 |
| Ο Λεβέντης κι ο μμμμ.... Τασούλας |
Θωράκιση της «κυβερνητικής σταθερότητας» και εμπαιγμός του λαού μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης
Ως «θεσμική θωράκιση» από τα μνημονιακά μέτρα -τα οποία η κυβέρνηση όχι μόνο διατηρεί αλλά και επεκτείνει μετά την τυπική λήξη του προγράμματος- προσπάθησε να σερβίρει τη συνταγματική αναθεώρηση ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, όμως οι προτάσεις που ανακοίνωσε όχι μόνο δεν αλλάζουν, αλλά ενισχύουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του Συντάγματος.
«Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τη θεσμική ευθύνη και να εκκινήσουμε την κορυφαία διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης», ανέφερε κατά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ντύνοντας με κούφια προπαγανδιστικά συνθήματα περί «ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους», «εμβάθυνση της δημοκρατίας», «εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης», κλπ. τις πραγματικές στοχεύσεις αυτής της πρωτοβουλίας.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Τρίτη 30/10/2018 - 15:42
Σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη συνταγματική αναθεώρηση αναφέρονται τα εξής:
«Μια ακόμη "προσφορά" του κ. Τσίπρα και της κυβέρνησής του, πέρα από τη "δικαίωση" των μνημονίων, είναι και ο ρόλος που έχουν αναλάβει στην αναπαλαίωση του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος, μέσα και από τη συνταγματική αναθεώρηση.Αυτό επιδιώκουν τόσο με τις προτάσεις τους για τη διασφάλιση της σταθερότητας στην άσκηση της κυβερνητικής αντιλαϊκής πολιτικής (π.χ. ενίσχυση του ρόλου του ΠτΔ), όσο και με τα κάλπικα συνθήματα περί δήθεν "εμβάθυνσης της δημοκρατίας" και "προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων", που λειτουργούν ως όχημα ενσωμάτωσης και συσκοτίζουν τις αντιδραστικές αλλαγές και τον ταξικό χαρακτήρα του Συντάγματος. Ενώ την ίδια στιγμή ξεπερνάει μέσα από ημίμετρα δήθεν εξορθολογισμού υπερώριμα αιτήματα που θα έπρεπε να είχαν ικανοποιηθεί εδώ και δεκαετίες, όπως ο πλήρης διαχωρισμός κράτους - εκκλησίας.
Άλλωστε, η "δημοκρατία" και η εφαρμογή της "συνταγματικής νομιμότητας" για το λαό κρίνεται από τη σωρεία αντιλαϊκών νόμων που ψηφίζει το Κοινοβούλιο, από τον αυταρχισμό στους χώρους δουλειάς, από την περιστολή λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων, όπως ο νόμος περιορισμού της απεργίας κ.ά., που ψήφισαν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.Για την κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος, για την οποία τόσο κόπτεται ο κ. Τσίπρας, δεν φταίνε κυρίως και μόνο τα σκάνδαλα, η διαφθορά ή τα λεγόμενα εξωθεσμικά κέντρα, που είναι άλλωστε σύμφυτα με αυτό το σύστημα. Φταίει πρωτίστως η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, μαζί με την ασυνέπεια λόγων και έργων, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε πρωταθλητής.Ο αγώνας του λαού -και όχι οι δήθεν αλλαγές από τα πάνω- είναι εκείνος ο παράγοντας που μπορεί να κατοχυρώσει τα λαϊκά δημοκρατικά δικαιώματα, σε μια πορεία σύγκρουσης με ένα σάπιο σύστημα που ούτε διορθώνεται ούτε εξυγιαίνεται».
Ο Αλ. Τσίπρας καυχήθηκε πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πέτυχε
«εκεί που τρεις συνεχόμενες κυβερνήσεις απέτυχαν παταγωδώς. Και κυρίως πετύχαμε, σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, προστατεύοντας τους ασθενέστερους και κρατώντας την κοινωνία όρθια».
Με αυτό τον τρόπο θέλησε αφ' ενός να καθαγιάσει τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια η κυβέρνησή του και αφ' ετέρου να κρύψει ότι τα δύσκολα για το λαό είναι μπροστά και όχι πίσω.
«ήρθε όμως η ώρα, τώρα που η χώρα γυρίζει σελίδα, να προχωρήσουμε ακόμη πιο ριζοσπαστικά. Ακόμη πιο ρηξικέλευθα».
Ωστόσο, μία σειρά προτάσεις που έριξε στο τραπέζι έρχονται να κάνουν πιο αντιδραστικές τις υπάρχουσες διατάξεις ή να χρησιμοποιηθούν ως προκάλυμμα για τη θωράκιση της κυβερνητικής σταθερότητας και γενικά της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την «ισχυροποίηση της κυβέρνησης» μέσω της καθιέρωσης της λεγόμενης εποικοδομητικής ψήφου δυσπιστίας.
Δηλαδή, η πρόταση δυσπιστίας θα γίνεται δεκτή από το Κοινοβούλιο μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα ψηφίζεται ταυτόχρονα και άλλος πρωθυπουργός.
Τάχα ως
«δημοκρατικό αντίβαρο» θα καθιερωθεί όπως είπε η απλή αναλογική «ως πάγιο εκλογικό σύστημα».
Τον ίδιο στόχο, όπως ομολόγησε, της κυβερνητικής σταθερότητας, υπηρετεί και η πρόταση
«που αποτρέπει τη διάλυση του Κοινοβουλίου με αφορμή την αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με αυξημένη πλειοψηφία από το Κοινοβούλιο».
Προς αυτή την κατεύθυνση, ανέφερε πως η μία «λύση» είναι να απαιτούνται 151 βουλευτές στην τελευταία ψηφοφορία και η άλλη «λύση» είναι η «απευθείας εκλογή από το λαό» με αναμέτρηση μεταξύ των δύο πρώτων υποψηφίων στην τελευταία άγονη ψηφοφορία της Βουλής.
Όπως είπε, υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα και για τις δύο προτάσεις και «σήμερα, μετά από διάλογο, η Κοινοβουλευτική Ομάδα μας θα πρέπει να καταλήξει στην τελική μας απόφαση».
Μια άλλη δέσμη προτάσεων αφορά την «ενίσχυση της λαϊκής παρέμβασης» μέσω των δημοψηφισμάτων, προκειμένου να δημιουργηθεί μία επίφαση συμμετοχής, αν και μόνο ως ειρωνεία μπορεί να εκληφθεί η σχετική πρόταση από μια κυβέρνηση που έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015.
Τα ίδια συναισθήματα προκαλεί και η πρόταση για
«ενίσχυση της προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων», όπως του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας, «από την επέλαση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας» ή για «να κατοχυρωθεί εμφατικά η προστασία της εργασίας και των εργαζομένων» ή για «να αναγνωριστεί η αποκλειστική αρμοδιότητα των κοινωνικών εταίρων να ορίζουν τον κατώτατο μισθό»,
όταν μόλις πρόσφατα η κυβέρνησή του επέκτεινε το νόμο Βρούτση για τον κατώτατο μισθό.
Για τις σχέσεις του κράτους και της εκκλησίας πρότεινε
«να κατοχυρωθεί ρητά στο Σύνταγμα η θρησκευτική ουδετερότητα του ελληνικού κράτους με ό,τι αυτό συνεπάγεται κανονιστικά και πρακτικά», εκτιμώντας πως αυτό «θα βρει σύμφωνη και την εκκλησία που και εκείνη θέλει, καθώς λέει, ένα σαφές περίγραμμα των σχέσεών της με το κράτος».
Ωστόσο, το υπερώριμο αίτημα για πλήρη διαχωρισμό ανάμεσα στο κράτος και στην εκκλησία μετατράπηκε σε «εξορθολογισμό» και σε «βήμα προς το διαχωρισμό».
Όπως είπε,
«πρόκειται για σημαντικό βήμα για τον αναγκαίο διαχωρισμό των ρόλων ανάμεσα στο κράτος και την εκκλησία, που δεν είναι ένα αποκλειστικά συνταγματικό θέμα, αλλά αφορά ένα δαιδαλώδες νομοθετικό και κανονιστικό πλέγμα, το οποίο δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη. Αντίθετα, προϋποθέτει διάλογο με σεβασμό και ειλικρίνεια. Προϋποθέτει καλή θέληση και μακρόχρονη κοινή εργασία».
Για το νόμο περί ευθύνης υπουργών, σημείωσε πως
«έφτασε, λοιπόν, η ώρα» για την τροποποίηση των διατάξεών του «ώστε να καταργηθεί η σύντομη παραγραφή για τα αδικήματα που τελούνται κατά την άσκηση των καθηκόντων των υπουργών» και «να προσδιοριστεί, ταυτόχρονα, ότι η ειδική δικονομική διαδικασία που προβλέπει αρμοδιότητα της Βουλής δεν αφορά τα αδικήματα που τελούνται απλώς επ' ευκαιρία αυτών των καθηκόντων».
Επίσης, υπογράμμισε πως
«είναι ώρα» να τροποποιηθούν οι διατάξεις για τη βουλευτική ασυλία, ώστε αυτή να καλύπτει «αποκλειστικά τα αδικήματα που τελούνται κατά την άσκηση των καθηκόντων τους», και άρα «να ζητείται από τη Βουλή να κρίνει αν χρειάζεται να δοθεί προστασία και όχι να κρίνει αν χρειάζεται να αρθεί η δεδομένη και πάσης φύσεως προστασία».
Από την ομιλία του πρωθυπουργού έγινε προφανές ότι η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει την όλη διαδικασία για να ενισχύσει τις ψευδεπίγραφες διαχωριστικές γραμμές και γενικά να ενισχύσει τη διπολική αντιπαράθεση.
Δίνοντας ένα δείγμα γραφής, ο Αλ. Τσίπρας κατηγόρησε τη ΝΔ για
«θεσμικά κωμικοτραγική συμπεριφορά» ως προς τη συνταγματική αναθεώρηση και για «αναζήτηση επιχειρημάτων προκειμένου να αποδράσει» από τη διαδικασία. «Πολύ φοβάμαι ότι αυτό που οδηγεί τον κ. Μητσοτάκη σε αυτήν τη στάση είναι η ενδόμυχη επιθυμία του να μην αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης των υπουργών», ανέφερε.
Βλέπε και
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΡΩΡΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.