Μποτίλια Στον Άνεμο

Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2021

Κυριάκος: Τζόγος με τα όνειρα των νέων και Η ΕΛΛΑΔΑ (τούς) ΑΛΛΑΖΕΙ (τα φώτα)

Οι νέοι στο στόχαστρο

Οι υποκριτικές διαπιστώσεις του πρωθυπουργού από το βήμα της ΔΕΘ για τη «γενιά που δοκιμάστηκε πολύ το τελευταίο διάστημα», τα καλοπιάσματα για τη νεολαία που έχει τάχα «την πρώτη θέση στην καρδιά και στο μυαλό» της κυβέρνησης, οι πομπώδεις αναφορές στη «νέα Ελλάδα» που χρειάζεται «νέους πρωταγωνιστές», δεν ήταν παρά μόνο η εισαγωγή για την παρουσίαση μιας σειράς μέτρων κομμένων και ραμμένων στις αξιώσεις της μεγαλοεργοδοσίας, που χτυπάνε στην καρδιά τα δικαιώματα και τις ανάγκες ειδικά των νέων εργαζομένων.

Η κυβέρνηση, που κλίνει σε όλες τις πτώσεις τη «στήριξη της νέας γενιάς», διαμορφώνει έναν σύγχρονο εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα για τους νέους και τις νέες, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Αυτό επιβεβαιώνει το νομοσχέδιο για τη δεκάωρη δουλειά, που αθροίζεται στους προηγούμενους νόμους της «ευελιξίας» και θα πλήξει ιδιαιτέρα τους νέους εργαζόμενους, που απασχολούνται στους πιο «δυναμικούς» κλάδους της οικονομίας.

Αυτό φανερώνουν οι ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, με τις οποίες κράτος και εργοδοσία προχωρούν στη δημιουργία ενός «ατομικού συνταξιοδοτικού κουμπαρά» για τη νέα γενιά των εργαζομένων, καλώντας τους να αποταμιεύουν εισφορές από τους μισθούς των 300 και 400 ευρώ, να τις «τζογάρουν» και να περιμένουν να δουν τι επικουρική σύνταξη θα πάρουν, όταν και αν εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις για να συνταξιοδοτηθούν.

Αυτό αποδεικνύει ο κατάπτυστος ρόλος του «μεσάζοντα» που αναλαμβάνει το κράτος για την εξασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης σε επιχειρήσεις, συνάπτοντας συμφωνία με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, για να βγάλει στο μεροκάματο ανήλικα παιδιά, ενώ θα έπρεπε να πάνε σχολείο.

Κι όλα αυτά με το πρόσχημα της «επανένταξης» και της «αποϊδρυματοποίησης» ανήλικων παιδιών που ζουν σε δομές Πρόνοιας.

Αυτό δείχνουν η ατέρμονη αναζήτηση δεξιοτήτων και τα προγράμματα μαθητείας, που υποβαθμίζουν τα μορφωτικά δικαιώματα των νέων.

Αλλά και οι νόμοι με τους οποίους

ορθώνονται μεγαλύτερα εμπόδια και φραγμοί στην πρόσβαση στις πανεπιστημιακές σπουδές,

προωθείται η κατηγοριοποίηση των σχολείων και

ενισχύονται οι ταξικοί φραγμοί στην Εκπαίδευση.

Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, η «μαύρη» απασχόληση έχουν γίνει συνώνυμο της δουλειάς των νέων σε ηλικία εργαζομένων, όσων κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην «αγορά εργασίας».

Σ' αυτά η κυβέρνηση ετοιμάζεται τώρα να προσθέσει και νέα εργαλεία για τη μετατροπή της νεολαίας σε επιδοτούμενο, πάμφθηνο για τις επιχειρήσεις, εργατικό δυναμικό.

Με την εξαγγελία για το «πρώτο ένσημο», παρουσιάζει με θράσος τη στήριξη των επιχειρήσεων ως μέτρο για τη μείωση τάχα της ανεργίας, όταν στην πραγματικότητα οι γονείς, οι παππούδες, ακόμα και οι ίδιοι οι άνεργοι νέοι, όλοι δηλαδή οι φορολογούμενοι, επιδοτούν από την τσέπη τους τους εργοδότες για να προσλάβουν νέους σε θέσεις με ημερομηνία λήξης.

Το «ισοζύγιο των ευκαιριών», που ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι θα γίνει «θετικό υπέρ των νέων παντού», γέρνει σταθερά προς την πλευρά των επιχειρηματικών ομίλων, των μεγαλοεργοδοτών, των επενδυτών της πράσινης και ψηφιακής ανάπτυξης.

Γι' αυτό σε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει η νέα γενιά, σε κάθε εμπόδιο που συναντά στην προσπάθειά της να σπουδάσει, να δουλέψει και να ζήσει με δικαιώματα, να κάνει πράξη τα όνειρά της, οι κυβερνητικές εξαγγελίες απαντούν με μια... λύση για τις επιχειρήσεις.