ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Τιμάμε και υπερασπιζόμαστε από τη διαστρέβλωση την Αντιφασιστική Νίκη, αντλούμε χρήσιμα συμπεράσματα και διαφυλάσσουμε την επαναστατική σπίθα για τον σοσιαλισμό (ΦΩΤΟ)
Την εισαγωγική ομιλία στη Συνάντηση των Κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης, με θέμα «80 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Συμπεράσματα και σημασία σήμερα» στο Βερολίνο έκανε την Παρασκευή το πρωί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, που επισκέπτεται τη Γερμανία επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος στην οποία συμμετέχουν ακόμα οι Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ.
Στη συνάντηση παίρνουν μέρος τα εξής 12 κόμματα της Ευρώπης: Κόμμα Εργασίας Αυστρίας, Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Γαλλίας, ΚΚ Ελλάδας, Ελβετικό ΚΚ, Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας, ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, Κομμουνιστικό Μέτωπο Ιταλίας, Νέο ΚΚ Ολλανδίας, Ένωση Κομμουνιστών Ουκρανίας, ΚΚ Σουηδίας, ΚΚ Τουρκίας, Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας.
Παραθέτουμε την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα:
«Αγαπητοί σύντροφοι,
Πριν ακριβώς 80 χρόνια εδώ στην πόλη που βρισκόμαστε, στο Βερολίνο, ανέμιζε η Κόκκινη Σημαία, το λάβαρο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, της Σοβιετικής Ένωσης, που είχε υψωθεί θριαμβευτικά στο Ράιχσταγκ την Πρωτομαγιά του 1945, σηματοδοτώντας τη συντριβή των φερόμενων και ως ''αήττητων στρατευμάτων του ναζιστικού γερμανικού κράτους''. Ξημερώνοντας η 9η Μάη του 1945, η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων.
Το ΚΚΕ τιμά όσες και όσους πάλεψαν, δίνοντας και τη ζωή τους για τη συντριβή του φασισμού και του ιμπεριαλιστικού άξονα κρατών που τον απάρτιζαν στη φάση εκείνη.
Τιμάμε και υπερασπιζόμαστε από την κατάφωρη διαστρέβλωση την τεράστια προσφορά της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) και του Κόκκινου Στρατού, που σήκωσαν το κύριο βάρος του πολέμου, καθώς και τα Κομμουνιστικά Κόμματα, όπου Γης, που ηγήθηκαν των εθνικοαπελευθερωτικών - αντιιμπεριαλιστικών αγώνων.
Το ΚΚΕ είναι περήφανο που υπήρξε ο εμπνευστής, ο οργανωτής και κύριος αιμοδότης της μεγάλης ΕΑΜικής Αντίστασης του λαού μας.
Η νίκη της Σοβιετικής Ένωσης κατά της ναζιστικής Γερμανίας και των συμμάχων της επιτεύχθηκε χάρη στον ρόλο της εργατικής σοβιετικής εξουσίας στη δημιουργία και στην οργάνωση της αμυντικής θωράκισης της Σοβιετικής Ένωσης. Στα πλεονεκτήματα που προσφέρουν η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών, με ηγέτιδα δύναμη την εργατική τάξη. Στον ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος ως επαναστατικής εργατικής πρωτοπορίας. Για όλα αυτά αποτελεί ένα τεράστιο ιστορικό δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον του επαναστατικού κινήματος.
Θα ήταν αδύνατη η σωτηρία της Σοβιετικής Ένωσης, αν δεν είχε διανύσει, στα μόλις 20 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε την Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917, μια τεράστια απόσταση στον δρόμο της συνειδητά σχεδιασμένης κοινωνικοοικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Η σοβιετική εποποιία έχει κληρονόμους όσους αγωνίζονται για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, δεν ανήκει σε αστικές κυβερνήσεις
Η σοβιετική εποποιία έχει κληρονόμους όλους όσοι αγωνίζονται για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Δεν ανήκει σε αστικές κυβερνήσεις τύπου Πούτιν, στυλοβάτες του σημερινού ρωσικού μονοπωλιακού καπιταλισμού, που καπηλεύονται την 9η Μάη για να θωρακίζουν ιδεολογικά την εξουσία της αστικής τάξης, βάζοντας στο λαθρεμπόριο ιδεών τη θυσία εκατομμυρίων κομμουνιστών και κομμουνιστριών και αποκρύπτοντας ποιοι και γιατί δημιούργησαν τον σοβιετικό άθλο.
Από την άλλη, εκείνες οι αστικές τάξεις των χωρών του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που σήμερα συγκρούονται στα εδάφη της Ουκρανίας με τους Ρώσους καπιταλιστές για τον ορυκτό πλούτο, την Ενέργεια, τους αγωγούς, την εύφορη γη, τα μερίδια των αγορών κ.ά. επιχειρούν να ταυτίσουν την ΕΣΣΔ με τη σημερινή αστική Ρωσία, η οποία είναι και δικό τους δημιούργημα. Έτσι, επικαλούμενες και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, προσπαθούν να σβήσουν από τη μνήμη την 9η Μάη 1945, παραχαράσσουν το περιεχόμενό της, αντιστρέφουν την ιστορική αλήθεια.
Ωστόσο, ο παροξυσμός τους τα τελευταία 3 χρόνια του πολέμου δεν μπορεί να κρύψει πως σε αυτές τις "ράγες" βάδιζαν και πριν από αυτόν, αφού η αμαύρωση της ΕΣΣΔ, του Κόκκινου Στρατού και των αντάρτικων κινημάτων αποτελούσαν και αποτελούν χρόνια τώρα, συστατικό της αντικομμουνιστικής - αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας τους. Επιδιώκουν έτσι να κρύψουν την οργανική διασύνδεση που έχει το τερατούργημα του ναζισμού - φασισμού με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και τις μεγάλες ευθύνες όλων των αστικών -φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών- κομμάτων. Στις πρώτες θέσεις αυτής της μεθοδευμένης βρώμικης εκστρατείας βρίσκεται η καπιταλιστική ένωση των χωρών της Ευρώπης, η αντιδραστική Ευρωπαϊκή Ένωση, που πριν τον πόλεμο προχώρησε στην ονομασία της 9ης Μάη σε "Μέρα της ΕΕ"!
Συμπεράσματα από την Ιστορία του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος
Το ΚΚΕ μελετά την Ιστορία του, την Ιστορία του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Αντλεί αναγκαία και χρήσιμα συμπεράσματα από αυτήν, μεταξύ άλλων και για τις αιτίες, τις συνθήκες και τα αποτελέσματα του Β' Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου.
Θα ήθελα, λοιπόν, εδώ σε αυτήν την επίκαιρη εκδήλωση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης, να σταθώ σύντομα σε ορισμένα ζητήματα, που, κατά την άποψη του ΚΚΕ, σχετίζονται και με τα τρέχοντα ιδεολογικά και πολιτικά καθήκοντα των Κομμουνιστικών Κομμάτων, στις σημερινές συνθήκες όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και την επιδίωξη των αστικών τάξεων να υποτάξουν ιδεολογικά τους λαούς στους σχεδιασμούς τους.
Πρώτον, ο φασισμός γεννιέται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος και δεν είναι απλά ένα αποτέλεσμα μιας μορφής διαχείρισης του συστήματος, π.χ. της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη και γενικότερα.
Είναι η ίδια "ασθένεια" του καπιταλιστικού συστήματος και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο ίδιος ο φασισμός αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας των μονοπωλίων. Υπερασπίζεται την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας, ανεργίας και φθοράς των αστικών κοινοβουλευτικών κομμάτων, η αστική τάξη αξιοποιεί πολλαπλά τα ναζιστικά κόμματα ως προκεχωρημένα φυλάκια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Αξιοποιεί τη ναζιστική - φασιστική δράση που, με τον ακραίο εθνικισμό και τη δήθεν «αλληλεγγύη», ρίχνει δίχτυα ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων, ανέργων, κατεστραμμένων μικροαστικών στρωμάτων.
Γι’ αυτό και το ΚΚΕ με την πείρα ενός και πλέον αιώνα, αγώνων και θυσιών για τον λαό και τον σοσιαλισμό, αναδεικνύει την ανάγκη του σταθερού ιδεολογικού - πολιτικού μετώπου απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή δικτατορίας του κεφαλαίου, όπως είναι και η ναζιστική - φασιστική. Αναδεικνύει πως ο φασισμός δεν ήταν στην ουσία ποτέ αντίπαλος του καπιταλισμού, αλλά έκφρασή του.
Υπογραμμίζει την επικαιρότητα όσων είχε προβάλει ο μεγάλος Γερμανός κομμουνιστής διανοητής Μπέρτολτ Μπρεχτ, που έγραφε πως "ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για τον φασισμό όταν δεν θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό που τον προκαλεί;".
Δεύτερον, ίδια είναι η "μήτρα" του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, των πολέμων που έγιναν στις δεκαετίες που μεσολάβησαν μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έως και τις μέρες μας στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή. Κι αυτή η "μήτρα" είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το καπιταλιστικό σύστημα στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι αστικές τάξεις αξιοποιούν ακόμη και σήμερα στους πολεμικούς σχεδιασμούς τους και εθνικιστικές, ακόμη και φασιστικές δυνάμεις, όπως βλέπουμε με τους νοσταλγούς του Μπαντέρα και τα Τάγματα του Αζόφ, στην Ουκρανία, ή με την "Ανώτατη Πολιτική Σχολή" του φασίστα φιλοσόφου, Ιβάν Ιλίν, σε μεγάλο κρατικό Πανεπιστήμιο της ρωσικής πρωτεύουσας.
Όπως είναι γνωστό, για πολλά χρόνια οι προσπάθειες της ΕΣΣΔ να διαμορφωθεί ένα αντιχιτλερικό μέτωπο έπεφταν στο κενό. Έτσι, μόνον όταν σημειώθηκε στροφή στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (μετά τη Μάχη του Στάλινγκραντ) οι Αγγλοαμερικανοί σύναψαν με την ΕΣΣΔ αντιχιτλερική συμμαχία. Το γεγονός πως έγινε κατορθωτή αυτή η συμμαχία δεν σημαίνει ότι άλλαξε ο χαρακτήρας του πολέμου, ο οποίος παρέμενε ιμπεριαλιστικός. Ούτε αυτός έγινε δίκαιος για όλες τις δυνάμεις της αντιχιτλερικής συμμαχίας.
Εκτιμούμε πως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν δίκαιος μόνο από την πλευρά της ΕΣΣΔ που αγωνιζόταν για την υπεράσπιση της εργατικής, της σοσιαλιστικής εξουσίας, καθώς και από την πλευρά των αντιστασιακών κινημάτων που μάχονταν κατά της φασιστικής κατοχής, για την επιβίωση και την προκοπή του λαού τους.
Για τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, τις δυνάμεις που έχουν τις δικές τους ευθύνες για τη γέννηση και επικράτηση του φασισμού στη Γερμανία, ο πόλεμος ήταν άδικος, ιμπεριαλιστικός, γιατί στόχευε στη διατήρηση και επέκταση του ρόλου που είχαν εξασφαλίσει στο ιμπεριαλιστικό σύστημα εξαιτίας της νίκης τους στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όπως, βέβαια και για την άλλη πλευρά, για τον φασιστικό άξονα, ο πόλεμος ήταν ιμπεριαλιστικός και άδικος γιατί στόχευε στην ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων που είχε διαμορφωθεί μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Και οι δύο αντίπαλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ανταγωνίζονταν εξίσου για την κατοχύρωση των κερδών και των γεωπολιτικών τους συμφερόντων. Και οι δύο βαρύνονται με μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ενδεικτικά, ο φασιστικός άξονας πρωτοστάτησε στις μαζικές εκτελέσεις και εκκαθαρίσεις, αλλά και οι ΗΠΑ και η Αγγλία βομβάρδισαν τη Δρέσδη και χρησιμοποίησαν πυρηνικά όπλα στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, χωρίς να υπάρχει στρατιωτική αναγκαιότητα, μόνο και μόνο για να προειδοποιήσουν την ΕΣΣΔ, επιδιώκοντας να επιβάλουν τον δικό τους πολιτικό σχεδιασμό στις μεταπολεμικές εξελίξεις.
Για όλες τις αστικές δυνάμεις που συμμετείχαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, εκείνος ο πόλεμος ήταν άδικος.
Κι αυτό το συμπέρασμα έχει σήμερα ιδιαίτερη αξία μιας και διάφορες αστικές δυνάμεις, από τη ρωσική κυβέρνηση, που διακηρύσσει ότι παλεύει τον ουκρανικό φασισμό, έως τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία που υποστηρίζει ότι μάχεται το ρατσιστικό, φιλοφασιστικό AFD, ντύνονται με την "προβιά" του "αντιφασισμού", επιδιώκοντας να κρύψουν τους πραγματικούς ληστρικούς σκοπούς των αντιμαχόμενων πλευρών στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία.
Τρίτον, σήμερα, στο φόντο των νέων παγκόσμιων συγκρούσεων δεν λείπουν ανυπόστατοι παραλληλισμοί που προκαλούν συγχύσεις. Έτσι ορισμένοι επιδιώκουν να παρουσιάσουν τη σημερινή Κίνα ως ανάλογο της ΕΣΣΔ την περίοδο του Β' ΠΠ κι ενώ είναι πασιφανές πως εδώ και χρόνια στην Κίνα έχουν κυριαρχήσει οι καπιταλιστικές σχέσεις και αυτή ανταγωνίζεται σήμερα με τις ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Κάποιοι άλλοι αναπαράγουν τον λαθεμένο -κατά την άποψή μας- διαχωρισμό των αστικών κρατών, που εμφανίστηκε μετά το 7ο Συνέδριο της ΚΔ, σε "φασιστικά" και "δημοκρατικά". Έχουμε εκτιμήσει ότι το 7ο Συνέδριο της ΚΔ με τις κατευθύνσεις του διαχώριζε απόλυτα την "εξουσία" του χρηματιστικού κεφαλαίου από τα συμφέροντα του βιομηχανικού κεφαλαίου. Αντίστοιχα, διαχώριζε απόλυτα και τα καπιταλιστικά κράτη σε φασιστικά και δημοκρατικά. Ως συνέπεια αυτού του διαχωρισμού ιδεολογικοποιήθηκε η συμμαχία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος με τμήμα αστικών δυνάμεων και κρατών, αδυνάτισε η ταξική ετοιμότητα απέναντι στην αντίπαλη τάξη.
Σήμερα στις γραμμές του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος κάποιοι αποδίδουν τον χαρακτηρισμό "φασιστικές" σε ορισμένες από τις ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως είναι οι ΗΠΑ και η ΕΕ, που "εξάγουν" στις άλλες τον φασισμό. Βεβαίως, μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ και τις στενές επαφές του με τη ρωσική ηγεσία, οι οπαδοί της αναπαλαίωσης αυτού του λαθεμένου διαχωρισμού βρίσκονται σε ορισμένη σύγχυση.
Στην πραγματικότητα ο διαχωρισμός των κρατών του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος σε φιλοφασιστικά - φιλοπόλεμα και μη συσκοτίζει την αιτία γέννησης και ισχυροποίησης του φασιστικού ρεύματος, που βρίσκεται στον ίδιο το μονοπωλιακό καπιταλισμό και στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Επιπλέον, οι εκκλήσεις να διαμορφώσουμε "αντιφασιστικά μέτωπα" σε αταξική κατεύθυνση, δηλαδή σε συμμαχίες χωρίς κοινωνικο-ταξικά κριτήρια, με όλους τους δήθεν "προοδευτικούς και τίμιους ανθρώπους" είναι τελικά επιζήμιες για το κομμουνιστικό κίνημα. Όπως και τα διάφορα αποκαλούμενα αντιφασιστικά φόρουμ και "αντιφασιστικές διεθνείς", με τη στήριξη αστικών κυβερνητικών δυνάμεων.
Η στάση αυτή οδηγεί τμήματα του κομμουνιστικού κινήματος και της εργατικής τάξης σε αφοπλισμό, σε παραίτηση από την ιστορική αποστολή τους και στη διαμόρφωση μιας γραμμής δήθεν "εξυγίανσης" του ιμπεριαλισμού από τις "φασιστικές δυνάμεις". Στην πράξη, στο όνομα της αντιμετώπισης του φασισμού, ανοίγει ο ολισθηρός δρόμος για συνεργασία με τον οπορτουνισμό, με τη σοσιαλδημοκρατία, με την ίδια την αστική τάξη ή τμήματά της σε κάθε χώρα. Ανοίγει ο δρόμος επιλογής ιμπεριαλιστή, δηλαδή σε μια περιφερειακή ή γενικευμένη πολεμική σύγκρουση το εργατικό κίνημα να βρεθεί να στηρίζει συγκεκριμένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στο όνομα ότι οι άλλες είναι "φασιστικές" και να βάζει έτσι "κάτω από ξένη σημαία" το ταξικό, εργατικό, κομμουνιστικό κίνημα.
Τέταρτον, προβλήματα ιδεολογικής και στρατηγικής ενότητας εκδηλώθηκαν σε όλη την πορεία της ΚΔ σχετικά με τον χαρακτήρα της επανάστασης, τον χαρακτήρα του επερχόμενου πολέμου μετά την άνοδο του φασισμού στη Γερμανία και τη στάση απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία.
Η διάλυση της ΚΔ (Μάης 1943), παρά τα προβλήματα ενότητας που αυτή είχε και ανεξάρτητα αν αυτή μπορούσε να διατηρηθεί ή όχι, στέρησε από το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα το κέντρο και τη δυνατότητα συντονισμένα να επεξεργαστεί την επαναστατική στρατηγική για τη μετατροπή του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ξένη κατοχή σε αγώνα για την εξουσία, ως ενιαίο καθήκον που αφορούσε το κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα στις συνθήκες της δικής του χώρας.
Πέμπτον, τα Κομμουνιστικά Κόμματα μπορούν να εκμεταλλευτούν τον ζωτικό χώρο που δημιουργούν οι ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για να αναπτύξουν τη δράση τους, μόνο όταν έχουν ξεκάθαρη την κοινή, αντεργατική-αντιλαϊκή ταυτότητα του συνόλου των αστικών μερίδων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και δεν αποσπώνται από τον στόχο της επαναστατικής ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας.
Διατηρώντας, όμως, την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αυτοτέλειά τους. Διαφορετικά, ανακυκλώνουν και ανατροφοδοτούν τη διαίρεση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στα αντίπαλα αστικά και ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.
Η Ιστορία διδάσκει ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη να βγουν νικητές
Ολοκληρώνοντας αυτή τη σύντομη εισαγωγική παρέμβαση, εκ μέρους του ΚΚΕ, θέλω να τονίσω πως το Κόμμα μας δεν αφαιρείται από τις σημερινές δύσκολες συνθήκες, τον παγκόσμιο αρνητικό συσχετισμό δύναμης, την κρίση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Η Ιστορία, όμως, μας διδάσκει πως οι λαοί έχουν τη δύναμη να αναμετρηθούν με τις δυσκολίες και τους αρνητικούς συσχετισμούς και να βγούνε νικητές. Αυτό έδειξε και η έκβαση της πολεμικής σύγκρουσης πριν 80 χρόνια.
Κι αν κάτι θέλουμε να πούμε, σε όσους σήμερα διαλέγουν τον δρόμο του συμβιβασμού, της ενσωμάτωσης στο σύστημα, είναι η επιγραφή που ο Λένιν είχε διαλέξει να βάλει στην εφημερίδα Ίσκρα", την οποία ίδρυσε όταν βρισκόταν σε πολιτική εξορία εδώ στη Γερμανία (στο Μόναχο) το 1900, "Από τη σπίθα θα ανάψει η φλόγα", που είχε παρθεί από ποίημα του επαναστάτη Δεκεμβριστή Αλεξάντρ Οντογέφσκι στον Αλεξάντρ Πούσκιν.
Κι αυτήν, την επαναστατική σπίθα, μέσα στη θύελλα της αντεπανάστασης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και καπιταλιστικών κρίσεων, καλούμαστε σήμερα να διαφυλάξουμε τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης. Γιατί, το μέλλον της ανθρωπότητας δεν είναι ο καπιταλισμός, αλλά ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός!».
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗΣ
Γιορτάζουμε τη Μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, δεν πρόκειται να περάσει η διαστρέβλωση
Το Μουσείο της Συνθηκολόγησης, αψευδής μάρτυρας της ιστορικής αλήθειας, στο Βερολίνο, επισκέφτηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στη Γερμανία επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος.
Άρματα μάχης, το θρυλικό T34, η στολή του στρατάρχη Ζούκοφ, τα έπιπλα, το γραφείο που πάνω του υπογράφτηκε η τελειωτική πράξη συντριβής του φασισμού από τον Κόκκινο Στρατό...
Κόκκινα λουλούδια αφημένα στις γωνιές του μουσείου απ' όσους δεν ξεχνούν κι είναι πολλοί, δεν παρασύρονται από την άθλια επιχείρηση παραχάραξης της Ιστορίας. Τα στοιχεία συντριπτικά για τους παραχαράκτες: Μόνο στο έδαφος της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας υπάρχουν 317 μνημεία και 528 νεκροταφεία μαχητών του Κόκκινου Στρατού.
Αμέσως μετά την επίσκεψη ο Δημήτρης Κουτσούμπας έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Εδώ, από το Karlhost, το σημείο όπου πριν από 80 χρόνια έγινε η άνευ όρων παράδοση, συνθηκολόγηση του ναζιστικού τέρατος, δεν γιορτάζουμε γενικά και αφηρημένα κάποια μέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιορτάζουμε τη Μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, η οποία έγινε κατορθωτή χάρη στην ηρωική προσπάθεια και τα αλλεπάλληλα πλήγματα του Κόκκινου Στρατού, του σοβιετικού λαού, όλων των αντιστασιακών - παρτιζάνικων κινημάτων στις χώρες της Ευρώπης. Σ’ αυτό τον δρόμο συνεχίζουμε. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Καμία διαστρέβλωση εξαιτίας του αντικομμουνισμού και του αντισοβιετισμού των κυβερνήσεων δεν πρόκειται να περάσει».
Ήταν το αρχηγείο του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο
Το Μουσείο Συνθηκολόγησης στεγάζεται στο κτίριο όπου επικυρώθηκε η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Βέρμαχτ στις 8 Μάη 1945. Η αίθουσα όπου έγινε η υπογραφή ήταν η αίθουσα του εντευκτηρίου των αξιωματικών της Σχολής Μηχανικού, η οποία λειτούργησε από το 1936 έως το 1945. Κατά τη διάρκεια της Μάχης του Βερολίνου και για κάποιο διάστημα μετά χρησίμευσε ως αρχηγείο του Κόκκινου Στρατού.
Ο στρατάρχης των ναζί Βίλχελμ Κάιτελ υπογράφει την άνευ όρων παράδοση στις 8 Μάη 1945, η οποία τέθηκε σε ισχύ μετά τα μεσάνυχτα προς 9 Μάη. Ο στρατάρχης Γκεόργκι Ζούκοφ υπέγραψε εκ μέρους της Σοβιετικής Ανώτατης Διοίκησης και ο στρατάρχης Άρθουρ Τέντερ υπέγραψε εκ μέρους των Βρετανών, ο Γάλλος στρατηγός Jean-Marie de Lattre de Tassigny και ο Αμερικανός στρατηγός Carl Spaatz υπέγραψαν ως μάρτυρες.
Από το 1949 έως το 1953, το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως έδρα της Σοβιετικής Επιτροπής Ελέγχου, η οποία ιδρύθηκε μετά την ίδρυση της ΓΛΔ. Από το 1953 έως το 1954, ο Σοβιετικός ύπατος αρμοστής διέμενε στο κτίριο, όταν και σταμάτησε να λειτουργεί αυτός ο θεσμός.
Μεταξύ 1967 και 1986 στο κτίριο στεγάστηκε το Μουσείο των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Γερμανία, το οποίο μετά το 1986 και ως το 1994 ονομάστηκε Μουσείο της άνευ όρων συνθηκολόγησης της φασιστικής Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο.
Το 1995 το Μουσείο μετονομάστηκε σε «Γερμανορωσικό Μουσείο» και από το 2022 απλά σε «Μουσείο Βερολίνου - Κάρλσχορστ».
Στο Μνημείο του Νίκου Μπελογιάννη
Αμέσως μετά το Μουσείο Συνθηκολόγησης, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και το κλιμάκιο του Κόμματος που τον συνοδεύει επισκέφθηκαν το Μνημείο για τον Νίκο Μπελογιάννη όπου και κατέθεσε στεφάνι.
Πρόκειται για μπρούτζινο άγαλμα 2,5 μέτρων πάνω σε λίθινο βάθρο, όπου αναγράφεται με μπρούτζινα γράμματα: «Νίκος Μπελογιάννης / Γεννημένος το 1915 / στην Αμαλιάδα της Πελοποννήσου / εκτελέστηκε στις 30.3.1952 / στο Γουδί της Αθήνας».
Πιο κάτω παρατίθενται τα λόγια του από την ιστορική του απολογία: «Αγωνιζόμαστε για να έρθουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο. Για αυτό το σκοπό αγωνιζόμαστε και αν χρειαστεί, θα θυσιάσουμε ακόμη και τη ζωή μας».
Η δίκη και η εκτέλεση του Μπελογιάννη, δίπλα στους συντρόφους του Αργυριάδη, Καλούμενο και Μπάτση, είχε προκαλέσει διεθνή κινητοποίηση. Στο πλαίσιο της διεθνούς αναγνώρισης της προσωπικότητας του μεγάλου κομμουνιστή-ήρωα η Ανώτατη Σχολή Οικονομικών της ΓΛΔ ανέθεσε στον γλύπτη Rene Graetz να φιλοτεχνήσει ένα άγαλμά του. Το 1956 γίνονται τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος, στα οποία παραβρίσκονται και Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες, μαχητές και παιδιά μαχητών του ΔΣΕ, που είχαν βρει από το 1949/1950 φιλοξενία και φροντίδα στη ΓΛΔ.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
Η 9η Μάη - ένα κάλεσμα για πάλη, αντίσταση και νίκη των λαών!
Συνάντηση των Κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης, με θέμα «80 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Συμπεράσματα και σημασία σήμερα» πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στο Βερολίνο.
Την εισαγωγική ομιλία έκανε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, που επισκέπτεται τη Γερμανία επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος στην οποία συμμετέχουν ακόμα οι Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ.
Στη συνάντηση πήραν μέρος τα εξής 12 κόμματα της Ευρώπης: Κόμμα Εργασίας Αυστρίας, Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Γαλλίας, ΚΚ Ελλάδας, Ελβετικό ΚΚ, Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας, ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, Κομμουνιστικό Μέτωπο Ιταλίας, Νέο ΚΚ Ολλανδίας, Ένωση Κομμουνιστών Ουκρανίας, ΚΚ Σουηδίας, ΚΚ Τουρκίας, Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας.
Μετά το πέρας των εργασιών της συνάντησης εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
«Στις 9 Μαΐου 1945 συμπληρώνονται 80 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των λαών, όταν ναζιστική Γερμανία παραδόθηκε και οι λαοί του κόσμου με τον καθοριστικό ρόλο του Κόκκινου Στρατού, και της ΕΣΣΔ, υπό την ηγεσία του ΠΚΚ(μπ) ως οργανωτή και εμπνευστή αυτής της πάλης, γονάτισαν τον φασισμό σε όλη την Ευρώπη. Δεν ήταν απλώς μια στρατιωτική νίκη. Ήταν ένας θρίαμβος της εργατικής τάξης, των κομμουνιστών και των ανταρτών, των απλών ανθρώπων που, μέσω της οργανωμένης πάλης, αντιστάθηκαν στην πιο βίαιη έκφραση του καπιταλισμού.
Η Σοβιετική Ένωση διαδραμάτισε κεντρικό και αποφασιστικό ρόλο στην ήττα του φασισμού. Με τις τεράστιες θυσίες των εργατών, των αγροτών και των στρατιωτών, ο Κόκκινος Στρατός συνέτριψε τη φασιστική πολεμική μηχανή. Πάνω από 27 εκατομμύρια Σοβιετικοί έχασαν τη ζωή τους, εκατομμύρια από αυτούς πέφτοντας στη μάχη. Δεν ήταν εκστρατεία κατακτητική αλλά απελευθερωτική μέσω της ταξικής πάλης, που διεξήχθη ενάντια σε ένα σύστημα οργανωμένου τρόμου που υποστηριζόταν από το μονοπωλιακό κεφάλαιο.
Ο φασισμός δεν εμφανίστηκε τυχαία. Προέκυψε από μια βαθιά αντίφαση: την ανάγκη του καπιταλισμού να διατηρήσει την εξουσία εν μέσω της αυξανόμενης εξέγερσης της εργατικής τάξης. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, οι καπιταλιστές σε όλη την Ευρώπη φοβήθηκαν την εξάπλωση του σοσιαλισμού. Ως απάντηση, χρηματοδότησαν και ενδυνάμωσαν τις φασιστικές δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο για να συντρίψουν τα συνδικάτα, να θέσουν εκτός νόμου τους κομμουνιστές και να καταστείλουν κάθε μορφή αντίστασης της εργατικής τάξης. Ο φασισμός δεν ήταν ένα διάλειμμα από τον καπιταλισμό, ήταν ο καπιταλισμός χωρίς τη φιλελεύθερη μάσκα του, που υπερασπιζόταν τον εαυτό του με ωμή βία.
Σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη και σε άλλες περιοχές υπό τον έλεγχο του Άξονα, η εργατική τάξη οργάνωσε υπόγεια δίκτυα αντίστασης, ένοπλο αγώνα, εξεγέρσεις και μαζικές κινητοποιήσεις. Η πάλη τους ήταν διεθνιστική και αντιιμπεριαλιστική. Ωστόσο, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, πολλές από τις οποίες αρχικά ήταν κατευναστικές ή συνεργάστηκαν με τον φασισμό, προσπάθησαν έκτοτε να σβήσουν αυτή την κληρονομιά. Τα ιστορικά στοιχεία είναι σαφή: χωρίς τη Σοβιετική Ένωση και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ο φασισμός δεν θα είχε ηττηθεί.
Το τέλος του πολέμου έφερε μόνο μια ψευδαίσθηση ειρήνης και δικαιοσύνης, καλύπτοντας τη συνεχιζόμενη βία, την εκμετάλλευση και την ανισότητα. Ενώ οι φασιστικοί στρατοί ηττήθηκαν, η κυρίαρχη καπιταλιστική τάξη ανασυντάχθηκε γρήγορα. Μεταπήδησαν από τον ανοιχτό φασισμό σε ανανεωμένες μορφές ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Οι ναζί εντάχθηκαν άμεσα στο ΝΑΤΟ και στις μυστικές υπηρεσίες, με πιο διαβόητη την ''Επιχείρηση Paperclip'', που μετέφερε ναζί επιστήμονες σε στρατιωτικά και διαστημικά προγράμματα των ΗΠΑ, και την Gladio, το μυστικό παραστρατιωτικό δίκτυο του ΝΑΤΟ που όπλιζε και προστάτευε φασιστικές ομάδες σε όλη την Ευρώπη για να καταστείλει τα κομμουνιστικά και εργατικά κινήματα σε όλο τον κόσμο. Τα αντι-αποικιακά κινήματα, από το Βιετνάμ έως την Αλγερία, αντιμετωπίστηκαν με βίαιη καταστολή από τις ίδιες τις δυνάμεις που ισχυρίζονταν ότι υπερασπίζονται την ελευθερία.
Αυτή η μεταπολεμική ιμπεριαλιστική επίθεση δεν ήταν ιστορικό ατύχημα. Αποκάλυψε τα διαρκή ταξικά συμφέροντα του κεφαλαίου: να αποκαταστήσει τον έλεγχο, να καταστείλει την επανάσταση και να διατηρήσει την παγκόσμια κυριαρχία, τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Και σήμερα, οι ίδιες ταξικές δυνάμεις συνεχίζουν την επίθεσή τους, όχι μόνο μέσω του πολέμου και της εκμετάλλευσης, αλλά και μέσω της παραποίησης της ιστορίας.
Η 9η Μαΐου έχει κυνικά μετονομαστεί σε «Ημέρα της Ευρώπης» από την ΕΕ, σε μια προσπάθεια να αποσυνδέσει το γεγονός από τις επαναστατικές, εργατικές ρίζες του. Είναι σε εξέλιξη μια συντονισμένη εκστρατεία ιστορικού ρεβιζιονισμού, που ανιστόρητα εξισώνει τον φασισμό με τον κομμουνισμό, διαγράφει τον Κόκκινο Στρατό και παρουσιάζει το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ως κληρονόμους των αντιφασιστικών αξιών. Αυτή δεν είναι ημέρα μνήμης, είναι ιδεολογικός πόλεμος με στόχο τον αφοπλισμό των μελλοντικών γενεών.
Ταυτόχρονα, βλέπουμε τις αντιδραστικές δυνάμεις με φασιστικές ρίζες να κερδίζουν δύναμη σε όλη την Ευρώπη. Δεν πρόκειται για μια αυθόρμητη απειλή, αλλά για ένα εργαλείο της κυρίαρχης τάξης. Σε περιόδους κρίσης, η αστική τάξη καλλιεργεί αντιδραστικές δυνάμεις ως μέσο ελέγχου της λαϊκής αντίστασης. Οι μετανάστες γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ψηφίζονται αντικομμουνιστικοί νόμοι. Η αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη ποινικοποιείται. Οι ίδιες δυνάμεις που κάποτε ενδυνάμωσαν τον φασισμό, τώρα ασκούν καταστολή και αντικομμουνιστική βία με νέες μορφές.
Ογδόντα χρόνια μετά, τα διδάγματα της 9ης Μαΐου δεν περιορίζονται στο παρελθόν. Οι αντιφάσεις που οδήγησαν στον φασισμό, τον καπιταλισμό σε κρίση, την καταστολή της επανάστασης, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα. Η πάλη ενάντια στον φασισμό πρέπει επομένως να βασίζεται στην πάλη ενάντια στο σύστημα που τον γεννά. Ο αντιφασισμός που δεν αμφισβητεί τον καπιταλισμό αφομοιώνεται από το σύστημα. Ο αληθινός αντιφασισμός είναι ταξικός, διεθνιστικός και αγωνίζεται ενάντια στον καπιταλισμό, για την εξουσία της εργατικής τάξης, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Πουθενά δεν είναι αυτό πιο ξεκάθαρο από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ ιμπεριαλιστικών μπλοκ που ανταγωνίζονται για την κυριαρχία τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες οπλίζουν ένα καπιταλιστικό καθεστώς στην Ουκρανία, ενώ εξυμνούν νεοναζιστικές ομάδες όπως το Τάγμα Αζόφ. Εν τω μεταξύ, το καπιταλιστικό κράτος της Ρωσίας οικειοποιείται και χρησιμοποιεί επιλεκτικά τα σύμβολα της Σοβιετικής Ένωσης για να καλύψει τις δικές του ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες, ενώ καταστέλλει τα αντιπολεμικά αιτήματα και καπηλεύεται τα φιλοσοβιετικά αισθήματα, που είναι ακόμα δημοφιλή στη συνείδηση των μαζών στη Ρωσία κι άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.
Και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν την ιστορία για να δικαιολογήσουν την επιθετικότητα. Και οι δύο εκπροσωπούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η εργατική τάξη δεν κερδίζει τίποτα από αυτόν τον πόλεμο. Η μόνη θέση αρχής είναι να αντιταχθούμε σε όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και να οικοδομήσουμε την ανεξάρτητη δύναμη των εργαζομένων, την αυτοτελή πολιτική πάλη, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Για να κατανοήσουμε πραγματικά την 9η Μαΐου, πρέπει να εξετάσουμε την ταξική πάλη και τις υλικές συνθήκες που την διαμόρφωσαν. Αυτό μας δείχνει ότι οι δυνάμεις που έδωσαν ώθηση στον φασισμό και, συμμετείχαν στον πόλεμο εξακολουθούν σήμερα να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Η αντιφασιστική νίκη του 1945 δεν επετεύχθη με ουδετερότητα ή κοινοβουλευτικά καλέσματα, αλλά με επαναστατική πάλη, που σφυρηλατήθηκε στα χαρακώματα, τα εργοστάσια και τα μέτωπα των ανταρτών. Σήμερα, καθώς η ΕΕ στρατιωτικοποιείται, οι αντιδραστικές μεταναστευτικές πολιτικές σκληραίνουν και η αντίσταση ποινικοποιείται, τα ίδια εργαλεία της ταξικής κυριαρχίας ακονίζονται. Πρέπει να χτιστεί ένα πραγματικό αντιιμπεριαλιστικό - αντιπολεμικό κίνημα, όχι βασισμένο σε ηθικολογικές εκκλήσεις, αλλά στηριγμένο στην υλική πραγματικότητα. Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη υπό τον ιμπεριαλισμό. Ο αφοπλισμός δεν μπορεί να προέλθει από το εσωτερικό του ΝΑΤΟ. Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να προκύψει από ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση. Μόνο ένα κίνημα ριζωμένο στις ανάγκες και τη δύναμη της εργατικής τάξης, ριζωμένο στις κομμουνιστικές αρχές και την οργάνωση της εργατικής τάξης, μπορεί να αντιμετωπίσει την αλήθεια και να αγωνιστεί για την πραγματική απελευθέρωση.
Ο φασισμός δεν είναι μια ιστορική εξαίρεση, είναι ο καπιταλισμός σε σήψη, που στρέφεται στον τρόμο για να διατηρηθεί. Για να τον νικήσουμε ξανά, πρέπει να νικήσουμε το σύστημα που τον τροφοδοτεί. Αυτό σημαίνει την οικοδόμηση της ταξικής δύναμης μέσω της συλλογικής οργάνωσης των εργαζομένων, της νεολαίας, των μεταναστών και όλων των καταπιεσμένων λαών σε ένα ενωμένο μέτωπο ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και την εκμετάλλευση. Σημαίνει την ενίσχυση των Κομμουνιστικών Κομμάτων που εκπροσωπούν πραγματικά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και ηγούνται της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εκμετάλλευση.
Η 9η Μαΐου πρέπει να αποκατασταθεί, όχι ως μια αόριστη γιορτή της ''ειρήνης'', αλλά ως μια ημέρα πολιτικής σαφήνειας και συλλογικής μνήμης. Πρέπει να διδάξουμε την αλήθεια της, να τιμήσουμε τους πεσόντες συντρόφους μας και να μάθουμε από τις αντιφάσεις της. Η ιστορία δεν είναι ουδέτερη, διαμορφώνεται στην ταξική πάλη. Οι ίδιες δυνάμεις που διαστρεβλώνουν το παρελθόν σήμερα το κάνουν για να διαμορφώσουν το μέλλον προς όφελός τους. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Καθώς οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προετοιμάζονται για νέους πολέμους και το κεφάλαιο ενισχύει την κυριαρχία του σε κάθε πτυχή της ζωής, το καθήκον μας είναι επείγον. Οι συνθήκες που οδήγησαν στον φασισμό επανεμφανίζονται, επειδή το σύστημα που τις δημιούργησε δεν καταργήθηκε ποτέ. Αλλά οι λαοί παλεύουν. Οι αντιφάσεις του καπιταλισμού οξύνονται. Νέες γενιές μπαίνουν στον αγώνα. Ας αποτίσουμε φόρο τιμής μέσω της δράσης. Ας θυμηθούμε μέσω της οργάνωσης. Ας μην είναι η 9η Μαΐου μόνο μια μέρα μνήμης, αλλά ένα κάλεσμα για πάλη, αντίσταση και νίκη!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.