Λεωνίδας Βαρδαρός: «Γυναίκες Μαχήτριες - Η Τριπλή Απελευθέρωση» — Σκληρό προσωπικό τίμημα με έπαθλο μια μόνο λέξη: Αξιοπρέπεια — Από την Πέμπτη 31 Μάρτη στο Τριανόν

«Γυναίκες Μαχήτριες – Η Τριπλή Απελευθέρωση» από την Πέμπτη 31 Μάρτη στο Τριανόν

ημεροδρόμος

Το νέο ντοκιμαντέρ του Λεωνίδα Βαρδαρού μετά την πετυχημένη παρουσία στο 24ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ξεκινάει τις προβολές του στην Αθήνα

Η καινούργια δημιουργία του φίλου σκηνοθέτη Λεωνίδα Βαρδαρού «Γυναίκες Μαχήτριες – Η Τριπλή Απελευθέρωση», μετά την προβολή στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στις 14 Μάρτη σε μια κατάμεστη αίθουσα όπου έτυχε συγκινητικής αποδοχής από το κοινό, ξεκινάει τις προβολές του στην Αθήνα

Πέμπτη 31 Μάρτη στις 8:00 μ.μ.
στο σινέ- ΤΡΙΑΝΟΝ
Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων, Αθήνα

Στο ντοκιμαντέρ απεικονίζονται είκοσι δύο αγωνίστριες που καταθέτουν αυτά που έζησαν από τη δεκαετία του 1930 έως το 1949.

Είκοσι δύο σπάνιες μαρτυρίες γυναικών που έζησαν τη δίνη των κοινωνικών αγώνων την περίοδο 1930 – 1949. Γυναίκες στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες του 20ού αιώνα, στη μάχη της επιβίωσης, στο δρόμο της αντίστασης, της φυλακής, της εξορίας και του εκτελεστικού αποσπάσματος. Τιμωρημένες για τον αγώνα τους για μία καλύτερη ζωή, για τον αγώνα τους ενάντια στους κατακτητές, για τον αγώνα τους για εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

«Ο Βαρδαρός επιλέγει τα υπαρκτά ιστορικά του πρόσωπα, τις ανώνυμες γυναίκες που ανήκουν και στην πρώτη γραμμή και στα μετόπισθεν και τις αφήνει από μόνες τους να τροφοδοτήσουν την αποδεικτική συλλογιστική του. Μια συλλογιστική που χαρίζει απόλαυση, γνώση και συγκίνηση στο κοινό.

Αυτές οι «ανώνυμες» γυναίκες (που μπορεί και να είναι οι μανάδες και οι γιαγιάδες μας) καμιά τέχνη και ιστορία έως τώρα δεν τις έχει περιλάβει, καμιά δόξα ή κατάρα. Κι ας είναι οι «ανώνυμοι» ήρωες οι πιο συγκλονιστικοί. Γιατί είναι εκείνοι που έρχονται αντιμέτωποι με την καθημερινή δυσκολία, με το Γολγοθά της κάθε μέρας, με τα αθέατα δάκρυα», αναφέρει πολύ εύστοχα ο Σαράντος Φράγκος στην κριτική του παρουσίαση του ντοκιμαντέρ.

Πρόκειται για το Πρώτο Μέρος ενός οδοιπορικού στα δύσκολα χρόνια από το 1930 έως το 1949, στηριγμένο στις αφηγήσεις μαχητριών αγωνιστριών της εποχής. 

Παρεμβαίνουν οι ιστορικοί: Τασούλα Βερβενιώτη και Λη Σαράφη

Συντελεστές:

Πρωτότυπη μουσική: Μιχάλης Γούτης

Μοντάζ: Αγγελική Χατζή

Κάμερα: Ξενοφώντας Βαρδαρός

Επεξεργασία ήχου: Ανδρέας Γκόβας

Μετάφραση / υποτιτλισμός: Ηλίας Διάμεσης

Πρεμιέρα: Πέμπτη, 31 Μάρτη 2022 — Παίζεται έως: Τετάρτη, 06 Απρίλη 2022 — Διάρκεια: 120΄

Λεωνίδας Βαρδαρός: Σκληρό προσωπικό τίμημα
με έπαθλο μια μόνο λέξη — Αξιοπρέπεια

Ο φίλος Λεωνίδας Βαρδαρός μιλώντας για την ταινία, μας δήλωσε:

«Ως συνέχεια της ενασχόλησής μου με μια ορισμένη θεματολογία που αναφέρεται στην ιστορία των νεότερων πολιτικών και κοινωνικών αγώνων του λαού μας στην διάρκεια του 20ού αιώνα δεν θα μπορούσα να μην ερευνήσω και να μην καταγράψω την προσφορά των γυναικών που σαν αφανείς ηρωίδες είδαν τους άνδρες τους, τους αδελφούς τους, τις αδελφές τους και τους γονείς τους να παίρνουν το δρόμο της φυλακής, της εξορίας κάποτε και του εκτελεστικού αποσπάσματος. Πολλές από αυτές ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο, τιμωρούμενες με αυτόν τον τρόπο για τον αγώνα τους για μια καλύτερη ζωή για τον λαό αυτής της χώρας, για τον αγώνα τους ενάντια στους κατακτητές, για τον αγώνα τους για εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Είναι οι γυναίκες που πηγαινοέρχονταν στα επισκεπτήρια των φυλακών και των τόπων εξορίας, ήταν αντιμέτωπες με τον πολιτικό αποκλεισμό των “κοινωνικών φρονημάτων” στην επαγγελματική τους ζωή. Μια ζωή κάτω από την επιτήρηση του αστυνόμου, από την μεταξική δικτατορία του 1936 με τις πιέσεις που ασκούνταν στις γυναίκες των φυλακισμένων αγωνιστών να αποκηρύξουν τους άντρες τους ώστε να τους επιτραπεί το μεροκάματο σε ένα εργοστάσιο για να ζήσουν αυτές και τα παιδιά τους.

Μέχρι τη δικτατορία των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου του 1967. Νέοι αποχαιρετισμοί την ώρα που χάραζαν καινούργιοι αθέλητοι χωρισμοί για άγνωστο χρονικό διάστημα.

Δεκαετίες ολόκληρες ενός καθημερινού αγώνα  με σκληρό προσωπικό τίμημα και με έπαθλο μια μόνο λέξη: Αξιοπρέπεια».

Το ντοκιμαντέρ «Γυναίκες Μαχήτριες – Η Τριπλή Απελευθέρωση», που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είναι το Α΄Μέρος  ενός ντοκιμαντέρ που εστιάζει στα χρόνια 1930 – 1949.  Το Β΄Μέρος, που ελπίζουμε να ολοκληρωθεί σύντομα, αναφέρεται στις πολύ ενδιαφέρουσες επόμενες δεκαετίες του ’50 και του ’60.

Τριπλή Απελευθέρωση, είναι από τον ύμνο της Ελεύθερης Νέας, της Αντιστασιακής Οργάνωσης πριν από την ΕΠΟΝ, που έλεγε ότι θα απελευθερωθούμε από τον κατακτητή, τον προϊστάμενο και τον σύζυγο τον άντρα μας.

Η αναφορά «Τριπλή Απελευθέρωση» που υπάρχει στον τίτλο της ταινίας είναι εμπνευσμένη από τους στίχους του ύμνου της ΕΑΜίτικης, καθαρά γυναικείας οργάνωσης, «Λεύτερη Νέα».

Να λυτρωθούμε απ’ τη τριπλή σκλαβιά
κατακτητή, προϊστάμενο και άνδρα
να κατακτήσουμε τη λευτεριά
να γίνουμε άξιες γι’ αυτή, για πάντα.