(Το κείμενο στο τέλος)
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΣΕΦ
100 χρόνια ΚΚΕ «...Και θα χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα»
Κυριακή 25/11/2018 - 19:46 - Ενημέρωση: Κυριακή 25/11/2018 - 22:51
Τα 100 χρόνια του τιμημένου ΚΚΕ, γιορτάζουν σε κλίμα ενθουσιασμού, συγκίνησης και περηφάνειας χιλιάδες κόσμου που βρέθηκαν το βράδυ της Κυριακής 25 Νοέμβρη 2018, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
- «Ένας αιώνας αγώνα και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία»,
- «Ισχυρό ΚΚΕ αντεπίθεση λαέ»,
- «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός».
Οι νέοι κομμουνιστές καταχειροκροτήθηκαν από τον κόσμο που ήδη έχει καθίσει στις εξέδρες.
- «Η δύναμη μας, δύναμή σου, ΚΚΕ», «Με το ΚΚΕ για το δίκιο μας».
- «Γράψαμε Ιστορία, συνεχίζουμε, θα νικήσουμε».
Παράλληλα, πρωτοκυκλοφόρησε και διατέθηκε στο ΣΕΦ σε ειδικούς χώρους, το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1918 - 1949.
- «στους αιωνόβιους συντρόφους μας, που πέρασαν από φωτιά και σίδερο και βρίσκονται σήμερα μαζί μας, παρά τα προβλήματα υγείας»,
ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος και χειροκροτούσε συγκινημένος παρατεταμένα προς τιμήν τους ενώ όλο το στάδιο φώναζε το σύνθημα:
- «Ούτε σε ξερονήσια ούτε σε φυλακές πότε τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές».
Λίγα δευτερόλεπτα πριν την έναρξη της ομιλίας, σηκώθηκε τεράστιο πανό στις κερκίδες, με το σύνθημα:
- «100 χρόνια ΚΚΕ Συνεχίζουμε Θα Νικήσουμε».
Συγκίνησε και ξεσήκωσε το κοινό η μεγάλη συναυλία για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ
Κυριακή 25/11/2018 - 22:01 - Ενημέρωση: Δευτέρα 26/11/2018 - 08:57
Συγκίνησε και ξεσήκωσε η μεγάλη συναυλία για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με τραγούδια των μεγαλύτερων συνθετών της Ελλάδας που η τέχνη τους συνάντησε τις αγωνίες, τους αγώνες και τους πόθους του λαού μας. Εναλλάξ με τα τραγούδια οι στίχοι του δικού μας, του κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου, που έγραψε για το Κόμμα του, ακούγονταν από τους ηθοποιούς: Νικολέτα Βλαβιανού, Δημήτρη Καταλειφό, Γιώργο Κιμούλη, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Φίλιππο Σοφιανό.
πολύ ξαγρυπνήσαμε
πολύ μακριά κοιτάξαμε.
Από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο.
-δικό μας αίμα
τρία κόκκινα γράμματα
σεμνή υπογραφή του λαού μας
στις λεωφόρους του μέλλοντος-
ο δρόμος φεύγει γρήγορα
η Ιστορία δε γυρίζει πίσω...»
Την αυλαία της συναυλίας άνοιξαν ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Γιώργος Νταλάρας, με το «Ανεμολόγιο». Ξεκινώντας ο Γ. Νταλάρας σημείωσε: «Xρόνια πολλά! Eίναι υπέροχη η βραδιά! Xρόνια Πολλά! Με δύναμη και θάρρος όπως οι παππούδες και οι πατεράδες μας. Το χει ανάγκη η χώρα αυτό το θάρρος στις μέρες μας. Να 'στε όλοι καλά!»
Στη συνέχεια τραγούδια μελοποιημένα από το Χρήστο Λεοντή, τον «Οδηγητή» του Κ. Βάρναλη και «Αυτά τα κόκκινα σημάδια» του Γ. Ρίτσου, ερμήνευσε ο Μίλτος Πασχαλίδης.
Η συναυλία έκλεισε με τους καλλιτέχνες να ερμηνεύουν τη Διεθνή.
Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα
«Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το Κάπα Κάπα Έψιλον στην πρωτοπορία!
Ναι, το τιμημένο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, μόλις συμπλήρωσε τον έναν αιώνα ζωής και δράσης του.
Είμαστε περήφανοι που γιορτάζουμε αυτά τα γενέθλια, εδώ στον Πειραιά, στην πόλη που γεννήθηκε το Κόμμα μας, με το 1ο ιδρυτικό συνέδριό του από τις 17 έως τις 23 Νοέμβρη 1918.
Είμαστε περήφανοι που γιορτάζουμε μαζί με όλους και όλες εσάς.
Νέους και νέες όλων αυτών των δεκαετιών του Κόμματός μας.
Αλλά και τους εκατοντάδες νέους και νέες της ΚΝΕ, των 14 έως 18 χρόνων, που εντάχθηκαν στις γραμμές μας μόλις φέτος.
Με ιδιαίτερη χαρά αγκαλιάζουμε τους μικρούς μας φίλους, που ενώνονται κάτω από το «Κόκκινο Αερόστατο».
Είμαστε περήφανοι και αποτελεί ξεχωριστή τιμή για μας να έχουμε μαζί μας και να γιορτάζουμε μαζί με τους συντρόφους μας, εκπροσώπους των 91 Κομουνιστικών και Εργατικών κομμάτων από όλα τα σημεία της γης, που παλεύουμε για μια καλύτερη ζωή, σε κάθε χώρα, σε κάθε ήπειρο, σε όλο τον κόσμο.
Το ΚΚΕ, από την ημέρα της ίδρυσής του, είναι πιστό στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού και εκφράζει πολύμορφα την διεθνιστική του αλληλεγγύη.
Τιμάμε τους αγωνιστές και αγωνίστριες από κάθε χώρα του κόσμου.
Τιμάμε τη μνήμη των συντρόφων που έχουν φύγει από κοντά μας, όπως του συντρόφου Φιντέλ Κάστρο, ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, που σήμερα συμπληρώνονται 2 χρόνια από το θάνατό του.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Έχουμε ήδη ανοίξει πανιά στο νέο αιώνα με τα γνωστά σύμβολά μας, το σφυρί και το δρεπάνι, με τις αρχές μας, τη μαρξιστική - λενινιστική, την κομμουνιστική ιδεολογία, το σύγχρονο πρόγραμμά μας και την κόκκινη σημαία ψηλά να ανεμίζει: "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε".
Έχουμε ήδη ανοίξει πανιά στον αιώνα που κυλά, στην εποχή του αναγκαίου περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό.
Σε μια εποχή, στην οποία σε όλους τους τόνους διάφοροι μας έλεγαν και μας λένε ότι «ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανά τονώθηκε, και οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος».
Τους διαψεύδει, όμως, η ίδια η ιστορία της ανειρήνευτης ταξικής πάλης. Τα κόκκινα γαρύφαλλα, τα συνθήματα, οι σημαίες, οι υψωμένες γροθιές, τους διαψεύδει το σύγχρονο τραγούδι των νέων παιδιών «που δεν αντέχουν τ' άδικο».
Τους διαψεύδει η 100χρονη Ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Οι χιλιάδες ανώνυμοι και επώνυμοι, που με τον αγώνα τους και τη θυσία τους έγραψαν σελίδα-σελίδα αυτή τη συγκλονιστική ιστορία.
Τιμάμε όλους εκείνους που σεμνά και ταπεινά γράψανε "δεν κάναμε και τίποτα σπουδαίο".
Ευγνωμονούμε καθέναν και καθεμιά που στάθηκαν όρθιοι αυτά τα 100 χρόνια.
Όλους αυτούς, που όπως έγραφε και ο Δημήτρης Χατζής στη Μουργκάνα:
"Πιστεύουν στο δίκιο τους και γι' αυτό πολεμάνε καλά.
Έχουν συνείδηση για το χρέος τους γι' αυτό πειθαρχούν στην ομάδα τους και πεθαίνουν όταν χρειάζεται.
Μέσα στην αρμονική συμβίωση της πειθαρχημένης ομάδας η καρδιά γαληνεύει και το πνεύμα ισορροπεί.
Αγαπούνε τους συντρόφους τους, την πατρίδα τους λαχταρούνε τη νίκη.
Είναι απλοί και χαρούμενοι.
Γι' αυτό τραγουδάνε τόσο πολύ.
Αγαπούνε τη ζωή, τ' αγαθά της, την ειρήνη.
Είναι ήρεμοι και συναισθηματικοί.
Γι' αυτό συγκινούνται έτσι εύκολα και δακρύζουνε με το πρώτο.
Έτσι είναι όλοι τους.
Πολεμούνε καλά, τραγουδάνε πολύ και δακρύζουνε με το τίποτα".
Τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, το ΚΚΕ χρεώθηκε να σηκώσει ξανά ψηλά τον ήλιο, να σηκώσει ψηλά το μπόι του εργάτη.
Και τότε διαπιστώσαμε πως δεν αρκεί μόνο να τραγουδάμε «βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο λίγο ψηλότερα», έπρεπε να τον σηκώσουμε στους ώμους μας.
Έπρεπε να γράψουμε καινούργια τραγούδια. Κι αυτό έκαναν χιλιάδες νέοι κομμουνιστές, γιατί πήραν και κράτησαν τη σκυτάλη από τους παλιότερους συντρόφους των πρώτων κομμουνιστικών πυρήνων, τους αγωνιστές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, τους μαχητές και τις μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, από όλους όσους άντεξαν στα πέτρινα χρόνια, στη δικτατορία, σε όλες τις καμπές της ταξικής πάλης.
Κρατήσαμε γερά αυτή τη σκυτάλη, δεν μας έπεσε από τα χέρια.
Γι' αυτό και όταν η κόκκινη σημαία κατέβαινε από το Κρεμλίνο, εμείς φωνάξαμε: "Ψηλά τη σημαία σύντροφοι, η ελπίδα τώρα βρίσκεται στην πάλη των λαών".
Πήγαμε κόντρα στο ρεύμα, κλείσαμε τα αυτιά στις σειρήνες, στεναχωρήσαμε κάποιους φίλους και συντρόφους που ήθελαν "αγάλι-αγάλι", που μας ζητούσαν να βάλουμε νερό στο κρασί μας.
Δεν το κάναμε και αποδείχτηκε πολύ καλά που δεν το κάναμε αυτό, γιατί ξέραμε ότι στο τέλος στο ποτήρι θα μείνει μόνο το νερό και αυτό θολωμένο και επικίνδυνο.
Και δεν το κάναμε γιατί το Κόμμα μας, με τα 100 χρόνια εμπειρίας στους ώμους του, δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει κανένα λάθος που θα πάει το κίνημα πίσω, θα του αφαιρέσει τη δυνατότητα να ανασυνταχθεί, να αντεπιτεθεί, να τραβήξει μπροστά και να σημαδέψει την βάρβαρη εξουσία των εκμεταλλευτών.
Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, κερδίσαμε τη συνείδηση νέων μαχητών, με το πιο απλό και ταυτόχρονα το πιο ουσιαστικό σύνθημα που γεννήθηκε στους δρόμους του αγώνα:
"Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά".
Με αυτό το σύνθημα μιλάμε καθημερινά στην καρδιά και το μυαλό του σύγχρονου εργάτη και άνεργου, του ανθρώπου του μόχθου.
Σήμερα που κάθε λέξη του ΚΚΕ επιβεβαιώνεται από την ίδια τη ζωή, είμαστε περήφανοι γιατί στα δύσκολα δεν κάναμε πίσω.
Γιατί ακολουθήσαμε την ίδια στάση ζωής χιλιάδων και χιλιάδων αγωνιστών.
Είμαστε περήφανοι γιατί δεν υπογράψαμε δήλωση μετάνοιας στο σύστημα της εκμετάλλευσης.
Είμαστε περήφανοι γιατί σταθήκαμε συνεπείς στη ρήση του Λένιν: "Να λέμε την αλήθεια και ξανά την αλήθεια ακόμα και όταν είναι δυσάρεστη".
Και είπαμε αρκετές τέτοιες, δυσάρεστες για πολλούς, αλήθειες.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Είπαμε και συνεχίζουμε να λέμε πολλές αλήθειες.
Να αποκαλύπτουμε πως η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι μορφή άσκησης της καπιταλιστικής εξουσίας. Δεν μπορεί να κρύψει το χαρακτήρα και το περιεχόμενό της, πως είναι στην πραγματικότητα δικτατορία του κεφαλαίου, δικτατορία των μονοπωλίων.
Γιατί, ανεξάρτητα από τη μορφή που παίρνει το πολιτικό σύστημα, το κράτος παραμένει ταξικό, αντιλαϊκό, προσανατολισμένο στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και την καταπίεση των λαϊκών στρωμάτων και στη φάση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και αυτό βέβαια δεν άλλαξε στα χρόνια της δήθεν αριστερής διακυβέρνησης. Το αντίθετο.
Η πείρα της 100χρονης ιστορίας μας δίνει σήμερα τη δυνατότητα να έχουμε σταθερό ιδεολογικό - πολιτικό μέτωπο απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, βέβαια και της ναζιστικής - φασιστικής. Να αποκαλύπτουμε ότι η αστική τάξη και τα κόμματά της δεν συμβιβάζονται ούτε με την αστική δημοκρατία που οι ίδιοι καθιέρωσαν με την περιορισμένη αστική νομιμότητα.
Όταν το κρίνουν αναγκαίο, προχωρούν σε στρατιωτικά και πολιτικά πραξικοπήματα, σε αναστολή των δικών τους νόμων, προκειμένου να ενταθεί η κρατική και οποιαδήποτε άλλη μορφή βίας και καταστολής, περιστολή των όποιων πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Είπαμε την αλήθεια για τον ΣΥΡΙΖΑ, προτού ακόμα αναλάβει το κυβερνητικό τιμόνι και πάρει τη θέση του δίπλα στα κόμματα της αστικής διαχείρισης, για να συνεχίσει τον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο.
Προειδοποιήσαμε ότι κάθε αστική κυβέρνηση, ανεξάρτητα από τα συνθήματα, τις προθέσεις, το όνομα, θα είναι από χέρι αντιλαϊκή, ίδια και χειρότερη από την προηγούμενη, γιατί ίδια και χειρότερη γίνεται για το λαό, η εξουσία των μονοπωλίων και κατά συνέπεια τα όργανά της, οι κυβερνήσεις της. Απόδειξη η ίδια η ζωή, τα δικαιώματα της εργατικής τάξης.
Η ζυγαριά που δείχνει τη χασούρα για την εργατική τάξη, το λαό είναι κολλημένη στον πάτο, γιατί στον πάτο βρέθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, στον πάτο βρέθηκαν τα ασφαλιστικά και εργατικά δικαιώματα. Και όσα βαρίδια και αν φορτώνεις στο λαό τόσο ανεβαίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησής του πρόλαβε και φόρτωσε στο λαό ένα ακόμα, το τρίτο μνημόνιο, εκατοντάδες αντιλαϊκούς αντεργατικούς νόμους, ματωμένα πλεονάσματα και ένα χρέος που θα το κουβαλάν οι γενιές που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί.
Και όλα αυτά για να πληρώσει η εργατική τάξη τα σπασμένα της οικονομικής κρίσης, αλλά και τον ανταγωνισμό του κεφαλαίου στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, παγκόσμια. Έτσι δουλεύει η ζυγαριά του καπιταλισμού: Όταν η εργατική τάξη χάνει, το κεφάλαιο κερδίζει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόλαβε να υλοποιήσει μία προς μία τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για να κοκορεύεται σήμερα πως η κυβέρνησή του πέτυχε εκεί που οι άλλοι απέτυχαν. Πρόλαβε να χαμηλώσει ακόμα περισσότερο τις απαιτήσεις ενός κόσμου, που για να επιβιώσει στην κρίση έπρεπε να δεχτεί τα ψίχουλα, να συμβιβαστεί με τα λιγότερα.
Μάλιστα, η πρόσφατη -δια στόματος Τσίπρα- δικαίωση των μνημονίων, η μεγαλύτερη προσβολή απέναντι σε όλους όσοι τα προηγούμενα χρόνια πάλεψαν, εναντιώθηκαν στα αντεργατικά μέτρα, υπερασπίστηκαν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους, είναι μέρος της προσφοράς τους στο σύστημα.
Επενδύει στην απογοήτευση, στη μοιρολατρία και το συμβιβασμό, γιατί θέλει να καθηλώσει, να τσακίσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Το θέλει στα όρια του συστήματος, με στόχους στα όρια του εφικτού, δηλαδή στα όρια της φτώχειας και να παραπέμπει οποιονδήποτε αγώνα για ριζικές αλλαγές στη Δευτέρα Παρουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που πήρε τη θέση της σοσιαλδημοκρατίας στο αστικό πολιτικό σύστημα, διατηρώντας τον οπορτουνιστικό, τυχοδιωκτικό πυρήνα του, αποδείχτηκε ότι μπόρεσε να εκπληρώσει αυτή την αποστολή πιο εύκολα από ό,τι η ΝΔ, αλλά και το χρεοκοπημένο ΠΑΣΟΚ.
Οι κυβερνήσεις του αποδείχτηκαν πιο αποτελεσματικές για το κεφάλαιο, για την αστική τάξη, την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Κυρίως λόγω της δυνατότητάς τους να αμβλύνουν τις λαϊκές αντιστάσεις, να χειραγωγούν το ριζοσπαστισμό, να εκμαυλίζουν συνειδήσεις.
Γι' αυτό άλλωστε και απολαμβάνει την πλήρη στήριξη του κεφαλαίου, το οποίο βέβαια δεν θα έχει πρόβλημα να στηρίξει και πάλι μια κυβέρνηση της ΝΔ, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ χρεοκοπήσει.
Οι ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές στην αντιπαράθεσή του με τη ΝΔ, υπηρετούν την κοινή τους προσπάθεια να κρύψουν τη σύμπλευσή τους στα στρατηγικά ζητήματα, αυτά που σε τελική ανάλυση είναι και τα κρίσιμα για τη ζωή του λαού.
Ούτε ο διαχωρισμός ανάμεσα στο "παλιό" και το "νέο" πολιτικό κομματικό σύστημα, ούτε το ψεύτικο δίλημμα "πρόοδος" ή "συντήρηση", μπορούν να κρύψουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα, σφάζονται στην ποδιά των μονοπωλίων για το ποιος θα στηρίξει πιο αποτελεσματικά την εξουσία τους.
Είναι πρόκληση να εμφανίζεται ως "πρόοδος" η κυβερνητική πρόταση για τη συνταγματική αναθεώρηση, η οποία ως βασικό στόχο έχει την εξασφάλιση της σταθερότητας του συστήματος και των κυβερνήσεών του, ανεξάρτητα από μονοκομματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, να εξασφαλίσει την αστική συνέχεια των κρατικών μηχανισμών, ανεξάρτητα από τις εναλλαγές των κομμάτων στην κυβέρνηση.
Αυτή η επιδίωξη είναι κοινή επιδίωξη τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ, προκειμένου να μη διαταράσσεται η εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Και βέβαια πρόοδος δεν είναι το φτιασίδωμα, η αναπαλαίωση του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, το οποίο έχει χάσει την αξιοπιστία του απέναντι στο λαό.
Πρόοδος είναι η αξιοποίηση της όποιας δυσκολίας, του όποιου ρήγματος, αστάθειας του βάρβαρου συστήματος για να μπορεί να ανακόπτει ο λαός το αντιλαϊκό έργο, να βάζει εμπόδια, να κερδίζει χρόνο για την οργάνωση της αντεπίθεσής του.
Πρόοδος τελικά είναι να μεγαλώνει η λαϊκή αμφισβήτηση και δυσαρέσκεια απέναντι στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα και αυτή η δυσαρέσκεια να συναντιέται με την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.
Στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, στην ισχυροποίησή του, στο δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής πάλης, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, στην ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, βρίσκεται η δύναμη που μπορεί να ανακόψει την άνοδο της ακροδεξιάς, του ναζισμού, του φασισμού.
Και όχι στα διάφορα "μέτωπα" και τις "συμμαχίες" του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προσπαθεί να στήσει νέες παγίδες για να εγκλωβίσει όλο αυτό τον κόσμο που έχει ζωντανές μνήμες, αγωνιστικές παρακαταθήκες και θέληση για δράση ενάντια στην ακροδεξιά, στο ναζισμό.
Την άνοδο της ακροδεξιάς, του εθνικισμού δεν μπορεί να ανακόψει αυτός που έχει αναλάβει ρόλο σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ, γιατί το ίδιο το ΝΑΤΟ ενισχύει εθνικιστικές, ακόμα και φασιστικές δυνάμεις, για να προωθεί την πολιτική του "διαίρει και βασίλευε".
Δεν μπορεί να ανακόψει αυτός που υπογράφει συμφωνίες, δήθεν για να λύσει το ονοματολογικό, στην ουσία όμως να προωθεί την ένταξη της γειτονικής ΠΓΔΜ στη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία, αφήνοντας ανοιχτά παραθυράκια στον αλυτρωτισμό, δίνοντας και πάτημα εξαιτίας αυτού σε εθνικιστικές δυνάμεις στη χώρα μας να καλλιεργούν το δικό τους αλυτρωτισμό με το γνωστό ανιστόρητο σύνθημα: «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική».
Την άνοδο της ακροδεξιάς, του εθνικισμού δεν μπορεί να ανακόψει αυτός που με κάθε ευκαιρία ξεπλένει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αποκαλεί τον Τραμπ που στήριξε η Κου Κλουξ Κλαν, "διαβολικά καλό", ποζάρει με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής στο Καστελόριζο και έχει τη βασική ευθύνη για την απαράδεκτη καθυστέρηση της δίκης της εγκληματικής οργάνωσης της ΧΑ, με συνέπεια οι ναζιστές εγκληματίες να κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι.
Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να είναι αυτός που μαζεύει αριστεία από τα επιτελεία της ΕΕ, η οποία έχει ως επίσημη ιδεολογία τον αντικομουνισμό, την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, την εξίσωση του κομμουνισμού με το ναζισμό.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Για αυτή την ΕΕ, όπως και για κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, το ΚΚΕ δε μάσησε τα λόγια του. Από την πρώτη στιγμή αποκάλυψε το χαρακτήρα της, ως ένωσης των καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης και όχι ως "ένωσης" των λαών.
Το ίδιο έκανε και με το ΝΑΤΟ, αυτή την ιμπεριαλιστική δολοφονική μηχανή των πολέμων και επεμβάσεων.
Σήμερα περισσότεροι εργάτες, άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων καταλαβαίνουν ότι αυτή η ΕΕ δεν αλλάζει, δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, φιλεργατική, είναι και παραμένει βαθιά αντιδραστική.
Τέτοια ήταν και όταν το ΚΚΕ προειδοποιούσε για την προκάτοχό της την ΕΟΚ, στη συνέχεια για τη συνθήκη του Μάαστριχτ, το μνημόνιο των μνημονίων.
Εμείς δεν πανηγυρίσαμε για την ΟΝΕ και το ευρώ, όπως έκαναν οι σημερινοί ευρωσκεπτικιστές.
Αντιδραστική παραμένει, είτε ενισχύονται οι σοσιαλδημοκρατικές, είτε οι νεοφιλελεύθερες, είτε οι ακροδεξιές δυνάμεις.
Γιατί βασικός της στόχος είναι η θωράκιση των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων των κρατών-μελών της, μέσα στον ανελέητο διεθνή ανταγωνισμό.
Και ο στόχος αυτός εκπληρώνεται με τη διαρκή ανελέητη επίθεση στην εργατική τάξη, για να ρίξουν όσο πιο κάτω γίνεται μισθούς και συντάξεις, το εργατικό εισόδημα, για να γίνουν πιο ισχυροί οι μονοπωλιακοί όμιλοι.
Η διαρκής επίθεση στην εργατική τάξη και τα δικαιώματά της είναι μια κανονική κατάσταση σε όλες τις χώρες της ΕΕ, είτε είχαν είτε δεν είχαν μνημόνια.
Και στην Γερμανία, που είχε το ρόλο της ατμομηχανής και στην Γαλλία και στην Ιταλία, που έμειναν πίσω, και σε χώρες όπως η Ελλάδα, που έμενε τελευταία και καταϊδρωμένη λόγω του υψηλού χρέους.
Σήμερα περισσότεροι καταλαβαίνουν τι εννοεί το ΚΚΕ όταν μιλάει για λυκοσυμμαχίες.
Γιατί στην ΕΕ ούτε υπήρξαν ούτε μπορούν να υπάρξουν ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στα κράτη-μέλη της, αφού η αλληλεγγύη μεταξύ των μονοπωλίων αφορά μόνο τη συμφωνία επίθεσης στους λαούς.
Όπως σε κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, στο εσωτερικό της βασιλεύει η ανισόμετρη ανάπτυξη, ο ανταγωνισμός, οι ανισότιμες σχέσεις των κρατών.
Και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους μεγάλους της ΕΕ στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, καλά κρατεί, καθιστώντας όλο και πιο αβέβαιο το μέλλον της.
Μάλιστα τα μαντάτα δεν είναι καλά, όχι μόνο για την ευρωπαϊκή, αλλά και για τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία. Το ενδεχόμενο μιας νέας εκδήλωσης βαθύτερης κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου είναι υπαρκτό.
Δεν υπήρξε θεαματική άνοδος από την κρίση του 2008 και αυτό αποτυπώνεται και στο διεθνές συσσωρευμένο χρέος, στις χρηματιστηριακές κομπίνες για την αύξηση της κερδοσκοπίας, στις σχετικά περιορισμένες ιδιωτικές βιομηχανικές επενδύσεις, ιδιαίτερα σε καπιταλιστικές οικονομίες όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία.
Ιμπεριαλιστικά κέντρα καταφεύγουν στα εργαλεία του ονομαζόμενου προστατευτισμού -σαν αυτά που παίρνει ο Τραμπ- για να θωρακίσουν τα μονοπώλιά τους. Κι έτσι οι αντιθέσεις οξύνονται, τα κοινωνικά προβλήματα διογκώνονται.
Είναι λοιπόν παραμύθια οι υποσχέσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για μια "ήρεμη" μακροχρόνια καπιταλιστική ανάπτυξη.
Ανάλογους κινδύνους έχει και η ολοένα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, στην οποία συμφωνούν ουσιαστικά η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του αστικού διπολισμού.
Η μόνη αντιπαράθεση που υπάρχει ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ είναι ποιος είναι ΝΑΤΟικότερος του ΝΑΤΟ.
Ποιος κατέχει τα πρωτεία στο ξέπλυμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού;
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που χρόνια τώρα μας έλεγαν ότι οι Αμερικάνοι είναι φίλοι μας και τους έδιναν "γη και ύδωρ" ή ο ΣΥΡΙΖΑ που στο πρόσωπο δύο προέδρων των ΗΠΑ, πρώτα του Ομπάμα, που μας έκανε μαθήματα δημοκρατίας και μετά του Τράμπ, έσπασε κάθε ρεκόρ ξετσιπωσιάς, έδωσε νέες βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ναυπηγεία και άλλες υποδομές για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ έχουν στηρίξει τις επικίνδυνες αποφάσεις του ΝΑΤΟ, που συνιστούν πολεμική προετοιμασία απέναντι στη Ρωσία, την αναβάθμιση των σχεδιασμών του, ακόμα και με τη χρήση νέων υπερσύγχρονων καταστροφικών όπλων, μεταξύ άλλων και πυρηνικών, έχουν απογειώσει τις πολεμικές εξοπλιστικές δαπάνες στο εξωφρενικό ύψους του 2% του ΑΕΠ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κόβει και η ΝΔ ράβει για τη δήθεν ασφάλεια και σταθερότητα που παρέχει στη χώρα μας, στο λαό μας η συμμετοχή στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Μαλώνουν μόνο για το ποιος θα κρατήσει τη σημαία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, για το ποιος έχει τις πιο στενές σχέσεις με τον Αμερικανό πρέσβη: Ο ΣΥΡΙΖΑ, που τον έχει μπάσει μέσα σε όλα τα υπουργεία ή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που του έχει δώσει "ελευθέρας" σε όλες τις περιφέρειες και τους δήμους που έχουν την πλειοψηφία;
Κι ενώ η περιοχή, από τα Βαλκάνια, το Αιγαίο, τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, μυρίζει μπαρούτι, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης μαλώνουν για το ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα της αστικής τάξης στη περιοχή. Για το ποιος από τους δύο θα εξασφαλίσει μερίδιο για τα ελληνικά μονοπώλια. Και σε αυτή την περιοχή για να αρπάξουν τον πλούτο της έχουν πέσει πάνω - κατά πάνω όλοι. Ανταγωνίζονται σκληρά οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, χώρες της ΕΕ, όπως η Γερμανία, η Γαλλία, αλλά και η Βρετανία, η Ρωσία, η Κίνα, καθώς και περιφερειακές δυνάμεις όπως η Τουρκία, το Ισραήλ και άλλες.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Ο λαός μας δεν μπορεί να περιμένει να χτυπήσουν οι σειρήνες του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Τώρα χρειάζεται να ξεσηκωθεί, να δυναμώσει τον αγώνα του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Να απαιτήσει να μη χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα ως ορμητήριο των ιμπεριαλιστών.
Να κλείσει η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα.
Να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιώτες από αποστολές εκτός συνόρων.
Ο λαός μας δεν μπορεί ουτοπικά να περιμένει το ΝΑΤΟ να διαλυθεί από μόνο του, η ΕΕ να γίνει Ευρώπη των λαών!
Τώρα χρειάζεται να δυναμώσει την πάλη του για την αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, όπως και από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία με τον ίδιο το λαό νοικοκύρη στον τόπο μας, να κάνει κουμάντο στην κοινωνία και την οικονομία.
Γιατί αν οι λαοί σε κάθε χώρα ήταν πραγματικά νοικοκύρηδες στον τόπο τους, με τα κλειδιά της εξουσίας και της οικονομίας στα χέρια τους, θα έβρισκαν τον τρόπο να λύσουν τις όποιες διαφορές τους, προς όφελος της κοινής λαϊκής ευημερίας.
Το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις, πρωταγωνιστεί στον αγώνα κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, έχει στις πλάτες την ηρωική παρακαταθήκη των 100 χρόνων του.
Έχει γράψει ηρωικές σελίδες για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Στις δύσκολες ώρες θα πρωτοστατήσει στον αγώνα για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας, για να συντριβεί ο όποιος ξένος εισβολέας εάν τολμήσει και επιτεθεί στην Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, όμως, ο λαός και σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να έχει καμιά εμπιστοσύνη, να μην χαριστεί στην αστική κυβέρνηση, που έχει τεράστιες ευθύνες, γιατί έχει δώσει τα πάντα στο κεφάλαιο, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Καμιά ανοχή και στήριξη στην άρχουσα τάξη που συμμετέχει στον πόλεμο για την προώθηση των δικών της οικονομικών συμφερόντων.
Η εργατική τάξη, ο λαός μας είναι αναγκαίο να νικήσει οριστικά και να χτίσει τη δική του εργατική εξουσία, τη σοσιαλιστική κοινωνία, που είναι η μόνη διέξοδος για την εξάλειψη των αιτιών των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Έτσι μόνο θα μπορέσουν να ζήσουν ο λαός και τα παιδιά του με ειρήνη, με δουλειά, με υψηλού επιπέδου μόρφωση.
Έτσι θα καταργηθούν η εκμετάλλευση, η ανεργία, η φτώχεια και οι πόλεμοι. Γι' αυτό και σήμερα τραγουδάμε: "Στο αγιασμένο τούτο χώμα που ήπιε αίμα ποταμό μας κρατάει το χρέος ακόμα για το μέγα λυτρωμό".
Αλήθεια, μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα εμείς και τα παιδιά μας;
Απαντάμε κατηγορηματικά: ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Γιατί η χώρα μας έχει σήμερα μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες που μπορούν να απελευθερωθούν μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής από την εργατική εξουσία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και εργατικό έλεγχο σε όλα τα επίπεδα οργάνωσης.
Γιατί η χώρα μας διαθέτει σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές, αξιόλογο ορυκτό πλούτο, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και μέσα να στηρίξει τη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, άμεσα να καλύψει μεγάλο μέρος των λαϊκών αναγκών, όπως των διατροφικών, των ενεργειακών, των μεταφορών, των κατασκευών δημόσιων έργων υποδομής και λαϊκής στέγης. Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία σε διάφορους κλάδους της.
Υπάρχουν οι προϋποθέσεις να ικανοποιηθούν όχι γενικά οι λαϊκές ανάγκες, αλλά οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες με μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας.
Η διέξοδος είναι: Να κοινωνικοποιηθούν ο ορυκτός πλούτος , η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, το εμπόριο, η γη, οι καπιταλιστικές αγροτικές, κτηνοτροφικές επιχειρήσεις, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, να γίνουν όλα κοινωνική περιουσία.
Με αυτά τα εργαλεία μπορεί η εργατική εξουσία να σχεδιάσει κεντρικά την οικονομία, να δώσει δύναμη στην ανάπτυξη των κλάδων και της περιφέρειας, να αναπτύσσεται αναλογικά αγροτική, βιομηχανική παραγωγή, κοινωνικές υπηρεσίες με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε όλο και ευρύτερο επίπεδο.
Αυτή η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, είναι η μόνη που μπορεί να δώσει οριστική λύση στην ανεργία.
Να καταργήσει την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία, στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, να αναπτύξει αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν, αναβαθμισμένες, σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες.
Να προστατεύσει τη μητρότητα, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, να διαμορφώσει προϋποθέσεις ελεύθερου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα για τις γυναίκες, να ευνοήσει τη συμμετοχή τους στα όργανα της εργατικής εξουσίας, από κάτω έως πάνω.
Η εργατική και λαϊκή συμμετοχή, ο έλεγχος, θα ξεκινά από τις παραγωγικές μονάδες με εκλεγμένους ανακλητούς αντιπροσώπους και θα επεκτείνεται σε κάθε κλάδο και περιοχή.
Στα εκλεγμένα όργανα εξουσίας θα εκπροσωπούνται επίσης, εκτός από τους εργάτες και οι συνεταιρισμένοι αγρότες, οι φοιτητές, οι συνταξιούχοι.
Ακόμα και στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι δεν θα είναι μόνιμοι, αλλά ανακλητοί.
Αυτό είναι με λίγα λόγια το σχέδιο μας, η πρόταση που καταθέτουμε στο λαό.
Και αυτή η πρόταση είναι ρεαλιστική και αναγκαία, γιατί συμφέρει πρώτα από όλα την εργατική τάξη, το λαό.
Γιατί ρεαλισμός και αναγκαιότητα είναι πάνω από όλα να συμβαδίζει η ζωή και η ευημερία με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Ο λαός και η νεολαία να απολαμβάνουν σύγχρονες ανάγκες. Και όχι το ρολόι, η ζωή, να γυρίζει πίσω και οι νέες γενιές να ζουν με χειρότερους όρους από τις παλιότερες, γιατί στο όνομα του ρεαλισμού διαγράφονται δικαιώματα και κατακτήσεις, έχουμε εμπλακεί σε νέους πολεμικούς κινδύνους.
Ρεαλιστικός και αναγκαίος είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Έχουμε ήδη ανοίξει πανιά στο νέο αιώνα, γιατί διαβάσαμε, μελετήσαμε, εκτιμήσαμε τον αιώνα που έφυγε με τα λάθη και τις αδυναμίες, στα πάνω και τα κάτω, διορθώσαμε αδικίες και λάθη που έγιναν σε αυτή τη δύσκολη και μεγάλη πορεία μας στο διάβα 100 χρόνων.
Κοιτάξαμε κατάματα τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, δεν πετάξαμε το παιδί με τα απόνερα, μιλήσαμε για τα πραγματικά προβλήματα στο σοσιαλισμό και τον καιρό που μας έδειχναν σαν μπαμπούλες τον Λένιν, τον Στάλιν, εμείς αποδείξαμε γιατί επικράτησε η αντεπανάσταση, γιατί ήρθε αυτό το ιστορικό πισωγύρισμα, σίγουρα προσωρινό, στην όλη πορεία της ανθρωπότητας προς τα εμπρός.
Διδαχτήκαμε για το νέο σχέδιο που απαιτείται. Δουλέψαμε εξαντλητικά - αναλυτικά στο πρόγραμμά μας, το περιεχόμενο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού.
Επιμένουμε πως ιστορικά πλέον, εδώ και δεκαετίες, οι καπιταλιστές και η τάξη τους είναι άχρηστοι, οι εργάτες μπορούν να γίνουν πολυεπιστήμονες, διευθυντές της ζωής τους, τα παιδιά μας μπορούν να γίνουν γεωπόνοι, μηχανικοί, χτίστες της νέας ζωής, μουσικοί των μεγάλων συνθέσεων για το νέο κόσμο, τον σοσιαλιστικό.
Δείξαμε την "όμορφη πόλη", αυτή των ανθρώπων παραγωγών.
Δεν μαγευτήκαμε από τα μέγαρα της πλουτοκρατίας.
Κρατήσαμε τη ζωή μας, ρίξαμε "κόκκινο στη νύχτα", τραγουδήσαμε με σιγουριά "από όσα έχω ζήσει, υπάρχουν πιο πολλά..."
Στα χρόνια που πέρασαν, στους αιώνες που πέρασαν, όσο αδυσώπητο και βάρβαρο φάνταζε το σύστημα της εκμετάλλευσης, υπήρξαν λαϊκές εξεγέρσεις, ηρωικές μορφές, ένας Σπάρτακος για να πάει την κοινωνία μπροστά.
Η ήττα της Κομμούνας του 1871 μπορεί να ανακούφισε την συνασπισμένη αστική τάξη και μπρος στον ερχομό της επόμενης επανάστασης, το 1905, να έβαλε έναν παπά Γκαμπόν να ηγηθεί της διαδήλωσης, όμως δεν μπόρεσε να αποτρέψει τον ερχομό του 1917.
Δεν μπόρεσε να σταματήσει τις μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο.
Σε αυτόν εδώ τον τόπο, στην Ελλάδα "του πολιτισμού και της ελευθερίας" έκλεισαν στα μπουντρούμια της Ακροναυπλίας, τα πιο φωτεινά μυαλά που γέννησε η ταξική αναμέτρηση και "πριν αλέκτορα φωνήσαι", ένα κοτσίφι τραγουδούσε, στο πείσμα του κατοχικού χειμώνα "Στ' άρματα στ' άρματα, εμπρός στον αγώνα".
Σήμερα οι απόγονοι των μαυραγοριτών, που γρύλιζαν ότι "δεν μπορούμε να τα βάλουμε με το Γ' Ράιχ", ζητάνε από το ΚΚΕ, να μη μιλά για ιμπεριαλισμό, να μη δείχνει τον ήλιο.
Ζητάνε να γίνει και το ΚΚΕ, σαν τα μούτρα τους, οπαδός της ΤΙΝΑ, (που είναι τα αρχικά του There Ιs Νo Αlternative) που στα ελληνικά σημαίνει: "Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση". Τέτοιο θράσος, τέτοια ξετσιπωσιά!!!
Λησμονούν -βλέπετε το κυνήγι του κέρδους δεν τους αφήνει περιθώριο για στοχασμό- πως αυτό το Κόμμα έρχεται από πολύ μακριά, πάει πολύ μακριά.
Γιατί πολύ μακριά πάει η υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης.
Δεν είναι βολουνταρισμός ο σοσιαλισμός.
Άλλωστε, είμαστε βαθιά πεισμένοι, ξέρουμε ότι είναι νομοτέλεια, το απόλυτο σάπισμα του καπιταλιστικού συστήματος.
Δικό μας χρέος να μην αφήσουμε να οδηγήσει σε ακόμα πιο βαθιά βαρβαρότητα.
Οι επαναστάσεις δεν γίνονται επειδή το θέλει μια πρωτοπορία.
Οι επαναστάσεις, όμως, μπορούν να γίνουν νικηφόρες όταν υπάρχει η πρωτοπορία.
Τέτοιο Κόμμα χτίζουμε, ικανό να βρίσκεται στη πρώτη γραμμή κάθε φορά που ο καιρός το απαιτεί.
Πολλοί από όσους τα προηγούμενα χρόνια κοντοστάθηκαν, μέριασαν, σήμερα ανοίγουν το βήμα τους, δίπλα στο δικό μας, στο νέο αιώνα που κυλά.
Και αν σήμερα ακόμα είναι πολλοί αυτοί που απογοητευμένοι, τρομοκρατημένοι, δεν προσβλέπουν στο ΚΚΕ για την επόμενη μέρα, είμαστε απόλυτα βέβαιοι πως το ΚΚΕ θα είναι η επιλογή τους όταν τα κύματα θεριέψουν, όταν μαζί θα χρειαστεί να πολεμήσουμε ξανά και ξανά τους καταπιεστές και δυνάστες εκμεταλλευτές, ώσπου να γίνει παρελθόν αυτός ο κόσμος ο άδικος.
Δικό μας χρέος, να μην αφήνουμε στιγμή να περνά στα χαμένα, δίχως να έχουμε κάνει το καθήκον μας, να έχουμε συμβάλει τόσο κι όσο, η δύναμη -που μας δίνει ο λαός- μας επιτρέπει.
Για να σηκώνει όλο και περισσότερο κεφάλι αυτή η τάξη, η εργατική, για την οποία υπάρχουμε, είναι ο λόγος ύπαρξής μας η οριστική απελευθέρωσή της, που μαζί απελευθερώνει και όλο τον υπόλοιπο λαό.
Ένας αιώνας αγώνα και θυσίας…
Και όπως έλεγε κι ο μεγάλος Τούρκος κομμουνιστής ποιητής, Ναζίμ Χικμέτ:
"Την ορμή μας την έχουμε από τους αιώνες… Θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές"…
Ναι. Όσο κι αν είναι βαριές οι θυσίες μας, αυτόν το σάπιο κόσμο, "αυτό το πειρατικό, θα το βουλιάξουμε. Θα το βουλιάξουμε, που να σκάσει ο διάβολος και θα χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα".
Γιατί εμείς τραγουδάμε κάθε μέρα, κάθε ώρα:
"Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή
μήτε όπως στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι"…
Γιατί: "έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει"...
ΖΗΤΩ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ!
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.