Βλέπε και
*
ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟ ΛΑΖΑΡΕΤΟ
Τιμή στους αλύγιστους κομμουνιστές και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ σε κλίμα συγκίνησης, δέους και απέραντου σεβασμού (VIDEO - ΦΩΤΟ)
Κυριακή 26/10/2025 - 16:57
Σε ηλεκτρισμένη από τη συγκίνηση, το δέος, τον απέραντο σεβασμό και την τιμή προς τους αγωνιστές που στάθηκαν αλύγιστοι, υπερασπίστηκαν με τόλμη και αυτοθυσία τα ιδανικά τους, πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής η εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στο Λαζαρέτο. Σε αυτό το κομμάτι γης μέσα στη θάλασσα που κουβαλάει πάνω της ιστορίες μαρτυρίων και θυσίας. Που έχει αγκαλιάσει στα σπλάχνα της, ως τελευταίους μάρτυρες, τους κομμουνιστές και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ που εκτελέστηκαν από το αστικό κράτος.
Εδώ η Ιστορία «μιλάει» εκεί που θροΐζουν τα φύλλα των δέντρων... Εκεί που η περήφανη, ηρωική στάση απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα έχει χαραχτεί στις πέτρες... Εκεί που οι σταυροί με όσα ονόματα εκτελεσμένων είναι γνωστά και ένα γαρύφαλλο δηλώνουν το χρέος μας, την τιμή μας, την υπόκλισή μας σε αυτούς που με την αλύγιστη στάση τους έχουν αφήσει ανεξίτηλο το χνάρι τους στην Ιστορία του Κόμματός μας, στην αταλάντευτη στάση του σε θέματα αρχών στο σήμερα...
Ήταν χρέος μας. Είχαμε δώσει υπόσχεση. Τα καταφέραμε, την πραγματοποιήσαμε.
Κι αν το ψιλόβροχο που έπεφτε από το πρωί έγινε δυνατή μπόρα όσο η εκδήλωση βρισκόταν σε εξέλιξη, κανείς δεν κούνησε ρούπι. Αυτό το χρέος το οφείλουμε, δε μας σταματάει καμιά βροχή. Ήταν λες και η βάλθηκε όλη η φύση να υπενθυμίσει στους προσκηνητές, τα μελανιασμένα σύννεφα πάνω από τις φυλακές της Κέρκυρας, τη βροχή και τον άνεμο, τον άνεμο και τη βροχή που χτύπαγαν αλύπητα τους τοίχους της φυλακής, το καΐκι «Αχιλλέας» που μετέφερε τους μελλοθάνατους στον τόπο εκτέλεσής τους.
Συγκλονιστική άλλωστε ήταν και η προσέλευση του κόσμου, που για να μεταφερθεί από το λιμάνι της Κέρκυρας χρειάστηκαν δύο δρομολόγια. Μάλιστα, μόλις η σεμνή πομπή των εκατοντάδων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών πάτησε τα ιερά χώματα στην νησίδα Λαζαρέτο βροντοφώναξε «Ένας αιώνας αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».
Τούτο το μνημείο, που υψώνεται σαν κίονας από μια μάζα ανθρώπινων σωμάτων σε ανάταση, στέκει από σήμερα ολόρθο στο χρόνο, να θυμίζει σε όλους τη θυσία τους που τους έβαλε στο πάνθεον των ηρώων του λαού μας και του Κόμματός του, του ΚΚΕ. Το τελευταίο έργο του γλύπτη Βασίλη Δωρόπουλου, ο οποίος δυστυχώς έφυγε από τη ζωή πριν δει το έργο του στον φυσικό του χώρο, με τα πλεγμένα σώματα να ορθώνονται σε σφιχτή υψωμένη γροθιά που προσπαθεί να αγγίξει τον ουρανό, ρίζωσε στον τόπο αυτό, θέλοντας να εκφράσει την τελική δικαίωση και νίκη των αγωνιστών.
Η συγκλονιστική εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στο Λαζαρέτο για την αποκάλυψη του μνημείου προς τιμήν των αλύγιστων αγωνιστών που εκτελέστηκαν σε αυτόν τον τόπο μαρτυρίου ξεκίνησε με μια «συνομιλία» που σκόρπισε ρίγη συγκίνησης. Τον λόγο λάμβαναν εναλλάξ οι στίχοι του ποιήματος του Γ. Ρίτσου «Στο ΚΚΕ» και τα λόγια του εκτελεσμένου Ηλία Λιάκουρα προς τη γυναίκα του στο τελευταίο του γράμμα...
Την απαγγελία του ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου «Στο ΚΚΕ», έκανε ο Σπύρος Κυανούρας και την ανάγνωση του τελευταίου γράμματος του εκτελεσμένου Ηλία Λιάκουρα ο Γιάννης Κυριακίδης.
Στη συνέχεια, ο Γιάννης Μπορμπότης, γραμματέας της ΕΠ Κέρκυρας του ΚΚΕ απηύθυνε χαιρετισμό (βλ. κάτω), ευχαριστώντας όλους όσοι συνέβαλλαν στη διοργάνωση και την επιτυχία της, στην κατασκευή και τοποθέτηση του μνημείου, στη φύλαξή του... «Περιμένουμε πραγματικά με αγωνία τη στιγμή που το πέπλο που τυλίγει το μνημείο θα γλιστρήσει και τότε θα ξέρουμε, ότι στο μπόι της ιστορίας και των ανθρώπων στέκεται όρθιο, δίπλα στον τοίχο της εκτέλεσης, ένα σύμβολο του ανθρώπου που προτίμησε να πεθάνει παρά να προδώσει τα ιδανικά του και το Κόμμα του, το ΚΚΕ, ένα μνημείο περηφάνιας και ανιδιοτέλειας που αντανακλά το ηθικό μεγαλείο του ανθρώπου που όσες φορές κι αν πεθάνει θα παραμείνει αθάνατος όπως οι ιδέες που τον έπλασαν και τον καθόρισαν. Οι ίδιες ιδέες που φωτίζουν το δρόμο για μία άλλη κοινωνία, τον σοσιαλισμό, κομμουνισμό», σημείωσε και κάλεσε τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να αποκαλύψει το μνημείο.
«Αυτή η ορειχάλκινη σύνθεση, με τις μπλεγμένες ανθρώπινες μορφές που ανελίσσονται, θα βρίσκεται από σήμερα εδώ, σαν μια συμβολική χειρονομία, που παραπέμπει στην ανάταση της θυσίας των εκτελεσθέντων. Θα αποτυπώνει στο μέταλλο και στο φως του Ιονίου τη θυσία εκατοντάδων κομμουνιστών και λαϊκών μαχητών», σημείωσε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας (βλ. κάτω)τονίζοντας: Αθάνατοι! Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ!
«Το ΚΚΕ δεν τιμά τους εκτελεσμένους για να τους φυλακίσει στο παρελθόν, αλλά γιατί χάρη και στη δική τους στάση, υπάρχει σήμερα ένα Κόμμα που δεν υπέγραψε "δήλωση μετάνοιας" στον ιμπεριαλισμό. Συνεχίζει να παλεύει για την κοινωνική απελευθέρωση, πιο ώριμο και πιο έμπειρο, με πολύτιμη παρακαταθήκη τις θυσίες των προηγούμενων γενιών. Είναι αποφασισμένο και μπορεί, μαζί με την εργατική τάξη και τον λαό, να το πάει μέχρι τέλους, υπογράμμισε ο Δ. Κουτσούμπας και έκλεισε την ομιλία του τονίζοντας: «Οι σύντροφοι που εκτελέστηκαν εδώ, σε αυτόν τον άγιο τιμημένο τόπο, μας διδάσκουν πώς μετριέται το μπόι του ανθρώπου στην Ιστορία κι αυτό το μέτρο δεν χωρά στα καλούπια της αστικής εξουσίας του παρελθόντος, της Αντίδρασης, της βαρβαρότητας.
Γιατί, όπως έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος: "ετούτος εδώ ο λαός δεν γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του!". Και γιατί "ίσως εκεί που αντιστέκεται κάποιος χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία και η ομορφιά του ανθρώπου!". Άλλωστε "και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους κυλάει αίμα". Γι αυτό με δύναμη και σιγουριά σας καλούμε: "Να είμαστε έτοιμοι. Κάθε ώρα είναι η δική μας ώρα"».
Συγκλονιστικός ήταν ο θεατρικός μονόλογος «Πέρα από τον ίσκιο των κυπαρισσιών» του Γ. Ρίτσου, σε διασκευή της Ρούλας Καρδάμη, με την Χάρις Αλατζά στον ρόλο και τη συμμετοχή τμήματος της Γυναικείας Χορωδίας Κέρκυρας, σε μοιρολόι του Αλέξανδρου Κουμπλή (διδασκαλία: Δήμητρα Καλογεροπούλου, επιμέλεια κίνησης: Μέλπω Καρδάμη).
Με τη δύναμη μιας αρχαίας τραγωδίας αλλά με την εικόνα της Ελλάδας των διώξεων, των φυλακίσεων, των εκτελέσεων αγωνιστών...
Με τις μαυροφορεμένες γυναίκες και το μοιρολόι της μάνας για τον γιό της που δολοφονήθηκε, εκτελέστηκε...
Με τη μάνα να γονατίζει μπροστά στο χιτώνιο του γιού της και τη σημαία του ΚΚΕ. Και το μοιρολόι να ξετυλίγεται...
Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων. Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, στεφάνι κατάθεσε ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, από το ΚΣ της ΚΝΕ, ο Γρηγόρης Μακρής και από την ΠΕΑΕΑ ΔΣΕ, ο αντιπρόεδρός της, Νίκος Βάγιας.
Ρίγη συγκίνησης προκάλεσε το προσκλητήριο νεκρών. Κάθε όνομα και απόκριση: «Παρών»!
Η συνέχεια δόθηκε με το «Επέσατε θύματα» και την «Διεθνή», ενώ τη σκυτάλη πήρε το μουσικό πρόγραμμα, το οποίο λόγω της βροχής μεταφέρθηκε στο κλείσιμο της εκδήλωσης και που συμμετείχαν ο Βασίλης Γισδάκης με τους Παναγιώτη Κελάνδρια (κιθάρα), Γιάννη Κουτάγιαρ (κοντραμπάσο), Απόστολο Βαλσαμά (μπουζούκι) και Νίκο Μεταλληνό (κρουστά), περιλαμβάνοντας τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκι, Θάνου Μικρούτσικου, Νότη Μαυρουδή και άλλων δημιουργών - από το «Των Αθανάτων» και το «Ποιος τη ζωή μου» έως το «Θα σημάνουν οι καμπάνες».
Στο κτίριο που στέγαζε το παλιό λοιμοκαθαρτήριο, φιλοξενήθηκε έκθεση εικαστικών - αρχειακού υλικού και ντοκουμέντων. Μεταξύ άλλων φιλοξενήθηκε μακέτα του έργου του Κερκυραίου εικαστικού Άγγελου Γερακάρη, το οποίο απέσπασε το τρίτο βραβείο στον καλλιτεχνικό διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε το 2023 από την ΚΕ του ΚΚΕ.
Στην εκδήλωση συμμετείχε πλήθος κόσμου, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, φίλοι τους Κόμματος, απόγονοι αγωνιστών που εκτελέστηκαν στο Λαζαρέτο. Ανάμεσά τους ο ανιψιός του Νίκου Γόδα, Χρήστος, σκηνοθέτης.
Το παρών έδωσαν τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Λουίζα Ράζου και Δημήτρης Αρβανιτάκης, καθώς και τα μέλη της ΚΕ Νίκος Αμπατιέλος και Νεκτάριος Τριάντης, Γραμματέας της ΕΠ Ηπείρου Κέρκυρας Λευκάδας. Παραβρέθηκε ακόμα ο πρώην Δήμαρχος Κέρκυρας, Σωτήρης Μικάλεφ.
Τη δική τους παρουσία στην εκδήλωση είχαν τα παιδιά του «Κόκκινου Αερόστατου», τα οποία μάλιστα έδωσαν στον Δ. Κουτσούμπα μακέτα του Λαζαρέτο.
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΟ ΛΑΖΑΡΕΤΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Τιμάμε τους νεκρούς μας. Γονατίζουμε ευλαβικά μπροστά τους και σηκώνουμε τη σημαία ψηλά, συνεχίζοντας τον αγώνα τους (ΦΩΤΟ)
Κυριακή 26/10/2025 - 13:02
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ διοργάνωσε σήμερα στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας την εκδήλωση με τίτλο: “Εδώ καταλαβαίνεις πώς μετριέται το μπόι μας στην Ιστορία…” κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια Μνημείου για τους εκτελεσθέντες και φυλακισθέντες στο Λαζαρέτο. Τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου έκανε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσουμπας.
Ακολουθεί η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα:
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι
Πριν τέσσερα χρόνια τον Νοέμβρη του 2021, είχαμε δηλώσει ότι δε θα επιτρέψουμε να σβήσουν από τον χάρτη το Λαζαρέτο ως Ιστορικό Τόπο, ούτε να διαστρεβλώνουν την Ιστορία του.
Ότι θα πράξουμε όλα όσα χρειάζονται, ώστε η ιερή αυτή νησίδα, όχι μόνο να μη γίνει βορά της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά να αναδειχθεί όπως της αξίζει, ως κορυφαίο μνημείο της Αντίστασης και του Αγώνα του λαού της Κέρκυρας, της Επτανήσου, όλης της Ελλάδας, ενάντια στην κοινωνική αδικία.
Σήμερα εκπληρώνουμε ένα ιστορικό χρέος και μια ακόμα υπόσχεση, κάνοντας ένα ακόμα βήμα στον αγώνα για τη διάσωση και την ανάδειξη αυτού του τόπου μαρτυρίου.
Εγκαινιάζουμε το μνημείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, αφιερωμένο στη μνήμη των περίπου 200 παιδιών και υποστηρικτών του Κόμματος, αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που εκτελέστηκαν εδώ από το ελληνικό αστικό κράτος, κυρίως τα χρόνια του εμφυλίου, μόνο και μόνο επειδή δεν αποκήρυξαν το ΚΚΕ.
Αφιερωμένο επίσης στη μνήμη όλων των αντιστασιακών που κρατήθηκαν και βασανίστηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν δημιουργήσει πάνω στο παλιό φρικτό λοιμοκαθαρτήριο της νησίδας, οι Ιταλοί φασίστες κατακτητές του νησιού και των άλλων νησιών του Ιονίου.
Πρόκειται για το δημιούργημα του γλύπτη Βασίλη Δωρόπουλου, που κέρδισε το πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό που προκήρυξε η ΚΕ του ΚΚΕ, τον Νοέμβρη του 2022, για την κατασκευή του μνημείου.
Πρόκειται, μάλιστα, για το τελευταίο έργο του Βασίλη Δωρόπουλου, ενός καλλιτέχνη με σπουδαίο έργο, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, πριν προλάβει να το δει ολοκληρωμένο στον φυσικό του χώρο, αν και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του το επέβλεπε και το φρόντιζε εικαστικά.
Αυτή η ορειχάλκινη σύνθεσή του, με τις μπλεγμένες ανθρώπινες μορφές που ανελίσσονται, θα βρίσκεται από σήμερα εδώ, σαν μια συμβολική χειρονομία, που παραπέμπει στην ανάταση της θυσίας των εκτελεσθέντων. Θα αποτυπώνει στο μέταλλο και στο φως του Ιονίου τη θυσία εκατοντάδων κομμουνιστών και λαϊκών μαχητών.
Αθάνατοι! Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ!
Δε σταματάμε όμως εδώ! Συνεχίζουμε υπεύθυνα και σε βάθος την έρευνα για το Λαζαρέτο. Θα φέρουμε στο φως όλη την αλήθεια, το πλήρες μέγεθος αυτού του εγκλήματος σε βάρος του λαού!
Εννοούμε, πρώτα - πρώτα, να φέρουμε στο φως τα άγνωστα ακόμα ονόματα και άλλων αγωνιστών, που επίσης εκτελέστηκαν σ' αυτήν εδώ τη μαρτυρική νησίδα, μαζί με τους 112 αγωνιστές, τα ονόματα των οποίων μνημονεύουμε στο «Προσκλητήριο των 112 Νεκρών».
Έχουμε βεβαιωθεί πλήρως, από τα αποτελέσματα της έρευνας που συνεχίζουμε, ότι το μεταπολεμικό κράτος απέκρυψε και έσβησε τα ίχνη των εκτελέσεων αρκετών ακόμη αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης.
Για να αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Πρόσφατα εντοπίστηκε στρατιωτικό έγγραφο που πιστοποιεί την εκτέλεση του λαϊκού αγωνιστή της Κρήτης, Λευτέρη Σταμπολάκη, στις 4 Νοέμβρη 1947, μαζί με άλλους συμπατριώτες συναγωνιστές του, τα ονόματα των οποίων μνημονεύαμε.
Αγωνιστής από τους πιο γνωστούς στα Χανιά, ο Λευτέρης Σταμπολάκης, γεννήθηκε στη Δρεπανιά της Κισσάμου και ήταν γεωργός. Εκτελέστηκε ενώ ήταν 25 χρονών, καταδικασμένος με απόφαση Έκτακτου Στρατοδικείου, για τη συμμετοχή του στον ΔΣΕ. «Δια συμμετοχήν εις συμμοριακάς ομάδας», δεν ντράπηκε να γράψει στο έγγραφό του ο τότε φρούραρχος Κέρκυρας.
Η έρευνα έχει επίσης εντοπίσει σε Φ.Ε.Κ. και κυρίως σε επίσημα ληξιαρχικά στοιχεία θανάτου λόγω εκτέλεσης στο Λαζαρέτο, κατά τα χρόνια 1947-1949, δεκατέσσερις άλλες περιπτώσεις εκτελεσμένων, για τους οποίους υπάρχουν πρώτες μαρτυρίες ότι επρόκειτο για αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης.
Πόσοι, άραγε, εκτελέστηκαν χωρίς ο θάνατός τους να καταγραφεί πουθενά;
Διερευνούμε όλες τις μαρτυρίες παλιών αγωνιστών για δεκάδες άλλους εκτελεσμένους, πρώτα απ' όλα τη μαρτυρία που είχε δημοσιεύσει στον «Ριζοσπάστη» τον Οκτώβρη του 1976 ο σύντροφός μας Γιώργης Τρικαλινός, παλιό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.
Ο Γιώργης Τρικαλινός που υπήρξε για χρόνια φυλακισμένος στην Κέρκυρα, μαζί με δύο Κερκυραίους κομμουνιστές, κρατούμενους στο ιταλικό στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων αντιστασιακών το 1943 είχε επισκεφτεί μετά τη χούντα των συνταγματαρχών το σχεδόν άβατο ακόμα Λαζαρέτο. Ήταν η πρώτη πολιτική αποστολή στο Λαζαρέτο.
Τόνιζε τότε: «Θεώρησα χρέος τιμής (...) να επισκεφτώ αυτό το νησί. Να ιδώ τους τάφους των συντρόφων μας, που άφησαν εδώ την τελευταία τους πνοή. Να γονατίσω σ' αυτούς. Να τους δώσω συντροφικό χαιρετισμό. Να τους μηνύσω πως πρέπει να κοιμούνται ήσυχα. Πως ο βασανισμένος αλλά αδούλωτος λαός μας δεν τους ξεχνά, τους θυμάται και συνεχίζει τον αγώνα που εκείνοι δεν μπόρεσαν να τελειώσουν».
Ο καϊκιέρης που τους είχε φέρει εδώ ήταν «ένας θαλασσόλυκος Κερκυραίος», έγραφε ο Τρικαλινός. «Είχε κάνει πολλές φορές αυτή τη διαδρομή, μεταφέροντας κρατούμενους για εχτέλεση. Η αντιπροσωπεία μας βρήκε τον τοίχο των εκτελέσεων, γύρω-γύρω χιλιάδες μαργαρίτες και καταμεσής του ισιώματος, κοντά στον τοίχο, έναν μεγάλο σιδερένιο σταυρό. Κανείς δεν ήξερε ποιος τον είχε βάλει και πότε”.
Ο σύντροφος Τρικαλινός, θύμιζε και τις άλλες ιστορικές περιόδους της νησίδας και κατέληγε: «Συγκινημένοι βαθιά πήραμε το δρόμο της επιστροφής με την απόφαση να φέρουμε στην επιφάνεια αυτό το ξεχασμένο μνημείο της Εθνικής μας Αντίστασης (...) Το Λαζαρέτο πρέπει να γίνει μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, τόπος προσκυνήματος, όπου οι μελλούμενες γενιές της Ελλάδας θα τιμούν τους νεκρούς αγωνιστές και θα διαπαιδαγωγούνται με το παράδειγμά τους».
Σήμερα, λοιπόν, σύντροφοι και συντρόφισσες, εκπληρώνουμε εκείνο το ανεκπλήρωτο χρέος μας προς όλους εκείνους! Το Μνημείο του Λαζαρέτου στέκει περήφανο στον ιερό βράχο!
Θα φέρουμε στο φως και θα αναδείξουμε πλήρως και από κάθε άποψη το δίκιο, όχι μόνο του αγώνα των εκτελεσμένων, αλλά και τις άδικες δίκες τους. Όπως έγινε πρόσφατα, σε πρώτη φάση, με τις περιπτώσεις του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκου Γόδα, του έφεδρου ανθυπολοχαγού Γιάννη Μαριόλη και τριών άλλων κομμουνιστών - λαϊκών αγωνιστών.
Ήδη έχουν συγκεντρωθεί όλα τα απαραίτητα υλικά από τις δίκες 68 εκτελεσμένων και τις καταδίκες τους σε θάνατο από τα λεγόμενα Δικαστήρια Συνέδρων της Αθήνας, της Άμφισσας, της Θήβας, της Λαμίας, της Λιβαδειάς και της Χαλκίδας.
Ενδεικτικά αναφέρουμε, σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία της μέχρι τώρα έρευνας, το εξής: Οι 48 από αυτούς, δηλαδή ποσοστό άνω του 70%, καταδικάστηκαν σε θάνατο, αποκλειστικά ή κυρίως για κατοχικά υποτιθέμενα «αδικήματα».
Με άλλα λόγια, για «αδικήματα» που υποτίθεται ότι διέπραξαν στη διάρκεια της ξένης Κατοχής, όταν ως μέλη της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, του απελευθερωτικού στρατού του ΕΛΑΣ και των άλλων απελευθερωτικών οργανώσεων, μάχονταν τον ξένο κατακτητή και τη λέπρα των ελληνόφωνων συνεργατών τους, τα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία ακόμη και η λεγόμενη κυβέρνηση του Καΐρου είχε αναγκαστεί να συνομολογήσει (προτού αυτά χρησιμοποιηθούν από το αστικό κράτος μετά την απελευθέρωση, ως δύναμη κρούσης εναντίον του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ) ότι αποτελούν εχθρική δύναμη στην υπηρεσία του κατακτητή.
Στις υπόλοιπες 20 περιπτώσεις εκτελεσμένων, οι κατηγορίες αφορούσαν την περίοδο των μαχών της ένοπλης ταξικής σύγκρουσης του Δεκέμβρη του 1944, του αγώνα του ΕΛΑΣ ενάντια σε διαβλητά κρατικά στρατιωτικά και παραστρατιωτικά σώματα και στα αγγλικά στρατεύματα.
Οι συγκεκριμένες 68 δίκες έγιναν, βλέπετε, προτού ξεσπάσει ή κορυφωθεί ο ταξικός Εμφύλιος Πόλεμος.
Θα φέρουμε στο φως τον δικαστικό Γολγοθά και την αλήθεια όλων των εκτελεσμένων μας. Τους καταδίκασαν σε θάνατο, ακόμη και όταν το στημένο κατηγορητήριο υποστηριζόταν με εξόφθαλμα γελοίες και φανταστικές καταθέσεις.
Είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις, σχεδόν σε κάθε δίκη, όπου μάρτυρες κατηγορίας, μη ΕΑΜίτες, αναιρούσαν προανακριτικές καταθέσεις τους, ως υπαγορευμένες από την Αστυνομία, δηλώνοντας ότι τις υπέγραψαν ευρισκόμενοι κάτω από αστυνομική βία, ακόμη και σε κατάσταση αφασίας, λόγω ξυλοδαρμών και βασανιστηρίων.
Θα φέρουμε στο φως όλη την αλήθεια για τις άδικες δίκες τους, όπως και τον αντιστασιακό ηρωισμό τους. Το οφείλουμε στους ίδιους, στον ελληνικό λαό, στον λαό της Κέρκυρας, με τον οποίο επίσης μοιραζόμαστε την τιμή ότι ήταν άξιοι πολιτικοί γιοι και υποστηρικτές του Κόμματός μας, των δικαίων του λαού.
Βροντοφωνάζουμε τα λόγια τους, καθώς βάδιζαν προς το εκτελεστικό απόσπασμα:
– Ζήτω ο ελληνικός λαός! – Ζήτω το ΕΑΜ!
– Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας!
Φίλες και φίλοι
συντρόφισσες και σύντροφοι
Πριν τέσσερα χρόνια λοιπόν, δηλώσαμε ότι δε θα επιτρέψουμε να σβήσουν από τον χάρτη το Λαζαρέτο ως Ιστορικό Τόπο, ούτε να διαστρεβλώνουν την Ιστορία του. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, το ΚΚΕ απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι τηρεί τις υποσχέσεις του και κάνει τα λόγια, πράξεις.
Συνεχίσαμε να αναδεικνύουμε το θέμα με κάθε τρόπο, αξιοποιώντας κάθε βήμα που διαθέτουμε, με παρεμβάσεις στη Βουλή, στο Δημοτικό Συμβούλιο, στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Θεωρούμε ότι η διαχρονική πίεση που ασκούμε, συνέβαλε στο οριστικό πέρασμα της κυριότητας του Λαζαρέτου από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου στον Δήμο Κέρκυρας. Είναι, όμως, πολλά αυτά που απομένουν να γίνουν.
Γιατί, σε σχέση με το 2021, το Λαζαρέτο είναι σήμερα σε χειρότερη κατάσταση, με το κτήριο να έχει ακόμη περισσότερες φθορές από τον καιρό αλλά και από βανδαλισμούς.
Βλέπετε, για την κυβέρνηση της ΝΔ, τα μνημεία, τα κενοτάφια αυτών που έδωσαν τη ζωή τους για ιδανικά, είναι καλά μόνο για να τα εργαλειοποιούν, όπως κάνουν με το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα, προκειμένου να προωθήσουν τους σχεδιασμούς τους για την περιστολή λαϊκών δικαιωμάτων, για ένταση της καταστολής απέναντι στις λαϊκές κινητοποιήσεις, που ξέρουν ότι θα τους χρειαστεί μπροστά σε αυτά που ετοιμάζουν.
Το πραγματικό τους ενδιαφέρον, ή καλύτερα αδιαφορία, φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο, εδώ στο Λαζαρέτο, όπου δεν έχουν γίνει ακόμα τα αυτονόητα, για τα οποία θα συνεχίσουμε να πιέζουμε, όπως είναι:
- Ο έλεγχος της στατικότητας του τοίχου των εκτελέσεων, οι εργασίες στήριξης, συντήρησης και ανάδειξής του χωρίς να αλλοιωθεί.
- Η επισκευή και ανάδειξη του κτηρίου της εκκλησίας που υπάρχει στο νησί.
- Η συντήρηση των μαρμάρινων σταυρών που αναγράφουν τα ονόματα των εκτελεσμένων.
- Οι ήπιες παρεμβάσεις στον περιβάλλοντα χώρο για να εξασφαλίζεται η εύκολη πρόσβαση απ’ όλους.
Τονίζουμε, για μια ακόμη φορά, ότι το Λαζαρέτο πρέπει να αποχαρακτηριστεί από μνημείο «εθνικής συμφιλίωσης», γιατί αυτός ο χαρακτηρισμός προσβάλει, παραποιεί την Ιστορία του. Να παραμείνει ο χαρακτηρισμός «ιστορικό μνημείο»!
Και βέβαια, παραμένει ως κεντρικό αίτημα να λειτουργήσει στο Λαζαρέτο μουσείο που να αναδεικνύει το πραγματικό νόημα της θυσίας όσων πέρασαν και χάθηκαν πάνω σε αυτό το νησί.
Γιατί είναι αλήθεια ότι με το που πατήσει κανείς το πόδι του σε αυτόν εδώ τον αιματοβαμμένο βράχο, αναπόφευκτα κατακλύζεται από πιεστικά ερωτήματα.
- Γιατί να διαλέξει κανείς τον θάνατο, όταν του προσφέρουν τη ζωή με μια υπογραφή;
- Από τι υλικό ήταν φτιαγμένοι αυτοί οι άνθρωποι;
- Μπορεί να υπάρξει στις μέρες μας τέτοιος ηρωισμός;
- Πώς φτάνει μια εξουσία σε τέτοιο βαθμό αποκτήνωσης και βαρβαρότητας ώστε να διαπράττει τέτοια εγκλήματα;
Η αλήθεια είναι ότι οι εκτελεσμένοι του Λαζαρέτο δεν διάλεξαν τον θάνατο. Διάλεξαν απλά να μείνουν όρθιοι, περήφανοι. Στάθηκαν απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα γιατί ανήκαν στον κόσμο που τόλμησε να αμφισβητήσει την εξουσία των εκμεταλλευτών. Δεν αρνήθηκαν τη ζωή, αρνήθηκαν τη συνθηκολόγηση με το άδικο και την σαπίλα.
Πίστευαν πως η υπεράσπιση και η συμπόρευση με το ΚΚΕ -κι ας μην ήταν όλοι κομμουνιστές, κι ας μην τους είχε δοθεί η ευκαιρία που έχουμε εμείς, να μελετήσουν τα έργα των κλασικών του μαρξισμού λενινισμού- ήταν ο μόνος δρόμος για να αλλάξει πραγματικά η ζωή των παιδιών τους, των δικών τους ανθρώπων, της εργατικής τάξης και της αγροτιάς όλης της χώρας. Και σε αυτόν τον σκοπό έδωσαν τη δική τους ζωή.
Η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός, δεν ήταν αυτός που διάλεξε τη θυσία.
Την ανάγκη για αντίσταση την επέβαλε η ίδια η ζωή και η βία της αστικής εξουσίας. Η πείνα, η ανέχεια, η εκμετάλλευση, οι διώξεις. Η διάψευση των ελπίδων και η υπεξαίρεση των μεγάλων θυσιών που κατέθεσε ο λαός στην πάλη για την απελευθέρωση, από εκείνους που ήταν απόντες, ή συνεργάστηκαν με τον κατακτητή.
Κάθε φορά, όμως, που η εξουσία προσπαθεί να γονατίσει τον λαό, εκείνος -αργά ή γρήγορα- ξανασηκώνεται. Έτσι γράφεται η Ιστορία των λαών.
Όσοι, όχι από άγνοια, αλλά από σκοπιμότητα, μιλούν σήμερα για «διχασμό», αναφερόμενοι σε όσα έγιναν τότε, κρύβουν ότι ο ταξικός διχασμός υπάρχει αντικειμενικά σε μια ταξικά διαχωρισμένη κοινωνία, σαν την καπιταλιστική.
Στην πραγματικότητα καλούν σε υποταγή στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των υπαίτιων του διχασμού, μιας χούφτας εκμεταλλευτών του μόχθου του λαού, τα οποία βαφτίζουν «εθνικά». Κρύβουν ότι ο εμφύλιος δεν ήταν «ανεξήγητη κατάρα που βρήκε τη χώρα».
Ήταν σύγκρουση για την εξουσία, αφού, μετά την Απελευθέρωση, η αστική τάξη βρέθηκε αντιμέτωπη με τον οργανωμένο στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ λαό -μια νέα δύναμη που είχε γεννηθεί μέσα στην κάπνα του πολέμου, στον αγώνα για τη Λευτεριά.
Τα όνειρα για μια Ελλάδα λεύτερη και δίκαιη, ριζικά διαφορετική από αυτή που υπήρχε πριν την Κατοχή, έγιναν εφιάλτης για τους καπιταλιστές και τους συμμάχους τους. Για να υπερασπιστούν την ταξική τους κυριαρχία, εξαπέλυσαν τρομοκρατία, φυλακές, βασανιστήρια, εκτελέσεις.
Είναι ο μηχανισμός συντήρησης της εξουσίας της αστικής τάξης, που δεν έχει διστάσει να τον βάλει σε εφαρμογή, όπου και όποτε χρειάστηκε, σε κάθε γωνιά του κόσμου, και δεν θα διστάσει και στο μέλλον όταν νιώσει ότι κινδυνεύει.
Το ΚΚΕ, παρά τις αντιφάσεις στην τότε στρατηγική του, αρνήθηκε να δεχτεί τους όρους και τη βία που επέβαλε η λεγόμενη κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας». Τελικά δεν υποτάχθηκε και, έστω με καθυστέρηση, οργάνωσε τον τρίχρονο ένοπλο λαϊκό αγώνα του ΔΣΕ -την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.
Μπροστά στο δίλημμα «υποταγή ή αντεπίθεση», το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα επέλεξαν τον δεύτερο δρόμο.
Έτσι το ΚΚΕ ρίζωσε βαθιά μέσα στον λαό, έγινε ένα μαζί του και μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να το ξεριζώσει κανείς.
Φίλες και φίλοι,
Πίσω από τις εκτελέσεις στο Λαζαρέτο αναδεικνύεται η πιο καθαρή εικόνα δύο κόσμων: Του κόσμου της εκμετάλλευσης και του κόσμου της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Αυτοί οι δύο κόσμοι συγκρούονται και σήμερα, σε συνθήκες που, αν και ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός διεθνώς, οι αντιφάσεις του καπιταλισμού οξύνονται σε πρωτόγνωρο επίπεδο, τον οδηγούν διαρκώς σε νέα αδιέξοδα, αποκαλύπτουν ότι δεν είναι πανίσχυρος και άτρωτος.
Αυτός ο σάπιος κόσμος της εκμετάλλευσης είναι που θέλει τους εργαζόμενους να δουλεύουν ακόμα και 13 ώρες την ημέρα, να γυρνούν σπίτι τους χωρίς κουράγιο ούτε για να ανταλλάξουν μια κουβέντα με τους δικούς τους, απλά για να κοιμηθούν και να ξαναπάνε στη δουλειά την επόμενη μέρα για το νέο ξεζούμισμα.
Κι αυτό συμβαίνει σε μια εποχή που η ανθρώπινη σκέψη και εργασία έχει δημιουργήσει τέτοια θαυμαστά επιτεύγματα, που καθιστούν ακόμα και το 8ωρο απαρχαιωμένο, αφού δημιουργούν τις προϋποθέσεις για γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, με αύξηση των αποδοχών, με πλήρη κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών.
Κι όμως, στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, ακόμα και αυτά τα επιτεύγματα, αξιοποιούνται για το αντίθετο, την απόλυτη υπαγωγή της εργασίας στους στόχους του κεφαλαίου, σε κάθε έκφανση της ζωής του εργαζόμενου.
Αυτός ο κόσμος της εκμετάλλευσης και του κέρδους είναι που στέλνει τους λαούς στα πολεμικά σφαγεία, εκεί που «μοιράζει» με το αίμα τους τις αγορές, τους εμπορικούς δρόμους, τις σφαίρες επιρροής. Που υποθηκεύει τις ανάγκες τους στην Παιδεία, την Υγεία, τη στέγαση, τον πολιτισμό, για να ταΐζει με δισεκατομμύρια τις πολεμικές βιομηχανίες, για να βάζει ολόκληρη την παραγωγή να δουλεύει, όχι για την ευημερία του λαού, αλλά για την καταστροφή του, μήπως και καταφέρει να αναβάλει το ξέσπασμα μιας νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που όμως, ήδη έχει φανεί για τα καλά στον ορίζοντα, διεθνώς.
Ένα ακόμη συμβούλιο πολεμικής προπαρασκευής ήταν και η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ τη βδομάδα που πέρασε, με τον κ. Μητσοτάκη να αναλαμβάνει για μια ακόμη φορά ρόλο «σημαιοφόρου» των επικίνδυνων σχεδιασμών αυτής της σάπιας Ένωσης.
Κι όταν οι ιμπεριαλιστές στήνουν τα τραπέζια για το παζάρι τους, όταν προετοιμάζουν και υπογράφουν τις συμφωνίες τους, έχουν κι αυτές για τους λαούς τα ίδια εχθρικά χαρακτηριστικά με τον πόλεμό τους.
Αυτό βλέπουμε και τις τελευταίες μέρες, που βρίσκεται σε εξέλιξη σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο μια διαπραγμάτευση σε πολλά ταμπλό, με τη «σφραγίδα» των σχεδιασμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τη συμμετοχή της κυβέρνησης και τις πλάτες των υπόλοιπων κομμάτων του ευρωατλαντισμού.
- Τα σχέδια για τη θωράκιση της «ΝΑΤΟικής συνοχής», πηγαίνουν χέρι - χέρι με τις επικίνδυνες διευθετήσεις που δρομολογούνται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, είτε με πενταμερή forum σαν αυτό για το οποίο μίλησε ο κ. Μητσοτάκης, είτε με όποιο άλλο όχημα επιλεγεί σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ.
- Τα πανηγύρια της κυβέρνησης και όλων των ΝΑΤΟϊκών λιγούρηδων της σοσιαλδημοκρατίας, που έτρεξαν πάλι να παπαγαλίσουν, σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα στα Κατεχόμενα, δείχνουν ότι «ξαναζεσταίνονται» τα διχοτομικά σχέδια στην Κύπρο, που πάνε χέρι - χέρι με τη ΝΑΤΟποίηση του νησιού, τη μετατροπή του σε ευρωατλαντικό «αεροπλανοφόρο».
- Οι «συνέργειες» και οι κάλπικες προσδοκίες για την παρουσία των ενεργειακών ομίλων των ΗΠΑ στην περιοχή, και τα σχέδια για μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο, πάνε «πακέτο» με τον στόχο της «απεξάρτησης» της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, που ρίχνει κι άλλο «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών.
Την ίδια στιγμή, σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα, αντιμετωπίζονται από τους ιμπεριαλιστές ως «γραμμές ιδιοκτησίας», που καθορίζονται από τον συσχετισμό δυνάμεων, όπως είπε κυνικά για την Ουκρανία ο Αμερικανός Πρόεδρος, ο αγαπημένος πλέον του κ. Μητσοτάκη, όπως και … του κ. Τσίπρα.
Και βέβαια, ο λαός της Παλαιστίνης συνεχίζει να ματώνει, με νέα θύματα καθημερινά, παρά την εκεχειρία που συμφωνήθηκε με το πιστόλι στον κρόταφό του. Συνεχίζει να βρίσκεται υπό κατοχή, χωρίς τη δική του ανεξάρτητη πατρίδα. Και μάλιστα, τώρα βλέπει τα «κοράκια» από διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, να μαζεύονται και να κόβουν βόλτες πάνω από τη Γάζα για να αρπάξουν κομμάτι από τη λεία της ανοικοδόμησης, να προωθήσουν τα δικά τους project στο πλαίσιο των οποίων πάλι θα αντιμετωπιστεί ως εμπόδιο.
Όλα αυτά, μαζί με πολλά ακόμα, στην νοτιοανατολική Ασία, την Καραϊβική, την Αφρική, είναι τα νέα επεισόδια των ανταγωνισμών που οξύνονται κάθε μέρα και περισσότερο, της αντιπαράθεσης για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία, που κλιμακώνεται.
Το ΚΚΕ, με αίσθημα ευθύνης, ενημερώνει τον λαό, σπάει τον εφησυχασμό που καλλιεργούν οι άλλοι, μπαίνει μπροστά στην οργάνωση της πάλης του ενάντια στην πολεμική εμπλοκή της χώρας, ενάντια στα μέτρα της υπερεκμετάλλευσης, της καταστολής, στη γραμμή «τώρα τα κεφάλια μέσα».
Προετοιμάζεται και προετοιμάζει λαϊκές δυνάμεις για να αξιοποιήσουν τις προϋποθέσεις που αντικειμενικά δημιουργούν αυτά τα αδιέξοδα και οι αλληλοσπαραγμοί του συστήματος και να βγουν και πάλι ορμητικά στο προσκήνιο.
Αναδεικνύει ότι για να ζήσει ο λαός με ευημερία, ειρήνη, φιλία και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους άλλους λαούς, χρειάζεται να βγουν από τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος και όλες οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις.
Ο λαός να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει, να πάρει την οικονομία και την εξουσία στα χέρια του, να χτίσει τον σοσιαλισμό, την κοινωνία για τις δικές του ανάγκες.
Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Γι’ αυτό είμαστε και σήμερα εδώ.
Το ΚΚΕ δεν τιμά τους εκτελεσμένους για να τους φυλακίσει στο παρελθόν, αλλά γιατί χάρη και στη δική τους στάση, υπάρχει σήμερα ένα Κόμμα που δεν υπέγραψε «δήλωση μετάνοιας» στον ιμπεριαλισμό. Συνεχίζει να παλεύει για την κοινωνική απελευθέρωση, πιο ώριμο και πιο έμπειρο, με πολύτιμη παρακαταθήκη τις θυσίες των προηγούμενων γενιών. Είναι αποφασισμένο και μπορεί, μαζί με την εργατική τάξη και τον λαό, να το πάει μέχρι τέλους.
Το καθήκον μας σήμερα είναι να αντιστοιχήσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά τις προγραμματικές μας επεξεργασίες, με την καθημερινή μας δράση, να υπηρετεί αυτή πιο αποτελεσματικά τους μεγάλους μας σκοπούς, αυτούς για τους οποίους πάλεψαν και θυσιάστηκαν οι σύντροφοί μας.
Να εμπνεύσουμε τους χιλιάδες που ξέρουμε ότι μας παρακολουθούν σήμερα με ελπίδα και εμπιστοσύνη, αλλά και πολλούς περισσότερους αύριο, να πυκνώσουν τις γραμμές του επαναστατικού κινήματος.
Με αυτοθυσία, χωρίς φειδώ σε κόπους και θυσίες, να κατακτήσουμε την ικανότητα να δρούμε σε οποιεσδήποτε συνθήκες - να είμαστε έτοιμοι για κάθε στροφή της ταξικής πάλης, κόμμα έτοιμο για όλα.
Να οικοδομήσουμε ένα Κόμμα επαναστατικό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, ικανό να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό.
Γι’ αυτό και το κεντρικό θέμα του 22ου Συνεδρίου μας, που θα διεξαχθεί στα τέλη του Γενάρη, είναι το Κόμμα.
Θέτουμε στο επίκεντρο το πώς σήμερα, θα μπορέσουμε να κάνουνε επαναστατική δουλειά προετοιμασίας του λαού και της νεολαίας με προοπτική.
Πώς θα πείθουμε όλο και περισσότερους εργάτες και εργάτριες, εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αλλά και ευρύτερα λαϊκά στρώματα να ξεκόβουν οριστικά από την αστική ιδεολογία και κάθε εκδοχή της, από όλα τα αστικά κόμματα, με όποιον μανδύα και αν αυτά εμφανίζονται.
Πώς θα δράσουμε με καλύτερους όρους μέσα στους εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, φτωχούς αγρότες, αυτοαπασχολούμενους της πόλης, οι οποίοι υποφέρουν από το καπιταλιστικό σύστημα, από τα δεινά των πολέμων, της εκμετάλλευσης, της φοροληστείας και τόσα άλλα προβλήματα.
Από όσα, δηλαδή, δεν μπορούν ούτε υπάρχει περίπτωση να απαλλαγούν, χωρίς την ανατροπή της αστικής τάξης και την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, εξηγώντας αυτό συγκεκριμένα, απλά, κατανοητά, σε πλατιές λαϊκές δυνάμεις, στα εκατομμύρια του λαού.
Ξέρουμε, από την ιστορία και από την επιστημονική μας θεωρία, ότι η όξυνση όλων των αντιθέσεων του καπιταλιστικού συστήματος που αλληλεπιδρούν, μπορεί να δημιουργήσει και κατάσταση μεγάλης κίνησης μαζών, δυνατότητας ακόμη και εξεγέρσεων, επαναστατικής δράσης μαζών.
Χωρίς να αποκλείουμε οποιοδήποτε ενδεχόμενο, έχει επιβεβαιωθεί, ότι σε αυτές τις συνθήκες, κρίνεται η ιδεολογική-πολιτική και οργανωτική ετοιμότητα του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Η ικανότητά του όμως, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ταξικής πάλης, απαιτεί μακρόχρονη προετοιμασία, συνεχή πάλη. Αυτή ξεκινά στις σημερινές συνθήκες, σήμερα που δυναμώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια και αυξάνονται οι δυνατότητες να ενισχυθούν η μαζικότητα και ο προσανατολισμός του ρεύματος αμφισβήτησης.
Γι’ αυτό λέμε ότι τώρα είναι η ώρα της δράσης, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.
Η μεγάλη διακίνηση του Ριζοσπάστη με τις Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο που πετύχαμε, η μεγαλύτερη των τελευταίων 25 ετών, η πλούσια συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει και περιλαμβάνει δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, λαϊκούς ανθρώπους που προσδοκούν από το ΚΚΕ, αποτελεί τον καλύτερο οιωνό για την επιτυχία της προσυνεδριακής διαδικασίας και του Συνεδρίου μας, που μπορεί να μας βγάλει πιο δυνατούς για τις μάχες που έρχονται.
Και αυτή, όχι απλά θα διεξαχθεί ταυτόχρονα με την πρωτοπόρα παρέμβασή μας στους αγώνες που θα αναπτύσσονται, όπως ήταν οι δύο απεργιακές μάχες που δώσαμε κόντρα σε θεούς και δαίμονες, αλλά θα την εμπλουτίζει και θα την ενισχύει.
Σήμερα, λοιπόν, τιμάμε τους νεκρούς μας. Γονατίζουμε ευλαβικά μπροστά τους και σηκώνουμε τη σημαία ψηλά, συνεχίζοντας τον αγώνα τους.
Το Λαζαρέτο δεν είναι απλώς τόπος μνήμης. Είναι μάθημα ζωής.
Οι σύντροφοι που εκτελέστηκαν εδώ, σε αυτόν τον άγιο τιμημένο τόπο, μας διδάσκουν πώς μετριέται το μπόι του ανθρώπου στην Ιστορία κι αυτό το μέτρο δεν χωρά στα καλούπια της αστικής εξουσίας του παρελθόντος, της Αντίδρασης, της βαρβαρότητας.
Γιατί, όπως έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος: «ετούτος εδώ ο λαός δεν γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του»! Και γιατί «ίσως εκεί που αντιστέκεται κάποιος χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία και η ομορφιά του ανθρώπου»! (Γ. Ρίτσος). Άλλωστε «και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους κυλάει αίμα». (Γ. Ρίτσος)
Γι αυτό με δύναμη και σιγουριά σας καλούμε: «Να είμαστε έτοιμοι. Κάθε ώρα είναι η δική μας ώρα»!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΡΜΠΟΤΗΣ
Στεκόμαστε στο Λαζαρέτο με μεγάλη τιμή και περηφάνια για την αποκάλυψη του μνημείου για τη θυσία των αλύγιστων εκτελεσμένων κομμουνιστών και αγωνιστών
Κυριακή 26/10/2025 - 11:53Στην μεγάλη εκδήλωση που διοργανώνει σήμερα η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας, τιμής και μνήμης με τίτλο «Εδώ καταλαβαίνεις πώς μετριέται το μπόι μας στην Ιστορία...», χαιρετισμό απηύθυνε ο Γιάννης Μπορμπότης, γραμματέας της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ.
Παρατίθεται ο χαιρετισμός:
«Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση σας καλωσορίζουμε στο Λαζαρέτο, στην εκδήλωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στον μαρτυρικό και ηρωικό αυτό τόπο και ευχαριστούμε για την παρουσία σας.
Μπορεί να είναι μικρό το νησί πάνω στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα όμως είναι τεράστιες και συγκλονιστικές οι στιγμές στην ιστορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος που γράφτηκαν εδώ και γράφτηκαν όλες με αίμα. Στεκόμαστε σήμερα στο Λαζαρέτο με μεγάλη τιμή και περηφάνια για την αποκάλυψη του μνημείου αφιερωμένου στη θυσία των αλύγιστων εκτελεσμένων κομμουνιστών και αγωνιστών.
Το μνημείο αποτελεί το τελευταίο έργο του γλύπτη Βασίλη Δωρόπουλου, που δυστυχώς έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, πριν το δει ολοκληρωμένο στον φυσικό του χώρο αλλά που σήμερα μας τιμάει η οικογένεια του με την παρουσία της εδώ. Όπως και ο ίδιος ο γλύπτης είχε περιγράψει: Το μνημείο υψώνεται σαν κίονας φτιαγμένος από μία μάζα ανθρώπινων σωμάτων σε ανάταση. Το έργο αυτό αφιερώνεται στους αγωνιστές και κομμουνιστές που έμειναν πιστοί στο χρέος τους και προτίμησαν να πεθάνουν περήφανα για τα «δίκαια του λαού».
Πήγαιναν στον τόπο της εκτέλεσης όρθιοι και υπερήφανοι τραγουδώντας. Με τον τρόπο τους ξεπέρασαν την ανθρώπινη φύση και μπήκαν ακόμη ζωντανοί στην αιωνιότητα. Ο κίονας αυτός είναι επίσης, ένας βωμός που θυμίζει τη θυσία των αγωνιστών αλλά και αποτελεί το σύνδεσμο των γήινων και πρόσκαιρων με τις αιώνιες αξίες. Τα σώματά τους συνθέτουν την υφή, το σώμα και τις ραβδώσεις του κίονα. Τα χέρια τους υψώνονται στον ουρανό σαν φλόγες. Το έργο αυτό ενώ ανακαλεί θλιβερές μνήμες, θέλει να εκφράσει την τελική δικαίωση και νίκη των αγωνιστών.
Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μας να ευχαριστήσουμε τους γλύπτες Μπάμπη Δαραδήμο και Αντώνη Μυρωδιά και την αρχιτέκτονα Κέλλυ Παπαϊωάννου για την συμβολή τους στην διαμόρφωση του μνημειακού χώρου, όπως και τους αδελφούς Σολωμονίδη για την προσφορά των μαρμάρων της βάσης.
Επίσης, να ευχαριστήσουμε για την ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων, του Τοπικού Συμβουλίου της Τοπικής Κοινότητας Κέρκυρας και του Συμβουλίου της Αρχιτεκτονικής Επιτροπής. Την Εφορία Αρχαιοτήτων Κέρκυρας, τις υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού και όλες τις Υπηρεσίες του Δήμου, που η κάθε μία από την πλευρά της βοήθησε ώστε να παρθούν οι απαραίτητες αδειοδοτήσεις.
Να ευχαριστήσουμε όλους τους καλλιτέχνες που συνέβαλαν ώστε να πλαισιωθεί η εκδήλωσή μας με ένα πολύ όμορφο πρόγραμμα και τους ζωγράφους Άγγελο Γερακάρη και Γιώργο Παπαβλασόπουλο για τα έργα τους που εκτέθηκαν μέσα στο κτήριο.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, στους οπαδούς και φίλους του Κόμματος που με την ακούραστη και πολλές φορές γεμάτη αυτοθυσία εθελοντική προσφορά τους συνέβαλαν στο στήσιμο του μνημείου, των εκθέσεων μέσα και έξω από το κτήριο και συνολικά στην πραγματοποίηση της σημερινής εκδήλωσης.
Τέλος, ευχαριστούμε όλους όσους στήριξαν οικονομικά αυτό μας το εγχείρημα αλλά και άλλους που μας βοηθούν στην ιστορική έρευνα για το Λαζαρέτο. Τις οικογένειες των εκτελεσμένων, ερευνητές και φίλους του κόμματος που με αγάπη και σεμνότητα προσέφεραν ντοκουμέντα και αρχειακό υλικό συμβάλλοντας στην ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας. Η έρευνα μας συνεχίζεται και όποια δυνατότητα συνεισφοράς στη συλλογή αρχειακού υλικού που να φωτίζει πληρέστερα αυτή την ηρωική περίοδο είναι πολύτιμη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Περιμένουμε πραγματικά με αγωνία τη στιγμή που το πέπλο που τυλίγει το μνημείο θα γλιστρήσει και τότε θα ξέρουμε, ότι στο μπόι της ιστορίας και των ανθρώπων στέκεται όρθιο, δίπλα στον τοίχο της εκτέλεσης, ένα σύμβολο του ανθρώπου που προτίμησε να πεθάνει παρά να προδώσει τα ιδανικά του και το Κόμμα του, το ΚΚΕ, ένα μνημείο περηφάνιας και ανιδιοτέλειας που αντανακλά το ηθικό μεγαλείο του ανθρώπου που όσες φορές κι αν πεθάνει θα παραμείνει αθάνατος όπως οι ιδέες που τον έπλασαν και τον καθόρισαν. Οι ίδιες ιδέες που φωτίζουν το δρόμο για μία άλλη κοινωνία, τον σοσιαλισμό, κομμουνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.