Χτες (3/10/2025) είχαμε τη χαρά να ακούσουμε και να δούμε τον θεατρικό μονόλογο «Ευτύχης Καμένος» της αγαπημένης φίλης, εξαιρετικής ποιήτριας και πεζογράφου, Ελένης Μπάλιου Eleni Marina.
Η αφήγηση παρ-ακολουθεί έναν κατακαημένο Έλληνα, στην προσπάθειά του να βγάλει τη σύνταξή του. Και μέσα στον λαβύρινθο της γραφειοκρατίας αναθυμάται πολλά χρόνια πριν, όταν συνόδευε τη μάνα του με την πίκρα της, για τον ίδιο λόγο.
Τι κι αν κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι από τότε. Η γραφειοκρατία παραμένει κράτος εν κράτει, ο λαβύρινθος έχει απλώς αλλάξει λίγο στην αρχιτεκτονική των διαδρόμων του και το τέρας που ελλοχεύει στο βάθος έχει πλέον ξενικό όνομα: Λέγε με GOV και GPT.
Τώρα, μετά την αναμέτρησή του με το τέρας, ο δυστυχής Ευτύχης, νταλκαδιασμένος, τραγουδώντας «Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», αποχωρεί από τη σκηνή μιας χώρας που εδώ και αιώνες «το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάει»…
Ο Σπύρος Κατηφόρης, στον ρόλο του Ευτύχη, δίνει πνοή στον ανεπιτήδευτο, χιουμοριστικό, άμεσο λόγο της Ελένης, για να μας συνεπάρει με την αναμφισβήτητη υποκριτική του ικανότητα και να μας πάρει μαζί του στον τραγελαφικά συναισθηματικό κόσμο του «ήρωα».
Ποιος νοιάζεται, αν ο όποιος Καμένος θα πάρει ή δεν θα πάρει σύνταξη; Αν πάρει ποτέ —αν του επιστρέψουνε ποτέ— τα δικά του χρήματα, στο τέλος, με χίλιους τρόπους, θα του τα πάρουνε πίσω…
Η Ελένη Μπάλιου μπορεί σίγουρα να διακριθεί και στη θεατρική σκηνή. Πολλά διηγήματά της, άλλωστε, έχουν εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να της ανοίξουν έναν καινούργιο δρόμο...
Της το εύχομαι ολόψυχα. Και σε άλλα με υγεία Ελένη!
Μπ. Ζ., 4/10/2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.