Κλέφτης Ποδηλάτων (1948): Το αριστούργημα. Δείτε την ταινία εδώ

ΒΙΤΟΡΙΟ ΝΤΕ ΣΙΚΑ

Κλέφτης Ποδηλάτων
(Δείτε την ταινία εδώ)

Κριτική από την Τζία Γιοβάνη, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ,18/7/2013

Σε επανέκδοση προβάλλεται από σήμερα η γνωστότερη ανά την υφήλιο ταινία του Βιτόριο Ντε Σίκα «ΚΛΕΦΤΗΣ ΠΟΔΗΛΑΤΩΝ» (1948), που καταχωρείται, μαζί με δυο επίσης σύγχρονά του αριστουργήματα, το «ΡΩΜΗ ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΗ» (1945) του Ροσελίνι και το «Η ΓΗ ΤΡΕΜΕΙ» (1948) του Βισκόντι, στα κορυφαία επιτεύγματα του ιταλικού νεορεαλισμού. Παρότι στο σενάριο της ταινίας - που γεννήθηκε από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Λουίτζι Μπαρτολίνι - συνωστίζονται διάφορα ονόματα, η όλη «δουλειά» πραγματοποιήθηκε ουσιαστικά από τον Τσέζαρε Τζαβατίνι, σημαντικότατη φιγούρα του νεορεαλιστικού ρεύματος στον κινηματογράφο, αλλά και στον εργασιακό βίο του Ντε Σίκα, μαζί με τον οποίο δημιούργησε ένα, από τα πιο παραγωγικά δίδυμα στην ιστορία του σινεμά.

Έχει οράματα για τη γούνα μας

«Οι Αριστεροί έχουμε πολλά να μάθουμε

από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή».

«Kαλή αντάμωση στα γουναράδικα!»: Άσχετοι δημαγωγοί και φασίστες συκοφάντες

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Διαμαντόπουλος ατύχησε.

Στην προσπάθειά του να καταδημαγωγήσει και να εμφανίσει το κίνημα της διαχείρισης του συστήματος, για το οποίο κάνει ό,τι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να το χρησιμοποιήσει ως μοχλό στη δικομματική εναλλαγή με τη ΝΔ, επιχείρησε να ταυτίσει ούτε λίγο ούτε πολύ αυτές τις συστημικές επιδιώξεις του με τον ΕΛΑΣ και τον καπετάνιο του Άρη Βελουχιώτη, αναφέροντας τη γνωστή φράση του Άρη «καλή αντάμωση στα γουναράδικα»!

ΣΥΡΙΖΑ: Στο παζάρι ρεαλιστές, προεδρικοί και ΠΑΣΟΚογενείς...

Προπαντός ενωτικό

Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να εστίασαν στη «μάχη» που έδωσαν τα δύο μπλοκ - της πλειοψηφίας και της «Αριστερής Πλατφόρμας» - στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, όμως πολλές ακόμα έλαβαν χώρα εντός των δύο αυτών μπλοκ, μεταξύ των τάσεων και ρευμάτων που τα συνέθεταν.

Το παζάρι για τους θώκους της νέας ΚΕ αποτυπώνεται σε χτεσινά δημοσιεύματα που αναφέρουν:

ΣΥΡΙΖΑ: Θέλει κίνημα του χεριού του

Του Πέτρου Ζερβού

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

  

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 17/7/2013 (Επωνύμως)

Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρέμβει στο κίνημα, ρυμουλκώντας το στα νερά του, συστηματοποιήθηκε απ' όταν ανέλαβε νέο ρόλο στο αστικό πολιτικό σκηνικό και η πολιτική του ύπαρξη καθορίστηκε από το στόχο της άσκησης της διαχείρισης του συστήματος.

Αυτομάτως έθεσε σε πρώτη προτεραιότητα τη διαμόρφωση ενός κινήματος στα μέτρα του, που θα λογαριάζει σαν δικό του το στόχο αυτό και θα βάζει πλάτη για την υλοποίησή του.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ 5ήμερου & Κυριακάτικης αργίας

 

Σε τροχιά οριστικής κατάργησης του 5ήμερου

Να αμβλύνει τις γενικευμένες αντιδράσεις από τη σφοδρή επίθεση που εξαπολύει η συγκυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο που βάζει «μπουρλότο» στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, προωθεί την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και δίνει το αποκλειστικό προνόμιο της διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού στην κυβέρνηση, επιχειρεί το υπουργείο Εργασίας.

Καταργούν πενθήμερο και οκτάωρο με πονηρή διάταξη της τελευταίας στιγμής

Το μήνυμα από τον φίλο μου τον Αντώνη:

Κρίθηκε όμως σκόπιμο, «στο παρά ένα» της ψήφισης του νόμου, να διαγραφεί η «επεξήγηση» της πλήρους απασχόλησης, «ήτοι μηνιαίος μισθός για εργασία 25 ημερών μηνιαίως και ημερομίσθιο για εργασία 8 ωρών ημερησίως».

«Περιττή λεπτομέρεια», είπε ο Βρούτσης!...
«Δεν είναι όλα μαύρα. Δεν πρέπει να τρομοκρατούμε τον κόσμο», ξαναείπε ο Βρούτσης!...

"ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΟΙ" ΛΕΓΑΜΕ; ΛΑΘΟΣ! ΜΑΣ "ΠΕΦΤΕΙ" ΠΟΛΥ! ΠΕΜΠΤΟΚΟΣΜΙΚΟΙ ΚΑΙ ΒΑΛΕ!...

 Α.Σ.

Απόκοσμοι με τους εργαζόμενους.
Κόσμιοι με το κεφάλαιο, Αντώνη.

Κενός λόγος (φωτορομάντζο)

Δυο λόγια για την υπόθεση

 Αφού δεν μπόρεσαν να πείσουν την κυβέρνηση να αποχωρήσει οικειοθελώς, είπαν να την απολύσουν.*

Σήμερα (οχτώ μήνες μετά)

16/7/2013

ΚΥΡΙΕ!

 
Πιστός σού ήμουν μέχρι σήμερα
και με το παραπάνω, Κύριε·
γιατί αυτή την ύστατη στιγμή με εγκαταλείπεις;...

Διαβάστε τη συνέχεια:

Μποτίλια Στον Άνεμο: ΚΥΡΙΕ!

 

Θεία (επι)κοινωνία στα φραουλοχώραφα των πρωινάδικων

James Sidney Ensor (1860-1949)

Doctrinal Nourishment (Θεωρητική Τροφή), 1889/95, hand-colored etching, Los Angeles County Museum of Art

Αμείλικτα αγωνιώδη ερωτήματα-τσιγκέλια μας κρεμάνε κάθε μέρα ανάποδα: 

Ποιες είναι οι αγορές; Τι σχέση έχουν με τον καπιταλισμό; (Αυτό, αν μας απασχολεί πράγματι). Ποιοι σχεδιάζουν μια τέτοια πολιτική και πώς ακριβώς ορίζεται η ιδεολογία τους; Γιατί (και από πότε;) οι εκφραστές του πολιτικού συστήματος είναι ανήμποροι να κατευθύνουν τη λειτουργία τους και γιατί αρνούνται να εκφράσουν εκ νέου την κοινωνία; Και γιατί να μην «ανέχονται» (έστω και σε εισαγωγικά)  μια κοινωνία με οφέλη για τον κόσμο της εργασίας; Πώς είναι δυνατόν «όλοι αυτοί» να μην βλέπουν; Και γιατί βάλθηκαν να μας αφανίσουν;