Τηλεδιάσκεψη Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλία: «Οι κομμουνιστές στην πρωτοπορία της εργατικής λαϊκής πάλης ενάντια στην “πράσινη” και “ψηφιακή” καπιταλιστική βαρβαρότητα για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, την πραγματική διέξοδο, το σοσιαλισμό» — Δημήτρης Κουτσούμπας: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό, τα δικαιώματά του, το περιβάλλον και τον πλανήτη (VIDEO)

Ο Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό, τα δικαιώματά του, το περιβάλλον και τον πλανήτη

Στην τηλεδιάσκεψη της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας με θέμα «Οι κομμουνιστές στην πρωτοπορία της εργατικής λαϊκής πάλης ενάντια στην “πράσινη” και “ψηφιακή” καπιταλιστική βαρβαρότητα για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, την πραγματική διέξοδο, το σοσιαλισμό».

Στην τηλεδιάσκεψη έχουν δηλώσει συμμετοχή μέχρι στιγμής τα εξής κόμματα:

Κόμμα Εργασίας Αυστρίας, Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Γαλλίας, Ενοποιημένο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας, Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία, Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας, Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας, Κομμουνιστικό Κόμμα (Ιταλία), Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων Ισπανίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης στη Λευκορωσία, Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας, Λαϊκό Κίνημα Αντίστασης Μολδαβίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας, Εργατικό Κόμμα Ουγγαρίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας, Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας, Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας.

 

Την εισαγωγική ομιλία στην τηλεδιάσκεψη έκανε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, από την έδρα της ΚΕ του Κόμματος, στον Περισσό, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων, ότι:

«μόνο ο σοσιαλισμός, στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, των κοινωνικών υπηρεσιών, μπορεί να διασφαλίσει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, τη συνεχή αύξηση του βιοτικού επιπέδου, τη βελτίωση των όρων εργασίας και την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στο φυσικό περιβάλλον».

Ολόκληρη η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Συνεχίζουμε την πάλη μας στις δύσκολες συνθήκες, που η πανδημία σε πολλές χώρες -μεταξύ τους κι η Ελλάδα- είναι σε έξαρση, με τραγικές συνέπειες για τους λαούς, που βιώνουν την αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κρατών και κυβερνήσεων και την άθλια κατάσταση των αθωράκιστων, εμπορευματοποιημένων Δημόσιων Συστημάτων Υγείας.

Ο κίνδυνος για νέες μεταλλάξεις αποδεικνύει ότι όσο το εμβόλιο αποτελεί χρυσοφόρο εμπόρευμα που υπηρετεί τα κέρδη και τους ανταγωνισμούς μεγάλων ομίλων και καπιταλιστικών κρατών τόσο θα καθυστερεί ο εμβολιασμός και θα συνεχίζεται η θανατηφόρα πορεία της πανδημίας. Θύμα αυτών των ανταγωνισμών είναι ιδιαίτερα οι λαοί των πιο φτωχών χωρών, που αυτή τη στιγμή ο εμβολιασμός δεν είναι πάνω από το ποσοστό του 6% του πληθυσμού τους.

Γι’ αυτό, μαζί με την ανάγκη λήψης όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας απ’ την πανδημία, ιδιαίτερα της στήριξης του δημοσίου συστήματος υγείας, γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο το αίτημα κατάργησης κάθε “πατέντας” σε εμβόλια και φάρμακα, η οποία συνδέεται άμεσα με την παρασιτική κι επικίνδυνη καπιταλιστική ιδιοκτησία.

Εκφράζουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη και στέλνουμε τις συντροφικές ευχές της ΚΕ του ΚΚΕ για υγεία σε όλα τα Κόμματα της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας, για δύναμη στον αγώνα για τα συμφέροντα και τις ανάγκες των λαών μας.

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω την παρέμβαση αυτή υπογραμμίζοντας την αυριανή Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό και να εκφράσουμε, για μια ακόμα φορά, την αμέριστη συμπαράστασή μας στον συνεχιζόμενο δίκαιο αγώνα του για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής. Ο πολύχρονος και ηρωικός αγώνας του λαού της Παλαιστίνης εμπνέει τη δίκαιη λαϊκή πάλη σε όλον τον κόσμο. Καταδικάζουμε τα εγκλήματα και την κατοχή του κράτους του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού, που συνεχίζεται για δεκαετίες με τη διαχρονική στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Ο αγώνας του λαού της Παλαιστίνης μπορεί να δικαιωθεί μέσα από την ενίσχυση της πάλης ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και σχεδιασμούς των αστικών τάξεων της περιοχής, με την ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης και δράσης.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για:

-Τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και των συνεπειών της.

-Τη δημιουργία ενιαίου ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα σύνορα του 1967, με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του.

-Το δικαίωμα επιστροφής όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

-Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Στη σημερινή τηλεδιάσκεψη της Ολομέλειας της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας, μπορούμε να ανταλλάξουμε απόψεις και πείρα για την πάλη των κομμάτων μας ενάντια σε δυο βασικές στρατηγικές, δύο βασικές λεωφόρους κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, τη λεγόμενη “πράσινη ανάπτυξη” και την ψηφιακή μετάβαση.

Οι αντιπαραθέσεις που εκφράστηκαν στην πρόσφατη αποκαλούμενη Σύνοδο για το Κλίμα (COP26) στη Γλασκόβη, εκτυλίσσονται στο έδαφος των οξυνόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων για το µοίρασµα και τον έλεγχο των αγορών.

Με τα κροκοδείλια δάκρυά τους για το κλίμα, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών μελών, όπως και οι ανταγωνιστές τους ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Ινδία, που έχουν μεγάλη ευθύνη για την καταστροφή του περιβάλλοντος από τα μονοπώλια, επιδιώκουν “να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών”, να αποπροσανατολίσουν από την κοινή κατεύθυνσή τους να ρίξουν νέα οικονομικά βάρη στις πλάτες των εργαζομένων για να προωθήσουν την “πράσινη” κερδοφορία των μονοπωλίων.

Κι όλα αυτά σε συνθήκες όπου δυναμώνει ο μεγάλος επιχειρηματικός πόλεμος γύρω από την αξιοποίηση παλιότερων και νέων τεχνολογιών και την εφαρμογή των ανάλογων βιομηχανικών προδιαγραφών.

Η κοινή δήλωση ΗΠΑ-Κίνας για το κλίμα αποτελεί προσωρινό συμβιβασμό για να περπατήσουν οι πράσινες μπίζνες παρά τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς που κλιμακώνονται στον Ινδο-Ειρηνικό.

Επιδίωξη, άλλωστε, του μεγάλου κεφαλαίου, των ενώσεων και των κυβερνήσεων που το υπηρετούν, είναι να αξιοποιήσουν το λεγόμενο “Πράσινο New Deal”, για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του μεγάλου μεγέθους υπερσυσσωρευµένου κεφαλαίου, που έχει δημιουργηθεί από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.

Έχουν επίγνωση ότι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, μετά την βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση που επιταχύνθηκε από την πανδημία, είναι ασταθής κι αβέβαιη.

Υπολογίζουν πολλά σε μια εκτεταμένη ελεγχόμενη απαξίωση σταθερού κεφαλαίου, όπως με το κλείσιμο λιγνιτικών σταθμών, απόσυρση συμβατικών μέσων μεταφοράς, αντικατάσταση ενεργειακών δικτύων κ.ά.

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των μονοπωλίων και των κυβερνήσεων που τα υπηρετούν, βρίσκονται οι πηγές ενέργειας, ο ορυκτός πλούτος, οι μεταφορές, η γενικευμένη αξιοποίηση της ψηφιοποίησης, της λεγόμενης “4η βιομηχανικής επανάστασης”, η επέκταση της τηλεργασίας, η επικράτηση στον ανταγωνισμό για τα δίκτυα της 5ης αλλά και η προετοιμασία της 6ης Γενιάς, να αποκτήσουν πλεονέκτημα στον κυβερνοπόλεμο καθώς και τα όπλα τεχνητής νοημοσύνης έχοντας πάντα στο στόχαστρο τους λαούς.

Εργαλείο και στήριγμα, για αυτά τα “πράσινα” και ψηφιακά σχέδια των μονοπωλίων, αποτελεί το Υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ, αποκαλύπτοντας την ανάγκη της μεγάλης κρατικής παρέμβασης στην καπιταλιστική οικονομία.

Με ανησυχία παρακολουθούν τις εξελίξεις οι δυνάμεις, που έχουν μείνει σχετικά πίσω στις λεγόμενες “πράσινες” τεχνολογίες και επενδύσεις, όπως η Ρωσία και η Ινδία, που καλούν “το πέρασμα στις πράσινες τεχνολογίες να μην γίνει εργαλείο αθέμιτου ανταγωνισμού ή αποτρεπτικό ή παράγοντας συγκράτησης της ανάπτυξης των χωρών”.

Οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης για τους λαούς είναι βαριές. Ήδη πληρώνουν πολύ ακριβά τα επενδυτικά σχέδια.

Καταστρώνονται στα αντίστοιχα εθνικά επιτελεία, που μετά εγκρίνει, εν μέσω σφοδρών αντιθέσεων αυτήν την περίοδο, η ΕΕ, καθώς και οι ΗΠΑ, η Κίνα, δυνάμεις που έχουν αποκτήσει προβάδισμα στις σχετικές τεχνολογίες. Πρόκειται για πακτωλό δισ. που θα αποπληρώνουν οι λαοί για δεκαετίες.

Οι στόχοι που θέτουν οι καπιταλιστές για τον περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου, δεν έχουν να κάνουν με την καταστροφή και υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Προβάλλονται σκόπιμα τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής, η καταστροφή του περιβάλλοντος, ως η αιτία του προβλήματος, για να αποκρυφτεί η πραγματική αιτία, ο ένοχος, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, οι δραστηριότητες των μονοπωλιακών ομίλων και το κυνήγι του κέρδους.

Είναι ενδεικτικό, ότι ενώ μεγάλες ευρωπαϊκές, αμερικανικές, ρωσικές και κινεζικές εταιρίες, έχουν “επενδύσει” δισ. σε αποψιλώσεις δασών, την ίδια στιγμή οι ίδιες, διαφημίζουν και “τις πολιτικές για την πρόληψη της αποψίλωσης δασών”.

Οι αντιθέσεις που καταγράφηκαν και στην πρόσφατη “Σύνοδο για το Κλίμα” ανάμεσα σε ΗΠΑ - EE και τις Κίνα – Ρωσία – Αυστραλία - Ινδία, αφορούν τα χρονοδιαγράμματα και τους ρυθμούς της λεγόμενης πράσινης ενεργειακής μετάβασης. Αφορούν τα χρονοδιαγράμματα που συμφέρουν τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο, για να διασφαλιστεί η κερδοφορία των δικών του ομίλων σε βάρος των ανταγωνιστών του και διόλου δεν αμφισβητούν την αντιλαϊκή κι επιζήμια για το περιβάλλον κατεύθυνσή τους.

Θα επιμείνουμε στο εξής ζήτημα, γιατί έχει σήμερα δεσπόζουσα σημασία, αφού πρόκειται για “σημαδεμένο παιγνίδι”:

Οι διάφοροι “κλιματικοί στόχοι” που θέτουν, η ΕΕ, οι αστικές κυβερνήσεις, όπως κι οι ανταγωνιστές τους, αποτυπώνουν συμβιβασμούς στον μεταξύ τους ανταγωνισμό για τα νέα “χρυσοφόρα” πεδία κερδοφορίας επιτυγχάνοντας διπλό στόχο: Να απελευθερώσουν συσσωρευμένα κεφάλαια με κερδοφόρες καπιταλιστικές επενδύσεις και ταυτόχρονα να απαξιωθεί και να καταστραφεί ένα τμήμα του υπάρχοντος κεφαλαίου.

Αυτή είναι η ουσία. Στη βάση αυτή προωθείται η απόσυρση λιγνιτικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, παραδοσιακών δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, αεροπλάνων και οχημάτων με παραδοσιακά καύσιμα, δηλαδή βενζίνη και πετρέλαιο.

Εργαλείο για να επιτευχθεί αυτή η απόσυρση, αποτελούν οι μηχανισμοί, όπως το χρηματιστήριο των ρύπων που με πρόστιμα και επιβαρύνσεις μετατρέπει φτηνές μορφές παραγωγής ενέργειας, όπως ο λιγνίτης, σε πανάκριβες.

Οι “πράσινοι” νέοι φόροι για εκπομπές άνθρακα στην ηλεκτρενέργεια, όπως κι οι επιδοτήσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), καταλήγουν αυτούσιοι στα τιμολόγια του ρεύματος που αδυνατούν να πληρώσουν τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά.

Το ίδιο συμβαίνει και με το ακριβότερο εισαγόμενο φυσικό αέριο, που πέραν από την επιβάρυνση του περιβάλλοντος κατά την εξόρυξη του έχει μεγάλες απώλειες κατά τη μεταφορά του.

Όσο για την πανάκριβη κι ασταθή μονοκαλλιέργεια των ΑΠΕ στην οποία ομονοούν η ΕΕ κι όλες οι αστικές δυνάμεις, όπως στην Ελλάδα η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, η προώθησή της έχει ήδη τεράστιες επιπτώσεις σε δάση, βουνά, περιοχές σπάνιας φυσικής ομορφιάς.

Η ευαισθησία του μεγάλου κεφαλαίου και των διαχειριστών της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης είναι άκρως υποκριτική και θέλουμε να θέσουμε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα:

Αλήθεια πόσο “πράσινοι” είναι οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ, της ΕΕ των ΗΠΑ που σκοτώνουν και δηλητηριάζουν τους λαούς και καταστρέφουν το περιβάλλον; Πόσο “πράσινες” είναι οι πυρηνικές δοκιμές για τα σύγχρονα πυρηνικά όπλα; Πόσο “πράσινη” είναι η μόλυνση ολόκληρων ποταμών στη Σιβηρία από τα ρωσικά μονοπώλια; Πόσο “πράσινη” είναι η νέα “διώρυγα της Κωνσταντινούπολης”, που σχεδιάζει η τουρκική ηγεσία; Πόσο «πράσινη» είναι εξόρυξη σχιστολιθικού φυσικού αερίου στις ΗΠΑ; Πόσο “πράσινη” είναι η κατασκευή δεκάδων τεχνικών νησιών από την Κίνα στην Ανατολική Θάλασσα;

Πόσο “πράσινη” είναι η καύση σκουπιδιών ή η ανάθεση σε ιδιώτες της αναδάσωσης, με αντάλλαγμα την απαλλοτρίωση κι εμπορευματοποίηση των δασών για τα δικά τους συμφέροντα;

Πόσο “πράσινο” είναι στο όνομα των φαστ-τρακ επενδύσεων να θεωρούνται “εμπόδιο και γραφειοκρατία” οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, με την κυβέρνηση της ΝΔ να παίρνει τη σκυτάλη από το ΣΥΡΙΖΑ, στην εφαρμογή των ευρωενωσιακών πρακτικών για να θησαυρίζουν ανεμπόδιστα οι επιχειρηματικοί όμιλοι;

Πόσο “πράσινη” είναι η πολιτική που αφήνει αθωράκιστο το λαό, τα δάση, το φυσικό περιβάλλον και μετατρέπει σε προδιαγεγραμμένο έγκλημα του καπιταλιστικού συστήματος και των κυβερνήσεών του τη μη λήψη προληπτικών μέτρων για την αντιμετώπιση πυρκαγιών, σεισμών και πλημμυρών, που αφήνουν πίσω τους δεκάδες νεκρούς, κατεστραμμένα σπίτια, υποδομές, ζωές μέσα στην ανεργία και την αβεβαιότητα, φυσικό περιβάλλον με τεράστιες καταστροφές ενώ στήνονται μηχανισμοί όπως ο λεγόμενος RESC-EU που διαιωνίζει τη γύμνια προσωπικού, υποδομών και διασωστικών μέσων στα κράτη-μέλη;

Η κλιματική αλλαγή χρησιμοποιείται κι εδώ ως πρόσχημα για να ξεπλυθεί ο πραγματικός ένοχος, το καπιταλιστικό σύστημα, για να ενοχοποιηθεί ο λαός μέσα από την λεγόμενη ατομική ευθύνη, η οποία αθωώνει τα μεγάλα μονοπώλια που ευθύνονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Γιατί άραγε αφήνει η ΕΕ εκτός των ΑΠΕ τα υδροηλεκτρικά έργα που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το ενεργειακό πρόβλημα πολύ φθηνότερα, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα; Γιατί δεν προτιμώνται οι ανάλογης μείωσης διοξειδίου λιγνιτικές μονάδες συνδυασμένου κύκλου με σύγχρονες τεχνολογικές εφαρμογές;

Απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι γιατί το κριτήριο είναι το καπιταλιστικό κέρδος κι όχι τα λαϊκά συμφέροντα κι η προστασία του περιβάλλοντος.

Οι λαοί υποφέρουν από ανυπόφορο κύμα ακρίβειας. Η εκτόξευση των τιμών δεν είναι παροδικό φαινόμενο. Η λεγόμενη πράσινη μετάβαση και η απελευθέρωση της Ενέργειας, είναι αυτές που εκτοξεύουν την τιμή της ενέργειας και απογειώνουν τις ανατιμήσεις στα είδη λαϊκής κατανάλωσης.

Οι “πράσινοι” φόροι, τα πράσινα προϊόντα και υπηρεσίες που έρχονται, είτε με το “μαστίγιο” της υπερφορολόγησης των παλιών καυσίμων, είτε με το “καρότο” της επιδότησης για την αγορά π.χ. πανάκριβων ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων και συσκευών, οδηγούν σε νέες αβάσταχτες επιβαρύνσεις.

Οι εργαλειοθήκες της ΕΕ, τα μέτρα αναπλήρωσης των κυβερνήσεων, ούτε καν προσεγγίζουν τις τεράστιες απώλειες των εργατικών λαϊκών νοικοκυριών που μόνο στο ρεύμα έχουν τετραπλασιαστεί.

Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι πυκνώνουν οι ανησυχίες κυβερνήσεων και αστικών επιτελείων ότι: “Η Πράσινη Συμφωνία θα μπορούσε να έχει τεράστιο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και γεωπολιτικό κόστος. Κόστος που θα μπορούσε να δημιουργήσει τεράστιες εντάσεις στην κοινωνία και μεταξύ των συμμάχων, να ανοίξει πόρτες στους ριζοσπάστες”.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Τα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης και οι ψηφιακές τεχνολογίες αποτελούν για τους ευρωπαϊκούς επιχειρηματικούς ομίλους πεδίο μεγάλης κερδοφορίας και ταυτόχρονα σφοδρών ανταγωνισμών με τους αντιπάλους τους, κυρίως από τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Με τους στόχους αυτούς επιδιώκεται να χρησιμοποιηθεί κρατικό και ευρωενωσιακό χρήμα, ώστε να μειωθεί το επιχειρηματικό ρίσκο του κεφαλαίου και να φορτωθεί στους (κρατικούς και ευρωενωσιακούς) προϋπολογισμούς που πληρώνουν οι λαοί με τη σκληρή φορολογία.

Το Ταμείο Ανάκαμψης, και τα προγράμματα: “Ψηφιακή Ευρώπη”, “Ορίζων Ευρώπη” και “Συνδέοντας την Ευρώπη” και άλλα, έχουν ως βασική προϋπόθεση τα κονδύλια τους να κατευθυνθούν στη στήριξη των ομίλων για επενδύσεις.

Η ΕΕ επιχειρεί να προβληθεί ως “πρωτοπόρα” στον καθορισμό προδιαγραφών στην υποτίθεται “ρύθμιση” των κινδύνων από την χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης στη γενίκευση του ηλεκτρονικού εμπορίου, στα ζητήματα προσωπικών δεδομένων, της εφαρμογής των λεγόμενων αλγορίθμων, με έναν ανοικτό πόλεμο αμερικανικών, κινεζικών κι ευρωενωσιακών πλατφορμών και μηχανών αναζήτησης.

Η επικείμενη Γαλλική προεδρεία της ΕΕ, με το νόμο για τις ψηφιακές αγορές που επεξεργάζεται, έχει ως στόχο να εξασφαλίσει πεδίο δράσης για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, εν μέσω της διαπάλης Αμερικανικών και Κινεζικών ομίλων για την πρωτοκαθεδρία.

Είναι αποκαλυπτική η διαπάλη ανάμεσα σε ομίλους, για τον έλεγχο των δικτύων 5G ή την επάρκεια μικροτσίπ για τη δική τους βιομηχανία, σε βάρος των ανταγωνιστών τους.

Οι διακηρύξεις περί “προστασίας των πολιτών” και των δικαιωμάτων τους, των προσωπικών δεδομένων τους, για να παρουσιαστεί η ΕΕ ως δήθεν “{ηθική” δύναμη γύρω από τα ζητήματα της τεχνολογίας μέσω του αντιδραστικού Γενικού Κανονισμού Προσωπικών Δεδομένων (GDPR), αποτελούν επιχείρηση μεγάλης εξαπάτησης.

Η ιδιοκτησία των ψηφιακών τεχνολογιών και της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) από το κεφάλαιο, είναι ο παράγοντας που καθορίζει την χρήση τους για το δικό του όφελος και σε βάρος των εργαζομένων.

Αυτό επιβεβαιώνεται από την ίδια τη ζωή των εργαζόμενων σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Οι εργαζόμενοι βλέπουν τις μεγάλες δυνατότητες της τεχνολογίας να αξιοποιούνται για την εκτόξευση της εκμετάλλευσής τους, τη γενίκευση της φοροληστείας, την ώρα που το μεγάλο κεφάλαιο ψηφιακά πολλαπλασιάζει τις δυνατότητές του να φοροδιαφεύγει.

Η τηλεργασία, η εργασία μέσα από online πλατφόρμες απογειώνει την εντατικοποίηση της εργασίας, καταργεί τα όρια ανάμεσα στην εργασία και τον ελεύθερο χρόνο, επιχειρεί να συνθλίψει και τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Η συζήτηση περί του “δικαιώματος αποσύνδεσης” των μέσων της τηλεργασίας, κρύβει παγίδες.

Στην πράξη προδιαγράφεται, ότι η «αποσύνδεση» νομιμοποιεί πρώτα από όλα την “σύνδεση” των εργαζομένων και την εφαρμογή σε βάρος τους όλων των πιο σύγχρονων τεχνολογικών μεθόδων εντατικοποίησης κι εργοδοτικής τρομοκρατίας, όπως αισθητήρες πληκτρολογίου, αλγόριθμοι, συστήματα γεωεντοπισμού, κάμερες αναγνώρισης προσώπου κι ελέγχου συναισθημάτων. Τα πειράματα ήδη προωθούνται σε πανεπιστήμια με μεταπτυχιακούς φοιτητές να υποβάλλονται -εκτός των άλλων- σε αυτόν τον εξευτελισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας. Τέτοιο παράδειγμα καταγγέλουν οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του δευτέρου έτους από την Ελλάδα για τη διεξαγωγή των εξετάσεών τους στο Πανεπιστήμιο Κύπρου για τον μήνα Ιανουάριο.

Αυτήν την εφιαλτική πραγματικότητα της ψηφιακής τηλεργασίας η ΕΕ σχεδιάζει να ενσωματώσει στη νομοθεσία της, με τις ευλογίες της Ένωσης των Ευρωπαίων Βιομηχάνων (“ΒusinessEurope”) και της ξεπουλημένης εργατικής αριστοκρατίας της “Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων” (ETUC).

Τεχνητή Νοημοσύνη και ψηφιακές τεχνολογίες αξιοποιούνται ακόμα από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς για μαζικές παρακολουθήσεις, εργοδοτική τρομοκρατία, συστηματική λογοκρισία κάθε ριζοσπαστικής φωνής, αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική, ένταση της καταστολής με τη χρήση τεχνολογιών, όπως η αναγνώριση προσώπου σε βάρος διαδηλωτών, αλλά και τα βιομετρικά δεδομένα, η επεξεργασία προφίλ, επιπρόσθετα τα λεγόμενα φονικά όπλα.

Η διαρκώς διευρυνόμενη εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης και σύγχρονων τεχνολογιών διεξαγωγής πολέμων, ο κυβερνοπόλεμος ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη, ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους, για τα drones και τα λεγόμενα “φονικά όπλα”, βρίσκονται στο επίκεντρο.

Έτσι, οι επικλήσεις της ΕΕ για “λελογισμένη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης” στα πεδία των στρατιωτικών επιχειρήσεων έχουν πολλαπλή στόχευση. Να ξεπλυθεί ο βρώμικος ρόλος της ΕΕ στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ενώ επιδιώκει να βάλει εμπόδια στους εξοπλισμούς ανταγωνιστών της, με πρόσχημα τις δήθεν “ανθρωπιστικές ευαισθησίες” της, προκειμένου η ίδια και τα κράτη μέλη της, να αποκτήσουν πλεονέκτημα στην παραγωγή “φονικών όπλων” που αξιοποιούν την Τεχνητή Νοημοσύνη.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Ο χαρακτήρας του αστικού κράτους, ο αντιλαϊκός προσανατολισμός του, η φύση του, δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικής βούλησης της μιας ή της άλλης κυβέρνησης. Ρόλος και αποστολή του είναι να στηρίζει το κεφάλαιο στον αγώνα για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.

Η διασφάλιση της κερδοφορίας των “πράσινων” και ψηφιακών επενδύσεων γενικότερα των μονοπωλιακών ομίλων, απαιτεί αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, φθηνή και χειραγωγημένη εργατική δύναμη.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη, “πράσινη” ή μη, ψηφιακή ή συμβατική, προϋποθέτει τη σύνθλιψη των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων κι αναγκών. Η “πράσινη” και ψηφιακή εκδοχή του καπιταλισμού δεν συνιστά προοδευτική στροφή για τους λαούς. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις εγγενείς αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, που διογκώνονται.

Αποτελεί επικίνδυνη αυταπάτη ότι με ένα διαφορετικό μίγμα αστικής διαχείρισης, με μια άλλη επιλογή ενεργειακού μείγματος, χωρίς ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, μπορεί να υπάρξει “δίκαιη μετάβαση” ή “κλιματική δικαιοσύνη”, όπως ισχυρίζονται σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά, οργανώνει την πάλη του λαού στην Ελλάδα, αποκαλύπτοντας τη βαρβαρότητα του “πρασίνου” καπιταλισμού διεκδικώντας:

-Προστασία των δασών κι απόδοση ελεύθερων χώρων στο λαό, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση.

-Τη λήψη μέτρων εναντίον των ατυχημάτων μεγάλης βιομηχανικής ρύπανσης.

-Υποδομές και στήριξη με προσωπικό των αρμόδιων υπηρεσιών για την προστασία του λαού και του περιβάλλοντος από φωτιές, πλημμύρες , σεισμούς.

-Μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς που την ανάγκη τους ανέδειξε ο πρόσφατος νικηφόρος ηρωικός αγώνας των λιμενεργατών του λιμανιού του Πειραιά ενάντια στο μονοπώλιο της Cosco.

Απέναντι στην καπιταλιστική ψηφιακή μετάβαση, εντείνουμε την πάλη ενάντια στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, για δουλειά με δικαιώματα, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, κατάργηση κάθε μορφής “ευέλικτης” δουλειάς.

Είναι εμβληματικό το παράδειγμα της απεργίας των εργαζομένων στην πολυεθνική on line πλατφόρμα e-food που στον εκβιασμό της εργοδοσίας “ή γίνεστε ελευθεροεπαγγελματίες συνεργάτες ή απολύεστε”, αυτό δεν πέρασε και μάλιστα με τον αγώνα τους και την εργατική λαϊκή αλληλεγγύη, απέσπασαν συμβάσεις αορίστου χρόνου και τώρα, αφού συγκρότησαν το Σωματείο τους, παλεύουν για ΣΣΕ.

Αυτή η οργανωμένη πάλη φωτίζει τον δρόμο. Αναδεικνύει τον πραγματικό αντίπαλο της εργατικής τάξης, του λαού, το ίδιο το κίνητρο του κέρδους, την καπιταλιστική εξουσία, την αστική πολιτική και κάθε εκφραστή της.

Φωτίζουν την ουσία που κρύβει το σύνθημα του ΚΚΕ. Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό, τα δικαιώματά του, το περιβάλλον και τον πλανήτη!

Ο καπιταλισμός εμποδίζει την ισόρροπη σχέση που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην ανθρώπινη, βιομηχανική δραστηριότητα και τη φύση, προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Ο ένοχος δεν μπορεί να μετατραπεί σε “σωτήρα”!

Μόνο ο σοσιαλισμός, στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, των κοινωνικών υπηρεσιών, μπορεί να διασφαλίσει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, τη συνεχή αύξηση του βιοτικού επιπέδου, τη βελτίωση των όρων εργασίας και την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στο φυσικό περιβάλλον.

Η σοσιαλιστική παραγωγή μπορεί να υπολογίσει το σύνολο των επιδράσεων στο περιβάλλον, γιατί οργανώνει την παραγωγή σχεδιασμένα, στο σύνολό της. Μπορεί να χωροθετήσει κατάλληλα, στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας στη γη, και να αποφασίσει ποιες δραστηριότητες και σε ποιον βαθμό είναι χρήσιμες και απαραίτητες, ή περιττές και ζημιογόνες για τον άνθρωπο και την κοινωνική ευημερία.

Αυτός ο ριζικά διαφορετικός χαρακτήρας της σοσιαλιστικής παραγωγής είναι που της επιτρέπει να απαντά στα προβλήματα του λαού και αναφορικά με το περιβάλλον.

Αντίστοιχα, ο ψηφιακός μετασχηματισμός της κοινωνίας θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί προς όφελος των συμφερόντων του λαού, εάν εξαλειφθεί το πραγματικό πρόβλημα των προβλημάτων, το κριτήριο του κέρδους, η καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Με εργαλείο τις ψηφιακές τεχνολογίες, οι εργαζόμενοι θα δούλευαν λιγότερο, θα αμείβονταν περισσότερο, θα απελευθέρωναν ελεύθερο χρόνο για τη συμμετοχή τους στην κοινωνική ζωή.

Αυτό μπορεί να συμβεί με την ανατροπή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος, την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, την κοινωνία του σοσιαλισμού, με στόχο την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων εργατικών-λαϊκών αναγκών».

902