In the long run YOU are all dead (Σε ελεύθερη μετάφραση: Να πάτε να γ@μ#θ#τε! - Ρεντίκολα, ε, ρεντίκολα!)

−Υπομονή μέχρι να πεθάνετε!

*

«Αλλά το συγκεκριμένο μέτρο θα εξηγήσουμε στην Κομισιόν ότι είναι ένα μέτρο αντιαναπτυξιακό και μη διαρθρωτικό. Διότι αφορά στην προσωπική διαφορά και αφορά κάποια συγκεκριμένη μερίδα συνταξιούχων, οι οποίοι σήμερα είναι πάνω από 70 ετών οι περισσότεροι. Άρα η όποια περικοπή δαπανών δεν θα είναι μια μόνιμη περικοπή. Θα σβήσει με το πέρασμα του χρόνου. Δεν θα έχει καμία επίπτωση στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος».

αλέξης τσίπΡας

*
ΠΑΜΕ σε νέα συλλαλητήρια την Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη στις 7 μ.μ. σε Ομόνοια, Πειραιά κ. α. (7 VIDEO)

*

Δικαίωση των μνημονίων

Η δικαίωση των μνημονίων ήταν το επιστέγασμα της ομιλίας του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, απ' όπου δεν κουράστηκε να επαναλαμβάνει τη «δέσμευση» προς το κεφάλαιο ότι «τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές θα τηρηθούν στο ακέραιο» και ότι οι όποιες «ελαφρύνσεις» για το λαό δεν θίγουν στο ελάχιστο τους ματωμένους στόχους της «δημοσιονομικής προσαρμογής».

Είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι τα μνημόνια δεν ήταν μια «έκτακτη κατάσταση», ένα «αναγκαίο κακό» για το ξεπέρασμα της κρίσης, αλλά ενσωματώνουν πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου, μέτρα και αναδιαρθρώσεις που είναι αναγκαία για τη θωράκιση της κερδοφορίας του και εφαρμόζονται σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη.

Άλλωστε, όλα τα αστικά κόμματα, όπως και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, λένε σε όλους τους τόνους ότι μια σειρά από τα μέτρα αυτά έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, ανεξάρτητα από τα μνημόνια.

Γι' αυτό οι κυβερνητικές εξαγγελίες

• από τη ΔΕΘ απ' τη μια μονιμοποιούν και επεκτείνουν αντιλαϊκές - αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ενώ
• απ' την άλλη τα ελάχιστα για τη «διόρθωση» τάχα των «αδικιών» σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού συνιστούν κοροϊδία.

Για παράδειγμα, απαριθμώντας τις περιβόητες «εξαγγελίες», εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η συντριπτική τους πλειοψηφία αφορά τη μεγαλοεργοδοσία:

• Από τη μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις εταιρείες στο 25%
• και τη μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους»,
• μέχρι τις αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση για τη διευκόλυνση των επενδύσεων.
• Από τη στήριξη στο κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στον τουρισμό
• μέχρι το «ζεστό» χρήμα στους βιομήχανους της μεταποίησης.

• Ενώ ξεχωρίζει το «τροχάδην» που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός για ακόμα πιο βαθιά εμπλοκή στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, ως «μοχλό» συμμετοχής σε κερδοφόρα επενδυτικά σχήματα στην Ενέργεια, στις μεταφορές κ.α.

Κι ενώ οι παροχές στο κεφάλαιο είναι «άμεσα πληρωτέες», οι υποσχέσεις για μείωση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας για το λαό, όπως και του ΕΝΦΙΑ, είναι στην πραγματικότητα «ακάλυπτες επιταγές», αφού παραπέμπονται στο μακρινό και αβέβαιο μέλλον, ενώ στο μεσοδιάστημα

• θα μειωθεί το αφορολόγητο για τα λαϊκά νοικοκυριά
• και βεβαίως ο ΕΝΦΙΑ θα αυξηθεί λόγω επικείμενης αύξησης των αντικειμενικών αξιών.

Ακόμα όμως και η περιβόητη «αύξηση» του κατώτατου μισθού, που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, αποτελεί υλοποίηση μνημονιακού νόμου και σε καμιά περίπτωση δεν οδηγεί σε σταδιακή αναπλήρωση των τεράστιων απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι όλα τα προηγούμενα χρόνια.

• Όσο για την κατάργηση του «υποκατώτερου» μισθού, αυτή συνοδεύεται από την κρατική επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για τις νεότερες ηλικίες, που φτάνει μέχρι και στην πλήρη απαλλαγή της εργοδοσίας.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μέσω της φορολογίας, οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν από την τσέπη τους τις εργοδοτικές εισφορές!

Τα εκβιαστικά διλήμματα, λοιπόν, παραμένουν και στη «μεταμνημονιακή εποχή», με την κυβέρνηση να καλεί τους εργαζόμενους να διαλέξουν τι και πότε θα χάσουν, για να μη θιχτεί ούτε τρίχα από τα συμφέροντα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Η ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ αποκάλυψε, τέλος, πόσο μεγάλη κοροϊδία είναι για το λαό η προπαγάνδα της κυβέρνησης περί «σταδιακής ανάκτησης απωλειών».

• Αποδεικνύεται ότι χωρίς κατάργηση όλου του μνημονιακού οπλοστασίου δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους ανάκτηση.

Απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων να παρουσιάσουν ως «κανονικότητα»

• το χαμήλωμα των απαιτήσεων,
• τη δουλειά χωρίς δικαιώματα,
• την ιμπεριαλιστική εμπλοκή,

Χρειάζεται τώρα να δυναμώσει ο αγώνας

• για ανάκτηση των απωλειών και σύγχρονα δικαιώματα,
• η πάλη για τις λαϊκές ανάγκες,
• σε σύγκρουση με το σχεδιασμό που υπηρετεί την ανάκαμψη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Γι' αυτό χρειάζεται σήμερα

• Να γίνουν ακόμα μεγαλύτερα βήματα στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της συμμαχίας εργαζόμενων και μικρών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, της πάλης ενάντια στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου.
• Να δυναμώσει η συμπόρευση με το ΚΚΕ, σε κάθε μάχη που έχουμε μπροστά μας, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί προς όφελος της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.

Ριζοσπάστης - Η Άποψή μας, 11/9/2018