*
*
Μπάμπης Ζαφειράτος: Je suis Handala
18 Χαϊκού και 1 Τάνκα για την ξυπόλυτη κραυγή της Παλαιστίνης και τη σημαία της
Προχτές, κλείσανε 2 χρόνια γενοκτονικής σφαγής στη Γάζα από τους εβραιοναζί του Νετανιάιχμαν. (Ο όρος δεν είναι δικός μου· είναι ενός άλλου χασάπη, του Αριέλ Σαρόν).
Είναι μεγάλη η τιμή για μένα να πω δυο λόγια σήμερα, αλλά και βαθύτατη η συγκίνησή μου (να τα απευθύνω παρουσία του Πρέσβη της Παλαιστίνης) και ομολογώ πως νιώθω άβολα μιλώντας από την ασφάλεια του σπιτιού μου.
Ο νους λοιπόν και η καρδιά όσων θέλουμε να λεγόμαστε ακόμα άνθρωποι, δεν μπορεί παρά να βρίσκεται και να χτυπάει εκεί όπου «Του Ισραήλ τα Άουσβιτς Καπνίζουν πάντα», και με την συνενοχή των ΗΠΑνθρώπων (το ι με υ και με η) της ΕΕ. Που τώρα μπροστά στη διεθνή λαϊκή κατακραυγή χύνουνε κορκοδίλια δάκρυά. Και να φωνάξουμε: Είμαι η οργή και η ξυπόλυτη κραυγή της Παλαιστίνης.
Κι ακόμα, να επαναλάβουμε τους στίχους του Τσε, που σήμερα κλείνουνε 58 χρόνια από την αθανασία του, όταν το 1956 (29/10 – 7/11) το Ισραήλ θα εισβάλει στη Λωρίδα της Γάζας και στη Χερσόνησο του Σινά, και οι από τότε συνεργοί του, Αγγλία και Γαλλία, θα βομβαρδίσουνε το Πορτ Σάιντ. Είναι από το ποίημά του «Ύμνος στον Νείλο»:
Και
μπήγονται και στη δική μου σάρκα οι άγριες δαγκωματιές
από τα αποικιοκρατικά σαγόνια
τα διεφθαρμένα αρπαχτικά σαγόνια του Ισραήλ
Λοιπόν, Μπορεί κανείς να υποστηρίξει χωρίς ίχνος ντροπής
το θρίαμβο του
σπαθιού πάνω απ’ την πίστη του ανθρώπου;
Από το βιβλίο:
*
Τα 18 χαϊκού προέρχεται από τα 100 Χαϊκού Της Ταξικής Πάλης και πρωτοδημοσιεύτηκαν στο μπλογκ μου Μποτίλια Στον Άνεμο τον Μάη του 2021, με αφορμή έναν από τους πολλούς ανελέητους βομβαρδισμόύς της Γάζας. Το χαϊκού είναι μικρό ποίημα 3στιχο με 5, 7 και 5 συλλαβές.
Και διακατέχομαι από ένα βαθύ συναίσθημα χαρμολύπης, που αυτά τα μικρά ποιήματα μεταφρασμένα από εμένα στα Ισπανικά, περιλαμβάνονται σε μια Παγκόσμια Ανθολογία, που κυκλοφόρησε προχτές στην Αργεντινή, με τίτλο: Κόκκινες Παπαρούνες Κατά Της Γενοκτονίας στη Γάζα.
1. Δυο πήχες τόπος / Μια ματωμένη Γάζα / Κι αιώνια Νάκμπα
2. Γύρω μας τείχη / Μα του Ισραήλ το τείχος / Αόρατο είναι
3. Τρομερή νύχτα / Ανατολή δεν έχει / Στη Δυτική Όχθη
4. Της Τζενίν κόρες / Της Σετζάγιας κοπέλες / Πουλιά σφαγμένα
5. Μες στα θηρία / Πισθάγκωνα δεμένο / Ετών εννέα
6. Κατεχόμενα / Ταις πρεσβείαις των ΗΠΑ / Γκρεμίζουν σπίτια
7. Δεντροφυτεύουν / Οι έποικοι κι έναν λαό / Τον ξεριζώνουν
8. Βόμβες φωσφόρου / Παιδιά πυγολαμπίδες / Στο άγριο λυκόφως
9. Οι εβραιοναζί / Βομβαρδίζουν πηγάδια / Κάνουν πισίνες
10. Η ανελέητη / Μικροσκοπική σφαγή / Του Νετανιάιχμαν
11. Κι η Αγιελέτ Σακέντ / Το αγγελικό πρόσωπο / Ενός Αδόλφου
12. Στην Παλαιστίνη / Του Ισραήλ τα Άουσβιτς / Καπνίζουν πάντα
13. Κι ό,τι απομένει / Μια λωρίδα θανάτου / Και μια Ιντιφάντα
14. Μικρό κορίτσι / Η άνοιξη ζωσμένη / Με δυναμίτη
15. Πέτρα η καρδιά τους / Μεγάλη μα οπλίζουν / Μικρές σφεντόνες
16. Με τη γροθιά της / Σταματάει λεγεώνες / Η Αχέντ Ταμίμι
17. Όρθιο το τείχος / Μπροστά στον όρθιο λαό / Χάρτινος τοίχος
18. Je suis Χαντάλα / H ξυπόλυτη κραυγή / Της Παλαιστίνης
*
Στο σημείο αυτό, δυο λόγια επεξηγηματικά
— Ο Αριέλ Σαρόν το 1982, μετά τη σφαγή στη Σάμπρα και στη Σατίλα (16-18 Σεπ. με 3.000 θύματα), σε μια κυνική και αποτρόπαια συνέντευξη του στον Ισραηλινό συγγραφέα Άμος Οζ, έλεγε μεταξύ άλλων:
«…Αυτή η μικροσκοπική σφαγή· μπορείτε να θεωρήσετε το θάνατο 500 Αράβων σφαγή; Προσφέρομαι να σκοτώσω όσους Άραβες χρειαστεί…. Και μπορείτε να γράψετε πως είμαι ντροπή για την ανθρωπότητα, δεν με νοιάζει, ίσα-ίσα. Δεν με απασχολεί αν με περάσετε μετά από μια δίκη της Νυρεμβέργης. Καλύτερα ζωντανός και εβραιοναζί παρά νεκρός και άγιος».
— Η Ayelet Shaked (γεν. 1976), μια όμορφη κοπέλα με τερατώδη ψυχή, που χρημάτισε Υπουργός Δικαιοσύνης 2015-2019, και Εσωτερικών 2021-2022, σε δηλώσεις της τον Ιούλ. του 2014, είχε πει:
«Είναι όλοι εχθροί, και το αίμα τους πρέπει να πέσει στα κεφάλια τους. Το ίδιο ισχύει και για τις μανάδες τους... Να πάνε στην κόλαση κι αυτές και τα σπίτια που μεγαλώνουνε τα φίδια τους. Για να μη γεννήσουνε άλλα φίδια εκεί».
— Δυο λόγια για τον Χαντάλα και τον δημιουργό του: Ο Χαντάλα είναι ο 10χρονος ξυπόλυτος ήρωας του διάσημου Παλαιστίνιου καρτουνίστα Naji al-Ali, το alter ego του, και τον βλέπουμε πάντα γυρισμένον πισώπλατα. Είναι ο σιωπηλός, μα όχι άφωνος μάρτυρας που δρα, καταδεικνύει και καταγγέλλει τα εγκλήματα των ΗΠΑνθρώπων του Ισραήλ. Είναι ο ίδιος ο λαός της Παλαιστίνης.
O Naji al-Ali γεννήθηκε το 1938. Το 1948 με την Νάκμπα, την καταστροφή της παλαιστινιακής πατρίδας δηλαδή, εξορίστηκε 10χρονος στο Λίβανο (εξού και 10χρονος ο ήρωάς του) και είχε εκδώσει το χειρόγραφο πολιτικό περιοδικό Η Κραυγή. Έζησε στο Λονδίνο μέχρι τη δολοφονία του από την Μοσάντ, στις 29 Αυγ. 1987, με μια σφαίρα στο αριστερό του μάτι.
*
Και κλείνω, υψώνοντας συμβολικά την απαγορευμένη και κυνηγημένη από το 1967 σημαία της Παλαιστίνης, με ένα μικρό επίγραμμα, που αποτελείται από ένα τάνκα (5-7-5-7-7 συλλαβές) και ένα χαϊκού.
Γλυκό
καρπούζι
Ενός λαού οι πόθοι
Σε χρωματίζουν
Κι ο σπόρος σου φυτρώνει
Στης παπαρούνας το αίμα
Κι απ’ τα ερείπια
Θ’ αναστηθούνε πάλι
Οι σκοτωμένοι
Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
STUDIO, εκδήλωση για τον Handala, 9 Οκτ.2025
Διαβάστηκε και στην Πλατεία της Αγ. Παρασκευής, σε εκδήλωση για την Παλαιστίνη, στις 5 Οκτ. 2025
*
Βλέπε επίσης
![]()
«Νάτζι Αλ-Αλί: Στην αγκαλιά του Χαντάλα»
Σήμερα, στις 17:30, συνεχίζεται η προβολή της ταινίας «Νάτζι Αλ-Αλί: Στην αγκαλιά του Χαντάλα» στο STUDIO New Star Art Cinema.
Δεν πρόκειται απλώς για μια κινηματογραφική προβολή, είναι μια συνάντηση με τη μνήμη και τη συνείδηση ενός ολόκληρου λαού, μέσα από τη μορφή του Νάτζι Αλ-Αλί μιας φωνής που εξακολουθεί να εμπνέει και να συγκινεί σε κάθε εποχή.
Το ίδιο του το όνομα, Νάτζι, στα αραβικά σημαίνει ο επιζών, ο σωσμένος από τον χαμό. Και πράγματι, ο Νάτζι επέζησε μέσα από τις πληγές του λαού του, μετατρέποντας τη μνήμη, τη φτώχεια και την εξορία σε γραμμές αντίστασης πάνω στο χαρτί.
Ο Νάτζι Αλ-Αλί δεν ήταν απλώς σκιτσογράφος· ήταν η φωνή ενός λαού που έχασε τη γη του αλλά όχι τη φωνή του.
Με την πένα του ζωγράφισε την ιστορία της Παλαιστίνης από τη σκοπιά του πρόσφυγα, του εξόριστου, του ανθρώπου που κουβαλά τη μνήμη σαν πληγή.
Και μέσα από αυτό το βίωμα γεννήθηκε η πιο γνωστή του μορφή: ο Χαντάλα.
Ένα μικρό αγόρι, δέκα ετών, με τα μαλλιά όρθια, τα πόδια ξυπόλητα και την πλάτη στραμμένη στον θεατή. Το όνομά του προέρχεται από ένα άγριο φυτό της παλαιστινιακής γης πικρό αλλά βαθιά ριζωμένο. Έτσι και ο Χαντάλα: πικρός, ανθεκτικός, ριζωμένος στην αλήθεια.
Η ταινία του Φάικ Τζαράντα μάς φέρνει κοντά στον άνθρωπο πίσω από το σύμβολο. Μιλά μέσα από τις φωνές όσων τον γνώρισαν, τον αγάπησαν ή ακόμη και τον φοβήθηκαν. Ανάμεσά τους, ο μεγάλος Παλαιστίνιος ποιητής Σαμίχ αλ-Κάσεμ, που μιλά εδώ για τον φίλο και συναγωνιστή του, και ο ποιητής Σαλίμ αλ-Ναφάρ, που δολοφονήθηκε μαζί με την οικογένειά του στις 7 Δεκεμβρίου 2023 στη Γάζα, σε ισραηλινό βομβαρδισμό ένα ακόμη θύμα της γενοκτονίας που συνεχίζεται.
Στην ταινία περιλαμβάνονται επίσης πλάνα από τη Γάζα, γυρισμένα στο Πανεπιστήμιο Αλ-Άκσα, με τη συμμετοχή φοιτητών και φοιτητριών που μετέφεραν μέσα από την κάμερα τη δική τους φωνή, τη δική τους ματιά πάνω στην τέχνη, τη μνήμη και την ελευθερία τη ματιά του Νάτζι Αλ-Αλί, που εξακολουθεί να εμπνέει τις νέες γενιές μέσα στην πολιορκημένη Γάζα.
«Νάτζι Αλ-Αλί: Στην αγκαλιά του Χαντάλα»
ΕΛΛΗΝΙΚΟ TRAILER Νάτζι Αλ-Αλί: Στην αγκαλιά του Χαντάλα
LINKFLICKR με ΑΦΙΣΑ/ΣΚΙΤΣΑ/ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ/BANNER
*
* * *
.jpg)

.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.