πρόσφατες επιδοκιμασίες του Αμερικανού πρέσβη, κ. Πάιατ, για το θαλάσσιο αιολικό πάρκο στη βραχονησίδα Αγ. Γεώργιος, που αποτελεί και πολιτισμική καταστροφή - λόγω Σουνίου και οπτικής αλλοίωσης - και περιβαλλοντική καταστροφή, δεν σχετίζονται μόνο με την - αμερικανικών συμφερόντων - εταιρεία που το εγκατέστησε. Σχετίζονται ακόμα περισσότερο με την προώθηση της πολιτικής Μπάιντεν για τη δήθεν «πράσινη» ανάπτυξη, μέσα και από τέτοιου είδους ενεργειακά έργα. Ανοίγοντας την «όρεξη» και για τους τόπους μαρτυρίου της Γυάρου και της Μακρονήσου, που είναι τα επόμενα θύματα των «αιολικών» κορακιών - επενδυτών.

Ένοχη περιβαλλοντικών εγκλημάτων η στρατηγική που στηρίζουν όλα τα αστικά κόμματα

Και ενώ πρακτικά η ύπαιθρος ολόκληρης της χώρας μετατρέπεται σε πεδίο εγκατάστασης γερμανικών και προσφάτως αμερικανικών ανεμογεννητριών, ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Τσίπρας, αλλά και από κοντά Γεννηματά, Βελόπουλος, Βαρουφάκης, έχουν το απύθμενο θράσος να κάνουν λόγο για «προστασία» του περιβάλλοντος!

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε μια συνεχή πλειοδοσία για το ποιος θα εγκαταστήσει περισσότερες ανεμογεννήτριες, ενώ την ίδια στιγμή οι τοπικοί βουλευτές τους, όπως οι γνήσιοι πολιτικοί απατεώνες, παριστάνουν ότι αντιδρούν, ενώ άλλα ψηφίζουν στη Βουλή!

Το αφήγημα της «πράσινης» ανάπτυξης, που επαναλαμβάνουν συνεχώς όλα τα άλλα κόμματα, είναι πως η «πράσινη» ανάπτυξη στοχεύει στο να μειωθούν τα λεγόμενα αέρια του θερμοκηπίου.

Τους προκαλούμε για μια ακόμα φορά να μας απαντήσουν:

-- Πώς, αν ο στόχος είναι αυτός, έχει αναδειχθεί το εισαγόμενο φυσικό αέριο σε στρατηγικό καύσιμο για ηλεκτροπαραγωγή, όταν αυτή οδηγεί σε σπατάλη πάνω απ' το 50% της περιεχόμενης σ' αυτό Ενέργειας;

-- Γιατί δεν ιεραρχήθηκαν στη χώρα μας τα μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα, που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το ενεργειακό πρόβλημα πολύ φθηνότερα, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα;

-- Το αστικό αφήγημα ισχυρίζεται ότι οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) εξοικονομούν πόρους. Ξεχνούν, φυσικά, να μας αναφέρουν πως η πραγματική ισχύς των ΑΠΕ είναι το 1/4 της εγκατεστημένης. Ότι χρειάζονται δεκάδες χιλιάδες ανεμογεννήτριες για να πιαστούν οι μεγαλεπήβολοι στόχοι των αστικών κομμάτων, επενδύσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, και χιλιάδες χιλιόμετρα νέων δικτύων.

Η υποκριτική επίκληση στο περιβάλλον και στην προστασία του είναι πρόδηλη. Γίνεται, όμως, ακόμα πιο φανερή αν σκεφτεί κανείς βασικές πλευρές της αστικής πολιτικής. Όλοι αυτοί που θέλουν να προχωρήσουν οι τεράστιες επενδύσεις στις ανεμογεννήτριες και στα φωτοβολταϊκά, είναι οι μεγάλοι ένοχοι για πλήθος περιβαλλοντικών εγκλημάτων.

Είναι ένοχοι:

-- Διότι επιμένουν στην προώθηση της καύσης των απορριμμάτων και του RDF, οδηγώντας σε δηλητηριασμό της ατμόσφαιρας που εισπνέουν εκατομμύρια συνάνθρωποί μας.

-- Διότι παραδίδουν κάθε παραλία και κάθε δάσος υψηλής αισθητικής αξίας στις ορέξεις κατασκευαστικών και τουριστικών ομίλων.

-- Το εγκληματικό παράδειγμα του Ελληνικού, όπου ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, χέρι χέρι με τον επενδυτικό όμιλο της «Lamda», μετατρέπουν έναν απ' τους τελευταίους μεγάλους ελεύθερους χώρους στην Αττική σε μια τουριστική πόλη, των καζίνο και του διεθνούς τζετ σετ, βρίσκεται στην αντίπερα όχθη των αναγκών των κατοίκων της Αττικής. Δείχνει πόσο «πράσινη» και οικολογική μπορεί να είναι η συνείδηση του κεφαλαίου και των πολιτικών υπηρετών του.

-- Λόγω της ανυπαρξίας ουσιαστικών ελέγχων και ρυθμίσεων της βιομηχανικής ρύπανσης, η ασύδοτη δράση του κεφαλαίου καταστρέφει τον Ασωπό, τον Εύοσμο στη Θεσσαλονίκη, το Πέραμα, το Θριάσιο Πεδίο. Αποκαλύπτουν πως καπιταλιστική ιδιοκτησία στη βιομηχανία και υγεία του λαού και των εργαζομένων είναι αντιφατικές έννοιες.

-- Η τεράστια ευκολία με την οποία οι ίδιοι «πράσινοι» υπουργοί και πρωθυπουργοί της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσαν τη μισή Χαλκιδική στον αμερικανικό εξορυκτικό όμιλο, καταστρέφοντας ένα πανέμορφο δάσος και με βαρύ πλήγμα για την τοπική οικονομία, αποκαλύπτοντας πως δεν έχουν κανενός είδους πραγματικό ενδιαφέρον για το περιβάλλον.

Η εμπορευματοποίηση των δασών και η αξιοποίησή τους ως πεδίων κερδοφόρων επενδύσεων είναι η βαθύτερη αιτία που βρίσκεται πίσω απ' τις καταστρεπτικές δασικές πυρκαγιές, γενικότερα πίσω από την καταστροφή δασών.

Η δασοπροστασία και η ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων γίνεται μόνο στο βαθμό που κρίνεται συμφέρουσα απ' το κεφάλαιο, οδηγώντας εκτός των άλλων στη συστηματική υποχρηματοδότησή τους.

Η «Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία» βασίζεται σε συνεχείς θυσίες του λαού

Παράλληλα, το πράσινο μέλλον που επιφυλάσσει η πολιτική της «Πράσινης Κοινωνικής Συμφωνίας» βασίζεται πάνω σε νέες, συνεχείς θυσίες που θα κληθούν να κάνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Πρώτα πρώτα, η «Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία» είναι άμεσα συνδεδεμένη με την επιδείνωση και την επέκταση των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων, τη φθηνότερη εργατική δύναμη, ως απαραίτητα στοιχεία για να διασφαλιστούν τα τεράστια κέρδη της ολιγαρχίας του πλούτου.

Ταυτόχρονα, η πράσινη Ενέργεια δεν οδηγεί έστω, τουλάχιστον, σε φθηνό ρεύμα, όπως ανακυκλώνεται από συστημικά μέσα ενημέρωσης, σε μια προσπάθεια να εντυπωθεί αυτό το ψέμα στα μυαλά των εργαζομένων.

Η πραγματικότητα είναι «αμείλικτη».

Ήδη, οι «πράσινες» επενδύσεις έχουν πολλαπλασιάσει το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος για τους εργαζόμενους και την τελευταία 15ετία η ενεργειακή φτώχεια έχει πολλαπλασιαστεί.

Οι νέες ρήτρες ρύπων και η περιβόητη τιμή τόνου του διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) που αυξάνεται - όσο χρειάζεται για να κλείσουν άμεσα οι χρυσοπληρωμένες από τον λαό επενδύσεις της ΔΕΗ σε λιγνιτικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής - φέρνουν μόνο νέες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Οι απαραίτητες πρώτες ύλες για τις δεκάδες χιλιάδες ανεμογεννήτριες και τα εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα φωτοβολταϊκών της «πράσινης ανάπτυξης» απαιτούν νέες, τεράστιες μεταλλευτικές εγκαταστάσεις, που θα καταστρέψουν περαιτέρω βουνά, δάση και ολόκληρες χώρες, εμπλέκοντάς τες και στο πολύ επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι των «σπάνιων γαιών».

Πίσω απ' τα «πράσινα» ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα συγκαλύπτεται το τεράστιο κόστος τους, το γεγονός ότι ουσιαστικά η ηλεκτροκίνηση μετατρέπει το αυτοκίνητο σε απρόσιτη πολυτέλεια για εκατομμύρια λαϊκούς ανθρώπους, ενώ παράλληλα οδηγεί σε άλλου είδους καταστροφή του περιβάλλοντος, αφού η αλυσίδα κατασκευής και απόρριψης των απαραίτητων για την ηλεκτροκίνηση μπαταριών είναι από τις πλέον ρυπογόνες.

Η αλήθεια είναι ότι η «Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία» της ΕΕ και του Μπάιντεν πολλαπλασιάζει την ενεργειακή φτώχεια, αυξάνει δραστικά την επιβάρυνση του λαού, υποχρεώνει τα εργατικά - λαϊκά στρώματα να χρυσοπληρώσουν την απαξίωση κεφαλαίου που χρειάζεται η μηχανή της καπιταλιστικής ανάκαμψης των κερδών των λίγων.

Η «Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία» καταδικάζει δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία, στην Πτολεμαΐδα στη Δυτική Μακεδονία και στη Μεγαλόπολη στην Πελοπόννησο.

Η πολιτική που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση είναι, στα βασικά της σημεία, κοινός τόπος όλων των αστικών κομμάτων.

Η περιβαλλοντική ευαισθησία ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ - ΜέΡΑ25 εξαντλείται εκεί που ορίζει η καπιταλιστική ανάπτυξη

Έχει σημασία να δούμε λίγο περισσότερο τις θέσεις και τις απόψεις των άλλων κομμάτων:

Τα έργα του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστά, καταρχάς απ' το χρονικό διάστημα που ήταν κυβέρνηση. Πρωτοστάτησε σε σωρεία νομοθετικών παρεμβάσεων που θυσιάζουν το περιβάλλον και την ανθρώπινη ζωή προς όφελος του κεφαλαίου, σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα.

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το Ελληνικό, την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, τις αλλαγές στην περιβαλλοντική αδειοδότηση προς όφελος των ομίλων, τις αλλαγές στη χωροταξία;

Σε κάθε κρίσιμο θέμα, προχώρησε σε τέτοιες παρεμβάσεις διευκολύνοντας την καταστρεπτική δράση του κεφαλαίου πάνω στο περιβάλλον.

Γι' αυτό και χτες ο κ. Τσίπρας επί της ουσίας δεν είπε κουβέντα στην παρουσίαση της πρότασης του κόμματός του για όλα αυτά, παρότι επιδόθηκε σε γενικόλογες κορόνες περί «πράσινης επανάστασης». «Μούφα», λοιπόν, η «πράσινη» επανάσταση του κ. Τσίπρα!

Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της πολιτικής της «πράσινης Ενέργειας». Τα εγκλήματα στα Άγραφα και στην Πίνδο, στο Αιγαίο, στην Πελοπόννησο και αλλού έχουν τη σφραγίδα του.

Σήμερα προσπαθεί να διαφοροποιηθεί απ' τη ΝΔ. Δυσκολεύεται γιατί στην προώθηση της «πράσινης» ανάπτυξης η κυβέρνηση της ΝΔ είναι «βασιλικότερη του βασιλέως»: Προωθεί την απολιγνιτοποίηση πιο γρήγορα και απ' το χρονοδιάγραμμα που απαιτεί η Κομισιόν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να προβάλει ως εναλλακτική, πιο φιλολαϊκή λύση την «πράσινη μετάβαση» με «ενεργειακή δημοκρατία»!

Ποια είναι η διαφορά με το κυβερνητικό σχέδιο; Ότι ένα μέρος της κοινοτικής και κρατικής χρηματοδότησης των νέων επενδύσεων δεν θα δοθεί άμεσα στους μεγάλους ομίλους αλλά σε κάποιες μεσαίες επιχειρήσεις και ενεργειακές κοινότητες.

Κάποια έργα θα ανατεθούν στις ενεργειακές κοινότητες για να υλοποιηθούν τελικά πάλι από τις εταιρείες, τις περισσότερες φορές και με σχετικό τραπεζικό δανεισμό.

Αυτή η διαφοροποίηση, όμως, στην αρχική κατανομή των κονδυλίων δεν μπορεί ούτε καν να αμβλύνει τις νέες αρνητικές συνέπειες για τον λαό, όπως το ακριβό ρεύμα και την αύξηση της ενεργειακής φτώχειας, δεν μπορεί να αμβλύνει την αύξηση της ανεργίας, την επιβολή «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων και άλλα.

Το ΚΙΝΑΛ επίσης υιοθετεί καθ' ολοκληρίαν τους στόχους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για την «πράσινη» ανάπτυξη και τις μηδενικές εκπομπές μέχρι το 2050, καθώς και την απεξάρτηση απ' τον λιγνίτη.

Από κοντά και το ΜέΡΑ25, που επιπλέον είναι ίσως ο πιο «πράσινος», ο πιο καθαρός εκπρόσωπος της αμερικανικής πολιτικής του Μπάιντεν και της ευρωπαϊκής Κομισιόν.

Η περιβαλλοντική ευαισθησία τους εξαντλείται μέχρι εκεί που δίνει ώθηση στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Χρησιμοποιείται για να διαμορφωθούν νέα πεδία κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο, για να καταστραφούν με ελεγχόμενο τρόπο υφιστάμενες υποδομές, φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους.

Τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, οι νέοι, οι αγρότες, οι εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της υπαίθρου που εξωθούνται βίαια σε αλλαγή του τρόπου ζωής τους, καλούνται να θυσιάσουν το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματά τους, τον χρόνο τους, την υγεία τους, τα σπίτια τους, τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους, προκειμένου να θησαυρίσουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι, τόσο μέσα στην Ελλάδα όσο και στις χώρες που εξάγουν.

Η ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί ανάπτυξη με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών

Όταν απομακρυνθούμε λίγο από το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, το περιβάλλον αντιμετωπίζεται είτε σαν «χαβούζα», σαν η εύκολη λύση για να απορρίψουμε ρύπους και απόβλητα, είτε σαν εμπόρευμα, όταν το κεφάλαιο μπορεί να αξιοποιήσει το περιβάλλον σαν πηγή πρώτων υλών ή σαν υπόβαθρο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των τουριστικών ομίλων.

Η πρόσφατη πρόταση της Ιαπωνίας να ρίξει εκατομμύρια τόνους ραδιενεργών αποβλήτων στη θάλασσα είναι αποκαλυπτική της ληστρικής λογικής που έχει το κεφάλαιο, ακόμα και σε κοινωνίες που με καπιταλιστικούς όρους πλασάρονται σαν «προοδευτικές».

Δείχνει γιατί το σύστημα αυτό καταστρέφει τόσο το περιβάλλον όσο και τους ίδιους τους ανθρώπους, για να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία.

Οι σιδερένιοι νόμοι του καπιταλισμού είναι αμείλικτοι.

Είναι λοιπόν - και ανεξάρτητα εάν γίνεται συνειδητά ή όχι - συγκάλυψη της πραγματικότητας η προσπάθεια να εμφανισθεί ένας «πρασινίζων καπιταλισμός», ότι είναι δήθεν υπέρ των λαϊκών αναγκών.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη διαταράσσει συνεχώς κάθε ισορροπία, οδηγώντας σε αρνητικές, καταστρεπτικές επιδράσεις τη φύση και τα βουνά.

Ήταν, είναι και θα είναι καταστρεπτική για τον άνθρωπο και το περιβάλλον του.

Μας ρωτάνε συχνά ποια ακριβώς είναι η δική μας πρόταση, ποιο σύστημα, ποια κοινωνία θα υπηρετεί πραγματικά τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Τους απαντάμε: Η λύση βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που έχει ακολουθηθεί μέχρι σήμερα, από αυτή που ετοιμάζονται να ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα.

Ακριβώς γιατί η ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί ανάπτυξη με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος που υπηρετεί το «Πράσινο New Deal» σε ΕΕ και ΗΠΑ.

Η πραγματική διέξοδος είναι ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της κοινωνικοποιημένης παραγωγής για τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας και του περιβάλλοντος, ο σοσιαλισμός. Είναι το σύστημα που θα μπορεί να κινητοποιεί το σύνολο των μέσων παραγωγής, της γης συμπεριλαμβανομένης, με κριτήριο τη διασφάλιση των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών.

Η γη σταματά να είναι εμπόρευμα και αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Και η εργατική τάξη, η κοινωνία, διαμέσου της εργατικής - λαϊκής συμμετοχής και του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, αποφασίζει για την κοινωνικά βέλτιστη αξιοποίηση. Με γνώμονα το σύνολο των εργατικών - λαϊκών αναγκών, δηλαδή τη διασφάλιση της υγείας των κατοίκων και των εργαζομένων, την εξάλειψη της ανεργίας και της ενεργειακής φτώχειας, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την προστασία του περιβάλλοντος.

Τα εργοστάσια θα παράγουν όχι για το κέρδος κάποιου καπιταλιστή ιδιοκτήτη - εκμεταλλευτή της δουλειάς των εργαζομένων, αλλά για την ικανοποίηση των αναγκών όλης της κοινωνίας.

Αυτή ακριβώς η σχέση είναι που επιτρέπει την ελαχιστοποίηση της αρνητικής επίδρασης στο περιβάλλον από κάθε παραγωγική δραστηριότητα, από κάθε κοινωνική δραστηριότητα εν γένει.

Οι παραγωγικές μονάδες δεν έχουν συμφέρον να επιβαρύνουν το περιβάλλον, για το καπιταλιστικό κέρδος, δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε από αυτό, το αντίθετο.

Ο κοινωνικός χαρακτήρας της ιδιοκτησίας στη γη επιτρέπει τη χωροθέτηση των δραστηριοτήτων με κριτήριο την ευημερία του λαού, αφού η κερδοσκοπία στη γη εξαφανίζεται, μαζί με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας πάνω σ' αυτή.

Η επιστημονική έρευνα και γενικότερα η επιστήμη θα αξιοποιείται για να ελαχιστοποιήσει την αρνητική επίδραση στο περιβάλλον, για να πολλαπλασιάσει την ευημερία του λαού από κάθε παραγωγική δραστηριότητα.

Ο καθολικός χαρακτήρας της κοινωνικής ιδιοκτησίας, μαζί με τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, επιτρέπει άλλωστε και τον συνυπολογισμό των αλληλεπιδράσεων των παραγωγικών δραστηριοτήτων, που σήμερα είναι είτε αδύνατο να γίνει αυτό είτε χωρίς αποτέλεσμα, όπου επιχειρείται, λόγω της αναρχίας της καπιταλιστικής παραγωγής.

Η ρύπανση στο οικόπεδο του διπλανού είναι χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής λογικής, είναι η άλλη όψη του κατακερματισμού του κεφαλαίου, σε επιμέρους αντιτιθέμενα μεταξύ τους κεφάλαια, τελικά δηλαδή είναι η άλλη όψη της ίδιας της αναρχίας της παραγωγής.

Ο σοσιαλισμός μπορεί να λύνει όλα αυτά τα προβλήματα. Η συνολική επίπτωση από όλες τις δραστηριότητες συνυπολογίζεται και οι δραστηριότητες που γίνονται, επιλέγονται με κριτήριο τις συνολικές επιπτώσεις.

Η επιστημονική, ορθολογική διερεύνηση και αποτύπωση των επιπτώσεων και των εναλλακτικών σεναρίων έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση αυτήν τη ριζικά διαφορετική σχέση.

Οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων θα αποκτήσουν για πρώτη φορά καθαρά επιστημονικό χαρακτήρα, αλλάζοντας ποιοτικά απ' τη σημερινή κατάσταση, που εν πολλοίς συνιστούν απολογητική των σχεδιαζόμενων καπιταλιστικών επενδύσεων.

Ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός και ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός ουσιαστικά μετατρέπει τη μελέτη επιπτώσεων στο περιβάλλον σε συστατικό στοιχείο της ίδιας της διαδικασίας απόφασης των επενδύσεων και της ανάπτυξης της παραγωγικής ικανότητας της κοινωνίας.

Οι επενδύσεις αποφασίζονται με κριτήριο το ανθρώπινο εργατικό - λαϊκό κέρδος και το κέρδος για το περιβάλλον.

Αυτή ακριβώς η κοινωνική ιδιοκτησία και το ξερίζωμα του καπιταλιστικού κέρδους ως κριτηρίου της ανάπτυξης μπορεί να μετατρέψει το περιβάλλον από «χαβούζα», δηλαδή από περιοχή ληστρικής απόληψης πρώτων υλών, σε αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της κοινωνίας και της ισόρροπης σχέσης του ανθρώπου με αυτό τελικά, δηλαδή σε αναγκαιότητα και σε απτή πραγματικότητα.

Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες ενάντια στην αντιπεριβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Είμαστε στην πρώτη γραμμή και δίνουμε καθημερινά μάχες σε όλες τις περιοχές της χώρας μας:

-- Ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού

-- Για την προστασία του δασικού πλούτου

-- Για τον περιορισμό της βιομηχανικής ρύπανσης

-- Για την αναβάθμιση των υποδομών πολιτικής προστασίας

-- Για την πρόληψη των βιομηχανικών ατυχημάτων μεγάλης έκτασης

-- Για περισσότερα αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά έργα

-- Για την προστασία της ζωής και της ασφάλειας του εργαζόμενου λαού

-- Για περισσότερα δάση με προστασία των πλούσιων οικοσυστημάτων τους

-- Για κάθε πτυχή του σύνθετου προβλήματος της προστασίας του περιβάλλοντος.

Σε αυτήν την κατεύθυνση τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα, οι εκλεγμένοι κομμουνιστές στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στα Περιφερειακά, Δημοτικά Συμβούλια, οι εκλεγμένοι μας στα εργατικά σωματεία, στα Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες, σε επαγγελματικούς και αγροτικούς συλλόγους, σε φοιτητικούς συλλόγους και μαθητικές κοινότητες, σε συλλόγους γυναικών, σε συλλόγους, πολιτιστικά και άλλα στέκια στις γειτονιές, στις πόλεις και τα χωριά, θα πρωτοστατήσουμε στον αγώνα, θα μπούμε μπροστά παντού, ακόμα πιο αποφασιστικά.

Μαζί με όλους και όλες, όσους και όσες έχουμε συμπορευτεί μέχρι σήμερα σε κρίσιμες και μεγάλες μάχες, αλλά και με όσους και όσες μάς έχουν προσεγγίσει το τελευταίο διάστημα, αναζητώντας, διψώντας, για πραγματική εναλλακτική σε αυτήν τη ζοφερή κατάσταση. Μακριά από τις ψεύτικες υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια των άλλων κομμάτων, που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά σε καταστροφικές πολιτικές σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους τομείς και στο κρίσιμο ζήτημα του περιβάλλοντος.

Καλή δύναμη και υγεία σε όλους και όλες!

*

Απροστάτευτα τα δάση από τις επενδυτικές επιδιώξεις των μονοπωλιακών ομίλων στη γη

ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΑΛΛΑΤΟΣ, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ

Είναι υποκριτική η αντιπαράθεση κυβέρνησης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που συγκαλύπτει τις πραγματικές αιτίες αυτού του διαρκούς εγκλήματος για το οποίο έχουν ευθύνη, αφού άφησαν απροστάτευτα τα δάση, δίνοντάς τους το εξευτελιστικό 0,04% του προϋπολογισμού, ενώ υλοποιούν διαχρονικά ως κυβερνήσεις τις επενδυτικές επιδιώξεις των μονοπωλιακών ομίλων στη γη.

Χρησιμοποιούν τις κλιματικές μεταβολές ως πρόσχημα είτε για να καλύψουν την καταστροφική περιβαλλοντική πολιτική τους, είτε για να δικαιολογήσουν τη στρατηγική συμφωνία όλων με την «πράσινη» ανάπτυξη, την Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ, την μετά το 2020 δασική στρατηγική της ΕΕ, στοχεύοντας στη συνδυασμένη και αποτελεσματικότερη ένταξη των δασών στις μονοπωλιακές ανάγκες.

Η κυβερνητική πολιτική της ΝΔ και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μία συνέχεια της άλλης.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ:

-- Εξειδικεύουν και εφαρμόζουν τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, που αντιμετωπίζουν το περιβάλλον, τα δάση ως πεδίο επιχειρηματικής δράσης.

-- Προωθούν και εμπλουτίζουν το νομικό πλαίσιο για το περιβάλλον, ακολουθώντας τις οδηγίες του μεγάλου κεφαλαίου, του ΣΕΒ, των τραπεζών, υποτάσσοντας το περιβάλλον στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

-- Υλοποιούν την ίδια καταστροφική δασική πολιτική, εξασφαλίζοντας ένα νομικό πλαίσιο που εντείνει την εμπορευματοποίηση της δασικής γης, τις επενδύσεις μέσα στα δάση, τις οποίες επιδοτούν, μετατρέποντάς τα σε δάση ανεμογεννητριών.

-- Διατηρούν την ιδιοκτησιακή «Βαβυλωνία» στα δάση, οδηγώντας σε αποχαρακτηρισμούς και σε αναγνωρίσεις ανύπαρκτων δικαιωμάτων κυριότητας.

-- Διευρύνουν την ιδιωτικοποίησή τους, τις επιτρεπτές επεμβάσεις, απαξιώνουν την υποστελεχωμένη Δασική Υπηρεσία, που έχει την ευθύνη της προστασίας και διαχείρισής τους.

-- Υλοποιούν τους δασικούς χάρτες, που αποτελούν επιδίωξη των μονοπωλιακών ομίλων για να διαμορφωθεί «καθαρό τοπίο», που θα επιταχύνει τα εκμεταλλευτικά τους σχέδια.

-- Διατηρούν τον διαχωρισμό της διαχείρισης και προστασίας των δασών από την αντιπυρική τους προστασία. Την αποτυχημένη διάσπαση της πρόληψης από την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών, έναν ανεπαρκή και παλαιωμένο εξοπλισμό, ενώ το κόστος αντιμετώπισης ανεβαίνει, γιατί δίνουν βάρος στην καταστολή.

-- Είναι αντίθετοι με την ολοκληρωμένη, ενιαία διαχείριση και προστασία των δασικών οικοσυστημάτων, που περιλαμβάνει τη σύγχρονη αντιπυρική προστασία, με κύριο βάρος στην πρόληψη και την σε διαφορετική βάση οργάνωση των επίγειων δυνάμεων.

-- Μετατρέπουν το αποτέλεσμα σε αιτία, για να μην αποκαλυφθεί ότι οι νεκροί, οι καταστροφές από τις δασικές πυρκαγιές, τους σεισμούς, τις πλημμύρες, τα μπαζωμένα ρέματα, οι βιομηχανίες, οι τουριστικές επιχειρήσεις, οι βίλες στα δάση, τα αυθαίρετα, η καταστροφή του περιβάλλοντος, είναι το αποτέλεσμα. Αιτία είναι ο καπιταλισμός, που σαπίζει και παρασύρει ανθρώπινες ζωές, όπως άλλωστε και κάθε μέρα, στον βωμό της εκμετάλλευσης, της εμπορευματοποίησης των πάντων και της δασικής γης προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων.

Οι δασικές πυρκαγιές συνεχίζουν να είναι ένα από τα βασικά προβλήματα των δασών, που δεν διαχειρίζονται ολοκληρωμένα και σε επιστημονική βάση και συνεχίζουν να εξυπηρετούν τις επενδύσεις που μπορούν πλέον με τους αστικούς νόμους να γίνονται στα δάση και σε προστατευόμενες περιοχές.

To ΚΚΕ εκτιμά ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση των πυρκαγιών μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού, που μπορεί να εξασφαλίσει την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών από κάθε κίνδυνο, με κριτήριο τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και της προστασίας τους.

Μπαίνει μπροστά για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος, των δασών, που θα σταματήσει με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Ως αποτέλεσμα της επαναστατικής σύγκρουσης της εργατικής τάξης, των λαϊκών δυνάμεων με την τάξη των καπιταλιστών, και της κατάργησης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στη γη. Αυτή η προοπτική κρίνεται και από τους σημερινούς αγώνες.

Καλεί τον λαό να οργανώσει την πάλη του, να αντεπιτεθεί συνολικά απέναντι στην αστική πολιτική, στις «πράσινες» και «μπλε» μπίζνες των ομίλων, που τσακίζουν τη ζωή του και καταστρέφουν το περιβάλλον.

*

Οι πραγματικοί στόχοι της πολιτικής που κρύβεται πίσω από την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής

ΕΥΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ, δρ. χημικός μηχανικός, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ

Η πολιτική που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις σχετικά με τη βιομηχανική ρύπανση και την αντιμετώπιση των βιομηχανικών ατυχημάτων μεγάλης έκτασης (ΒΑΜΕ) αποτελεί ένα απ΄ τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του υποκριτικού ενδιαφέροντός τους για το περιβάλλον. Αποκαλύπτει, επίσης, τους πραγματικούς στόχους της πολιτικής τους, που κρύβεται με τον μανδύα της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής.

Ποια είναι η πραγματική κατάσταση;

Τα γνωστά περιστατικά ρύπανσης και ατυχημάτων όπως η ρύπανση του Ασωπού, η πυρκαγιά στο εργοστάσιο πλαστικών στη Μεταμόρφωση, το ναυάγιο του «Αγία Ζώνη ΙΙ» στον Σαρωνικό, η ρύπανση στη Δυτ. Θεσσαλονίκη και τη Δυτ. Αττική είναι μόνο μερικά παραδείγματα που αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου.

Η αστική πολιτική για τη λεγόμενη προστασία του περιβάλλοντος καθορίζεται με κριτήριο την εξασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αυτό εκφράζεται και με τον ψευδεπίγραφο κρατικό έλεγχο της ρυπογόνας και επικίνδυνης επιχειρηματικής δραστηριότητας, εκφράζεται και με τις σκόπιμες ελλείψεις στους υπάρχοντες κανονισμούς, που συμβάλλουν στη μη αποτελεσματική εφαρμογή τους.

Για παράδειγμα, αποτελεί σήμερα μαγική εικόνα η αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης ως προς τη ρύπανση και την έκθεση του πληθυσμού στους σχετικούς κινδύνους. Η τοξικότητα των ρύπων σε αέρα, γη, νερό, θάλασσα, τροφική αλυσίδα δεν μετράται και δεν εκτιμάται συστηματικά.

Στο δίκτυο σταθμών μέτρησης του Εθνικού Δικτύου Παρακολούθησης της Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης που την ευθύνη λειτουργίας του έχει το ΥΠΕΝ για παράδειγμα, στην Αττική λειτουργούν μόνο 14 σταθμοί σύμφωνα με στοιχεία του 2019! Από αυτούς μόνο 6 μετρούν αιωρούμενα σωματίδια ΑΣ_2.5 και μόνο 4 βενζόλιο. Δεν υπάρχουν δεδομένα από συστηματικές μετρήσεις καρκινογόνων ουσιών όπως πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες, διοξίνες, φουράνια κ.λπ.

Για όσους κανονισμούς υπάρχουν, όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ έως σήμερα έχουν φροντίσει με την πολιτική τους να είναι κανονισμοί στα χαρτιά. Ο κρατικός έλεγχος για την ασφαλή λειτουργία των επιχειρήσεων και την πρόληψη της ρύπανσης είναι ψευδεπίγραφος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στα Τμήματα Επιθεώρησης Περιβάλλοντος των Σωμάτων Βορείου και Νοτίου Ελλάδας, το 2019 πανελλαδικά υπηρετούσαν συνολικά μόνο 17 επιθεωρητές Περιβάλλοντος, για να καλύψουν τις ανάγκες επιθεώρησης. Οι αντίστοιχες υπηρεσίες ελέγχου της κάθε Περιφέρειας είναι επίσης υποστελεχωμένες.

Οι κανονισμοί που υπάρχουν διέπονται από τη στρατηγική της ΕΕ για το περιβάλλον, π.χ. της αρχής τού «ο ρυπαίνων πληρώνει» (και συνεχίζει τελικά να ρυπαίνει χωρίς καν να πληρώνει, αφού τελικά την πληρώνει ο λαός). Στο πλαίσιο εφαρμογής αυτής της αρχής, για παράδειγμα, η νομοθεσία επιτρέπει στην πράξη αυτός που θα καθορίσει τον χαρακτηρισμό της επικινδυνότητας των αποβλήτων να είναι η ίδια η επιχείρηση που παράγει τα απόβλητα.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι συμβαίνει πραγματικά, αν συνδυάσουμε αυτό με το ότι δεν πραγματοποιούνται έλεγχοι και με το ότι δεν υπάρχουν στη χώρα μας χώροι κατάλληλοι για επικίνδυνα απόβλητα...

Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι στην υπουργική απόφαση που ενσωματώνει την ευρωπαϊκή Οδηγία για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα, αναφέρεται για τους στόχους μείωσης της έκθεσης σε αιωρούμενα σωματίδια ΑΣ_2.5και όζον ότι οι «αρμόδιες αρχές λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα που δεν συνεπάγονται υπερβολικό κόστος»!

Όλα αυτά που ενδεικτικά αναφέραμε δεν είναι τυχαία κενά και διαχειριστικά λάθη, που μια νέα, για παράδειγμα, κυβέρνηση ή περιφερειακή αρχή θα τα αντιμετωπίσει. Γι' αυτό και είναι κρίσιμο να μπει στο στόχαστρο ο πραγματικός ταξικός αντίπαλος, το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά αυτές τις συνέπειες.

Να βγούμε αγωνιστικά και αποφασιστικά στο προσκήνιο, να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας, για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα, για τη ζωή και το περιβάλλον που μας αξίζει.

*

Κοινή προσπάθεια ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για αντιλαϊκό «εκσυγχρονισμό» της νομοθεσίας στον τομέα των αποβλήτων

ΜΠΑΜΠΗΣ ΖΙΩΓΑΣ, υγιεινολόγος μηχανικός, υπεύθυνος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ

Οι εξελίξεις που βιώνουμε την τελευταία περίοδο στο ζήτημα της διαχείρισης των αποβλήτων σημαδεύονται από το ανέβασμα των κινητοποιήσεων και άλλων αντιδράσεων ενάντια σε μια σειρά από αποφάσεις για την υλοποίηση βαθιά αντιλαϊκών σχεδιασμών των κυβερνήσεων των αστικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ. Σχεδιασμών, των οποίων όχι μόνο οι γενικές κατευθύνσεις αλλά και οι εξειδικευμένοι στόχοι τους συμμορφώνονται κατά γράμμα με αυτούς των αντίστοιχων Οδηγιών της ΕΕ, με κατευθυντήριο θέσπισμα την «Οδηγία Πλαίσιο για τα Απόβλητα» του 2008.

Ειδικότερα, η τελευταία περίοδος της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και η πρώτη της ΝΔ χαρακτηρίζονται από μια κοινή προσπάθεια για τον αντιλαϊκό «εκσυγχρονισμό» της εθνικής νομοθεσίας στον τομέα των αποβλήτων. Τα παραπάνω βρήκαν τελικά την έκφρασή τους στο νέο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ) της ΝΔ τον Αύγουστο του 2020.

Εγχείρημα καθόλου δύσκολο, αν πάρουμε υπόψη την «κληρονομιά» που της άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ:

-- Προώθησε την κατασκευή μέσω ΣΔΙΤ των ΜΕΑ (Μονάδες Επεξεργασίας σύμμεικτων Αποβλήτων) για το 50% των παραγόμενων αποβλήτων με βασικό προϊόν το καρκινογόνο, κατά την καύση στις τσιμεντοβιομηχανίες, RDF, ανοίγοντας τον δρόμο για την καύση των αποβλήτων γενικότερα.

-- Διευκόλυνε παραπέρα τη διείσδυση των ιδιωτών και στη λειτουργία των ΧΥΤΑ.

-- Υποκλίθηκε στην ασυλία του κεφαλαίου να ρυπαίνει με την ανεξέλεγκτη διάθεση των επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων του, στερεών και υγρών.

Τα παραπάνω πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλούν και στην Αττική με επιστέγασμα το αντιλαϊκό ΠΕΣΔΑ - 2016 και εμβληματική επιλογή του: Τη διαιώνιση της καρκινογόνας εστίας όλων των αποβλήτων της Αττικής στον ΧΥΤΑ, και γενικότερα στην ΟΕΔΑ Φυλής καθώς και την ολοκλήρωση του ΧΥΤΑ Γραμματικού, σε επαφή με το παρακείμενο ρέμα, και την απόπειρα έναρξης της δοκιμαστικής λειτουργίας του.

Στις ίδιες αντιλαϊκές ράγες, με το ΕΣΔΑ της ΝΔ:

-- Δίνεται χώρος για επενδύσεις και στους μονοπωλιακούς ομίλους των εργοστασίων καύσης.

-- Επιταχύνεται η δημιουργία των ΜΕΑ.

-- Παραμένει, συνεπώς, ο προσχηματικός χαρακτήρας των ανέφικτων στόχων, που τίθενται και με το νέο ΕΣΔΑ για την ανακύκλωση υλικών με διαλογή στην πηγή.

Από τη συνολική πίτα των 3,7 δισ. ευρώ για τις προβλεπόμενες υποδομές, τις προμήθειες εξοπλισμού και την αμοιβή των «Τεχνικών Συμβούλων», το τεράστιο κομμάτι θα πάει και πάλι, όπως επί ΣΥΡΙΖΑ, στους μονοπωλιακούς ομίλους του κλάδου, τροφοδοτούμενο από κεντρικούς δημόσιους πόρους, εθνικούς και κοινοτικούς, που τους στερούνται άλλα έργα και υπηρεσίες που έχουν άμεση ανάγκη η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Στα 7,5 δισ. τουλάχιστον θα φτάσουν οι εισπράξεις τους από τη λειτουργία των πιο πάνω εγκαταστάσεων σε ορίζοντα 25ετίας.

Να τη και πάλι η «κόκκινη κλωστή», που διαπερνά κάθε σημαντικό θέσπισμα των θεσμικών οργάνων της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων: Τα κέρδη του κεφαλαίου σε βάρος του λεηλατημένου εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων, της υγείας τους, του περιβάλλοντός τους.

Φυσικά δεν είναι μόνο η Αττική. Σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν πολλές περιοχές της χώρας, όπου οι ΧΑΔΑ εξακολουθούν να λειτουργούν, ενώ οι εγκαταστάσεις που κατασκευάζονται ως ΧΥΤΑ μεταλλάσσονται, όταν λειτουργούν σε εστίες διασποράς τοξικών στραγγισμάτων και όχι μόνο.

Από τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι το συνεχιζόμενο έγκλημα της καταστροφικής για το περιβάλλον και την υγεία διαχείρισης των αποβλήτων, μαζί και οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, γίνονται όλο και περισσότερο επικίνδυνοι. Από εδώ και η δυνατότητα μα και ανάγκη για παραπέρα μαζικοποίηση, πιο αποτελεσματική αντίσταση, που ήδη βλέπουμε να δυναμώνει σε μια σειρά από περιοχές της χώρας.

*

Οι καπιταλιστικές επενδύσεις στις αναπλάσεις δεν μπορούν να ικανοποιήσουν το σύνολο των λαϊκών αναγκών

ΗΛΙΑΣ ΤΣΙΜΠΟΥΚΑΚΗΣ, χημικός μηχανικός, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Απ' την εμβληματική επένδυση στο Ελληνικό μέχρι το μεγάλο λιμάνι κι από κει μέσω της Πειραιώς στο κέντρο της Αθήνας...

Απ' τον Βοτανικό μέχρι τη Φιλαδέλφεια κι από κει στο καζίνο Πάρνηθας που «μεταναστεύει» στα «πεδινά», στο Μαρούσι...

Απ' τους Στύλους Ολυμπίου Διός μέχρι το Πεδίον Άρεως ένας «Μεγάλος Περίπατος»... δρόμος.

Έχουμε πλέον πείρα από έναν σχεδιασμό που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Το κεφάλαιο «αναπλάθει» την Αττική, χρησιμοποιώντας το «εργαλείο» του χωροταξικού σχεδιασμού, που ουσιαστικά αποτελεί την αποτύπωση της αντιλαϊκής πολιτικής στον χώρο.

Ο σχεδιασμός αυτός αποτυπώνεται στον Νόμο για το «Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας - Αττικής» του 2014, την πυξίδα παρεμβάσεων για τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και τις τοπικές διοικητικές αρχές.

Κέντρο της Αθήνας και συνολικά η Αττική προορίζονται να αποτελέσουν διεθνή προορισμό τουρισμού «υψηλού επιπέδου», με επέκταση της τουριστικής περιόδου, δικτύωση των πολιτιστικών πόλων και του φυσικού περιβάλλοντος, αξιοποίηση αδόμητων αστικών κενών.

Στο πλαίσιο αυτό το κράτος - κυβερνήσεις, Περιφερειακές και Δημοτικές διοικήσεις αναλαμβάνουν να ρυθμίσουν τις χρήσεις γης, προκειμένου να χωροθετήσουν τις κερδοφόρες επενδύσεις όπου και όπως επιλέγουν οι επενδυτές.

Επενδύσεις που βάφονται «πράσινες», για να χρηματοδοτηθούν με κρατικά ή κοινοτικά κεφάλαια.

Για αυτό και εντάσσεται στο Ταμείο Ανάκαμψης: Η εκπόνηση Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων για το 80% του συνόλου των 1.135 Δημοτικών Ενοτήτων της χώρας, όπως και των «Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων», που αφορούν εμβληματικές αστικές αναπλάσεις.

Η κυβέρνηση ΝΔ όπως και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ νομοθετεί, ώστε να απελευθερώσει από κάθε εμπόδιο και κάθε χρονοβόρα διαδικασία τις επενδύσεις. Πρόσφατα, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας προχώρησε στην «κατάργηση» των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών για έργα που αφορούν αναπλάσεις ή σχεδιασμό αστικού εξοπλισμού κοινόχρηστων χώρων, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για τις έτοιμες μελέτες ανάπλασης των «χορηγών».

Αποκαλυπτικό είναι το παράδειγμα του Ελληνικού, το εμβληματικό έργο που με θρησκευτική ευλάβεια προώθησαν διαδοχικές κυβερνήσεις όλων των κομμάτων που βρίσκονται στη σημερινή Βουλή πλην ΚΚΕ: ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ.), Σαμαρά (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), Αλ. Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) και η σημερινή μονοκομματική του Κυρ. Μητσοτάκη.

Αφού στέρησαν απ' τον λαό της Αττικής τη δυνατότητα να αποκτήσει ένα μεγάλο Μητροπολιτικό Πάρκο 6.000 στρεμμάτων, πνεύμονα πρασίνου για αναψυχή και αθλητισμό στον μεγαλύτερο αστικό αδόμητο χώρο της Ευρώπης, σήμερα δρομολογούν μια «πόλη για λίγους, μέσα στην πόλη» με «πράσινους» ουρανοξύστες με τζόγο και υπερπολυτελείς κατοικίες με ιδιωτική παραλία και μαρίνα για γιοτ σε ένα τοπίο τύπου Ντουμπάι με πράσινο προαύλιο ένα πάρκο όπου τα ψηλά δέντρα θα περιοριστούν στα 668 στρέμματα...

Προχώρησαν σε θέσπιση του ειδικού «Δικαίου της επένδυσης» για παράκαμψη όλων των νόμων για τον τρόπο έκδοσης και ελέγχου των οικοδομικών αδειών, των πολεοδομικών και περιβαλλοντικών όρων που εφαρμόζονται.

Μπαίνει σε κλοιό το κέντρο της Αθήνας, προκειμένου να «αποστειρωθεί», για να παραδοθεί στην ανάπτυξη των μεγάλων τουριστικών επενδύσεων με ριζική αλλαγή στις δραστηριότητες και την παραγωγική δομή, με τον εκτοπισμό των λαϊκών στρωμάτων, που κατοικούν ακόμα στο κέντρο. Το ιστορικό τρίγωνο μετατρέπεται σε προαύλιο των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων άνω των 150 κλινών και των διεθνών αλυσίδων εμπορίου και διασκέδασης. Η πείρα από μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις δείχνει ότι τέτοιες αναπλάσεις οδηγούν σε τόσο ψηλές αξίες ακινήτων που οι λαϊκές οικογένειες και η πλειονότητα των μικρών επαγγελματιών του κέντρου, αναγκάζονται να μετακομίσουν ή να βάλουν λουκέτο.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη επομένως και οι επενδύσεις που κατευθύνονται στις αναπλάσεις δεν στοχεύουν αλλά και δεν μπορούν να ικανοποιήσουν συνολικά τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Μόνο στο στέρεο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας της γης και των μέσων παραγωγής μπορούν να σχεδιαστούν κεντρικά, επιστημονικά οι χρήσεις γης με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία.

*

Παρακαταθήκη οι κινητοποιήσεις διεκδίκησης και η έκφραση εργατικής - λαϊκής αλληλεγγύης

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΤΣΗΣ, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ τις προηγούμενες μέρες βρέθηκε στο Σχίνο, στο Αλεποχώρι, στα Μέγαρα. Ήταν από την πρώτη στιγμή στο πλάι των κατοίκων για να σώσουν το βιος τους, για να σώσουν έναν από τους λίγους πνεύμονες πρασίνου που έχουν απομείνει στην Αττική.

Στις 5 Ιούνη, Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, εκτός από την εγκληματική πολιτική και τις διαδοχικές καταστροφές των τελευταίων χρόνων, ο λαός μπορεί να φέρει στο μυαλό του και πιο αισιόδοξες εικόνες.

Είναι οι εικόνες από τις κινητοποιήσεις διεκδίκησης, οι εικόνες της μεγάλης εργατικής - λαϊκής αλληλεγγύης που εκφράστηκε στη Μάνδρα και στο Μάτι, κατά τη διάρκεια της καταστροφής αλλά και αμέσως μετά από αυτή, όταν ο κόσμος των περιοχών αυτών ανέβαινε το «Γολγοθά» της απώλειας ανθρώπινων ζωών και της προσπάθειας να ξαναχτίσει τη ζωή του πάνω κυριολεκτικά στις λάσπες και τις στάχτες.

Το ΚΚΕ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας, μαζί με άλλους εργατικούς - λαϊκούς ανθρώπους.

Στη Μάνδρα, από την πρώτη στιγμή της πλημμύρας, τα μέλη του ΚΚΕ βρέθηκαν στην περιοχή. Στάθηκαν στο πλευρό του δοκιμαζόμενου λαού για να σωθούν ανθρώπινες ζωές και λαϊκές περιουσίες. Αντιμετωπίσαμε το προκλητικό κούνημα του δαχτύλου της ατομικής ευθύνης, πάγια τακτική όλων των κυβερνήσεων και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τότε. Τη στιγμή μάλιστα που είναι γνωστό ότι λίγες μέρες πριν από την καταστροφή στη Μάνδρα, τα ίδια ανεύθυνα - υπεύθυνα χείλη διαβεβαίωναν ότι είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν πλημμυρικά φαινόμενα που συμβαίνουν ακόμα και μια φορά στα 100 χρόνια. Ξεδιάντροπα κουνάγανε το δάχτυλο της ατομικής ευθύνης όταν γνώριζαν ότι με δική τους ευθύνη δεν είχαν παρθεί τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα, δεν είχαν διευθετηθεί ρέματα, δεν είχαν φτιαχτεί λεκάνες ανάσχεσης των υδάτων στους ορεινούς όγκους, έργα που ακόμα και σήμερα δεν έχουν ολοκληρωθεί ή δεν έχουν ξεκινήσει καν.

Ίδια εικόνα και στο Μάτι, με τη μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά.

Από τη μία η κυβέρνηση και το επίσημο κράτος να κουνάνε το δάχτυλο στο λαό και από την άλλη ο λαός και το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα που προσπαθούσαν και διεκδικούσαν να σταθούν όρθιοι.

Από τη μία ο ακροδεξιός υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κ. Καμμένος, που πάνω στα αποκαΐδια κούναγε και πάλι το δάχτυλο στο λαό και δήλωνε προκλητικά πως «μετά από μια τέτοια τραγωδία οι κάτοικοι πρέπει να καταλάβουν ότι είναι επικίνδυνο γι' αυτούς και τις οικογένειές τους να μην ακολουθούν τους νόμους και τους κανόνες».

Από την άλλη, το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα με μπροστάρη το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατ. Αττικής, που με δική του πρωτοβουλία στήθηκε στέκι αλληλεγγύης το οποίο έγινε σημείο αναφοράς για τον λαό της περιοχής. Το Στέκι καθημερινά λειτουργούσε με τη συμβολή δεκάδων εργαζομένων που όταν σχολούσαν από τη δουλειά τους, έπιαναν βάρδια στο Στέκι.

Το ΚΚΕ έχει διαμορφωμένη πρόταση φιλολαϊκής διαχείρισης των απορριμμάτων. Βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τη λογική «μακριά από την πόρτα μου, κι ας είναι όπου θέλει», που προωθούν δυνάμεις μέσα στο κίνημα ή με τη λογική της «δίκαιης κατανομής βαρών» που μπορεί να ακούγεται ωραίο στα αυτιά ενός κόσμου, όμως ανοίγει την κερκόπορτα για πολλά εγκλήματα τύπου Φυλής μέσα στην Αττική.

Επιδιώκουμε σταθερά να εκφράζεται η κοινή πάλη του λαού της Δυτικής Αττικής, της Δυτικής Αθήνας με τους κατοίκους του Γραμματικού, του Βαρνάβα, του Πειραιά, κόντρα στον κοινωνικό αυτοματισμό που θα διευκόλυνε την εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών αρχών να προωθείται και να υλοποιείται ανενόχλητη.