Συνδικάτα εργατών - όχι των εργοδοτών! − Εργοδοτικοί μηχανισμοί και καλπονοθεία μοιρασμένη σε δυνάμεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ − Το ταξικό εργατικό κίνημα αποκαλύπτει, καταγγέλλει και οργανώνεται

Από τη συμβολική κατάληψη στα γραφεία της ΓΣΕργοδοτώνΕ τον Απρίλη του 2018

*

Του Γιώργου ΣΚΙΑΔΙΩΤΗ
Μέλος του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά

*

Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, ιδιαίτερα των νέων εργαζομένων, των μεταναστών, των γυναικών, όσων δουλεύουν με ελαστική απασχόληση και έχουν χαμηλές αμοιβές, είναι εκτός συνδικάτων, απέχουν από τη συλλογική, οργανωμένη πάλη για τα δικαιώματά τους.

Η εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης βρήκε το εργατικό κίνημα με ιστορικά χαμηλό βαθμό οργάνωσης της εργατικής τάξης, με κυρίαρχες στην ηγεσία της ΓΣΕΕ τις δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού!

Το πέρασμα της κρίσης

• επιδείνωσε τις εργασιακές σχέσεις,
• εκτίναξε το ποσοστό εργαζομένων που δουλεύουν με «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα,
• μείωσε παραπέρα τον βαθμό οργάνωσης,
• πρόσθεσε νέα εμπόδια στη συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα.

Το βασικό καθήκον της οργάνωσης της τάξης μας και της πάλης παραμένει ζητούμενο.

• Και μάλιστα, σε μια περίοδο που απαιτείται ορμητικό κίνημα διεκδίκησης, επανακατάκτησης δικαιωμάτων και κέρδισμα νέων με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, για να ανοίξει ο δρόμος και να συγκεντρωθούν δυνάμεις για συνολικότερες ανατροπές.

Το παρόν άρθρο όμως δεν γράφεται για να φωτίσει την πολύ σοβαρή αυτή πλευρά της λειτουργίας των συνδικάτων και της συμμετοχής των εργαζομένων, αλλά για να αναδείξει, να φωτίσει και να καταγγείλει μια άλλη γραμμή και πρακτική, που παραμορφώνει, νοθεύει, στρεβλώνει και συκοφαντεί το βασικό αυτό ζήτημα της λειτουργίας των συνδικάτων και της συμμετοχής των εργαζομένων σε αυτά.

Είναι η συντονισμένη επιχείρηση από την εργοδοσία και το κράτος να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τους συμμάχους τους, αυτήν τη γραφειοκρατική ελίτ που παριστάνει την ηγεσία της εργατικής τάξης στη ΓΣΕΕ.

Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο.

• Η Ιστορία του εργατικού κινήματος είναι γεμάτη από Μακρήδες, Θεοδώρους και Λικιαρδόπουλους, όμως απαιτείται αποκάλυψη των μέσων που χρησιμοποιούν, των νέων μεθόδων που εφευρίσκουν και αυτό να γίνει με μαζικούς όρους κάτω στους εργαζόμενους.

Μηχανισμοί που αναπαράγονται με την απροσχημάτιστη στήριξη της εργοδοσίας

Μπροστά στο επερχόμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ, αν δει κανείς τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών συνδικάτων στα οποία κυριαρχούν αυτές οι δυνάμεις, πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων, θα τρίβει τα μάτια του.

Παρουσιάζουν μια εικονική πραγματικότητα, με τεράστια αύξηση του βαθμού οργάνωσης των εργαζομένων και μαζικοποίηση Σωματείων σε περιοχές ιδιαίτερα χτυπημένες από την κρίση, όπως σε Βέροια, Κοζάνη, Πάτρα, Βόλο, Διδυμότειχο, Ναύπλιο, Εδεσσα, Εβρο, Κατερίνη, Εύβοια και κλάδους όπως Εμπόριο, Ναυτιλιακά, Τράπεζες, Μεταφορές...

Τους αντιπροσώπους αυτούς μοιράζονται οι συνδικαλιστικές δυνάμεις των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ομάδα Βασιλόπουλου), που αποτελούν και την ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Πρόκειται, δηλαδή, για εικόνα κατασκευασμένη στα γραφεία μεγάλων επιχειρήσεων (ναυτιλιακών, εμπορίου κ.ά.) με τη συνδρομή μεγαλοδικηγορικών γραφείων, υπουργείων και κρατικών υπηρεσιών και τη στήριξη από τα δικαστήρια. Ξεπερνά κάθε προηγούμενο των τελευταίων 30 ετών!

Σε σωματεία χωρίς δράση, χωρίς συλλογικές διαδικασίες, Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς παρουσία, χωρίς καν τυπική λειτουργία των Διοικητικών Συμβουλίων, όταν μάλιστα ο κλάδος τους «καίγεται» από τα προβλήματα των εργαζομένων, από το πουθενά εμφανίζονται μέσα σε λίγες ώρες χιλιάδες εργαζόμενοι να «συμμετέχουν» στις αρχαιρεσίες, να ψηφίζουν για ΔΣ και αντιπροσώπους, για δευτεροβάθμια όργανα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα και μάλιστα όταν οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνωρίζουν ούτε τα μέλη της διοίκησης, ούτε καν τη διεύθυνση του σωματείου τους!

Τέτοιες περιπτώσεις είναι, για παράδειγμα, αρκετά σωματεία στο Εμπόριο, με πρώτα τα σωματεία των σούπερ μάρκετ.

• Σε δύο μόνο από αυτά, στο σωματείο εργαζομένων στον «Σκλαβενίτη» και στο «κλαδικό» των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ έχουμε αύξηση σε 4.537 ψηφίσαντες από 2.840 και 6.236 από 5.151, αντίστοιχα!
• Το σωματείο των ναυτιλιακών υπαλλήλων πήγε στους 1.553 από 1.308 ψηφίσαντες!
• Στο σωματείο εργαζομένων στα ξενοδοχεία του Ανδρεάδη - επίτιμου προέδρου του ΣΕΤΕ - στη Χαλκιδική, που ιδρύθηκε σε μια νύχτα με παρέμβαση της εργοδοσίας, ψήφισαν 1.850! Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος...

Μάλιστα, σε πολλά από αυτά τα σωματεία οι διοικήσεις τους είναι τα ίδια τα στελέχη της εργοδοσίας. Σε άλλα οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι είναι οι ίδιοι εργοδότες, όπως η πιο γραφική πλέον φιγούρα του γνωστού Καραγεωργόπουλου, που τον έχουν και τον καμαρώνουν ως υπεύθυνο του γραφείου Τύπου της ΓΣΕΕ.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα χαρτιά τούς τα φτιάχνουν οι νομικοί των ίδιων των επιχειρήσεων ή φτιάχνουν άλλα, όπως τους βολεύουν.

Πρόκειται για μηχανισμούς που αναπαράγονται με τη στήριξη της εργοδοσίας, χωρίς πλέον να τηρούνται ούτε τα προσχήματα.

Απροκάλυπτη νοθεία με παράλληλη αξιοποίηση οικονομικών μηχανισμών

Κι όταν αυτό δεν αρκεί, έχουμε την πιο εξόφθαλμη και απροκάλυπτη νόθευση.

Με βάση τα στοιχεία των τριών προηγούμενων συνεδρίων της ΓΣΕΕ, κατά τη διάρκεια της κρίσης, ανάμεσα σε πολλά άλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα, έχουμε τις περιπτώσεις Εργατικών Κέντρων που από το πουθενά παρουσιάζουν αύξηση ψηφισάντων έως και διπλασιασμό!

Όπως τα Εργατικά Κέντρα:

• Αλμυρού με 1.523 ψηφίσαντες και αύξηση 725 ψηφισάντων! 
• Φαρσάλων με 1.541 ψηφίσαντες και αύξηση 527 ψηφισάντων! 
• Λακωνίας με 1.320 ψηφίσαντες και αύξηση 411 ψηφισάντων! 
• Ελασσόνας με 873 ψηφίσαντες και αύξηση 119 ψηφισάντων!
• Φλώρινας με 2.092 ψηφίσαντες και αύξηση 236 ψηφισάντων!
• Κατερίνης με 2.206 ψηφίσαντες και αύξηση 187 ψηφισάντων! 
• Καλαμάτας με 2.830 ψηφίσαντες και αύξηση 252 ψηφισάντων και πάει λέγοντας...

Όλη την περίοδο της κρίσης, τα ίδια αυτά Εργατικά Κέντρα δεν έχουν καταφέρει να κινητοποιήσουν λίγες δεκάδες εργαζομένων.

Από Εργατικά Κέντρα χωρίς καμία δράση, ούτε καν λειτουργία ΔΣ, έχουν έρθει αποτελέσματα σαν αυτά:

• Εργατικό Κέντρο Αλεξάνδρειας, πριν την κρίση 840 ψηφίσαντες, τώρα 1.547!
• Διδυμότειχο 627 ψηφίσαντες πριν, τώρα 1.644! Κιλκίς 527 ψηφίσαντες πριν και τώρα 1.802!

Το τραγικό, μαζί και το γελοίο είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις το ποσοστό συμμετοχής όχι μόνο εκτινάσσεται από το 17% - 20%, που είναι ο μέσος όρος, σε ποσοστά 90% και 100%, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις οι εμφανιζόμενοι ψηφίσαντες ξεπερνούν τους εργαζόμενους της περιοχής με βάση τα στοιχεία της «ΕΡΓΑΝΗΣ» (πληροφοριακό σύστημα του υπουργείου Εργασίας)!

Υπάρχουν και κωμικοτραγικά φαινόμενα, όπως το Σωματείο Ξύλου και Οικοδόμων στο χωριό της Φαρκαδόνας, που εμφανίζει να έχουν ψηφίσει 787 μέσα σε λίγες ώρες σε καφενείο του Μεγαλοχωρίου και έχει βγάλει 39 αντιπροσώπους για το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων!

Τα ίδια και σε Ομοσπονδίες, όπως στην Ομοσπονδία Χειριστών, των Σεκιούριτι, των Ασφαλιστικών Υπαλλήλων, του Υπαλληλικού Προσωπικού Αυτοκινήτων Ελλάδας κ.λπ., όπου εμφανίζεται να αυξάνεται η συμμετοχή, να ψηφίζουν διπλάσιοι από προηγούμενα συνέδρια.

­­­­Τα προηγούμενα χρόνια με φαινόμενα οικονομικών σκανδάλων που βγήκαν στη δημοσιότητα σε Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες (Λαμία, Κοζάνη, Χανιά κ.λπ.), αποκαλύφθηκε ολόκληρος μηχανισμός με τα τοπικά ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και τη διαχείριση προγραμμάτων.

Αποκαλύφθηκε η συστηματική προσπάθεια, τα Εργατικά Κέντρα να μετατραπούν σε επιχειρήσεις διαχείρισης προγραμμάτων κατάρτισης και ανεργίας.

• ­­­­­Μέσα από χρηματοδοτήσεις του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ «επιδοτούν» εργαζόμενους και τους προωθούν στην αγορά εργασίας, ως φθηνό «ευέλικτο» εργατικό δυναμικό.
• Οι συμμετέχοντες σε αυτά βρίσκονταν να είναι «ψηφίσαντες» σε διάφορα σωματεία.
• Αν δεν υπήρχαν, έστηναν ένα σωματείο, κυρίως Ιδιωτικών Υπαλλήλων, σε ένα βράδυ.
• Υπήρξαν ακραία εκφυλιστικά φαινόμενα όπως αυτό του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας, όπου για να απαλλαγούν από χρέη άνω του 1 εκατ. ευρώ, διέλυσαν το Εργατικό Κέντρο, για να αλλάξουν ΑΦΜ, όπως ακριβώς οι ποδοσφαιρικές ΠΑΕ!

Στο πλαίσιο όλης αυτής της επιχείρησης νόθευσης, καθόλου τυχαία δεν είναι και τα κρούσματα αστυνομικής παρουσίας με ΜΑΤ, «Συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας και απροκάλυπτη παρουσία των δυνάμεων καταστολής στα συνέδρια των Εργατικών Κέντρων!

Μοιρασιά της νοθείας και κοινή δράση απέναντι στο ταξικό εργατικό κίνημα

Το άλλο μεγάλο ζήτημα όπου φαίνεται να γίνονται θεαματικά βήματα είναι στη μοιρασιά της νόθευσης των συσχετισμών και στην κοινή δράση των εν λόγω δυνάμεων.

Στην πλειοψηφία πλέον των οργανώσεων, οι δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνουν σε ενιαία ψηφοδέλτια!

Ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις μόνο σε δευτεροβάθμιο επίπεδο είναι των Εργατικών Κέντρων Βέροιας, Καρδίτσας, Εύβοιας, Φλώρινας, Κατερίνης, Ρόδου, Καστοριάς, Αγρινίου, Αρτας, Πύργου, Ναυπάκτου, Δράμας, Αρκαδίας.

Ακόμα κι εκεί που κατεβαίνουν σε ξεχωριστά ψηφοδέλτια ενώνονται και συγκροτούν κοινά προεδρεία, αποκλείοντας τους εκλεγμένους με τους συνδυασμούς που στηρίζει το ΠΑΜΕ, ακόμα κι εκεί όπου είναι δεύτερη δύναμη!

Ρητορικό, επίσης, το ερώτημα: Αυτά τα ενιαία ψηφοδέλτια συγκροτούνται για να ενώσουν δυνάμεις ενάντια σε ποιους; Στην εργοδοσία και το αστικό κράτος;

Είναι καθαρό ότι ενώνουν δυνάμεις ενάντια στο ΠΑΜΕ, εξασφαλίζουν ενιαία αντικομμουνιστική στάση, υλοποιούν νέες δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει από τα αφεντικά. Τα τελευταία μάλιστα γεγονότα δείχνουν ότι η στάση αυτή αποχτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά, πάει να γενικευτεί:

Ήδη έχουμε τα παραδείγματα αυτής τους της τακτικής σε συνδικαλιστικές οργανώσεις όπως η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος - Ακροάματος, τα Εργατικά Κέντρα Θεσσαλονίκης, Ηρακλείου και Βόλου.

Αντίστοιχα, λίγο πριν φύγει ο χρόνος, το προεδρείο της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ) επιχείρησε στα κρυφά, χωρίς συνεδρίαση της διοίκησης, να αποκλείσει τον εκπρόσωπο των εργαζομένων στο ΔΣ του ΟΑΕΔ που αναλογεί στη ΔΑΣ!

Βασικό στοιχείο της ανασύνταξης η αλλαγή των συσχετισμών

Το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε φάση αναπαραγωγής και ενίσχυσης των μηχανισμών νόθευσης και αλλοίωσης των πραγματικών συσχετισμών, κυρίως όμως μπροστά σε ένταση των προσπαθειών ιδεολογικής και πολιτικής ενσωμάτωσης των εργαζομένων, συνδέεται με την ανάγκη του αστικού κράτους και του κεφαλαίου να συνεχίσουν αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική με τους λιγότερους για αυτούς κραδασμούς.

• Πώς αλλιώς το επόμενο διάστημα θα έχουν πρωτοβάθμιες, δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις που να μην ζητάνε αυξήσεις ή αν το κάνουν να γίνεται με κριτήριο τις «αντοχές» των επιχειρήσεων και την ανταγωνιστικότητα;
• Πώς αλλιώς θα έχουν στα χέρια τους συνδικάτα, όπως η Ομοσπονδία Μετάλλου, που ζητούν μείωση της τιμής του ρεύματος, της εφορίας και κίνητρα στους εργοδότες για επενδύσεις, ενώ χρεώνουν στους εργαζόμενους το κλείσιμο επιχειρήσεων;
• Πώς αλλιώς θα έχουν συνδικάτα που θα ζητάνε, ακριβώς όπως και ο ΣΕΒ, μείωση του «ασφαλιστικού κόστους» για τους εργοδότες και επαγγελματικά ταμεία Ασφάλισης, δηλαδή κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης;

Πρέπει να αποκαλυφθεί, να καταγγελθεί!

Βασικό στοιχείο της ανασύνταξης είναι η αλλαγή των συσχετισμών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η διεύρυνση του ΠΑΜΕ με νέες δυνάμεις, σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, Επιτροπές Αγώνα, αγωνιστές συνδικαλιστές. 


Αυτός είναι ο μόνος δρόμος, δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για άλλες αυταπάτες.

Φυσικά, αυτό δεν θα γίνει χωρίς μεγάλες ταξικές συγκρούσεις στους χώρους δουλειάς, χωρίς την άνοδο των αγώνων και την πολιτικοποίησή τους, χωρίς άνοδο της αληθινά ριζοσπαστικής, της αντικαπιταλιστικής γραμμής πάλης.

Είναι όμως τεράστιας σημασίας

• η μη ανοχή σε φαινόμενα όπως τα παραπάνω,
• η εκπαίδευση νέων αγωνιστών συνδικαλιστών στην αντιμετώπιση των πολύμορφων μηχανισμών της εργοδοσίας μέσα στις ίδιες τις εργατικές οργανώσεις.

Και ιστορικά οι προσπάθειες ανασύνταξης, ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος χαρακτηρίζονταν από μεγάλες μάχες, για να απαλλαγούν οι οργανώσεις της εργατικής τάξης από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της εργοδοσίας και του κράτους.

• Τα 100 χρόνια Ιστορίας του Κόμματός μας περικλείουν πολλές τέτοιες διδακτικές μάχες.

Και η χρονιά που πέρασε συγκέντρωσε πείρα από την αντιμετώπιση του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, διδάσκοντας ότι αναντικατάστατη, καθαρή λύση μπορεί να δώσει μόνο η δύναμη των μαζών, που οργανωμένα και συνειδητά επιβάλλουν το δίκιο τους!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 5-6/1/2019