Κώστας Καρυωτάκης (30.10.1896 - 21.7.1928): Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη (ΙΙ)

Κώστας Καρυωτάκης

30 Οκτωβρίου 1896, Τρίπολη Αρκαδίας – 21 Ιουλίου 1928, Πρέβεζα

Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 30.X.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)

 

 

Ένα ξερό δαφνόφυλλο την ώρα αυτή θα πέσει,

το πρόσχημα του βίου σου, και θ’ απογυμνωθείς.

Με δέντρο δίχως φύλλωμα θα παρομοιωθείς,

που το χειμώνα απάντησε στου δρόμου εκεί τη μέση.

 

Κι αφού πια τότε θα ’ναι αργά νέες χίμαιρες να πλάσεις

ή ακόμη μια επιπόλαιη και συμβατική χαρά,

θ’ ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά,

κι όλη τη ζωή κοιτάζοντας, ήρεμα θα γελάσεις.

 

 

Φθορά

 

Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των ανθρώπων,

και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι.

 

 

Στο άγαλμα της Ελευθερίας

που φωτίζει τον κόσμο

 

Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει

τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,

χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.

Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,

λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει

σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.

 

Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν

έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.

Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,

πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν

οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν

με το πορτρέτο του Dorian Gray.

 

Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,

μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,

όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη

σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,

και τη ζωή τους εξακολουθούνε,

νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.

 

 

Κ. Γ. Καρυωτάκης, Ποιήματα. Εισαγωγή: Έλλης Αλεξίου, Παρουσίαση: Γιώργη Πικρού

(εκδόσεις Γ. Οικονόμου, χ.χ.)

Ελεγεία και Σάτιρες (1928)

Ένα ξερό δαφνόφυλλο, σ. 100.

Φθορά, σ.119.

Στο άγαλμα της Ελευθερίας - Σάτιρες, σ. 129

 

Βλέπε και:

Κώστας Καρυωτάκης: Όταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό

Κώστας Καρυωτάκης: Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη (Ι)