Χαφτοκυριάκος: Από τα ναυπηγεία της Λοριάν μέχρι τα βλάχικα της Βάρης... «φάτε στρατηγικούς συμμάχους»

Από τα ναυπηγεία της Λοριάν μέχρι τα βλάχικα της Βάρης... «φάτε στρατηγικούς συμμάχους»

Φωτό: Συνάντηση Χάφταρ - Μητσοτάκη τον Γενάρη του 2020 (Eurokinissi)

Τις τελευταίες μέρες οι «στρατηγικοί σύμμαχοι» της αστικής τάξης της Ελλάδας με τις σχετικές συμφωνίες - συνεργασίες να υπηρετούνται από τα κόμματα του συστήματος και τα διάφορα φερέφωνα του κυνικού «ρεαλισμού της εξωτερικής πολιτικής» έχουν προσφέρει αρκετές όψεις της σαπίλας που χαρακτηρίζει κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη και τις πάντα λιγότερο ή περισσότερο «εύθραυστες» συμμαχίες της.

Χωρίς να βάζουμε στο «ζύγι» τα οπωσδήποτε διαφορετικής φύσης γεγονότα καταγράφουμε τα εξής:

Πρώτον: Η κυβέρνηση αλλά και διάφορες ντουντούκες του Ισραήλ, έχουν δώσει στην λέξη ξετσιπωσιά νέα διάσταση. Δεν τολμούν να πουν τη φράση «Το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα» και οι διάφοροι αναλυτές του «ανθρωπισμού με ρεαλισμό» κυνικά λένε πως εντάξει «σφαγιάζονται παιδιά αλλά η Ελλάδα δεν μπορεί να διαταράξει την συμμαχία της με το Ισραήλ και πρέπει να κινείται προσεκτικά»! Ας δούμε όμως και την διάσταση της «στρατηγικής συμμαχίας» που δήθεν διασφαλίζει τα «συμφέροντα της χώρας».

«Κοινά συμφέροντα» ανάμεσα εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους δεν υπάρχουν. Από την συμμαχία με το Ισραήλ ωφελούνται κοινωνικά παράσιτα και στη χώρα μας στους κλάδους της πολεμικής βιομηχανίας, του τουρισμού, της ενέργειας και του real estate. Επίσης, καμία συμμαχία των ιμπεριαλιστών δεν είναι σταθερή καθώς οι οξυμένοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί διαμορφώνουν συνεχώς τον επαναπροσδιορισμό τους με βάση τα συμφέροντα της αστικής τάξης ή τμημάτων της. Για παράδειγμα το Ισραήλ, ειδικά πριν την 7η του Οκτώβρη του 2023 είχε σημαντικές εμπορικές σχέσεις με την Τουρκία που σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα ποτέ δεν διακόπηκαν τελείως. Από κοινού με την Τουρκία στήριξαν τον «στρατηγικό σύμμαχο» τους Αζερμπαιτζάν στην φονική ιμπεριαλιστική εστία αντιπαράθεσης του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Σήμερα διεξάγουν συνομιλίες για την εξισορρόπηση των ανταγωνιστικών τους συμφερόντων στη Συρία μετά την από κοινού δράση τους για να επιβληθούν στην εξουσία της πολύπαθης χώρας τα τζιχαντιστικά κτήνη.

Δεύτερον: Άλλο παράδειγμα είναι οι εξελίξεις με την Μονή Σινά μετά από διάφορες ενέργειες της «στρατηγικής συμμάχου» που αυτή τη φορά είναι η Αίγυπτος του Σίσι. Μετά το πρώτο άδειασμα από απόφαση δικαστηρίου της Αιγύπτου, αν «μεταφράζουμε» σωστά τις σχετικές ανακοινώσεις, δηλώσεις και ρεπορτάζ το ζήτημα έχει ως εξής: Εντάξει, «πουλήστε τον παπά» σε σχέση με την «προστασία του θρησκευτικού μνημείου που έχει διασωθεί ανά τους αιώνες» αλλά θα λυθεί το θέμα με τις ιδιοκτησίες στην περιοχή καθώς τρέχουν διάφορα πρότζεκτ εκατομμυρίων για την «τουριστική αξιοποίηση της περιοχής» και όχι μόνο... Και σε αυτή την περίπτωση ως «κόκκινη γραμμή» παρουσιάζεται ότι πρέπει να γίνουν τα πάντα για να μην διαρραγεί η «στρατηγική συμμαχία» με την Αίγυπτο.

Ας δούμε όμως και στην συγκεκριμένη περίπτωση τα χαρακτηριστικά μιας συμμαχίας που υπερασπίζεται τα «συμφέροντα της χώρας». Έχει κάποιο συμφέρον ο λαός από τις μπίζνες για την μεταφορά «πράσινης ενέργειας» από την Αίγυπτο στην ΕΕ την στιγμή που πληρώνουν το ρεύμα για χρυσάφι; Όχι, ωφελημένα είναι μόνο τα διάφορα «πράσινα» αρπαχτικά, οι διακομιστές και οι κάθε είδους πάροχοι. Από την άλλη αυτό που δεν αναδεικνύουν οι διάφοροι αναλυτές των «στρατηγικών συμμαχιών» είναι ότι μετά από 10 περίπου χρόνια, το 2024, σε συνάντηση του Σισι με τον Ερντογαν υπογράφηκαν 18 συμφωνίες για την ενίσχυση της συνεργασίας σε τομείς της ενέργειας της άμυνας κ.λπ. Ο Τούρκος πρόεδρος τότε είχε επισημάνει ότι οι δύο χώρες θέλουν να ενισχύσουν τον όγκο των διμερών τους εμπορικών συναλλαγών φτάνοντας τα 15 δισ. στα επόμενα χρόνια.

Τρίτον: Μας έχουν ζαλίσει κυριολεκτικά με τις ονειρώξεις τους για τις γαλλικές φρεγάτες FDI - Belharra - που πέφτουν στο νερό και «αλλάζουν τις ισορροπίες στο Αιγαίο». Η κυβέρνηση με την σύμφωνη γνώμη πλειάδας κομμάτων του συστήματος έχει «ματώσει» τον ελληνικό λαό δίνοντας πάνω από 10 δισ. στην γαλλική πολεμική βιομηχανία για φρεγάτες και μαχητικά αεροσκάφη. Την ίδια στιγμή η «στρατηγικός σύμμαχος» Γαλλία συζητά για την παράδοση σύγχρονων οπλικών συστημάτων στην Τουρκία!

Εκεί όμως που η «στρατηγική συμμαχία» ως προς την διασφάλιση των «συμφερόντων της χώρας» απογειώνεται είναι πως έγινε γνωστό ότι η πρώτη αποστολή της πρώτης συγκεκριμένου τύπου φρεγάτας με το όνομα «Κίμων» θα είναι υπό την διοίκηση μιας άλλης «στρατηγικού συμμάχου», των ΗΠΑ, στον Ειρηνικό Ωκεανό!

Τέταρτο: Η Ελλάδα, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ τότε, είχε ενεργή εμπλοκή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, που διέλυσε τη χώρα και την κατέστησε έρμαιο των φύλαρχων και των κάθε είδους επεμβάσεων από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ανταγωνίζονται για την αρπαγή του πλούτου της. Η ελληνική κυβέρνηση το 2020 για να «διασφαλίσει τα συμφέροντα της χώρας» έναντι του απαράδεκτου τουρκολιβυκού συμφώνου, ανήγαγε σε «στρατηγικό σύμμαχο» τον στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ που ελέγχει περιοχές στα ανατολικά της Λιβύης. Ο «ισχυρός δεσμός» της χώρας με τον Χάφταρ, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, χτίστηκε (και) με κοψίδια στα βλάχικα της Βάρης. Το προηγούμενο διάστημα ο συγκεκριμένος και οι διάφοροι συν αυτώ ενίσχυσαν της σχέσεις του με την Τουρκία - επισκέψεις και συναντήσεις με τον Τούρκο υπ. Άμυνας κ.λπ - ενώ πριν λίγες μέρες έγινε γνωστό ότι η Βουλή στην περιοχή που ελέγχεται από αυτούς τους «στρατηγικούς συμμάχους» θα επανεξετάσει την στάση της απέναντι στο απαράδεκτο τουρκολιβυκό σύμφωνο...

Τα παραπάνω είναι μόνο ορισμένα παραδείγματα. Δεν αναφερθήκαμε στο «στρατηγικό συμφέρον» της χώρας με την ένταξη στην ΕΕ που θεωρεί στρατηγικό της συμφέρον την ενίσχυση της πολεμικής συνεργασίας με την Τουρκία, τα αντίστοιχα deal της Τουρκίας με το καθεστώς του Ζελένσκι, την Ιταλία, την Γερμανία, τις ΗΠΑ κ.λπ.

Καθόλη την διάρκεια που «τρέχουν» όλες οι παραπάνω εξελίξεις η Ελλάδα αυξάνει τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς, «αναβαθμίζεται» η σχέση με τις ΗΠΑ και «ενισχύεται η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ». Όντως όλα αυτά συμβαίνουν αλλά όπως αποδεικνύεται καμία σχέση δεν έχουν όλα αυτά με την προστασία και την ασφάλεια του ελληνικού λαού, των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Επικός... κουβάς θα έλεγε κανείς!

Το συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσει ο λαός είναι αυτό που συμπυκνώνεται στο σύνθημα που χιλιάδες στόματα λένε εκδηλώνοντας την αλληλεγγύη στον γίγαντα λαό της Παλαιστίνης: «Σύμμαχος δεν είναι το κράτος - τρομοκράτης είναι ο λαός που γίνεται αντάρτης»!

902