Ρεφαάτ Αλαρίρ
Γεννήθηκε στην πόλη της Γάζας, 23 Σεπ. 1979
Δολοφονήθηκε από τους ιουδαιοναζί, 6 Δεκ. 2023
(Photo: https://palestinetoday.quora.com/ )
Μετάφραση
Μπάμπης Ζαφειράτος - Μποτίλια Στον Άνεμο
Ρεφαάτ Αλαρίρ
Είμαι Εσύ
Δυο βήματα: εν - δυο.
Κοίταξε στον καθρέφτη:
Η φρίκη, η φρίκη!
Το κοντάκι του M-16 σου
στο ζυγωματικό μου
Τη μελανιά που άφησε
Ετούτο το σημάδι ίδιο με
σφαίρα που απλώνεται
Σαν σβάστικα,
Να φιδοσέρνεται
σκεπάζοντας το πρόσωπό μου,
Μια θλίψη απ’ την καρδιά
μου απέραντη ξεχύνεται
Στάζει πηχτή απ’ τα μάτια
μου
Περνάει μέσα απ’ τα
ρουθούνια μου
Τ’ αυτιά μου το σπίτι τον
τόπο
Κατακλύζοντας.
Το ίδιο όπως και σ’
εσένανε
Πριν 70τόσα
Χρόνια.
Είμαι απλά εσύ.
Είμαι το στοιχειωμένο
παρελθόν σου
Το παρόν σου και το
μέλλον σου.
Πασχίζω όπως πάσχιζες κι
εσύ.
Παλεύω όπως πάλευες κι
εσύ.
Αντιστέκομαι όπως κι εσύ
αντιστάθηκες
Και προς στιγμή,
Θα ’παιρνα για παράδειγμα
Το πείσμα σου,
Άμα δεν κράταγες
Του όπλου σου την κάννη
Εδώ ανάμεσα στα μάτια μου
Που αιμορραγούνε τώρα.
Ένα. Δύο.
Το όπλο ολόιδιο
Ολόιδια κι η σφαίρα
Που ’χε σκοτώσει κάποτε
τη μάνα σου
Κι είχε σκοτώσει τον
πατέρα σου
Είναι αυτή,
Που εσύ θα ρίξεις
Κατά πάνω μου.
Κοίτα καλά τη σφαίρα
κοίτα καλά και το όπλο σου.
Αν το μυρίσεις, το αίμα
μου έχει και το αίμα σου.
Το παρόν μου και το
παρελθόν σου.
Έχει το παρόν μου.
Έχει το μέλλον σου.
Να γιατί είμαστε
ολόιδιοι,
Ίδιο το μονοπάτι της ζωής
Το ίδιο όπλο
Ίδιες εκφράσεις του
προσώπου χαραγμένες
Στη φάτσα του φονιά,
Τα πάντα είναι ολόιδια
Μόνο πως στη δική σου την
περίπτωση
Το θύμα, πισωδρομώντας,
έχει εξελιχθεί
Κι έγινε θύτης.
Στο λέω.
Είμαι εσύ.
Μονάχα που δεν είμαι ο
τωρινός εσύ.
Δεν σε μισώ.
Θέλω να σε βοηθήσω να
πάψεις πια να με μισείς,
Να με σκοτώνεις.
Του πολυβόλου σου το
τερέτισμα
Σε έκανε κουφό
Του μπαρουτιού η μυρωδιά
Τη μυρωδιά σκεπάζει από
το αίμα μου.
Παραμορφώνουν οι σπίθες
Τις εκφράσεις μου.
Μπορείς να μην
πυροβολείς;
Για μια στιγμούλα;
Θα μπορούσες;
Το μόνο που χρειάζεται να
κάνεις
Είναι τα μάτια σου να
κλείσεις
(Αυτές τις μέρες
βλέποντας
τυφλώνονται οι καρδιές
μας).
Κλείσε τα μάτια σου,
σφιχτά
Για να μπορείς να δεις
Μέσα απ’ του νου τα
μάτια.
Ύστερα κοίταξε μέσα στον
καθρέφτη.
Ένα. Δύο.
Εγώ είμαι εσύ.
Είμαι το παρελθόν σου.
Και σκοτώνοντας εμένα,
Σκοτώνεις εσένα.
Μετάφραση (από το αγγλικό
πρωτότυπο): Μπάμπης Ζαφειράτος, 20 Δεκ. 2023
Κι οι στίχοι ίσως φέρνουνε στη μνήμη τους στίχους του συμπατριώτη του Μαχμούν Νταρουίς (13 Μαρ. 1971 - 9 Αυγ. 2008) από την Κατάσταση Πολιορκίας (2002):
[Σ’ έναν φονιά:] Άμα για λίγο κοίταζες το θύμα σου στα μάτια
Μπορεί και να ’χες θυμηθεί τη μάνα σου στο
Θάλαμο αερίων, μπορεί και να ’χες λυτρωθεί από τη λογική του όπλου,
Να ’χες αλλάξει γνώμη: «Ναι. Δεν είναι αυτός ο τρόπος
Για να βρεις στ’ ποιος είσαι αληθινά»
(Μτφρ από το αγγλικό: ΜπΖ)
Βλέπε και
Μπάμπης
Ζαφειράτος: Το τελευταίο ποίημα του δολοφονημένου Ρεφαάτ Αλαρίρ
(23.9.1976 - 6.12.2023) και ένα Επίγραμμα για τον χαρταετό του — «Η
Ξυπόλυτη Κραυγή της Παλαιστίνης»: Μια παρουσίαση στο Athens Palestine
Film Festival (STUDIO, 17-24 Δεκ. 2023)
https://twitter.com/BTnewsroom/status/1733532101381587431
Dr. Refaat Alareer
I am You
Two steps: one, two.
Two steps: one, two.
Look in the mirror:
The horror, the horror!
The butt of your M-16 on my cheekbone
The yellow patch it left
The bullet-shaped scar expanding
Like a swastika,
Snaking across my face,
The heartache flowing
Out of my eyes dripping
Out of my nostrils piercing
My ears flooding
The place.
Like it did to you
70 years ago
Or so.
I am just you.
I am your past haunting
Your present and your future.
I strive like you did.
I fight like you did.
I resist like you resisted
And for a moment,
I’d take your tenacity
As a model,
Were you not holding
The barrel of the gun
Between my bleeding
Eyes.
One. Two.
The very same gun
The very same bullet
That had killed your Mom
And killed your Dad
Is being used,
Against me,
By you.
Mark this bullet and mark in your gun.
If you sniff it, it has your and my blood.
It has my present and your past.
It has my present.
It has your future.
That’s why we are twins,
Same life track
Same weapon
Same suffering
Same facial expressions drawn
On the face of the killer,
Same everything
Except that in your case
The victim has evolved, backward,
Into a victimizer.
I tell you.
I am you.
Except that I am not the you of now.
I do not hate you.
I want to help you stop hating
And killing me.
I tell you:
The noise of your machine gun
Renders you deaf
The smell of the powder
Beats that of my blood.
The sparks disfigure
My facial expressions.
Would you stop shooting?
For a moment?
Would you?
All you have to do
Is close your eyes
(Seeing these days
Blinds our hearts.)
Close your eyes, tightly
So that you can see
In your mind’s eye.
Then look into the mirror.
One. Two.
I am you.
I am your past.
And killing me,
You kill you.
