ΑΠΟ 1 ΕΩΣ 7 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021
Ώρες προβολών STUDIO new star art cinema:
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ. 210-8640054 - 6932479731
Είσοδος.: € 7.00
Παιδ.-φοιτ. / άνω των 65 & Εκπαιδευτικοί / Ατέλεια/Στρατιωτικο / Άνεργοι €5.00
ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ - €10.00
Οικογενειακό πακέτο τριών ατόμων €10.00.
Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΤΗΣΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ 650 ΘΕΣΕΩΝ
On-line προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/cinemas
*
Chungking Express του Γουόνγκ Καρ Γουάι
ΠΕΜΠΤΗ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22.00
(Βλέπε κάτω)
*
Έκπτωτοι Άγγελοι του Γουόνγκ Καρ Γουάι
ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ 22.00
(Βλέπε κάτω)
*
Ευτυχισμένοι Μαζί του Γουόνγκ Καρ Γουάι
ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΙΤΗ -ΤΕΤΑΡΤΗ 22.00
(Βλέπε κάτω)
*
Ο ΦΟΒΟΣ του ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΡΟΣΕΛΙΝΙ
ΠΕΜΠΤΗ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18.00
*
ΣΤΡΟΜΠΟΛΙ, ΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ του ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΡΟΣΕΛΙΝΙ
ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ 18.00
(Βλέπε κάτω)
*
ΕΥΡΩΠΗ 51 του ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΡΟΣΕΛΙΝΙ
ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΙΤΗ -ΤΕΤΑΡΤΗ 18.00
*
«SCARLET STREET» του ΦΡΙΤΖ ΛΑΝΓΚ
ΠΕΜΠΤΗ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20.00
*
«Και οι Δήμιοι Πεθαίνουν!» του ΦΡΙΤΖ ΛΑΝΓΚ
ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ 19.45
*
«Μ, ο Δράκος του Ντίσελντορφ» του ΦΡΙΤΖ ΛΑΝΓΚ
ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΙΤΗ -ΤΕΤΑΡΤΗ 20.00
*
ΕΙΜΑΙ Η ΚΟΥΒΑ του Μιχαήλ Καλατόζοφ
ΚΥΡΙΑΚΗ 12.00
(Βλέπε κάτω)
*
ΓΟΥΟΝΚ ΚΑΡ ΓΟΥΑΪ
Chungking Express
Γουόνγκ Καρ Γουάι
H ταινία που έκανε διάσημο τον Γουονγκ Καρ Γουάι, ένα ποπ ρομάντζο φτιαγμένο από όλα όσα μένουν όταν πιστεύεις αμετανόητα στη μοίρα.
Κάθε μέρα, ο Αστυνομικός 223 αγοράζει μια κονσέρβα ανανά με ημερομηνία λήξης την 1η Μαϊου, συμβολίζοντας τη μέρα που θα ξεπεράσει τον χαμένο του έρωτα. Την ίδια στιγμή δεν μπορεί να πάρει την προσοχή του πάνω από μια μυστηριώδη γυναίκα με μια ξανθιά περούκα, δίχως να γνωρίζει πως διακινεί ναρκωτικά. Ο Αστυνομικός 663 είναι διαλυμένος από τη θλίψη λόγω ενός χωρισμού. Oταν όμως η πρώην του αφήσει ένα σετ κλειδιών για το διαμέρισμά του σε ένα γειτονικό καφέ, μια σερβιτόρα θα τα χρησιμοποιήσει για να μπει στο σπίτι του και να ζωντανέψει τη ζωή του.
Η τρίτη μεγάλου μήκους του Γουόνγκ Καρ Βάι είναι ίσως η ταινία στην οποία οι αισθητικές, κινηματογραφικές και θεματικές αναφορές του συντονίζονται και απογειώνονται σε ένα φιλμ που δοξάζει το στιλ και τον ρομαντισμό, πασπαλίζοντας τα πάντα με άφθονο χιούμορ και μια διάθεση ελευθερίας που θυμίζει κάτι από την γαλλική νουβέλ βαγκ περασμένη από ένα neon ‘90s φιλτρο του φουτουριστικού Χονγκ Κονγκ.
Οι δυο ιστορίες της ταινίας ακόμη κι αν δεν συνδέονται παρά επιφανειακά, ή αν θέλετε από μικρά πράγματα που τις ενωνουν σαν σημεία σε ένα κυνήγι θησαυρού, συνθέτουν ένα κινηματογραφικό αισθητικό και συναισθηματικό τοπίο που αποκτά νόημα και λόγο ύπαρξης, πέρα από την μαγευτική σκηνοθεσία και τις σαγηνευτικές εικόνες.
Η κάμερα του Κρίστοφερ Ντόιλ ζωγραφίζει κυριολεκτικά, με παλέτα το αστικό τοπίο, τους ανθρώπους και τα φώτα του Χονγκ Κονγκ και ο Γουόνγκ Καρ Βάι, χτίζει με την ίδια ελευθερία και έμπνευση ένα ίσως σχηματικό μα αφοπλιστικα ρομαντικό κι όμορφο σύμπαν, γεμάτο από μικρές ιδιαιτερότητες που πηγάζουν από χιλιάδες διαφορετικές πηγές, μα γίνονται ξεκάθαρα δικές του.
Μπορεί να μην αγγίζει την αρτιότητα, την κομψότητα και το βάθος επόμενων ταινιών του όπως το «Ευτυχισμένοι Μαζί», ή το «Ερωτική Επιθυμία», αλλά έχει ομορφιά, ρομαντισμό, ενέργεια και γοητεία που περισσεύει και μια ανήσυχη, συναρπαστική γλώσσα στην οποία μοιάζει αδύνατο να αντισταθείς.
Χονγκ Κονγκ, 1994
- Παραγωγή: Τσαν Γι-καν, Τζέφρι Λάου
- Σκηνοθεσία: Γουόνγκ Καρ Γουάι
- Σενάριο: Γουόνγκ Καρ Γουάι
- Φωτογραφία: Κρίστοφερ Ντόιλ, Αντριου Λάου
- Μοντάζ: Γουίλιαμ Τσανγκ, Κάι Κιτ-γουάι, Κουόν Τσι-Λιουνγκ
- Μουσική: Φράνκι Τσαν, Ρόελ Α. Γκαρσία
- Πρωταγωνιστούν: Μπριζίτ Λιν, Τακέσι Κανεσίρο, Τόνι Λιούνγκ, Φέι Γουόνγκ
- Διάρκεια: 102 λεπτά
- Διανομή: Cinobo
*
Έκπτωτοι Αγγελοι
Fallen Angels
Γουόνγκ Καρ Γουάι
Πνευματική συνέχεια του «Chungking Express», η λιγότερο γνωστή ταινία της πρώιμης φιλμογραφίας του Γουόνγκ Καρ-γουάι, ένα παραισθησιογόνο νεο(ν)-νουάρ για τις τυχαίες διαδρομές της ζωής και του έρωτα. Σε επανέκδοση από τις 3 Ιουνίου στις αίθουσες.
Ένας πληρωμένος δολοφόνος, η «συνεργάτης - ατζέντισά» του που φορά μικροσκοπικά δερμάτινα φορέματα, ένα δωμάτιο ξενοδοχείου το οποίο εκείνη απολυμαίνει εξονυχιστικά κάθε βράδυ, όταν αρχίζει η δική της βάρδια. Μια ιστορία μυστηρίου σ' ένα επιθετικό νεονουάρ, που δεν έχει καμία σημασία: το σενάριο δίνει την αίσθηση, συμπληρώνει το φως και το χρώμα.
Ο ευρυγώνιος καδράρει ασύστολα, παραμορφώνοντας πρόσωπα και δράση, συνήθως σε λήψεις που γέρνουν, οδηγώντας τις αυστηρές γεωμετρικές γραμμές των χώρων, του δωματίου, του σταθμού του τρένου, στο άπειρο. Μια φαμ φατάλ κι ένας strong silent type, λίγο στραπατσαρισμένοι, σε μια πλοκή που εκτυλίσσεται... ιμπρεσιονιστικά, περισσότερο σαν αφιέρωμα μόδας σε περιοδικό του '90 με «υπόθεση», στιγμιότυπα από τη δράση των ηρώων. Κι η κάμερα στο χέρι, που κινείται με κάθε είδους ταχύτητα, με freeze frame, slow motion, fast motion, ό,τι έχει ως τότε εφευρεθεί και κάτι παραπάνω.
Τα στοιχεία του σινεμά του Γουονγκ Καρ-γουάι είναι εδώ, όπως και χαριτωμένες αναφορές (οι κονσέρβες ανανά, η ξανθιά περούκα), στην προηγούμενη ταινία του, το «Chungking Express». Ο σκοτεινός ρομαντισμός, τα καμμένα χρώματα, τα φίλτρα, μια ταινία συναρπαστική κι αισθαντική που περισσότερο βιώνεται παρά παρακολουθείται. Αλλά και απόλυτα συνυφασμένη με την εποχή της, τα '90ς, με την πληθωρικότητά τους, την απαίτηση να κάνεις μόνο κάτι καινούριο, ποτέ κάτι τετριμμένο κι αυτό στην υπερβολή.
Είναι αυτά τα στοιχεία του σινεμά του που αγαπήθηκαν τόσο τότε, από τους θεατές που άκουγαν γκαραζάκια και που πίστευαν ότι όσο περισσότερο κουνιόταν η κάμερα, τόσο πιο ιδιοφυής ήταν ο (νεαρός, πάντα) σκηνοθέτης. Τα ίδια στοιχεία που, στην πορεία της φιλμογραφίας του, ο Γουονγκ Καρ-γουάι τιθάσευσε, άφησε να ωριμάσουν, αξιοποίησε με ουσία και περιεχόμενο, αφήνοντας τους «Εκπτωτους Αγγελους» να θυμίζουν γρήγορα βράδια, αργές μέρες και αλήτικο εστέτ σινεμά.
Χονγκ Κονγκ, 1995
- Παραγωγή: Τζέφρι Λάου
- Σκηνοθεσία: Γουόνγκ Καρ Γουάι
- Σενάριο: Γουόνγκ Καρ Γουάι
- Φωτογραφία: Κρίστοφερ Ντόιλ, Μαρκ Λι Πινγκ Μπιν, Τζο Τσαν
- Μοντάζ: Γουίλιαμ Τσανγκ, Μινγκ Λαμ Γουόνγκ
- Μουσική: Ρόελ Α. Γκαρσία, Φράνκι Τσαν
- Πρωταγωνιστούν: Λίον Λάι, Μισέλ Ρέις, Τακέσι Κανεσίρο, Τσάρλι Γέουνγκ
- Διάρκεια: 96 λεπτά
- Διανομή: Cinobo
*
Ευτυχισμένοι Μαζί
Happy Together
Γουόνγκ Καρ Γουάι
Το παροξυσμικό love story του Γουόνγκ Καρ Γουάι, η ταινία πάνω στην οποία γράφτηκε η «Ερωτική Επιθυμία», ένα από τα πιο όμορφα και σπάνια φιλμ για τις αρχές και τα φινάλε του έρωτα. Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών. Σε επανέκδοση στις αίθουσες στις 3 Ιουνίου.
Στο πιο νότιο μέρος της Αργεντινής λίγο πριν τον Νότιο Πόλο, λίγο πριν το τέλος του κόσμου, υπάρχει ένας φάρος, όπου ο θρύλος θέλει τους ανθρώπους με ραγισμένες καρδιές να φτάνουν μέχρι εκεί για να αφήσουν τη θλίψη τους.
Μη ρωτήσει κανείς τι γίνεται η θλίψη όταν ελευθερωθεί στο σύμπαν. Μη ρωτήσει κανείς τι κάνει ένας άνθρωπος με ραγισμένη καρδιά αν δεν έχει τη θλίψη του για να μπορεί να ακουμπάει το κεφάλι του τις ώρες που πεθαίνει από μοναξιά. Μη ρωτήσει κανείς αν αυτό το μέρος υπάρχει και αν υπήρξε κάποιος που έφτασε μέχρι εκεί, κάποιος που ήταν τόσο τολμηρός για να αφουγκραστεί όλη τη θλίψη του κόσμου να πέφτει σαν καταρράχτης που ποτίζει όλη τη γη με ερωτικές ιστορίες που τέλειωσαν, άρχισαν ξανά και τέλειωσαν ξανά σαν να μην είχαν συμβεί ποτέ.
«Τελικά οι μοναχικοί άνθρωποι είναι όλοι ίδιοι», θα ανακαλύψει ο Γιου Φαΐ στο τέλος μιας διαδρομής που θα τον βρει πιο μόνο από ποτέ, να δοκιμάζει εραστές στα δημόσια ουρητήρια του Μπουένος Αϊρες, αναζητώντας τον άντρα που ερωτεύτηκε, αυτόν με τον οποίο χόρεψε το πρώτο του τανγκό, αυτόν με τον οποίο δεν έκανε ποτέ το ταξίδι που ονειρεύτηκαν, αυτόν που χάθηκε στα μισά μιας ιδρωμένης νύχτας σαν να μην ήταν ποτέ εραστής αλλά ένα σύμβολο, αυτόν με τον οποίο δεν ήταν παρά για πολύ λίγο «ευτυχισμένοι μαζί».
Αυτό το «για πολύ λίγο» είναι το «Happy Together».
Η ταινία που στο μισό ακριβώς της μέχρι σήμερα φιλμογραφίας του Γουόνγκ Καρ Γουάι έγινε το σημείο αναφοράς για τα κινηματογραφικά love stories και εκείνα τα άλλα της πραγματικής ζωής που σε ένα εμμονικό, αυθαίρετα (;) εναλλασσόμενο έγχρωμο-ασπρόμαυρο καθρεφτίζουν τη συναισθηματική εκείνη κατάσταση που περιγράφεται ιδανικά με το ακαταμάχητα σινεφίλ «μαζί σου και χωρίς εσένα», αλλά που στην πραγματικότητα αντανακλούν την αέναη και μάταιη τις περισσότερες φορές διαδικασία εκμάθησης του «σ’ αγαπώ».
Κάθε φορά που ο ασταθής, παρορμητικός, εξωστρεφής, φιλόδοξος ερωτικά και κοινωνικά Πο-Γουίνγκ (ο συγκλονιστικός, τραγικός Λέσλι Τσενγκ του «Αντίο Παλλακίδα μου» που αυτοκτόνησε στα 40 του χρόνια) ζητάει από τον εσωστρεφή, μετριοπαθή Γιου Φαΐ (ο σπαρακτικός Τόνι Λιουνγκ, ηθοποιός - φετίχ για τον Καρ Γουάι) να ξεκινήσουν από την αρχή, ο δεύτερος υποκύπτει γιατί αγαπάει, γιατί είναι έτοιμος να θυσιάσει πολλά για να μην είναι μόνος, γιατί ξέρει πως δύο μαζί είναι πιο δυνατοί, γιατί γι’ αυτόν είναι αρκετό να μοιράζεται ένα δωμάτιο με κοινή κουζίνα όταν την ώρα που ξυπνάει μπορεί να χαζεύει τον άνδρα που αγαπάει να κοιμάται. Κάθε φορά που ο Πο Γουίνγκ ζητάει από τον Γιου Φαΐ να ξεκινήσουν από την αρχή, λέει αλήθεια, αλλά και ψέματα μαζί. Μέσα του ξέρει πως το να είσαι μαζί είναι πιο δύσκολο από το να είσαι μόνος, αλλά ξέρει επίσης πως ένα τσιγάρο που ανάβει από το τσιγάρο του εραστή σου σε καίει μέχρι τα σωθικά, σε κρατάει ζωντανό, σου δίνει όνομα, ταυτότητα και προορισμό.
Χαμένοι σε ένα παραισθησιογόνο Μπουένος Αϊρες, φωτογραφημένο από τον Κρίστοφερ Ντόιλ στην ίσως μεγαλύτερη στιγμή του σαν να αντηχεί με overdose κορεσμού όλα τα κλασικά αμερικάνικα μελοδράματα των 50ς, οι δύο εραστές αναζητούν σε όλη τη διάρκεια του φιλμ, συνεχώς, επώδυνα αδιάλλειπτα το σωστό βηματισμό για το τανγκό που θα τους κάνει να μείνουν για πάντα μαζί. Ο Γουονγκ Καρ Γουάι τους κινηματογραφεί σε μια βίαιη και μαζί τρυφερή χορογραφία, σαν δυο παιδιά που ανιχνεύουν ο ένας το σώμα του άλλου, σαν τα μάτια τους να γίνονται το κοινό βλέμμα που αναζητά τη Γη της Επαγγελίας, σαν δύο μετανάστες σε μια εξωτική χώρα που αναδύει μεθυστικά σε επίπεδα ναυτίας την οσμή της «ερωτικής επιθυμίας» (εδώ στην πρώιμη αυθεντική εκδοχή της), χωρίς υπόθεση, μόνο με την πρόφαση ότι το παροξυσμικό τους love stοry θα αρκούσε για όλες τις ταινίες του κόσμου.
Μη ρωτήσει κανείς πως ο Γουόνγκ Καρ Γουάι καταφέρνει με το «Happy Together» να παραδώσει μια από τις πιο πολιτικές ταινίες του, ένα ύμνο στη διαφορετικότητα είτε αυτή εκφράζεται με την χαμένη τρίτη γενιά μεταναστών από την Κίνα στη Λατινική Αμερική είτε με τους δύο γκέι εραστές - εμβληματικούς για το LGTBQ+ σινεμά των τελευταίων τριάντα χρόνων, είτε με μια θρασεία διακήρυξη αυτοδιάθεσης για ανθρώπους χωρίς διαβατήρια, χωρίς προορισμό, χωρίς καταγωγή.
Μέσα από πόρτες που δεν κλείνουν καλά, τζάμια που θολώνουν από τις ανάσες, το ποτό και τα τσιγάρα, στρώματα διάτρητα από κοριούς, κατσαρόλες γεμάτες ντάμπλινγκς και ένα γοερό κλάμα που θα πάρει τη θέση της πιο σπαρακτικής ερωτικής εξομολόγησης που έγινε ποτέ σε ένα κασετοφωνάκι, αυτή η ταινία βρίσκει διαρκώς τον τρόπο να αναδυθεί ως ένα επώδυνα ρομαντικό μανιφέστο που δύο και παραπάνω δεκαετίες μετά παραμένει ο φάρος που αφουγκράζεται αδιάκοπα όλες τις ραγισμένες καρδιές του κόσμου και φωτίζει αδιάκοπα τους ωκεανούς που θα κρατάνε για πάντα χωριά τους ανθρώπους.
«Ας αρχίσουμε από την αρχή.»
Μερικές ταινίες είναι φτιαγμένες για να ακουμπήσετε πάνω τη θλίψη σας.
Χονγκ Κονγκ, 1997
- Παραγωγή: Γουόνγκ Καρ Γουάι
- Σκηνοθεσία: Γουόνγκ Καρ Γουάι
- Σενάριο: Γουόνγκ Καρ Γουάι
- Φωτογραφία: Κρίστοφερ Ντόιλ
- Μοντάζ: Γουίλιαμ Τσανγκ, Γουόνγκ Μινγ-λαμ
- Μουσική: Ντάνι Τσουνγκ
- Πρωταγωνιστούν: Λέσλι Τσενγκ, Τόνι Λιούνγκ, Τσανγκ Τσεν
- Διάρκεια: 96 λεπτά
- Διανομή: Cinobo
*
Οι αποκατεστημένες ταινίες του Γουόνγκ Καρ Γουάι αποκλειστικά στο Cinobo
Οι αποκατεστημένες κόπιες των πέντε γνωστότερων ταινιών του μεγάλου σκηνοθέτη έρχονται από τον Μάρτιο στην πλατφόρμα του Cinobo.
Ο Γουόνγκ Καρ Γουάι, ο κορυφαίος σκηνοθέτης από το Χονγκ Κονγκ που αποτελεί ορόσημο του παγκόσμιου κινηματογράφου προστίθεται στον κόσμο του Cinobo. Οι αποκατεστημένες σε 4Κ κόπιες των 5 σημαντικότερων ταινιών του, θα είναι αποκλειστικά διαθέσιμες σε Α’ προβολή στην Ελλάδα, από τις οθόνες του Cinobo.
Ήδη από αυτή την εβδομάδα το κοινό μπορεί να απολαύσει τα «Chungking Express» (22/3), «Έκπτωτοι Άγγελοι» (24/3) και «Ευτυχισμένοι Μαζί» (26/3) online στην πλατφόρμα. Οι άλλες δυο ταινίες, «Ερωτική Επιθυμία» και «2046», θα προβληθούν από το καλοκαίρι τόσο στο Cinobo, όσο και σε θερινούς κινηματογράφους.
Ο βραβευμένος στις Κάννες σκηνοθέτης είναι παγκοσμίως γνωστός για την αψεγάδιαστη αισθητική του, ενώ οι ταινίες του πολύ συχνά φιγουράρουν σε λίστες με τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών. Τα soundtrack του έχουν γράψει ιστορία κι έχει αποτελέσει έμπνευση για καλλιτέχνες ακόμα και πέραν του κινηματογραφικού κόσμου. Χρησιμοποιώντας κάθε πτυχή της κινηματογραφικής τεχνικής, ο Γουόνγκ Καρ Γουάι έχει καταφέρει να φέρει το σινεμά όσο πιο κοντά μπορεί να έρθει σε μια αγνή συναισθηματική εμπειρία. Και οι πέντε ταινίες του που θα φιλοξενηθούν στο Cinobo αποτυπώνουν την ερωτική, κινηματογραφική επιθυμία δημιουργώντας συναισθηματικούς κόσμους από ανεκπλήρωτους έρωτες.
Οι νέες κόπιες προσφέρουν στο κοινό την ευκαιρία να απολαύσει τις πολυαγαπημένες αυτές ταινίες, όπως τις οραματίστηκε αρχικά ο δημιουργός τους. Ο ίδιος ο Γουόνγκ Καρ Γουάι επέβλεψε προσωπικά την αποκατάσταση και είναι ένα project το οποίο φιλοδοξούσε καιρό να υλοποιήσει. Το κοινό θα έχει πλέον την ευκαιρία να δει στο Cinobo τις ταινίες σε ευκρίνεια 4Κ και όπως ακριβώς τις οραματίστηκε ο σκηνοθέτης. Κάποιες από τις αλλαγές μπορεί να φανούν «τολμηρές» στους φανατικούς του σκηνοθέτη, πυροδοτώντας έτσι το ντιμπέιτ σχετικά με το αν το καλλιτεχνικό έργο ανήκει τελικά στον δημιουργό του ή στο κοινό του.
Ο Γουόνγκ Καρ Γουάι πάντως δήλωσε σχετικά: «Όπως λέει το γνωστό ρητό: “Κανείς δεν μπορεί να μπει δυο φορές στο ίδιο ποτάμι, γιατί ούτε το ποτάμι είναι το ίδιο μα ούτε και ο άνθρωπος.” […] Παρουσιάζω τις αποκατεστημένες αυτές κόπιες ως καινούρια δουλειά από ένα διαφορετικό στάδιο της καριέρας μου. Προσκαλώ το κοινό να μοιραστεί μαζί μου αυτή τη νέα αρχή, μια και αυτές δεν είναι οι ίδιες ταινίες, μα ούτε κι εμείς είμαστε πια το ίδιο κοινό».
Οι αποκατεστημένες ταινίες
Chungking Express
Πρεμιέρα 22 Μαρτίου στις οθόνες του Cinobo
Σύνοψη
Δύο παράλληλες ιστορίες διαδραματίζονται στα Chunking Mansions, ένα λαβυρινθώδες εμπορικό σύμπλεγμα στο Χονγκ Κονγκ. Ένας αστυνομικός, βαθιά πληγωμένος αφού τον έχει παρατήσει η κοπέλα του, ερωτεύεται μια μυστηριώδη φεμ φατάλ, που φοράει ξανθιά περούκα και κρατάει όπλο. Την ίδια στιγμή ένας άλλος αστυνομικός παραμένει βαθιά νυχτωμένος ως προς το ενδιαφέρον που του τρέφει μια σερβιτόρα φαστφουντάδικου, που ονειρεύεται την Καλιφόρνια και καταλήγει να αλλάζει τη διαρρύθμισή στο διαμέρισμα του, χωρίς αυτός να έχει ιδέα.
Λίγα λόγια για την ταινία
Το «Chungking Express» έκανε πρεμιέρα στο Χονγκ Κονγκ το 1994, πριν αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές στο εξωτερικό, εκτοξεύοντας τον Γουόνγκ Καρ Γουάι στη διεθνή σκηνή του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Το περιοδικό Time συμπεριέλαβε την ταινία στη λίστα του με τις «All Time 100 Movies» το 2010. Το 2017 η L’Immagine Ritrovata ξεκίνησε την 4Κ ψηφιακή αποκατάσταση της ταινίας στη Μπολόνια και το Χονγκ Κονγκ, υπό την εποπτεία του Γουόνγκ Καρ Γουάι.
Έκπτωτοι Άγγελοι (Fallen Angels)
Πρεμιέρα 24 Μαρτίου στις οθόνες του Cinobo
Σύνοψη
Ένα ρομαντικό θρίλερ από τον αξεπέραστο Γουόνγκ Καρ Γουάι. Ο Μινγκ είναι ένας ψυχρός εκτελεστής, που έχει κουραστεί από τα ρίσκα της δουλειάς του και θέλει να τα παρατήσει. Η ατζέντης του, που έχει παραβεί τον επαγγελματικό κώδικα κι έχει εμπλακεί συναισθηματικά, τον πείθει να αναλάβει μια τελευταία δουλειά… με μοιραίες συνέπειες…
Λίγα λόγια για την ταινία
Οι «Έκπτωτοι Άγγελοι» έκαναν πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου
του Τορόντο το 1995. Αρχικά επρόκειτο να είναι η τρίτη ιστορία του «Chungking Express», ο Γουόνκ Καρ-γουάι όμως ανέπτυξε περαιτέρω το σενάριο ώστε να γίνει
αυτόνομη μεγάλου μήκους ταινία. Το 2017 η L’Immagine Ritrovata ξεκίνησε την 4Κ ψηφιακή αποκατάσταση της ταινίας στη Μπολόνια και το Χονγκ
Κονγκ, υπό την εποπτεία του Γουόνγκ Καρ Γουάι.
Ευτυχισμένοι Μαζί (Happy Together) | Βραβείο Σκηνοθεσίας Φεστιβάλ
Καννών 1997
Πρεμιέρα 26 Μαρτίου στις οθόνες του Cinobo
Σύνοψη
Οι εραστές που είναι ευτυχισμένοι μαζί είναι όλοι ίδιοι. Οι εραστές των οποίων η σχέση διαλύεται είναι όλοι διαφορετικοί, μοναδικοί στον τρόπο με τον οποίο προκαλούν συναισθηματικά βασανιστήρια στον εαυτό τους και στους άλλους. Ο Λάι Γιου-φάι και ο Χο Πο-γουίνγκ ήταν ερωτευμένοι όταν έφτασαν στην Αργεντινή από το Χονγκ Κονγκ. Κάτι όμως πήγε στραβά, καθώς οδηγούσαν προς τα νότια ψάχνοντας για περιπέτεια. Μια μέρα ο Χο Πο-γουίνγκ απλά παράτησε τον εραστή του. Τώρα, ο Λάι δουλεύει πορτιέρης σ’ ένα τάνγκο-μπαρ στο Μπουένος Άιρες. Προσπαθεί να μαζέψει αρκετά χρήματα για να αγοράσει ένα εισιτήριο για πίσω. Όταν ο Χο επιστρέφει στη ζωή του Λάι, μελανιασμένος και μες στα αίματα μετά από έναν καυγά, ο Λάι του δίνει ένα κρεβάτι να κοιμηθεί αλλά αρνείται να ξαναέχει ερωτική σχέση μαζί του. Η οικογενειακή ζωή δεν ταιριάζει στον Χο, που σύντομα περνάει τις νύχτες του έξω στην πόλη. Ο Λάι παρατάει τη δουλειά του κι αρχίζει να δουλεύει στην κουζίνα ενός κινέζικου εστιατορίου, όπου πιάνει φιλία με τον Τσανγκ, έναν νεαρό απ’ την Ταϊβάν. Πριν καλά καλά το καταλάβει, ο Λάι αρχίζει να ερωτεύεται τον Τσανγκ. Την ίδια στιγμή, η ζωή του Χο συνεχίζει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο…
Λίγα λόγια για την ταινία
Το «Ευτυχισμένοι Μαζί» έκανε πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ
των Καννών το 1997, όπου ο Γουόνγκ Καρ Γουάι έγινε ο πρώτος σκηνοθέτης από το
Χονγκ Κονγκ που κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας. Το 2017 η L’Immagine Ritrovata
ξεκίνησε την 4Κ ψηφιακή αποκατάσταση της ταινίας στη Μπολόνια και το Χονγκ
Κονγκ, υπό την εποπτεία του Γουόνγκ Καρ Γουάι.
Ερωτική Επιθυμία (In the Mood for Love)
Έρχεται το καλοκαίρι σε επιλεγμένες αίθουσες και στις οθόνες του Cinobo
Πολλοί ορκίζονται ως σήμερα πως αυτή είναι η ομορφότερη ταινία που έγινε
ποτέ και η 4Κ αποκατάσταση εκτοξεύει αυτή την ομορφιά σε δυσθεώρητα ύψη. Σήμα
κατατεθέν στην καριέρα του Γουόνγκ Καρ Γουάι, με πλάνα, χρώματα, μουσική και slow motion να ενώνονται μελαγχολικά σε μια γιορτή των αισθήσεων.
2046
Έρχεται το καλοκαίρι σε επιλεγμένες αίθουσες και στις οθόνες του Cinobo
Στην πιο αισθαντική και φιλόδοξη στιγμή του, ο Γουόνγκ Καρ Γουάι βουτά στην επιστημονική φαντασία των αναμνήσεων ενός άπιαστου παρελθόντος και απογειώνει τις εμμονές του με την (μυθική πλέον) αισθητική τελειότητα των εικόνων του.
*
ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΡΟΣΕΛΙΝΙ
Ο Φόβος, του Ρομπέρτο Ροσελίνι
CULTURENOW / 08-07-2016 / 14:28
"Ο ΦΟΒΟΣ – Δεν πιστεύω πια στην αγάπη", ένα ψυχολογικό καθηλωτικό δράμα από τον μαιτρ του Νουάρ ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΡΟΣΕΛΙΝΙ, με την εκπληκτική ΙΝΓΚΡΙΝΤ ΜΠΕΡΓΜΑΝ.
Ο «ΦΟΒΟΣ» (Ιταλικός τίτλος: “La Paura”, 1954) υπήρξε η πέμπτη και τελευταία συνεργασία ανάμεσα στον Ρομπέρτο Ροσελίνι και την μούσα – και τότε σύντροφό του Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Η ταινία είναι πλήρης συναισθημάτων. Εδώ συναντάει κανείς την ψυχοφθόρα ντροπή, την τυφλή οργή, την ψυχρή εκμετάλλευση, τον παράφορο έρωτα και τον ζωώδη φόβο. Ο Ροσελίνι απελευθερώνει τα….. τέρατα που κατοικούν βαθιά στις καρδιές και τις ψυχές των χαρακτήρων του.
Η Αϊρήν Βάγκνερ έχει ό,τι ονειρεύεται μια γυναίκα: κοινωνική θέση, έναν σύζυγο που την λατρεύει, ενδιαφέρουσα δουλειά και, φυσικά, υπέροχα παιδιά. Όμως κάτι της λείπει, ζητάει το κάτι παραπάνω. Έτσι, όταν συναντάει τον νεαρό Έρικ, τον ερωτεύεται παράφορα. Η σχέση τους δεν είχε διάρκεια, είχε πάθος. Μετά η Ιρέν άρχισε να νιώθει φόβο, έναν φόβο που άγγιζε τα όρια του πανικού απέναντι σε κάτι (ή κάποιον;).
Τα απογεύματα, τριγυρισμένη από την οικογένειά της, η Αϊρήν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Δεν αντέχει κάθε φορά να λέει ψέματα στον άνδρα της. Το ψέμα αυτό είναι ασυγχώρητο για μια γυναίκα, πόσο μάλλον για μια σύζυγο και μητέρα. Με πολύ κόπο η Αϊρήν καταφέρνει να διαλύσει τον δεσμό της με τον Έρικ. Θα έλεγε κανείς, πως ξαναβρήκε τον δρόμο της και όλα θα πάνε καλά… Όμως ξαφνικά στη ζωή της Αϊρήν Βάγκνερ εμφανίζεται μια νεαρή κοπέλα, η οποία δηλώνει ότι γνωρίζει τα πάντα για την παράνομη σχέση της. Προκειμένου να κρατήσει κλειστό το στόμα της, ζητάει ένα υπέρογκο ποσό…
Η Μπέργκμαν ως Αϊρήν Βάγκντερ υποφέρει, φοβάται κι ελπίζει, κι ο ρόλος της γυναίκας που έχει παγιδευτεί της ταίριαξε γάντι. Στην τελευταία ταινία της κοινής τους πορείας, ο Ροσελίνι δίνει την προτεραιότητα στον συναισθηματικό κόσμο της γυναίκας, αφήνοντας στην Μπέργκμαν ευρύ πεδίο δράσης.
Η πρωταγωνίστρια δεν παραμερίζεται όπως στο “Europa 51”, ούτε εγκαταλείπεται στην ανεξιχνίαστη παθητικότητα της φύσης, όπως στο «Η Γη του Στρόμπολι». Ο εσωτερικός κόσμος της γυναίκας αποκαλύπτεται στον θεατή σε συνάρτηση πάντα με τον εξωτερικό, περιβάλλοντα κόσμο. Τα αισθήματα, που βιώνει η πρωταγωνίστρια, είναι συνυφασμένα με πρόσωπα και γεγονότα. Η απιστία γεννάει την ενοχή, και η ενοχή με τη σειρά της σπέρνει τον φόβο. Κι ενώ ο φόβος είναι αρχικά ψυχολογικός/εσωτερικός, στη συνέχεια λαμβάνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο της εκβιάστριας .
Ο εσωτερικός κόσμος ξεχύνεται έξω, ανήμπορος να παραμείνει ανέκφραστος. Στη σκηνή με το κονσέρτο πιάνου, η μουσική από απαλή και ανάλαφρη ξεσπάει σε ένα αγωνιώδες κρεσέντο. Η κρίση της συνείδησης, που βιώνει η πρωταγωνίστρια, συνοδεύεται από νεροποντή.
O Ροσσελίνι, ως μαιτρ του νουάρ, κατόρθωσε
επιδέξια να μεταφέρει την αίσθηση της επερχόμενης καταστροφής, ενώ εντυπωσιακή
είναι και η μουσική επένδυση της ταινίας, στολίδι εκ των ων ουκ άνευ κάθε
ατμοσφαιρικού θρίλερ. «Και εκεί έξω ήδη καραδοκούσε ο φόβος, για να χυμήξει
πάνω της αυτοστιγμεί, και με χέρι αυταρχικό έκοβε τον χτύπο της καρδιάς της», –
αυτή η στροφή από τη νουβέλα μεταφέρει στην εντέλεια όλη την ατμόσφαιρα, στην
οποία κινείται η ταινία.
*
Στρόμπολι, Η Γη Του Θεού
Stromboli, Terra Di Dio
Ρομπέρτο Ροσελίνι
H πρώτη συνεργασία του Ρομπέρτο Ροσελίνι και της Ινγκριντ Μπέργκμαν και ένα από τα αριστουργήματα της εποχής.
Μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, η Καρίν, μια νεαρή Λιθουανή, βρίσκεται κλεισμένη σ’ ένα στρατόπεδο προσφύγων.
Μην έχοντας άλλο τρόπο διαφυγής, αποφασίζει να δεχθεί την πρόταση γάμου του Αντόνιο, ενός νεαρού φύλακα του στρατοπέδου και τον ακολουθεί στον τόπο καταγωγής του, το νησί Στρόμπολι. Ωστόσο, η ζωή στο νησί δε διαφέρει και πολύ από τον προηγούμενο εγκλεισμό της. Η Καρίν αδυνατεί να προσαρμοστεί σ’ αυτό το αφιλόξενο φυσικό περιβάλλον και να γίνει αποδεκτή από τους στενόμυαλους κατοίκους του νησιού. Σταδιακά περιθωριοποιείται και αποξενώνεται ακόμη και από τον ίδιο της το σύζυγο. Είναι όμως αποφασισμένη πάση θυσία να δραπετεύσει…
Ιταλία, 1950
- Παραγωγή: Ρομπέρτο Ροσελίνι
- Σκηνοθεσία: Ρομπέρτο Ροσελίνι
- Σενάριο: Ρομπέρτο Ροσελίνι, Σέρτζιο Αμιντέι, Τζιαν Πάολο Paolo Callegari Art Cohn Renzo Cesana Félix Morlión
- Φωτογραφία: Οτέλο Μαρτέλι
- Μοντάζ: Ρολάντ Γκρος, Αλφρεντ Λ. Βέρκερ
- Μουσική: Ρέντζο Ροσελίνι
- Πρωταγωνιστούν: Ινγκριντ Μπέργκμαν, Μάριο Βιτάλε, Ρένζο Κεζάνα, Μάριο Σπόνζο
- Διάρκεια: 107 λεπτά
- Διανομή: New Star
*
Ευρώπη '51 Η Μεγαλύτερη Αγάπη
Europa '51
Ρομπέρτο Ροσελίνι
H δεύτερη συνεργασία του Ρομπέρτο Ροσελίνι με την Ινγκριντ Μπέργκμαν, μια παραβολή με φόντο την μεταπολεμική Ευρώπη – πιο διαχρονική και από την αδιάκοπη επανεκτίμησή της μέσα στις δεκαετίες ως μια ακόμη σπουδαία ταινία που δεν μπόρεσε να γίνει κατανοητή στην εποχή της.
Μια σειρά από τραγικά γεγονότα, αναγκάζουν την Ιρένε Τζέραρντ να εγκαταλείψει τον εύπορο σύζυγό της και να εισχωρήσει στον κόσμο των φτωχών. Αρχίζει να συναναστρέφεται ανύπαντρες μητέρες, που με δυσκολία βγάζουν τα προς το ζην, πόρνες, κακοπληρωμένους υπαλλήλους και ξεκινάει να επανεκτιμά τη ζωή της.
H αρχική ιδέα του «Europa ‘51» γεννήθηκε στον Ρομπέρτο Ροσελίνι την εποχή των γυρισμάτων του «Francesco, Giullare di Dio» το 1950. «Θα κάνω μια ιστορία για τον Αγιο Φραγκίσκο και θα τον παίξεις εσύ», είπε ο Ροσελίνι στην Μπέργκμαν, λίγο μόνο καιρό μετά την πρώτη τους συνεργασία στο «Stromboli» και ενώ το μεγάλο σκάνδαλο της παρανόμης σχέσης τους είχε αρχίσει να συγκλονίζει τα tabloids Ιταλίας και Αμερικής.
Χρειάστηκαν 16 μήνες για να ολοκληρωθεί το σενάριο που ξεκίνησε να γράφεται από τον Φεντερίκο Φελίνι και τον Τούλιο Πινέλι για να φτάσει στα χέρια του Ζαν-Πολ Ντρέιφους και από εκεί στον Ροσελίνι και σε αρκετούς συνεργάτες, ανάμεσα στους οποίους και ο Ντόναλντ Ογκντεν Στιούαρτ από τη μαύρη λίστα της MGM. Και χρειάστηκαν μερικά από τα πιο θρυλικά γυρίσματα της ιστορίας του σινεμά – με τον Ροσελίνι να ξαναγράφει συνεχώς το σενάριο, το σετ να είναι περιτριγυρισμένο από παπαράτσι, το χρονοδιάγραμμα της παραγωγής να ακυρώνεται διαρκώς και την Ινγκριντ Μπέργκμαν να περιμένει υπομονετικά για την επόμενη σκηνή της.
Οπως σχεδόν όλες οι ταινίες που έκαναν μαζί ο Ροσελίνι με την Μπέργκμαν, το «Europa ‘51» βγήκε στις αίθουσες για να τύχει σχετικά καλής υποδοχής από τους Ιταλούς, αλλά να κατακρεουργηθεί εκτός συνόρων για την απόστασή του από το νεορεαλισμό (πράγμα που δεν συγχώρεσε ποτέ κανείς στον Ροσελίνι), το αγγλικό ντουμπλάζ που έκανε την αφήγηση να μοιάζει προβληματική και τη μεγάλη σκιά της σχέσης σκηνοθέτη και πρωταγωνίστριας που έπεφτε σαν κατάρα πάνω από μερικές από τις ωραιότερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ και οι οποίες θα έπρεπε να περάσουν δεκαετίες και πολλά ζευγάρια μάτια - ανάμεσα στα οποία και αυτά των πρωτοπόρων της nouvelle vague - για να αναγνωριστούν ως τέτοιες.
Κι, όμως, περισσότερο απ’ όλες τις ταινίες που γύρισαν μαζί ο Ρομπέρτο Ροσελίνι με την Ινγκριντ Μπέργκμαν, το «Europa ‘51» είναι αυτή που βρίσκεται πιο κοντά στη θρυλική αντι-πολεμική τριλογία του σκηνοθέτη («Ρώμη Ανοχύρωτη Πόλη», «Paisan», «Γερμανία Ετος Μηδέν»). Μόνο που για να το συνειδητοποιήσει κανείς θα έπρεπε να κοιτάξει το φιλμ σαν την αντεστραμμένη αντανάκλαση ενός νεορεαλισμού που πλέον δεν βασίζεται στους ερασιτέχνες ηθοποιούς, τα φυσικά σκηνικά ή την οριζόντια μελοδραματική αφαίρεση, αλλά που με κάθε τεχνητό μέσο προσέφερε το σινεμά στη συγκεκριμένη εποχή έφτανε στον ίδιο ακριβώς προορισμό - την κατάδειξη ενός κόσμου αποκομμένου από την πραγματικότητα εξαιτίας της ίδιας του της βασανιστικής και αποτρόπαιας πραγματικότητας.
Η διαδρομή της Ιρένε από την τραγωδία στην τρέλα, από την τάξη της (ζωής της) στην κοινωνική συνειδητοποίηση, από το εγώ στο εμείς και από το μέσα ενός εύπορου διαμερίσματος στο έξω ενός απροστάτευτου κόσμου δεν είναι παρά η ίδια διαδρομή του αγοριού στο «Γερμανία Ετος Μηδέν» καθώς τα έκπληκτα μάτια του προσπαθούν να αναζητήσουν ένα ίχνος ζωής στα συντρίμμια. H σιωπηρή κραυγή της Ιρένε μπροστά σε ένα κόσμο που κρατά – λες σαν σταυρό – τα τραύματα της μεταπολεμικής Ευρώπης ανοιχτά είναι το ίδιο εκκωφαντική με την κραυγή της Ανας Μανιάνι στη «Ρώμη Ανοχύρωτη Πόλη» όταν φωνάζει το όνομα του αιχμαλώτου αγαπημένου της. Και τα στημένα σκηνικά των φτωχογειτονιών που θα γίνουν το μοναδικό σπίτι της Ιρένε δεν διαφέρουν στο ελάχιστο από τα αυτούσια κινηματογραφημένα σοκάκια στο «Paisan».
Αιρετικό τόσο, ώστε να φέρνει την αστική τάξη αντιμέτωπη με την κοινωνική δυστυχία και να οδηγήσει στη σύγχυση επί και εκτός της οθόνης μαρξιστές και καθολικούς, ανατρεπτικό τόσο, ώστε να μιλάει πρωτίστως για την ιστορία μιας μητέρας που θα αναζητήσει λύτρωση και τιμωρία για το θάνατο του παιδιού της στην άλλη πλευρά της ανθρώπινης επιβίωσης, το «Europa ‘51» μπορεί να μοιάζει σε στιγμές αμήχανο στην προσπάθειά του να συγκεράσει το ρεαλισμό με την παραβολή και σε άλλες απλοϊκό στη διατυπωση της πνευματικής θέσης του πάνω στη μεταπολεμική Ευρώπη – στοιχεία που πάλι με επίκεντρο την ιστορία μιας γυναίκας ο Ροσελίνι θα οδηγούσε στην τελειότητα στο «Ταξίδι στην Ιταλία», δύο χρόνια μετά.
O τρόπος όμως με τον οποίο ο Ροσελίνι ανοίγει – έστω και ατελώς - το βλέμμα στη μεγάλη εικόνα του κόσμου με τον οποίο θα έρθει αντιμέτωπη η Ιρένε, η λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αφύπνιση της που θα καταχωρηθεί ως τρέλα – γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να γίνει κατανοητή, ο ανεπαίσθητος διαχωρισμός ανάμεσα στο ανθρώπινο και το θείο σε μια κινηματογραφικά αριστοτεχνική ισορροπία και κυρίως η επιβλητική παρουσία της Ινγκριντ Μπέργκμαν που μετατρέπει το ημερολόγιο μιας ολόκληρης ηπείρου στο δικό της χρονολόγιο ανθρωπιάς δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφισβήτησης πως, όπως συνέβη σε όλες τις ταινίες αυτής της ταραγμένης περιόδου για τον Ροσελίνι, ένα διάφανο και θαρραλέο δείγμα μοντέρνου σινεμά ήταν ο μοναδικός τρόπος για να ξαναγεννηθεί κάτι – οτιδήποτε - από τις στάχτες.
*
ΚΑΛΑΤΟΖΟΦ
SOY CUBA
Σινεφίλ | 1964 | Ασπρόμ. | Διάρκεια: 141'
Σοβιετικοκουβανέζικη ταινία σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Καλατόζοφ και σενάριο του ποιητή Γεβγκένι Γεφτουσένκο.Με τους: Λουθ Μαρία Κογιάθο, Χοσέ Γκαγιάρντο, Σέρτζιο Κοριέρι
Τέσσερις ιστορίες από την εξαθλιωμένη Κούβα του δικτάτορα Μπατίστα λίγο πριν από την επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο.
ΕΝΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΕΠΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΑΝΤΑΞΙΟ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΤΖΟΝ ΦΟΡΝΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΪΖΕΝΣΤΑΙΝ. ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ, ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΟΙΣΤΡΟΣ (ΜΕ ΕΝΑΝ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΔΙΔΑΚΤΙΣΜΟ ΦΥΣΙΚΑ), Σ’ ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΜΨΟΤΕΧΝΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΣΙΝΕΜΑ.
*
ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΛΑΤΟΖΟΦ
Είμαι η Κούβα
του Νίκου Αντωνάκου
Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να αρχίσω! Να αρχίσω από τις αναμνήσεις; Τότε που η ταινία παίχτηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και οι αστυνομικοί σημείωναν τους θεατές που έμπαιναν στον κινηματογράφο (αρχές τις δεκαετίας του '60);
Να αρχίσω από τον σοβιετικό κινηματογράφο, ο οποίος άλλαξε τα μέχρι τότε παγκόσμια «δεδομένα», φέρνοντας στο προσκήνιο τον άνθρωπο (θετικό ήρωα);
Να αρχίσω από τον διδακτικό ρόλο της τέχνης; Από την καταπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία; Από τα γεμάτα ουσία πλάνα, -πίνακες ζωγραφικής;
Να αρχίσω από τον συκοφαντημένο σοσιαλιστικό ρεαλισμό; Από το θαυμάσιο διαλεκτικό και ποιητικό σενάριο του Ενρίκε Πινέδα Μπάρνετ και του ποιητή Γεβγένι Γεβτουσένκο;
Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να αρχίσω! Έχω καιρό, χρόνια σωστότερα, να νιώσω τέτοια έξαψη από κινηματογραφική ταινία. Και δεν έχει να κάνει μόνο με το περιεχόμενο. Με την Κούβα. Με τα συναισθήματά μου για το Νησί της Επανάστασης.
Με έχει κυριέψει η διαλεκτική σκέψη της ταινίας. Η ανάλυσή της ότι, τελικά, η επανάσταση είναι νομοτέλεια! Η λογική της ότι τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς να χυθούν ποτάμια ανθρώπινου αίματος. Ότι, τελικά, και οι διστακτικοί θα αναγκαστούν από τα πράγματα να βγούνε στο βουνό!
Ας ηρεμήσουμε, όμως, για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά! Είχαν περάσει μόλις τρία χρόνια από το 1959 που η ανθρωπότητα έτριβε τα μάτια της, όταν είδε πως μια χούφτα άνθρωποι ανέτρεψαν τις προκαταλήψεις και την ηττοπάθεια και οργάνωσαν και έφεραν σε πέρας μια σοσιαλιστική επανάσταση, λίγα μόλις ναυτικά μίλια από το διαρκώς ανοιγμένο και αγριεμένο στόμα του λύκου, τις ΗΠΑ.
Το επίτευγμα των Κουβανών επαναστατών έφερε ελπίδες και αναστάτωση σε ολόκληρη την αγωνιζόμενη ανθρωπότητα. Ενέπνευσε αγώνες και κινήματα. Ενέπνευσε και την τέχνη και τους καλλιτέχνες!
Ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που η κουβανέζικη επανάσταση τον αναστάτωσε ήταν, το δίχως άλλο, ο φρεσκο-βραβευμένος με τον «Χρυσό Φοίνικα» του φεστιβάλ των Καννών για την εξαιρετική ταινία του «Όταν Περνούν οι Γερανοί» (1958), Σοβιετικός σκηνοθέτης Μιχαήλ Καλατόζοφ. Κοντά του έτρεξε και ο επίσης θαυμάσιος (στην πρώτη περίοδό του) Σοβιετικός ποιητής Γεβγένι Γεβτουσένκο.
Οι δυο τους, ακουμπώντας στην αλληλεγγύη του σοβιετικού κράτους στην κουβανέζικη επανάσταση, αποφάσισαν να καταγράψουν το μοναδικό αυτό λαϊκό ξεσήκωμα σε κινηματογραφικό έργο.
Στη διάρκεια που βρίσκονταν στα σκαριά για τη δημιουργία της ταινίας δήλωσαν συμμετοχή (σαν παραγωγοί) δυο μεγάλοι - νεαροί τότε - αμερικανοί κινηματογραφιστές, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα και ο Μάρτιν Σκορτσέζε.
Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα «δανείστηκε» μέρος της αισθητικής της ταινίας για τη δική του εξαιρετική, επίσης, ταινία «Αποκάλυψη Τώρα».
Έχουν σημασία όλα τα παραπάνω, γιατί αποδεικνύουν την απήχηση που είχε η κουβανέζικη επανάσταση στις ανθρώπινες συνειδήσεις. Μια απήχηση που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.
Ο Μιχαήλ Καλατόζοφ στάθηκε (στον τομέα του) ισάξιος των ιστορικών περιστάσεων.
Άφησε παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα ένα μεγάλο κινηματογραφικό έργο.
Ένα καλλιτεχνικό έργο μεγάλης πνοής!
Το φιλμ «Είμαι η Κούβα» περιγράφει, μέσα από τέσσερις «προσωπικές» ιστορίες, με μοναδικές καλαίσθητες και άκρως κατανοητές εικόνες, τα χρόνια πριν την επανάσταση και τα χρόνια της επανάστασης.
Ο θεατής μέσα από αυτές τις τέσσερις ιστορίες θα μάθει για το νησί, για την ιστορία του, για τη σημερινή (τότε) πολιτικοοικονομική κατάσταση, για την καταπίεση, για το ξεσήκωμα και, τέλος, για τη νίκη του κουβανέζικου λαού απέναντι στους ντόπιους και ξένους καταπιεστές (καπιταλιστές).
Ο κινηματογράφος και άλλες φορές έχει ταχτεί στο πλευρό του λαού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, φτάνει στην απόλυτη, σχεδόν, αρμονία.
Όσο έκθαμβος μένει ο θεατής από το περιεχόμενο, ένας καταπιεσμένος λαός ξεσηκώνεται και νικάει, άλλο τόσο έκθαμβος μένει και από τη φόρμα της ταινίας.
Η ομορφιά της σού φέρνει κόμπο στο λαιμό, σε ενεργοποιεί, σε ψηλώνει!
Δεν είναι τυχαίο πως η ταινία, μαζί με άλλες σοβιετικές ταινίες εκείνης της εποχής, επηρέασαν σκηνοθέτες από όλα τα μέρη της Γης.
Και εγώ προσωπικά (Νίκος Αντωνάκος) με τον Νίκο Τζήμα συν-συνέγραψα το σενάριο «Ο Τάφος των Εραστών» (σκηνοθεσία - παραγωγή Νίκος Τζήμας) έχοντας στο μυαλό μας εικόνες και πλάνα του σοβιετικού κινηματογράφου.
Θα συστήσω στον θεατή, θα τον παρακαλέσω σωστότερα, να πάει στην ταινία, που πρέπει οπωσδήποτε να πάει φορώντας τα καλά του!
Πρέπει να είναι καθαρός από τη μόλυνση που έχει εισχωρήσει στο νου του και στις φλέβες του.
Πρέπει να είναι «αγνός», για να μπορέσει να ακουμπήσει την ομορφιά των εικόνων.
Κάθε πλάνο της ταινίας δείχνει το σεβασμό του δημιουργού απέναντι στο θεατή του. Τίποτα δεν έγινε τυχαία.
Η θέση της μηχανής, η κλήση αριστερά ή δεξιά του κάδρου, το ύψος της μηχανής σε σχέση με τους ανθρώπους και τα αντικείμενα, το περιεχόμενο του κάδρου, τα σύννεφα του ουρανού, τα τοπία και οι χώροι, οι ήχοι και οι μουσικές και πάνω απ' όλα τα πρόσωπα, αυτές οι μοναδικές κουβανέζικες «αγιογραφίες», όμοιες με αυτές του Ρουμπλιόφ, συνθέτουν μια μοναδική καλλιτεχνική εμπειρία.
Ένα πράγμα θα σας πω, για να καταλήξω. Θα αδικήσετε τον εαυτό σας αν δε δείτε την ταινία.
Όποιος δε δει την ταινία «Είμαι η Κούβα», τελικά, αυτοτιμωρείται!
Παίζουν: Λουθ Μαρία Κογιάθο, Χοσέ Γκαγιάρντο, Σέρτζιο Κοριέρι, Σαλβαντόρ Γουντ, Ραούλ Γκαρσία, κ.ά.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 9/10/2008
Γραφείο Τύπου NEW STAR
Phone: 2108640054 - 2108220008 - 2108640017
E-mail: newstarcine@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.