Μάκης Παπαδόπουλος: Ο λαός έχει τη δύναμη και θα αποδείξει ότι η δικτατορία του κεφαλαίου δεν αποτελεί τον τερματικό σταθμό της Ιστορίας

Ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου σε εκδήλωση του ΤΕΕ για τη συνταγματική αναθεώρηση

Στην εκδήλωση του ΤΕΕ, με θέμα «Συνταγματική Αναθεώρηση και Βιώσιμη Ανάπτυξη», μίλησε εκ μέρους του ΚΚΕ ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος. 

Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Μάκης Παπαδόπουλος ανέφερε:

«Βλέποντας το θέμα της σημερινής εκδήλωσης ένας νέος απόφοιτος του Πολυτεχνείου που ψάχνει για δουλειά, ένας συνάδελφος που έφυγε ήδη αναγκαστικά στο εξωτερικό, ένας μισθωτός μηχανικός με μπλοκάκι που δουλεύει χωρίς ωράριο και κατοχυρωμένα δικαιώματα, δίκαια θα μας ρωτούσε σε ποια ανάπτυξη αναφερόμαστε.

Με άλλα λόγια: Ανάπτυξη για ποιον;

Θέτουμε από την αρχή αυτό το ερώτημα γιατί οι γενικόλογες διακηρύξεις για μία ανάπτυξη που θα σέβεται το περιβάλλον, την πολιτιστική κληρονομία και τις ανάγκες των μελλοντικών γενιών, δεν επιτρέπεται να συσκοτίσουν το γεγονός ότι πρόκειται για την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Πρόκειται για έναν δρόμο ανάπτυξης που θυσιάζει κοινωνικές ανάγκες, για να ανακάμψει και να αυξηθεί το καπιταλιστικό κέρδος».

Στη συνέχεια, επεσήμανε ότι:
«μια σειρά από παλαιότερες γενικόλογες προοδευτικές συνταγματικές διακηρύξεις έχουν σήμερα ήδη καταντήσει ένα "άδειο πουκάμισο" και συχνά υπονομεύονται στη συνέχεια από εξειδικευμένους αντιδραστικούς νόμους. Στο Σύνταγμα υπάρχει αναφορά στην προστασία του περιβάλλοντος. Στην πραγματικότητα, ο λαός πνίγεται στη Μάνδρα και καίγεται στο Μάτι, ο Σαρωνικός γίνεται βούρκος, η Θεσσαλονίκη μένει πέντε μέρες χωρίς νερό. Στην πραγματική ζωή δεν αποτελούν κρατική προτεραιότητα η πρόληψη, η εκπαίδευση, η ενημέρωση των κατοίκων, οι αναγκαίες υποδομές για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. Προτεραιότητα της κυβέρνησης, με γνώμονα τα κέρδη των ομίλων, αποτελούν η εμπορευματοποίηση της γης, του αιγιαλού, των δασικών εκτάσεων, οι επενδύσεις που φέρνουν τα καζίνο στο Ελληνικό».

Αναφερόμενος στη θέση του ΚΚΕ είπε:

«Σήμερα στην εποχή της λεγόμενης "4ης Βιομηχανικής Επανάστασης", υπάρχουν όλες οι τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες, ώστε η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας να αξιοποιηθεί προς όφελος της κοινωνικής ευημερίας. Αρκεί να υπάρξει ριζική αλλαγή πορείας, να πάρει ο λαός στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας και το τιμόνι της εξουσίας, για να υπάρξει κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της παραγωγής με γνώμονα το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας» και πρόσθεσε:

«Δεν έχουμε αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει πραγματικά προοδευτικό Σύνταγμα στο πλαίσιο της σημερινής αντιδραστικής εξουσίας του κεφαλαίου. Όμως, οι ριζοσπαστικές προτάσεις που καταθέσαμε για τη νέα συνταγματική αναθεώρηση, μπορούν να αποτελέσουν αιχμές της λαϊκής αντεπίθεσης, αιχμές των αγώνων για να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές ανάγκες. Ενδεικτικά, αναφέρω το ζήτημα της τροποποίησης του άρθρου 107 του Συντάγματος, ώστε ο ορυκτός πλούτος, οι υδρογονάνθρακες και γενικότερα οι ενεργειακές πηγές, το νερό, ο αιγιαλός, οι λίμνες, οι αρχαιολογικοί χώροι, να μην μπορούν να παραχωρηθούν για εκμετάλλευση σε τρίτους και να αποτελούν ιδιοκτησία του κράτους».

Ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας είναι το ακόλουθο:

«Αγαπητοί συνάδελφοι,

Κυρίες και κύριοι,

Βλέποντας το θέμα της σημερινής εκδήλωσης ένας νέος απόφοιτος του Πολυτεχνείου που ψάχνει για δουλειά, ένας συνάδελφος που έφυγε ήδη αναγκαστικά στο εξωτερικό, ένας μισθωτός μηχανικός με μπλοκάκι που δουλεύει χωρίς ωράριο και κατοχυρωμένα δικαιώματα, δίκαια θα μας ρωτούσε σε ποια ανάπτυξη αναφερόμαστε. Με άλλα λόγια: Ανάπτυξη για ποιον; Θέτουμε από την αρχή αυτό το ερώτημα γιατί οι γενικόλογες διακηρύξεις για μία ανάπτυξη που θα σέβεται το περιβάλλον, την πολιτιστική κληρονομία και τις ανάγκες των μελλοντικών γενιών, δεν επιτρέπεται να συσκοτίσουν το γεγονός ότι πρόκειται για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Πρόκειται για ένα δρόμο ανάπτυξης που θυσιάζει κοινωνικές ανάγκες για να ανακάμψει και να αυξηθεί το καπιταλιστικό κέρδος.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ ήταν σαφής, όταν εξηγούσε σε άρθρο του ότι η παλαιότερη έννοια της "αειφόρου ανάπτυξης" που υπάρχει στο Σύνταγμα, πρέπει να αντικατασταθεί με την σύγχρονη έννοια της "βιώσιμης ανάπτυξης", επειδή ο παλιός όρος δεν ήταν αρκετά σαφής, σχετικά με την κρατική υποχρέωση της προστασίας της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων.

Η αλήθεια είναι ότι όσες γενικόλογες προοδευτικές διακηρύξεις ήδη υπάρχουν στο Σύνταγμα, όσες νέες και αν προσθέσουμε δεν μπορούν να μεταβάλλουν ουσιαστικά τον χαρακτήρα ενός Συντάγματος που υπηρετεί αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο ανάπτυξης.

Μια σειρά από παλαιότερες γενικόλογες προοδευτικές συνταγματικές διακηρύξεις έχουν σήμερα ήδη καταντήσει ένα "άδειο πουκάμισο" και συχνά υπονομεύονται στη συνέχεια από εξειδικευμένους αντιδραστικούς νόμους.

Στο Σύνταγμα αναφέρεται ήδη το δικαίωμα στην εργασία και στην κατοικία. Κάντε μια απλή σύγκριση με την πραγματική ζωή, τα ψηλά ποσοστά ανεργίας, τα ελαστικά ωράρια, τους μισθούς πείνας, τον ΕΝΦΙΑ, τις κατασχέσεις.

Στο Σύνταγμα, υπάρχει αναφορά στην προστασία του περιβάλλοντος. Στην πραγματικότητα, ο λαός πνίγεται στη Μάνδρα και καίγεται στο Μάτι, ο Σαρωνικός γίνεται βούρκος, η Θεσσαλονίκη μένει πέντε μέρες χωρίς νερό. Στην πραγματική ζωή δεν αποτελούν κρατική προτεραιότητα η πρόληψη, η εκπαίδευση, η ενημέρωση των κατοίκων, οι αναγκαίες υποδομές για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών.

Προτεραιότητα της κυβέρνησης, με γνώμονα τα κέρδη των ομίλων, αποτελούν η εμπορευματοποίηση της γης, του αιγιαλού, των δασικών εκτάσεων, οι επενδύσεις που φέρνουν τα καζίνο στο Ελληνικό. Προτεραιότητα αποτελεί η "πράσινη οικονομία" που συνοδεύεται με "πράσινους" φόρους, "μαύρες" εργασιακές σχέσεις, πανάκριβο ηλεκτρικό ρεύμα, υπονόμευση της αξιοποίησης του εγχώριου λιγνίτη, αθρόες εισαγωγές εξοπλισμού για ΑΠΕ, ώστε να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα λιμνάζοντα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια κάποιων ομίλων. Προτεραιότητα αποτελούν οι διαδικασίες αδειοδότησης "fast track" με συνεχείς απλοποιήσεις και εκπτώσεις στους όρους που αφορούν στον περιορισμό των αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Προτεραιότητα αποτελεί η κυβερνητική διανομή των εγχώριων ενεργειακών πηγών, των υδρογονανθράκων σε ξένους και εγχώριους ομίλους, υπονομεύοντας τη δυνατότητα των επόμενων γενιών να στηρίξουν έναν διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης.

Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης με γνώμονα το κέρδος δεν οδηγεί στην κοινωνική πρόοδο. Αρνείται τα δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους και υπόσχεται μόνο κάποιες ευκαιρίες για τους λίγους που θα αντέξουν στον ανελέητο ανταγωνισμό. Η αστική πολιτική οικονομία τολμά να χαρακτηρίζει τους εργαζόμενους, που παράγουν τον πλούτο, ως "κόστος" για την παραγωγή και να περιγράφει ως "οικονομική ελευθερία", τη μισθωτή "σκλαβιά".

Ο ΣΕΒ έφτασε να διαφωνεί ακόμη και με την ελάχιστη γενική αύξηση του σημερινού άθλιου κατώτατου μισθού, ώστε να διαφυλαχτεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Στην ουσία, ο σημερινός δρόμος ανάπτυξης ακυρώνει τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν να ζήσει ο λαός πολύ καλύτερα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για "βιώσιμη ανάπτυξη" σε μια κοινωνία που οι εργαζόμενοι παράγουν και οι μεγαλομέτοχοι αποφασίζουν για τους στόχους και την οργάνωση της παραγωγής. Σήμερα στην εποχή της λεγόμενης "4ης Βιομηχανικής Επανάστασης", υπάρχουν όλες οι τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες, ώστε η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας να αξιοποιηθεί προς όφελος της κοινωνικής ευημερίας. Αρκεί να υπάρξει ριζική αλλαγή πορείας, να πάρει ο λαός στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας και το τιμόνι της εξουσίας, για να υπάρξει κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της παραγωγής με γνώμονα το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να διασφαλίσει ανάπτυξη που να ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες, δηλαδή να έχουν όλοι δουλειά χωρίς τον εφιάλτη της ανεργίας, να απολαμβάνουν καλύτερο επίπεδο ζωής με υψηλού επιπέδου αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία.

Το ΚΚΕ δεν περιμένει φυσικά κάποια μεγάλη μέρα, αγωνίζεται καθημερινά για να ανοίξει ο δρόμος προς την κοινωνική απελευθέρωση, ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει πραγματικά προοδευτικό Σύνταγμα στο πλαίσιο της σημερινής αντιδραστικής εξουσίας του κεφαλαίου. Όμως, οι ριζοσπαστικές προτάσεις που καταθέσαμε για τη νέα συνταγματική αναθεώρηση, μπορούν να αποτελέσουν αιχμές της λαϊκής αντεπίθεσης, αιχμές των αγώνων για να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές ανάγκες.

Ενδεικτικά, αναφέρω το ζήτημα της τροποποίησης του άρθρου 107 του Συντάγματος, ώστε ο ορυκτός πλούτος, οι υδρογονάνθρακες και γενικότερα οι ενεργειακές πηγές, το νερό, ο αιγιαλός, οι λίμνες, οι αρχαιολογικοί χώροι, να μην μπορούν να παραχωρηθούν για εκμετάλλευση σε τρίτους και να αποτελούν ιδιοκτησία του κράτους.

Παράλληλα με την προστασία του δημόσιου πλούτου και του περιβάλλοντος, αγωνιζόμαστε για τη διεύρυνση των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων. Προτείνουμε να κατοχυρωθεί συνταγματικά ότι η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια δεν πρέπει να αποτελούν εμπορεύματα και πως η Κοινωνική Ασφάλιση πρέπει να αποτελεί αποκλειστική υποχρέωση του κράτους. Απαιτούμε την κατάργηση των προνομίων του ξένου και εφοπλιστικού κεφαλαίου και να αρθεί κάθε περιορισμός στις συλλογικές διαπραγματεύσεις από υπουργικές αποφάσεις. Απαιτούμε να υπάρξει απαγόρευση της επιστράτευσης των απεργών και κάθε περιορισμού που υπάρχει σήμερα στο δικαίωμα της απεργίας. Προτείνουμε τη συνταγματική κατοχύρωση της υποχρέωσης του κράτους να εξασφαλίσει τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους στους ΟΤΑ.

Σε μια εποχή που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχθεί σε σημαιοφόρο των σχεδίων του ΝΑΤΟ στην περιοχή και η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει στρατιωτικός στόχος, στην περίπτωση μιας γενικότερης πολεμικής αναμέτρησης στην περιοχή, εμείς απαιτούμε την κατάργηση του άρθρου 28 που επιτρέπει την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ξένα κέντρα, την κατάργηση των παραγράφων του άρθρου 27 που επιτρέπουν τη διέλευση ξένων στρατευμάτων και τη μεταβολή των ορίων του ελληνικού κράτους. Απαιτούμε να μην επιτρέπεται η απόκτηση και η παραμονή πυρηνικών όπλων στη χώρα μας. Και πιστεύουμε πως όσοι κόπτονται ειλικρινά για την προστασία του περιβάλλοντος και γενικότερα για τη ζωή του λαού, δεν μπορούν να αδιαφορούν για τη μεταφορά βαρέων όπλων και την επέκταση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη χώρα μας.

Δεν έχει νόημα να απαριθμήσουμε όλες τις σχετικές προτάσεις μας, που στοχεύουν να ανοίξει αγωνιστικά ο δρόμος για την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας.

Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι δεν αποτελεί μονόδρομο, ο σημερινός δρόμος ανάπτυξης που γεννά ανασφάλεια, εκμετάλλευση, φτώχεια. Ο σημερινός δρόμος που προκαλεί περιοδικά όλο και βαθύτερες κρίσεις στην οικονομία. Αυτός ο δρόμος καταστρέφει το περιβάλλον και στη συνέχεια εμπορεύεται την προστασία του.

Όλα αυτά προσπαθεί να κρύψει το επικοινωνιακό αφήγημα της κυβέρνησης που υπόσχεται μια μακρά ανέφελη και κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη για όλους. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Ο φόβος της αστικής τάξης σε όλη την ΕΕ είναι έκδηλος από τη νέα επιβράδυνση της οικονομίας στις ΗΠΑ και στην Ευρωζώνη, την έκρηξη της λαϊκής δυσαρέσκειας στη Γαλλία, τις σφοδρές αντιθέσεις στο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης, το BREXIT.

Ό,τι και αν λέγεται προπαγανδιστικά, κανένα αστικό μείγμα διαχείρισης δεν μπορεί να ματαιώσει τις συνέπειες της ανισόμετρης ανάπτυξης σε ΕΕ και την εκδήλωση της επερχόμενης νέας κρίσης, από το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο που δεν μπορεί να επενδυθεί με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Το βλέπουμε ήδη με διάφορες μορφές από τα υπερχρεωμένα κράτη, μέχρι τα κόκκινα δάνεια των τραπεζικών ομίλων της ΕΕ.

Για αυτό και η αστική πολιτική παίρνει προληπτικά τα μέτρα της για να μην κλονισθεί η εξουσία του κεφαλαίου. Πίσω από τα ψευδεπίγραφα συνθήματα της κυβέρνησης για "εμβάθυνση της δημοκρατίας" κρύβονται οι αντιδραστικές προτάσεις της για να διασφαλιστεί ότι θα συνεχίζεται η εφαρμογή αντιλαϊκής πολιτικής όσο και αν αυξάνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια. Αυτήν την αντιδραστική κατεύθυνση της σταθεροποίησης στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων υπηρετούν οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Προεδρία της Δημοκρατίας και για την εποικοδομητική ψήφο δυσπιστίας, όπως και της ΝΔ για τους αδιάκοπους τετραετείς κοινοβουλευτικούς κύκλους. Την ίδια κατεύθυνση συνταγματικής κατοχύρωσης της πολιτικής των μνημονίων κρύβουν οι κυβερνητικές προτάσεις που αποδέχονται την ανταποδοτικότητα στην Κοινωνική Ασφάλιση και προτείνουν τον "δημόσιο έλεγχο" στα δίκτυα του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας για να υπάρχει ένας αξιόπιστος κρατικός "τροχονόμος" που θα εγγυάται τον ανταγωνισμό των ομίλων στην "απελευθερωμένη" αγορά.

Και αποτελεί πραγματικά πρόκληση να μιλά η κυβέρνηση για "τομή στη δημοκρατία", όταν δεν τολμά να προχωρήσει αποφασιστικά ακόμα και σε υπερώριμες αλλαγές αστικού εκσυγχρονισμού, όπως η πλήρης κατάργηση του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών, ο πλήρης διαχωρισμός κράτους - Εκκλησίας, η κατοχύρωση της απλής ανόθευτης αναλογικής στις εκλογές. Στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση συγκλίνουν σήμερα σε όλα τα βασικά θέματα η κυβέρνηση και η ΝΔ και αυτό προσπαθούν να κρύψουν με την κάλπικη αντιπαράθεσή τους. Συμφωνούν στην πολιτική που υλοποιήθηκε με τα μνημόνια, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην "απελευθέρωση" της αγοράς στρατηγικών τομέων της οικονομίας, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στις κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Πίσω από την κριτική της ΝΔ για ανικανότητα και "αριστερή ιδεοληψία" του ΣΥΡΙΖΑ, κρύβεται η πολιτική αμηχανία της, γιατί η κυβέρνηση λαμβάνει τα εύσημα από τις ΗΠΑ, την Κομισιόν και την εγχώρια άρχουσα τάξη, αφού προωθεί αποτελεσματικά την αντιλαϊκή πολιτική.

Κατηγορεί η ΝΔ τον ΣΥΡΙΖΑ για τη διατήρηση του άρθρου 16 που έχει καταντήσει σήμερα "άδειο" πουκάμισο. Έχουν προχωρήσει ήδη οι κατευθύνσεις της Μπολόνια που αποσυνδέουν το ακαδημαϊκό πτυχίο από το επάγγελμα και το μετατρέπουν σε διαβατήριο συνεχών εξετάσεων και αξιολόγησης από το κεφάλαιο. Έχει προχωρήσει η επιχειρηματική λειτουργία των κρατικών πανεπιστημίων και τα επί πληρωμή μεταπτυχιακά προγράμματα. Αναγνωρίζονται επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους ιδιωτικών κολεγίων διετών και τριετών σπουδών. Η έρευνα για το περιβάλλον μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τους ίδιους ομίλους που ευθύνονται για τη ρύπανση. Τι απέμεινε, λοιπόν, από το δημόσιο χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης;

Εμείς επιμένουμε! Υπάρχει άλλος δρόμος! Ο λαός έχει τη δύναμη να ξεφύγει από το σημερινό βάλτο ενός σάπιου συστήματος, όπου πίσω από τις συνταγματικές διακηρύξεις για την τυπική ισότητα των πολιτών, κρύβεται η βαθιά ουσιαστική ανισότητα ανάμεσα σε αυτούς που κατέχουν τις βιομηχανικές μονάδες, τις τράπεζες, τις ποδοσφαιρικές ομάδες και στη μεγάλη πλειοψηφία, δηλαδή στα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Ο λαός μπορεί να γίνει πραγματικά κυρίαρχος και να αποκτήσει την ιδιοκτησία του πλούτου που παράγει. Ο λαός έχει το δικαίωμα να παλεύει σε αυτήν την κατεύθυνση και τη δύναμη να διαμορφώσει προϋποθέσεις, για μια νέα ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας. Μια ανώτερη μορφή δημοκρατίας, με την άμεση συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη και στον έλεγχο των αποφάσεων, μέσα από γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, μέσα από εκλεγμένους, ανακλητούς αντιπροσώπους σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο.

Ο λαός έχει τη δύναμη και θα αποδείξει ότι η δικτατορία του κεφαλαίου δεν αποτελεί τον τελευταίο, τον τερματικό σταθμό της Ιστορίας. Ο αγώνας των εργαζομένων θα ανοίξει το δρόμο της ανάπτυξης με γνώμονα το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας και όχι το καπιταλιστικό κέρδος».

902, Τετάρτη 19/12/2018 - 19:57