*
ΝΙΚΟΣ ΓΟΔΑΣ
19 Νοέμβρη 1948: Εκτελείται στο Λαζαρέτο, όρθιος και αλύγιστος μέχρι το τέλος (Βλέπε κάτω)
*
ΛΑΖΑΡΕΤΟ - ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
«Να στέκεσαι ολόρθος στον αγώνα» - Τιμή και δόξα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης
Σάββατο 20/11/2021 - 09:00
«Να στέκεσαι ολόρθος στον αγώνα» είναι ο τίτλος της μεγάλης εκδήλωσης τιμής και μνήμης που διοργανώνει η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, την Κυριακή 21 Νοέμβρη, στο Λαζαρέτο, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δ. Κουτσούμπα.
ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ
Οι νέες γενιές να μαθαίνουν τη μεγάλη και ηρωική Ιστορία του λαού μας
Ολοκληρώθηκε η επίσκεψη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα στις φυλακές της Κέρκυρας, όπου επισκέφθηκε τα απομονωτήρια όπου γίνονταν βασανιστήρια των πολιτικών κρατουμένων και άφησε μερικά γαρύφαλλα στη μνήμη των αγωνιστών που βασανίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους.
Επισκέφθηκε επίσης το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας που λειτουργεί στις φυλακές.
Αμέσως μετά προέβη σε δηλώσεις (δείτε πάνω βίντεο), όπου ανέφερε:
«Επισκεφθήκαμε σήμερα τις φυλακές Κέρκυρας. Είναι μια πολύ συγκινητική - θα έλεγα ιστορική - στιγμή να επισκέπτεσαι τους χώρους, τα κελιά, όπου από εδώ έφευγαν οι μελλοθάνατοι για να πάνε να εκτελεστούν στο Λαζαρέτο. Για να τους πάνε να τους εκτελέσουν στο Λαζαρέτο καλύτερα. Ήρωες του εργαζόμενου λαού, με ένα κίνημα τεράστιο αλληλεγγύης και υποστήριξης από τον Κερκυραϊκό λαό, από όλο τον ελληνικό λαό.
Είναι υποχρέωση των απογόνων αυτών των ηρώων, εμάς όλων δηλαδή, να τους θυμόμαστε, να επισκεπτόμαστε αυτούς τους χώρους, τα κελιά τους και βεβαίως οι νέες γενιές να μαθαίνουν την τραγική αλλά μεγάλη και ηρωική Ιστορία αυτού του τόπου, αυτού του λαού.
Ταυτόχρονα, με άδεια της Διεύθυνσης των φυλακών, συναντήσαμε τους εργαζόμενους εδώ στον χώρο. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό ήταν το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας που είδαμε, με αίθουσες όπου εκπαιδεύονται οι κρατούμενοι, αποκτούν ουσιαστικά απολυτήριο δημόσιου σχολείου, με αίθουσες Πληροφορικής. Είναι από τα ζητήματα που θα πρέπει να ενισχυθούν, να χρηματοδοτηθούν από το κράτος, από τα υπουργεία, από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι μόνο από τη στήριξη της τοπικής κοινωνίας και εργαζομένων της περιοχής. Χρειάζεται να ενισχύσουμε συνολικά το σωφρονιστικό σύστημα των φυλακών, έτσι απ’ αυτό να βγαίνουν άνθρωποι οι οποίοι θα μπορούν να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία. Άλλωστε, τα ίδια τα στοιχεία του κράτους, της ΕΕ δείχνουν ότι όσοι αποφοιτούν από τέτοια σχολεία δεύτερης ευκαιρίας έχουν λιγότερες πιθανότητες να ξαναγυρίσουν στα σίδερα της φυλακής».
Τον Δ. Κουτσούμπα συνοδεύουν η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Νεκτάριος Τριάντης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας του ΚΚΕ, ο Γιάννης Μπορμπότης, Γραμματέας της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, η Αλεξάνδρα Μπαλλού και ο Μπάμπης Χαραλάμπους, περιφερειακοί σύμβουλοι Ιονίων Νήσων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και ο Γιάννης Πιέρρης, ένας από τους δημοτικούς συμβούλους Κέρκυρας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
Το νησάκι Λαζαρέτο και οι φυλακές της Κέρκυρας είναι ένας από τους τόπους που έχουν ποτιστεί με το αίμα των αλύγιστων της ταξικής πάλης, οι οποίοι στάθηκαν όρθιοι στα βασανιστήρια και στο εκτελεστικό απόσπασμα γιατί είχαν «τη ζωή πολύ πάρα πολύ αγαπήσει».
Στις Φυλακές της Κέρκυρας φυλακίστηκε μεγάλος αριθμός πολιτικών κρατούμενων της μεταξικής δικτατορίας, του εμφυλίου και της χούντας.
Η «Βαστίλλη» της Ελλάδας, όπως ονομάστηκε το κάτεργο της Κέρκυρας, χτίστηκε από την Αγγλική Αρμοστεία το 1836. Μαζί με τις φυλακές Αβέρωφ και Συγγρού είναι οι μοναδικές στην Ελλάδα που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν με σκοπό την αυστηρή απομόνωση των κρατουμένων, σε σημείο φυσικής εξόντωσής τους.
Το κτίριο είχε σχήμα οκταγώνου με δέκα ακτίνες κράτησης αριθμημένες με τα γράμματα του αλφαβήτου (Α έως Κ). Στο κέντρο της φυλακής, όπου κατέληγαν όλες οι ακτίνες, υπήρχε το διοικητήριο, το «κουλούρι». Τα κελιά της απομόνωσης, αλλά και οι «Γολγοθάδες» -τα κελιά που πέρναγαν την τελευταία τους νύχτα όσοι θα εκτελούνταν στο Λαζαρέτο- δικαιολογούσαν τη φήμη αυτού του κάτεργου.
«Καθεστώς σκληρό, απάνθρωπο, νηστείες, απαγορεύσεις και το πιο φοβερό απ’ όλα: Τα απομονωτήρια. Ήσουν μόνος, μόνος με τα τέσσερα ντουβάρια του κελιού για συντροφιά. Ξημέρωνε, νύχτωνε, περνούσαν οι βδομάδες, οι μήνες, οι εποχές, τα χρόνια, βουβά, σκοτεινά, άφιλα γύρω σου...
Και συ μοναχός. Ούτε μια κουβέντα ανθρώπινη, ούτε ένα βιβλίο, ούτε ένα μολύβι, ούτε μια απασχόληση. Τίποτες. Ήσουνα μονάχος με το χέρι σου, με τα πόδια σου, με τις σκέψεις σου, με το κεφάλι σου, να το χτυπήσεις στο τοίχο, αυτή η ελευθερία υπήρχε» (απόσπασμα από ημερολόγιο κρατουμένου στην Κέρκυρα).
Φυλακές για θανατοποινίτες
Η φυλακή παραμένει ίδια έως σήμερα
Οι φυλακές της Κέρκυρας αποτελούσαν «αποθήκες μελλοθάνατων». Από το 1947 έως το 1949 όλοι οι κρατούμενοι των φυλακών ήταν θανατοποινίτες.
Αυτή την περίοδο, τα κελιά των φυλακών ήταν γεμάτα με κρατούμενους που τους κρατούσαν κλεισμένους 19 και 20 ώρες το 24ωρο, σε βαθμό που και ο ίδιος ο ύπνος ήταν μαρτύριο. Ουσιαστικά μιλάμε για μπουντρούμια ή τρύπες στο έδαφος που θύμιζαν μεσαιωνικά κάτεργα.
Σκοπός του αστικού κράτους ήταν να εξοντώσει τον κρατούμενο τόσο βιολογικά όσο και ηθικά. Ο μικρός χώρος, τα σάπια τρόφιμα, το συσσίτιο πείνας, οι στερήσεις επισκεπτηρίου και αλληλογραφίας, το ακατάλληλο πόσιμο νερό και η περιορισμένη ποσότητά του, οι εκβιασμοί, οι απειλές, το κλείσιμο στο πειθαρχείο, το ξύλο, τα καψόνια και η απομόνωση συνέθεταν την καθημερινότητα των κρατουμένων.
Στην ακτίνα Θ κρατούνταν οι πολιτικοί κρατούμενοι. Στα κελιά των Φυλακών της Κέρκυρας βρέθηκαν εκατοντάδες στελέχη και μέλη του ΚΚΕ και εκατοντάδες άλλοι αγωνιστές.
Από την Κέρκυρα πέρασε ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης πριν μεταφερθεί στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας. Στις φυλακές τις Κέρκυρας δολοφονήθηκε ο Γραμματέας της ΟΚΝΕ Χρήστος Μαλτέζος μετά από φρικτά βασανιστήρια. Στις φυλακές αυτές βρέθηκαν για ένα διάστημα ο Άρης Βελουχιώτης, ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Αντώνης Αμπατιέλος, ο Μήτσος Παπαρήγας.
«Έρχονταν μέσα, έρχονταν στην ακτίνα, και έδειχναν με το χέρι. Αυτό το χέρι, το δάχτυλο το προτεταμένο, ήταν τόσο τρομερό, έφτανε στην καρδιά όλων, γιατί όλοι μελλοθάνατοι ήμαστε και όλοι περιμέναμε το απόσπασμα», έγραψε ο Στ. Σκούρτης, ένας από τους πολιτικούς κρατούμενους που φυλακίστηκαν στην Κέρκυρα.
Σπουδαίο μορφωτικό έργο μαζί με τη μάχη της επιβίωσης
Τα σχέδια της φυλακής
Στις φυλακές της Κέρκυρας οι κρατούμενοι έδιναν τη μάχη της επιβίωσης μαζί με τη μορφωτική δουλειά και την πολιτιστική δημιουργία.
Τα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας επικοινωνούσαν με την εφεύρεση του κώδικα «σαντούρι» (αναπαράσταση των γραμμάτων της αλφαβήτου με χτυπήματα στον τοίχο) ή με το ντολμά (μικροσκοπικά κρυμμένα σημειώματα).
Από το '46 οι κρατούμενοι οργανώθηκαν σε ομάδες συμβίωσης με κεντρικό γραφείο και γραφεία ανά ακτίνα και φρόντιζαν για όλα τα ζητήματα που τους αφορούσαν. Αν και το διάβασμα, το γράψιμο και η μελέτη ήταν κάτω από καθεστώς απόλυτης απαγόρευσης, κρυφά λειτουργούσε ένα πλήρως οργανωμένο δίκτυο μαθημάτων και έβγαιναν οι εφημερίδες «Φλάμπουρο» και «Η φωνή του κελιού».
«Κάθε ακτίνα είχε καταστρώσει δικό της εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με βάση τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες που υπήρχαν. Οι κύκλοι των μαθημάτων ήταν τα εγκύκλια μαθήματα και τα ιδεολογικά. Για ορισμένα αφιερώματα και επετείους γινόταν κεντρική εισήγηση. Παρότι ως ''επικίνδυνα στελέχη'' είμαστε απομονωμένοι στην ακτίνα Θ΄, βρίσκαμε τρόπους να επικοινωνούμε με τους υπόλοιπους μέσω της ακτίνας Ζ΄, που ήταν το αναρρωτήριο, και μπορούσαμε με ευκολία να προσεγγίζουμε τους γραμματείς των άλλων ακτινών. Στην ακτίνα τη δική μας, η επιμόρφωση και τα μαθήματα ήταν κυρίως ιδεολογικά - θεωρητικά» (από τα «Πέτρινα Πανεπιστήμια»).
Κάθε φορά που οι δεσμοφύλακες έπαιρναν κρατούμενους για το Λαζαρέτο και το εκτελεστικό απόσπασμα, οι πτέρυγες σείονταν, οι φωνές τράνταζαν το κάτεργο και ξεσήκωναν την πόλη της Κέρκυρας. Κάθε κελί είχε και ένα χωνί που ενημέρωνε το λαό της Κέρκυρας ότι έπαιρναν για εκτέλεση πολιτικούς κρατούμενους.
Το νησί του θανάτου...
Οι τάφοι των εκτελεσμένων στο Λαζαρέτο
Η νησίδα Λαζαρέτο βρίσκεται σε απόσταση δυόμισι ναυτικών μιλίων βορειοδυτικά από το λιμάνι της Κέρκυρας και απέχει από την κοντινή ακτή της Σωτηριώτισσας λιγότερο από ένα. Το σημερινό του όνομα το οφείλει στο λοιμοκαθαρτήριο που λειτούργησε εκεί από τα χρόνια της Βενετοκρατίας μέχρι την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.
Την άνοιξη του 1943 οι Ιταλοί δημιούργησαν στο νησί στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου εγκλείστηκαν εξόριστοι Κερκυραίοι, άλλοι Επτανήσιοι, Ηπειρώτες και 198 Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές που η δικτατορία του Μεταξά παρέδωσε στους κατακτητές. Συνολικά κρατήθηκαν στο νησί περίπου 600 άτομα. Από αυτούς πολλοί μεταφέρθηκαν πριν την ιταλική συνθηκολόγηση στο Πρίντεζι, ενώ οι υπόλοιποι ελευθερώθηκαν από το ΕΑΜ το Σεπτέμβρη του 1943 λίγο πριν την πυρπόληση της πόλης της Κέρκυρας (13 προς 14 Σεπτέμβρη) από τη γερμανική αεροπορία.
Σύμφωνα με μαρτυρίες των εξόριστων, μετά την συνθηκολόγηση των Ιταλών, οι προύχοντες της Κέρκυρας περίμεναν να καταλάβουν το νησί οι Γερμανοί για να σφάξουν τους κομμουνιστές που κρατούνταν στο Λαζαρέτο. Ο εξόριστος Γ. Μανούσακας περιέγραψε στο βιβλίο του όσα τους είπαν οι ναύτες του ΕΑΜ απελευθερώνοντάς τους: «Οι αρχόντοι μας δεν θέλανε να σας πάρουμε και πίεζαν τους Ιταλούς να μη δώσουν την άδεια. Περίμεναν να καταλάβουν οι Γερμανοί την Κέρκυρα και να σας σφάξουν εδώ στην ερημιά. Δεν τους πέρασε όμως. Το ΕΑΜ έκανε συλλαλητήριο, μπήκανε κόσμος κι απ' τα χωριά… Νικήσαμε τους γερμανόφιλους».
Οι Κερκυραίοι κομμουνιστές και οι Ακροναυπλιώτες που απελευθερώθηκαν από το Λαζαρέτο, βοήθησαν να ανασυγκροτηθεί στην Κέρκυρα το ΕΑΜ, το οποίο είχε χτυπηθεί βαριά από τις Ιταλικές κατοχικές δυνάμεις. Στη συνέχεια, οι Ακροναυπλιώτες μεταφέρθηκαν σε άλλες περιοχές, όπου ανέλαβαν υπεύθυνες κομματικές χρεώσεις.
Την περίοδο 1946-1954 στο Λαζαρέτο εκτελέστηκαν περισσότεροι από 118 κομμουνιστές και αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, με βάση τα στοιχεία που εξακριβώθηκαν. Άλλες μαρτυρίες ανεβάζουν τον αριθμό των εκτελεσμένων στους 200. Η εύρεση όλων των ονομάτων των εκτελεσμένων έχει πολλές δυσκολίες, αφού συνήθως μετά τις εκτελέσεις τούς έθαβαν ανώνυμα, κοντά στο σημείο της εκτέλεσης.
Πέθαναν με ψηλά το κεφάλι
Ο τοίχος των εκτελέσεων
Η πρώτη ομαδική εκτέλεση έγινε στις 4 Νοέμβρη του 1947. Εκτελέστηκαν έξι Κρητικοί: Οι Γιάννης Δημητράκης, Αντώνης Καλαϊτζάκης, Νίκος Σηφάκης, Νίκος Σηφοδασκαλάκης, Σφακιανάκης, Στάθης Ψυλλάκης.
Νοέμβρης μήνας ήταν και όταν εκτελέστηκε στο Λαζαρέτο ο Νίκος Γόδας. Ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, λοχαγός του ΕΛΑΣ στην Αντίσταση, αρνήθηκε να αποκηρύξει την ιδεολογία του και έπεσε νεκρός από τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος στις 19 Νοέμβρη του 1948 (βλ. κάτω) αφού κρατήθηκε περίπου τρία χρόνια στις φυλακές της Κέρκυρας.
Ο Νίκος Γόδας πέθανε σαν «αμετανόητος» κομμουνιστής, φορώντας την εμφάνιση του Ολυμπιακού. Πρόλαβε να γράψει στους δικούς του «Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου». Όταν τον πήραν για εκτέλεση ζητωκραύγασε «Νενικήκαμεν. Ζήτω οι ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού».
Ο πρώτος καταγεγραμμένος νεκρός ήταν ο 23χρονος Πολύβιος Κολοβός, που εκτελέστηκε το Μάη του 1947. Τον πήραν από τη φυλακή της Κέρκυρας, δήθεν για μεταγωγή στην Αθήνα, όπου θα του δινόταν χάρη! Μέχρι τον επόμενο χρόνο έγιναν άλλες 13 εκτελέσεις, στην πλειοψηφία τους ομαδικές. Οι απεργίες πείνας των κρατούμενων μείωσαν κάπως τη συχνότητα των εκτελέσεων, οι οποίες εντάθηκαν εκ νέου το 1949.
Στιγμές απαράμιλλου θάρρους από τους εκτελεσμένους κομμουνιστές
Το νησάκι Λαζαρέτο
«Ένα πλοιάριο με το όνομα ”Αχιλλέας” μετέφερε τους μελλοθάνατους στο Λαζαρέτο. Τους συνόδευαν χωροφύλακες, οι οποίοι όμως δεν λάβαιναν μέρος στην εκτέλεση. Εκεί τους περίμεναν το στρατιωτικό απόσπασμα που το αποτελούσαν οπλίτες της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών Κέρκυρας (ΣΕΑΚ) με τον επικεφαλής τους, ο εισαγγελέας με το γραμματέα του, ο ιερέας και ο γιατρός. Ο χώρος του μαρτυρίου περιβαλλόταν από το μοναδικό κτίσμα του ενετικού Λοιμοκαθαρτηρίου. Σε αυτό το τοπίο διαδραματιζόταν η τελική πράξη του αγώνα και της ανθρωπιάς των μελλοθανάτων. Οι χωροφύλακες τους έδεναν στα μεγάλα "κρικέλια", που ήταν καρφωμένα στον τοίχο, με τα χέρια απλωμένα και το πρόσωπό τους γυρισμένο προς αυτόν. Χρησιμοποιούσαν για το σκοπό αυτό τις χειροπέδες τους. Τις ίδιες χειροπέδες μετά την εκτέλεση, τις ξέπλεναν από τα αίματα στη θάλασσα, για να τις χρησιμοποιήσουν και πάλι. Η ομοβροντία της εκτέλεσης ακουγόταν στην πόλη και μέχρι σήμερα σφραγίζει τις μνήμες των κατοίκων» (Δ. Μοσχόπουλος).
Ο Δημήτρης Γεωργαντάς από τη Θήβα, που εκτελέστηκε στο Λαζαρέτο, έγραψε στην οικογένειά του την ώρα που πήγαινε για εκτέλεση: «Δεν θέλω να μαυροφορέσετε αλλά να ήσαστε ντυμένοι στα κάτασπρα σαν λευκά περιστεράκια όπως είναι αγνή και η ψυχή μας σαν περιστέρια. Αγωνιστήτε για την αγάπη του Λαού μας, για την ειρήνη, το καλό της πατρίδας και του Λαού».
Ο Ηλίας Λιάκουρας, κλωστοϋφαντουργός από την Αθήνα, αποχαιρετώντας τη γυναίκα του έγραψε: «Αγάπη μου όταν θα λάβης και διαβάσης το γράμμα μου αυτό θέλο να κάνης πέτρα την καρδιά σου για να μπορέσης να συνεχήσης αυτόν (τον) άνησο αγώνα που έκανα κ’ εγώ μέχρη σήμερα». Ενώ την προέτρεψε όταν μεγαλώσουν τα παιδιά τους «να τα διδάξης να αγαπήσουναι το Λαό, να παλεύουν για τα συμφέροντά του, να αγαπάνε το δίκιο, ναγωνίζονται γιαυτό, έστο κι αν χρειαστεί να δώσουνε και την ζωή τους. Ακόμα δήδαξέτα ν’ αγαπήσουνε και να γίνουν μέλοι του Ηρωηκού αυτού Κόματος που λέγεται ΚΚΕ».
Πήγαιναν στο απόσπασμα τραγουδώντας
Η επιγραφή που έχει τοποθετήσει το ΚΚΕ στο Λαζαρέτο
Η μεταφορά των μελλοθανάτων από τις φυλακές της Κέρκυρας στο Λαζαρέτο γινόταν ξημερώματα, πριν ο λαός της Κέρκυρας αρχίσει να κυκλοφορεί στους δρόμους, ώστε να μην αντιληφθεί την εκτέλεση. Οι κρατούμενοι, με χωνιά και με φωνές, καλούσαν από τα παράθυρα τον λαό της Κέρκυρας να διαμαρτυρηθεί για το αίμα που χυνόταν.
Οι κρατούμενοι, ξεκινώντας από τις φυλακές, τραγουδούσαν επαναστατικά τραγούδια και ζητωκραύγαζαν υπέρ της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΚΚΕ μέχρι την τελευταία τους πνοή. Ο γιατρός που παραβρέθηκε σε λίγες εκτελέσεις το επιβεβαιώνει. Μία Κερκυραία που τότε, μικρή κοπέλα, κατοικούσε στη Σωτηριώτισσα (απέναντι από το Λαζαρέτο) άκουγε τραγούδια και ζητωκραυγές που διακόπτονταν από τους πυροβολισμούς, όπως αναφέρεται σε ένα συγκινητικό λεύκωμα που εξέδωσε η ΤΕ Κέρκυρας για να τιμήσει τους αλύγιστους της ταξικής πάλης.
*
ΝΙΚΟΣ ΓΟΔΑΣ
Σαν σήμερα εκτελέστηκε στο Λαζαρέτο, όρθιος και αλύγιστος μέχρι το τέλος
Σαν σήμερα, στις 19 Νοέμβρη του 1948, σχεδόν αξημέρωτα, στη βροχερή Κέρκυρα ακούγονταν οι ομοβροντίες των πυρών από το εκτελεστικό απόσπασμα. Ο ήχος προερχόταν από το νησάκι Λαζαρέτο, πολύ κοντά στις ακτές της Κέρκυρας, όπου είχε γίνει άλλη μια ομαδική εκτέλεση πολιτικών κρατούμενων.
Μεταξύ των εκτελεσμένων ήταν ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, Νίκος Γόδας. Κομμουνιστής, λοχαγός του ΕΛΑΣ την περίοδο της Αντίστασης, στάθηκε όρθιος και αλύγιστος μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Ο Νίκος Γόδας υπήρξε ένας μαχητής που έδωσε τη ζωή του στον αγώνα του λαού και έμεινε πιστός μέχρι τέλους στα ιδανικά του σοσιαλισμού. Δεν κατάφεραν να τον λυγίσουν ούτε μια στιγμή οι κακουχίες από την κράτησή του στις φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας και Κέρκυρας. Από το κάτεργο της Κέρκυρας, οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα σε ηλικία μόλις 27 ετών, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας, παρότι του ζητήθηκε αρκετές φορές.
Ήταν ένας αθλητής - αγωνιστής, που το ταλέντο του για το ποδόσφαιρο συναντήθηκε με τις ιδέες και την πάλη για το δίκιο του λαού. «Δέθηκε» με τους λαϊκούς αγώνες, μπήκε μπροστά και παρέμεινε αμετακίνητος στα ιδανικά του, χωρίς να λογαριάζει ούτε την ίδια του τη ζωή. Το παράδειγμά του, όπως και χιλιάδων άλλων κομμουνιστών που βρέθηκαν στην ίδια θέση μένοντας μέχρι τέλους ακλόνητοι στα πιστεύω τους, αποτελεί πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για τις επόμενες γενιές κομμουνιστών στον αγώνα για «ν' ανθρωπέψει ο άνθρωπος».
Διέπρεψε στα γήπεδα και στις μάχες
Από τον αγώνα Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός τα Χριστούγεννα του 1943
Γεννημένος το 1921, από Μικρασιάτες γονείς, μεγάλωσε στην Κοκκινιά. Εκεί έπαιξε για πρώτη φορά ποδόσφαιρο στις αλάνες και γρήγορα διακρίθηκε. Αγωνίστηκε στον Άρη, μία από τις ομάδες της Κοκκινιάς και στη συνέχεια στον «Κεραμεικό» Καμινίων, το αθλητικό σωματείο του ομώνυμου εργοστασίου. Μέσα στην Κατοχή έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και πήγε στον Ολυμπιακό, συμμετέχοντας στους αγώνες που διοργανώθηκαν εκείνη την περίοδο ως μεσοεπιθετικός των Πειραιωτών από τα τέλη του '42.
Ο Νίκος Γόδας υπήρξε βασικό στέλεχος της ομάδας του Ολυμπιακού όταν κέρδισε τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου που διοργάνωσε ο Δήμος Πειραιά τον Μάη του 1943, αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου Χριστουγέννων, τον Δεκέμβρη του 1943, όταν οι «ερυθρόλευκοι» επικράτησαν με 5-2 απέναντι και πάλι στον Παναθηναϊκό. Ενώ υπήρξε πρωταγωνιστής και σκόρερ σε άλλες νίκες του Ολυμπιακού, όπως στο πειραιώτικο ντέρμπι κόντρα στον Εθνικό με 4-0, αλλά και στη νίκη επί του ισχυρού αγωνιστικά εκείνη την εποχή Απόλλωνα Αθηνών (νυν Απόλλων Σμύρνης).
Την ίδια περίοδο εντάχθηκε στην ΕΑΜική Αντίσταση και πολέμησε μέσα από τις τάξεις του ΕΛΑΣ. Μάλιστα, έφερε τον βαθμό του λοχαγού στον επίλεκτο 5ο Λόχο Κοκκινιάς. Έλαβε μέρος σε μια σειρά μάχες απέναντι στους Γερμανούς και στους ντόπιους συνεργάτες τους γύρω από τον Πειραιά. Από αυτές ξεχωρίζει ιδιαίτερα η συμμετοχή του στη θρυλική μάχη της Ηλεκτρικής για την προστασία του εργοστασίου από τους Γερμανούς.
Τον Δεκέμβρη του 1944 πολέμησε τους Άγγλους στη Δραπετσώνα, στον Προφήτη Ηλία και στο νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά. Ο ανθυπολοχαγός του ΕΛΑΣ Σταμάτης Σκούρτης είχε μιλήσει για τη στάση του συμπολεμιστή του Νίκου Γόδα, ο οποίος ακόμα και όταν οι μάχες με τα αγγλικά τανκς κορυφώθηκαν δεν δίσταζε να λέει αστεία προκειμένου να τονώσει το ηθικό των μαχητών του ΕΛΑΣ: «Θυμάμαι τότε τον λοχαγό μου Νίκο Γόδα, που θα πει μισοαστεία - μισοσοβαρά: Σύντροφε ανθυπολοχαγέ, εμείς απ' όλους τους άλλους ΕΛΑΣίτες είμαστε οι πιο προνομιούχοι. Όσοι από μας σκοτωθούμε είμαστε τυχεροί, γιατί θα θαφτούμε σε κανονικό και μάλιστα προνομιούχο μνήμα!».
Μετά την αποχώρηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από την Αθήνα, έφυγε μαζί τους. Επέστρεψε ξανά στον Πειραιά, στις αρχές του '45, αμέσως μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, άρρωστος από πνευμονία. Μετά την προδοσία και τη σύλληψή του, πήρε το δρόμο που πήραν χιλιάδες ακόμη κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές: Αρχικά στις φυλακές Αβέρωφ, μετά στην Αίγινα όπου έπαιξε ποδόσφαιρο με την ομάδων των κρατούμενων και τέλος στις φυλακές της Κέρκυρας, στη «Βαστίλη» της Ελλάδας όπως είχαν χαρακτηριστεί, καθώς σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν με σκοπό την αυστηρή απομόνωση των κρατουμένων, σε σημείο φυσικής εξόντωσής τους.
Ήθελε να κοιτάξει κατάματα τους εκτελεστές του
Ο Νίκος Γόδας παρέμεινε για 3,5 χρόνια στα μπουντρούμια, παρά τις αρκετές εκκλήσεις για την αποφυλάκισή του. Μάλιστα, όταν κάποιοι απευθύνθηκαν στους τότε ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού με σκοπό να ενεργήσουν για την απελευθέρωσή του, η απάντηση ήταν: «Όπως έστρωσε να κοιμηθεί».
Ο ίδιος αρνήθηκε τις όποιες μεσολαβήσεις για αποφυλάκιση. Τα ξημερώματα της 19ης Νοέμβρη του 1948, μέρα Κυριακή, τον πήραν από τις φυλακές της Κέρκυρας στο Λαζαρέτο, όπου γίνονταν οι εκτελέσεις των πολιτικών κρατούμενων που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Μαζί του εκτελέστηκαν ο Γιώργος Λούβαρης, ο Φώτης Κουφουδάκης και ο Λευτέρης Φραγκιαδάκης, όλοι τους συμπολεμιστές του την περίοδο της Αντίστασης.
Οι μαρτυρίες των συγκρατουμένων του είναι συγκλονιστικές για τον τρόπο που αντιμετώπισε τους εκτελεστές του και τον ίδιο τον θάνατο. «Σκέψου να μας πάρουνε, Νίκο, με τέτοια βροχή», του είπε ο Λούβαρης και αυτός του απάντησε. «Δεν θα το ήθελα… Δεν έχεις την άνεση να δεις τους μακελάρηδες κατάματα. Σαν βρέχει δεν μπορείς να ανοίξεις τα μάτια, είναι και το νερό που τρέχει και δεν βλέπεις όπως πρέπει, είναι σα να σου κλείνουν τα μάτια με το έτσι θέλω. Εγώ θέλω να είναι καλοκαιρία, να τον κοιτάω κατάματα για να δω πόσο σίγουρος νιώθει αυτός που με σκοτώνει».
Ως τελευταία επιθυμία ζήτησε να τον εκτελέσουν με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πόσο αυθεντικός και λαϊκός χαρακτήρας ήταν. Ενώ λίγο μετά μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα φώναξε δυνατά τα τελευταία του λόγια: «Νενικήκαμεν. Ζήτω οι Ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας, συναθλητές μου».
Λίγο πριν από την εκτέλεσή του, σε ένα από τα γράμματά του, ο Νίκος Γόδας, αρνούμενος για μια ακόμη φορά να υπογράψει δήλωση μετανοίας, έγραψε στην οικογένειά του: «Θέλω να ζήσετε καλά. Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου».
*
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Δεν θα επιτρέψουμε να σβήσουν από τον χάρτη το Λαζαρέτο ως Ιστορικό Τόπο, ούτε να διαστρεβλώνουν την Ιστορία του! (ΦΩΤΟ)
«Τιμή και δόξα σε όλους τους Κερκυραίους, σε όλους τους Επτανήσιους και σε όλους τους άλλους Έλληνες αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ. Στο Νίκο Μπελογιάννη και τους άλλους κομμουνιστές, τους άλλους δημοκράτες, τους πατριώτες αγωνιστές που υπέφεραν στο Λαζαρέτο την Κατοχή, αγωνιζόμενοι ενάντια στον φασισμό.
Τιμή και δόξα σε όλους εκείνους τους ήρωες, άξιους γιους του ελληνικού λαού και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που μεταπολεμικά εκτελέστηκαν στο Λαζαρέτο από το αστικό κράτος επειδή δεν αποκήρυξαν την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση και το ΔΣΕ, τις αξίες και τα ιδανικά του ΚΚΕ, το δίκιο του λαού μας, την πίστη τους ότι ο λαός θα καταφέρει να οικοδομήσει τη δίκαιη κοινωνία και ότι για τον σκοπό αυτό αξίζει κάθε θυσία».
Αυτό επισήμανε στην ομιλία του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, στην εκδήλωση της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ προς τιμήν των εκτελεσμένων αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.
Απηύθυνε Κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ «για όλα όσα ο λαός μας επί δεκαετίες αγωνίζεται και λαχταρά». Για τα «Μεγάλα Μεγέθη», αφήνοντας στην άκρη τα «μικρά» και βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής» σημείωσε χαρακτηριστικά (διαβάστε παρακάτω την ομιλία)
Την εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό ο Γιάννης Μπορμπότης γραμματέας της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ ενώ προηγούμενα διαβάστηκαν χαιρετιστήρια μηνύματα από τους Άσπα Μανδηλαρά - Καλοδίκη και Γιώργο Ρούση.
Η εκδήλωση της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ στο Λαζαρέτο, μετά την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα, συνεχίστηκε με μουσικοαφηγηματικό αφιέρωμα με τη συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης».
Στη συνέχεια, έγινε κατάθεση στεφάνων από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα και τον Γιώργο Δαρδαμάνη μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και γραμματέας της Οργάνωσης Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας της ΚΝΕ.
Τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των εκτελεσμένων αγωνιστών και η εκδήλωση έκλεισε με την ανάκρουση της «Διεθνούς».
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ παρέδωσε στους συγγενείς του Αλέκου Πρίφτη, ντοκουμέντο από το Αρχείο του ΚΚΕ με το διάταγμα που τον χαρακτήρισε ταγματάρχη του Δημοκρατικού Στρατού.
Στον ιστορικό τόπο έφθασαν νωρίς το πρωί, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ με πλοίο που αναχώρησε από το λιμάνι της Κέρκυρας προς το Λαζαρέτο, όπου με συνθήματα και πανό τους υποδέχθηκαν μέλη της ΚΝΕ.
Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ περιηγήθηκε στον τοίχο εκτέλεσης, στους σταυρούς και στο κτίριο που κάποτε λειτουργούσε ως λοιμοκαθαρτήριο.
Το παρών στην εκδήλωση έδωσε η δήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαπόντιων Νήσων, Μερόπη Υδραίου, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου της Κέρκυρας, Σταμάτης Πελάης και άλλοι εκπρόσωποι σωματείων και φορέων.
Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα
«Συντρόφισσες και σύντροφοι,
φίλες και φίλοι,
«Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά, σωπαίνουν κι οι καμπάνες, σωπαίνει κι ο πικρός ρωμιός μαζί με τους νεκρούς του»…
Δύσκολα συναντά κανείς στην πατρίδα μας τόσο ιερόν τόπο, με τα κενοτάφια τόσων αγωνιστών, με βάσανα και αίμα αιώνων, τόπο δοξασμένο και την περίοδο της Κατοχής, όπως το Λαζαρέτο.
Τέτοιον ιερό βράχο-μνημείο και ασύγκριτο σύμβολο των αγώνων του λαού της Κέρκυρας, της Επτανήσου και ταυτόχρονα όλης της Ελλάδας, όπου να είναι τόσο ταιριαστοί οι στίχοι του μεγάλου ποιητή της «Ρωμιοσύνης» Γιάννη Ρίτσου για τον πολυβασανισμένο λαό μας.
Ετούτη την ώρα, επαναλαμβάνουμε με τη σειρά μας, με όλη μας τη δύναμη, τα λόγια εκείνων που τα χρόνια 1947-1949, κυρίως, αντίκριζαν εδώ το εκτελεστικό απόσπασμα με απέραντη πίστη για την τελική νίκη του λαού:
– Ζήτω ο ελληνικός λαός!
– Ζήτω το Κόμμα!
Πολύ δύσκολα βγαίνουν τα δικά μας λόγια σήμερα εδώ, σ’ αυτή τη μεγάλη λαϊκή εκδήλωση του Κόμματός μας.
Ολάκερο το Κόμμα -όχι μόνο η τοπική μας Οργάνωση, που το 1918, ως Σοσιαλιστικός Όμιλος Κέρκυρας αποτέλεσε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Κόμματός μας- αποδίδει με αυτή την εκδήλωση φόρο τιμής στους ηρωικούς αγώνες του λαού της Κέρκυρας, της Επτανήσου, της Ελλάδας, διαδηλώνοντας εδώ με τα επίσης πολύ ταιριαστά λόγια του Κώστα Βάρναλη:
«Στ' αγιασμένο τούτο χώμα που 'πιε αίμα ποταμό, μας κρατάει το χρέος ακόμα για τον μέγα λυτρωμό».
Για όλα όσα «φωνάζει» ως αιτήματα του λαού μας ο μαρτυρικός αυτός τόπος, ο αφημένος στην τύχη του, από τις διάφορες εναλλασσόμενες κρατικές εξουσίες και από διάφορες τοπικές και περιφερειακές αρχές.
Κι όμως, όπως αποδεικνύεται και σήμερα, μάταια πασχίζουν να ρίξουν το Λαζαρέτο στη λήθη ή, στην καλύτερη περίπτωση, να διαστρεβλώσουν και να αποδυναμώσουν το νόημά του, αλλά και να το κρατήσουν απρόσιτο στον λαό.
Από αυτήν εδώ τη θέση, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, διακηρύσσει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο: Δεν θα επιτρέψουμε να σβήσουν από τον χάρτη το Λαζαρέτο ως Ιστορικό Τόπο, ούτε να διαστρεβλώνουν την Ιστορία του!
Θα πράξουμε όλα όσα χρειάζονται, ώστε η ιερή αυτή νησίδα, όχι μόνο να μην γίνει βορά της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά να αναδειχθεί, όπως της αξίζει, ως κορυφαίο -και φυσικά επισκέψιμο και όχι απρόσιτο όπως τώρα- μνημείο Αντίστασης κι Αγώνα του λαού της Κέρκυρας, της Επτανήσου, όλης της Ελλάδας ενάντια στην κοινωνική αδικία!
Πριν από 23 χρόνια ένας δήμαρχος της Κέρκυρας, όπως είχε γράψει τότε και ο «Ριζοσπάστης», είπε ότι στο Λαζαρέτο αξίζει ένα Μνημείο που θα είναι ορατό από οπουδήποτε κι αν βρίσκεται κανείς στην Κέρκυρα ή περνάει από αυτήν.
Όχι μόνον συμφωνούμε, αλλά θα εργαστούμε γι' αυτό και δηλώνουμε προς κάθε αρμόδια αρχή ότι θέτουμε στη διάθεσή τους, βοηθητικά, εικαστικό-επιστημονικό ανθρώπινο δυναμικό και την πολύτιμη πείρα του Κόμματός μας στη δημιουργία Μνημείων διάσωσης και ανάδειξης της ιστορικής μνήμης του λαού μας.
Πέραν, εννοείται, όσων ήδη έχουμε πράξει και πράττουμε ως ΚΚΕ, για την οφειλόμενη απόδοση ιδιαίτερης τιμής εκ μέρους μας, στους περίπου 200 άξιους πολιτικούς γιους και υποστηρικτές του Κόμματός μας, αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που εκτελέστηκαν εδώ μόνο και μόνο επειδή δεν αποκήρυσσαν το ΚΚΕ. Και, βέβαια, με στόχο τον εκφοβισμό του ελληνικού λαού, ώστε να μην διεκδικεί όσα δικαιούται.
Δεν ξεχνάμε ούτε συγχωρούμε, ότι πριν από έναν μήνα περίπου, κάποιοι σ' αυτόν εδώ τον ιερό τόπο -και μάλιστα προοδευτικοί όπως ισχυρίζονται- είχαν την ασέβεια και το θράσος να ζητήσουν να αφαιρεθεί η τιμητική επιγραφή που έχει τοποθετήσει το Κόμμα μας στον χώρο των εκτελέσεων, πράγμα που, προς τιμήν τους, όλοι οι δήμαρχοι του νησιού έχουν αρνηθεί να διαπράξουν μέχρι τώρα.
Είναι βαθιά γελασμένοι, αν νομίζουν, πως θα επιτρέψουμε να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο!
Θα ήμασταν, άλλωστε, επιλήσμονες του καθήκοντός μας, του χρέους μας, αν δεν είχαμε εκφράσει αυτή την ιδιαίτερη απόδοση τιμής στους εκτελεσμένους συντρόφους μας.
Όπως, άλλωστε, θα ίσχυε το ίδιο για οποιοδήποτε άλλο κόμμα, όπως ορθά επισήμανε ένα τοπικό δημοσίευμα, αν οι νεκροί ήταν δικά του μέλη, δικοί του υποστηρικτές.
Είναι γνωστό σε όλους, εξάλλου, ότι άλλοι -και όχι εμείς- είναι αυτοί που επιχειρούν να μονοπωλήσουν, να οικειοποιηθούν τους ενωτικούς αγώνες του λαού, διαστρεβλώνοντάς τους και, προπαντός, αποκρύβοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο και το αίμα των αγωνιστών του ΚΚΕ, προκειμένου να κρύψουν, ότι είναι με το μέρος εκείνων των οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων, εγχώριων και ξένων, που νίκησαν τότε τον λαό.
Αναφέρομαι σε αυτούς που κι εσείς ξέρετε, που δεν είναι άλλοι από όσους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επειδή σήμερα συντάσσονται με εκείνες τις δυνάμεις, αφήνουν να εννοηθεί ή σιγοψιθυρίζουν κιόλας, πως «ευτυχώς που δεν νίκησε ο λαός» τότε!
Είμαστε ως Κόμμα υπερήφανοι για τον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ στην εποποιία της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, την οποία εδώ στην Κέρκυρα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέρος συμβολίζει, ως άσβεστος φάρος, το Λαζαρέτο.
Έχουν σωθεί και υπάρχουν και σε ξεχασμένες εκδόσεις στα Αρχεία του Κόμματός μας, εκπληκτικές μαρτυρίες για όσα υπέφεραν εδώ στη διάρκεια της Κατοχής αγωνιστές-πατριώτες αντιστασιακοί του ΕΑΜ και άλλοι με διάφορες πολιτικές πεποιθήσεις, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν δημιουργήσει πάνω στο παλιό φρικτό λοιμοκαθαρτήριο της νησίδας, οι Ιταλοί φασίστες κατακτητές του νησιού και των άλλων νησιών του Ιονίου.
Αρχικά ήταν μόνο Κερκυραίοι και άλλοι Επτανήσιοι, ακόμη και μαθητές οι κρατούμενοι, μεταξύ των οποίων και μέλη του ιδρυτικού πυρήνα του ΕΑΜ της Κέρκυρας.
Εδώ, μαζί, υπέφεραν και άλλοι Έλληνες κορυφαίοι αγωνιστές-στελέχη του Κόμματός μας, μαχητές για το δίκιο του λαού μας φυλακισμένοι αρχικά στην Ακροναυπλία και παραδομένοι από το ίδιο το ελληνικό κράτος στους φασίστες κατακτητές. Όπως ο κατοπινός πρόεδρος του Κόμματός μας Απόστολος Γκρόζος και ο ήρωας Νίκος Μπελογιάννης.
Συγκλονίζουν οι περιγραφές για έναν χορό που εκατοντάδες αγωνιστές-κρατούμενοι είχαν δώσει εδώ στο Λαζαρέτο, με χορούς από όλη την Ελλάδα και στερνό τραγούδι της βραδιάς τους τον «Ύμνο εις την Ελευθερία».
Γνωρίζουμε τον βαρύτατο φόρο αίματος και μαρτυρίων που εισέφερε ο λαός της Κέρκυρας την Κατοχή.
Τους ατέλειωτους φασιστικούς-ναζιστικούς βομβαρδισμούς του νησιού.
Την ανείπωτη καταστροφή με τον ναζιστικό εμπρησμό μεγάλου μέρους της πόλης της Κέρκυρας.
Τους αμέτρητους νεκρούς, τους αγώνες του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
Όσα ακολούθησαν με το αγγλοαμερικανικό φιρμάνι για ανάληψη της εξουσίας στην Κέρκυρα από τον ΕΔΕΣ Ηπείρου και τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ της Κέρκυρας.
Το ένοπλο χτύπημα της λαοθάλασσας του ΕΑΜ την ημέρα της απελευθέρωσης της Κέρκυρας!
Τιμούμε σήμερα τη μνήμη όλων των ανιδιοτελών λαϊκών αγωνιστών-αντιστασιακών της Κέρκυρας, ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης, που μαζί με τους κομμουνιστές, υπέφεραν αλύγιστοι στο Λαζαρέτο.
Γνωρίζουμε ότι δεν ήταν όλοι τους με το ΕΑΜ ή δεν ήταν όλοι τους κομμουνιστές. Ότι ανάμεσά τους ήταν και άνθρωποι με συντηρητικές πολιτικές ιδέες, ακόμη και νέοι, που παλιότερα είχαν μπλεχτεί στα δίχτυα της μεταξικής δικτατορίας.
Τιμούμε εξίσου όλους όσοι, κόντρα στις προτροπές και το παράδειγμα των ηγεσιών των αστικών κομμάτων, να μην αντισταθούν πραγματικά ή και να συνεργαστούν με τις προδοτικές κυβερνήσεις της Αθήνας και τον κατακτητή, ύψωσαν το ανάστημά τους και συμπορεύτηκαν σε κοινούς αγώνες με το ΕΑΜ και το ΚΚΕ.
Την ίδια ώρα που ισχυρές δυνάμεις της οικονομικής και πολιτικής ελίτ του νησιού:
- Οργάνωναν κοινές παρελάσεις δυνάμεων της χωροφυλακής με δυνάμεις των ναζιστικών στρατευμάτων.
- Συμμετείχαν στην οργάνωση της συγκέντρωσης και της εξόντωσης των Εβραίων της Κέρκυρας.
- Μεθόδευαν ακόμη και την παράδοση των κομμουνιστών κρατούμενων του Λαζαρέτου από τους Ιταλούς στους Γερμανούς!
Η αντίσταση και ο ηρωισμός στο ιταλικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Λαζαρέτο την περίοδο της Κατοχής, συνθέτουν μια χρυσή σελίδα της ελληνικής Αντίστασης.
Εκφράζουμε σήμερα, από το ηρωικό Λαζαρέτο, την ευγνωμοσύνη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας προς τον κερκυραϊκό λαό για τη θερμή φιλοξενία και φροντίδα που επιφύλαξε στους Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές, όταν αυτοί απελευθερώθηκαν από τη νησίδα, με τη βοήθεια του ναυτικού κλάδου του ΕΛΑΣ, ενώ οι ναζί βομβάρδιζαν όλη την Κέρκυρα.
Και όχι μόνον γι’ αυτό. Είμαστε ως Κόμμα ευγνώμονες για την ηθική και έμπρακτη πολλαπλή υποστήριξη του δημοκρατικού λαού της Κέρκυρας στα αμέτρητα μέλη, υποστηρικτές, ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ που, μαζί βέβαια και με πολλούς Κερκυραίους, υπέφεραν επί μισόν αιώνα για το δίκιο του λαού στις αποτρόπαιες φυλακές της Κέρκυρας.
Στην ακτίνα “Θ” κρατούνταν οι πολιτικοί κρατούμενοι. Από τα κελιά των Φυλακών της Κέρκυρας πέρασαν εκατοντάδες στελέχη και μέλη του ΚΚΕ και εκατοντάδες άλλοι αγωνιστές.
Από την Κέρκυρα πέρασε ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, από το 1936 έως το 1940, ενώ στη συνέχεια μεταφέρεται στα μπουντρούμια της Ασφάλειας στην Αθήνα και από εκεί το 1941 στο Νταχάου, μέχρι το Μάη του 1945.
Από την Κέρκυρα πέρασαν ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Άρης Βελουχιώτης.
Ο Χαρίλαος Φλωράκης που το 1954 αντίκρισε πρώτη φορά την Κέρκυρα με αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια.
Ο Μανώλης Γλέζος ως μέλος του ΚΚΕ, ο Αντώνης Αμπατιέλος, ο Μήτσος Παπαρήγας και μία ατελείωτη λίστα κομμουνιστών και αγωνιστών.
Στις φυλακές της Κέρκυρας οδηγήθηκε το 1938 ο Γραμματέας της ΟΚΝΕ Χρήστος Μαλτέζος, όπου τον έριξαν στην Ακτίνα “Θ” μαζί με τον Νίκο Ζαχαριάδη και άλλα μέλη της ΚΕ του Κόμματος.
Ο Χρήστος Μαλτέζος υπέστη τα πάνδεινα για να υπογράψει δήλωση μετάνοιας: Του έκαναν φάλαγγα, τον έκαιγαν με καυτό λάδι, αποπειράθηκαν να του καρφώσουν πέταλα στα πόδια. Αυτός όμως στάθηκε αλύγιστος μέχρι το τέλος, με αποφασιστικότητα, σεμνότητα, ηρωισμό. Σαν αύριο, στις 22 του Νοέμβρη 1938 ο Χρήστος Μαλτέζος δολοφονείται, με τη γνωστή μέθοδο της εκπαραθύρωσης, αφήνοντας πίσω του πολύτιμη παρακαταθήκη.
Σώζονται σε εκδόσεις και στα Αρχεία του ΚΚΕ άφθονες μαρτυρίες για την πολύτιμη εκείνη υποστήριξη του λαού της Κέρκυρας.
Με το βαθιά ταξικό, δημοκρατικό κριτήριό του ο λαός εξέλαβε όλους εκείνους τους αγωνιστές ως σάρκα από τη δική του σάρκα. Ως μέρος του δικού του εαυτού. Όπως και ήταν πραγματικά σάρκα από την καλύτερη σάρκα του ελληνικού λαού.
Αιώνιο τίτλο τιμής του κερκυραϊκού λαού αποτελεί η συμπαράσταση και η υποστήριξη που προσέφερε ειδικότερα στους μελλοθάνατους αγωνιστές τα χρόνια του ΔΣΕ, κυρίως από το 1947 έως το 1949, κατά τη διάρκεια των ζοφερών εκτελέσεων στο Λαζαρέτο.
Η μεταφορά των μελλοθανάτων απ' τις φυλακές της Κέρκυρας στο νησάκι Λαζαρέτο γινόταν ξημερώματα, πριν ο λαός της Κέρκυρας αρχίσει να κυκλοφορεί στους δρόμους, ώστε να μην αντιληφθεί την εκτέλεση.
Οι κρατούμενοι, αντιλαμβανόμενοι την κατάσταση, είχαν κατασκευάσει χωνιά και με φωνές καλούσαν από τα παράθυρα το λαό της Κέρκυρας να διαμαρτυρηθεί για το αίμα που χυνόταν.
Ξεκινώντας από τις φυλακές τραγουδούσαν επαναστατικά τραγούδια και ζητωκραύγαζαν υπέρ της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΚΚΕ μέχρι την τελευταία τους πνοή.
Τους εκτελεσμένους τους έθαβαν πρόχειρα γύρω από τον τόπο της εκτέλεσης.
Ακόμη και για έναν κυριολεκτικά άφοβο Κερκυραίο δικηγόρο, με συντηρητικές απόψεις που τους υποστήριξε, έχουν μιλήσει με ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη εκείνοι οι αγωνιστές.
Βάσιμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι χωρίς εκείνη την υποστήριξη, σήμερα θα μετρούσαμε ίσως ακόμη πιο πολλούς εκτελεσμένους.
Δεν ξεχνάμε τίποτα!
Ούτε ότι το Λαζαρέτο, επί αιώνες, ως λοιμοκαθαρτήριο, στην πραγματικότητα, αποτέλεσε σε περιόδους μεγάλων επιδημιών, τόπο απόθεσης ψυχών σε άθλιες υγειονομικές συνθήκες, με πενιχρά μέσα φροντίδας, κατώτερα -όπως και σήμερα, σε άλλες συνθήκες πια- από εκείνα που υπήρχε η δυνατότητα να παρασχεθούν.
Ως τέτοιο συμβολίζει τον πολύ επίκαιρο και σήμερα αγώνα του λαού για τη ζωή!
Πόσοι πρόγονοί μας, αλήθεια, να είναι θαμμένοι εδώ, ή πεταμένοι στη θάλασσα που περιβάλλει τα 70 περίπου στρέμματα γης, της εξίσου ιερής και για τον λόγο αυτό νησίδας;
Πόσο γεμάτος ιερά κόκκαλα είναι τούτος ο βράχος!
Πόσο και τότε η ανθρώπινη ζωή έμπαινε στη λογική κόστους-οφέλους, όπως και τώρα, για τα συμφέροντα αυτών με τις μεγάλες τσέπες!
Τη φρίκη εκείνη έχουν διασώσει ακόμη και μαρτυρίες ξένων περιηγητών.
Χαιρετίζουμε, λοιπόν, και από αυτό εδώ το βήμα, κάθε λαϊκή πρωτοβουλία, όπως οι πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν τους τελευταίους μήνες στην Κέρκυρα από ανθρώπους με διαφορετικές πολιτικές προτιμήσεις, που ενδιαφέρονται γνήσια για τη διάσωση και την ανάδειξη όλης της ιστορικής μνήμης που εκπροσωπεί το Λαζαρέτο.
Για την αποτροπή κατάρρευσης του τοίχου των εκτελέσεων, για άλλου είδους σωστικές παρεμβάσεις, για την αντιπυρική προστασία της νησίδας, για τη μεταβίβαση της νησίδας στον κεντρικό κερκυραϊκό Δήμο.
Χαιρόμαστε επίσης, που κάποιοι από αυτούς, αν όχι όλοι ίσως, βρίσκονται ανάμεσά μας σήμερα.
Δεν μονοπωλούμε, ούτε την ηρωική θυσία των περίπου 200 εκτελεσμένων αγωνιστών μας, που βέβαια δικαιολογημένα πέρασαν στην Ιστορία ως κομμουνιστές, γιατί όλοι τους υποστήριζαν το ΚΚΕ, έβλεπαν σε αυτό το δίκιο του λαού.
Δεν ήταν βέβαια, όλοι τους μέλη του ΚΚΕ.
Κάποιοι ήταν φίλοι-υποστηρικτές του ΚΚΕ και σίγουρα θα είχαν και κάποιες ιδιαίτερες άλλες απόψεις, μιαν ιδιαίτερη προσωπική διαδρομή, όπως άλλωστε, συμβαίνει και σήμερα, με πολλούς ριζοσπάστες, προοδευτικούς ανθρώπους που συνεργάζονται με το ΚΚΕ ή σκέφτονται να το κάνουν, χωρίς να απαρνηθούν τις ιδιαίτερες απόψεις τους για το ένα ή το άλλο θέμα.
Οι αγωνιστές εκείνοι της Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, είχαν κάνει την επιλογή να συμπορευτούν, να συμπαραταχθούν με το ΚΚΕ, χωρίς να είναι μέλη του, γιατί έβαζαν πάνω απ' όλα, χωρίς εκπτώσεις, το δίκιο του λαού μας.
Αρνήθηκαν όλοι τους να αποκηρύξουν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Οι θλιβερές εξαιρέσεις κάποιων που πρόδωσαν και συνεργάστηκαν με τους τυράννους, είναι μόνο για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Ενώ αρκούσε μια δήλωση αποκήρυξης, ακόμη και την τελευταία στιγμή, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, προκειμένου να σώσουν τη ζωή τους. Δεν το έκαναν, γιατί πίστευαν ότι η συμπόρευση, η υπεράσπιση του ΚΚΕ είναι ο μόνος δρόμος για να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή όλων των εκμεταλλευομένων, όλων των αδικημένων.
Όλων αυτών που και τότε, όπως και σήμερα, αποτελούν τα θύματα της ταξικής διαίρεσης της ελληνικής κοινωνίας, της ταξικής κοινωνίας, της κυριαρχίας της εγχώριας αστικής τάξης και των ξένων συμμάχων της.
Τιμούμε όλους τους εξίσου. Κι εκτιμούμε πως το νόημα της θυσίας τους είναι επίκαιρο στις μέρες μας.
Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ απέναντι σε όλους και τον καθένα τους ξεχωριστά.
Μοιραζόμαστε με όλον το λαό την τιμή ότι ήταν πολιτικοί γιοι και υποστηρικτές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Ήταν όλοι τους άξιοι γιοι του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού. Εκφραστές των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας. Αλύγιστοι μαχητές για τα δίκαιά του.
Είναι ορθό, πιστεύουμε, αυτό που διαβάσαμε προ ημερών σε σχετικό δημοσίευμα σε διάφορα κερκυραϊκά και επτανησιακά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, όσον αφορά όσα λαχταρούσαν. Πίστευαν πως μόνο μια σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία -ασφαλώς απαλλαγμένη από τα λάθη εκείνης που γνωρίσαμε σε άλλες χώρες στο δύσκολο ξεκίνημα μετάβασης σε μια νέα κοινωνία- μπορεί να τα διασφαλίσει.
Σε τελική ανάλυση, όπως ειπώθηκε, ζητούσαν όλα αυτά που σήμερα, εννιά περίπου στους δέκα εργαζόμενους, όποιο κόμμα και αν ψηφίζουν, θέλουν και συχνά διεκδικούν αγωνιστικά ενωμένοι, ώστε να συμβούν στη ζωή.
Ενώ, δεν συμβαίνουν δυστυχώς ακόμα, μόνο και μόνο επειδή είναι ασύμβατα με την κυριαρχία μιας αντιδραστικής τάξης που βρίσκεται στην εξουσία. Μια εξουσία, που με μοχλό τα αστικά κόμματα της εποχής εκείνης, εκτέλεσε τους ήρωες.
Και σήμερα, όλα τα διάδοχα αστικά κόμματα, οι απόγονοι εκείνης της καταπιεστικής εξουσίας, πάλι τα δικά της συμφέροντα, με τον έναν ή άλλο τρόπο, και πάλι εξυπηρετούν.
Ο αγώνας εναντίον αυτής της άρχουσας τάξης, για όλα όσα δικαιούται ο λαός, είναι κατά τη γνώμη μας, η μεγαλύτερη παρακαταθήκη των εκτελεσμένων στο Λαζαρέτο.
Τόσο επίκαιρη και σήμερα για τη νεολαία και τον λαό μας.
Είναι ο αγώνας του λαού, με άλλα λόγια, για τα «Μεγάλα Μεγέθη», όπως το διατύπωσε στις μέρες μας ο Μίκης Θεοδωράκης.
Για τις μεγάλες αξίες των αγώνων του λαού μας. Για μιαν αληθινή, συγχρόνως κοινωνική, πνευματική, πολιτική και ηθική Ελευθερία.
Και, για να δανειστούμε δυο λέξεις του Διονύσιου Σολωμού: όχι για μιαν αστική «Ψεύτρα Λευτεριά» σαν αυτή που ζούμε, δέσμιοι του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.
Είναι ο αγώνας για την κοινωνική πρόοδο και μια Εργατική Δημοκρατία, απαλλαγμένη από τα δεσμά της αστικής τάξης και τη δικτατορία του κεφαλαίου.
Για τις «Μεγάλες Ουσίες», για να το πούμε κι αλλιώς, πάλι με λέξεις του ίδιου μεγάλου Επτανήσιου ποιητή.
Θα συνεχίσουμε, με όλες μας τις δυνάμεις λοιπόν.
Κεντρικά και τοπικά, μέσα στη Βουλή, στους Δήμους και την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, με παραστάσεις στο υπουργείο Πολιτισμού, που έχει ευθύνη για τον Ιστορικό Τόπο, αλλά και όπου αλλού πρέπει, τον αγώνα για τη διάσωση και την ανάδειξη της νησίδας αυτής, ως Ιστορικού Τόπου που ενώνει τον λαό και συμβολίζει τους αγώνες του κερκυραϊκού, του επτανησιακού, του ελληνικού λαού, τους αγώνες των κομμουνιστών, στο διάβα του χρόνου.
Δεν θα συμφιλιωθούμε με καμία πολιτική που επικαλείται μια νεφελώδη δήθεν «εθνική συμφιλίωση» μόνο και μόνο για να διαστρεβλώσει και να σκεπάσει με πέπλο λήθης τους ιερούς αγώνες και το αίμα του λαού!
Πλανώνται πλάνη οικτρά, αν νομίζουν πως, εν ονόματι αυτής της ψευδεπίγραφης «εθνικής συμφιλίωσης», θα συνθηκολογήσουμε με όσους θέλουν να διχάζουν τον λαό μας, με παραπλανητικές διαχωριστικές γραμμές, για να μην αγωνίζεται ενωμένος και να ξεχάσει την Ιστορία του. Με τους κάθε λογής δυνάστες του λαού μας, παλιούς και νέους!
Δίνουμε εδώ πάνω στα ιερά κόκκαλα των αγωνιστών, σήμερα, έναν ακόμη όρκο ότι δεν θα γονατίσουμε, όσες δυσκολίες και αν συναντήσουμε, ότι δεν θα ξεχάσουμε το χρέος μας!
«Ετούτος δω ο λαός γονατίζει μονάχα μπροστά στους νεκρούς του»!
Διότι αποτελεί όνειδος, σύντροφοι και φίλοι, να δαπανώνται κρατικοί πόροι και επιδοτήσεις αμέτρητων εκατομμυρίων ευρώ, για αναστήλωση αυτοκρατορικών παλατιών και βασιλικών πύργων στο νησί, αλλά την ίδια στιγμή να μην περισσεύει, δήθεν, ούτε ένα ευρώ, για όλα όσα, όχι και τόσο μεγάλου κόστους άλλωστε, χρειάζονται να γίνουν για ετούτο το κορυφαίο Μνημείο του λαού!
Θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις για την απρόσκοπτη νόμιμη λιμενική πρόσβαση ίσως πριν απ' όλα, για την επαναφορά του χαρακτήρα του υπάρχοντος κτιρίου, που αλλοιώθηκε με τις παρεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν, για να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες στήριξης, συντήρησης και ανάδειξης του τοίχου των εκτελέσεων χωρίς να αλλοιωθεί και ένα σωρό άλλες ενέργειες.
Το πιο σημαντικό, στο Λαζαρέτο να λειτουργήσει μουσείο, που να αναδεικνύει το πραγματικό νόημα της θυσίας όσων πέρασαν και χάθηκαν πάνω σε αυτό το νησί.
Να αποχαρακτηριστεί το Λαζαρέτο ως μνημείο «εθνικής συμφιλίωσης», που άλλωστε παραποιεί και την Ιστορία του τόπου και να παραμείνει ο χαρακτηρισμός ως «ιστορικό μνημείο».
Λέμε και για το Λαζαρέτο, το ίδιο που λέμε σε όλη την Ελλάδα για τις πλημμύρες, τις ζημιές και καταστροφές λαϊκών περιουσιών, που και ο λαός της Κέρκυρας αντιμετώπισε οδυνηρά τις προηγούμενες εβδομάδες, ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό»!!!
Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει την ιστορική συλλογική μνήμη του, το ιστορικό μεγαλείο των προγόνων του, τα γνήσια διδάγματά τους!
Ξέρουμε ότι δεν αμφιβάλλετε πως σε ό,τι μας αφορά, έτσι όπως το διακηρύξαμε θα γίνει.
Γνωρίζετε, άλλωστε, ότι είναι ακατάλυτοι, είναι ιδιαίτεροι οι δεσμοί που συνδέουν τον Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας με την Κέρκυρα και τον λαό της.
Δεν είναι μόνον όσα προαναφέρθηκαν ή το γεγονός ότι ήρωες του Κόμματός μας, όπως ο δολοφονημένος το 1946 στα Γιάννενα ταγματάρχης τιμημένος νεκρός του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Αλέκος Πρίφτης και ο πρωτοπόρος κήρυκας της Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα καθώς έμπαιναν οι ναζί, ο δολοφονημένος το 1947 στη Λάρισα Σπύρος Καλοδίκης, γεννήθηκαν στην Κέρκυρα και στα άλλα νησιά του Ιονίου.
Εδώ, το 1850 σε συνθήκες αγγλοκρατίας κυκλοφόρησε η πρώτη εφημερίδα «Ριζοσπάστης», λίγα χρόνια πριν ο ίδιος ο Καρλ Μαρξ ασχοληθεί κιόλας δημοσιογραφικά με τα Ιόνια νησιά.
Εδώ το 1860 ο Νικόλαος Κονεμένος έγραψε την πρώτη γνωστή στον ελληνικό χώρο ευμενή κριτική για την κομμουνιστική δημοκρατία ως αντίδοτο στην αστική δημοκρατία.
Εδώ το 1912 η έκδοση της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας» σήμανε την κυκλοφορία για πρώτη φορά ελληνικής εφημερίδας με το σύνθημα «Εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε» δίπλα στο όνομα του Καρλ Μαρξ.
Στο νησί αυτό, το γεμάτο παλάτια και πύργους και εκμεταλλευτικά κάτεργα βασιλιάδων, κόμηδων, λόρδων, μυλόρδων, πριγκίπων, αυτοκρατόρων, μεγιστάνων του πλούτου, αναπτύχθηκε από νωρίς το εργατικό κίνημα.
Είναι βαθιοί, πολύ βαθιοί, λοιπόν, οι δεσμοί του Κόμματός μας με τον λαό της Κέρκυρας.
Ένδειξη της αποφασιστικότητάς μας για το Λαζαρέτο είναι και το γεγονός ότι σήμερα, εδώ, στα αφημένα να σαπίσουν κτίρια που κατασκευάστηκαν για να αποτελέσουν μελλοντικό Μουσείο, κατά κάποιον τρόπο εγκαινιάζουμε το Μουσείο, ατύπως βέβαια, παρουσιάζοντας στον ισόγειο χώρο του, αφού με επίπονη εργασία τον ευπρεπίσαμε, έκθεση υλικών και εικαστικών έργων για τους αγώνες κυρίως των εκτελεσμένων στο Λαζαρέτο.
Σε συνδυασμό με υλικά, όπως το περίφημο βιβλίο συντοπίτη σας με τον τίτλο «Οι Φωνές», που περιγράφουν τις αντιδράσεις του λαού της Κέρκυρας σ' εκείνη τη βαρβαρότητα.
Δεν θα επιτρέψουμε να σαπίσουν τα κτίρια, όσο και αν είναι αρκετοί και ισχυροί, όσοι θα ήθελαν να γίνει αυτό ακριβώς!
Σε πείσμα της τόσης αδιαφορίας των κάθε λογής Αρχών, εδώ και στην Αθήνα, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε και για να μην καταρρεύσει η ιστορική εκκλησία της νησίδας, που επίσης παραμένει εκτεθειμένη στο έλεος των φυσικών φαινομένων, με τη βροχή να την πλημμυρίζει, θύμα και αυτή της αποστροφής της εξουσίας, σε όσα αντιπροσωπεύει για τον λαό το Λαζαρέτο.
Παραφράζοντας τον Διονύσιο Σολωμό, που για την αναστήλωση του βομβαρδισμένου από τους ναζί σπιτιού του, απέναντι από τούτη τη νησίδα, οι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών της Κέρκυρας τη δεκαετία του 1950 είχαν οργανώσει έρανο, έρχονται στο στόμα μας, καθώς κοιτάμε γύρω μας, ετούτα εδώ τα λόγια:
«Τα μάτια μας δεν είδαν βράχον ενδοξότερο από τούτο το νησάκι»!
Συνεχίζουμε, όπως μας το ζήτησαν κι εκείνοι με τα στερνά τους λόγια, με τα στερνά τους γράμματα!
Όπως ξέρετε, απαντώντας σε Ερώτηση του Κόμματός μας στη Βουλή, για πρώτη φορά ένα μέλος της κυβέρνησης της χώρας, η υπουργός Πολιτισμού εν προκειμένω, πριν από λίγους μήνες, αναγκάστηκε να αναγνωρίσει ότι η κυριότητα της νησίδας Λαζαρέτο, όντως ανήκει από το 2012 στον κεντρικό Δήμο της Κέρκυρας.
Επικρίνουμε τις ανεπίτρεπτες, αν όχι και ύποπτες συνεχιζόμενες καθυστερήσεις που διαπιστώνουμε, από την πλευρά της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου, της γνωστής ΕΤΑΔ, για την ολοκλήρωση της μεταβίβασης της κυριότητας.
Παρακολουθούμε το θέμα και, αν χρειαστεί, θα παρέμβουμε πάλι κι εμείς, στο πλάι του λαού, ώστε η μεταβίβαση να γίνει πραγματικότητα, οριστική και μη αναστρέψιμη.
Ο βράχος αυτός στο Ιόνιο Πέλαγος στέκει αξεπέραστο σύμβολο των αρετών, του ηρωισμού, των οραμάτων του λαού των νησιών του Ιονίου, στο διάβα των αιώνων.
Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να γίνει βορά για τα γεράκια του καπιταλισμού!
Είναι ώρα, επιτέλους, το υπουργείο Πολιτισμού, η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων και ο κεντρικός Δήμος της Κέρκυρας, να αναλάβουν πλήρως τις ιστορικές δικές τους ευθύνες για τη διάσωση και την ανάδειξη της ιστορικότητας της νησίδας.
Θα πρέπει -το επαναλαμβάνουμε- να ντρέπονται οι ιθύνοντες στην Αθήνα και στην Κέρκυρα, ιδιαιτέρως όλες οι διαφορετικές κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας, για τη χρόνια εγκατάλειψη αυτού του Ιστορικού Τόπου,σ ε περιόδους μάλιστα, που έχουν χαρίσει αμέτρητο πλούτο σε μεγιστάνες του κερκυραϊκού Τουρισμού με σκανδαλώδεις επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και με κάθε είδους προνομιακές ρυθμίσεις που οι εμπλεκόμενοι παράγοντες, όπως έδειξε πριν από μερικούς μήνες και η περίπτωση γνωστού κορυφαίου επιχειρηματικού ομίλου, υπογράφονται ημέρα Σάββατο, όταν οι υπηρεσίες της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων δεν λειτουργούν!
Δεν θα επιτρέψουμε τη συνέχιση αυτής της προσπάθειας απαξίωσης της ιστορικής νησίδας.
Ας το χωνέψουν και ας πράξουν εγκαίρως αυτά που οφείλουν.
Τιμή και δόξα σε όλους τους Κερκυραίους, σε όλους τους Επτανήσιους και σε όλους τους άλλους Έλληνες αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.
Στο Νίκο Μπελογιάννη και τους άλλους κομμουνιστές, τους άλλους δημοκράτες, τους πατριώτες αγωνιστές που υπέφεραν στο Λαζαρέτο την Κατοχή, αγωνιζόμενοι ενάντια στον φασισμό.
Σε όλους εκείνους τους ήρωες, άξιους γιους του ελληνικού λαού και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που μεταπολεμικά εκτελέστηκαν στο Λαζαρέτο από το αστικό κράτος επειδή δεν αποκήρυξαν την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση και το ΔΣΕ, τις αξίες και τα ιδανικά του ΚΚΕ, το δίκιο του λαού μας, την πίστη τους ότι ο λαός θα καταφέρει να οικοδομήσει τη δίκαιη κοινωνία και ότι για τον σκοπό αυτό αξίζει κάθε θυσία.
Τιμή και δόξα στον 27χρονο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νίκο Γόδα από την Κοκκινιά του Πειραιά.
Στον 31χρονο μανάβη Γιώργο Λούβαρη από το Νέο Φάληρο.
Στον 42χρονο εργάτη από την ίδια περιοχή Φώτη Κουφουδάκη.
Στον 33χρονο καταγόμενο από το Ρέθυμνο βυρσοδέψη της Αθήνας Λευτέρη Φραγκιαδάκη.
Για να αναφερθούμε ονομαστικά τώρα, μόνο σε κείνους τους τέσσερις αγωνιστές που εκτελέστηκαν με ψηλά το κεφάλι μια πολύ κοντινή στη σημερινή εκδήλωσή μας ημερομηνία, ενός Νοέμβρη, στις 19 Νοέμβρη του 1948.
Μια σημαδιακή μέρα, καθώς το πρωί της 19ης Νοέμβρη 1948, σε αντίδραση στις νέες αυτές εκτελέσεις, σύσσωμοι οι εκατοντάδες αδικοδικασμένοι μελλοθάνατοι αγωνιστές, άρχισαν δεύτερη απεργία πείνας, που βάσταξε οκτώ μερόνυχτα και οδήγησε, σε συνδυασμό με τις ευρύτερες αντιδράσεις, σε τρίμηνη διακοπή του πογκρόμ των εκτελέσεων.
Και να 'θελε, άλλωστε, δεν μπορεί κανείς τους να ξεχαστεί!
Γιατί, όπως έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για τους νεκρούς των πιο ιερών αγώνων του ελληνικού λαού:
«Κάτω απ' το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους κρατάνε της καμπάνας το σκοινί – προσμένουνε την ώρα, δεν κοιμούνται, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση»…
Και, όπως είπε πάλι ο ίδιος:
«Σύντροφοι, δεν είναι ο θάνατος εδώ πέρα – Οι σκοτωμένοι μας, να τοι μαζί μας πάλι και πολεμάνε».
Γιατί, όπως έγραψε ο Τάσος Λειβαδίτης για όλους αυτούς που το μέγεθος της θυσίας τους τούς έταξε στην αιωνιότητα:
«Οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων».
Έτσι λοιπόν, όπως μαρτυρεί και η σημερινή εκδήλωση του Κόμματός μας, ΖΟΥΝ όλοι τους.
Τόσο αυτοί που τα ονόματά τους έχουν διασωθεί όσο και οι άλλοι που οι συνεχιζόμενες έρευνες κάποια στιγμή θα φέρουν στο φως τα ονόματά τους!
Από αυτόν τον ιερό για τον λαό μας και το Κόμμα μας βράχο, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας απευθύνει σήμερα στον κερκυραϊκό και σε όλον τον ελληνικό λαό, κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ, για όλα όσα ο λαός μας επί δεκαετίες αγωνίζεται και λαχταρά.
Για τα «Μεγάλα Μεγέθη», αφήνοντας στην άκρη τα «μικρά» και βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής.
Το ΚΚΕ αντιμάχεται τη διαστρέβλωση της Ιστορίας, την αντικομμουνιστική θεωρία των «δύο άκρων», που επιχειρεί να εξισώσει τον φασισμό με τον μοναδικό πραγματικό αντίπαλό του, τον σοσιαλισμό.
Απέναντι στο εχθρικό για τον λαό κράτος, πρέπει και μπορεί να υψωθεί η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας, η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης με συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική, η οργάνωση της λαϊκής πάλης για τα προβλήματά μας, για να φέρουμε τις λαϊκές ανάγκες στο προσκήνιο, να αναμετρηθούμε με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την εξουσία του κεφαλαίου και τους συμμάχους της, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Μέσα από τους καθημερινούς αγώνες μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Ριζωμένο παντού. Με ενιαία αιτήματα, στόχους και κατεύθυνση ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό.
Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, να βάλουν οι εργαζόμενοι τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, ενάντια στην πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σ' αυτή τη μεγάλη πρωτοβουλία, για να ανοίξει ο δρόμος για την ελπιδοφόρα διέξοδο του σοσιαλισμού, σας καλούμε να συμπορευτείτε αγωνιστικά μαζί μας.
Και με τα συνθήματα των εκτελεσμένων ηρώων μας μας, σάς αποχαιρετούμε:
Ζήτω ο ελληνικός λαός!
Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.