 |
| Λιάνα Κανέλλη, 20 Μαρτίου 1954, Αθήνα Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 29.V.2016 (Μολύβι, 29χ21 εκ.) |
Από του διαόλου τη μάνα
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Στη χώρα του Ξένιου Δία, που τυγχάνει να είναι δικιά μας, και μάλιστα «ιδιοκτήτρια» της λέξης φιλοξενία, έχουμε μια έκφραση κάπως παράξενη για τη μεγάλη... απόσταση.
Έτσι κάτι μπορούμε να το στείλουμε στου διαόλου τη μάνα ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να μας καταφθάσει από την ίδια του διαόλου μάνα.
Στον πολιτικό λόγο όμως, αυτό λέγεται πιο κομψά, όταν θες να κρύψεις πόσο βαθιά ρατσιστής είσαι κι έχεις βάλει υποψηφιότητα για την κουστουμαρισμένη ακροδεξιά.
Με τις λέξεις λοιπόν αρχίζουμε, κι έχουμε εμείς πρώτοι παγκοσμίως, κι από δίπλα όλοι οι λαοί που λέμε ότι δανείστηκαν μεγάλο ποσοστό υψηλών ιδεών - λέξεων της ελληνικής σκέψης, να έχουμε και τις πρώτες θηριώδεις απώλειες ιδεών, εννοιών και λέξεων.
Έτσι την ώρα που ματοκυλιέται η γεμάτη αγαθά του θεού Ουκρανία, κι αδίστακτοι ιμπεριαλιστές πολλαπλών εθνικοτήτων αλλά ίδιων καπιταλιστικών συμφερόντων «παράγουν» στρατιές προσφύγων, χωρίς ντροπή, χωρίς αιδώ, χωρίς τσίπα, οι πολιτισμένοι της Δύσης προάγουν και διαφημίζουν αυτούς τους ίδιους πρόσφυγες σαν πραμάτεια πρώτης ποιοτικής τάξης και κατηγορίας.
Είναι ανοιχτόχρωμοι σε δέρμα και μαλλιά, κουβαλάνε μαζί τους ίδια μωρά σαν τα χερουβείμ, που σε καμιά εκκλησία, ούτε την ορθόδοξη, δεν είναι ποτέ μελαχρινά (!), κι επιπλέον έρχονται κατευθείαν από τη μήτρα της καυκάσιας φυλής (Καυκάσιος είναι ο λευκός άνθρωπος σε αντίστιξη με τον Ασιάτη, τον Αφρικανό κ.λπ.), κι όχι απ’ του διαόλου τη μάνα.
Αυτήν τη φρίκη που δεν την άγγιξε ούτε ο Όργουελ στο 1984, αλλά την ανήγαγε σε επιστήμη κι εξοντωτική πολιτική το Γ’ ράιχ, την περιφέρουν τώρα στα κοινωνικά δίκτυα, στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες, μικροί κι ασήμαντοι φυρερίσκοι της διπλανής πόρτας, απ’ τον καθηγητή και βουλευτή Δ. Καιρίδη, ως τον δήμο Παιονίας στα βόρεια σύνορα της χώρας μας.
Ήρθαν κι από κοντά κι οι απάνθρωποι μπακάληδες - συμψηφιστές ζωντανών τε και νεκρών, και μες στις βαρύγδουπες αναλύσεις τους περί ουκρανικού, βγάζουν το μολύβι απ’ τ’ αυτί και γράφουν πάνω σε χαρτοπετσέτα πόσο λιγότερο ανθρωποβόρα ήταν η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι από τη Δρέσδη!...
Ακόμα κι αν αλλάζει συθέμελα ο κόσμος, μ’ αυτήν την καλά προγραμματισμένη και φανερά πια προσυμφωνημένη σύγκρουση ιμπεριαλιστικών θηρίων, βραχυπρόθεσμα και καθόλου μακροπρόθεσμα σπέρνεται στον ενεργειακό βάλτο, σαν σε ορυζώνα, το ζιζάνιο του ρατσισμού και της γενοκτονικής εξόντωσης του άλλου, που ως απώλεια ήδη διαφαίνεται μεγαλύτερη κι απ’ τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
Δηλαδή μας λένε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι το τέλος της παγκοσμιοποίησης έρχεται επειδή δε χωράνε δυο αφεντικά στην επικράτεια της δικτατορίας του λευκού ανθρώπου, που σ’ αυτήν τη φάση αδυνατεί να διατηρήσει τα σκήπτρα της στη σύγκρουση μ’ όλους εκείνους, που φαίνεται να την απειλούν, και πρέπει να επαναπροωθηθούν στου διαόλου τη μάνα, είτε είναι μετανάστες από την Υεμένη ή το Αφγανιστάν, είτε τσιπάκια, ημιαγωγοί και χριστουγεννιάτικα φωτάκια από την Κίνα και την Ταϊβάν.
Κι όποιος ξενίζεται μ’ αυτό το «προσυμφωνημένη σύγκρουση», δεν έχει παρά να σκεφθεί τον κοινό τους εχθρό. Τον κομμουνισμό.
Εκεί συμφωνούν όλοι, ακόμα και βιάζοντας ομαδικά τις μάζες, εικονογραφώντας την αντίθεση του σοσιαλισμού με τη βαρβαρότητα ως σύγκρουση του Τσαϊκόφσκι με τα Μακντόναλντς.
Σε ένα τσίρκο επιχειρημάτων είναι προφανές πως οι αντιφάσεις του καπιταλισμού, στο πιο εκφυλισμένο τους στάδιο, ακόμα κι αν δεν ξέρουν πού πέφτει του διαόλου η μάνα, επιμένουν πως είναι επικερδής επιχείρηση να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Ας ανασκουμπωθούμε γιατί το μέλλον δε θα έχει απλώς πολλή ξηρασία, αλλά και πολλήν αφασία (αρχαία λέξη από το φημί=μιλώ, που σημαίνει απώλεια της γλωσσικής ικανότητας ή στην αργκό –ο άνθρωπος είναι αφασία– άνθρωπο με απρόβλεπτες αντιδράσεις, κι έχει μεταφερθεί σχεδόν αυτούσια από τα αγγλικά και τα φινλανδικά ως τα ουκρανικά, τα γαλλικά και τα ρώσικα)...
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 19-20/3/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.