ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ
Με μεγάλο ενδιαφέρον και μαζικότητα η συζήτηση για «Ζωή χωρίς εκμετάλλευση στην εποχή της "ψηφιακής οικονομίας"» (VIDEO - ΦΩΤΟ)
Παρασκευή 20/09/2019 - 21:59 - Ενημέρωση: Παρασκευή 20/09/2019 - 23:26
«Ζωή χωρίς εκμετάλλευση, στην εποχή της "ψηφιακής οικονομίας"», στο θέμα αυτό ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση που «φιλοξένησε» το απόγευμα της Παρασκευής, η Λαϊκή Σκηνή του Φεστιβάλ, με ομιλητές τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και την Κωνσταντίνα Τσιουπρά, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.
Η συζήτηση, που ξεδιπλώθηκε μέσα από ερωτήματα που τέθηκαν και τις απαντήσεις που δόθηκαν, προσέγγισε τη λεγόμενη «4η βιομηχανική επανάσταση», την «ψηφιακή οικονομία», με άλλα λόγια τις επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις της εποχής μας και τις εφαρμογές τους, με εργαλείο τον μαρξισμό, αποκαλύπτοντας τις αντιθέσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής τις οποίες οξύνουν, τα νέα προβλήματα που τις συνοδεύουν, αλλά κυρίως τις δυνατότητες που δημιουργούν και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες μπορούν να γίνουν πράξη. Σύντομη παρέμβαση έκανε μετά τις ομιλίες ο Δημήτρης Πατέλης, καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, μιλώντας για το επαναστατικό δυναμικό που περικλείει η επιστήμη και η ανάπτυξη της.
Ο δρόμος του σοσιαλισμού, της κοινωνικής απελευθέρωσης, μπορεί να αξιοποιήσει τη νέα τεχνολογία για την ικανοποίηση των αναγκών μας
Αρχικά, η σ. Κωνσταντίνα Τσιουπρά αναφέρθηκε στα επιτεύγματα και στις αλλαγές που έχουν κωδικοποιηθεί ως «4η Βιομηχανική Επανάσταση» και έθεσε ως θέματα για συζήτηση τις δυνατότητες του σύγχρονου καπιταλισμού να δίνει ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, καθώς και το ζήτημα της τεχνοφοβικής στάσης ή αντίστροφα των αυταπατών που αναπτύσσονται σε ένα μέρος της κοινωνίας:
Σχολιάζοντας, ο σ. Μάκης Παπαδόπουλος ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Αρκετοί αντιλαμβανόμαστε εμπειρικά, ακόμα και αν δεν έχουμε ασχοληθεί με την ψηφιακή οικονομία, ότι ενώ έχουν αυξηθεί οι τεχνολογικές δυνατότητες για να διασφαλίσουμε την ευημερία της κοινωνίας, υπάρχουν μεγάλα εμπόδια για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας.
Βλέπουμε στην τηλεόραση διαφημίσεις για το «έξυπνο σπίτι», όπου κάποιος μπορεί να ανοίξει το κλιματιστικό και το πλυντήριο με το κινητό του, ενώ γυρίζει από τη δουλειά του, αλλά την ίδια ώρα υπάρχουν νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε το λογαριασμό της ΔΕΗ για το φως, και φυσικά δεν μπορούν να αγοράσουν αυτό το ακριβό πακέτο υπηρεσιών.
Εύκολα, σε μια κοινωνία που αλλάζει γρήγορα, μπορούν να γεννηθούν αβάσιμες προσδοκίες και αυταπάτες ότι η νέα τεχνολογία θα οδηγήσει αυτόματα σε έναν καλύτερο κόσμο, της κοινωνικής ευημερίας, είτε αντίστροφα να υπάρξει δαιμονοποίηση της τεχνολογίας, ως του μεγάλου ενόχου για τα δεινά που ζούμε, την αύξηση της ανεργίας, της καταστολής, της φτώχειας.
Δεν είναι εξάλλου ιστορικά η πρώτη φορά. Συνέβη και στις παλιότερες βιομηχανικές και τεχνολογικές επαναστάσεις και αλλαγές. Θυμηθείτε τους Λουδίτες, που σκέφτονταν να καταστρέψουν τις μηχανές για να μη χαθούν θέσεις εργασίας.
Για να αποφύγουμε την παραπλανητική σκέψη τόσο της τεχνοφοβίας όσο και της ουτοπικής ντετερμινιστικής προσδοκίας για τα αυτόματα κοινωνικά οφέλη που τάχα θα φέρει η νέα τεχνολογία, πρέπει να προσδιορίσουμε θεωρητικά, επιστημονικά, ιστορικά, ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος που ακυρώνει τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν δημιουργήσει οι εργαζόμενοι, οι εργάτες για να υπάρξει κοινωνική ευημερία.
Γι' αυτό και είναι αναντικατάστατη η μελέτη και η δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού - λενινισμού στις σημερινές συνθήκες.
Σήμερα, στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, το κεφάλαιο αποφασίζει τι, πότε, πού και πώς θα παραχθεί, ποιες είναι οι προτεραιότητες της επιστημονικής έρευνας, ποιο το περιεχόμενο της Εκπαίδευσης.
Σήμερα ζούμε στη ζούγκλα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Το ότι νέες τεχνολογικές δυνατότητες βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου ευθύνεται για τα βάσανά μας, και όχι η ίδια η τεχνολογική εξέλιξη.
Δεν είναι μοιραίο τα drones να αξιοποιούνται για πολεμικούς σκοπούς, για να πλήττουν οι ΗΠΑ εύκολα, για παράδειγμα, μακρινούς στόχους στη Μέση Ανατολή. Θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πολύ περισσότερο για πρόληψη και προστασία από μεγάλες φυσικές καταστροφές και βιομηχανικά ατυχήματα.
Όμως ταυτόχρονα έχουμε τον παρασιτισμό και τη σχετική στασιμότητα, σε σύγκριση με τις δυνατότητες των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής να αξιοποιήσουν την τεχνολογία για να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές ανάγκες. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τις πατέντες περιορισμού της διάχυσης της τεχνολογίας, που κατέχουν τα μονοπώλια.
Γενικότερα η τεχνολογική εξέλιξη οξύνει τις αντιφάσεις του καπιταλισμού. Όσο αυξάνεται η αναλογία των σύγχρονων μέσων παραγωγής σε σχέση με την εργατική δύναμη στη διαδικασία παραγωγής τόσο ενισχύεται η τάση πτώσης του ποσοστού κέρδους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πηγή του καπιταλιστικού κέρδους, της υπεραξίας, είναι η εκμετάλλευση της ζωντανής εργατικής δύναμης και όχι τα ρομπότ. Είναι ο απλήρωτος χρόνος του εργάτη που κλέβει και ιδιοποιείται ο καπιταλιστής.
Σήμερα βλέπουμε ένα μεγάλο μέρος του κεφαλαίου να λιμνάζει, να υπερσυσσωρεύεται, να μη βρίσκει διεξόδους να επενδυθεί με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία της επιβράδυνσης της διεθνούς οικονομίας και του κινδύνου μιας νέας διεθνούς κρίσης.
Φυσικά, η αστική πολιτική δεν παρακολουθεί παθητικά αυτήν την τάση. Παρεμβαίνει πολύμορφα για να την αναχαιτίσει, αξιοποιεί και τη νέα τεχνολογία για να αυξήσει το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης».
Η απελευθερωτική δύναμη του σοσιαλισμού
Στη συνέχεια, η σ. Τσιουπρά επισήμανε τον προβληματισμό που υπάρχει σήμερα, μετά τις ανατροπές του 20ού αιώνα, για τις δυνατότητες του σοσιαλισμού να αναπτύξει τις παραγωγικές δυνάμεις.
O σ. Παπαδόπουλος ανέφερε:
«Ο σοσιαλισμός μπορεί να απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας γιατί αλλάζει ριζικά το σκοπό της παραγωγής, γιατί θέτει ως γνώμονα της ανάπτυξης τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.
Το δικό μας σχέδιο της κοινωνικοποίησης, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, απελευθερώνει την κύρια παραγωγική δύναμη, τον εργαζόμενο άνθρωπο, από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, της εκμετάλλευσης.
Στο σοσιαλισμό οι εργάτες, οι εργαζόμενοι θα παίζουν ενεργό ρόλο στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων. Θα πρωταγωνιστούν μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις τους σε κάθε παραγωγική μονάδα, κάθε τόπο δουλειάς και μόρφωσης.
Μέσα σ' αυτή την ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, όπου η οικονομία θα έχει απαλλαγεί από τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους, μπορεί να υπάρξει κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή που να διασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία.
Αυτές οι θεωρητικές θέσεις έχουν επιβεβαιωθεί από την ιστορική πείρα του 20ού αιώνα. Οι πρώτες δεκαετίες της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση απέδειξαν τη δυνατότητα να τεθεί κάτω από συνειδητό, σχεδιασμένο κοινωνικό έλεγχο η διαδικασία παραγωγής».
Στη συνέχεια ο ομιλητής αναφέρθηκε στις αιτίες των ανατροπών του 20ού αιώνα και πρόσθεσε:
«Σήμερα ξέρουμε ότι η απάντηση στα νέα προβλήματα που θα γεννά η σοσιαλιστική οικοδόμηση δεν είναι η επιστροφή στις λύσεις της αγοράς, αλλά η επέκταση και πλήρης επικράτηση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής στην οικονομία, η επιστημονική αναβάθμιση και η συνεχής προσαρμογή του κεντρικού σχεδιασμού στις νέες απαιτήσεις που θέτει το νέο επίπεδο ανάπτυξης της κοινωνικής παραγωγής.
Διδαγμένοι από την ιστορική πείρα, αποκτάμε νέα επαναστατική ορμή, βαδίζουμε με επαναστατική αισιοδοξία για να εξαλείψουμε το καρκίνωμα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, να καταργήσουμε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η επαναστατική αισιοδοξία μας βασίζεται και στις νέες μεγάλες αντικειμενικές δυνατότητες που γεννούν η σύγχρονη εποχή της ψηφιακής οικονομίας και η "4η Βιομηχανική Επανάσταση" για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.
Αξίζει να δούμε πόσοι τεχνικοί και επιστημονικοί περιορισμοί που υπήρχαν στη Ρωσία του 1917 και στη Σοβιετική Ένωση του 1950, για την επιτυχία του κεντρικού σχεδιασμού και το βάθεμα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, δεν υπάρχουν σήμερα.
Σκεφτείτε τις δυνατότητες που δίνει η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας για να αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος και να ενισχυθεί το δημιουργικό περιεχόμενο της εργασίας, για τους εργαζόμενους που αποτελούν την κύρια παραγωγή δύναμη κάθε εποχής.
Εδώ θα πρέπει επίσης να συνυπολογίσουμε τη στρατιά των μισθωτών επιστημόνων που αντικειμενικά ανήκουν ή προσεγγίζουν τη σύγχρονη εργατική τάξη, στρατιά η οποία δεν υπήρχε τον Οκτώβρη του '17.
Σκεφτείτε τις νέες δυνατότητες για τον επιστημονικό σχεδιασμό, να λαμβάνει γρήγορες και βέλτιστες αποφάσεις σε σύνθετα προβλήματα, αξιοποιώντας τις σύγχρονες δυνατότητες για γρήγορη συλλογή και εντατική επεξεργασία μεγάλου όγκου δεδομένων και πληροφοριών που αφορούν το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας.
Σκεφτείτε τις νέες τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες για να διασφαλίσουμε όχι μόνο την επάρκεια αλλά και τη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων, τις νέες δυνατότητες για γρήγορη βελτίωση και έλεγχο της παραγωγής, τις νέες δυνατότητες για την πρόληψη και την αντιμετώπιση ατυχημάτων μεγάλης έκτασης, που αποτελούν κίνδυνο για χιλιάδες κατοίκους.
Μια ακόμα πλευρά αφορά τις νέες δυνατότητες διεπιστημονικής έρευνας, που θα έχει απαλλαγεί από τα δεσμά του ανταγωνισμού της αγοράς, από το σκοπό διασφάλισης του καπιταλιστικού κέρδους. Τις δυνατότητες της διεπιστημονικής έρευνας να προβλέψει έγκαιρα και εύστοχα μελλοντικές κοινωνικές ανάγκες και να προσδιορίσει προτεραιότητες για την οικονομία.
Ας σκεφτούμε επίσης μέσα στο πλαίσιο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης την ώθηση που μπορεί να δώσει η δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού στη σύγχρονη έρευνα και γενικότερα στη διαδικασία της γνώσης.
Η συντριπτική υπεροχή του σοσιαλισμού συγκριτικά με τον καπιταλισμό αναδεικνύεται επίσης στις συνεκτικές απαντήσεις προς όφελος του λαού τις οποίες μπορεί να δώσει για όλα τα μεγάλα προβλήματα που γεννά η νέα εποχή της "4ης Βιομηχανικής Επανάστασης".
Ο σοσιαλισμός μπορεί να ανταποκριθεί στις αναγκαίες αλλαγές στο περιεχόμενο της εργασίας, στις αναγκαίες μετακινήσεις εργαζομένων σε νέα καθήκοντα και αντικείμενα εργασίας, σε νέους κλάδους, χωρίς αυτοί να κινδυνεύουν και να ζουν με το φόβο να μείνουν άνεργοι, ανασφάλιστοι, χωρίς ιατρική περίθαλψη, όπως στον καπιταλισμό.
Στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας ο κεντρικός σχεδιασμός, σε αντίθεση με τη ζούγκλα της αγοράς, μπορεί να διαμορφώνει και να αλλάζει επιστημονικά - σχεδιασμένα την κατανομή του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού και των μέσων παραγωγής σε όλη τη χώρα, σε κάθε περιοχή, σε κάθε κλάδο.
Ο σοσιαλισμός μπορεί να διασφαλίσει την αναγκαία διαρκή εξειδίκευση και επανεκπαίδευση, την αναβάθμιση των γνώσεων και των εργασιακών ικανοτήτων των εργαζομένων. Μπορεί να ξεκλειδώσει, να απελευθερώσει τις δημιουργικές τους ικανότητες, γιατί τους φέρνει συλλογικά στο προσκήνιο της ιστορικής εξέλιξης για την κοινωνική απελευθέρωση. Μπορεί να αξιοποιήσει τη δύναμη της συλλογικής προσπάθειας, την ώθηση της σοσιαλιστικής άμιλλας».
Η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική για την ψηφιακή οικονομία
Για την κυβερνητική πολιτική, ο σ. Παπαδόπουλος ανέφερε:
«Η κυβέρνηση προβάλλει την πολιτική της ως αναγκαία για να μη χάσει η Ελλάδα το "τρένο" της νέας τεχνολογικής επανάστασης. Δηλώνει ότι η πολιτική της είναι αυτονόητη, διότι με τις ίδιες κατευθύνσεις πορεύονται όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Υποστηρίζει ότι η αναπτυξιακή της πολιτική είναι ωφέλιμη για όλους, δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο, δεν έχει ταξικό χαρακτήρα.
Τι αξιοποιεί επικοινωνιακά η κυβέρνηση;
Αξιοποιεί τη σημαντική καθυστέρηση εκσυγχρονισμού των κρατικών υπηρεσιών που πράγματι ταλαιπωρεί τα λαϊκά στρώματα. Σκεφτείτε με τη γέννηση ενός παιδιού τον κύκλο που πρέπει να κάνει ένας γονιός για να το δηλώσει στο ληξιαρχείο, στο δήμο, στο ταμείο ασφάλισης. Όταν λοιπόν κάποιος ακούει ότι θα ενσωματωθούν πολλές υπηρεσίες σε μια ενιαία ψηφιακή πύλη, το gov.gr, και θα είναι προσβάσιμες μέσω υπολογιστή και κινητού, εύκολα μπορεί να επαναπαυτεί, να πιστέψει στο μύθο της "ανάπτυξης για όλους".
Μπορούμε και πρέπει να αποκαλύψουμε την απατηλή αστική προπαγάνδα ότι έρχεται η "ανάπτυξη για όλους". Γι' αυτό απαιτείται να ξεδιπλώσουμε πλατιά ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση, που να αποκαλύπτει ότι η πολιτική ψηφιακού εκσυγχρονισμού που προτείνει η κυβέρνηση δεν είναι ταξικά ουδέτερη, ωφελεί τους ισχυρούς ομίλους.
Πίσω από τις διακηρύξεις της ΝΔ για "ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους", κρύβεται ο στόχος να αξιοποιηθούν οι νέες τεχνολογικές δυνατότητες για να εφαρμοστεί πιο αποτελεσματικά και πιο επιτελικά από το κράτος η στρατηγική του κεφαλαίου σε βάρος του λαού. Ο Μητσοτάκης προβάλλει επικοινωνιακά τον αυτονόητο περιορισμό της άχρηστης γραφειοκρατίας, αλλά κρύβει τους βασικούς ταξικούς στόχους του "ψηφιακού εκσυγχρονισμού" του κράτους.
Στο χώρο της Υγείας, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση έχει κύριο στόχο τη μείωση της σχετικής κρατικής δαπάνης, με επιβάρυνση της λαϊκής οικογένειας, δηλαδή με την αύξηση της λεγόμενης ιδιωτικής δαπάνης.
Στο χώρο της Δικαιοσύνης, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί έχουν στόχο να μειώσουν τη δυνατότητα άμεσης αντίδρασης του λαϊκού κινήματος για την παρεμπόδισή τους.
Το ενιαίο ηλεκτρονικό σύστημα αδειοδότησης επιχειρήσεων θα αξιοποιηθεί μέσα στο σημερινό πλαίσιο νέων εκπτώσεων στους όρους αδειοδότησης και λειτουργίας σε σχέση με την προστασία των κατοίκων, των εργαζομένων και του περιβάλλοντος για να διευκολυνθούν οι επενδύσεις.
Γενικότερα, πίσω από τις διακηρύξεις για το "ψηφιακό άλμα" της πατρίδας μας κρύβεται η νέα πολύμορφη κρατική ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, με φορολογικές απαλλαγές για την εφαρμοσμένη έρευνα R&D, με μειωμένη φορολογία για έσοδα των επιχειρήσεων από πνευματική ιδιοκτησία.
Αντίστοιχα, οι διακηρύξεις για διευκόλυνση της προσαρμογής του εργαζόμενου στις νέες συνθήκες της αγοράς εργασίας μεταφράζονται στην απαίτηση του ΣΕΒ να προσαρμόζεται ο εργαζόμενος "στις απαιτήσεις της επιχείρησης, του κάθε πελάτη και γενικότερα της αγοράς". Ο ΣΕΒ θέλει να μας πείσει ότι η "ευέλικτη" εργασία, η εντατικοποίηση, τα ωράρια - "λάστιχο", η κατάργηση κάθε δικαιώματος σταθερής απασχόλησης, είναι τέκνα της νέας τεχνολογίας και όχι της αξιοποίησής της από τους μονοπωλιακούς ομίλους.
Μας καλεί να δεχτούμε ως φυσικό φαινόμενο ότι οι προσφερόμενες νέες θέσεις εργασίας δεν θα είναι απλώς προσωρινές και σύντομης διάρκειας, αλλά θα κατανέμεται μία θέση σε 2 και 3 εργαζόμενους.
Η γενική τάση σε όλους τους κλάδους είναι η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και η συμπίεση του μέσου μισθού, η αφαίρεση εργατικών δικαιωμάτων, για να συγκρατηθεί η τάση πτώσης του ποσοστού κέρδους των μονοπωλιακών ομίλων. Γι' αυτό αυξάνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια.
Γι' αυτό η άρχουσα τάξη αξιοποιεί τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες για το παραπέρα χτύπημα του εργατικού κινήματος. Με τον νέο συνδικαλιστικό νόμο η ΝΔ προβάλλει την απαίτηση να διασφαλίζεται με ηλεκτρονική ψηφοφορία ότι συμφωνεί το 50%+1 των εργαζομένων για να προκηρυχθεί απεργία. Θέλει να υπονομεύσει τις Γενικές Συνελεύσεις, τη δύναμη της συλλογικής απόφασης, που αποτελεί την καρδιά της λειτουργίας των σωματείων. Μας λέει ότι "δεν μπορούν οι λίγοι να αποφασίζουν για τους πολλούς". Και ποιος τα λέει αυτά; Ο Μητσοτάκης, που κυβερνά αυτοδύναμος έχοντας πάρει το 40% όχι του συνόλου, αλλά του 57% των εγγεγραμμένων, δηλαδή λιγότερο από 25%.
Δεν κινδυνεύουμε από τον ψηφιακό μετασχηματισμό, αλλά από την καπιταλιστική αξιοποίησή του. Γι' αυτό και βγαίνουμε αποφασιστικά στο προσκήνιο, για να φωτίσουμε ότι η κυβερνητική πολιτική δεν είναι αυτονόητη, ούτε ωφέλιμη για όλους. Για να φωτίσουμε ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι μονόδρομος μόνο για το κεφάλαιο. Ότι υπάρχει ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος, που μπορεί να αξιοποιήσει και να αναπτύξει τη νέα τεχνολογία για την ικανοποίηση των αναγκών μας. Είναι ο δρόμος του σοσιαλισμού, της κοινωνικής απελευθέρωσης, γιατί πραγματική ελευθερία μπορεί να υπάρξει μόνο σε μια κοινωνία ελεύθερη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».
Κ. Τσιουπρά: Πρέπει όλοι να ζούμε με τα πολλά γι' αυτό το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός
Στην παρέμβασή της η Κωνσταντίνα Τσιουπρά σημείωσε:
«Οι νέοι κομμουνιστές και οι νέες κομμουνίστριες δεν φοβόμαστε τη νέα τεχνολογία, όπως προσπαθεί να περάσει το σύστημα. Ίσα ίσα, την θέλουμε για να την αξιοποιήσουμε προς όφελος της δικιάς μας ζωής και μέλλοντος! Για να έχουμε ελεύθερο χρόνο, για να μπορούμε να τον αξιοποιήσουμε, για να εργαζόμαστε με αξιοπρεπές ωράριο και με καλές συνθήκες εργασίας, για να απολαμβάνουμε ανώτατου επιπέδου μόρφωση.
Το καπιταλιστικό σύστημα, όμως, προσπαθεί με κάθε τρόπο να εξασφαλίσει την ισχύ του, η αστική τάξη να διατηρήσει την εξουσία στα χέρια της.
Αξιοποιεί όλους τους μηχανισμούς και τρόπους προκειμένου να εμποδίσει τη νέα γενιά -και όχι μόνο- να οργανώσει την αντεπίθεση, τον αγώνα για την ανατροπή αυτού του συστήματος.
Το ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι αυτό το σύστημα είναι αιώνιο, ότι ο κομμουνισμός είναι κάτι οπισθοδρομικό, ότι ο σοσιαλισμός απέτυχε και ότι είναι ένα καθεστώς αντιδημοκρατικό και ανελεύθερο, είναι μερικές από τις αντιλήψεις που βοηθάνε σε αυτήν την κατεύθυνση.
Αυτά για να είναι πιο πειστικά συνδέονται με τη διαστρέβλωση της ιστορίας.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ "ποντάρουν" πολλά σε προγράμματα διαμόρφωσης της συνείδησης των νέων... Αποκαλυπτική είναι η στάση και του Ευρωκοινοβουλίου, που δεν δίστασε να εγκρίνει ψήφισμα στο οποίο ταύτιζε το ναζισμό με τον κομμουνισμό, ισχυριζόταν ότι η ΕΣΣΔ αποτελούσε πιστό σύμμαχο της ναζιστικής Γερμανίας!
Οι νέοι και οι νέες πρέπει και μπορούν με κριτικό, ταξικό τρόπο να αντιμετωπίζουν όλα αυτά που ακούνε και διαβάζουνε.
Η προσπάθεια για να κατακτήσουμε τη γνώση, να μάθουμε την αλήθεια, το τι κρύβεται πίσω από αυτά που γράφονται σε σχολικά και επιστημονικά συγγράμματα, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για να μπορέσουμε να δυναμώσουμε τον αγώνα μας για την άλλη κοινωνία. Σε αυτήν την κατεύθυνση συμβάλλει και η νέα έκδοση της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΝΕ "Αντεπίθεση. Για την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, τον Σοσιαλισμό".
Απέναντι στον αντικομμουνισμό και τον αντισοβιετισμό δεν πρέπει να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Αποκαλύπτουμε την αλήθεια, δεν αφήνουμε να πέσει τίποτα κάτω από όλα αυτά που μπορεί να ακούμε στα μαθήματα, ή να προβάλλονται από άλλες δυνάμεις.
Η διεκδίκηση ολοκληρωμένης μόρφωσης σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης είναι μάχη για να κατακτήσουμε περισσότερες συνειδήσεις στο δρόμο της σύγκρουσης και της ανυπακοής. Είναι μάχη για να μη μένει η νεολαία με σταυρωμένα τα χέρια. Γι' αυτό και η μάχη αυτή είναι μάχη πολιτική.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να ισχυροποιηθεί ο αγώνας για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος! Να δυναμώσει ο αγώνας για τη διεκδίκηση όλων των σύγχρονων αναγκών με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, απέναντι στην κυβέρνηση, στα υπόλοιπα αστικά κόμματα, στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, συνολικά στο αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του.
Είναι σημαντικό σε κάθε χώρο νεολαίας να ανοίξει πλατιά η συζήτηση, να καλλιεργήσουμε εμείς τον προβληματισμό, για το τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει σήμερα! Οι νέοι κομμουνιστές, όσοι δεν συμβιβάζονται με τη σημερινή άσχημη κατάσταση, να πρωτοστατήσουμε στην οργάνωση του αγώνα σε κάθε χώρο, στην οργάνωση της διεκδίκησης για κάθε ζήτημα που απασχολεί τη νεολαία. Να πρωτοστατήσουμε ώστε να σπάσει ο συμβιβασμός με τα λίγα!
Γιατί η εποχή στην οποία ζούμε είναι η εποχή που πρέπει όλοι να ζούμε με τα πολλά! Γι' αυτό και το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.