Όμορφες μέρες!

Όμορφες μέρες! Γέλασε ο μαύρος κόκορας όταν του είπαν πως θα τον σφάξουν όταν όμως ήρθε η ώρα η κακή του ώρα έκλαψε ο μαύρος κόκορας έκλαψε ο μαύρος κόκορας. ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ, Ο ΜΑΥΡΟΣ ΚΟΚΟΡΑΣ Όμορφες μέρες! Ενεδρεύουν στις στάσεις. Στις λεωφόρους κινούνται αδηφάγες. *** Οι μεν, περιφερόμενοι, εκθέτουμε σε κοινή θέα τη ρωγμή μας στην πρόσοψη –σημάδι που προδίδει τα ετοιμόρροπα σπίτια. *** Οι δε, αδιάκοπα ακίνητοι, χρόνια σ’ αυτό το γιουσουρούμ ­­ –παλιές κορνίζες με σπασμένο το τζαμάκι– περιμένουμε ματαίως τους συλλέκτες που εμφανίζονται συχνά λεηλατώντας δίχως πρόσχημα τους πάγκους των πλανόδιων παλιατζήδων. *** Κάποτε βέβαια, και οι μεν και οι δε, είχαμε σκεφτεί να ξενοικιάσουμε τα σπίτια που μας βάραιναν και να φορτώσουμε τα πράγματά μας –σκεύη φτηνά αγορασμένα με χίλια παζάρια– σ’ ένα μεγάλο φορτηγό για τ’ άδεια προάστια. Μα ντυθήκαμε το καινούργιο μας δέρμα και μουρμουρίζοντας παμπάλαιους ύμνους σκορπίσαμε σε αφιλόξενα ρημαγμένα τοπία. *** Πέρασαν χρόνια από τότε. Τώρα, ζωή που εξωραΐστηκε η ζωή μας! Φώτα πολύχρωμα, θίασοι να περνούν «με μουσικές εξαίσιες, με φωνές…» Τα πάντα φιλικά απέναντί μας. Κι η συμπεριφορά της πόλης φιλόξενη, ζεστή, μ’ ένα χαμόγελο-γκριμάτσα κάθε πρωί –και μια λιγάκι ανάρμοστη οικειότητα– μας λέει απ’ τις ειδήσεις καλημέρα. *** Έστω λοιπόν κι αν είχαμε μια υποψία στα «υπέρ» –αυτή την αίσθηση της φαινομενικής επιτυχίας– στο τέλος, λέμε, μπορεί να μας διέψευδε ο μαντρότοιχος με τα ύπουλα γυαλιά στην κορυφή του. Κι έτσι, η απόδρασή μας αναβάλλεται για αύριο…